Vakantie…

Vakantie…

Nee, ik doe er niet echt meer aan. We doen wel eens een dagje dit of dat, maar lange perioden weg naar een of ander ver oord, het is er niet meer bij. Al was het maar omdat ik het idee dat ik onze drie langharige kinderen alleen moet laten en ik zeker weet dat die niet zonder ons kunnen. Daarbij, ik ben op zoveel plekken geweest. Interessant, warm, mooi, stil of druk, steden, stranden, bergen, ik heb het allemaal gezien.

Tuurlijk is de interesse er nog wel hoor, maar het gedoe van reizen maakt me op voorhand al moe. Zeker nu met al die corona-ellende, dat geplan, het inpakken, de reis op zich, nee, het is niks voor mij meer. Als het op een paar uur rijden ligt van huis is het mij wel genoeg. Daar spreken ze vaak nog mijn taal en eten ook dingen die ik lekker vind. Maar ik koester natuurlijk wel al die reizen en vakanties uit het verleden.

Enige reislust was me in het verleden bepaald niet vreemd en ook tijdens de vele zakelijke trips binnen en buiten Europa wist ik van de meeste momenten ook aardig te genieten. Het begon allemaal trouwens al in de jeugd. Mijn moeder was erg reislustig. Met de beperkte middelen van toen en laten we wel zijn, wonend en werkend in de hoofdstad, genoot zij intens van tripjes naar Limburg, Belgie of (hoogst illegaal want geen paspoort) Duitsland. Wij moesten als kinderen natuurlijk mee, want je kon niet vroeg genoeg beginnen met om je heen kijken.

Ze kon er vaak weer een jaar tegen als we weg waren geweest, en dat was dan vaak toch een dag of wat, net zo lang het budget het kon dragen. Later, we hadden vrijwel altijd een auto uit de ‘voorraad’ beschikbaar, werden die trips wekelijks. De Veluwe, Betuwe, bedenk het en er werd even heen en weer gereden. En met de toenmalige wegen waren dat soms best lange ritjes. Ik nam die gewoonten naadloos over. Verkende Nederland, de omringende landen en ontdekte toen dat het elders ook mooi was. Mijn interesse in de luchtvaart en carriere deden de rest.

Vliegen naar hier en daar, en altijd die verrassing van wat je nu weer aantrof of zag. De wereld is prachtig. Maar ik hoef niet zo nodig naar landen waar het volgens mij vies is of vijandig. Enige controle en regelmaat, maar zeker ook veiligheid op gebied van voedsel en water maar zeker terrorisme of criminaliteit wil ik graag in het pakket hebben zitten. Maar neemt niet weg dat ik nu dus niet meer zo nodig hoef. Al laat ik hen die dat wel zo willen graag vrij. Ga je gang, geniet er van en doe wat je wilt of kunt zolang het nog kan of mag. Enige vliegschaamte of reisvoorbehoud is mij in dat kader totaal vreemd.

Niet voor niets dik 55 jaar keihard gewerkt, dus moet kunnen. Meer iets wat in mijzelf zit tegenwoordig. En dan heb ik nog iets meegekregen van vroeger, ik heb niks met tenten, caravans of dat soort overnachtingsmogelijkheden. Ook niet met boten…Laat maar. Kortom…ik word wat saaier….vast de leeftijd. Maar ben wel nieuwsgierig, wie herkent dit?? Zonder politieke insteek, maar gewoon omdat je al zoveel hebt gezien. En geef eens aan wat je het meest imponeerde in dat opzicht? Waar was het extra mooi, kom je nu nog graag, of was het eten zo heerlijk dat je dat zelfs thuis nog wel eens tot je neemt!? Ik ben benieuwd….wie weet kan ik er iets van opsteken…(beelden: Archief)

Huizenprijzen

Ooit legde de toenmalige directeur van de Nederlandse Bank ons bij een bezoek aan zijn kantoor uit dat een belangrijk deel van onze economische groei te danken was aan de indertijd alsmaar stijgende prijzen voor onroerend goed. Dat was nog voor de economische crisis. Toen die toesloeg in de VS en de bankenwereld vooral bleek te bestaan uit blaaskaken en over het paard getilde figuren die van modder goud probeerden te maken stortte die prijzen voor onroerend goed in en daarmee ook de economie. Een crisis die heel wat schade aan richtte en waarvan de gevolgen nu nog steeds zichtbaar zijn. Maar intussen zijn we weer een paar jaar verder en wat blijkt, juist die huizenprijzen schieten weer door het plafond. Deels omdat het ons allen weer wat beter gaat, maar ook omdat de vraag naar huizen het aanbod al decennia overschaduwt. Nieuwbouwprojecten worden wel opgezet, maar je kunt toch lastig elk weiland in ons druk bevolkte stukje Nederland vol zetten met bewoonbare huizen van beton en stenen. De milieufanatici zien je komen.

Nee, het moet anders. Maar hoe? Geen idee. Dus doen we weinig tot niets, de druppels op de gloeiende plaat verdampen en de prijzen voor bestaande bouw vliegen de pan uit. Qua niveau zijn die prijzen weer terug op dat van september 2008 toen we ook meenden als burgers min of mer miljonair te zijn. Alleen al in april dit jaar gingen die prijzen voor bestaande bouw met bijna 9% omhoog t.o.v. vorig jaar. Gestage stijgingen dus en dat is best goed nieuws voor hen die in de lastige tijden de schuld hoger zagen stijging dan de waarde van hun huis. Wie toen verkocht hield er een aardige extra schuld aan over en moet hard werken om dat terug te verdienen. Al die waarden zijn natuurlijk ook gemetselde luchtbellen.  Maar neemt niet weg dat wederom onze economie die het volgens de overheid zo goed doet vooral wordt voorgesleept door die onroerend-goed-sector. Waarbij de gekste prijzen worden gevraagd voor een ‘hok’ van pakweg 30m2 in de grote steden. Wie houdt van vibraties in het leven kan nog betaalbaar terecht in Groningen, maar elders is het oververhitting wat de klok slaat. En dat is geen goed nieuws voor starters. Of voor doorgroeiers zoals ik.

Een betaalbaar appartement vinden op enig niveau in een even leuke omgeving als ik nu tot de mijne reken is een illusie aan het worden. Onlangs bekeek ik een website waarop men dit soort woningen aanbood in een buurgemeente. Het was een moooi project, moet nog gebouwd worden, oppervlakten van 85-125m2. De goedkoopste uitvoering kostte ‘slechts’ 495.000 Euro. De grotere kwamen al snel 2 ton hoger uit. Ben je dus opnieuw miljonair. Nou ja, omgerekend in de goede oude guldens dan. Het kan verkeren..Overigens is het einde van de hausse nog niet in zicht, al vlakken de prijzen in Amsterdam momenteel wat af. Er ontstaat een gat tussen vraag en aanbod. Het wordt te duur. En dus vertrekken potentiele kopers richting Haarlem of Almere. En dat zal Amsterdam niet helpen aan een verbetering van haar inwonerniveau. Van alleen sociale woningbouw kan een stad ook niet leven. Maar wie het wel kan betalen blijft uiteraard graag hier wonen. Al was het maar om de voorzieningen en de gezelligheid…. (Afbeeldingen: CBS, Yellowbird)

Verzameldriften….

OLYMPUS DIGITAL CAMERAWaar je mee omgaat wordt je mee besmet. U kent de uitdrukking vast wel. En dus moet ik mij zelf de hand in de niet aanwezige boezem steken waar het de verzameldrift van hen die om mij heen verkeren betreft. Vrouwlief, vriendinnen en aangenomen zus zijn allemaal bezig om zaken bij elkaar te garen die hen vrolijk maken en vooral ook doen snakken naar meer. Drift in optima forma. Want verzamelen is net zo fijn als seks soms. Nou ja, v.w.b. het verlangen naar.. Zorgt voor steeds opnieuw opstekende stormen van driftig gezoek en een soort bevredigingsgevoel als de tochten die we maken leiden tot succes. Voor mij is dat geen nieuws. Zo lang ik er mee bezig ben, en wie er meer over wil weten moet maar even meelezen op http://www.bloggen.be/verzamelgek50, ken ik die opwindende gevoelens. Waar je ook komt, altijd even shoppen, zoeken, kijken, en hopen op dat unieke stukje om toe te voegen aan de diverse deelcollecties. Vrouwlief is daar zelf ook al heel lang geleden mee begonnen al was zij veel bescheidener in haar benadering dan ik en zocht ze het in een heel andere richting.

boekenkast 0703 Hpim0116Voor mij kan alles wat vliegt en rijdt me mateloos bekoren en ik heb wel eens gefilosofeerd dat als ik in een echt groot huis zou wonen, met een grondstuk en wat loodsen, die echt allemaal vol zouden staan met 1:1 verzamelstukken waar wielen onder zaten of vleugels aan de flanken. Dat ik daarnaast dan ook mijn huidige collectie zou toevoegen aan dat mini/midi of maxi-museum lijkt me logisch. Ik kan me een leven zonder die passies niet eens voorstellen. Des te leuker om te gaan met hen die weliswaar andere, maar wel vergelijkbare passies bezitten. Ik snap de blijheid goed als er weer een bijzondere eierdop, theepot, pop of teddybeer is gevonden. Ik kan zeer goed meegaan in de gedachte dat je van een bijzonder boek blij wordt omdat je er een herinnering aan hebt of een serie compleet wilt krijgen. Specialisatie, een toverwoord, is handiger dan een veelvraat zijn zoals ik. Maar ik kan het echt niet. Vind alles nog steeds leuk als het in mijn interessewereld past.

Aankopen Bocholt 131107Maar prijs je gelukkig, wie met mij leeft heeft nergens last van in de rest van het huis. Ik beperk me tot mijn eigen bescheiden ruimte hoor. Zoveel is het nu ook weer niet….. De afgelopen weken zijn we veel onderweg geweest. Voor vrouwlief of als aangenomen zus hier was en we met haar rondreden om ook haar aan de nodige unieke aanwinsten te helpen. Van Purmerend tot Lelystad, van Amersfoort tot Leiden, tientallen winkels gezien waar ze ‘onze zaken’ aanbieden voor weinig. Want dat maakt de passie en bevrediging het grootst natuurlijk. Als het voor weinig geld gevonden wordt. Kijk, alles is te koop op Marktplaats of soortgelijke verkoopplekken. Maar dat is toch minder avontuurlijk. Nee, je moet er tegen aan lopen. En liefst op plaatsen waar je voorheen nog nooit eerder was. Gelukkig vond ik op een van de strooptochten twee aardige vitrinekastjes. Die heb ik net geintegreerd in de collecties. En….dat geeft weer lucht. Wanneer gaat we weer….?? Ben weer toe aan een bevredigd slotakkoord….

Is er nog toekomst voor de V en D’s van deze wereld?

OLYMPUS DIGITAL CAMERADe ene winkelketen na de andere lijkt het loodje te leggen in deze lastige tijden. Na Vroom & Dreesman, Mexx, Blokker en Schoenenreus volgen er vast nog meer. Het waarom ligt voor de hand. Als ik naar mijzelf kijk als gemiddelde consument zoek ik even naar de koopmomenten bij een van die in de problemen verkerende winkels. Nou, dan constateer ik dat ik bij V en D weliswaar vaak een hapje eet of wat drink, maar zelden iets koop. Waar zit hem dat in? Domweg het aanbod en de onoverzichtelijkheid van de betrokken filialen in combinatie met het personeel dat er rond loopt. De laatste keer dat ik er iets vond naar de gading werd ik bij de kassa getrakteerd op een kind van een jaar of 18 dat er weliswaar prachtig genoeg uitzag om er als jonge volwassene op te vallen, maar die me behandelde als schobbedebonk. Ze was ook druk met haar collega en besprak wat ze dit weekend had gedaan met wie. IK wilde het niet weten, haar collega wel. Bij de Blokker gaat het vaak niet veel beter.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAAls je een aanbieding zoekt (krantje of website) is het vaak een hele zoektocht om net dat item te vinden, meestal is het op voorhand ‘uitverkocht’. De rest van wat men daar verkoopt is bij de Action voor de helft te koop en wat men in de aanbieding doet is die term eigenlijk niet eens waard. Wel goed is het omruilsysteem bij Blokker. Zonder problemen of gezeur. En zo kan je nog wel even doorgaan over het falen van die ketens. Wat voor toekomst ligt er voor hen? Mag ik het eerlijk zeggen?  Ik zie het de Blokkers nog wel redden, maar voor de V&D wordt  het echt afzien. Wie mij kan uitleggen in welk marktsegment de winkel opereert is een knappe jongen/meid.  En ooit zag ik hetzelfde in Duitsland bij Karstadt. Zelfde soort warenhuis, maar vrijwel ten dode opgeschreven. Moesten aardig inkrimpen om overeind te blijven en hebben hun bestaande winkels aardig omgetoverd tot luxe shopping-experiences.

OLYMPUS DIGITAL CAMERANet als de Bijenkorf, waar je het gevoel krijgt dat het iets speciaals is wat men daar verkoopt. Men liet het ‘warenhuis’ idee wat los, ging voor shop-in-shop en zoekt de exclusievere klant. Geeft rust, duidelijkheid en genoegen. Zeker als je een goed gevulde beurs of niet overgewaardeerde creditcard bezit. Dat ze een paar winkels durfden op te geven bij deze keten om daarmee de anderen te kunnen blijven vullen met koperspubliek getuigt van moed. En klanten zijn gesloten winkels snel vergeten. Wie treurt er nog om The Record Shop? Om Polare? Ik bleek onlangs de enige in een gezelschap die het vervelend vond dat De Slegte er niet meer is. Maar ja, dat zit hem in de leeftijd. Kortom, over tien jaar mensen, dan is het winkelaanbod zo veranderd dat we niet eens meer weten wie er in 2015 ook al weer dominant was in het straatbeeld v.w.b. die winkels. Als die straten dan nog bestaan. Want het wordt lastig in retail-land en dat gaat heel breed…..heel breed!

Osdorp

WP_20141202_016Oer gezellig is het er altijd. En dus reizen we ieder jaar opnieuw af naar Amsterdam-Osdorp. Voor hen die dat niet weten, dat is een zgn. ‘Tuinstad’ aan de buitenste rand van onze hoofdstad, ontwikkeld na de Tweede W.O. om veel arbeiders te helpen aan een moderne flat. Intussen is dat een wijk vol multiculturele zaken, maar bleven de tuingebieden aan de rand gewoon bestaan. Een van de ondernemers die daar zetelen is het zgn. Tuincentrum Osdorp. Lokaal een bedrijf met een grote naam en faam, niet in de laatste plaats door hun jaarlijkse wintermarkt. Die wordt opgezet rond een werkelijk gigantische maquette vol scenes en huisjes van het merk Lemax. Ik schreef er een paar jaar geleden al eens wat over op mijn vorige mening blog.

WP_20141202_001Elk jaar weer verrast Osdorp met nieuwe opstellingen en ook aanbiedingen. Het is daar zo groot dat ze een kabelbaan hebben kunnen aanleggen waarmee kinderen en ouderen over alle scenes heen worden gebracht om van boven nog eens te kijken naar al dat leuks dat ongeveer in schaalgrootte 1:48/50 voorbij trekt. Dat je dan geïnspireerd raakt is logisch. Ook wij beginnen met een minidorpje dit jaar, al was het maar omdat onze lieve zwarte (maar vooral zeer actieve) kater de eerste proefkerstboom al deskundig sloopte. Dat wordt niks dus, tijd voor een alternatief. En dat vonden we met wat spullen die een dorpje maken tot een genot om naar te kijken. De inspiratie halen we in Osdorp. Net als de straatverlichting, wat details (denk aan auto’s, een opoefiets met standaard, hondje en figuurtjes).

WP_20141202_019Met simpele middelen als een transformator en wat handige stekkers krijg je de boel verlicht. En dan heb je een kleine afspiegeling van de echte wereld, en sneeuwt het als je dat zelf wilt. Een mengeling van Charles Dickens en de omgeving anno 2014. Nieuw dit jaar was een hele reeks gevels uit Amsterdam. Prachtig, en met wat trambanen en een heus grachtje er voor een aanlokkelijk aanbod. Ware het niet dat de prijs per huisje best pittig bleek. Net als in het echte leven zijn grachtenpandjes ook bij Lemax en Osdorp duur. Minstens vijf tientjes per stuk. Wellicht iets om elk jaar eentje te halen. Tegen de tijd dat je dan een half straatje vol hebt weet je niet meer waarom je het eigenlijk doet. Hoe dan ook, gouden handel. En Osdorp weet dat.

WP_20141202_022Het was er dit keer opnieuw bijster druk, hele busladingen oudjes worden hier gedropt, en die bewegen zich dan weer tussen de schoolklassen door die hier ook naar al die lichtjes en bewegende scenes komen kijken. Dat er dan en passant ook nog naar de prachtige kerstdecors op ware grootte wordt gekeken is logisch. Zeer verzorgd hier, zeker in vergelijking met andere tuincentra waar we ook al keken. Osdorp is een leuk uitje, een aanrader, maar als je niks wilt kopen, laat de portemonnee dan maar liever thuis. Voor je het weet ben je ‘’om’. Precies zoals ons overkwam….

Duusboerk…

WP_20141127_003Ook al kom ik dan al decennia lang regelmatig in het Teutoonse land der oosterburen, er zijn steden die ik in het verleden nog nooit echt bezocht. Had vele redenen. Soms omdat het er daar niet uitzag, of zoals in dit geval, omdat de stad een bedrijf herbergde waaraan ik weinig fijne herinneringen koesterde. Toen onze Soester vriendjes met het voorstel kwamen om weer eens samen op stap te gaan en dan van de kerstmarkten en winkels te genieten in juist deze stad was mijn aanvankelijk enthousiasme niet zo groot. Niet om het gezelschap, of het prima hotel met faciliteiten waar ik meteen ‘U’ tegen zei, nee, het was die stad. ‘Kon niks zijn, zo grauw en industrieel’. Dus toen ik samen met hen voor het eerst het centrum van Duisburg(spreek uit Duusboerk) in liep werd ik blij verrast. De stad is groot, uitgebreid, en omvat zo’n half miljoen inwoners. Er is een haven, metronetwerk en er lopen heel wat vertegenwoordigers van andere culturen rond.

WP_20141127_015 In die zin dus gewoon een grote stad met alles wat daarbij hoort. Elke zichzelf respecterende winkelketen zit er ook, zoals de Hema, maar ook giga-warenhuizen van Karstadt en Kaufhoff. De kerstmarkt is er gezellig, groot, mooi verlicht, en net als vorig jaar in Düsseldorf stond ook hier een stevig en fraai verlicht reuzenrad. Loop je met een camera rond is er voldoende te vinden om even vast te leggen op de gevoelige digitale plaat. Er zijn parken, kunstwerken en de oude Salvatorkerk, een gotisch godshuis dat tussen 1415 en 1513 werd gebouwd en intussen diensten verzorgt voor de Protestantse gemeente van Duisburg. Je moet het gebouw absoluut even bekijken als je genoeg hebt van de vele, vele naoorlogse bouwwerken die deze stad ook wel kenmerken. Want meer dan 80% van de oorspronkelijke stad werd weggevaagd tijdens de Tweede W.O. en men bouwde na de oorlog weinig terug in de vooroorlogse stijl, al zijn er wel wat aardige voorbeelden van terug te vinden.

WP_20141127_004Duisburg mist wellicht het chique van Düsseldorf, het gezellige van Aken en Keulen, het is een stad met alles er op en aan en wie van shoppen houdt komt hier best aan zijn/haar trekken. Opvalllend was de sfeer. Die is heel gemoedelijk en qua eten en drinken is dit een paradijs. Er is heel veel  meer te vinden dan alleen maar schnitzels en friet. Wij aten overheerlijk bij een Chinees restaurant met geweldig terras in een giga-winkelpassage. De bediening was net zo goed als het eten. Zalig, en voor een prijsje…… De verlichting ’s-avonds is overweldigend. Dat heeft men in Duisburg top voor elkaar.

WP_20141127_038En dat geldt ook voor de cultuur, veel kunst op straat, musea, boekenzaken, kortom ook liefhebbers van juist dit facet van het leven zijn hier vast zeer tevreden. Ons bezoek was er een van slechts een paar dagen. Jammer, want er is voldoende om je hier nog wat langer vast te houden. Ik trek al mijn vooroordelen direct in. Ik had het er naar de zin. Net zoals ooit Gerardus Mercator, die hier woonde en werkte en uiteindelijk ook werd begraven. Duisburg ligt op 1,5 uur rijden van Utrecht in hartje Roergebied, steden als Oberhausen en Essen vindt je op 15km afstand ongeveer. Goede verbindingen en meestal parkeren in het centrum van de stad voor een rrelatief laag bedrag.

Duits lezen

OLYMPUS DIGITAL CAMERAIk geef meteen toe dat ik de Duitse taal vast niet zo goed beheers als de Duitsers zelf, maar het lezen van bladen en boeken uit dat land gaat me al jaren goed af. Zo goed zelfs dat ik er niet voor schroom elke boekhandel die ik tegenkom daar binnen te stappen op zoek naar aanvullingen op de informatie die ik nodig meen te hebben voor het juist interpreteren van zaken die met luchtvaart, automobilia of geschiedenis van doen hebben. En neem van mij aan dat het nog een echt genoegen is om winkels als Thalia of de Mayerische Buchhandlung binnen te stappen. Omdat men nog een echt breed aanbod kent en je wel erg weinig interesse moet hebben wil je er niet met ‘iets’ leuks naar buiten komen. Mits je de taal een beetje machtig bent natuurlijk. Want de Duitsers lezen veel, maar wel voornamelijk in hun eigen taal. Waar wij Nederlanders nog wel eens de moeite doen om andere talen tot ons te nemen, de Duitser laat dit liever achterwege. kiks mis mee, maar het is maar dat je het weet.

WP_20141005_034Ik vind hun geschiedschrijving ook prachtig. Kocht veel boeken over bijvoorbeeld het leven en wonen in de voormalige DDR. De boeken over de hobbygebieden die mij aanspreken waren vaak talrijk, een zekere fascinatie is de Duitser niet te ontzeggen waar het de eigen landsgeschiedenis betreft. Daarbij kennen ze een reeks van grote schrijvers, en komen er in tegenstelling tot ons land, heel wat boeken uit per jaar. Bij de Mayerische Buchhandlung verpakken ze al dat nieuws in een geweldige catalogus. Al ruim tien jaar doen ze dit en dat is al een boekwerk op zich. (en ja, ze hebben ook een digitale versie, een eigen webwinkel en Facebookaccount). De meest recente versie is 204 pagina’s dik. Ik kreeg hem onlangs in handen toen ik weer eens een prachtig boek over de geschiedenis van de luchtvaart kocht bij hun filiaal in Moenchen-Gladbach. De dames aan de kassa vermeldden nog even dat zij ook in dat boek stonden afgebeeld, trots wezen ze nog even hun portretjes aan die voorin waren neergezet.

WP_20141017_001Tussen vele collega’s uit de vestigingen van het bedrijf in het gebied waar de Mayerische opereert. Een fijne winkel, maar dat is Thalia ook en zo zijn er nog wel een aantal te vinden in de Duitse steden. Overal iets bijzonders en het lukt mij zelden om zonder aanwinst op leesgebied huiswaarts te keren. En dan thuis die inhoud verslinden. Het helpt me de Duitse taal steeds beter te begrijpen. Ook al moet ik dan af en toe toch nog het Duitse woordenboek er bij pakken voor uitleg. Maar neemt niet weg dat ik er veel aan heb en me nu al verheug op een volgende strooptocht die kant op. Want bij de Ako, Bruna of Scheltema’s van deze wereld slaag ik zelden of nooit. al lukt is het vaak een Duits of Engels boek. Het kan verkeren….

Einde zomerseizoen – tijd voor boeken…

WP_006013Nee, het fenomeen elektronische boeken is niks voor mij, ik zal er vermoedelijk nooit aan leren wennen. Hoeft ook niet, er ligt hier genoeg leeswerk in meer bekende verschijningsvorm, waarmee een normaal mens zijn leven lang uit de voeten kan. Kwestie van hamsteren. En bedenken dat je als je over ‘alles’ een mening wilt hebben je ook een beetje moet inlezen in de materie. En dus zoeken we het hele jaar door naar leuke aanwinsten voor de verzameling, die overigens af en toe ook wordt ontdaan van overtollige exemplaren. Anders zakken we nog eens door de vloeren hier…. Traditioneel zijn de boekenmarkten aan het einde van de zomermaand augustus voor ons ‘kaassie’. Je hebt dan een paar evenementen die in onze omgeving min of meer samenvallen. Zo zijn er de Weesper Sluis- en bruggenfeesten in dat laatste weekend van augustus. Op zich een erg aardig fenomeen, met de nodige activiteiten die het plaatsje aan de Vecht extra druk maken en bijzonder gezellig. Een van de activiteiten is de tweedehands boekenmarkt. Gehouden in een of twee van de grote kerken van Weesp. Het is een zaligheid om in juist die omgeving je slag te slaan.

WP_006055 Er is een groot aanbod en juist ook de zaken die ik van interesse acht kom je er tegen. Voor een paar Euro heb je heel wat in handen, sommige boeken zijn nog nooit opengeslagen geweest. We slaagden er weer voor de nodige zaken en dat maakte best gelukkig. Een tweede evenement wat wij steevast niet overslaan is de Amsterdamse Uitmarkt. Een geweldig leuke promotie voor alles wat met cultuur van doen heeft. Daar zijn we er altijd vroeg bij, en scharrelen al tussen de aanbiedingen op de aanpalende boekenmarkt als de uitgevers die zich er presenteren nog aan het uitpakken zijn. De echte liefhebbers haal je er zo tussen uit. Die zoeken dat ‘ene’ of ‘andere’ boek en kunnen opgetogen melden (onderling wordt er zeker gepraat als graaiers) dat ze al een tas vol hebben voor een habbekrats. Mij lukte het ook aardig. Nieuwe boeken voor een of twee Euro. Kom daar maar eens om in de boekhandel. Dat die uitgevers daar allerlei trucs bij toepassen is onderdeel van het fenomeen. Een potloodstreep over de zijkant maakt het boek ‘beschadigd’ of men biedt boeken op andere wijze met enorme kortingen aan. Het is maar waar je voor gaat. Leuk is ook dat je zgn. ‘bekende schrijvers’ met een enorme hoogachting voor hun eigen literair gehalte hier echt in de uitverkoop ziet gaan. Vorig jaar nog bejubeld bij DWDD, nu voor een euro te koop! Het relativeert direct het belang dat mensen verbinden aan hun eigen ego of imago…

WP_006054Niet alles is goud wat er blinkt. Voor Saskia Noort of Tess Gerritsen kom je hier op de Uitmarkt niet goedkoop aan je trekken. Die auteurs en boeken blijven redelijk van prijs. Vervelend van al dat gescharrel is natuurlijk wel dat je op enig moment rugzakken vol hebt met leesvoer en je dan eigenlijk nog alle cultuuraanbod uit andere hoeken moet aanschouwen. De musea en andere instellingen die zich druk maken over het binnenhalen van trouwe en nieuwe klanten. Ook dit jaar weer de nodige zaken op de agenda gezet om te bezoeken. Want het wordt weer een leuk jaar. En als het niks is gaan we gewoon lezen. Thuis op de bank. Desnoods twee of drie boeken door elkaar heen. Doe ik nu ook al, dus in die zin verandert er niet zoveel. Maar goed dat we wat op voorraad hebben liggen…..Grijp je niet zo snel mis.

Hotelontbijt

OLYMPUS DIGITAL CAMERADe keren dat wij in een hotel verblijven zijn wat in absoluut aantal gedaald. Kijk, als je een internationale baan onderhoudt komt het tientallen keren per jaar voor, nu is het vooral ‘leuk’ en voor de ontspanning. Maar als…..dan kiezen wij een hotel dat gewoon een goed ontbijt serveert naast een fijne kamer. En dan bedoel ik een echt ontbijt, inclusief verse broodjes, gekookte eieren en potten thee. Opmerkelijk, want als ik thuis net wakker ben moet ik er niet eens aan denken. Krijg er nog wel die thee in, maar wellicht niet meer dan een enkele boterham. Onderweg is dat heel anders. Dan ga ik er echt voor zitten en geniet van alle lekkers wat zo’n hotel te bieden heeft. Dat lukt in de meeste landen om ons heen prima, al zit er wel wat onderscheid in kwantiteit en kwaliteit. Dat geldt ook voor de prijzen. Je schrikt soms wat een beetje hotel voor een ontbijt durft te vragen. Ik vind 25 euro pp wel veel geld en bedenk me dan dat je voor die centen ook kunt dineren….

London 1Maar goed, veel goede hotels bieden het ontbijt gewoon aan als onderdeel van de kamerprijs en zo hoort het ook. Heb ik goede en slechte voorbeelden? Nou, een van de beste hotels waar we ooit logeerden lag in het Schotse Edinburgh. De kamer was klein, weliswaar comfortabel, maar het bad was een ellende door de geringe oppervlakte.Men compenseerde dit door een ongekende klantvriendelijkheid en een ontbijt dat echt boven elke Britse twijfel verheven was. De kok zelf kwam in vol ornaat langs bij elke tafel om te vragen hoe je evt. je gebakken eieren opgediend wilde krijgen en de toast was een keer niet zwart geblakerd. Ook top waren de ontbijten die we in veel Duitse hotels geboden kregen. Overdaad aan broodjes, eieren in alle soorten en maten, en sloten thee of koffie. Maar we hebben vooral in Nederland wel meegemaakt dat het allemaal wat magertjes was en soms bleek dat het personeel in de ontbijtzaal zelf met het verkeerde been uit bed was gestapt en chagrijnig zorgde voor een grote stilte in de ontbijtzaal. Opvallend dat wij Nederlanders kennelijk niet in staat zijn om ons dienend op te stellen. Bij een kamerprijs van tussen de 120-220 euro per nacht best iets om over na te denken. Bij toeval las ik in het zakenmagazine ‘Zakenreis’ een overzicht van de gemiddelde prijzen voor ontbijtjes per land. Deze prijzen zijn per persoon.

Hotel Atlanta Valkenburg 021003Het is slechts een indicatie, de tophotels en de schuren zonder enige service zitten in het gemiddelde verpakt. Hongarije blijkt (niet verrassend) het goedkoopste ontbijtland met E. 11,72 p.p. In Engeland betaal je gemiddeld E. 13,91. Nederland scoort met E. 14,41 bepaald niet als een goedkoopte-eiland maar het kan altijd duurder. Zo betaal je bij onze zuiderburen gemiddeld 0,50 E p.p. meer, en blijk je in bijvoorbeeld Singapore bijna 17 Euro voor een ontbijtje te moeten afrekenen. Dat is best geld, maar veel wordt uiteraard goed gemaakt door de genoemde parameters van personeel, comfort, hoeveelheid en of je er driekwart van de dag zonder eten en drinken mee door kunt. Want dat is wel belangrijk natuurlijk. Daarvoor eet je die ontbijten toch als beetje hotelgast? Hebben jullie ook bijzondere verhalen over ontbijten in hotels? Laart me even weten als je wilt. Ik ben altijd benieuwd naar leuke of treurige verhalen.