Wie mij de afgelopen jaren regelmatig heeft gevolgd weet dat ik niet zo van de stranden ben. Hoe fraai het weer is, hoe warm ook, laat mij maar in de schaduw zitten of lopen. Lekker in de relatieve koelte, niks zand en verbrande lijven. Ook al zijn sommige van die lijven het aanzien meer dan waard, daar hoort het mijne niet bij. Ik ben bijna van het Brits-transparante huidtype, dus wit van kleur en kan slecht tegen de invloed van de zon. Die volgens alle milieugekkies en andere onheilsprofeiten toch al een slechte invloed heeft op onze lijven als we er te veel gebruik van maken. Die zon is onze bron van bestaan, maar je hoeft de affectie niet te overdrijven. Toch heb ik in het verleden best vaak stranden bezocht, er zelfs op gelegen. In de tijd dat dit nog een echt uitstapje was. Zandvoort was de standaard badplaats van de gemiddelde Amsterdammer, Bloemendaal voor het iets chiquere deel van de bevolking en veel Noord-Hollandse badstekken voor hen die al dan niet in een vakantiehuisje of caravan van de zomer(vakantie) genoten. Meestal bleef het voor mij persoonlijk bij een haat/liefde-verhouding.
Ook in het buitenland wilde ik wel eens een enkele keer het strand uitkiezen als bestemming. Meer voor de andere leden van ons gezin dan voor mij zelf. Ik was en ben niet zo van het Spaanse of Turkse. Portugal kon me meer bekoren. De Algarve met haar toen nog vaak wat ongerepte witte stranden waar langs rode rotsen en groene bomen of struiken prachtig combineerden met de blauwe zee en dito luchten. Ik kwam er dan nog wel eens chocoladebruin vandaan. All-over, dat spreekt, want bloot was toen nog niet taboe. Heel anders verliep mijn strandervaring op het op zich erg fraaie eiland Grand Canaria. Playa des Ingles als onze verblijfstek (helemaal fout in veel opzichten) en een soort woestijn om de hoek. Ook daar kon je in de blote billen over het enorme strand paraderen, was vrij normaal nog toen, maar de invloed van de zon was zo rond of op de evenaar van een ongekende en andere orde. Blaren op de voeten en een vuurrode huidskleur. Britser kon niet. En daarover gesproken….dat eiland werd overstroomd door Britten die met name ‘s-nachts tot leven kwamen en zich zes slagen in de rondte dronken.
Overdag vielen ze dan massaal op het strand in slaap en waren echt doorgebakken als ze wakker werden. Zoveel ‘gekookte menselijke kreeften’ als toen zag ik nooit eerder. Wat die lui soms bezielde was me een raadsel. Was ik nog een kind bij. Gelukkig maakten we veel gebruik van de regionale bussen, excursies en wandelden ons mal in de zon, maar dan zag je meer dan dat wat Adam en Eva elkaar in het Paradijs toonden. Het bleek leuker te zijn dan gedacht, maar dan moest je wel weg van die stranden. Nog steeds ben ik een beetje ‘anti-strand’ als het er op aankomt. Al is een wandeling in het najaar over een strand dat leeg is en min of meer bevolkt door de bij die omgeving behorende dieren nog wel aantrekkelijk. Met onze lieve hond Purdy wandelden we nog wel eens door duin- en strandgebied bij IJmuiden. Dat was altijd leuk. En je kon dan ergens koffie drinken in een strandtent die ook honden welkom heette. Dat waren nog eens tijden…. Maar voor de rest? Dakje, airco, koelte, boek, ontspanning. Of een stedentrip(je). Meer heb ik niet (meer) nodig. Later vertel ik daar meer over! Dus…braden jullie maar lekker. Ik zal het niet nadoen en ben ook niet jaloers. (Beelden: Yellowbird archief)
De N van Naaktheid – Onlangs was er in Londen net als in onze stad een ‘Naked Bike ride’ voor een of ander doel. Vaak georganiseerd vanuit de milieuvriendelijke gedachte dat het naakte bestaan wordt bedreigd door alles wat riekt naar moderniteit. Zal vast iets in zitten, maar om nu naakt door een stad heen te rijden op een fiets waarvan je weet dat het zadel bepaalde delen zal voorzien van blaren en littekens die nooit meer weggaan lijkt mij helemaal niks. Nu was 85% van de deelnemers van mijn leeftijd en man, de rest bewoog zich in de hoek van de dames en jongeren. Naaktheid is echt iets geworden voor de ouderen. Ook nudistencampings merken dat aan hun ledenbestand (..). Jongeren zijn preutser dan ooit geworden. Het strand is het bewijs. Niks topless meer, geen strings als bedekking. Nee, bikini’s van enige degelijkheid zijn de norm en de zwembroeken van de mannen zijn tegenwoordig tot op de knie uitgezakt.
De vroegere Speedo’s zijn voorbehouden aan gewichtsheffers en zangers van twijfelachtig allooi. Het waarom van de afzwering van de naaktheid zit deels in de nieuwe samenleving. Vrouwen willen geen ‘prooi’ zijn van allerlei types die menen dat zij in het Paradijs zijn gedropt en elke vrouw als Eva mag worden gezien of beetgepakt. Waarbij zij zelf de rol van onuitgenodigde Adam willen spelen. Gewend als ze zijn aan van top tot teen ingepakte vrouwelijke wezens, is naaktheid voor hen een teken van duivelse invloeden, maar wel een die lekker smaakt. Wat je ook ziet is dat de jongere generatie überhaupt minder heeft met naaktheid, al leeft men wel met sociale media waar dit fenomeen met dragline-scheppen wordt aangeboden. Kennelijk is dat interessanter dan het echte werk. Nu is naaktheid heerlijk. Als je dat doet op plekken waar het kan of past. Onlangs las ik dat nu ook in de sauna 45% van de mensen daar kleding aanhoudt onder druk van de omstandigheden. Ook kleedkamers van sportclubs kennen het fenomeen.
De douche wordt niet meer gebruikt zoals ooit bedoeld, maar daar zijn geklede zichzelf wassers heel normaal geworden. De norm is dus vertrutting, en als je ook maar een beetje progressief bent in je denken moet dat toch een gruwel zijn. Natuurlijk, alles gaat op en neer in de geschiedenis. Vroegere Romeinen gingen naast elkaar op een plank zitten ontlasten. En bespraken in die omstandigheden de dingen van de dag. Ik moet er niet aan denken, maar het geeft wel aan dat wij onder druk van de omstandigheden van preuts naar naakt gingen en nu weer in de omgekeerde richting aan het bewegen zijn. We verhullen niet alleen in de politieke arena bepaalde zaken met de mantel der liefde. Dat doen we ook in ons eigen lijf en leven. En daardoor wordt de maatschappij zoals we hem wellicht niet willen ervaren. Wie dat wel wil moet alles eens laten vallen. Naaktheid is geweldig denk ik, maar niet op de fiets. Wie daar anders over denkt mag het me uiteraard hier of elders even melden.
Terwijl ik dit tik is het zweten geblazen. Warm! Juni is echt zomers begonnen en zet ook zo door. Het maakt de dagen plezieriger, de kansen om ergens heen te gaan om daar nieuwe zaken te ontdekken, groter en de lol van de lange dagen groter. Zomers weer maakt mensen ook vrolijker. Je ziet dat in de manier waarop ze zich kleden, gedragen, praten. Al ben ik dan weer niet zo enthousiast over al die barbecue-fans die zorgen dat je soms de tuindeuren moet sluiten omdat anders jouw huis blauw van de rook staat zonder dat je er om hebt gevraagd. Minder leuk is ook dat mensen tot diep in de nacht in de tuin of op hun tuinbankjes voor de deur gaan zitten kleppen. Ik misgun uiteraard niemand iets, maar laat me wel slapen als mijn fysiek daarom vraagt. Maar als ik het af zet tegen de zonnewarmte en het genoegen van zomerse taferelen ben ik zelfs op dat punt van die nadelen, mild. Je moet het maar accepteren. Zien dat we er mee leven.
Ik merk ook ik in de zon zitten nog leuk vind ook. Nou ja, een minuutje of tien. Als het me te heet op de botten wordt vlucht ik naar de schaduw, maar toch. Ik was nooit zo’n zonaanbidder en eigenlijk is dat nog zo. Ooit, in het zuiden van Portugal, daar genoot ik er wel van en werd zo bruin als een Portugese Adonis. Maar daar hadden we dan ook zo’n fijne bungalow met dakterras en zwembad voor gasten en een volstrekt leeg strand op 100 meter afstand van het complex waar we zaten. We wandelden er in Adam-kostuum de zee in en werden zo egaal bruin zonder verbranden. Hetzelfde trucje een paar jaar later op Cran Canaria zorgde voor brandwonden van de redelijk ernstige soort. Dus nee, dat beviel niet. Maar zo’n Nederlandse zomer is echt iets voor me. Af en toe even een graad of 20 met wat wolken, wellicht een buitje en dan de volgende dagen weer lekker zonnig. Zo is het lekker. En ik hoop dat we er met zijn allen nog een tijdje van mogen genieten. (Beeld: Internet)
Wat is dat toch met de mens dat hij na alle eeuwen van geestelijke en lichamelijke ontwikkeling nog steeds het idee heeft dat het eigen lijf niet bloot gezien mag worden. Met een enkele uitzondering daar gelaten natuurlijk. Laten we wel zijn, naturisten of nudisten zien het als groep niet als een probleem om in hun nakende niksie over het strand, door het bos of eigen tuin te lopen. Het liefst zouden ze dat overal doen maar stuiten dan op het onbegrip van hen die van huis of godsdienst uit hebben moeten leren dat we ons vooral moeten schamen voor het mens zijn en onze daar aan verbonden eigen naaktheid. Voor veel nieuwe Nederlanders is bloot samen douchen na het sporten al een ramp, dat doen ze daarom echt niet. Vanuit hun geloof of cultuur wellicht nog wel te begrijpen, maar wij maakten in de afgelopen 50 jaar binnen onze cultuur toch een vorm van revolutie mee op dit gebied zou ik denken. Niets lijkt minder waar. We schamen ons weer massaal voor ons lichaam en dat heeft geleid tot een zekere vertrutting. Merkbaar op de stranden. Topless is alleen daar nog in waar geen toeschouwers te vinden zijn.
De mobiele telefoons zijn daarbij mede een soort van culturele ramp gebleken. Voor je het weet staat je hele blote hebben en houden op het internet. Geen reclame zo mooi voor een pestcampagne of chantage als dat. Ouderen schamen zich op hun beurt weer voor wat er zoal hangt of de omvang van hun buiken of borsten. We kunnen onze status kennelijk alleen ontlenen aan de wijze van kleden. Terwijl we allemaal naakt worden geboren. Of er moeten boerkabevallingen bestaan…wat ik niet geloof. Vroeger werden in dat kader overigens ook bij de christelijke stromingen bevallingen gedaan verstopt onder lakens. En doktoren dienden toch vooral snel te vergeten hoe het naakte onderlichaam van de bevallende moeder er uit zag. Vreemde moraal toch. Als je terugkijkt in de geschiedenis zie je dat we niet altijd zo preuts zijn geweest. Naaktheid kwam vroeger zelfs in sommige culturen met een strenge geloofsgrondslag voor.
Beeltenissen van bijbelse verhalen lieten ook vaak een (half)naakte Christus zien en engelen die met hun blote reinheid en zonder behaarde bedekking in het rond fladderden. Tot we ineens vanuit kleinburgerlijkheid beseften dat alles wat bloot was kon leiden tot seksuele handelingen. Ontucht, erotiek, overspel, onanie, masturbatie, bedenk een zonde en die stond wel in het Handboek van de bijbelse of burgerlijke erotische Soldaat. Weg ermee! Alles onder lagen kleding en liefst de lakens met de handen er bovenop. Zelfs in mijn jeugd hielden pastoor en kapelaans de wind er op dit punt aardig onder. Anders dan je wel eens hoort over die Roomsen was tucht en orde op dit punt wel aan de rechtschapen geestelijken over te laten. Misbruik kwam er in mijn geval niet voor en naaktheid werd er zeker niet op prijs gesteld. Vreemd dat je dat toch wat met je mee draagt. Bij de refo’s en huidige moslims zie je hetzelfde. Spastische reacties. Bedekken in plaats van onthullen en wijzen naar hen die er maling aan hebben als zijnde zondig of hoerig. In die zin is er weinig verbeterd in die afgelopen tien jaren. Terug naar de 19e eeuw. Een naakte enkel was toen al heel wat.
De boezem bleef bedekt, het mannelijk geslacht zeker niet getoond. Alles onder de lakens en hele lagen kleding. Met alle gevolgen van dien. De frustraties en seksuele afwijkingen stammen vaak dan ook uit die tijd. De katjes knijpen in het donker eveneens. Wie elke dag toegang heeft tot alles wat bloot is zal minder in de verleiding komen dat hij/zij waar alles wordt afgedekt en onbesproken blijft. Kortom, ik pleit voor het afwerpen van het dagelijks kleed. Te beginnen bij de dames uiteraard. Als die nu voor gaan in de strijd, zullen wij mannen vast snel volgen. Al vrees ik dan wel voor de kleding-industrie….Die heeft het al zo lastig. Zou het wellicht daardoor komen? De tabakslobby blijkt ook lastig te verslaan. Zal bij de kledinglobby wel niet anders gaan. Jammer, maar helaas……
Altijdmijnmening 