Tagarchief: genieten

Spottersproblemen…

Spottersproblemen…

Posted on by • Geplaatst in Luchtvaartmening • Getagd , , , , , , , , , , , , • 12 reacties
De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: a220-yl-csg-air-baltic-eham-200525-p1015015-c.jpg

Een paar keer per jaar ruk ik uit met de fototas, VHF-radio en zo meer in mijn nabijheid en rijd dan naar een van de bekende spottersplekken rond of op Schiphol. Ik kan me daar een paar uur lekker vermaken al zeg (schrijf) ik het zelf, zeker als er weer wat voor mij nieuwe vliegtuigen of maatschappijen voorbij komen. Toch is er voor mij wel een verschil met vroeger jaren, de meeste van die keurig netjes ingerichte spottersplekken hebben allemaal de pech dat ze tegen de zon in zijn gesitueerd. Resultaat, eigenlijk is mooi weer voor mijn liefhebberij geen optie. Want fotograferen tegen de zon in is geen pretje en maakt de kwaliteit van de geschoten plaatjes er niet beter op.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 218027-eham-280588-fokker-f-27-uk-g-blgw-t.o.-scan10631.jpg

Gelukkig valt er veel te corrigeren op de laptop, maar toch. Vroeger, (opa vertelt)waren er diverse plekken rond Schiphol waar je keurig met de zon in de rug al je platen kon schieten. Maar dat waren geen officiele plekken. Veel collega-spotters stonden daar dan ook. Brood mee, thermoskan koffie of thee en je hield het wel even vol. De lokale greppel was er voor de sanitaire stop. Allemaal opgedoekt, van die oude plekken is niks meer terug te vinden. Expansie van de luchthaven zorgde voor al dat geregel. De spottersplekken kennen tegenwoordig van die openbare plasbakken, er staat een frietkraam of ijstent of er is zelfs een McDonalds te vinden. Voor ieder wat wils dus. En toch geeft het allemaal een zekere weerstand om wat ik vroeger meerdere malen per jaar deed nu op enig frequenter wijze opnieuw te doen. Terwijl ik er echt van geniet. Steeds weer. Maar die beelden…dat vele werk thuis… Nou ja, het moet maar…niet zo klagen. Het is maar een hobby….Binnenkort ga ik weer een rondje maken… (Beelden: archief)

Verrookt leven…

Verrookt leven…

Posted on by • Geplaatst in gezondheid • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , • 23 reacties
De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: roken-1-img_9455.jpg

Als ik dat recente onderzoek wat onlangs aandacht kreeg moet geloven ga ik als verstokte niet-roker de 100 levensjaren wel halen. Moge het mij gegeven zijn dank ik dat kennelijk vooral aan het feit dat ik vanaf de jeugd niet ben gevallen voor de geneugten van teer en nicotine. Ik laat de andere geneugten maar weg, die helpen je kennelijk niet zo erg om je leven te verkorten als dat verrekte roken. Rond de jaarwisseling leerde ik via de bekende media dat elke sigaret die je oprookt zorgt voor 20 minuten minder lang mogen leven. Nou zal dat bij iemand die er af en toe eentje opsteekt wellicht een afweging kunnen zijn om een dag op dat beloofde leven in te leveren tegenover die geneugten van die rook in je longen, maar voor verstokte en stevige rokers moet dat best een donderslag bij heldere hemel zijn.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: roken-2-img_9456.jpg

We wisten al dat roken allerlei vreselijke kwalen kon veroorzaken, maar ineens wordt nu de lengte van je menselijk bestaan met elke teug verkort. En ik heb in mijn verleden heel wat mensen zitten die de aantrekkingskracht van sigaretten niet konden weerstaan. En dan zeg ik het nog netjes. Hele pakjes gingen er doorheen en als ik terugdenk aan mijn jeugd was leasepa met zijn dik 2 pakjes Caballero per dag wel iemand die het niet zo nauw nam. Nu werd de man niet ouder dan 64 jaar, dus ergens zal er waarheid zitten in deze recente wetenschappelijke conclusies.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: roken-4-img_9458.jpg

Elk pakje per dag is dus (bij een inhoud van 20 teerstokken) 6.6 uur minder te leven…Vermenigvuldig dat eens met 365 dagen en je raakt per jaar 2409 uren kwijt…Elk jaar weer en dan telt het zwaar. De gemiddelde vrouw wordt pakweg 80, de mannen halen gemiddeld de 78 jaar. Dat telt dus lekker aan. En dan neem ik de door ander gedrag veroorzaakte kwalen niet eens mee. Nu zal het zeker geen wetenschap zijn die zonder enig voorbehoud de wereld in wordt gestuurd. Immers, de anti-rook-lobby groeit en de bezwaren van mensen de last hebben van om hen heen rokende types ook. En dan is er ook nog zoiets als wat rook je dan zoal als verslaafde? Ik weet wel dat vroeger al bepaalde merken sigaretten veel zwaardere aanslagen legden op je fysieke gesteldheid dan andere. Een filter zou helpen, een smaakje, etc. Een beetje zoals bij die tegenwoordige vipe-stokken die vooral bij de jeugd en bepaalde Yuppen in zijn. Dan zal het met die verkorting van onze levensduur wel meevallen toch? Uurtje minder erg….kom, ik steek er nog eentje op….die moraal. Beter is inderdaad om er niet aan te beginnen en ook je kinderen er vanaf te houden. Want echt iets goeds levert het niet op.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: roken-3-img_9457.jpg

Nou ja, dat verlangde prettige gevoel….Maar daarvoor zijn best andere middelen. Tot ook die in de ban gaan. Denk aan het nuttigen van snoep, vette happen, seks, hard rijden, vliegen, in een speedboat varen, dieren houden, koffie drinken, een glaasje wijn, TV kijken etc. Want er is altijd wel een of andere lobbygroep die weet te vertellen dat al dat plezier ook een negatieve kant heeft. Wellicht dat volwassen mensen zelf nog mogen uitmaken wat ze doen zolang ze er anderen geen kwaad mee doen…toch? Maar ik vind wel dat roken slecht is….dat dan weer wel….en dus, deze ene keer mijn moralistische verhaal over roken…..En statistisch gezien heb ik nog gelijk ook….Veel verstokte rokers zijn ons intussen ontvallen….Zegt toch iets… (Beelden: Internet)

De eerste mensen….

De eerste mensen….

Posted on by • Geplaatst in Godsdienst, Historie • Getagd , , , , , , , , , , , , • 24 reacties

Ik was er al vroeg bij waar het ging om het ontdekken van de verschillen tussen man en vrouw, jongen of meisje, en wat die samen allemaal al niet konden doen om het uiterst plezierig te krijgen in het leven. Hoewel de voorlichting (zie blog 7-5) in onze jeugdjaren aardig beperkt bleef, kwam ik er toch snel achter dat man en vrouw samen iets konden bereiken wat niet alleen plezierig was maar ook soms leidde tot nageslacht.

Die leerschool was handig om nu net dat laatste te vermijden als het eerste prioriteit had. (..) Als oud katholiek ventje ging ik in die periode ook nadenken over de verhalen die ons jarenlang waren verteld over o.a. de eerste mensen op Aarde, Adam en Eva. Volgens de geloofsvertellingen leefden die naakt in een Paradijs, door God geschapen en hadden elkaar als vermaak maar ook de rest van de toenmalige Schepping als decor. Toen Eva liever luisterde naar de stem van de Slang dan naar die van de best wel strenge God, werden die twee eerste mensen het Paradijs uitgemikt en moesten in de woestenij er omheen maar zien dat ze hun weg vonden.

Die lege Aarde zorgde er wel voor dat ze kleding gingen dragen. Je vraagt je af wie ze dat had ingefluisterd. Schaamte? Hoe dan ook, samen verwekten zij volgens de Bijbelse vertellingen twee zonen Kain en Abel. En die kregen het op enig moment met elkaar zodanig aan de stok dat de een de ander uit jaloezie de hersens insloeg. De Erfzonde deed haar werk, de Duivel keek er lachend naar. De uitsterving dreigde….

Maar ra ra, een paar hoofdstukken verder in de Heilige boeken waren er ineens stammen vol mensen die intussen soms Godsvruchtig en in andere gevallen zondig die Aarde van toen bevolkten. Kijk, en hier gingen bij mij de alarmbellen rinkelen. Immers, je had Adam, Eva en die ene moordenaar van een zoon. En mijn kennis van de voortplanting….Rara hoe we dan aan die stammen zijn gekomen. Heeft Adam zijn best gedaan en zijn er meerdere kinderen na die eerste twee verwekt? Deed zoonlief in dat proces mee? Kwamen er dochters uit voort en moesten die weer met hun broers….? Raadsels raadsels…. Als je de huidige gentechnieken en wetenschap volgt weet je dat bloedschande en inteelt begrippen zijn die je niet naar de sterkste rassen brengen. En toch bleven die stammen zich kennelijk uitbreiden.

Kortom…men heeft veel werk gemaakt van die verspreiding van de mensheid over de Aarde. Kijk, en dan zie je dat puur geloven echt niet veel meer dan dat is. De Evolutieleer maakt duidelijk dat wij vermoedelijk eerder afstammen van vierpotigen en die weer van zwemmers met een staart. En dat die evolutie tot de eerste echte mensen vermoedelijk een paar miljoen jaren heeft geduurd. Heel anders dan het sprookje van Adam en Eva die in hun naaktheid geen schaamte kenden zolang ze maar in dat veilige Paradijs vertoefden. Waarom had die Eva dan toch zo’n trek in die ene appel? Wist ze wat haar daarna wachtte of was ze ontevreden met wat Adam haar als minnaar bood? Wie het weet mag het zeggen, en wie een wetenschappelijke onderbouwing heeft voor dat Bijbelse verhaal zodat ook ik snap dat je met zijn drietjes niet een hele wereldbevolking kunt uitbouwen zonder spannende en ingewikkelde uitleg, kom maar door…. Maar een leuk verhaal is het wel…toch? (Beelden: Internet)

Cadeautje..spotten!

Cadeautje..spotten!

Posted on by • Geplaatst in Geen categorie, Hobby, Luchtvaartmening • Getagd , , , , , , , , , , , • 20 reacties

Als jong ventje, ik verhaalde daar al eerder over, fietste ik vanuit huis meerdere malen per jaar naar Schiphol, zette mijn toenmalige tweewieler tegen de heg daar en klom er op. Dan kon je net over de struiken heen het vliegverkeer volgen dat toen nog een schaduw was van wat er nu zoal opstijgt of landt. Door de jaren van het leven heen heb ik dat zgn. ‘spotten’ tot een ware passie verheven. Kocht er ook de nodige apparatuur voor en kan me verheugen op heel wat avonturen langs de diverse startbanen van vliegvelden die ik hiervoor opzocht.

Maar de afgelopen pakweg vier jaren kwam er eigenlijk niks meer van. Het verlangen er naar nam overigens niet af en dus pakte ik onlangs de hele boel weer eens bij elkaar, laadde de SLR-camera op, zette nieuwe batterijen in mijn luchtvaartontvanger en stapte in de auto voor een ochtendje in juni waar ik weer eens echt kon genieten. Want net als mensen die een sportwedstrijd bezoeken of anderen die op het strand liggend alles wat daar voorbij komt observeren, doe ik dit dan langs een van Schiphol’s start/landingsbanen.

Grote en kleine kisten, Nederlandse en buitenlandse carriers, zakenjets, of zelfs een oefendemo van de lokale brandweer. De camera klikte, en af en toe zette ik ook de iPhone in voor wat videowerk. Heerlijk. Het was die ochtend na de bloedhitte van een week eerder, zalig koel, de wind blies me in de rug en boven me trok het zwerk dicht wat weliswaar zorgde voor minder heldere beelden, maar ook de zon wat filterde die hier nog wel eens precies tegenover je staat. Later reed ik even langs mijn bekende ‘pornoshop’ in Aalsmeer voor wat aankopen en deed toen als toetje nog even een looprondje op Schiphol-Oost waar ik dan veelal de daar geparkeerde zakenjets op de plaat zet. Ik luister naar de kisten, ik ruik de lucht van kerosine, ik zie de bedrijvigheid, bereken hoeveel mensen er in die kisten zitten en ook hoeveel werk deze parel in de kroon van onze economie de regio en het land biedt en geniet. Ik spot zolang het kan.

Want voor je het weet is Schiphol opgelost in het zoutzuur van de linkse klagers waarvan er naar nu bekend werd 80 goed waren voor 55.000 klachten per maand. Ik behoor daar niet bij, zal duidelijk zijn. En omdat ik een echte omwonende ben, ook dat nog, zal ik nooit klagen. Want ik spot zelfs onbewust wat hier voorbij komt als ik in mijn mancave mijn geschoten opnames ver- en bewerk…! Heerlijk tijdverdrijf…(Beelden: eigen archief)

Ooit…

Posted on by • Geplaatst in Geen categorie, Verhalen • Getagd , , , , , , , , , , , , , • 17 reacties

Was ze jong en wild geweest. Haar lijf was al vroeg door anderen gekoppeld aan verleiding en seks. Thuis hoorde ze al dat ze een lichaam had ‘waar alles op de juiste plek zat’. Later ontdekte ze zelf de geneugten van dat bezit. En wist ze dat verleiding ook kon zorgen voor een inkomen. Want ze schreef zich in bij diverse agenturen die jonge meiden als zij begeleidden naar een carriere in de fotografie of wereld van de films. In haar geval was het in eerste instantie modellenwerk voor fotografen en bladen met een grote mate van aandacht voor rondingen en knappe koppies. En zij was geliefd. Ze deed wat werd gevraagd, zeurde niet en trok uit wat voor een reportage noodzakelijk was. Dat er af en toe een fotograaf tussen zat die al dat fraais ook eens in handen wilden hebben nam ze op de koop toe. Bladen vroegen haar voor allerlei werk. Ze deed badkleding, lingerie, prees zonnencremes aan of zaken die een ingeslapen huwelijk leuker moesten maken. En ze verdiende prima. Leefde als een godin, kocht zich een leuk flatje, later een eigen huis, had een auto en de nodige relaties. Toch kwam ook voor haar het moment dat de opdrachten wat uitbleven. Haar lijf werd ouder, haar gezicht kreeg kleine rimpeltjes, de altijd zo pronte borsten zakten iets weg. Op dat moment ontdekte ze de wereld van het vloggen en ging zelf filmpjes maken over onderwerpen die zij persoonlijk en als vrouw belangrijk vond, maar wel in het verlengde stonden tot wat ze in het verleden ook al had helpen verkopen. Ze danste voor de camera, schudde wat met haar billen en boezem. Ze liet een en ander liften, liet zich botox verkopen en raakte daaraan verslingerd. Ze had de nodige volgers en toch kwam het moment dat zelfs haar naaktheid niet meer echt verkocht. Ze moest constateren dat alles relatief is, ook haar vrouwzijn. Ze werd ouder, ze had genoeg van dat geschud en zocht een serieuze partner. Maar ontdekte dat velen haar kenden en haar een etiket als losbandig type opplakten. En dus bleef ze alleen. En mijmerde voor zich uit. Wat had ze toch gemist onderweg….wat had ze niet goed gedaan. Ze belde maar weer eens naar de Picnic en bestelde zich de nodige boodschappen plus een paar flessen wijn. Ze ging het gezellig maken. Met zichzelf… Kon ze zich aardig op verheugen….

Maria…

Posted on by • Geplaatst in Verhalen • Getagd , , , , , , , , , , , , • 26 reacties

Devoot was hij, al van jongs af aan, en dus was het niet zo gek dat hij uiteindelijk had gekozen voor een roeping als priester in het enige ware geloof, dat van Rome. Na een uitgebreide opleiding waarin hij zich de leer van de kerk en die van de Opperheer had eigen gemaakt voelde hij dat hij toe was aan verspreiding van het geloof en het besturen van een door hem aangestuurde parochie. Hij deed zijn Gelofte in het bijzijn van mede-studenten die tot het ambt waren geroepen en de bisschop van dienst en kreeg een eigen Gemeente in het zuiden van het land. Een oude pastoor had daar de schapen tot Christus gebracht maar was nu toe aan nog een paar jaar rusthuis in het nonnenklooster van Sint-Jacob-aan-de-Geul. Aan hem om de boel wat op te frissen. Dat deed hij vooral in zijn onderkomen, een groot en oud huis dat naast de kerk was gebouwd in de 17e eeuw. Gemaakt van mergelsteen en koel in de zomer, heet gestookt in de winter. De kerk zelf was sfeervol en hij maakte er een gewoonte van veel kaarsen te branden om zo gelovigen te trekken die iets zochten wat alleen het ware geloof zou kunnen bieden. Lastig had hij het met de gelofte van kuisheid. Hij was jong en af en toe overmande gevoelens die hij toch als duivels omschreef zijn fysiek. En hij moest toegeven, hij kon de verleiding soms niet weerstaan om even stoom af te blazen. Natuurlijk vroeg hij de Heer dan de volgende dag om vergiffenis. En soms dacht hij dat hij het grote beeld in zijn kerk zag knipogen. Dat deed ook de fraaie huishoudster die hij had overgenomen van Meneer Pastoor. Een blonde deerne die ook nog eens naar de naam Maria luisterde. Ze oogde vroom, werkte hard in huis en deed zijn huishouden met verve. Op een avond, hij was alleen en bereidde zijn volgende preek voor, overviel hem weer dat gevoel van….. Hij werd er onrustig van. Wilde niet toegeven, maar ja…. Langzaam ging de deur open. Tot zijn verbazing stapte Maria binnen in zijn werkkamer. Normaal sliep ze ergens op zolder in dat grote huis, nu zag ze er uit of ze op weg was naar de badkamer…. Ze keek hem aan, met een blik die hem deed denken aan die andere Maria, vol liefde en warmte. Even later lagen ze samen in zijn bed. Schoon opgemaakt, de lakens strak gestreken. Zij had haar voorwerk gedaan. Hij deed hetzelfde. En toen ze samen kwamen was het net of de Hemel open ging en een engelenkoor de kerkklokken deed klingelen. Maria glimlachte hem na afloop toe. Uiteraard was hij direct verliefd op haar. Een wonder was geschied. Alleen deelde hij dit niet met zijn boven hem gestelden of de andere gelovigen. Die zouden hem wellicht met pek en veren weg sturen. Nee, hij hield zijn liefde voor Maria maar voor hem en haar. In de kerk kwam een speciaal ingericht Maria-altaar. En elke dag brandde hij daar zelf een stevige miskaars. En deed een schietgebed. Dat Maria maar altijd bij hem zou blijven…

Oefening baart soms kunst…

Oefening baart soms kunst…

Posted on by • Geplaatst in Horeca-ervaringen • Getagd , , , , , , , , , , , • 16 reacties

Waren we tijdens de eerste dagen van juni weer eens in Weesp, nu met een parkeerplek die netjes was betaald, genoten we van het zonnetje en zagen wel wat in een post-corona-terrasje aan het water.

Nu treft het dat men in Weesp de nodige terrassen beschikbaar heeft, bediend door mensen uit achter liggende horecazaken. Een daarvan, Aaltje, werd onze keuze. Terras op het trottoir tegen het water aan, een drukke verbindingsweg naar het centrum van het Vechtstadje doorsnijdt binnen en buiten bij deze gelegenheid. We streken neer op een plekje waar je een tafeltje met twee stoelen vond op enige afstand van de buren. Zonder problemen overigens, ruimte zat ook al waren er voldoende gasten. De bediening was een langbenige jongedame die uiterst vriendelijk onze eerste bestelling opnam. Een cappucino en thee van de Breakfastsoort. Na een minuut of tien kwam de bestelling onze kant op. Was ze die vergeten? Onderweg de bestelling niet goed onthouden?? In ieder geval bleek de koffie bijna koud, de thee groen, maar had niets met ontbijt van doen. Jammer…dat kan beter.

Onze lunchbestelling betrof een tweetal broodgerechten. Niet meteen goedkoop maar oogde wel aanlokkelijk. Smaakte uiteindelijk ook best lekker, al had ik zelf het gebruikte landbrood iets fijner gesneden, zeker als je er een mes bij levert dat nog even wat moest worden aangescherpt. De melding over de koude koffie werd intussen tot twee maal toe ter kennisgeving aangenomen. Men vond het ‘jammer’ en zo meer, maar enig corrigeeractie werd niet ondernomen. Dat is niet best. Klantonvriendelijk ook. De toiletten waren netjes, liggen diep achter in de zaak zelf, over mondkapjes deed men niet moeilijk, daar ging het allemaal erg gemoedelijk toe. Maar die kwestie van die koffie speelde ons toch wat op. Om het over de verkeerde thee maar niet te hebben. Zouden ze dat hebben verrekend? Nee! En dus vinden wij in ons oordeel dat een rapportcijfer van 7- op zijn plek is. Men moet nog wat oefenen. Het mag allemaal wat correcter, sneller, maar zeker klantvriendelijker. Dan komen we graag nog eens langs. Mits men onze adviezen ter harte nam of neemt… (beelden: prive-archief)

Nieuwe lapper…

Posted on by • Geplaatst in Geen categorie, Persoonlijk, Prive • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , , • 9 reacties

Kijk, ik ben nogal trouw aan de mij toevertrouwde spullen. Of het nu een auto betreft, het huis, apparatuur of wat ook. Als het nog functioneert tenminste. Eenmaal stuk is het afscheid snel gedaan. Bij de laptop die ik al vele jaren gebruikte en die toen ik hem kreeg behoorde tot de top van het apparatuursegment, zat ik een beetje op het randje. Hij was nog lang niet vol, wel trager dan traag geworden. Het opstarten duurde soms een half uur. Zoonlief, zelf altijd haantje de voorste met de nieuwste apparatuur en/of software, waarschuwde me dan wel eens dat ‘het tijd werd voor een nieuwe laptop Pa’. Maar Pa sloeg die woorden in de wind. Als het ding aan de gang was kon ik er aardig mee uit de voeten, dus… Tuurlijk beetje angst voor het nieuwe maar vooral het opnieuw moeten installeren en programmeren van alles wat ik relevant of belangrijk vind zorgde voor min of meer bewust uitstel. Tot zoonlief me eind augustus ineens verraste. Een nieuwe laptop die hij zelf niet zo lang geleden zelf had gekocht voor zijn eigen website-onderhoud en zo meer. Maar nu overbodig was geworden.

Hij gaf hem me mee met de mededeling dat dit mijn verjaardagscadeau was. Ik was er verlegen mee. Zeer zelfs. Wie mij kent en regelmatig leest weet dat ik mijn schrijfwijze nog nooit heb aangepast aan al die nieuwe apparatuur en nog een beetje werk zoals op een schrijfmachine. En zo’n ding moet dat in mijn optiek gewoon intuitief kunnen volgen. Nou die eerste dagen met de nieuweling was dat zeker niet zo. Hij startte niet eens op! Gaf constant foutmeldingen die ik dan weer trachtte te bestrijden wat zorgde voor nog meer ellende. Uiteindelijk kwam zoonlief naar me toe om de boel te redden. Binnen een paar uurtjes had ik een goed werkend en echt supersoon snelle laptop ter beschikking. Nu nog even wat zaken overzetten die van belang zijn. De sociale media staan er nu op en ik kon er zelfs sinds aan het begin september mee bloggen. Opbouwen de boodschap, en de oude ontmantelen. Relevant spul er af halen, de rest afvoeren naar de digitale prullenbak. In de hoop dat daar nu niet net die informatie tussen zit die ik nu een paar maanden later eigenlijk had willen bewaren. Maar ja, weggooien kan altijd nog. Gewoon allebei bewaren dus….en intussen genieten…van die nieuwe mogelijkheden…en snelheid. (Beelden: Yellowbird collectie)

Heel fijne Kerstdagen toegewenst!!

Posted on by • Geplaatst in Algemeen • Getagd , , , , , , , , , , , , • 5 reacties

Moge het voor alle lezers en lezeressen ongeacht hun voorkeuren of gedachten een prachtig en liefdevolle Kerst worden.

Samen met geliefden, familie en/of vrienden. Eet smakelijk en geniet van de eventuele vrije tijd. Op de 27e is dit theater weer geopend. Tot dan!! 

Giga-verrassing….Dortmund Kerststad!

Posted on by • Geplaatst in Persoonlijk, Reis • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , • 11 reacties

Zoals naar traditie ieder jaar intussen, bezoeken we samen met onze Soester vriendjes een Duitse stad voor de Kerstmarkten daar en voor wat extra gezelligheid samen. We deden al eens eerder (2x)Dusseldorf, Essen, Duisburg, Aken, Keulen, dit jaar viel de keuze op Dortmund. Vanaf Utrecht gezien zo’n beetje de verst gelegen stad in het Ruhrgebied, maar dat mocht de pret niet drukken. Nu was ik samen met echtgenote zelf al eens een paar dagen in Dortmund te gast geweest, een jaar of zeven eerder, en ik vond het toen wel een aardige maar ook wat grauwe stad. Enorm veel nieuwbouw en ook de nodige lopende bouwprojecten. Maar goed. Ons (heel bijzondere) hotel bleek in het centrum te liggen dit keer, en de ingang naar een van de zes met elkaar verbonden kerstmarktlokaties lag letterlijk op 50 meter afstand om de hoek van dat nachtelijk onderkomen. En het aanbod aan lekkers en leuks was hier in Dortmund enorm.

Net als de grootste kerstboom van Duitsland die maar liefst 45 meter hoog reikt en 170 ton zwaar is met het fundament meegeteld. Opgebouwd uit 1700 sparrenbomen uit het belendende Sauerland, voorzien van bewegende engelen, 48.000 (LED)lampjes en met een opbouwtijd van 4 weken is dit op de Hansa-Platz een waanzinnig trekpleister natuurlijk. Men heeft hier in Dortmund ook podia staan tussen de vele stallen en huisjes, waar om de zoveel tijd iets wordt opgevoerd of gezongen of gespeeld. Ook een reuzenrad deed haar werk. De sfeer is in Dortmund gemoedelijk, en het aantal bezoekers aan die kerstmarkten groot. Opvallend daarbij, niet te veel Nederlanders. Die kom je in andere steden rond deze periode wel veel tegen.

Toch apart. Dortmund is bij ons niet zo bekend kennelijk. Onterecht want er is naast die kerstmarkten genoeg te doen. Enorme winkelpaleizen, leuke lokale winkels die typisch zijn voor Duitsland, aardige kroegjes, eetzaken met de heerlijkste gerechten, bedenk het en het is er. Wij genoten van dit alles in goed gezelschap. Om o.a. in de donkere avonduren te zien hoe dit fenomeen ‘Weinachtsmarkt’ een echt begrip is in die Duitse steden. Hele teams van bedrijven komen bij elkaar met een verlichte muts op de bol, drinken zich een glas en kakelen over alles wat in stad of land speelt.

Dortmund verraste ons dus. En zeer positief. Deze kerstmarkten en wat er omheen zat waren opgeteld leuker dan we de afgelopen jaren meemaakten in steden die op dit gebied een grotere naam hebben opgebouwd en via slimme promotie ook veel Nederlanders of Belgen weten te trekken. En je moet wel erg ongevoelig zijn voor het fenomeen van die Kerstmarkten wil je niet iets aardigs op de kop kunnen tikken wat in ons land echt nergens te vinden is.

Dortmund is zoals gesteld wel een stukje rijden. Je kunt er trouwens wel goed in de binnenstad parkeren, kost niet te veel (Dagkaart 12 euro) en veel van het aantrekkelijke ligt op loopafstand van de vele parkeergarages. Verwacht geen oud centrum met mooie vooroorlogse panden.

Die zijn hier door de oorlog schaars. Maar de sfeer is er niet minder om. En voor shoppers is het toch een paradijsje, zonder de dure chique van Dusseldorf of het wat kitscherige van Keulen. Aanrader voor liefhebbers! En bij ons met grote stip bovenaan het lijstje geplaatst. (Beelden: Yellowbird)