In maart a.s. gaan we met zijn allen stemmen. Toch? Om de democratie te redden van al te opdringerige types die ons een groene maar ook evengoed communistische dictatuur in willen loodsen dan wel als land opheffen om de macht over te hevelen naar Brusselse ongekozen types. Intussen weten we wel wat we in beide gevallen straks niet meer mogen. En dat is veel. Zo las ik onlangs dat we bijvoorbeeld geen taart meer mogen eten, geen drank meer drinken, geen drugs mogen gebruiken, niet meer mogen reizen, vakantie vieren, vliegen, plezier varen, autorijden, andere mensen in de maling nemen, te lang blijven wonen in ons eigen huis, kritiek mogen hebben op hen die de kantjes er vanaf lopen, we mogen niet twijfelen aan de klimaatprofeten, we mogen niet tegenwerken als het een beetje druk wordt door al die immigratie, we mogen geen kritiek hebben op de eenzijdigheid van de media, kortom, we mogen niets meer.
Zwarte Piet in de ban, het Kerstfeest omgedoopt tot Winterfeest, we mogen niet meer vissen, koeien zijn de dood voor de planeet, honden zijn Co-2 uitstoters dus moeten verboden worden, katten mogen niet meer naar buiten, we mogen geen vee slachtende wolven afschieten, maar is wel elke andere vorm van selectief ruimen toegestaan. Net als achter de polonaise van extreemlinkse types aan lopen met hun flauwekul. Nee, het land wordt er niet beter van als deze jongens en meisjes het voor ons gaan uitmaken. Nou ja, nou doe ik het weer, ik verdeel de mensheid in twee geslachten en er zijn nog zoveel andere schepselen die ik niet mag beledigen. Nee, want de problemen die deze mensen hebben zijn zo groot dat die van het Oekrainse volk (om er maar een te noemen) er bij in de schaduw staan. Kortom, er valt veel te kiezen, deze keer weer. En ik stem dus vanuit mijn carriere en ervaring binnen bepaalde werkkringen, en natuurlijk ook mijn hart.
Ik zelf wil Nederland gewoon als mijn eigen land blijven beschouwen. Een land dus dat niet wordt gekaapt door mensen die alleen het eigen belang vertegenwoordigen en maling hebben aan de al eeuwen bestaande samenleving, cultuur, economie en werkgelegenheid. Denk al die dingen nu eens weg die ik noemde, pas al die verboden toe, al die vingertikkerij. En zie dan dat je daarna terugvalt naar het niveau van de Middeleeuwen met al de bijpassende vertrutting, vergrauwing, dictatuur en inperking van vrijheden die we nu nog als actueel en normaal aanvaardbaar zien. Waar we dus nu de religie zouden inruilen voor een revolutie vol afkeer en haat. Wij zijn van oudsher een tolerant volkje en we kunnen goed overweg met binnenkomers en andersdenkers. Mits die zich democratisch gedragen en geen eisen opleggen aan hen die zelf anders denken. Pas dan zijn de democratie en de vrijheid van meningsuiting veiliggesteld. En daarover gaat het tenslotte. Niks anders. Dus stem en kies wijs. En laat je niet meeslepen in de doctrines van hen die menen dat wat zij verkondigen de enige waarheid is. Dus ook niet door mij hoor…Doe wat je hart je ingeeft. Als dat maar is wat ik adviseerde…:) (beelden: Prive archief)
Of we het nu willen of niet, wij allemaal worden op een of andere wijze geconfronteerd of getroffen door dat verrekte Corona-virus. Wat eerst nog leek op een redelijk onbekende en matig schadelijke griepsoort is nu in staat om tienduizenden mensen om te leggen en ook om qua besmetting zo snel van mens op mens te laten springen dat het bijna science-fiction-achtig aan doet. Ware het niet zo realistisch en bloedserieus. Op het moment dat je dit leest is Nederland voor 50% op slot. De horeca is dicht, maar ook de musea, bijeenkomsten zijn afgelast, mensen moeten thuis werken, de luchtvaart staat eigenlijk stil, het OV draait op een ander schema en de supermarkten draaien overuren. Huh? Hoezo? Nou….net als elders in de wereld raken Nederlandse burgers van slecht nieuws zo van de leg dat zo acuut beginnen met hamsteren. Je weet maar nooit…. En dus slaan we massaal blikken met eetwaar in, pasta’s, voorverpakte maaltijden, water, bier, chips en……toiletpapier. Dat laatste is het meest verbazingwekkende. Want je kunt dat spul niet eten, en als je echt leegloopt door welke oorzaak ook is een krant of gewone doek die je desnoods daarna wast even effectief.
Maar nee, we leren niets van de armen onder ons, zoeken het comfort en laden ons huis vol met rollen wc-papier. Wat er ook gebeurt in die wereld om ons heen, we moeten wel met een goed schoongemaakt achterste overleven. En echt. lege vakken bij de supers zijn het gevolg. Soms al dagen lang. Ondanks alle geruststellingen van Rutte en c.s. bleven die schappen ook soms dagen lang leeg. Waardoor de amateur-plunderaars gelijk kregen. Zie je wel…’ze’ hebben de logistiek niet onder controle! Goed dat we ons voorbereidden. Hoe dan ook, het blijft asociaal en bespottelijk. Nu ken ik het fenomeen wel hoor. Vroegere generaties die de oorlog hadden meegemaakt wisten wat honger was. De eerste de beste dreiging in de wereld zorgde voor een versnelde tred richting toenmalige winkels waar men dan blikken groenten en fruit insloeg, maar ook beschuit of scheepsbiscuit. Alles om als de oorlog kwam wel te kunnen eten. Men had tussen 1940-45 al zo geleden. De generaties daarna leefden in overvloed. Die maakten geen crises mee. Nou ja, 9/11 wellicht, maar dat was toch van een andere orde. Toch zijn er mensen die zich al jaren voorbereiden op het onvermijdelijke en ongeveer alles in huis halen wat een onafhankelijk leven van voorzieningen mogelijk kan maken.
Van accu’s tot waterzuiveringspillen, van helmen tot witte bonen in tomatensaus. Schuren en zolders volgepakt. Een enkeling bouwde op voorhand al een kelder onder de tuin waarin het overleven een nieuwe dimensie zou kunnen krijgen. De laatste generaties kiezen voor toiletpapier. En Paracetamol zo zag ik. Met hele armen vol pakjes pillen uit de Kruidvat of Trekpleister gehaald. Want ‘je weet maar nooit’. Opvallend, toen ik onlangs zelf mijn normale boodschappen deed, je moet ook in Coronatijden toch een hapje kunnen eten, stonden twee Eritreese of Ethiopische mannen (Ik houd ze niet zo uit elkaar..) een heel vak met pakken bakmeel leeg te ruimen. In hun karretje er mee en hup naar de kassa. Voorraad van de winkel daarna ‘nul’. Maar zij konden bakken…..Net zo geschuffeld als dat WC-Papier en even asociaal. Al is maar de vraag wat nog wel sociaal is als deze crisis nog een tijdje doorgaat. De besmetting- en overlijdenscijfers stijgen met de dag. Straks mag je niet meer naar buiten. Toch blij dat ik zoveel oude kranten heb liggen. Vast handig. En je hoeft er niet voor te hamsteren. (Beelden: Internet)
Ik waarschuw alvast vooraf. De inhoud van dit blogje kan dit keer een paar mensen direct op de ziel trappen. Mensen die gek zijn op rapmuziek en de daarbij behorende ‘artiesten’ en/of mensen die houden van kickboksen. Die tweede categorie haal ik er even bij om aan te geven dat dit voor mij net zo’n aantrekkelijke sport is als die rapmuziek klinkt in mijn oren. Namelijk…verschrikkelijk! Het is voor mij een uiting van het grote niks. Mensen compleet lens slaan in een zaal vol uitzinnige mensen is niet aan mijn creatieve geest besteed, maar zingen over hoe je denkt dat de wereld in jouw optiek moet veranderen wil jij daar enig respect voor hebben raakt mij evenmin. Allereerst omdat rappen geen zingen is, maar ook en vooral omdat die zelfbenoemde sterren vaak menen dat ‘aap’ op ‘raak’ rijmt en elke vrouw mag worden benaderd alsof zij tegen betaling diensten verricht die deze lieden vaak als plezierig ervaren.
Als er dan iemand tussen zit die ineens meent dat hij vanuit zijn zelf benoemde ‘sterrenstatus’ alle vrouwen, dus niet alleen de beroepsmatig met seks bezig zijnde dames, mag beschouwen als ‘hoer’ als zij zich niet ingehouden gedragen, waarbij hij zijn eigen cultuur neemt als uitgangspunt, is voor mij het kookpunt bereikt. Hoe durft zo’n lummel, wie denkt hij wel dat hij is? Heeft hij dan echt niet door dat Nederland een ander land is dat het land waaruit hij kennelijk naar hier kwam? Loeiend lees ik de reacties die hij veroorzaakte. Nederland splitste qua reactie op dit orakel van de negativiteit, direct in twee delen. Je hebt nu eenmaal altijd een bevolkingsdeel dat alles wat uit de hoek van de nieuwkomers komt omarmt alsof het een gouden bijdrage is aan onze cultuur. En aan de andere kant staan mensen zoals ik, die verafschuwen dat sommige lieden echt met een totaal gebrek aan respect (wat zij omgekeerd wel verlangen) spreken over de samenleving waarin ze verkeren.
Gevaarlijke tendensen, want de grenslijnen voor het conflict worden steeds strenger bewaakt en de standpunten daardoor steeds meer ingegraven. Excuses helpen niet meer, je moet door het stof. Waarbij we voor Meneer Eurlings andere normen hanteren dan voor Meneer Pechtold. Maar dit terzijde. Rapper ‘Boef’, ik noem zijn naam nog maar eens in dit verband, kreeg de wind van voren en stamelde wat excuuswoorden. Hij was dronken geweest (drie keer, wat ook wel iets zegt over zijn instelling..) toen hij deze tendentieuze zaken oreerde, en hij bedoelde het allemaal niet zo. Hij hield juist van vrouwen en in zijn jargon werd nu eenmaal gesproken over ‘bitches en kechs’, wat ook staat voor hetzelfde; vrouwen zijn hoeren. Alsof je het daarmee goed praat. Dat deze stellingen worden geponeerd geeft duidelijk aan wat er mis is in die rapwereld. Kennelijk is het leuk om vrouwen denigrerend te behandelen en neem je dan en-passant je afkeer mee van die liberale en moderne samenleving waarin we ons in Nederland bewegen. Ik vrees met grote vrezen voor het volgende conflict waarbij afkomst of wonderlijke gedachten over vrouwen of homo’s voorbij komen. De loopgraven zijn gegraven, de wapens uitgedeeld. Het zal niet het laatste conflict blijken waarin maatschappelijke geschillen worden uitgevochten. Al dan niet op rijm. Misschien is het nog niet zo gek om op kickboksen te gaan. Dan heb je tenminste iets om je extra mee te wapenen…..
Ondanks alle goede wensen, onze dromen, verlangens en zo meer, werd 2017 toch weer een jaar zoals alle voorgaande. Met narigheid en ellende aan de ene kant en plezier en ontspanning aan de andere. Wereldwijd zagen we de impact van een nieuwe president in de VS wiens diplomatieke gaven net zo groot zijn als die van de veelal geloofsgekke terroristen die ons bestaan elke dag bedreigen. We zagen de groei van het wereldwijde wapenarsenaal niet afnemen. Integendeel. Net zomin als we zagen dat er een verbeterd inzicht is gekomen t.a.v. het milieu, integratie, criminaliteit en zo meer. Nog steeds wordt Europa overspoeld door economische immigranten die menen dat het geld hier voor ze aan de bomen groeit. Een onhoudbare situatie die ook in 2018 niet zal verbeteren. Als je dus wereldwijd kijkt is er weinig reden tot vrolijkheid of optimisme. Dat geldt ook als we kijken naar wat ons land nu weer als regering heeft gekregen. De combinatie die nu met elkaar het nieuwe kabinet-Rutte heeft opgezet zal naar mijn mening zeker zorgen voor nog meer verdeling in de samenleving.
Omdat men overeind wil houden wat men denkt dat goed is voor ons land, daarbij hele groepen verontruste burgers negerend die via hun stem een totaal andere mening zijn toegedaan. We gaan eens zien wat het allemaal brengt maar optimistisch wordt je er niet van. Net of men weg wil kijken van een samenleving waarin cultuur, taal en traditionele godsdiensten moeten worden ingeruild voor iets nieuws. Zoals een door Brussel gedicteerde politiek van pappen en nathouden. Die niet zal leiden tot verbetering van de situatie, maar juist verslechtering. Nee, ook op dat punt viel 2017 niet mee. Privé mag ik trouwens niet klagen. Ach er gingen als altijd dingen mis, andere waren juist weer hoopvol. Er was verdriet en we hadden soms enorme lol. Het derde boek van mijn handen en toetsenbord zit vast op technische invulling rond de uitgave maar dat zou in 2018 moeten kunnen komen tot concretisering. Ik zie daar zeer naar uit. Tenslotte is het best een heel verhaal wat ik daarin te vertellen heb.
Nieuw was ook dat mijn persoonlijke aanwezigheid op de sociale media nu ook via Instagram verloopt. Leuke aanvulling op de rest. Het bloggen leed wel een vervelend verlies toen afgelopen maanden bleek dat de aanbieder van o.a. mijn autoblog op een of andere manier in de problemen raakte en meende dat schrijvers dan niet meer betaald hoefden te worden. Dat leidde van mijn kant tot stille vingers op het toetsenbord. Op dat punt heb ik in het verleden al te veel negatieve ervaringen opgelopen. Jammer, maar helaas, dan moet het maar op andere manier. Schrijven gaat gewoon door. Toch een soort passie. Net als al die andere liefhebberijen die mijn leven deels inkleuren. En wat dat kleuren betreft, wat te denken van onze nieuwe aanwinst; Prins Percy!
Een schat van een dier dat zo mooi zijn eigen plekje in huis innam. Wat een geluk dat je dat plezier kunt gebruiken om het grote verlies (voor ons) van zijn huisgenootje Punkie op te vangen. Die moesten we na net twee jaar leven maar toch ook flink sukkelen met de gezondheid alweer definitief uitzwaaien. Doet nog steeds pijn. En verder genoten we van leuke tripjes, familie, vrienden, mooie steden, fijne terrasjes, lekkere hapjes en zo meer. Net zoals we dat in 2018 weer hopen te doen. En omdat wij menen dat delen ook iets in zich heeft wens ik u dit namens ons ook toe. Moge 2018 u brengen wat u ervan verwacht. Moge gezondheid en plezier, maar zeker ook liefde uw deel zijn of blijven. Tot in het nieuwe jaar!
Anders zijn, anders denken, een afwijkende mening verkondigen. Het zet mensen al snel in een hokje. Een hokje waar ze soms helemaal niet om hebben gevraagd, maar dat hen wordt toegewezen door mensen die het leven nu eenmaal op een bepaalde manier willen indelen. Zoals in ‘wij’ of ‘zij’, ‘goed’ of slecht’, ‘zwart’ of ‘wit’. Mensen die in het verkeerde vakje zitten, vaak buiten hun eigen schuld maar gewoon omdat ze nu eenmaal niet met de grote stroom meebewegen, krijgen het vaak zwaar te verduren. Bedenk maar eens hoe het moet zijn voor iemand met homoseksuele gevoelens of geaardheid in een wereld die op dat punt steeds vijandiger wordt. Of een vrouw zijn in een culturele omgeving waarin men de rechten van vrouwen minder zwaarte geeft dan die van mannen. Of als je in deze politiek getinte tijden net voor de verkiezingen aan geeft te voelen voor een stem op (voorbeeld) Geert Wilders of (nog ‘erger’) Jesse Klaver of Pechtold. Ook ik lijd uiteraard onder dat hokjesgevoel.
Mensen die gaan voor GroenLinks of D66 zie ik als dromers zonder enige vorm van realisme. Mensen die denken dat onze welvaart weliswaar een groot goed is maar dat het heel eenvoudig gedeeld kan worden met de rest van de wereld of dat je voor het gebruik van water, lucht, eten of drinken altijd maar extra moet betalen. Omdat jij als consumerende mens hoofdschuldige bent aan alle vervuiling van het milieu of elk dierenleed. Nou dat kan best zo zijn, maar ik zie weinig in dat constante extra belasten. En dus zet ik mensen uit die hoek in een vakje. Gebakken Lucht Verkopers! Omgekeerd doen mensen uit deze kring, geholpen door de alsmaar krimpende achterban van de PvdA en de overwegend linkse media er alles aan om het stemmen op PVV of 50Plus te ontmoedigen. Immers, dan ben je een tokkie, een racist of nog erger een vuile fascist. Wilders is de nieuwe Hitler en zijn afkeer van de islam moet je echt zien ‘in het kader van de Jodenvervolging uit de tweede wereldoorlog’. Het vakje voor dat soort kiezers gaat voor je open en de deur op slot. Ook kiezen voor de partij van Henk Krol wordt sterk ontmoedigd. Immers, die arme jongeren die al die oudjes moeten onderhouden! Het is toch te erg voor woorden.
Solidariteit van de koude grond. Immers, de ouderen van nu zijn de jongeren van toen en die betaalden ook mee aan de door Vadertje Drees bedachte AOW die werd verstrekt aan na-oorlogse ouderen die helemaal niks hadden bijgedragen aan hun eigen inkomsten na hun 65e. Demagogie is de ‘politiek correcten’ vaak niet vreemd. De reactie van hen die deze bestuurlijke plucheplakkers weg willen hebben is daardoor alleen al soortgelijk. Nederland splijt zich ergens in het midden. Men is voor of tegen, ja wat eigenlijk? De dagelijkse praktijk van alle dag laat zien dat er veel is af te dingen op het optimisme dat onze cultuur niet onder druk zou staan door alle invloeden van buiten. De grenzen van Europa zijn zo lek als een mandje en het is een mooie droom te denken dat wij half Afrika hier aan het werk en een inkomen kunnen helpen. De vertrutting van de samenleving onder invloed van een gastgeloof is ook een puntje om over na te denken. Het komt toch uit dat vakje vol mensen die onze vrijheden kennelijk niet kunnen apprecieren en overal kritiek op hebben als het niet past bij dat geloof of die cultuur. Die vrijheden waarvoor ook D66 in haar vroegere vorm nog zo heeft geknokt staan intussen vlak voor de nooduitgang en dreigen te worden afgevoerd. Wie dat niet zo ziet blijft in het vakje van de dromers, al die andere mensen kiezen straks toch liever voor meer realisme. Meer vanuit onrust dan omdat ze echt iets hebben tegen andere culturen of dat bewuste geloof. Integratie, assimilatie, acceptatie. Maar nooit eenzijdig. En zeker niet als we die ‘anderen’ maar in vakjes blijven stoppen, waar ze vaak helemaal niet thuis horen. Want dat is nu net Nederland op zijn best.
Wat is dat toch met de mens dat hij na alle eeuwen van geestelijke en lichamelijke ontwikkeling nog steeds het idee heeft dat het eigen lijf niet bloot gezien mag worden. Met een enkele uitzondering daar gelaten natuurlijk. Laten we wel zijn, naturisten of nudisten zien het als groep niet als een probleem om in hun nakende niksie over het strand, door het bos of eigen tuin te lopen. Het liefst zouden ze dat overal doen maar stuiten dan op het onbegrip van hen die van huis of godsdienst uit hebben moeten leren dat we ons vooral moeten schamen voor het mens zijn en onze daar aan verbonden eigen naaktheid. Voor veel nieuwe Nederlanders is bloot samen douchen na het sporten al een ramp, dat doen ze daarom echt niet. Vanuit hun geloof of cultuur wellicht nog wel te begrijpen, maar wij maakten in de afgelopen 50 jaar binnen onze cultuur toch een vorm van revolutie mee op dit gebied zou ik denken. Niets lijkt minder waar. We schamen ons weer massaal voor ons lichaam en dat heeft geleid tot een zekere vertrutting. Merkbaar op de stranden. Topless is alleen daar nog in waar geen toeschouwers te vinden zijn.
De mobiele telefoons zijn daarbij mede een soort van culturele ramp gebleken. Voor je het weet staat je hele blote hebben en houden op het internet. Geen reclame zo mooi voor een pestcampagne of chantage als dat. Ouderen schamen zich op hun beurt weer voor wat er zoal hangt of de omvang van hun buiken of borsten. We kunnen onze status kennelijk alleen ontlenen aan de wijze van kleden. Terwijl we allemaal naakt worden geboren. Of er moeten boerkabevallingen bestaan…wat ik niet geloof. Vroeger werden in dat kader overigens ook bij de christelijke stromingen bevallingen gedaan verstopt onder lakens. En doktoren dienden toch vooral snel te vergeten hoe het naakte onderlichaam van de bevallende moeder er uit zag. Vreemde moraal toch. Als je terugkijkt in de geschiedenis zie je dat we niet altijd zo preuts zijn geweest. Naaktheid kwam vroeger zelfs in sommige culturen met een strenge geloofsgrondslag voor.
Beeltenissen van bijbelse verhalen lieten ook vaak een (half)naakte Christus zien en engelen die met hun blote reinheid en zonder behaarde bedekking in het rond fladderden. Tot we ineens vanuit kleinburgerlijkheid beseften dat alles wat bloot was kon leiden tot seksuele handelingen. Ontucht, erotiek, overspel, onanie, masturbatie, bedenk een zonde en die stond wel in het Handboek van de bijbelse of burgerlijke erotische Soldaat. Weg ermee! Alles onder lagen kleding en liefst de lakens met de handen er bovenop. Zelfs in mijn jeugd hielden pastoor en kapelaans de wind er op dit punt aardig onder. Anders dan je wel eens hoort over die Roomsen was tucht en orde op dit punt wel aan de rechtschapen geestelijken over te laten. Misbruik kwam er in mijn geval niet voor en naaktheid werd er zeker niet op prijs gesteld. Vreemd dat je dat toch wat met je mee draagt. Bij de refo’s en huidige moslims zie je hetzelfde. Spastische reacties. Bedekken in plaats van onthullen en wijzen naar hen die er maling aan hebben als zijnde zondig of hoerig. In die zin is er weinig verbeterd in die afgelopen tien jaren. Terug naar de 19e eeuw. Een naakte enkel was toen al heel wat.
De boezem bleef bedekt, het mannelijk geslacht zeker niet getoond. Alles onder de lakens en hele lagen kleding. Met alle gevolgen van dien. De frustraties en seksuele afwijkingen stammen vaak dan ook uit die tijd. De katjes knijpen in het donker eveneens. Wie elke dag toegang heeft tot alles wat bloot is zal minder in de verleiding komen dat hij/zij waar alles wordt afgedekt en onbesproken blijft. Kortom, ik pleit voor het afwerpen van het dagelijks kleed. Te beginnen bij de dames uiteraard. Als die nu voor gaan in de strijd, zullen wij mannen vast snel volgen. Al vrees ik dan wel voor de kleding-industrie….Die heeft het al zo lastig. Zou het wellicht daardoor komen? De tabakslobby blijkt ook lastig te verslaan. Zal bij de kledinglobby wel niet anders gaan. Jammer, maar helaas……
Later, toen de gezinnen letterlijk en figuurlijk uitgroeiden reden we achter elkaar aan, twee auto’s vol genietende stadsmensen. Neem van mij aan dat rijden in de jaren vijftig en zestig nog niet zoiets comfortabels was als nu het geval is. Een dagtripje naar de Veluwe was echt een avontuur en als we vakantie vierden in het fraaie Limburgse landschap rond Valkenburg, waren we een dag onderweg om er te komen. De gemiddelde gezinsauto uit die tijd haalde met pijn en moeite 100km/u en de wegen waren bepaald niet van het snelwegtype. Je passeerde onderweg ongeveer elke stad of dorp, maar leerde daardoor ook aardig hoe het land in elkaar stak. Mijn ouders waren gek op avonturen als ze eenmaal buiten de stad verkeerden en dus wilden we nog wel eens illegaal de grens over rijden. Bij Verviers of Eupen. Het mocht niet, niemand had een paspoort, maar toch. Toen pa dat zelfde kunstje eens uithaalde bij de Belgische grens achter Breda werden we op de terugweg naar Nederland in onze DKW Meisterklasse aangehouden. Geen papieren, niets.
En dan te bedenken dat dit allemaal niet had plaatsgevonden als Meneer Daimler op een dag er niet in was geslaagd om een levensgevaarlijk gedrocht te bedenken met een eencilinder benzinemotor die efficiënter moest zijn dan een paard met koets. Nu alweer 130 jaar geleden. En oh ja, nog even een aardig extra weetje, ruim 100 jaar geleden reden de eerste elektrische auto’s al. Ook toen al om dezelfde redenen als nu. Maar ook met hetzelfde probleem. De accu’s waren niet in staat langere ritten mogelijk te maken. Dat is in een eeuw tijd dus helemaal niets veranderd. De rest van de wereld om ons heen wel!
Altijdmijnmening 