Was ze jong en wild geweest. Haar lijf was al vroeg door anderen gekoppeld aan verleiding en seks. Thuis hoorde ze al dat ze een lichaam had ‘waar alles op de juiste plek zat’. Later ontdekte ze zelf de geneugten van dat bezit. En wist ze dat verleiding ook kon zorgen voor een inkomen. Want ze schreef zich in bij diverse agenturen die jonge meiden als zij begeleidden naar een carriere in de fotografie of wereld van de films. In haar geval was het in eerste instantie modellenwerk voor fotografen en bladen met een grote mate van aandacht voor rondingen en knappe koppies. En zij was geliefd. Ze deed wat werd gevraagd, zeurde niet en trok uit wat voor een reportage noodzakelijk was. Dat er af en toe een fotograaf tussen zat die al dat fraais ook eens in handen wilden hebben nam ze op de koop toe. Bladen vroegen haar voor allerlei werk. Ze deed badkleding, lingerie, prees zonnencremes aan of zaken die een ingeslapen huwelijk leuker moesten maken. En ze verdiende prima. Leefde als een godin, kocht zich een leuk flatje, later een eigen huis, had een auto en de nodige relaties. Toch kwam ook voor haar het moment dat de opdrachten wat uitbleven. Haar lijf werd ouder, haar gezicht kreeg kleine rimpeltjes, de altijd zo pronte borsten zakten iets weg. Op dat moment ontdekte ze de wereld van het vloggen en ging zelf filmpjes maken over onderwerpen die zij persoonlijk en als vrouw belangrijk vond, maar wel in het verlengde stonden tot wat ze in het verleden ook al had helpen verkopen. Ze danste voor de camera, schudde wat met haar billen en boezem. Ze liet een en ander liften, liet zich botox verkopen en raakte daaraan verslingerd. Ze had de nodige volgers en toch kwam het moment dat zelfs haar naaktheid niet meer echt verkocht. Ze moest constateren dat alles relatief is, ook haar vrouwzijn. Ze werd ouder, ze had genoeg van dat geschud en zocht een serieuze partner. Maar ontdekte dat velen haar kenden en haar een etiket als losbandig type opplakten. En dus bleef ze alleen. En mijmerde voor zich uit. Wat had ze toch gemist onderweg….wat had ze niet goed gedaan. Ze belde maar weer eens naar de Picnic en bestelde zich de nodige boodschappen plus een paar flessen wijn. Ze ging het gezellig maken. Met zichzelf… Kon ze zich aardig op verheugen….
Ooit…
Posted on by meninggever •
Geplaatst in Geen categorie, Verhalen
•
Getagd billen, borsten, dansen, film, foto, genieten, Leen, lijf, opvallen, relatie, relativering, schudden, seks, vrouw
•
17 reacties
Paar weken terug, bericht op de Telegraaf-website. Een vrouw had in Zuid-Engeland een tweetal meiden uit zee gered van de verdrinkingsdood. De eerste jonge dame was in zee gaan zwemmen, werd meegezogen door de stroming, om hulp geroepen, waarop de tweede puber de zee in was gerend om de eerste te redden. Uiteindelijk kwamen ze er samen niet uit, waarop de in het bericht genoemde dame (34) in zee sprong en de meiden er uit viste. Maar wat mij vooral opviel was de kop. ‘Topless vrouw redt twee meiden uit zee’. Topless! Alsof dat iets bijzonders was. De daad leek me meer van belang dan het feit of zij al dan niet een bovenstukje van haar bikini had aangetrokken. Opvallend genoeg werd het woord topless diverse malen genoemd in het artikel. En zelfs dat de betrokken vrouw haar bij de bikini passende string had aangedaan voor ze in zee sprong. Ze lag immers op een naaktstrand, wat kennelijk in Engeland nog te vinden is. Naaktheid als iets bijzonders.
Topless een fenomeen dat we nog slechts doen op afgelegen plaatsen waar het vroeger in de jaren negentig nog maar, schering en inslag was. Logisch want niks mis mee. Maar sinds we in een wereld leven waarin aan de ene kant het preutse Amerikaanse christendenken voet aan wal zette in onze streken en aan de andere kant jonge lieden uit conservatieve islamitische kring ons land binnenkomen en die stranden zien als showroom voor te keuren vlees, is dat toplessgebruik toch wat in de ban geraakt. We moeten ons nu kennelijk schamen voor ons lichaam. Want zondig! En wie zich toont aan de wereld in alle glorie die een mooi lijf nu eenmaal te bieden heeft, is iemand voor wie schaamte kennelijk geen plek heeft. Daarbij ben ik van mening dat je vooral moet doen waar je zin in hebt. Naadloos bruinen of een alles bedekkend badpak, het is aan jezelf. Net zoals ik best snap dat je soms schaamte voelt voor die 10 kilo te veel of een overdaad aan haargroei. Maar het mag niet zo zijn dat zij die moed vertonen om gewoon zichzelf te zijn, ineens schaamte moeten voelen omdat hen dit door anderen wordt opgelegd. 50 jaar geleden was dit wellicht nog normaal pandoer in ons land.
Schaamte omdat ongeveer alles ‘niet kon’ of inderdaad ook toen al zondig was. De traditionele kerken hielden de spiegel voor. Zondig was een toverwoord. Maar gelukkig wierpen we dat juk van ons af en werden vrijer. Nederland een baken op dit punt in een vaak met belangstelling kijkende wereld om ons heen. De eerste borsten werden ontbloot in de jaren 70, en we hielden dat best een langere tijd vol. Tegenwoordig ben je een heldin als je niet alleen mensen redt maar ook nog eens zonder bovenstukje. Het geeft te denken. Terwijl ik juist vind dat zij die dit allemaal veroordelen zich diep moeten schamen. Om hun oordeel, hun mening, ook al heeft iedereen dan de vrijheid een eigen mening te vormen. MOET je dan met blote borsten (of meer) over het strand paraderen? Nee natuurlijk, maar de vrijheid dit te doen mag nooit worden beknot door vertrutting of frustratie bij hen die nog een aantal eeuwen terug leven qua gedachten en de vrouw vooral zien als ingepakt stuk vee. Als iets vrouwen en mannen gelijk stelt dan dit. En het feit dat zelfs al de Telegraaf topless ziet als bijzonderheid geeft te denken. Vertrutting als norm, schaamte tot geloof verheven. Wie zich niet schaamt mag zich melden en uiteraard zij die dat niet doen ook. Zeker niet voor het eigen lijf. Want hoe dan ook, dat is toch de drager voor jouw bestaan. Niet mee eens…..vertellen maar….Ik schaam me er niet voor. (Beelden: Archief)
Altijdmijnmening 