Na al die jaren activiteiten op de sociale media is me wel duidelijk dat dit een wereld is van zenders… En dan bedoel ik niet de radiozenders die hun nieuws of muziek over ons heen storten, nee, het gaat me op de gemiddelde aanwezige op al die sociale media die vooral vertellen of showen wat hen zelf aangaat of interesseert dan wel is overkomen. Maar omgekeerd vaak weinig tot geen belangstelling tonen voor anderen. Dat sociale aspect van deze media ontgaat ze vaak. Kijk, bij de bloggers van het eerste uur is wel een aardige code van toepassing. Wie interesse heeft in een ander maakt een linkje met diens blog en geeft tenminste een reactie op wat die anderen in de linklijstjes zoal oreren. Hoeft niet dagelijks, maar bij nooit is de koek snel op. Zeker als je zelf wel altijd aandacht vraagt voor wat jou zoal beweegt.
Maar ja, dat zijn bloggers, en die hebben vaak al een grote ervaring opgebouwd in dat specifieke medium. Anders gaat het toe op Facebook, Twitter en zo meer. Daar zie je dat veel lieden vooral zoeken naar heel veel volgers die alles wat de hoofdpersoon in zijn/haar eigen leven graag erkend zien worden met ‘vind ik leuk’ of sterkere uitingen. Maar waar men omgekeerd vaak vergeet dat de wereld uit meer mensen bestaat dan die van het eigen spiegelbeeld. Ik ben er intussen achter dat er mensen zijn die liever zenden dan ontvangen, die meer bezig zijn met hun eigen vierkante meters dan die van anderen. Waarmee de kern van dat sociale aspect geweld wordt aangedaan.
Er zijn oplossingen voor. Heb ik ook zelf ontdekt. Mensen die meer als ‘lurkers’ bekend staan domweg blokkeren. Die lezen wel bij je maar vinden het kennelijk te veel moeite om er een mening over te geven of zelfs die ene button aan te klikken met ‘leuk’. Zij die consequent in de persoonlijke contramine zijn blokkeer ik sinds jaar en dag ook. Al dat negatieve gedoe….
Bij Facebook is het leuke dat je groepen kunt benutten met gelijkgestemden. Over je woonplaats, de interessegebieden of wat ook. Vaak gaat het daar zoals we dat nog kennen uit de begintijden van het bloggen. Je kent elkaar en af en toe komt er iets van een ontmoeting uit voort. Leuk. Bij Twitter ligt dat veel genuanceerder. Daar zitten veel mensen die vooral zoeken naar enorme hoeveelheden volgers. En daarvoor hele ‘verkoop-oefeningen’ doen. De terugvolgvrijdag is er zo een. Het fenomeen vaker toegepast door vrouwen dan mannen. Men zoekt dan vooral mensen die al dat zenden van de hoofdpersoon in het eigen leven leuk vinden maar niet moeten verwachten dat die hoofdpersoon ook de moeite doet jouw bijdragen aan dit medium te lezen of zelfs maar te beoordelen op inhoud. Nee, de selfiecultuur vraagt om persoonsverheerlijking zo lijkt het wel eens. En ook daar heb ik geleerd dat je na een tijdje schoonmaak moet houden. Wie niet de moeite neemt mijn uitingen te zien als nuttig of leuk gaat uit de lijst en verdwijnt in het grote niets. Waar men zich vast niet thuis voelt, omdat men zo’n behoefte heeft aan die aandacht. Net als ik. Dus wie niet de prullenbak in wil moet vooral doorgaan met reageren of liken. Want ook ik heb een spiegel….en wat ik daarin zie bevalt mij nog steeds goed….(beelden: archief)
Altijdmijnmening 