
Je hoeft er alleen maar je Twitteraccount voor op te starten ‘s-morgens vroeg, of de bekende online media te volgen en je leest weer over een steek- of schietpartij waarbij meestal gewonden zelfs doden vallen. Waarbij opvalt dat dit zich door het hele land afspeelt en de daders of slachtoffers vaak niet ouder zijn dan 15/16 jaar. Tel daarbij op dat in politie-opsporingsprogramma’s de getoonde of beschreven overvallers van winkels of huizen veelal bewapend zijn met messen en soms pistolen en niet schromen daar gebruik van te maken en de uitkomst is dat onze samenleving niet ten goede verandert. Normen en waarden zijn kennelijk secundair, het jonge individu meent dat de wereld slechts om hem draait (en een enkele keer haar), opvoeders hebben hun kinderen wellicht nooit iets goeds bijgebracht. Het is mij niet uit te leggen dat jonge kinderen met messen rondlopen die groter zijn dan meesterkoks gebruiken in hun keukens of schiettuig bezitten dat zelfs politieagenten doet huiveren.

De constatering dat in sommige groepen jongeren, ik zal trachten me niet in te laten met wijzen naar bepaalde lieden uit bekende kringen, een mes groot moet zijn om indruk te maken op je leeftijdsgenoten en dat je met een pistool op zak toch fijner uit kunt gaan dan zonder, is een trieste. Je hoeft nog maar een paar jaren terug te gaan in de tijd en je wist dat wapens als deze slechts waren voorbehouden aan geharde criminelen. Nu lijkt het wel of de straatcriminaliteit beschikt over een groter wapentuig dan het gemiddelde politiekorps. De gedachte dat je de straat kon veilig houden met een gummiknuppel of desnoods lange lat is bij de mensen van Hermandad allang in het eigen museum opgeborgen.

Want het spul dat met die wapens de straten afschuimt op zoek naar weer een nieuw (onschuldig) slachtoffer heeft ook volkomen maling aan de Nederlandse politie en justitie. Met name door het zgn Jeugdrecht is de kans op een stevige straf klein. Taakstrafjes voor daders blijken meestal al een hele stevige uitspraak van wellicht nooit op straat komende e n uit de hoek van D66 of PvdA afkomstige rechters. Men heeft altijd maar begrip voor daders, weinig voor slachtoffers of nabestaanden. Wie in een bepaalde wijk moet zien te overleven omdat men door de sociale afkomst of omstandigheden in het leven die zorgden dat je in een zekere omgeving een woning krijgt toegewezen niet anders kan, zit er maar mooi mee. Ik ben blij dat ik mijn jeugd eigenlijk best onschuldig ben doorgekomen. Als wij mot hadden met anderen waren er de twee vuisten. Daarmee regelde je onderlinge conflicten en de uit onze stad bekende straatoorlogen om oude kerstbomen tegen het oud/nieuw vieren na de Kerst was een reeks nostalgisch aandoende en sprookjesachtige acties waarop sommigen nu nog teren. Nee, van messen en pistolen was geen sprake. Nozems werden nog van de Dam geveegd door Mariniers. Als je nu maar wijst naar zo’n dadergroep heb je meteen de linkse kerk op je nek die je veroordelen om racisme of erger. Terwijl juist tucht en stevig straffen voor afschrikking of correctie kunnen doen leiden. Zachte heelmeesters en zo…. Maar ja, we leven in een tijdperk waarin we kennelijk alles ‘normaal’ gaan vinden. De bananenrepubliek Nederland. Omdat wij als volk zwijgen. Onder druk van de minderheden die menen dat de straat van hen is. En dat is echt een verkeerde ontwikkeling. Al was het maar voor de vaak jonge slachtoffers wiens toekomst door dat gedrag wordt ontnomen. Ik heb daarom alleen al medelijden met de nabestaanden……(Beelden: archief)