
Als een ding de familie Meninggever kenmerkt is het de ingebakken moeite met boven ons gestelden als die kennelijk niet in staat zijn ons te overtuigen van hun kennis of ervaring. De gemiddelde Meninggever is redelijk vlot van begrip, schakelt vlug om qua denken en ook carriere en wordt al snel gezien als centraal punt in een bedrijf of organisatie. Wat ze allemaal kenmerkt is een kennelijk in de basisvorm meegegeven kritische kijk op lieden die met een beetje schoolopleiding maar vooral weinig inzicht of kennis van zaken, beslissingen nemen die het leven van de leden uit de familie Meninggever beinvloeden op een wijze die deze niet als rechtvaardig of nuttig achten.

Mijn vorig jaar overleden oudere broer was een ware exponent van het principe en werkte het beste vanuit een onafhankelijke positie. Loondienst-experimenten liepen voor hem allemaal moeilijk en stroef. Een grote bak kennis en ervaring bracht hem in de antiekhandel wat hem meer dan goed af ging. Mijn eigen levensverhaal en bijbehorende carriere heb ik hier al eens in tweewekelijkse afleveringen neergezet en ook daarbij is duidelijk dat een Meninggever in een organisatie weliswaar best hoog kan komen, maar altijd zal kiezen voor het vasthouden aan principes en het stellen van grenzen. Zij die boven mij stonden en meenden dat theorie altijd beter was dan ervaring of praktijk hadden het slecht met mij in hun buurt. En in de generaties na mij zie ik dezelfde symptomen. Toen een vroegere mede-blogster me ooit enorm hielp met het opzoeken van de voorouderlijke familiegeschiedenis ontdekte ik dat het hier genoemde fenomeen ook in die voorouders stak.

Altijd op posities waar ze zelf de lakens mochten uitdelen en als het niet in overheids/loondienst lukte deed men dat onafhankelijk in handel en wandel. En probeer maar niet om ons in te delen bij de afdeling ‘ambtenaar’ of ‘loonslaaf’ want dat wordt helemaal niks. Het is met die blik dat ik zelf ook kijk naar al die theoretici die me trachten te overtuigen met statistieken of WC-Eend onderzoeken. Als ik het zelf niet heb uitgezocht komt er van acceptatie niks terecht. 1 & 1 is nu eenmaal 2 en niet 3, zwart en wit zijn twee onderscheidende kleuren en wie mij ziet als meeloper heeft het mis. Ik kan overtuigd zijn van het recht van de een, maar ook fel tegenstander van een geclaimd recht bij een ander. Was ik zelf een goede chef? Vast wel. Want je wist als medewerk(st)er wat je had of kreeg. Maar ik was ook keihard voor hen die de kantjes er af liepen of me steeds in de weg zaten. Het is met die wetenschap dat we in 2022 aan de slag zijn gegaan en ook hoe we naar de nieuwe politieke richting kijken. Ongekozen, ondemocratisch, ongefundeerd, dus weinig kans van slagen. Worden nog spannende tijden…. (Foto’s: Archief)