Tagarchief: kabinet

Ondanks de goede wensen….

Posted on by • Geplaatst in Persoonlijk • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , • 11 reacties

Ondanks alle goede wensen, onze dromen, verlangens en zo meer, werd 2017 toch weer een jaar zoals alle voorgaande. Met narigheid en ellende aan de ene kant en plezier en ontspanning aan de andere. Wereldwijd zagen we de impact van een nieuwe president in de VS wiens diplomatieke gaven net zo groot zijn als die van de veelal geloofsgekke terroristen die ons bestaan elke dag bedreigen. We zagen de groei van het wereldwijde wapenarsenaal niet afnemen. Integendeel. Net zomin als we zagen dat er een verbeterd inzicht is gekomen t.a.v. het milieu, integratie, criminaliteit en zo meer. Nog steeds wordt Europa overspoeld door economische immigranten die menen dat het geld hier voor ze aan de bomen groeit. Een onhoudbare situatie die ook in 2018 niet zal verbeteren. Als je dus wereldwijd kijkt is er weinig reden tot vrolijkheid of optimisme. Dat geldt ook als we kijken naar wat ons land nu weer als regering heeft gekregen. De combinatie die nu met elkaar het nieuwe kabinet-Rutte heeft opgezet zal naar mijn mening zeker zorgen voor nog meer verdeling in de samenleving.

Omdat men overeind wil houden wat men denkt dat goed is voor ons land, daarbij hele groepen verontruste burgers negerend die via hun stem een totaal andere mening zijn toegedaan. We gaan eens zien wat het allemaal brengt maar optimistisch wordt je er niet van. Net of men weg wil kijken van een samenleving waarin cultuur, taal en traditionele godsdiensten moeten worden ingeruild voor iets nieuws. Zoals een door Brussel gedicteerde politiek van pappen en nathouden. Die niet zal leiden tot verbetering van de situatie, maar juist verslechtering. Nee, ook op dat punt viel 2017 niet mee. Privé mag ik trouwens niet klagen. Ach er gingen als altijd dingen mis, andere waren juist weer hoopvol. Er was verdriet en we hadden soms enorme lol. Het derde boek van mijn handen en toetsenbord zit vast op technische invulling rond de uitgave maar dat zou in 2018 moeten kunnen komen tot concretisering. Ik zie daar zeer naar uit. Tenslotte is het best een heel verhaal wat ik daarin te vertellen heb.

Nieuw was ook dat mijn persoonlijke aanwezigheid op de sociale media nu ook via Instagram verloopt. Leuke aanvulling op de rest. Het bloggen leed wel een vervelend verlies toen afgelopen maanden bleek dat de aanbieder van o.a. mijn autoblog op een of andere manier in de problemen raakte en meende dat schrijvers dan niet meer betaald hoefden te worden. Dat leidde van mijn kant tot stille vingers op het toetsenbord. Op dat punt heb ik in het verleden al te veel negatieve ervaringen opgelopen. Jammer, maar helaas, dan moet het maar op andere manier. Schrijven gaat gewoon door. Toch een soort passie. Net als al die andere liefhebberijen die mijn leven deels inkleuren. En wat dat kleuren betreft, wat te denken van onze nieuwe aanwinst; Prins Percy!

Een schat van een dier dat zo mooi zijn eigen plekje in huis innam. Wat een geluk dat je dat plezier kunt gebruiken om het grote verlies (voor ons) van zijn huisgenootje Punkie op te vangen. Die moesten we na net twee jaar leven maar toch ook flink sukkelen met de gezondheid alweer definitief uitzwaaien. Doet nog steeds pijn. En verder genoten we van leuke tripjes, familie, vrienden, mooie steden, fijne terrasjes, lekkere hapjes en zo meer. Net zoals we dat in 2018 weer hopen te doen. En omdat wij menen dat delen ook iets in zich heeft wens ik u dit namens ons ook toe. Moge 2018 u brengen wat u ervan verwacht. Moge gezondheid en plezier, maar zeker ook liefde uw deel zijn of blijven. Tot in het nieuwe jaar!

Excuses…

Posted on by • Geplaatst in Politiek • Getagd , , , , , , , , , , , , , , • 5 reacties

Two women fighting and screamingOoit was een excuus iets wat je deed om zaken recht te krijgen bij hen die je mogelijk gekwetst had met jouw dadendrang. Het was iets persoonlijks, iets wat je moest oplossen. Er zijn altijd mensen geweest die deze vorm van spijt betuigen zonder enig probleem konden uitvoeren omwille van de goede vrede of omdat je er dan uiteindelijk beter door werd. Uit Azië kwamen wel eens de meest wonderlijke uitingen van vooral zakenmensen of ministers die half huilend en flink buigend aangaven dat zij ten opzichte van de natie of het volk hadden gefaald. Is hier nooit aan de orde geweest. Veel burgervaders en moeders weigeren nog steeds in te zien dat ze soms verschrikkelijk falen bij de uitoefening van hun job, maar bij en vooral na een ramp zien ze zelden of nooit in fout te hebben gehandeld. Kwestie van cultuur. Wij vonden dat we heel belangrijk zijn, dat we vrijwel altijd goed functioneren en dat excuses dus echt niet nodig zijn. Toch is er een verandering op komst. Het excuus voor de bühne wordt mode.

exc.2Zo kon ik onlangs zien dat de burgemeester van Hardenberg vertrok uit zijn functie toen hij hoorde van de gemeenteraad dat hij niet meer te handhaven was. Voor de vorm kwam er een excuus. Niet naar de slachtoffers, maar meer naar de verzamelde politici. ‘Hij had de gevoelens van hen verkeerd ingeschat’. Ook de directeur van de SVB bood haar excuses aan. Het kwam er bijna als een oprisping uit. Haar instelling bleek vijf maanden lang niet in staat om uitkeringen in het kader van de PGB’s op tijd bij de betrokkenen te krijgen. Een groot schandaal natuurlijk, maar ja als excuus had ze ook wel weer dat de software….en de tijdsdruk…en de politiek…. Het excuus leek niet echt overtuigend binnen te komen. De Paus excuseerde zich uiteindelijk na een halve eeuw schandalen rond kindermisbruik, maar vanuit andere kerken bleef het oorverdovend stil. Niets aan excuses te horen over soortgelijke schandalen. Branden, explosies, of volkomen foute en geld verslindende projecten bij de overheid, niets geleerd, geen excuses.

Boksen 4Zoals ik een paar dagen geleden weer zag, toen Mevrouw Netelenbos, de ex-minister uit het Kabinet Kok, moest opdraven voor een Kamercommissie om nu eens uit te leggen waar zij toch blunderde rond de aanbesteding van de HSL/Fyra. Miljarden gekost dat prestigelijntje en er moeten nog wat honderden miljoenen achteraan om de verzakkingen tegen te gaan. Vanuit haar hooghartigheid, zo eigen aan haar karakter, keek ze naar de commissieleden en deed haar verhaal. Het was ieders schuld, maar niet de hare! Niks excuses, niks spijt. Want dat past niet bij de mores in een partij als de PvdA. Altijd gelijk, nooit een enkele verkeerde inschatting. Nu ben ik zelf ook niet zo van de excuses hoor. Bood ze zelden aan voor beslissingen in het verleden genomen. Zou dat wellicht komen omdat ze met voortschrijdend inzicht voor 99% juist zijn gebleken? Nee toch, ja dan?!

Bosdagen

Posted on by • Geplaatst in Politiek • Getagd , , , , , , , , , • 14 reacties

Kort. networking employees-togetherHoorde ik onlangs dat onze regering samen kwam op een of ander kasteel in de provincie om zich tijdens een zgn. ‘bosdag’ informeel bezig te houden met het wel en wee van onze natie. Men doet dit dan in half formaat, spijkerbroek, shirtje en stropdasloos overheersen. De glimlach ligt de dames en heren op de lippen. Informeel is leuk en de toekomst van ons land en volk kennelijk een gebeuren om in bijna feestelijke omstandigheden met elkaar te vieren. De vakanties zijn achter de rug en men heeft een deel van het toch heftige wereldnieuws wat naast zich neergelegd. Wil je dit land treffen moet je dat tijdens het zomerreces doen, grote kans dat je dan stuit op weinig daadkracht en al helemaal niet op veel weerstand. Het fenomeen Bosdag houdt in dat je in die informele sfeer met elkaar komt tot het uitwerken van een strategie of in dit geval beleidslijn waarover iedereen het dan eens is. Om die drie weken later volkomen overboord te smijten als gedoogpartner D66 met een nieuw eisenpakket komt waarmee de boel weer eens gechanteerd kan worden.

Imago van autoverkopers moet beter Gedogen kost pijn, zo weten we nu, alleen is die pijn veel kleiner als die uit de hoek van Pechtold en c.s. komt dan wanneer je met iemand uit de hoek van CDA en/of PVV moet regeren. Kwestie van morele keuzes. Hoe dan ook, in mijn actieve managementdagen heetten die bosdagen toog- of heidedagen. Insteek was gelijk. Maar de uitkomsten ook. Informeel met elkaar praten over wat je zou kunnen doen en bereiken. Maar als je dan weer terug was op kantoor in de gang der dagen, bleek dat veel wat we hadden afgesproken vervloog als rook uit de mond van een kettingroker. Leuk, maar weinig zinvol en voor mij nooit een eerste keuze. Maar dat was gedogen ook niet. Ik ben er niet van. Je gaat ergens voor of niet, en dan is het jammer als de koppies niet dezelfde kant op staan. Het doel moet bereikt, de visie gehandhaafd en de omzet behaald toch? Nou zo zou het ook in de politiek moeten gaan. We hebben te maken met grote uitdagingen in de wereld om ons heen, maar zeker ook in eigen land.

afpakfun01f22Malloten maken hier ongeremd reclame voor terroristische organisaties, antisemitisme steekt de kop op, je hebt maar vijf ebolah-slachtoffers nodig om het land in dood en verderf te storten en we missen nog steeds een flink aantal overblijfselen van slachtoffers van de ramp met MH17. Als je dit allemaal optelt bij de oorlogen die het Midden-Oosten teisteren lijkt mij de economische agenda toch van een mindere soort. Ons land verkeert in lastig, noem het maar woelig, vaarwater. Daarbij passen stevige woorden en dito maatregelen. En daarvoor ga je niet op de hei zitten of in een bos. Als kabinet moet je zorgen dat je duidelijk bent. En je moet vermijden dat je een heel volk niet datzelfde bos instuurt met halfzachte frasen en politiek correct gekozen woorden. Maar ik vrees dat we dat wel kunnen vergeten. Want als wij het bos in moeten kost dat eigen geld. En die spijkerbroek, die moeten we zelf maar aanschaffen dan. Kringloop en Voedselbanken zijn er goed voor….