Decreet…

Decreet…

Pauselijk was het onlangs afgegeven dringende advies uit Rome om als broeder of zuster in de katholieke orden toch vooral niet via de smartphone of laptop porno te volgen. De Lof der Zotheid kwam ineens bij bij op. Immers, is de kern van dat katholieke geloof nu niet net dat wanneer je als priester, monnik of kloosterzuster intreedt je van de ene op de andere dag afstand doet van je seksuele verlangens en activiteiten? Ja, zou je denken… Door de eeuwen heen heeft dit soort naief denken gezorgd voor een hoop ellende. En niet alleen voor de betrokkenen die hun leven gaven aan een hogere macht, maar ook voor hen die leden onder die onderdrukte emoties en het verlangen naar fysieke ontspanning. De verhalen over misbruik en zo meer zijn legio geweest en echt niet beperkt gebleven tot de katholieke kerk op zich. Ook de afgesplitste stromingen kennen zo hun misbruikaffaires. Zelfs Bijbelkenners en mensen die anderen aanspreken op gedrag zijn zelf veelal niet vrij van zelfbevlekking of de zonde van het verlangen naar. Dus als de Duivel al om de hoek meekijkt naar al die lieden die zich wijden aan de kerk zal hij glimlachen om de naiviteit van de mens die hij al heel lang geleden via een enkele appel van een verboden boom uit de droom hielp dat het Aards Paradijs aan de mensen gegeven voor altijd in de handen van diezelfde lieden zou gedijen.

Nee hoor, de dijen en andere verboden vruchten waren aantrekkelijker dan al die geboden. Maar er zijn genoeg mensen geroepen tot het geloof en dat streven naar seksloos leven. Gaat ze niet lukken. Niets is ons mensen vreemd en seksuele verlangens zijn net zo logisch behorend tot ons fysiek en geestelijk welzijn als eten en drinken. En wie dat niet van elders kan of mag halen zoekt het bij zichzelf. Onanie en masturbatie een onuitroeibaar fenomeen. Dat daar dan tegenwoordig porno aan wordt toegevoegd is geen vreemde combinatie, maar binnen de RK kerk wel natuurlijk. Ik vond het al confronterend dat kennelijk in die kloosterorden smartphones zijn ingevoerd, ik leef nog in de veronderstelling dat contact met de buitenwereld per postezel plaatsvindt, maar dat is een achterhaald idee natuurlijk. En als je dan even zoekt is porno vast zo te vinden. Wellicht met Latijnse teksten om het binnen de sfeer te houden van wat was en is. En wie veel kijkt krijgt vanzelf de weg gewezen naar wat de Paus afraadt. Opmerkelijk in dat kader was zijn aanvullend advies om toch vooral kinderporno-sites te verwijderen van die smartphones en laptops. Daar zit zelfs voor hem een smet op. En dat is maar goed ook, want voor je het weet heb je als priester, dominee of monnik toch een slechte naam opgebouwd…..(Beelden: Archief)

Maria…

Devoot was hij, al van jongs af aan, en dus was het niet zo gek dat hij uiteindelijk had gekozen voor een roeping als priester in het enige ware geloof, dat van Rome. Na een uitgebreide opleiding waarin hij zich de leer van de kerk en die van de Opperheer had eigen gemaakt voelde hij dat hij toe was aan verspreiding van het geloof en het besturen van een door hem aangestuurde parochie. Hij deed zijn Gelofte in het bijzijn van mede-studenten die tot het ambt waren geroepen en de bisschop van dienst en kreeg een eigen Gemeente in het zuiden van het land. Een oude pastoor had daar de schapen tot Christus gebracht maar was nu toe aan nog een paar jaar rusthuis in het nonnenklooster van Sint-Jacob-aan-de-Geul. Aan hem om de boel wat op te frissen. Dat deed hij vooral in zijn onderkomen, een groot en oud huis dat naast de kerk was gebouwd in de 17e eeuw. Gemaakt van mergelsteen en koel in de zomer, heet gestookt in de winter. De kerk zelf was sfeervol en hij maakte er een gewoonte van veel kaarsen te branden om zo gelovigen te trekken die iets zochten wat alleen het ware geloof zou kunnen bieden. Lastig had hij het met de gelofte van kuisheid. Hij was jong en af en toe overmande gevoelens die hij toch als duivels omschreef zijn fysiek. En hij moest toegeven, hij kon de verleiding soms niet weerstaan om even stoom af te blazen. Natuurlijk vroeg hij de Heer dan de volgende dag om vergiffenis. En soms dacht hij dat hij het grote beeld in zijn kerk zag knipogen. Dat deed ook de fraaie huishoudster die hij had overgenomen van Meneer Pastoor. Een blonde deerne die ook nog eens naar de naam Maria luisterde. Ze oogde vroom, werkte hard in huis en deed zijn huishouden met verve. Op een avond, hij was alleen en bereidde zijn volgende preek voor, overviel hem weer dat gevoel van….. Hij werd er onrustig van. Wilde niet toegeven, maar ja…. Langzaam ging de deur open. Tot zijn verbazing stapte Maria binnen in zijn werkkamer. Normaal sliep ze ergens op zolder in dat grote huis, nu zag ze er uit of ze op weg was naar de badkamer…. Ze keek hem aan, met een blik die hem deed denken aan die andere Maria, vol liefde en warmte. Even later lagen ze samen in zijn bed. Schoon opgemaakt, de lakens strak gestreken. Zij had haar voorwerk gedaan. Hij deed hetzelfde. En toen ze samen kwamen was het net of de Hemel open ging en een engelenkoor de kerkklokken deed klingelen. Maria glimlachte hem na afloop toe. Uiteraard was hij direct verliefd op haar. Een wonder was geschied. Alleen deelde hij dit niet met zijn boven hem gestelden of de andere gelovigen. Die zouden hem wellicht met pek en veren weg sturen. Nee, hij hield zijn liefde voor Maria maar voor hem en haar. In de kerk kwam een speciaal ingericht Maria-altaar. En elke dag brandde hij daar zelf een stevige miskaars. En deed een schietgebed. Dat Maria maar altijd bij hem zou blijven…

Godsbeeld…

Godsbeeld…

Als kind uit katholiek milieu was het allemaal simpel. God was een oudere heer met baard die vanaf een wolk niet al te vrolijk neer keek op zijn schepping.

Hij had zijn zoon ooit gestuurd (toen nog een jaar of 1940 geleden..) om ons allen te redden maar die missie bleek om achteraf beschreven redenen niet zo geslaagd. Gelukkig kon hij ons met Pinksteren de ‘wijsheid’ cadeau doen die we ook toen al zo ontbeerden en werd het leven weer wat ordelijker. Nou ja, in de eigen bubbel wellicht. De wereld werd er zeker in algemene zin niet beter van. Bij de afvallige protestanten ging het meer om de kern van het woord Gods. De Bijbel het uitgangspunt van het leven en uitspraken van Jezus als de zoon van God leidend. Bij de Joden was het weer anders, maar alles greep voor de komst van de Messias wel min of meer in elkaar.

Over de islam dacht ik vroeger niet zo na, maar toen ik daarmee van doen kreeg omdat er nu eenmaal veel media-aandacht kwam voor alles wat rond die religie in de wereld plaatsvond bleek al snel dat men daar dezelfde soort profeten en godsverering toepaste, alleen dan als godsdienst een kleine 650 jaar na het christendom in elkaar gestoken en duizenden jaren na het joodse geloof. De claim op het ultieme gelijk bij al die geloven vrijwel identiek. Mag je bij de katholieken je verbeelding helemaal kwijt in kerken vol fresco’s, schilderijen, brandschilderingen op ramen en zo meer, de protestanten richten zich vooral op het woord en dat vinden die andere geloven ook het beste. God is overal, hoort en ziet alles, oordeelt, maar is geen af te beelden persoon. Als hij al verscheen dan in de vorm van een brandend braambos of toornige wolk. Wel altijd veroordelend. Eisen stellend, want als je hier en nu niet leeft volgens de door ‘hem’ (over haar werd niet gesproken) opgelegde spelregels kwam je later niet in de hemel. En of die hemel nu vol zat met de helpende hand biedende engelen of maagden, het principe is overal gelijk.

Maar is het ook uniek? Nee hoor. Veel geloven uit andere en ver van het Midden-Oosten (de bron van die moderne geloven) gelegen godsdiensten hebben los van elkaar dezelfde uitgangspunten. Offeren, lijden, aanbidden, priesters, op kijken naar de hemel en aannemen dat daar een of meerdere goden het heelal bestieren. Soms strenger, dan weer losser, maar aanbidden doet men. En afzweren lukt maar matig. Communisten hebben dat in hun hoogtijdagen getracht te doen, de nazi’s ook, maar steeds zonder al te veel resultaat. Denk ook maar eens terug aan de oertijden toen gelovigen werden gekruisigd, voor de leeuwen gegooid, in brand gestoken, gevierendeeld en nog meer van dat soort fraais. En toch…geloof bleef en blijft. Van vader op zoon, van moeder op dochter. We kunnen kennelijk niet zonder. De een werkt zich gek in het aanschijns zijner Heer om iets goeds te bereiken op deze Aarde opdat hij later aan de troon van Jezus in de hemel mag genieten. Anderen wachten tot hun God alle problemen oplost waardoor die problemen structureel en al eeuwen lang blijven bestaan. En maar hopen op die veertig maagden die op hen wachten mochten ze ineens…. Keuzes…..veroorzaakt door een wonderlijk godsbeeld. Niemand persoonlijk aangesproken voelen hoor. Geen veroordeling. Die komt pas als men anderen een geloof oplegt, wetten toepast die niet baseren op humaniteit maar op een of ander boekwerk of papyrus rol uit de oudheid. Geweld uitlokt om zo de positie van een geloof te versterken. Duizenden jaren lang een akelige doctrine. En als die God bestaat zal hij dat vast niet met plezier bekijken. Wellicht dat de hel als die ook bestaat uitsluitend is bedoeld voor hen die daar op aarde mee dreigen en anderen veroordelen?? Ik hoop het oprecht. Sterker nog…ik geloof daar heilig in. U bent gewaarschuwd… (Beelden: archief)

Indoctrinatie

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Geloven indoctrineren jonge kinderen regelmatig….

Het lijkt er op dat de jeugd op verschillende plekken in de wereld weer net zo wordt geindoctrineerd als ik me herinner uit de dagen dat ik zelf nog onder de invloed verkeerde van het traditionele katholicisme. Als je een al dan niet verdorven of totalitaire leer wilt verspreiden doe je dat via kinderen. Die zijn nog onbevooroordeeld en pikken alles op wat volwassenen hen meegeven aan kennis, normen en/of waarden. Of dat nu gaat over normaal gedrag of het geloof in het grote witte schaap op de wolken die alles bestuurt. Een kind is een gemakkelijk doelwit, vandaar dat er o.a. in ons land zoveel aandacht is voor bijzonder onderwijs. Vanuit de diverse geloofsstromingen of omdat ouders menen dat slechts een extreem milieubewustzijn leidt tot een betere toekomst voor kun kroost. Opvallend is daarbij dat al dat bewerken van die kleine geesten niet noodzakelijkerwijs leidt tot betere mensen als ze eenmaal de volwassenheid bereiken. Integendeel zelfs. Veel mensen zijn juist buitengewoon fanatiek in de leer die ze hebben meegekregen van huis of school uit. En als ze dan ook nog eens in kerken of andere tempels extra worden bewerkt is die geest totaal verwrongen en ziet anders denkenden dan als vijandig.

Farizeeen_beschuldigen_Christus-Duccio_di_buoninsegnaWaar dit toe kan leiden zagen we in de achter ons liggende decennia. Het nazisme was buitengewoon goed in het overbrengen van de Arische gedachte, in het communistische deel van onze wereld waren de kapitalisten dusdanig angstaanjagend dat men er liever niet mee omging. Voor katholieken waren protestanten afvallig, omgekeerd leefde de gedachte aan Paapse zondaars die meer met uiterlijk vertoon dan met inhoud bezig waren. Jezus of Maria het maakte veel uit. Voor de christenen waren de moslims een erfvijand, voor de Noord-Koreanen is Amerika de grote boeman. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Indoctrinatie van de ergste soort. Zoals veel volken een ingebakken haat hebben tegen het Joodse volk. Opmerkelijk hoe land dit door de generaties is doorgegeven. Aangevuurd door predikers met maar een boodschap; haat verspreiden. En met kinderen lukt dat buitengewoon goed. Het slijt maar moeizaam.

1414344+s(120!x120!)Volgens van Dale is indoctrinatie niet meer dan een onder druk aanvaarden van een politieke of geloofsstroming. Kortom, vroeg beginnen en je krijgt later de resultaten die je wilt. Ik zag ooit zelf de resultaten na de Wende in Oost-Europa. Het toch wat lethargische denken van de mensen daar, alles werd voorheen door de Staat geregeld, maakte dat men maar met veel moeit kon wennen aan het idee zelf te moeten beslissen. Het eigen lot, de eigen carriere, het eigen huis. Het bleken vaak lastig te nemen hindernissen. Zo is het ook met mensen die nog zijn opgesloten in een alles beheersend geloof. Geen eigen beslissingen, alles moet overlegd worden met de sociale groep waarin men verkeert en als er grote dingen plaatsvinden zal de grote baas boven de wolken dit wel zo gewild hebben. Het is bijna zielig. Maar dat vind ik uberhaupt van kinderen die moeten opgroeien in zo’n omgeving. Al lijkt het allemaal leuk, de eigen ontwikkeling wordt er door gestuurd, de onafhankelijke observatie ondenkbaar. Zij die dit op hun geweten hebben moeten eigenlijk worden gestraft. Maar ja, dat zal wel weer een gevolg zijn van mijn opvoeding. Ik haat indoctrinatie. Wellicht omdat ik het zelf heb meegemaakt. Maar we hebben er elke dag mee te maken. En dat kon nog wel eens een probleem worden in de nabije toekomst. Indoctrinatie staat haaks op individuele vrijheid zoals we die de afgelopen 50/60 jaar hebben ontwikkeld in ons land. Toch iets om even over na te denken? Doen we dat niet moeten we niet raar opkijken als we over 10-15 jaar allemaal weer een juk dragen dat volgende generaties weer indoctrineert…