Ik deed me de afgelopen maanden af en toe te goed aan Reality-TV-series waarin het betere datewerk centraal stond. Mensen die partners voor het leven of het plezier zochten en om daarmee een nieuwe toekomst op te bouwen. De een na een periode van jaren eenzaamheid, anderen na slechts een paar maanden gescheiden zijn. Soms jong, dan weer ouder, maar allemaal op zoek naar die ene bijzondere nieuwe partner. Maar ik kijk altijd met andere ogen en let op het spel tussen mensen. Want wat is het dan dat je zoekt in een partner? Nou dat is natuurlijk meer dan een leuk gesprek, samen tv kijken of dat lekkere drankje drinken.

Mannen en vrouwen kennen zo hun voorkeuren en verlangens, de een daarbij hongeriger dan de ander. Maar als ik mijzelf als N=1 voorbeeld mag geven zocht ik geen spiritualiteit of alleen maar tantraliefde. Het fysieke wilde ook wat en dat zal zich dan niet beperken tot een aai over de bol. Maar als ik veel van die partners uit die series volgde was ik daarin de uitzondering. Het platonische overheerste en dus kon klein met groot, dik met mager, Nederlands met Colombiaans of oud met jong door een deur, mits dat bed maar niet werd besproken. Nu waren daar wel uitzonderingen op, maar de kandidaten die dat zochten waren meestal de volgende dag met koffer en al snel op weg terug naar huis.

Daarbij viel me ook op dat mensen die naar eigen verklaring eenzaam waren of zijn bij de gedachte aan ‘samen’ vooral denken aan LAT op afstand, liefst zonder te consumeren benefits. Tja, dan weet ik niet meer als oude Meninggever waar het in het leven over gaat. Wie liefde voelt wil elkaar aanraken toch, of tenminste de warmte van de ander ervaren? Of gaat het alleen om kookkunsten, klusvermogens dan wel voldoende geld op de bank om af en toe een verre reis te maken? Ik werd er aardig cynisch door. Ook jonge mensen hebben moeite om aan de partner te komen zo lijkt het omdat ze niet open staan voor dat wat het leven nu juist zo leuk maakt. Daarbij blijkt strakke kleding of een laag decollete geen garantie op die eerder genoemde consumptie van de uitgestalde waren. Integendeel. Ook het uitbundig laten zien van tattoo’s is geen garantie voor naakte verkenningstochten. Raadsel waarom je die rommel dan op je lijf laat zetten.

Nee, ik ben best geschrokken van de vaak voorkomende passiviteit onder die kandidaten. Ook over het gebrek aan empathie voor de ander, het totaal negeren van door anderen afgegeven signalen en al helemaal door het niet luisteren naar wat de ander te vertellen heeft. Ikke ikke en de rest kan stikken. Geen wonder dan die lui geen relatie hadden of hebben dan wel gescheiden zijn geraakt. Gewoon eigen schuld, dikke bult. Een basiscursus omgaan met het andere (of gelijke) geslacht kan soelaas bieden. Waarbij je wellicht ook let op wat een ander op fysiek gebied kan toevoegen aan wat jij aan je zelf kunt schenken. Pas dan komt het goed met derden. Voordien…niet mee doen aan dit soort shows en zeker niet Tinderen. Want naar wat ik daarvan begrijp gaat het daar nou juist maar om een ding…en dat wil(d)len deze kandidaten nu net niet….. Maar vermakelijke TV was en is het wel. Ik smulde er in ieder geval van…(beelden: archief/prive/internet)