Vandaag herdenken we in ons land de doden en vermisten uit WO2. Het merendeel daarvan betrof Joodse inwoners van ons land die op industriele schaal werden afgevoerd en vermoord in de Duitse vernietigingskampen. Daarnaast denken we aan homoseksuele medemensen, Roma en mensen die opgepakt werden omdat ze verzetsdaden verrichtten etc. Laten we meteen goed bedenken dat los van die relatief weinig dappere Nederlanders die in verzet tegen de bezetter kwamen, een meerderheid van de bevolking stond die min of meer de andere kant op keek of zelfs meehielp bij die wrede afvoer van medelanders.
De daders daarvan soms na de oorlog gepakt, de hoofdschuldigen vaak net niet. We wisten wel wie aan de Duitse kant fout waren. De Nazi’s met hun verderfelijke anti-joodse terreur. In totaal goed voor dik 6 miljoen vermoorde joden in Europa en Rusland. Extreemrechts. Stond haaks op extreemlinks dat juist vocht tegen die doctrine en zich baseerde op vrijheid voor iedereen met steun van vadertje Stalin (..) die de Sovjet-Unie met keiharde hand regeerde en goed was voor dood en verderf in eigen kring. Maar hoe dan ook, wij als beschaafde mensen uit dito landen spraken uit… ‘dit nooit weer’ en stonden als wereld toe dat er een confirmatie kwam voor de Joodse staat Israel die daarop in 1948 na veel strubbelingen werd uitgeroepen. Veel overlevenden van de Holocaust zagen dat land logischerwijs als hun droomland en trokken er heen. Met hard werken werd een staat opgebouwd die welvaart en veiligheid voor het eigen volk koppelde aan een meer dan stevige defensie en zeker een geweldige inlichtingenpositie.
Nodig omdat Israel vanaf de start van haar bestaan constant werd bedreigd en aangevallen door buurlanden en terreur. Met als dramatisch hoogtepunt natuurlijk de waanzinnige terreuraanslag van 7 oktober vorig jaar. Waarbij joodse mensen werden gemarteld, verkracht, ontvoerd, vermoord en gegijzeld. Dat Israel zou terugslaan richting de daders geen verrassing. Maar de reactie in vooral linkse kringen in ons land en de rest van de wereld is verbijsterend. Alles wat joods is wordt verketterd en aangevallen. En wederom kijken velen weg. Want ‘ja maar, Israeli zijn ook geen doetjes’ als argument benutten gaf velen een goed gevoel.
Mij niet. Terreur is niet meer of minder dan dat. En genocide is niet alleen het bombarderen van plekken waar de terreur zich schuilhoudt maar ook de daden van 7 oktober en daarna. Niks ‘ja maar’ rond antisemitisme! Dat is onvergeeflijk in mijn ogen en de linkse kerk moet zich diep schamen. Niks geleerd van de oorlog, niets van Stalin. Terreur is terreur. En van daders slachtoffers maken of nog erger, een omgekeerde redenatie volhouden, krankzinnig of pure haarzaaierij. En met deze woorden gaan we vanavond herdenken. Als land, als volk, als stad. Maar ik vind dat sommigen zich echt moeten schamen. De ogen sluiten voor wat er op 7 oktober vorig jaar en daarna gebeurde is onverenigbaar met ‘dat nooit meer’. En inderdaad, ik heb de politiek er buiten gehouden. Die van Israel (veel op aan te merken) of de omringende staten etc. Want blind ben ik niet. Maar zeker ook niet voor hen die maar een heel dun laagje fatsoen hebben gelegd over hun neigen tot antisemitisme. En dat die vooral van links komen is verbijsterend…(beelden: archief/internet)