Als ik naar sommige mensen en hun gedrag kijk ben ik altijd benieuwd waar hun manier van leven of doen en laten vandaan komen. Immers, we zijn op onze eigen wijze uniek natuurlijk, maar bezitten ook de nodige genen in ons gestel die we overnamen van (voor)ouders. Daarbij is het gedrag van die generaties boven de onze vaak bepalend voor onze eigen manier van levensinvulling. Eerder al beschreef ik de ‘logische keuze’ van kinderen om in de voetsporen van hun ouders te treden waar het gaat om beroepskeuzen, vakantiebestemmingen of invulling van het eigen gezinsleven. Het kan ook leiden tot een totaal andere keuze om vooral niet op die ouders te hoeven lijken.
Omdat je bepaalde eigenschappen van die ouwelui niet ziet zitten, of omdat ergens in jouw geest een afkeer van gewoonten zorgt voor een standvastig plan zelf niet hetzelfde gedrag te vertonen. Ik heb dat met roken gehad. Afkomstig uit een echt rokersgezin (na WO2 was dat voor veel mensen normaal geaccepteerd gedrag..) waar ook de alcohol nog wel eens rijkelijk vloeide (succes moest gevierd..) had ik zelf nul behoefte aan beide verdovende middelen. Maar kreeg ik wel weer met de paplepel de liefde voor alles wat reed en vloog mee en werd me ook uitgelegd dat je nooit voldoende cultuur en geschiedenis tot je kon nemen. Waren zowel mijn pa als stiefpa beide echte automensen, ik koos toch in eerste instantie voor de luchtvaart, om er daarna via een vrij logische nieuwe keuze alsnog in terecht te komen.
Daarnaast hadden zowel mijn broer als ik een relatief grote verhaalkundigheid en zakelijk inzicht wat weer leidde tot dat wat wij beiden deden of nog doen. Bij anderen zie ik dat de creativiteit van moeder zich vertaalt in dochters, dat het sociale wat in sommige families diep in de genen lijkt te zitten, ook in de kinderen en zelfs kleinkinderen is terug te vinden. Of als de ouders van de tattoo’s zijn, de kinderen dat ook overnemen, dan wel precies andersom kiezen om dat nu net niet te doen. Net als geloof, doorgegeven via de generaties of de nodige scholing. Van sommige mensen snap ik niet hoe ze zijn geworden zoals ze blijken of bleken te zijn. Heb heel wat ellendelingen meegemaakt. Wat moeten dat voor ouders zijn geweest vraag je je dan af. Want als je zelf vals bent of overdreven jaloers, wat ging er dan mis in je genen?
Of als er erger stoornissen optreden die je dagelijkse handelen beinvloeden? Denk aan mensen die het verkeerde pad op gaan. Pedofielen, verkrachters, overvallers, plunderaars of linkse revolutionairen. In dat laatste geval is het vaak toch een kwestie van opvoeding in een kneiterlinks milieu. Met waanvoorstellingen over de ‘ideale wereld’ of zoiets. Dan wel zoals je ziet in door totalitaire of godsdienstgekke regimes bestuurde landen waar kinderen al vanaf de prille jeugd krijgen ingeprent wat de ‘enige juiste weg is’. Wat daar van komt merken we dagelijks. En met een uitgeklede zorgsector valt op spoedig herstel niet te rekenen. Leren leven met de waanzin…..Geen fijn idee. Maar ach, in ons aller genen zit ook een oerdemocratisch genenstekje dat iedereen de kans geeft om zich te ontwikkelen. Dat onderscheidt ons ook van die dictaturen. Gelukkig maar…. (beelden: eigen archief)
Een tamelijk indringend gesprek met een goede en gewaardeerde vriendin die ons een tijd geleden bezocht voor een lekker drankje in ruil voor haar vriendschap en gezelligheid, zorgde voor wat denkwerk. Denkwerk waarbij het onderwerp best diepgravend is. In hoeverre lijken wij op onze voorouders, nemen wij bepaalde fysieke, maar vooral karakteristieke elementen over van hen die ons door hun samensmelten creëerden. En dit al speciaal bij hen die door welke omstandigheden ook niet door een of beide natuurlijke ouders zijn opgevoed. Wat ligt vast in de genen, wat wordt toegevoegd aan de mens die je bent door tussentijdse scholing en opvoeding? Het was een zeer interessante discussie, filosofisch ook. Als ik het even naar N=1 mag terugbrengen, mijn karakter toont heel wat trekjes die ik bij zoonlief ook zie, maar gelijktijdig ook dingen die ik ken van de verhalen over mijn pa en zelf soms verafschuwde als kind bij mijn moeder. En ik kan u verzekeren zodanig vroeg uit huis getrokken te zijn dat de meeste aangeleerde vaardigheden van buiten kwamen en mijn reizen door de wereld om ons heen. Ook werk en scholing maakten dat ik van de ouders afwijkend gedrag ging vertonen.
En toch is niets zeker, ook al weet je dat bepaalde zaken in de genen zijn of worden doorgegeven. Denk maar aan erfelijkheid bij ziekte of andere ellende en in sommige gevallen talenten of juist gebrek daar aan. Maar de filosofie van de vriendin, kan ik goed volgen. Zij is afkomstig uit een gezin waarin een van de ouders geen enkele rol speelde bij haar opvoeding. Zij herkent dus (naar eigen zeggen) niets van het karakter van die bewuste ouder in zichzelf. Wel van anderen die haar van kind af aan hebben opgevoed. En toch waren wij er van overtuigd dat ergens iets van die genen in je lijf en karakter zijn opgesloten en dat je daar mee te maken krijgt op enig moment. Nu zijn wij niet Meneer en Mevrouw Freud dus wat is zeker, maar net als je de blauwe ogen van je vader en de flaporen van je moeder zou kunnen overnemen, geldt dit vermoedelijk ook voor karaktertrekken. De fles wijn die we nuttigden tijdens de argumentatie over en weer maakte samen met de discussie over het onderwerp dat de wangen gloeiden en de vragen bleven. Maar gelukkig kon ik me het intrigerende onderwerp de volgende ochtend nog voldoende goed herinneren om er een blogje aan te besteden. Want ik ben erg benieuwd of jullie als lezers over dit onderwerp een mening hebben.
In hoeverre lijken jullie op je ouders, ook al speelden een of twee van hen niet een directe rol in je leven? Wellicht helpt het ons om het raadsel van het leven op te lossen. Waar komt toch dat driftige vandaan? Van wie heb ik het gevoel voor humor. Ik zelf heb uit mijn verleden zeer opvallende voorbeelden van zaken die direct te linken zijn aan mijn voorouders, die ik van mijn kant niet of nauwelijks heb gekend. Mijn leven ging via een totaal ander spoor en toch………..herkenning! Hebben jullie dat ook? Laat me eens weten dan……..(Het oorspronkelijke verhaal schreef ik in 2009 ook al eens…maar is er veel veranderd??)
Altijdmijnmening 