Maandelijks archief: april 2023

Grachtengordelmerk; Tesla…

Grachtengordelmerk; Tesla…

Posted on by • Geplaatst in Automening • Getagd , , , , , , , , , , , • 8 reacties

Als je de man achter dit merk moet geloven, Elon Musk, is zijn automerk helemaal geen merk maar een manier van leven. Het kostte me dan ook wat moeite om er in mijn zoektocht naar welke merken zoal voor komen, aandacht aan te geven. Maar ik doe het toch. Die Musk had bij zijn keuze om een deel van zijn verdiende kapitaal te benutten voor de opzet van een automerk overigens wel grote plannen, maar hij begon vrij bescheiden met een stel van Lotus binnengehaalde sportieve karretjes waar men de benzinemotoren uit demonteerde en verving door elektrische aandrijving.

De wagens waren technisch nou niet bepaald betrouwbaar en revolutionair, maar hij was wel een van de eerste bedrijfsdirecteuren die een dergelijk project aandurfden. De technische problemen waren overigens echt groot en het is een wonder dat Tesla dit allemaal overleefde. Maar alles werd anders toen Tesla een jaar of 10 geleden kwam met de Model S. Dat was een aansprekende auto met een prachtige carrosserie en prestaties die toonaangevend waren in zijn klasse. Niet goedkoop, maar met allerlei acties rond gratis opladen en zo meer wist Tesla heel wat zakelijke rijders aan zich te binden. Taxichauffeurs bijvoorbeeld en op enig moment stonden die wagens hier bij standplaatsen in de file achter mekaar om passagiers op te pikken.

Daarna ging het snel. Tesla bedacht Autopilot waarbij de wagens zonder chauffeur door het verkeer heen konden komen. Helaas ging dat in de VS soms gruwelijk mis omdat dit systeem niet zo perfect was als Musk het had doen voorkomen. Na de mooie 3 kwam de Model X op het toneel. Een soort SUV met ronde lijnen, een hoge carrosserie en achter vleugeldeuren. Met name de patsers onder de Grachtengordelrijders vonden dit wel iets voor hen en al snel gingen deze peperdure wagens richting dat soort klanten. Maar de meer gewone man/vrouw wachtte op de eerste ‘goedkope’ Tesla.

Die kwam er na de nodige vertraging tegen een hogere prijs dan vooraf opgegeven, maar in zijn segment was hij al snel een bestseller. De Model 3 is de ultieme auto voor de meer normale zakenrijder van de baas in ons land en op enig moment waren ze niet aan te slepen. En dat succes ging ten koste van de Model S die om allerlei redenen zijn beste tijd had gehad. Later volgde een iets vergrote versie van de 3, de Model Y. Intussen werkt Tesla aan nog meer variaties op het thema maar ook aan een elektrische truck, een foeilelijke SUV/Pickup-truck en zo meer. De concurrentie haalt het merk langzaam in. De grote merken kwamen met soortgelijke modellen en technieken, en nieuwe bedrijven uit de VS en China voegen zich in razend tempo bij het aanbod elektrische auto’s in de wereld. Tesla zal ongetwijfeld blijven werken aan innovaties waarmee het haar exclusieve karakter wat kan behouden.

Vraag is wel hoe lang nog. Men doet niet aan dealers, men leverde de Model 3 vrij klantonvriendelijk af in het verleden, en ook technisch zijn er wel wat vragen te stellen over al die wagens van het merk. Let maar eens op hoe weinig er nog draaien als taxi. Dat had en heeft een reden. Een daarvan is de gigantische prijsstijging die het merk doorvoerde voor al haar modellen. En onlangs weer een plotselinge prijsverlaging om de Chinese concurrenten de voet dwars te zettenl En dat is nooit goed voor de restwaarden en handel. Neemt niet weg dat met name die Model S een prachtig aanbod was in een toen nog redelijk maagdelijke markt. En wie weet pakt Tesla die nog wel een keer….. Kwestie van in de gaten houden. (Beelden: Archief)

Uitbuiting en excuses…

Uitbuiting en excuses…

Posted on by • Geplaatst in Historie, Politiek • Getagd , , , , , , , , , , , , • 6 reacties

We leven in een tijdperk waarin het onder bepaalde politieke druk kennelijk normaal is geworden om voor van alles en nog wat excuses aan te bieden. De bekendste voorbeelden zijn die aan afstammelingen van Surinaamse immigranten die menen dat zij nog steeds lijden onder wat hun oervaderen lang geleden is aangedaan. De toeslagenouders en Groningers kregen ook zo’n boodschap, net als de Limburgers die ook leden onder aardbevingen en wateroverlast. Het is allemaal wat voor de buhne en men slaat daarbij nog wel eens selectief wat volksstammen over. Ik heb het al eens gehad over de Molukkers in ons land die onder valse voorwendselen na de oorlog hierheen werden gehaald en daarna aan hun lot overgelaten. De frustraties onder hen groot. En terecht. En wat te denken van de Papoea’s uit het ver weg gelegen Nieuw-Guinea.

Ook in dat grote (ei)land, niet ver van Australie en de Indonesische Eilanden, was Nederland een van de koloniale machten die daar meenden democratie, geloof en economie te moeten brengen. Dat ging op zich wel aardig ook nog, maar met dank aan de expansiepolitiek van toenmalige Indonesische president Soekarno en totale gebrek aan steun vanuit het Amerika van de jaren zestig, moesten wij de arme Papoea’s op enig moment achter laten zodat ze voortaan te maken kregen met de islamitische dictatuur van Soekarno en diens opvolgers. In de jaren daarvoor vochten zo’n 10.000 Nederlandse militairen tegen Indonesische infiltraties en sabotagemissies. Kostte tenminste 100 Nederlanders het leven.

Gek genoeg bleef het oostelijk deel van het grote eiland achter in handen van Australie en heeft dat ook een soort Status Aparte en liet Indonesie dat stuk voorlopig met rust. Men wilde kennelijk alleen de Nederlanders een hak zetten. De oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Guinea zijn overigens helemaal niet verwant aan de Indonesiers, ze blijken eerder verbonden met de oer-bewoners van Australie en zo bestaat de bevolking van het eiland ook uit meer dan duizend verschillende stammen. De talen die zij spreken zijn veel meer aansluitend op andere volken in de Stille Zuidzee. Intussen liet Nederland in de jaren zestig dus dit volk aan de Indonesiers. En die worden alom gehaat. Ze ontbossen de boel daar, drukken de Papoea’s weg uit ongeveer alle beschikbare banen, vervuilen de rivieren, en treden hard op tegen de taaie weerstand onder de inheemse bevolking. In linkse kringen (altijd de mond vol over slavernij, ontbossing, wreedheden, etc) zwijgt men. En dat is bijzonder. Nederland was ooit een goed bestuurder voor de Papoea’s en vele duizenden van die mensen zijn ooit mee naar ons land gekomen om hier een nieuw bestaan op te bouwen dan wel vanuit hier de onafhankelijkheidsstrijd mede te helpen uit te bouwen. Zonder resultaten vooralsnog. En dat arme volk verdient ook een dik excuus. Desnoods met wat herstelbetalingen. Gek genoeg hoor je uit die kring niet de daarbij behorende geluiden zoals bij o a het Surinaamse volk hier. Toch al te veel geintegreerd geraakt? Opgegaan in de maatschappij, zoals de Molukkers? Dat is een compliment waardig. Naast die excuses…(Beelden: Internet)

Feest van de Koning..

Feest van de Koning..

Posted on by • Geplaatst in Cultureel • Getagd , , , , , , , , , , , , • 12 reacties

Morgen is het weer Koningsdag. Niet dat ik me direct hoef bezig te houden met ‘wat trek ik aan om weg naar Den Haag voor het feest’ hoor. Want hoe zeer ik de Koning en zijn gemalin op prijs stel, mij kent hij niet en zal me dus ook niet uitnodigen. Maar wat hij wel altijd goed regelt is het feestje rond zijn verjaardag zodanig breed laten vieren dat we op een of andere wijze met zijn verjaren bezig kunnen zijn. Wij doen dat zelf traditioneel door een bezoekje aan wat vrijmarkten, waarbij we dan telkens tussendoor de thuisbasis bezoeken voor de nodige tussenstops of het ontladen van dat wat eigenlijk wel wat zwaar is om mee te blijven sjouwen. Als het weer meezit een van de leukere dagen van het jaar waarbij we dan en-passant ook nog eens heel stevig wandelen.

Tussen de 18/20.000 stappen geen uitzondering. Gewoon genieten. En dat was door corona ineens onderbroken. Gewoon een gemis. Want deze traditie kennen wij hier in de hoofdstad al jaren. Ooit begonnen met de oude Koningin Juliana en via Beatrix doorgegeven aan Willem A. die echter de datum van dat fenomeen om e.o.a. reden veranderde. Nou ja, maakt ons niet uit. Met name in Amsterdam zijn de feestjes op straat er niet minder om, ook al legt de Gemeente elk jaar meer en meer verplichtingen op aan deelnemers. Vergunningen voor ongeveer alles, men zet boa’s in die vooral mensen met kleedjeshandel sommeren om in te binden en de Voedsel- en Warenautoriteit controleert op de kwaliteit van aangeboden eten en drinken.

Voorheen was er op het Museumplein altijd een evenement door een of ander radiostation, maar dat werd de Gemeente te druk, dus die lui moesten verkassen en zetelen tegenwoordig vaker in een stad in Brabant of zo. Amsterdamse mensen vieren echter hun eigen feestjes wel en worden juist die ene dag oranjegezind, wat op zich na alle linkse revoluties in deze stad al een wonder op zich te noemen is. Maar ons maakt het niet uit. Wij hobbelen rond, kijken of er echte leuke spullen te vinden zijn voor weinig, creatieve lieden hun kunsten vertonen en of we die ene dag in het jaar wel kunnen komen tot love and peace. Een volksfeest voor iedereen, al is het voor bepaalde lieden ook weer net als bij carnaval in het zuiden. Niet iedereen houdt er van, dus er willen nog wel eens wat Tesla’s de stadspoorten verlaten richting gebieden waar men deze tradities niet kent. Tradities die ik hier wel vaak opgepikt zie worden door buitenlandse toeristen. Die komen er speciaal voor en kijken met plezier en verbazing naar die mallotige Nederlanders in hun rare oranje outfits en springerige feeststemming. Vaak hebben ze dan zelf iets oranjes aan hun kleding hangen en sommigen zelfs onze nationale driekleur. Kijk, dan snap je het pas… Hoe dan ook, morgen zijn we hier even stiller dan normaal. We gaan weer afzien. De wekker gaat vroeg af, maar dan zijn weer ook weer op tijd terug….. Home sweet home… Wish me luck….En Willem….van harte man! En o ja, voor hen die ons zoeken, we vallen meteen op…man en vrouw in oranje gekleed…kan niet missen…(beelden: Prive)

Dictatuur….

Dictatuur….

Posted on by • Geplaatst in Geen categorie • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , , , , , • 10 reacties

Vorige maand lukte het wederom niet. De door linkse revolutionairen zulke malloten gedroomde totale dictatuur. Waarbij het democratische recht van Nederlanders zelf hun toekomst mede vorm te geven buitenspel moest worden gezet. Immers het klimaat en het recht van iedere aardbewoner hier zijn heil te zoeken moest maar ten koste gaan van de Nederlandse bevolking…toch? In de kringen rond Kaag en aanverwanten was men overtuigd dat tijdens de Provinciale Staten Verkiezingen het lot hen gunstig gezind zou zijn. Men had alle media op volle kracht er op in laten beuken en de zelf benoemde linkspopulistische premiere van ons land was heel duidelijk. ‘Zo zou het gaan en niet anders…’. Maar het ging wel anders. De BBB van Lientje won meer dan overtuigend de verkiezingen. In alle Provincies maar ook bij de Waterschappen.

De zittende coalitie kreeg klop en ook de zichzelf als morele overwinnaar ziende gelegenheidsformatie van Klaver en Kuiken verloor. Dat viel tegen, vies zelfs. In de tweede helft van de maand maart speelde Nederland een voetbalwedstrijd tegen Frankrijk. Nou dat werd geen fijne confrontatie. Nederland werd van de mat geveegd en de net aangestelde bondscoach Koeman moest erkennen dat dit geen fraaie vertoning was. In beide gevallen waren de reacties verschillend, maar ik zal die van de politiek eens vertalen naar het voetbal. Stel nu eens dat we zouden pleiten om Frankrijk voor het leven te schorsen. Immers zij zagen de noodzaak niet van onze wens tot winnen en dat was absoluut onacceptabel. Hoe hoog zouden we de wenkbrauwen optrekken bij een soortgelijk denken??

Nou? In links Nederland is dat echter precies de redenatie die men direct uitte om de winst van BBB alsnog om te zetten in verlies. Gewoon het stemrecht afnemen van ouderen en mensen uit een in hun ogen verderfelijke lagere maatschappelijke orde. Ontneem ouderen en anderen hun democratische stemrecht en je zult zien dat ‘wij’ alsnog het klimaat kunnen redden. Ook pleiten we voor stemrecht voor 8-jarigen. Die zijn al zodanig door ons geindoctrineerd dat ze vanzelf meegaan in de groene gekte. De reacties uit meer democratische kringen waren voorspelbaar. Slechts in linkse dictaturen ontneemt men anders denkenden het stemrecht. En wellicht dat Noord-Korea het recht op winnen van een ander team dan dit uit eigen land zou kunnen bedenken. Dat is dus meteen de parallel. Overigens, ik stemde zelf niet op Lientje. Haar agenda over de luchtvaart is gewoon dezelfde als die van Groenlinks of D66. Als je de pijlen op die sector richt hoef je aan de eigen uitstoot van stikstof namelijk niets te doen. En dat is niet mijn insteek van het probleem. Maar dat is ook een andere discussie. Deze ging over de democratie…. en daar blijf ik een voorstander van. Mits de extremisten niet winnen. Net zo lang ik nog mag en kan stemmen…..(Beelden: Archief/prive)

Corona

Corona

Posted on by • Geplaatst in medisch • Getagd , , , , , , , , , , , • 6 reacties

Terwijl je dit leest is het al weer even geleden dat de meninggever en zijn dame geveld werden door een meer dan heftige griep. Komt wel eens meer voor in onze stede, maar deze had wel heel vreemde kenmerken. Koppijn, pijnlijke gewrichten en hoestbuien die de longen zowat uit het lijf joegen. De eerste nachten na opsteken van dit monster waren niet fijn. Koortsachtige dromen en door het gehoest steeds wakker. Vermoeidheid was ook zo’n dingetje. Alsof er gewichten hingen aan onze handen en voeten. Het was dus een lastige periode, maar we gedroegen ons man/vrouwmoedig. Al was het maar omdat we ook nog poezenkinderen in huis hebben die gewoon aandacht en eten wilden ontvangen op de daartoe bestemde tijden. Kortom…we sloegen ons er doorheen. Piepend en krakend. Nou ja, ik als man was vooral van dat laatste.

Vrouwlief was een stuk taaier en ook sneller dan ik weer in staat tot volwaardig functioneren. Ik daarentegen was ‘echt ziek’, kon mijn armen nauwelijks optillen, en hoestte vele dagen lang als een roker die twee pakjes sigaretten per dag verwerkt. Na een paar dagen toch maar eens een coronatestje gedaan….en verdraaid, een van ons eindelijk ook aan de beurt gekomen. Positieve test! In die hele periode dat dit virus ons aller Nederlandse leven in de war schopte raakte het ons nooit. Zelfs niet verkouden, met dank aan al die afstandsmaatregelen en het consequente gebruik van gel om de handen te reinigen. Maar nu, Corona is een griep geworden en je hoeft er niet meer voor in quarantaine, komen ook wij een keer uit de kast… Ach, het maakte mij niets uit. Al behoorde ik wel ineens tot de grote groep mensen die dit allemaal een keer doormaakten. We steunden mekaar, maar deden ook wat nodig was om de gezondheid weer terug te krijgen.,. Medicatie, wandelen in de frisse wind van de periode, en elkaar beklagen. Want medelijden is ook een soort van medicijn…. Intussen zijn we weer een stuk verder in de tijd en is het een herinnering aan wat een mens zoal kan overkomen. Kijk, vrouwen klagen wel eens over de pijn van bevallingen, maar een mannengriep (of soortgelijk..) is echt een stuk erger….Maar dit terzijde…

Nachtclub in Helsinki..

Nachtclub in Helsinki..

Posted on by • Geplaatst in Geen categorie • Getagd , , , , , , , , , , • 8 reacties

Ik neem u als lezer terug naar het Finland van de jaren zeventig. Ik werkte hard op Schiphol (beschreven in eerdere blogs een tijdje terug) en kreeg dan vanuit mijn functie nog wel eens een uitnodiging om naar het land van herkomst van een van de benutte luchtvaartmaatschappijen af te reizen. Inclusief verblijf in een vaak luxe hotel en het nodige vertier. Een van die bedrijven was het Finse Finnair. Een oude maatschappij die ook toen al een geweldige naam en faam verdiende. Ze vlogen vanuit Helsinki o.a. via Amsterdam naar New York en wilde graag dat wij als officiele vrachtagenten hun lijndienst zouden prefereren boven die van bijvoorbeeld KLM.

Dus werden we een paar maal naar Finland gevlogen voor interessante bezoeken aan de faciliteiten daar en het nodige vertier. Dat startte dan meestal met een heerlijke vlucht, daarna ontvangst door een hotemetoot van de maatschappij en dan door naar de stad Helsinki voor hotel, lunch/diner en dan een bezoek aan een of andere sauna. Werd je afgeschrobd door een stevige oude dame met een pannenspons waarop je in een zwembad de blote leden kon doen verpozen. Het was altijd plezierig en na zo’n behandeling kon je weer uren verder. En dat was goed nieuws want dan ging je op transport (busjes of taxi’s) naar het befaamde uitgaansgebied van Helsinki waarvan de discotheek Kaivohuone het middelpunt was. Daar was toute Helsinki van toen te vinden in dans en plezier en het bier plus andere drankjes stroomden er regelmatig onze glazen in.

Danspartners waren plenty te vinden, al was het maar omdat het halve kantoor van de vrachtdivisie bij Finnair uit vrouwen bestond en die wilden wel even een verzetje. Finnair betaalde en we genoten van de sfeer en de muziek (Abba mateloos populair toen). In de vroege uurtjes van de nacht weer naar bed, hopend op een vroege wake-up-call, want het vliegtuig naar huis ging altijd op schema weg en wij moesten op tijd op het vliegveld zijn. Met houten koppen maar een meer dan tevreden glimlach op het gezicht zaten we aan het ontbijt op het vliegveld (was handiger..) en spraken over Otto, de masseuze van omaleeftijd in de sauna en zo meer. De muziek bonkte nog in de bol, of was dat gewoon de drank?? (ik dronk toen nog niet eens…) De naam Kaivohuone bleef me altijd bij. Net als die Finse gastvrijheid. Vele jaren later, ik zat op een congres van alle Europese Skoda-importeurs in Praag. Naast mijn Finse collega.

En man met een vrij verveelde houding naar het merk toe. Hij vond het allemaal maar niks. Ik dacht ‘laat ik hem eens opvrolijken’ en vroeg hem naar de Kaivohuone en of hij die kende? Ja zeker wel, zijn oogjes gingen meteen wijder open. Daar kwam hij veel en graag. Het middelpunt van Helsinki waar je tenminste lol kon maken. We werden vrienden…nou ja…sort-off… Onlangs keek ik of die club nog bestaat. En ja dat doet hij. Alleen is het nu een restaurant geworden met vooral in de zomermaanden nachtclub-entertainment waar topartiesten optreden. Ik denk dat Abba er niet meer wordt gedraaid. Maar het is wel grappig dat zo’n zaak er nog steeds is. De bezoekers aan Helsinki moeten er maar eens gaan kijken. Zit in de Iso Puistotie-straat in het Kaivopuisto-Park. En dan maar bedenken dat ook mijn voetstappen nog ergens te vinden moeten zijn….(beelden: Internet)

Intussen stokoud; Tatra!

Intussen stokoud; Tatra!

Posted on by • Geplaatst in Automening • Getagd , , , , , , , , , • 8 reacties

In het huidige Tsjechie is autobouw iets wat in de genen van dit volk gegoten zit. En de merken die er vandaan kwamen of komen hebben vaak een oeroude traditie. Een daarvan is het nu nog steeds bestaande merk Tatra. Anno 2023 vooral bekend door haar stoere trucks die vaak in de bouw of het grondverzet actief zijn, maar vroeger ook door haar werkelijk schitterende personenwagens. De geschiedenis van het bedrijf zit verankerd in het oude Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk waar het onder de naam Nesselsdorf naam en faam opbouwde als koetsenbouwer en voertuigen voor de toenmalige legerleiding van dat oude keizerrijk.

Na de oprichting van het land Tsjecho-Slowakije in 1918 kreeg het bedrijf een andere naam; Tatra. En meteen viel op dat de eerste wagens, ontworpen door de fameuze autobouwer Hans Ledwinka, vooraan zouden staan in de rij van geslaagde en ook goede, betrouwbare wagens uit die periode. De Tatra 11 was geboren. Met zijn ruggegraat-chassis en onafhankelijke wielophanging was de auto anno 1923 uiterst modern. Het daarop volgende model 12 had al op alle vier wielen remmen zitten, wat toen ook een noviteit was. De ontwikkelingen bij Tatra gingen maar door en de auto’s groeiden door de jaren heen. Daarmee werden ook de nodige sportieve successen geboekt.

Altijd leuk voor een merk uit Midden-Europa. Tussen de bedrijven door werkte Ledwinka aan een auto die Tatra wereldberoemd zou maken, de Tatraplan. Een stroomlijnauto met de motor achterin, met ruimte voor zes personen en prestaties die voor de oorlog meer dan overtuigend waren. Aan dat stroomlijnprincipe hield Tatra nog vele jaren vast en dat bepaalde het uiterlijk van al die wagens, maar ook van veel andere fabrikanten, zoals Volkswagen.

Want de heer Porsche liep ooit stage bij Tatra en nam veel van de kern die een Tatraplan typeerden mee naar zijn KdF-ontwerp, voorloper van de VW Kever. Maar intussen bouwde Tatra ook trucks. En niet de minste. Baserend op hetzelfde onderstel-principe van de luxe wagens hadden die trucks pendelassen achter waardoor ze dwars door elk terrein heen konden komen. De later luchtgekoelde dieselmotoren met hun typerende huilgeluid werden ook legendarisch. Na de oorlog viel Tsjecho-Slowakije door stom toeval in de Russische zone van Europa en veranderde voor dat fraaie land veel, zo niet alles.

Tatra zette weer vol in op haar truck-productie, maar fabriceerde ook legendarische trams (nog te zien in veel steden daar), treinen en bussen. Haar vrachtwagens werden over de hele wereld verkocht, net als de eerste generatie Tatraplans. Maar toen die steeds groter werden en de productie vooral was gericht op hoge partijkader en taxibedrijven in het oosten stegen de prijzen en nam de belangstelling voor de fraaie wagens af. De T603 was een auto die begin jaren zeventig nog wel eens in Holland te zien was, maar nooit officieel werd geimporteerd. Gold ook voor diens opvolger, de T613.

Een fraaie, door de Italiaan Vignale ontworpen, limousine met een luxe interieur, een V8 van 4 liter achterin en een top van dik 200km/u. Als je tijdens de jaren 80/90 in het thuisland te gast was kwam je ze regelmatig tegen. Met dat schitterende geluid dat de Tatra-motoren zo typeerde. De truckdivisie bouwde intussen steeds verder uit. Voor het echt zware werk moest je bij Tatra zijn en dat gaf het merk een heel eigen markt. Maar die markt veranderde compleet toen de Fluwelen Revolutie anno 1989 zorgde voor een politieke omwenteling in Tsjecho-Slowakije. De historische markten van het oosten stortten ineen en veel oude staatsbedrijven moesten zonder steun zien te overleven.

Tatra kwam in handen van het Amerikaanse bedrijf Terex. En dat staakte op enig moment de bouw van personenwagens. De trucks werden met kunst en vliegwerk nog steeds gebouwd maar veel van de oude Tatra-fabrieken moesten wel sluiten. Orders van het Tsjechische Leger voor speciale trucks hielden de banden draaiende. En zo kwam er op enig moment ook een samen werking op gang met DAF. De Phoenix werd geboren. En die wagens worden ook weer uitgebreid geexporteerd. Ook naar ons land waar je ze kunt zien in dat eerder genoemde grondverzet, maar zeker ook bij het Nederlandse Leger dat er een stel heeft gekocht voor diverse taken. Tatra bestaat dus nog steeds en voor de gene die het complete verhaal over dat fraaie merk tot zich willen nemen zijn er diverse merkenclubs, sites, maar ook boeken over het onderwerp. Ik deed dit blogverhaal uit de oude blote bol. Dus het is vast niet helemaal compleet…U wilt mij als lezer wel vergeven hoop ik….(Beelden: archief/prive)

Woke…

Woke…

Posted on by • Geplaatst in Algemeen • Getagd , , , , , , , , , , , , , • 15 reacties

Als ik ergens bijna mallotig en soms boos van word is het wel al dat zgn. woke-gedoe. Afkomstig uit de kring van mensen die, zo lijkt het, te veel vrije tijd hebben en te weinig echte liefhebberijen worden we overspoeld met kritiek op onze normale en democratische samenleving. Minderheden maken tegenwoordig de dienst uit en claimen constant dat wij (de meerderheid) ons moeten aanpassen aan hun wensen dan wel die van vermeende slachtoffers van achterstelling. Daarbij gaat men zo ver dat men niet schuwt om auteurs en boeken uit het verleden aan te pakken op inhoud of beschrijvingen van zaken die decennia geleden normaal werden gezien maar nu ineens niet meer passen in het wereldbeeld van gefrustreerden die wat te lang op door Groenlinks of D66 gesponsorde scholen hebben gezeten.

Zo is het beschrijven van de ‘daad’, zoals we dat in de jaren zestig of zeventig leerden kennen, nu niet meer gewenst. De missionarishouding mag niet, want dat is een verwijzing naar een enkele christelijke stroming en dat vinden moslims of ongelovigen niet fijn. Op zijn hondjes mag niet meer want daar is de Partij van de Dieren tegen, sadomasochisme mag alleen in de teksten voor komen als vooraf op een aparte pagina is beschreven dat partners het met elkaar eens zijn dat elke dwang daarbij niet wordt toegepast en als een van de partners het niet meer leuk vindt een schadevergoeding wordt uitgekeerd aan het slachtoffer. Masturbatie beschrijven mag niet als dat wordt toegekend aan hoofdpersonen die man of vrouw zijn. De LHBTQIRSTV-community zou er eens door in de war kunnen raken, want er gaapt een enorme orgasmekloof tussen al die lui.

Daarbij, het moet wel duidelijk zijn dat ook beide partners aan hun trekken komen bij de beschreven scenes. En dat is maar een enkel aspect. Wie een huishouden beschrijft waarbij de ene partner werkt en de ander het huishouden doet moet zich realiseren dat de frustraties van de thuisblijver zo groot kunnen zijn dat die in een coma raakt na het lezen van dat soort verhalen. Weg er mee dus. Galanterie is ook ongewenst. Een man hoeft (mag) de deur niet meer open houden voor zijn vrouw (o…sorry..partner)want dat is zo rolbevestigend. Nee, die partner van vrouwelijke herkomst of mens met baarmoeder, kan zelf die deur wel open of dicht doen. Een beschrijving van een vrouw als mooi en rond, charmant of lief…uit den boze…..Mannen mogen ook niet meer stoer zijn, een brede borstkas vertonen of een goed gebit. Er zijn altijd minder bedeelden die daardoor gefrustreerd raken of zijn. Nee, alles moet vlak, slap, dom, niks zeggend en vooral niet kwetsend zijn. En het lijkt wel of het nooit genoeg is. Maar ik krijg ook wel de indruk dat dit probleem zich vooral voor doet in de Grachtengordel van de grote steden en dat men elders gewoon oude boeken koestert waarbij mannen en vrouwen avonturen beleven met elkaar, anderen de maat nemen omdat ze misdadig zijn of vals en het bed nog een plek is om gewoon plezier te maken. Wat moet het toch vreselijk zijn als je zo in elkaar steekt dat je anderen constant hun normale leven of plezier wilt ontnemen. Ik noem dat gefrustreerden der aarde. Maakt ze niet leuker. Integendeel….(Beelden: Archief)

Feestje…

Feestje…

Posted on by • Geplaatst in Cultureel • Getagd , , , , , , , , , , • 18 reacties

En zo zaten we als twee oudere jongeren op die 17e maart jl tussen 16.000 mede-winnaars in de enorme Ziggo-Dome om Holland Hazes te zien en vooral horen zingen. Kostte niks, want de Postcodeloterij had ons in plaats van de gebruikelijke stroopwafels of andere piep- of troostprijsjes voorzien van twee tickets voor dit evenement dat relatief vlakbij onze woonstede volle zalen trekt. En het was puik verzorgd. Je kreeg een chipkaart voor wat eten en drinken, als je wilde een shawltje met logo om mee te zwaaien (wij niet…er zijn grenzen..) en je kon later in de zaal genieten van een sfeer die toch heel bijzonder was. Hazes is in onze omgeving een fenomeen. En dan bedoel ik natuurlijk de oude zanger die inmiddels bij Petrus in een hemelse kroeg verblijft. Wij kennen zijn verhaal, Aardse kroeg en woonstek, en zijn muziek uiteraard.

En die is veel breder dan je in eerste instantie misschien denkt. Hoe dan ook, stipt om kwart over 8 maakte de DJ van dienst plaats voor een (luidruchtig) orkest en een schare artiesten die op hun eigen wijze de nummers van Hazes ten gehore brachten. En dat deden ze met verve. Jeroen van den Boom, Gerard Joling, Samatha Steenwijk, Karsu, Kris-Kros-Amsterdam, Waylon en zo meer. Uiteraard ook de jonge Hazes die ik zelf niet zo waardeer, maar hij zichzelf wel. Het publiek is bij zijn optreden uitzinnig, dus hij zal wel iets meer hebben dan zijn achternaam om mensen te trekken.

Intussen liepen de mensen uit het publiek de zaal uit en in, haalden zich bier en bitterballen en zo meer, en zongen bij terugkeer weer vrolijk mee. Wij als geboren en echte Mokummers ook bij bepaalde nummers. Klassiekers, waarvan de teksten gewoon in de bol zitten gegrafeerd. Bij andere nummers viel ik met de rest van de zaal even stil. ‘Sorry’ zoals gezongen door de prachtige Turkse zangeres Karsu is er zo een. Ontroerend mooi nummer. Duozang door andere artiesten, soms met meerdere mensen zelfs en eigenlijk geen een van die optredens niet goed genoeg. Hazes kan door velen lekker gezongen worden en de zaal vrat het. En omdat die mensen van heinde en verre kwamen (echt uit het hele land, soms uren gereden) was dit niet het typerende Hazes-publiek uit de eigen stad dit keer. Dat zag ik wel aan de outfits.

Was ik zelf nog in het zwart gekleed en met een leren jasje passend bij de sfeer, ik was een van de weinigen. Tuurlijk er waren wat dames in de strakke glitters, een enkel hoedje met Hazes-logo, maar de meeste aanwezigen waren er vooral omdat die loterij hen voorzag van alles wat ze leuk, lekker of nuttig achtten. Was er niets waarop ik als meninggever een puntje van kritiek kon hebben? Jawel..de muziek. Die was zo krijsend hard dat ik soms met een vinger of hand een oor afschermde. En echt, ik zat niet boven op het podium maar er best een stukje vandaan. De scherpte van de toon van die muziek was het probleem, de bassen niet. Een technisch verhaal vermoedelijk. Maar verder…gewoon een leuk feestje…mede mogelijk gemaakt door…. En o ja, dit spektakel was vier avonden lang in die enorme muziektempel te beleven. 4 x 16.000 mensen! Gemiddelde prijs pakweg 50 euro p.p. en de consumpties daar toch in de regio aardig prijzig. Wie volgend jaar wil boeken, het kan. Nu al…. en als je wilt genieten van een feestje met velen, doen! (beelden: Prive)

Stoom…

Stoom…

Posted on by • Geplaatst in Automening, Historie • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , , • 12 reacties

Dik een eeuw geleden was er een keuze tussen aandrijfbronnen voor onze toen zo nieuwe en moderne vervoermiddelen. Een van die bronnen was stoom. Niet voor niets afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk waar men zoveel kolenmijnen bezat dat de hele 19e eeuwse economie daar zo’n beetje was heringericht met stoommachines die overal geschikt voor leken. Van treinen tot schepen, van landbouwmachines tot stoomgemalen…alles pufte en sjokte dat het een lieve lust was. En toen men oude koetsen ging ombouwen tot bruikbare vervoermiddelen kozen heel wat Britse fabrikanten en constructeurs voor dat relatief goedkope stoom om de boel op gang te brengen en te houden.

Omdat je voor die stoom zowel steenkolen als water nodig had was het logisch om vooral trucks en afgeleiden als zodanig uit te rusten. En kwam je een eeuw geleden heel wat van die weglocomotieven tegen. De een nog grotere en sterker dan de ander. Voor de bemanning van die wagens was het overigens vuil en zwaar werken aan boord. Want stoom wek je op in een ketel en die ketel moet gestookt worden. Dus de chauffeur had vaak een maatje bij zich die het vuurtje brandend hield door consequent kolen op het vuur te gooien. Zwaar werk, ook al omdat die trucks niet meteen licht van gewicht waren en sturen vaak nog ging via een systeem van kettingen, om het over remmen maar niet eens te hebben. Ook personenwagens werden soms uitgedacht die op stoom konden rijden.

Bedrijven als Leyland waren grote namen in dit geheel, net als Foden. In Centraal Europa kwam je ook wel wat van die stoomwagens tegen. Soms gebaseerd op licenties vanuit Engeland. Skoda was een fabrikant die haar trucks (de Sentinel) als zodanig een tijdlang construeerde. Hoe vreemd dat ook lijkt wellicht, maar de stoomtrucks reden nog heel lang door. Ook toen benzine en diesel elders allang volop in gebruik waren gekomen reden er nog steeds op kolen gestookte voertuigen rond. Want de brandstof was goedkoop en als je voldoende kolen in de bak had kon je ook best ver weg komen. Bedenk daarbij maar dat ook stoomtreinen tot redelijk recent nog diensten draaiden op de spoorbanen van omringende landen. Ik ging er in mijn jongere jaren nog wel eens voor naar Duitsland om die dingen te filmen. Trucks op stoom zag ik vooral bij klassieke stoomdagen. Of tegenwoordig op YouTube waar je ziet hoe liefhebbers die puffende oldtimers met liefde op de weg houden. Een teken van vooruitgang anno 1923. Toen we kolen nog zagen als een prima brandstof en waterdamp energie bracht waarmee je aardig vooruit kon. Maar vooral iets waarover je je nu wat kunt verbazen. Vol nostalgische gevoelens. Over die oude locs, walsen, veerponten, sleepboten, etc die in mijn jeugd nog allemaal van stoom gebruik maakten. Gaat snel zo’n technische evolutie. Maar zelden van de ene op de andere dag….Goede les zou ik denken…. (Beelden: Prive verzameling)