Morgen mogen we ons democratische recht weer uitoefenen. We mogen stemmen. Ik zie dat zelf min of meer als morele plicht. Immers er zijn voldoende landen in de wereld waar dat recht je is ontnomen of je wordt geacht te stemmen op die stromingen die het voor het zeggen hebben of domweg aan de macht willen blijven. De democratie is in de ogen van die machthebbers vaak de slechtste staatsvorm. Met name communisten en islamgebonden landen zijn afkerig van dat recht van hun burgers op een vrije keuze. Wie niet voor hen stemt is dus tegen. Simpel. In ons land valt er nog wat te kiezen gelukkig. De strijd tegenwoordig vooral tussen links of rechts. Het midden is bijna helemaal verdwenen. De christen-democratie is opgeslokt door de duidelijker standpunten op de flanken, en liet haar traditionele achterban die vooral op het platteland te vinden was, volstrekt vallen. Gevolg van de keuze om achter die alles opslokkende groene taliban aan te lopen bij het verstenen van sappige weilanden t.b.v. grenzeloze immigratie. De Sociaal-democraten, traditioneel sterk in het centrum van de macht overkwam hetzelfde. Wie weet waar de PvdA nog voor staat mag het mij zeggen, maar voor de arbeiders zijn ze zeker niet meer.
Het linkerblok bestaat tegenwoordig vooral uit het abjecte Groen-Links (bestaande uit communisten en anarchisten), de nog extremere Partij voor de Dieren, D66 (domweg linkspopulisme met grote afkeer voor het eigen volk) en de SP. Die laatste partij natuurlijk nog echt voor de arbeiders actief, maar helaas wel heel erg bezig met wanklanken in de zorg, minder met de andere maatschappelijke thema’s. Wel zijn ze consequent overal tegen. Op rechts komen we de VVD tegen, al leunt die partij na 12 jaar Rutte wel erg aan tegen de Pechtoldisten van Kaag en c.s. Daardoor worden de rechtervleugel en ook de wat meer verdienende ondernemersgroepen in dit land los gelaten en zoeken die een weg langs andere partijen. De PVV van Wilders bijvoorbeeld die de vinger vaak stevig op gevoelige plekken legt en door (extreem)links meestal wordt weggezet als racistisch of erger. JA21 is ook zo’n partij op rechts die de van ons land houdende burgers zal bekoren.
Afsplitsing van Forum voor Democratie dat zelf door de jaren heen de weg kwijt is geraakt. Maar er zijn ‘wappies’ die er vast houvast vinden. De grote nieuwkomer is BBB, oftewel de Boer Burger Beweging die vooral oude CDA-stemmers aan zich zal weten te binden. De taal van de lijsttrekster is overtuigend en duidelijk. Spreekt mensen aan. Voor de meer extreme kiezers zijn er stromingen als DENK dat achter de regimes in Turkije en Marokko aanloopt, of BIJ1 waar frustraties over het feit dat gratis geld niet bij binnenkomst in ons land meteen wordt uitgedeeld voor het leven, zorgen voor de meest haatzaaiende uitspraken van haar voorvrouw in de Tweede Kamer. En dan is er nog VOLT dat jonge mensen men een afkeer van Nederland maar voorkeur voor Brussel moet overtuigen dat Europa de toekomst is en nationalisme hen niet past. De ouderen zouden ook naar 50PLus kunnen maar de dame die daar nu het kleine karretje trekt is totaal ingesponnen in het regeringsbeleid dus in feite van geen belang voor de ouderen die zij moet vertegenwoordigen. En dan zijn er nog de dogmatisch christelijke partijen.
De Christen-Unie bijvoorbeeld die nu nog meeregeert en samen met D66 meent dat ons land over enkele jaren mag worden opgeheven, de taal niet meer zo nodig hoeft en de Bijbel wordt ingeruild voor de Koran. Daar hoef je bij de SGP niet mee aan te komen. Daar is de Bijbel leidend en kent men de Grondwet maar ook alle onderliggende wetgeving vrijwel uit het hoofd. Welbespraakt, fatsoenlijk, maar slechts voor een beperkte groep volgers. En dan is daar ook nog Pieter Omtzigt. Afgesplitst van het CDA, een cijferaar, lastige luis in de pels van zijn oude regeringsgenoten (in 80% van alle gevallen stemt hij overigens mee met de coalitie) en buitengewoon fatsoenlijk. Maar geen partijleider. Geen man die grote hoeveelheden stemmers aan zich zal kunnen binden. Een euvel dat veel professoren in dit wereldje overkomt. Populisme regeert. Letterlijk en figuurlijk. En wij stemmen op ze. Opdat zij weer tot in lengte van jaren een beoogde baan op eigen wijze kunnen invullen. Dienaren van het volk….Maar dat is snel vergeten. Net als al die beloften. Want zodra men gekozen is gaat men over tot compromissen en de orde van de dag. En toch gaan we stemmen. Want alles beter dan wat we elders zien. Ik wens u allen wijsheid morgen…Maar ga wel stemmen…Opdat de dictatuur hier niet wint…(Beelden: Archief)
Op ieder potje past een dekseltje. Een gezegde dat soms hout snijdt, maar ook vaak niet. Zeker niet in de ogen van een observator als uw meninggever. Die er heel wat jaartjes ervaring bij heeft opgedaan om dit fenomeen te kunnen bestuderen. Zittend op een terras, een bankje in een park, of gewoon tijdens zijn werk. Waar ik het over heb? Over stellen. Die (naar mijn mening)al dan niet bij mekaar horen. Soms bijna uit een en het zelfde nest komend (of zo lijkt het) in andere gevallen oogt het alsof men ergens in de uitverkoop een partner heeft gevonden en aan zich verbonden. Niemand maakt zichzelf hoor, laat ik daar meteen duidelijk over zijn, en schoonheid is altijd aanwezig vanuit het oogpunt van diegene verblind door de liefde. Maar ik zie soms echt waar het op termijn mis zal gaan of wellicht al bezig is te gaan.
In veel culturen houdt men het liefst van relaties en vooral huwelijken tussen gelijkgestemden. Neef en nicht nog een milde vorm van verbinden. Herkenning het voornaamste punt. Lastiger is het als een ander dan het eigen geloof om de hoek komt kijken. Dat mixen leidt weer tot verwatering. Volgens de sociaal/cuturele omgeving van een potentieel stel. Zelfde geldt wat mij betreft ook voor lengte- en omvangsverschillen tussen partners. Ik heb er combi’s van gezien die me verbijsterden. Een piepkleine vrouw met een meer dan twee meter lange man, een vrouw van 150 kilo met een schriel mannetje, een hunk met een prachtige vrouw, die alleen al om haar uiterlijk ongeveer alle ogen van voorbijlopende mannen weet te vangen en de blikken beantwoordt met iets dat je niet kunt vertalen in nette woorden. Toch zoeken we natuurlijk als mens de juiste frequentie op bij de partner.
Al was het maar om die sociale druk. Want een oudere man met een jonge blom wordt nogal eens bespottelijk gemaakt, omgekeerd is dat helemaal het geval. Alsof onderling geluk leeftijdsgebonden zou zijn. Sommige jeugdigen hebben een oude geest, sommige ouderen zijn meer dan jong van geest. Liefde maakt ook op dat punt blind. Waarbij opvalt dat sommige mensen zelfs na drie huwelijken hun draai niet lijken te kunnen vinden. Afwisseling is fijn, maar de sleur maakt ze onzeker en altijd hongerig om het nog eens met een ander te proberen. Dat avontuurlijke en spontane uit het begin van een relatie dan ineens een probleem als de huwelijkse voorwaarden zijn voorgelezen. Of dat rustige uit de jeugd ineens saai bij het ouder worden.
De kinderwens kan ook een dingetje zijn, vooral als de een die sterker heeft dan de ander. Maar in de meeste gevallen blijft men toch lang bij elkaar en beleeft samen allerlei hoogte- en dieptepunten. Men vecht zich door het leven, laat verliefdheid uitdoven en liefde opbloeien, pakt elkaar bij de hand en zoekt het pad dat voor beiden het beste is en niet confronterend. Hoe meer strijd hoe sneller een jurist nodig is om te helpen uit elkaar te gaan. Partners moeten vooral dat zijn, op basis van gelijkheid en niet met een dominantie door de een en onderwerping van de ander. Mits je daar erotische gevoelens bij hebt, want dan kan het wellicht prima werken… Mensen zijn wonderlijk ingesteld op het punt van de relaties. Heel anders dan veel andere zoogdieren, die vooral bezig zijn met voortplanten en daarvoor steeds wisselende partners zoeken om dat doel te bereiken. Maar als mensen lang bij elkaar zijn en eigenlijk volledig vergroeid en ze vieren hun 75-jarig huwelijk of zo is dat wel weer aardig natuurlijk. Vaak is bij navraag het antwoord van soortgelijke oudere stellen dat je veel water bij de wijn moe(s)t doen. En dat je mekaar ruimte moet gunnen. Dan maakt het niet meer uit of de een twee meter in omvang is en de ander doorschijnend bij tegenlicht. Maar toch zijn dat de ware uitzonderingen en zijn die mensen die wat op elkaar lijken toch de meest succesvollen… (Beelden: Internet)
Altijdmijnmening 