Het was toen ik het verhaal schreef over die man die zijn geest kon verplaatsen en uiteindelijk op de foute plek terecht kwam, dat ik eigenlijk wat dieper na ging denken over de scheiding van lichaam en geest. De ziel die eeuwig doorleeft, het lichaam dat tot stof zal vergaan. Het vroegere katholieke geloof heeft ook bij mij haar sporen nagelaten. Gelovigen neigen er zonder twijfel toe uit te mogen gaan van die scheiding. Je verwisselt het aardse voor het hemelse en als je niet braaf was, de hel. Zo wordt het je als gelovig opgevoed kind allemaal bijgebracht en er bestaan hele handleiding in de vorm van de Bijbel en zo meer, hoe dat proces zal verlopen. Omdat wij mensen maar niet kunnen uitgaan van die definitieve dood. Nee, de mens leeft eeuwig door. Over hoe dat dan zal gebeuren maken we ons hooguit illusies, maar de wetenschap is er nog nooit in geslaagd te bewijzen dat er iets onstoffelijks bestaat als een ziel.
Wat wel bijzonder blijft, mensen zijn in staat na te denken, te communiceren, we ontwerpen van alles, we maken muziek, reizen in de Ruimte. Er zijn geen diersoorten bekend waar die evolutie ook plaats heeft gevonden. Dat denkvermogen maakt ook dat we over de zin van ons bestaan zelfstandig kunnen nadenken. Al weet ik niet zeker of mieren dat wellicht ook doen, maar kunnen wij dat denkproces helemaal niet opvangen. Mensen zijn dus vreemde wezens. Vanaf de eerste momenten dat wij rechtop zijn gaan lopen en ons vestigden in holen en later plaggenhutten denken we ook bewust na. Over alles. Het geloof vindt zijn oorsprong in die oerbewoners die elke boom, vulkaan, zon of planeet aanzagen voor ‘goden’ die boven hen werden geplaatst. Over de hele wereld was het eigenlijk nergens anders.
Of je nu naar het klassieke China kijkt, de Zuid-Amerikaanse Indianen bestudeert of het houdt bij de ons meer bekende volken in het Midden-Oosten, aanbeden werd er. En dat moet toch ergens vandaan komen. Dat duidt op een sterk zelfbewustzijn en een gevoel dat dit er niet voor niets is. Dieren vreten elkaar op in de natuur na de dood. Wij begraven. Voortgekomen uit de gedachte dat we ooit zullen opstaan uit diezelfde dood als de ‘Verlosser’ voorbijkomt en ons weer verenigt met ons oude stoffelijke lichaam. Wellicht dat gecremeerden dan ook weer uit hun eigen stof ontstaan, maar dat is mogelijk een brug te ver. Spirituele en niet meteen gelovige mensen, denken dat we na de dood als ziel weer worden geplant in het lichaam van een nieuw leven. Kan een kat zijn, een ezel of een ander mens. Voor sommigen is dat een wens, anderen zien dat toch als angstdroom. Een violist die terug moet komen in het lijf van een slang krijgt het heel erg lastig. Maar er zijn vast mannen die wel eens vrouw willen zijn en omgekeerd. En die elkaar dan in dat nieuwe leven weer tegen het lijf lopen en datgene doen wat ze in hun eerdere leven ook deden, maar dan van de andere kant benaderen. Wie weet hoe leuk dat is. Mits je natuurlijk terug mag komen in een land als het onze waar we nog in vrijheid leven. Je zult maar worden onderdrukt en je eigen karakter hebben meegenomen uit dat Hollandse boerenkoollandje. Krijg je toch problemen. Kortom, veel om over na te denken. Overigens was ik nog niet van plan die splitsing van lichaam en geest nu al door te voeren hoor. Maar er over nadenken kan geen kwaad toch? Hoe denk jij als lezer over deze kwestie. Laat eens weten of ik me alleen de kop zit te breken over dit onderwerp….
Ja, daar denk ik ook wel eens over na en ben met de jaren cynischer gaan denken.
Het idee van verdwijnen, voorgoed, is moeilijk te accepteren. Machthebbers speelden daar handig op in en lieten priesters een fraai verhaal verzinnen. Zo hielden ze de onderdanen zoet met erediensten en tevens onder de duim van samenwerkende vorst en clerus.
Het is duidelijk dat een soepele religie een volk ‘fatsoenlijk’ kan houden maar de opvattingen hierover lopen uiteen.
.
LikeLike
Het is en blijft een mysterie. En daarop baseren veel godsdiensten toch maar mooi hun bestaan..
LikeLike
As maakt de aarde vruchtbaarder dus waarschijnlijk kan ik nog iets betekenen als mest na mijn dood, of als reserve onderdeel voor anderen mensen als als ik niet tijdig reageer op het inlijven van de mens als “fabriek” door de regering.
LikeLike
Ja, dat is ook nog zo. Bij terugkomst van alle mensen wordt dat dan toch een levendige ruilhandel van al die onderdelen…
LikeLike
Ik wens terug te komen als goedverzorgde kater inclusief liefdevol personeel. Hemel en hel is er nooit bij me ingegaan.
LikeLike
Maar als je net gecastreerd bent? Blijft dat net zop leuk dan??
LikeLike
Je komt er nooit uit met je beperkte boerenverstand….dat bij de dood alles ophoudt, is misschien toch te beperkt gedacht. Een mens is meer dan een lichaam wat tot stof vergaat.
LikeLike
De vraag is wel waarom wij mensen dat toch steeds denken. Maar het blijft aan de andere kant ook wel raadselachtig dat wij zo bewust in het leven staan…..
LikeLike
Heeft dat wellicht met alle ellende te maken? Je hoeft maar 1 x naar het 8 uur journaal te kijken om naar een hemel te verlangen…..als ik Assad dan daarboven maar niet tegenkom….😉
LikeLike
De levende mensen weten tenminste dat ze ooit zullen sterven. Maar de doden weten niets. Ze hebben niets meer te verwachten. Ze zijn vergeten. Hun liefde, hun haat, hun verlangens – alles is verdwenen. De doden doen niet meer mee met de dingen die onder de zon gebeuren.
Dit komt uit het oude testament, Prediker hoofdstuk 9 om precies te zijn. Die tekst slaat volgens mij de nagel op de kop. Ik heb deze nog nooit gehoord tijdens een begrafenismis.
LikeLike
Ja, de geloven blijven bezig met die scheiding van lichaam en ziel…vandaar dat ze een grond voor hun bestaan bezitten..
LikeGeliked door 1 persoon