Geldezel…

Geldezel…

‘Ha Pa, een een berichtje van mij. Ik heb een nieuwe telefoon moeten kopen en nu dus een ander nummer. Verwijder mijn oude maar en zet even dit nummer in je overzicht. Kostte wel wat die nieuwe en omdat ik ook de huur moest betalen zit ik even ‘short on cash’. Kan je me helpen s.v.p. Laat even weten hoe snel je wat kunt lenen. Uiteraard krijg je het zsm terug’. Zo luidde de SMS die ik kreeg van een verloren zoon die het idee had dat ik oud, seniel, debiel of naief door het leven ga. Bij toeval kwam die SMS net binnen op het moment dat ik zoonlief aan de lijn had over een aantal andere zaken. Dus met een soort glimlach mikte ik dat bericht van die namaakzoon in de digitale versnipperaar.

Maar ze proberen het toch maar. Net als die namaakbanken die je pinpas willen ophalen inclusief pincode en zo meer. Het is een criminele beroepsgroep zonder scrupules waarbij normen en waarden bij opvoeding en opleiding niet zijn meegegeven. De slachtoffers vaak zij die hun leven lang hard werkten en spaarden om het later wat beter te krijgen. Maar dat spaargeld is voor die ratten en kakkerlakken van het laagste allooi juist een bron van inkomen. Gratis geld een doel op zich en werken natuurlijk uit den boze. Je zou eens moe worden. Bij het zien van de diverse opsporingsprogramma’s zie ik meestal dezelfde dadertypes die dit soort criminaliteit bedrijven. En er is een hele groep mensen die er in trapt. Helaas. Waar het niet goedschiks kan komt men het geld wel even voor of bij je opzoeken. Kwaadschiks. Want met vier man een bejaarde man of vrouw overvallen maakt je in eigen kring tot held(en). Gezien de slappe houding van politie en justitie is de kans op strenge straffen vrijwel nihil.

Dus wie of wat houdt ze dan tegen? Kortom ik kan me daar aardig druk om maken. En bescherm via adviezen daar waar het kan bij hen die gevoelig zouden kunnen zijn voor deze fraudeurs en niksnutten. Slapen doen we ‘s-nachts en zelfs dan zijn we nog waakzaam. Gelukkig zou in onze familie de situatie met die telefoons (smartphones) heel anders verlopen. Door ervaring leert men. Dus ‘zoonlief, mijn smartphone doet het weer niet, dus je kunt me even niet bellen of mailen….ik moet een andere hebben….wil je me helpen met de keuze?’ komt eerst. En dat leidt meestal tot goede resultaten. En dat houdt ongedierte weg uit mijn leven. En wie het toch probeert…..we gaan zien wat er dan met hen gaat gebeuren. Is iemand onder mijn lezers al eens geconfronteerd geweest met geldezels van deze aard of soort, dan wel met een bank die jouw pinpas wilde ophalen?? Ben benieuwd….. (beelden: archief)

Overweging….

Overweging….

Onlangs stond in de agenda een datum die me deed terugdenken aan mijn vroegere leasepa. Een man waaraan ik vooral mixed-emotions kan verbinden. Hoewel hij me op het spoor zette van dat merk waaraan ik mijn hart heb verpand en een deel van mijn carriere besteedde was het ook iemand die leefde als God in Frankrijk en redelijk vaak maling had aan de mensen om zich heen. Tuurlijk, de oorlog meegemaakt, geleden, van de leg geraakt, gefrustreerd, maar wat daarop volgde was niet meteen een voorbeeld van hoe een ouder zou moeten optreden. Hij werd trouwens bejubeld om zijn technische kennis.

Als hij zich normaal gedroeg was hij vriendelijk, aardig, een beetje conservatief, maar zeker ook een baken. Helaas ging dat baken veel te vaak uit en ontstond een beeld dat je als kind beter niet op je netvlies wilt laten branden. Wij als kinderen bekeken de man daardoor op enig moment toch met een blik vol dedain en soms verdriet omdat hij het precies op momenten van groot belang in ons leven liet afweten. Helaas voor hem was een lang leven de man niet beschoren. 64 jaar oud werd hij en zijn lijden op het eind was verschrikkelijk.

En toch voelden we indertijd als nazaten onder een andere naam op dat moment weinig mededogen. Achteraf is dat spijtig natuurlijk. De hoofdrolspelers van toen zijn allemaal verdwenen. Ik ben ‘the last man standing’ en dat is best even een overweging waard. Anno januari 2024 was hij 100 jaar oud geweest. Niet gehaald. Ik zelf kom nu in de leeftijden dat ik er over na denk om dat eeuwfeest toch maar eens in te plannen. Duurt nog even maar toch. Best een aardig idee. Alleen wie nodig je dan uit. En heb ik zelf een historie waarin mensen zitten die me wel kunnen schieten (los van wat verwaande linkse gasten of zakenrelaties die het niet zo troffen met mijn inzichten of acties…) en zijn die er dan nog bij? Als je ziet hoe snel de wereld om ons heen verandert en hoeveel bekenden, familie, vrienden en zo meer intussen zijn gaan hemelen wordt het wel een rustig partijtje. Is het dan nog de moeite waard om de slingers op te hangen. Doen de nazaten dat dan? Ik vrees voor enige bescheidenheid tegen die tijd. En het is ook aanmatigend om er vanuit te gaan dat je die eeuw gewoon gaat halen. Dan moeten alle seinen wel op groen blijven staan. Nou, dan moet ik maar aan de slag. Intussen ben ik benieuwd hoe jullie daar naar kijken, of je zelf ook de 100 of meer wilt gaan halen of dat je denkt dat het op die of die leeftijd wel klaar is en mooi geweest. Intussen doe ik even wat aan de conditie en lees later…… (beelden: archief/internet)

Linkse retoriek..

Linkse retoriek..

In mijn leeskring bevinden of bevonden zich ook wat mensen met een ultra-linkse denkwijze. Die, het zal duidelijk zijn, haaks staat op de mijne. Want mijn kijk op de wereld is gevormd door ervaringen, bezoeken aan landen met een ander regime, maar zeker ook het dagelijks volgen van media van links tot rechts. Opvallend bij met name die linkse media is het vaak totale gebrek aan realisme. De vaak ook linkse volgers van die lui hebben meestal die zelfde mentaliteit. Het waarom wellicht gezeten in de opvoeding en indoctrinatie daarna. Immers hoe kan je nu boeren afschilderen als extremisten als ze hun land verdedigen dat dreigt te worden afgenomen, wanneer je tegelijk meent dat Nederland zelfs met 25 miljoen mensen nog niet vol genoeg is.

Dat het boerenland niet voor behoud van de natuur maar voor woningbouw wordt onteigend is voor hen dan niet van belang. Zo stellen deze linkse lieden mijn mening die ik al een jaartje of 16 hier verkondig ook niet erg op prijs. Ze willen wel dat je bij hen reageert, mits positief, op allerlei dogma’s en vooral leugens. Maar, iemand die slechts linkse bronnen (via linkjes) benut om zijn gelijk te halen is voor mij net zo abject als iemand die hetzelfde doet met rechtse wappie-theorieen. En die krijgen er van mij als mens met een stevige mening dus ook altijd repliek op. Je bent Meninggever of niet. Onlangs bleek dat dit bij de student met de linkjes naar al die linkse media niet op prijs werd gesteld. Hij was iemand die in mijn optiek niet kon (of wilde) lezen, maar zeker ook niet kon rekenen. De zeespiegel steeg volgens hem tot de rand van al onzer lippen, maar in werkelijkheid is dat nog in geen millimeters uit te drukken. Toen hij weer eens foeterde over extremistische boeren die niet van hun land te jagen vielen, maar ook pleitte voor de opname van immigranten vroeg ik hem oprecht en op de man af of hij zelf al wat ‘vluchtelingen’ in zijn huis had opgenomen.

Geen antwoord uiteraard. De man die samen met hem die linkse koers ook hier al vele jaren uitdraagt schildert mij vaak af als haatzaaier en angstig (??) terwijl hij zelf naar mijn idee nooit buiten zijn eigen wijk, Amsterdam Zuidoost, rondkijkt en ook zelden echt leest wat ik zoal oreer. Elke vraag die hem niet bevalt wordt vermeden en zeker niet van een antwoord voorzien. Algemene Marxistische flauwekul is dan mijn deel. Maar hij schrijft wel allerlei zaken op die met name over mij persoonlijk gaan. Groot (..) is het gejuich dan uit de eigen anarchistische achterban. Wie dat laatste niet doet behoort volgens de gefrustreerde en nu ook gepensioneerde leerkracht bij extreem-rechts of erger. Ik denk dat veel van de linkse gekkies toch last hebben van persoonlijke frustraties. Ze krijgen bij verkiezingen nooit de meerderheid, trachten met vreselijke verhalen de Nederlandse samenleving omver te trekken om zo ruimte te maken voor de nieuwe Middeleeuwen waarbij Lenin en Allah leidend zijn. Maar wij, de normale burgers in dit land, zijn met meer… En ‘wij’ in dit geval als zijnde de realisten die niets zien in dat linkse droombeeld. Wie meent dat stikstof kan worden uitgebannen als we de moderne tijd maar achter ons laten en de eerder genoemde archaische doctrines omarmen hoort eigenlijk niet thuis in dit wereldje. Dat is mijn mening en daar moet je het als lezer maar mee doen. Het studentje heb ik inmiddels geblokkeerd. Voor de man die Groenlinks en PvdD propaganda uitdraagt rest een leven in eenzaamheid vrees ik. En werd de link ook door mij verbroken. Zeker nu hij de aanvallen vals persoonlijk maakte. Realisten aller landen verenigt u. Genoeg geweest…weg ermee….Niemand heeft behoefte aan anarchie of communisme…Zeker deze Meninggever niet.

Oma vertelt…

‘Maar oma’ riep de kleindochter van 17 vol verbazing naar haar nog altijd goed in het vel zittende grootmoeder die net een slokje nam van haar glaasje sherry, ‘droeg jij vroeger ook minirokken?’. ‘Tuurlijk kind, waren andere tijden, toen kon dat nog, sterker nog, als je er bij wilde horen deed je dat..’. ‘Woow’ en kleindochter bladerde verder in het foto-album dat ze in de boekenkast van haar oma had gevonden. Even verder vond ze vakantiebeelden uit een mooi zonnig oord….En wat ze daar zag deed haar blozen. Oma lag topless op een of ander strand. Naast een man die ze niet herkende als haar opa. ‘Maar oma, lagen jullie met je borsten bloot zomaar op het strand? En wie is die vent??’ ‘Ja kind, dat was heel normaal. In mijn jeugd was naaktheid nog gewoon en we keken ook wel eens rond naar andere partners, je moest toch weten welk vlees je letterlijk in de kuip kon krijgen…’. Kleindochter bestudeerde de beelden nog eens goed, hele andere tijden dan tegenwoordig. Ze moest er niet aan denken dat ze haar jeugdige boezem moest blootgeven aan de zon. Was volgens experts slecht voor je huid, niemand uit haar vriendinnenkring durfde dat in het openbaar en zo maar met een jongen neerploffen op een strand en doen wat in haar oma’s tijd kennelijk wel kon was haar volkomen vreemd. Nee, zo had haar moeder haar niet opgevoed. En ook op school was dat bijna taboe. Blote buiken waren al verboden, de rokken mochten niet te kort en wie zich zomaar in liet met jongens (of omgekeerd meiden) was een rokkenjager of drellebel. Nee, ze kon zich niet voorstellen dat het ooit anders zou gaan. Zo was het goed, en ook geen kans dat je met je hele hebben en houden op internetfora zou verschijnen. In haar hart was ze best wel jaloers op haar oma die in alle vrijheid kon doen en laten wat ze wilde. Nu zo’n nette dame, maar kennelijk met een wild verleden. ‘Ja kind’ zei oma nadat ze nog een slokje van haar drankje had genomen, ‘je oma heeft echt genoten van het leven. En als ik de kans kreeg deed ik dat nu nog. Voordat ik je grootvader ontmoette had ik al een heel leven achter me. Had genoten en alles gedaan wat God indertijd verbood. Maar wat was dat leuk allemaal…Ik hoop oprecht dat jij daar ooit ook achter komt….Proost’. Een twinkeling in haar ogen was even zichtbaar, kleindochter ontging het niet. En met een warm gevoel omhelsde ze haar oma. Wat een schat van een vrouw eigenlijk. En kennelijk met een verborgen verleden. Ze zou volgende keer nog eens doorvragen. Maar nu moest ze weer naar huis. Anders werden haar ouders ongerust…..

V.V.T.

V.V.T.

Let eens op als je dat wilt (of doe het voor mij..) in al die media die je ziet op tv, bij het volgen van de sociale media, of zelfs in geschreven uitingen. Dan zie of hoor je vaak dan dat we steeds meer de verleden-tijds-vorm uit de Nederlandse taal verliezen en men bij redacties of presentatoren gemakshalve kiest voor de moderne tijd.

Ook al speelde een nieuwsfeit zich een paar dagen of zelfs maanden tot jaren geleden af! Wat daaraan ten grondslag ligt kan slechts worden verklaard uit gemakzucht of een matige beheersing van de taal waardoor je de verleden-tijds-vormen van een werkwoord niet meer beheerst. ‘De agent ziet de verdachte en schiet hem neer. Toch loopt de verdachte door, springt achterop een brommer en verdwijnt. De agent schiet nog eens gericht maar mist de verdachte. Heeft u meer informatie over de verdachte bel dan met………’. Als ik dan lees of hoor dat dit feit zich 6 maanden geleden afspeelde ben ik al afgehaakt. Ergernis maakt plaats voor vervangende schaamte. Ik heb genoeg teksten, boeken en bladen gemaakt om te weten dat bijvoorbeeld een beetje redactie ook een taalkundig eindredacteur in huis heeft die eventuele taal/schrijffouten kan corrigeren. Opdat de presentatie van het geheel op 99.9% juiste wijze zal plaatsvinden. En dat dit nodig is blijkt wel uit het feit dat men lastige woorden die men naar de VT-vorm moet omvormen waar het dan nog wel redelijk goed gaat (vaak bij ondertiteling) ook weer naar een andere benadering weet om te buigen. Loopten i.p.v. liepen heb ik al gezien en ook spreekten als men spraken bedoelt. Is het taalonderwijs dan zo afgedreven naar een #iq80-niveau of aangepast aan het algemeen gemiddelde in dit land? Jeminee, een beetje bekend schrijver van boeken zou zich schamen over zoveel verval. En ja, ik mopper daarover, u wilt me wel vergeven. Wat in het verleden vergaf is als u dat deed en door mij in warmte geaccepteerd als u dit met verve doet…of deed…of is deet beter? Ik lees het wel….

Vroeger..beter??

Vroeger..beter??

O, o, wat is het toch een lastige tijd tegenwoordig…..vroeger was het toch echt een stuk beter!

Je hoort het sommige mensen met een verlangen naar die vroegere jaren vaak zeggen. Het leven was simpeler, althans dat is de redenatie, je had minder last van criminaliteit en andere ellende en je wist tenminste wie je vrienden of vijanden waren. Ik heb de leeftijd bereikt dat ik een beetje overzicht heb van hoe fijn dat leven vroeger wel niet was. Niet alles was zo fraai als het nu wel eens wordt voorgesteld, al maakt het wel iets uit hoe oud je bent. Mensen die geboren zijn in de jaren 70 of daarna hebben toch een andere geschiedschrijving voor ogen dan ouderen. Ik stam uit de periode van na de oorlog en weet nog goed dat voor ongeveer iedereen in onze woonbuurt of op de scholen die ik bezocht, keihard werken nodig was om de eindjes aan elkaar te knopen. De oorlog had er hard ingeslagen. Er was maar weinig keuze aan leuke of lekkere dingen in de toenmalige kruidenierswinkels, de eerste supermarkten beschreef ik al eens eerder.

Je had een slager in de straat, bakker, melkman, kolenboer, en waar wij woonden ook een sigarenwinkel, annex -minimarkt (ja, ook toen al) en een radio/tv-winkel waar welgestelden hun eerste zwartwit-tv konden kopen. Een auto was voor de meeste gezinnen een brug te ver, een brommer kwam eerst, maar veelal moest je met het toenmalige openbaar vervoer of op de fiets om ergens te komen. Geloof bepaalde tot welke clan je behoorde. En je behoorde niet om te gaan met anders denkenden. Zelfs niet in de Amsterdamse buurt waar ik opgroeide aan de zuidkant van de Amstel.

De opleiding dus ook in de eigen kring. Daarbij verplicht naar de kerk, streng begeleid door de daartoe aangestelde ‘broeders’. Ouders hielden van tucht en orde, dus deed je iets fout kreeg je er van langs. De mattenklopper was geduldig. En heus, dat was heel normaal. Net zoals die katholieke opleiders er fysiek op los sloegen als je afweek van de norm. En dat in klassen waar 35-40 leerlingen meer normaal dan uitzonderlijk waren. Hoezo individuele aandacht? Feit is ook dat die wereld van toen op kindniveau geen echte diversiteit op etniciteit kende. Een enkel Chinees gezin, soms een kind uit een Italiaans gastarbeidersgezin, maar verder? Allemaal Hollandse koppies. De echte immigratie vaak gekomen uit Drenthe of Friesland. Van veel verder kwam men niet. De huizen van toen waren veelal keurig netjes met de beschikbare middelen overeind gehouden huurwoningen. Vaak stammend uit de 19e eeuw waar men in etages boven elkaar woonde. Ons huis bestond uit drie officiele kamers, maar we hadden ook een tussenkamer die als slaapkamer voor de ouders diende, een aparte keuken met het toilet daarachter en op zolder een separate opbergruimte. Het was voor die tijd niet eens zo gek allemaal.

Men was al blij een halve woning te kunnen krijgen in de toen ook al krappe Amsterdamse woningmarkt. Is er veel veranderd? Nee, niks! Internationaal ook niet. Oost en West bestreden elkaar in Korea, later in Vietnam, Cuba, het Midden-Oosten. Men smeet atoombommen op atollen, dreigde met raketten. Over milieu werd niet moeilijk gedaan. Immers je was al blij als de kolenkachels brandden. En met wat geluk en vakmanschap deden ze dat. Uitstoot was een non-issue. Gold ook voor auto’s en brommers. Een deel reed op tweetakt, daarvan slaan nu alle alarmbellen groen uit van ellende, maar toen was dat een efficiente en veel voorkomende aandrijfbron.

Mensen die uiteindelijk een auto bezaten maar het onderhoud lastig konden betalen deden dat dan vaak zelf wel even en lieten de oude olie uit het vehikel dat ze wilden vertroetelen zo in het riool lopen. Wassen deden ze de auto langs openbare stromen, het vuile water werd daar prima afgevoerd. Gold ook voor het toenmalige atoomafval. In vaten, verpakt in oude schepen en die dan laten zinken in Noordzee of oceaan. Was voor later zorg. Pas ergens in de jaren tachtig veranderde er het een en ander. Omdat we 15 jaar eerder pas het juk van de jaren vijftig van ons af konden schudden. Een mentaliteit die naar spruitjes rook of naar wierook. Ik maakte het allemaal mee. Leerde er van. Nooit meer terug naar die tijd. Genieten van het moderne leven. Nooit meer geknecht, armoede, godsdienstbeknotting, of de middeleeuwen. Ik snap dus niet dat er mensen zijn die dat wel zien als ultiem. Zij die het wel doen moeten het maar zeggen. Ben benieuwd wie hier ook dat verleden zo koestert dat het roze ziet. Want ik doe dat niet……En ik gaf maar een paar voorbeelden uit die oude tijd! (Beelden: Archief)

Drankzucht

Drankzucht

Drank maakt meer kapot dan….

Ja dames en heren, ik drink ook wel eens een glaasje. En kan daar dan bijster van genieten. En zeker, ik ben in mijn leven ook wel eens een pietsie dronken geweest. Veelal in veilige omgeving, en zeker nooit in die staat achter het stuur gezeten. Toch is dat nu net gedrag wat je bij heel wat stevige drinkers nog wel eens ziet gebeuren. Kacheltje lam achter het stuur, er van overtuigd dat men de auto of ander voertuig nog wel kan beheersen. Vaak een dure of zelfs fatale beslissing. Drank maakt meer kapot dan je lief is. En het spul werkt zeer verslavend. Bij velen is de rem verdwenen als ze er eenmaal aan beginnen. Doorgaan tot het gaatje, hoewel dat zelfde gaatje soms een sinkhole in de grond blijkt te zijn, omdat er nogal eens wat wordt verbroken aan relaties door dat drankgebruik.

En eerlijk gezegd, ik zelf ben niet alleen een gematigde maar ook late drinker. Pas ergens in 1978 leerde ik de alcohol als consument kennen. In een bierbrouwerij van het toenmalige Tsjecho-Slowakije. Wie dat bier uit die hoek ook wel eens heeft gedronken snapt waarom. Thuis was ik in de jeugd wel wat gewend op drankgebied. Er werd soms getankt. En niet alleen in ons eigen gezin, ook in dat van veel vrienden in de ouderlijke kring. De oorlog en zo, er waren veel frustraties en dat moest verdoofd. De eigen leasepa vierde nog wel eens uitgebreid zijn verkoopsuccessen en verkregen winsten. Ik schaamde me daarvoor stevig, maar hij vond dat heel normaal. Ik niet. Daarbij rookten de leden van het gezin waarin ik opgroeide als schoorstenen zo heftig, ik zelf raakte geen sigaret aan. Nooit gedaan. Geen behoefte. Blijft toch vreemd.

Later in mijn leven kon ik de zware drinkers zo scheiden van de gezelligheidsnippers. Net als ik, glaasje, nipjes, lekker, maar nooit een halve liter. Nou ja, die enkele keer in Tsjechie toen ik met een Duitse collega aan de drankjes uit dat gebied de politieke situatie in heel Europa zat door te nemen. Het waren bijzondere tijden. De volgende ochtend wist ik waarom ik er niet voor geschikt was…… voor de drank dan, wel voor besturen van Europa uiteraard…, want mijn plannen waren bijster goed, vond ik zelf…. Hoe dan ook mensen, drankjes zijn lekker, tuurlijk, maar doe vooral rustig aan. En ga niet rijden als je wat te veel op hebt. Ik maakte dat in de Schipholse werkkringen vaak wel mee. En dat ging niet altijd even goed. En wie wel kan rijden met een slok op, mag het hier en nu vertellen. (Beelden: Yellowbird archief)

Hekel aan…

In de afgelopen weken werden we weer eens geconfronteerd met groepen jongeren die maling hadden aan de adviezen van de overheid ten aanzien van het gedrag teneinde geen Coronavirus op te lopen of te verspreiden. Het bleek bij deze groepen tegen dovemansoren gezegd. Ze hebben een ingebouwde afkeer van onze overheid, erkennen vermoedelijk ook het gezag daarvan niet. Andere cultuur, andere opvoeding, dus…. Dat geldt ook voor hun instelling ten aanzien van zaken die wij in ons liberale land normaal geaccepteerd gedrag vinden. Zoals het feit dat mannen op mannen en vrouwen op vrouwen kunnen vallen. Gewoon de weg van de liefde volgen en dat ook in het openbaar uiten. In bepaalde kerkelijke kring al niet zo lekker liggend, bij sommige culturen vaak leidend tot agressief en soms gewelddadig gedrag. De slachtoffers veelal lichamelijk beschadigd en mentaal gefrustreerd, de daders zelden vervolgd…. ”Omdat ze het al zo beroerd hebben met die integratie en omdat hun geloof al zo wordt afgewezen’.

Huh? Als er een groep niet wordt vervolgd of op uitingen beoordeeld dan juist deze. Laten we het eens bekijken vanuit Joodse kring. Ook daar lopen mensen rond die aan den lijve ondervinden hoe die genoemde groep jongeren meent om te moeten gaan met medeburgers met een joodse achtergrond. Ingebakken haat, het wordt er kennelijk thuis en in de familie of omgeving met turbodruk ingepompt, zorgt voor agressie en geweld. Wat is dat toch? Staat het in dat gekoesterde heilig boek van die lui. Zoals bekend mag heten heb ik zelf ook een gelovige achtergrond. Ik maakte me daar ooit als jong mens van los, maar houdt me ‘ergens’ wel aan de tien geboden en voel ook het verschil tussen goed en kwaad. Voel me zelfs akelig als ik ergens 150km/u rijdt waar je maar 100km/u mag. Hou me toch liever in. Ook al heb ik een hekel aan onzinnige beperkingen, zeker aan de soms door de overheid opgestuurde bonnen. Want mij weet die zelfde overheid die alles uit de genoemde groepen met de mantel der liefde bedekt, altijd weer te vinden.

En dat noem ik dus klassenjustitie. Geldt dus ook voor dat antisemitisme. Pak dat nou eens aan en benoem de dadergroepen. Het zal niet verrassen waar die vooral te vinden zijn. Dat je dan aangeeft dat het ‘ook elders’ voor komt is geen reden de hoofdgroep van daders aan te pakken. Toch? Geldt ook voor dat anti-homo/lesbo-geweld. Onacceptabel! En volgens de wetten in ons land strafbaar. Doe daar dan wat mee. Ik wil geen begrip tonen voor de wensen en verlangens van deze groepen ten aanzien van hun geloof of cultuur als dat omgekeerd ook niet het geval is. Geldt voor veel Nederlanders. En die zijn het al bijna 20 jaar zat dat de overheid er niets mee wenst te doen. Kennelijk in de greep van linkse rakkers en polcorridders. Ik heb een oprecht hekel  gekregen aan die lui. Net als aan milieufreaks, Grethisten, namaak-socialisten, notoire leugenaars, bumperklevers, onnodige linksrijders, maling-aan-corona-burgers, maar zeker ook aan hen die anderen het recht van bestaan ontzeggen. Stel je voor dat ik hetzelfde gedrag ging vertonen als die beschreven groepen dat doen. Hoe zouden mijn lezers en reaguurders dan om gaan met de meninggever?? Ben toch benieuwd….

Grote Klasse(n)!

Natuurlijk blijf ik wat ambivalent aankijken tegen het strenge katholieke onderwijs van vroeger. Maar een ding is zeker, grote klassen of niet, het onderwijs dat werd gegeven stond als een huis. Niet alleen wisten we hoe de Nederlandse taal in elkaar stak, we leerden goed rekenen, kregen inzicht in de geschiedenis van ons land, leerden cultuur (h)erkennen, er werd gedaan aan gymnastiek en zwemmen en men wist je ook nog bij te brengen dat de tien geboden er niet waren voor de lol van de kerk maar vooral om je als beter medemens de maatschappij ingestuurd te krijgen. En voor de goede orde, de klassen en scholen puilden ook toen uit. Niet in de laatste plaats omdat de geboortegolf van na de oorlog heel wat (katholieke) gezinnen flink wat nageslacht bezorgde. Maar de inzet van al die leerkrachten van toen, veelal van de degelijke soort met harde handen en een gevoel voor discipline dat er niet om loog. Wie niet wilde horen moest maar voelen. Ik heb er na een incident in de eerste klas waarna mijn stevig gebouwde stiefvader even verhaal ging halen toen ik door zo’n katholieke broeder en paar stevige rode wangen was bezorgd nooit meer last van gehad.

Wel een nadeel van dat onderwijs. Maar toch! Ook de inzet op zelfontplooiing die je werd bijgebracht. Wie verder wilde komen moest vooral hard werken (in het aanschijns des…) en flink leren. Ik kon er zelf goed mee omgaan. Nu kijk ik weleens mee naar al die discussies en protesten van de moderne leerkrachten die meer, meer, meer willen voor minder, minder, minder. Tuurlijk, de problemen zijn vast groot. Bureaucratie, regels, maar zeker ook een vrij pluriform aanbod van leerlingen, waarvan een deel de Nederlandse taal niet machtig is. Dus stress. Maar zou die stress vroeger ook niet hebben gegolden? Wij moesten ook op zaterdagochtend nog gewoon naar school. En je moest elke woensdag (en zondag) vroeg naar de kerk. Altijd waren er leerkrachten bij. En die hielden bij of je er was en hoe jij je gedroeg. Kerkbezoek als rapportcijfer. Maar voor die aanbieders toch ook extra werkuren. En ik denk niet dat ze er dik voor betaald werden. Immers, roeping en zo meer.

Navraag bij vrouwlief die hetzelfde meemaakte bij een nonnenschool deed me constateren dat die lui in die jaren toch heel bevlogen moeten zijn geweest. Een paar jaar na mijn stopzetten van de katholieke opleiding was het eigenlijk ook wat afgelopen in onze streken. Het moest anders volgens de Mammoetwet van de scholing en daarmee daalde het kwaliteitsniveau bij het onderwijs om zo de nivellering mogelijk te maken. De sterken moesten minder presteren om zo de zwakkeren mee te kunnen trekken. En tucht of orde ging in de ban. Jan en Piet of Klaartje kwamen voor de klas, U werd vervangen door Jij. Het lijkt ouderwets van me, maar dat is het zeker niet. Eerder realistisch. Onderwijs moet jonge mensen klaar zien te stomen voor een maatschappij die steeds meer van ze vraagt. Weet hoe de taal werkt, dat 1 en 1 gewoon 2 is, en dat Groningen niet naast Maastricht ligt. En dat de Nederlandse geschiedenis niet werd bepaald door slavendrijvers maar door mensen die geloofden in ondernemerschap en ontdekkingsreizen. Handel en wandel en niet zo geindoctrineerd bezig zijn met het milieu. Leer in plaats daarvan nu eens dat wat van een ander is niet mag worden afgenomen als dat jou zo maar bevalt. Opdat we geen stroom links-radicale of allen maar respectvragende rakkers  een plek bezorgen in een proletariaat van de groene gemeente. Pluriforme samenleving? Dan ook een tegengeluid verzorgen. Eenzijdigheid leidt maar tot revolutie. De kerken kunnen je daar alles over vertellen. Maar die hebben de kennis dan ook nog in huis en leerden daarvan. En intussen doen we ons best om het onderwijssysteem anno 2020 overeind te houden in de Corona-ellende. Wat op zich weer bijzondere zaken zal opleveren. Ook betere scholing? Ik betwijfel het! Maar wie het beter denkt te weten mag zich melden.  (Beelden: Yellowbird archief)

Opvoeding!

Als we het nu toch hebben over normen en waarden (..) komt me opnieuw naar boven hoe wij vroeger als kinderen in een wereld leefden waarin je van alle kanten werd bijgebracht wat wel of niet door de beugel kon. Deden je ouders te weinig aan dat bijbrengen van de toen geldende regels waren er de zeer strenge en fysiek aardig uitdelende leerkrachten op school. Een van die zaken die je vanaf moment een mee kreeg was dat je natuurlijk niet knokte met anderen. Als woorden tekort schoten werd er overigens ook door ons kinderen best wel eens uitgedeeld. Ik zag dit in de dagelijke praktijk vaak voorbij komen. Volwassenen namen daarbij eerder het initiatief dan jeugdigen. Als ik naar de dag van nu kijk zie ik een totaal andere wereld. Een wereld waarin mensen uit gaan en zich op voorhand bewapenen. Letterlijk!

Met messen, pistolen en als het gaat om verdediging ook boksbeugels of pepperspray. Het wachten is op incidenten. Men drinkt, snuift, blowt, en neemt lachgas tot zich, soms zelfs in een bijna dodelijke combinatie. En raakt opgefokt. Niet in de laatste plaats omdat het zo begeerde respect kennelijk moet worden afgedwongen. Veelal in gezelschap en gericht tegen een enkeling, want dat knokt toch beter. Lafheid ingebakken in het groepsgedrag. En dus lees je over steek- en schietincidenten! Niet een enkele keer, maar bijna dagelijks. En niet alleen in Amsterdam of Rotterdam, zelfs in f……g Delfzijl! Een plaats waar je tot wat jaren terug na 9 uur in de avond niemand meer buiten zag lopen. Nu steken we mekaar er neer. Om dat eeuwige gelijk. Gelijk van mensen die nauwelijks droge oren hebben en een ontwikkeling die na het IQ-cijfer 80 vaak is blijven steken. Anders valt het niet te verklaren. Ik heb ook een mes in de zak. Van de Zwitserse soort.

Met van die handige ‘tools’ die in de praktijk handig bleken of blijken om schroeven vast te zetten, hardnekkige verpakking van sommige printer-vullingen open te breken of dat soort dingen. Het idee om er iemand mee overhoop te steken komt echt niet in me op. Wellicht het gevolg van die opvoeding in het verleden en de kennis van de Tien Geboden. ‘Gij zult niet doden’ en zo meer. Van nature niet passief, niet naief vredelievend, liever een discussie dan een gevecht. Maar ik begin het gevoel te krijgen uitzondering te zijn. En dat je overal in onze maatschappij lieden tegen het lijf kunt lopen die direct een blaffer pakken als je in hun armzalige maar respect vragende leefomgeving terecht komt (kan die vierkante meter zijn waarin zij verkeren op straat) of direct toeslaan als ze in gezelschap zijn. Het ontgaat me volledig wat dit toch voor mentaliteit is. Maar ja, zal wel weer te nationalistisch, blank, Nederlands zijn of domweg te oud. Want al die verwijten krijg je al snel als je niet gelooft in de vreugdevolle samenleving met mensen die de cultuur van de straat bejubelen of cultiveren en integratie verafschuwen. Ik zou soms wel eens willen dat die strenge opvoeders van toen weer eens terug kwamen en orde op zaken zouden stellen. Want een weekje zonder moord en doodslag lijkt mij persoonlijk een verademing. Jullie ook??