Suriname…

Suriname…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: bijlmermeer-1180-met-sneeuw-pict1218.jpg

Afgelopen maand vierde men in Suriname dat men 50 jaar geleden ‘onafhankelijk’ werd van Nederland en op ‘eigen benen’ verder zou gaan. Op zich een prima streven natuurlijk, want kolonisatie is een overblijfsel uit een ander tijdperk dat door de oude staten die dat toepasten langzaam aan wel iets is afgestoten. Dat er nu weer nieuwe kolonisatoren zijn opgestaan (denk aan China..) lijkt bij de linkse kerk geen enkele weerstand op te wekken. Nou dat zal mijn verhaal hier wel doen denk ik. Immers, toen het er op leek dat onze oude kolonie Suriname op zichzelf zou worden aangewezen en de bevolking dus moest gaan werken aan de opbouw van dat eigen land, koos de helft van die daar toen levende mensen er voor om dan maar in het vliegtuig te stappen en richting Nederland te emigreren.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: cc44-blik-op-de-bijlmer-vanaf-grubbehoeve-1076-scan10245.jpg

Reden, de goede sociale voorzieningen hier, de vele subsidies, een beter huis dan in Suriname en een kans voor de kinderen het economisch beter te krijgen. De ‘Bijlmer-Expresse’ heette de vliegverbinding tussen het nieuwe en oude land en inderdaad kwamen duizenden Surinamers terecht in de relatief dure huurwoningenwijk Bijlmermeer ten zuidoosten van Amsterdam. Daar stonden prachtige ruime flats voor middenklasse-huurders die waren opgezet in de jaren zestig en begin 70. De toenmalige bewoners betaalden de volle mep aan huur, de nieuwkomers kregen huursubsidie naast hun sociale uitkeringen. Daarnaast was er ineens geen screening meer nodig voor de potentiele huurders.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: bijlmermeer-1.jpg

Dat was in de jaren voorafgaand aan die ‘invasie’ standaard procedure geweest voor de potentiele huurders door de verhurende partijen, veelal woningbouwverenigingen van naam en faam. Met steun van de veelal linkse lokale en landelijke overheid werd de huur voor de nieuwkomers gegarandeerd en vonden hele families onderdak in die fraaie en ruime nieuwbouwflats. Met alle gevolgen van dien. De tuinstad Bijlmermeer veranderde van karakter op een wijze die we nu elders zien, maar ook in een tempo dat zijn weerga niet kende. Toen een paar jaar later de eerste metrolijn werd aangelegd tussen Bijlmermeer en CS en men in de centrale stad de heroinehandel te lijf ging verplaatste die zich naar het nieuwe woongebied.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: grubbehoeve-nieuwe-kansen-voor-oude-flat.jpg

Criminaliteit en verloedering was het deel voor degenen die er al van voor die invasie woonden. Vele daarvan vluchtten weg. Naar Hoofddorp, Purmerend, Almere of verder. Wat bleef was een wijk waar het bepaald minder leuk was geworden. De centrale stad keek weg, links houdt nog steeds niet van slechte boodschappen die haar eigen doctrine kunnen uithollen. Pas na de Bijlmerramp met dat ElAl vliegtuig een dikke dertig jaar geleden veranderde de aanpak. Men trad eindelijk op, sloopte oude flats (waar veel illegale bewoning plaatsvond) en bouwde nieuwe straten en huizen. De leefbaarheid verbeterde. Net als het economisch niveau van die emi-Surinamers. Die verhuisden zelf ook naar andere gebieden. Zoals naar Almere. Waar men hoopte op een beter leven. Intussen vinden veel Surinamers dat ze hier worden achtergesteld, gediscrimineerd en dat Zwarte Piet maar een uiting van hun slavernij-frustratie is. Kortom, dat onze samenleving niet deugt vanuit hun perspectief. Gratis geld zou veel kunnen vergoeden, althans in de ogen van de meer activistische leden van die hier toen gevestigde cultuur. Hoe negatief het ook moge klinken, ik maakte die invasie indertijd aan den lijve mee en heb er heel slechte herinneringen aan. En ben dus ook tegen uitzonderingsposities voor juist deze groep. Ook ik ben uit mijn toenmalige wijk gevlucht, want het was op enig moment niet meer te harden in die best aardig opgezette luxe woonbuurt. Niets van wat we verwachtten in 1970 bleek in 1980 nog te bestaan. Alles was weg. Zeker ons gevoel van veiligheid. En voor hen die me niet geloven wil ik best nog wel eens een lijstje maken van de zaken die ons na die invasie zijn overkomen. Dan snap je wel dat we indertijd verhuisden en ook dat juist ik geen begrip heb voor welke claim of behoefte aan feest vieren rond die onafhankelijkheid van dat verre land laat staan die claims op schadevergoedingen rond het ‘slavenverleden’. (beelden: archief)

Fokker’s revolutie…

Fokker’s revolutie…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 30773-fokker-g1-x2-scan10160.jpg

Bedenk je maar eens dat in de jaren dertig van de vorige eeuw de dreiging die uitging van onze oosterburen zeer serieus was en door enkele landen ook werd opgemerkt. In Nederland stopte de toenmalige regering de vingers liever in de oren en wilde niks horen van bedreigingen door Nazi-Duitsland en al helemaal niet dat dit zou moeten leiden tot versterking van onze defensie. Die was aardig verwaarloosd door de jaren heen en men wilde de goudvoorraden niet ‘onnodig’ aanspreken voor tanks of zoiets als moderne vliegtuigen. Gelukkig sliep men bij vliegtuigbouwers als Fokker en Koolhoven niet en werden daar indrukwekkende ontwerpen op papier gezet die bij toestemming door diezelfde overheid snel zouden kunnen zorgen dat we de vijand tenminste konden weerstaan. Een daarvan was de indrukwekkende G1 met zijn dubbel staartbomen die uiteindelijk door de terughoudende regering alsnog werd besteld en bedoeld was om vijandelijke bommenwerpers uit de lucht te vagen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: scan10161.jpg

De machine had een voor zijn tijd zware bewapening en kreeg al snel de bijnaam ‘de Maaier’. Het toestel met zijn aansprekende vormgeving was voor de oorlog zeer populair bij schooljongens die iets hadden met vliegtuigen. Maar ook de militairen van onze strijdmacht konden niet wachten om met deze moderne machine te vliegen. En vliegen deed die G1. Met 640km/u was hij sneller dan alles wat wij zelf en veel omringende landen in de lucht brachten en in die landen om ons heen keek men met argusogen naar dit fantastische ontwerp. De eerste G1 beleefde zijn luchtdoop in maart 1937. De machine bestond uit een gemengde constructie van gelaste stalen buizen, bekleed met stof, de neus versterkt met metaal. De proefvluchten verliepen zo goed dat de regering uiteindelijk een order voor 36 toestellen uitdeelde voor de zgn. ‘A’ versie. Die machine kreeg acht mitrailleurs op rij van 7.9mm in de neus, en een beweegbare mitrailleur van hetzelfde kaliber in de staart.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fokker-g1-in-flight-download.jpg

Daarnaast kon de G1 nog een reeks bommen meenemen en dat maakte dit tot een multifunctioneel toestel. De eerste exemplaren werden in 1938 geleverd, in 1939 volgden nog meer toestellen. Ook andere landen toonden belangstelling voor dit indrukwekkende vliegtuig en zo kwamen er orders binnen uit o.a. Finland en Spanje. Die laatste order ging overigens niet door vanwege de politieke gevoeligheid. Helaas kwamen de meeste G1’s niet aan vechten toe in Mei 1940. De machines stonden geconcentreerd op de grote vliegvelden die door de Luftwaffe direct werden aangevallen en zo werd een deel van de vloot al op voorhand uitgeschakeld. De machines die wel konden opstijgen vochten tegen de overmacht op die eerste dag van de Duitse invasie en schoten de nodige machines van de vijand af. Maar eenmaal geland op hun bases werden ze door de Duitsers weer gebombardeerd en vernield. Een enkel exemplaar steeg weer op en vocht mee met de rest van onze luchtmacht tegen de overmacht aan Duitse toestellen. De rest werd op enkele uitzonderingen na op de grond vernield, ook al omdat de toestellen keurig in rijtjes werden opgesteld en zo door de Duitse jagers konden worden vernietigd.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fokker-g1-tekening.jpg

Een enkel exemplaar viel later vrijwel onbeschadigd in Duitse handen. Die sleepten die machine mee naar Duitsland voor uitgebreide tests, maar besloten uiteindelijk om er geen positieve conclusies aan te verbinden, al was het maar omdat men de Amerikaanse of Britse motoren (afhankelijk van de versie) niet kon evenaren en Duitse motoren niet zo goed zouden passen. Toch zijn er wel G1’s in Duitse dienst geweest, naar verluid betrof het de toestellen die voor Finland bestemd waren maar nooit werden geleverd. Hoe dan ook is die G1 een uniek vliegtuigtype geworden in onze vaderlandse luchtvaartgeschiedenis. Het Militaire Luchtvaart Museum had er een replica van staan (zeer indrukwekkend) en er zijn geruchten in omloop dat er een groep professionele enthousiastelingen bestaat die een vliegend exemplaar willen bouwen met de oude bouwtekeningen van Fokker in hun handen. Voorlopig hou ik het maar bij wat schaalmodellen, zoals ik er onlangs een van kreeg uit de nalatenschap van mijn broer Rob. Die ben ik nu wat aan het verbeteren qua opschriften om zo eer te bewijzen aan het Fokker-ontwerp en aan mijn broer uiteraard…. (Beelden: archief)

Het land van…

Het land van…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amsterdam-nieuwe-amstelbrug-met-ovd-huis-img_2159.jpg

In mijn jeugdige jaren was de toenmalige woonbuurt mijn wereld. Natuurlijk, we gingen elk jaar op vakantie naar het verre Limburg, maakten tripjes in het weekend en dus was me al snel bekend dat er buiten Amsterdam nog een hele wereld schuil ging, maar in die wijk van toen was toch mijn leefwereld van dag tot dag het meest te vinden. Op straat met vriendjes, we fantaseerden zelf hele steden die we in krijt op de trottoirs in de straat van toen uittekenden en met onze Dinky Toys (en zo meer) bereden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amsterdam-ostadestraat-img_5802.jpg

We speelden een soort honkbal (slagbal met rondjes), schoten met papieren pijltjes op elkaar en roofden kerstbomen tussen dat toen nog katholieke kerstfeest en oudejaarsnacht. Het gezamenlijk vieren van oud en nieuw met een enorm vuur midden op straat was het hoogtepunt van het jaar. Overigens was er ook nog de Luilakviering en zo meer. Die woonwijk van toen kende vele arbeidersgezinnen, middenstanders en nog wat grotere ondernemers, ik beschreef ze al eerder in details. De boel was levendig, rijkdom ver weg, maar aan de horizon altijd het beeld van de welvaart mits je maar hard genoeg werkte. Bij sommige gezinnen zat het recente verleden van die ‘oorlog’ nog in de genen. Men gooide niks weg, hamsterde voedsel, had altijd kaarsen bij de hand en waar mogelijk hield men een aardige kolenvoorraad op zolder in stand voor ‘je weet maar nooit’.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amsterdam-st.-willibrorduskerk-op-schilderij-img_9762.jpg

De winters waren nog aardig fris, soms vroor de naamgevende rivier dicht en kon je je als opgroeiende puber daarop wagen. Anderen zochten de sloten rond de stad op om daar te schaatsen. De stad was nog niet zover buiten haar gemeentelijke grenzen getreden als nu het geval is zodat er nog de nodige braakliggende terreinen te vinden waren. Befaamd was de ‘dijk’ rond Amsterdam waar men ooit in de jaren 20 van de vorige eeuw begonnen was met de aanleg van een ringtramlijn. Die tram kwam er nooit, de dijk bleef echter liggen en was een ware speeltuin voor hen die hielden van ‘oorlogje’ spelen of verder wilde gaan met zijn/haar ‘verkering’….

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amsterdam-ouke-baas-straatbeeld-ostade-24170caa-a67f-45ca-9ab9-ddcf67cc535d.jpg

Overigens vond je daar ook oude betonnen bunkers die van de Duitsers waren geweest. Daar had hun flak gestaan en daarmee schoten die lui op de overvliegende bommenwerpers vanuit en naar Engeland. Als je daar indertijd na de oorlog wat groef in het zand vond je de patroonhulzen van die lui nog en die koesterde je als vinder natuurlijk. Kijk je nu in die straten van toen is het maar een dooie boel geworden. Winkels verdwenen, garages verhuisd, kinderen spelen binnen, vernieuwbouw maakt de straten saai en gelijkvormig. De grote Kerk van toen is gesloopt, kerstvuren mogen niet meer vanwege de uitstoot, oorlogje spelen is niet meer van deze tijd, de bevolking is verkleurd, de arbeiders en mkb-ers verhuisden naar de nieuwe woongebieden in West, Zuidoost, Hoofddorp of Almere.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p9200045.jpg

Doorgaande straten werden ingericht voor fietsers, drempels en andere obstakels maken het rijden bepaald niet tot een feest. Voor parkeren van je auto in de eigen wijk heb je een peperdure en schaarse vergunning nodig. Kroegen werden koffiecorners met havermelk als grote klapper. Bastions van de KVP of CPN zijn nu veranderd in woke-D66 buurten waar men vooral respect vraagt en weinig biedt. Nee, ik herken die oude buurt niet meer. Ons oude huis is allang geleden met de grond gelijk gemaakt en het benedenhuis dat mijn ouders na verhuizing huurden is na hun verscheiden omgetoverd tot een appartement ‘met vele mogelijkheden’. Verkocht aan iemand met veel geld en een grote liefde voor het steedse leven. Hoe dan ook, het waren mooie tijden voor velen in dat land van Ooit. Maar terugkomen doet het nooit meer. En soms is dat goed. Maar zeker niet altijd…. (Beelden: archief)

60 jaar Transavia…

60 jaar Transavia…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: dc6b-transavia.jpg

Vandaag precies 60 jaar geleden startte een nieuwe luchtvaartmaatschappij in ons land. Via allerlei slimme omwegen zette toenmalig luchtvaartpionier John Block zijn eigen bedrijf op. Hij was ooit samen met Martin Schroder aan de slag gegaan voor diens Martin’s Air Charter, maar de karakters van beide heren waren zo verschillend dat Block op enig moment opstapte en zijn eigen weg zocht. Met een stel oude propliners, financiers van her en der, startte hij zijn Transavia Holland en stortte zich eerst nog wat bescheiden op de steeds maar groeiende chartermarkt richting zuidelijke oorden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: aerospatiale-caravelle-h075.jpg

Maar als de groen geschilderde kisten stilstonden bedacht Block een nieuw plan en verhuurde zijn machines aan andere bedrijven of ging gewoon ‘wilde’ vracht vliegen. Zijn felste concurrent was zijn oude partner Schroder die in ons land geen concurrentie duldde. Die wilde ook Bob Schreiner (Schreiner Airways) van de markt duwen dus nam en-passant Transavia mee in zijn pogingen de lucratieve vakantievliegerij voor zichzelf te behouden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: aerospatiale-caravelles-hv-sloop-spl-winter76-211018-scan10366.jpg

Maar Block gaf niet toe. Sterker nog, die breidde zijn vloot uit. Sloot deals met allerlei (tour)bedrijven. Kocht op enig moment een serie tweedehands Franse Caravelle straalvliegtuigen die in die jaren voor een kleine prijs te koop waren maar precies het doel dienden dat paste bij zijn visie. Hij ging ook vliegen voor de TROS, kreeg toegang tot typische doelgroepen van normale mensen die voor een lekker prijsje naar het zuiden wilden. Intussen verhuurde hij zijn oude DC-6 vloot aan allerlei instellingen die o.a. in Afrika actief waren. Een deel van de vloot van die machines zou daar ook eindigen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 15408-boeing-737-2-ph-tvh-hv-landt-eham-sum-82-scan10086.jpg

Een grotere Boeing 707 werd aangekocht, een tweede gehuurd, het bedrijf kreeg steeds meer body en een behoorlijke naam en faam. Op enig moment vond Block dat hij moderne straalvliegtuigen moest kopen om de toch wat dorstige en niet meteen geluidsarme Caravelles te vervangen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 34144-boeing-737-3-hv-phtsu-cucumber-c.s.-scan10419.jpg

Hij koos voor de toen nieuwe Boeing 737-200Advanced die al snel de ruggengraat voor zijn vloot vormden. De Caravelles werden afgevoerd en deels op Schiphol-Oost gesloopt. Op enig moment verdween Block uit het management van zijn eigen bedrijf. Later zou hij weer opduiken met zijn nieuwe maatschappij Air Holland. Transavia leunde intussen steeds meer aan tegen KLM. De vloot ging ook op bescheiden schaal lijnvluchten uitvoeren. Naar Londen-Gatwick, Spanje, en dat legde Transavia geen windeieren.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: b707-hv-landing.jpg

De vloot groeide en groeide en zodra er weer een nieuwe variant was op de 737 ruilde men de oudere kisten in op de allernieuwste. Transavia werd een groot-gebruiker van die Boeings. Ook de wat grotere 757 kwam in gebruik, de 707’s verdwenen. KLM werd grootaandeelhouder. En het lijnennet groeide zodanig dat men besloot om als prijsvechter te gaan vliegen en het vakantieverkeer wat af te bouwen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: a321neo-hv-in-retro-kleuren.jpg

Na de fusie van KLM met Air France kreeg Transavia onder Franse druk ook een Franse zuster, zelfs een Deense, maar die laatste kreeg in Denemarken geen voet aan de grond. In Frankrijk ging dat beter. Intussen heeft men i.s.m. de moedermaatschappij AF/KLM besloten om alle Boeings op te ruimen en Europese Airbussen A320/21NEO’s in de vloot op te nemen, die intussen in hoog tempo de laatste 737’s vervangen. Door de jaren heen werden ook de beschilderingen op de vliegtuigen afgewisseld door nieuwe ontwerpen. Binnenkort komt met de viering van het verjaardagsjaar de nieuwste variant op de nieuwste A321NEO te staan en zal door de jaren heen dat schema ook op de rest van de vloot worden ingevoerd. De meest recente 321 kreeg intussen een retro-beschildering die teruggrijpt naar de jaren van John Block. Een mooi eerbetoon aan een man die van zijn frustratie een levenswerk wist te maken en zijn groene maatschappij vanuit een hemelse positie toch met trots zal bekijken. Sigaretje en een goed glas er bij…Transavia werd vandaag 60! Van harte proficiat…..(beelden: Archief/internet)

Terug in de tijd…

Terug in de tijd…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: anu-32-enkhuizen-poort-en-binnenhaven-230895-scan10201.jpg

Het was voor ons absoluut niet de eerste keer dat we hier te gast waren, al een paar maal eerder reden we de benodigde kilometers naar het noorden voor een bezoek aan het zeer charmante Zuiderzeestadje Enkhuizen en het daar gevestigde museum van die naam. In de laatste week van augustus was het er prima weer voor dus hup. Auto geparkeerd op de speciale parkeerplaats bij de hoofdingang en dan met je Museum-jaarkaart door de toegangscontrole richting veerpontjes die je in een minuutje of 20 naar het museumterrein zelf brengen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: enkhuizen-p6270270.jpg

Leuk tochtje, veel te zien, en dan na ontschepen aan de wandel. Langs allerlei fraaie oude panden, winkels, grachtjes, oude ambachten, scheepjes, maar ook mensen die met heel veel plezier de sfeer hier extra gezellig maken door hun acteertalent of gidsvermogen. Dat museum is in feite een herinnering aan een wereld die we anno 2025 niet meer kennen. Die van vissers, ambachtslieden, mkb-ers, arbeiders die allemaal iets van doen hadden met het IJsselmeer (v/h Zuiderzee) of de Waddenzee.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: enkhuizen-p6270252.jpg

Je krijgt inzicht in de werk- en leefomstandigheden van die mensen in vroeger tijden en zeker in de winkeltjes hangt nog de oude (plezierige) sfeer. Er is van alles te doen en te beleven, en als je even wilt bijkomen van al die indrukken en informatie is er een stel fraaie horecazaken waar je lekker aan de koffie/thee met iets lekkers (appeltaart…aanrader) om je heen kijkend het gevoel krijgt dat je in vroeger eeuwen verkeert.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: enkhuizen-p6270271.jpg

Er zijn wat uitgangen vanuit het museum naar de oude stad en dat raad ik zeer aan. Want in dat Enkhuizen staan diverse panden en kerken die stammen uit de 15e eeuw of zo en die je terugvoeren naar de hoogtijdagen van de VOC waaraan veel Noord-Hollandse steden indertijd zoveel plezier beleefden. Veel van die schepen van die toenmalige multinational konden namelijk niet over de zandbanken rond de Amsterdamse haven heen komen en meerden dan maar op de rede van Hoorn of Enkhuizen en laadden hun dure goederen over in kleinere schepen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p6270251.jpg

Die handel maakte deze steden rijk. En dat is goed te zien. Vanuit historisch perspectief bekeken is het net of deze stad deel uitmaakt van dat eerder beschreven museum. Dus wij wandelden de nodige stappen, bekeken al dat fraais en liepen via via naar de tussenstopplek voor die veerbootjes van het Museum. Die ligt wat verstopt in een insteekhaven waar ook de veerboot naar Stavoren aanlegt. Moet je wel op de juiste kade gaan staan. Deden wij niet…dus dat werd rennen, maar we haalden de boot en kwamen zo weer terug bij de auto die nog steeds op ons wachtte. Parkeren kost hier 7 euro voor de hele dag, je betaalt met je pinpas. Het museum kost volwassenen iets meer dan 20 euro p.p., maar Museum-Jaarkaarthouders kunnen zoals hier voor al beschreven gratis naar binnen. Wie echt iets heeft met de vaderlandse geschiedenis moet dit museum echt eens op de wishlist zetten. Voor ons was het een leuke hernieuwde kennismaking. (Beelden: Eigen)

Een eeuw terug…

Een eeuw terug…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 30-9-25-1.jpg

We vinden wel eens dat wij het in onze tijden lastig hebben maar bedenk zelf ook maar eens hoe dat moet zijn geweest voor de mensen van een eeuw geleden. Er zijn daar maar weinigen van over die ons er nog een helder verslag over kunnen doen, want dan moet je toch al snel ouder zijn dan die eeuw lang is en dat is nog maar een enkeling gegeven. Als ik de nieuwsberichten van deze datum in 1925 bekijk zie ik weinig opwindends voorbij trekken. Maar dat opwindende aspect had zich deels natuurlijk al wat eerder afgespeeld. Bedenk maar dat de gemiddelde burger net 7 jaar eerder de Eerste W.O. achter zich had gelaten met alle ellende van dien. Veel landen om ons heen trachtten te herstellen van wat toen aan schade was aangericht en met name de bevolking was in die jaren van oorlog aardig ontdaan van veel jonge mannelijke soldaten. Dat heeft altijd effect op wat daarna kwam.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 300925-3.jpg

In Griekenland werd door een toenmalige dictator de grondwetgevende vergadering van het land ontbonden. Indertijd kwam je door de chaos veel van dit soort zaken tegen. En de roep om sterke (..) mensen was overal hoorbaar. Of ze nu extreemrechts of uiterst links waren. De clash tussen die culturen vond ook een eeuw geleden al plaats. Het Vaticaan vaardigde intussen een circulaire uit dat vrouwen niet in doorzichtige kleding (op hoofd, kraag, benen en bovenarmen) de kerk mochten betreden. Dat werd gezien als respectloos.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 300925-4.jpg

Wat zijn we nu een eeuw later daarin opgeschoten?? Tegelijk werd voor het eerst een door Roomse nonnen geleide en gerunde medische organisatie opgezet die mensen moest helpen in geval van nood. Dat bestond eigenlijk daarvoor nog niet. Bij een diefstal uit de suite van erfgename Jessie Woolsworth (van de bekende winkelketen) in het Plaza Hotel te New York werden sieraden gestolen t.w.v. $ 750.000,–. Een enorm bedrag, zeker in die tijd. En heel pikant, de diefstal vond plaats terwijl zij zelf op enkele meters afstand in het bad lag te genieten van warm water en badschuim…. In de Sovjet-Unie werd Arkady Ostashev geboren. Zegt je nu niks meer denk ik, maar hij werd later wetenschappen en raketgeleerde en was mede verantwoordelijk voor de technologie die in 1957 maakte dat de Russische Spoetnik satelliet werd gelanceerd en vier jaar later Joeri Gagarin als eerste kosmonaut rond de Aarde kon vliegen. De goede man overleed in 1998, was toen slechts 73 jaar. Wat we dus zien is dat we in een soort vacuum zaten tussen WO1 en de latere beurscrash in de wereld die op haar beurt weer WO2 dichterbij bracht. Best iets om over na te denken als we het weer hebben over die vele dreigingen van nu, een eeuw later… (Beelden: Wikipedia/internet)

Korea…

Korea…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fri-425034-korea-krieg-der-strahlflugzeuge-img_1706.jpg

Ik heb al eens eerder geschreven over dat wonderlijke in twee delen gescheurde land Korea. Dit keer doe ik het nog eens aan de hand van een echt fantastisch goede Duitse uitgave onder de titel ‘KOREA – 1950-53 – Krieg der Strahlflugzeuge’ geschreven door Horst W.Laumanns. Een uitgave van Motor buch Verlag uit 2023 en door mij gekocht in april dit jaar. Los van het voor de hand liggende verhaal over die bloedige oorlog die intussen 75 jaar geleden begon tussen de communisten en het toen nog vrije zuiden van het land dat werd verdedigd door de VS, vertelt het boek ook het nodige over de geschiedenis en cultuur van Korea door de vele eeuwen heen. Want volgens de geschiedschrijving van het gebied is dat daar al ruim een half miljoen jaren oud als Korea als land door dit enorme conflict op de kaart werd gezet. En was het voor WO2 al ruim een eeuw lang volkomen onderworpen aan de grillen van een wrede Japanse bezettingsmacht.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: mig-15-poolse-lm-hendon-120888-pict1212.jpg

Tel daarbij ook even op de grote invloed van China dat als noorderbuur zo het e.e.a. uit zijn buurland wilde halen. Een Keizerrijk zonder echte macht, waar bevolking speelbal is van de geopolitieke gebeurtenissen. Dat leidde ook tot wat we nu de Koreaanse oorlog noemen. Het boek beschrijft de aanleiding, de eerste terughoudendheid van de VS dat niet opnieuw in een conflict wil worden gezogen (waar kennen we dat van anno 2025).

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: nortam-f86-sabre-usaf-nmm-260324-img_4167.jpg

Maar nadat zowel China als de Sovjet-Unie zoveel troepen en materieel leveren dat het zuiden compleet wordt overlopen treedt Amerika ook op en stuurt extra troepen. De oorlog is dan pas echt begonnen. De Noord-Koreanen vallen aan met steun van China en de Sovjets, de Amerikanen mobiliseren via de VN ook andere westerse landen. Het VK, Australie, de Belgen, en ook Nederland sturen troepen. Dat kan allemaal niet voorkomen dat de geallieerden op enig moment worden teruggedreven tot een klein stukje land rond een havenhoofd in het zuiden. De VS sturen daarop Douglas McArthur, een ijzervreter uit WO2, generaal met een grote naam en faam.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: b29-4.jpg

Die bedenkt een list en laat een stevige hoeveelheid troepen en materieel landen aan de andere kant van het land waar de Noordkoreanen het niet verwachten. En dat zorgt voor een slachtpartij onder de communisten die zelf ook stevig huis hielden (genocide)in door hen bezet gebied. De luchtoorlog ontstond pas echt toen McArthur besloot om alle troepen van de vijand inclusief hun bases en steden plat te bombarderen. De B29’s van de Amerikanen werden echter op enig moment onderschept door een nieuwe straaljager van de Russen, waar weliswaar Noordkoreaanse kentekens op stonden maar die werd gevlogen door Sovjet-piloten of hun Chinese collegae.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: gloster-meteor-klu-aviodrome-200213-p2203254_edited.jpg

De meeste westerse vliegtuigen, ook de moderne straaljagers van toen, konden niet op tegen de nieuwe Mig 15’s en het duurde tot de Amerikanen hun eigen echte antwoord het oorlogstheater in stuurden, de North American F86 Sabre, waarna het evenwicht kon worden hersteld. Intussen kwamen er van beide zijden steeds meer troepen naar Korea en ging het front op en neer. Beide partijen wonnen en verloren terrein. Het geallieerde overwicht aan bommenwerpers en ook oorlogsschepen was hierbij overigens een belangrijke factor.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 2501347277_e0678f88e9_m.jpg

McArthur vroeg op enig moment zelfs om atoombommen. Want daarmee zou hij het slagveld in een klap kunnen beslechten in zijn voordeel. De politieke leiding in Washington, nog steeds beduusd van het effect van die wapens in Japan, verving de keiharde generaal door iemand met iets gematigder opvattingen. Deze verschrikkelijke oorlog duurde nog tot 1953. Daarna werd besloten tot een wapenstilstand waarbij de 38e breedtegraad demarcatielijn werd die Noord en Zuid van elkaar moest scheiden. Dat lukte tot op de dag van vandaag al ziet het Noorden zich nog steeds als in staat van oorlog met het Zuiden, Amerika en vooral ook Japan. Het land lag in puin, de heropbouw verliep aan beide zijden van de grens op een volkomen eigen wijze. Het Zuiden nu een florerende industriele staat waar technologie en economie samengaan met een redelijke vorm van democratie. Daar valt bij het regime aan de andere kant van de grens niets van te bespeuren. De familie Kim is daar dictatoriaal aanwezig en het land een Stalinistische voorbeeldstaat. Tegenspraak en vrijheid niet geduld en ontwikkeling van wapens belangrijker dan het welzijn van het zo gekwelde eigen volk. Hoe dan ook, dit boek heeft me weer veel geleerd. Ik verslond het met plezier. (ISDN 978 3613 045330) Het is in het Duits geschreven. Dat moet je dus wel beheersen. Anders wordt het plaatjes kijken, want daar staat het boek vol mee. Aanrader! (beelden: archief/internet)

Oorlog en geen vrede…

Oorlog en geen vrede…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 10-mei-1940-nederlandse-leger-aan-de-grebbelinie.jpg

Terwijl heel wat mensen over mekaar heen buitelen om zonder bewijs maar met veel zelf bedachte overtuiging bijvoorbeeld Israel te beschuldigen van ‘genocide’ gaan diezelfde types vaak voorbij aan de slachtoffers die zijn gemaakt door daders die voor hen welgevallig zijn. Kortom, wat Israel niet mag vindt men compleet acceptabel bij de types die het hardste moord en brand schreeuwen als zij een keer het onderspit delven maar zelf normaal als beesten te keer gaan. Ik heb eens opgezocht hoeveel conflicten er in onze moderne geschiedenis hebben bestaan en daaraan even gekoppeld hoeveel slachtoffers daarbij of door vielen. Het is verbijsterend.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: mongolen-1.bmp

En als je het dan over genocides hebt zie je dat juist de doctrines die het hardst miauwen over wat hen werd of wordt aangedaan qua leed of onrecht, een met bloed besmeurd verleden of heden kennen. Even een beetje relativering; vanaf 1900 tot en met 2000 vielen er in de tot dan bekende conflicten 165.000.000 slachtoffers. Daarbij moet je ook nog even bedenken dat van veel conflicten, zoals die in Biafra, Afhanistan of Congo niet veel realistische cijfers bekend zijn. Ook zijn er nog eens tientallen miljoen mensen vermist na conflicten, ‘presumed dead’, maar niets is zeker.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: loyalist-in-uniform-ready-for-battle.gif

En dan hebben we de 21e eeuw nog niet eens in die cijfers zitten. En voor de goede orde, in onze huidige eeuw tellen we alleen al 14 serieuze conflicten en oorlogen, waaronder diverse waarbij genocides zijn toegepast. Maar we hebben ook nog eens de vooral islamitische terreuraanslagen waarvan de cijfers niet zijn meegenomen in dit overzicht. Het is uiterst confronterend te bedenken dat een simpel conflict als de scheiding tussen India en Pakistan in 1947 een dikke 600.000 slachtoffers maakte. Niemand die kennelijk meer weet dat dit conflict ooit plaatsvond.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: russische-tank.jpg

Het regime van Mao Zedong in China maakte 48 miljoen slachtoffers. Hoor je in extreemlinkse kring niemand over. Om een beeld te krijgen van hoe veel slachtoffers dat bewind maakte moet je eens bedenken dat de Tweede W.O. in totaal 50 miljoen slachtoffers kende. Ook even goed om te bedenken dat propaganda en indoctrinatie goed zijn voor een compleet verwrongen beeld van het aantal slachtoffers gemaakt door de vijand. In het ene geval houdt men die aantallen graag zo laag mogelijk. De vijand hoeft uiteraard niet te weten hoe effectief diens aanvallen waren.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: paras-boven-den-haag.jpg

Aan de andere kant kennen we de compleet ongecontroleerde maar op namaakcijfers baserende overdrijving zoals we in Gaza elke dag zien en lezen. Ooit, in 2002, deed Israel een inval in Jenin op de Westelijke Jordaanoever. Men wilde daar een terreurcel uitschakelen. Yassir Arafat, zelf benoemd leider van de Palestijnen indertijd gilde moord en brand en gaf aan dat meer dan 500 mensen waren vermoord en er een ‘holocaust’ plaatsvond. In Europa liepen de linkse stormtroepen te hoop, want Israel….. De VN deed wat later onderzoek en kwam met de conclusie dat uiteindelijk aan Palestijnse kant niet meer dan 52 doden te betreuren vielen, waarvan de helft strijders van die terreurgroep. De Israeli zelf verloren toen overigens 23 soldaten.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 1z3mrk2.jpg

Ook valt op dat men bij een simpele ramp die niet militair veroorzaakt werd, pas na vele dagen weet hoeveel slachtoffers er zijn gevallen. Bij een aanval van Israel op een Hamasdoel in Gaza weet men binnen een uur dat er vooral heel veel burgerslachtoffers zijn gevallen. Inclusief leeftijden en geslacht. Dat is onmogelijk, is dus absoluut fake-nieuws. Net zoals het Duitse Oppercommando in de Tweede WO weigerde toe te geven dat de Amerikanen op weg waren naar Berlijn, net als de Russen. Of die Irakese minister van Defensie die beweerde dat er geen Amerikanen in zijn land waren terwijl de inslagen van granaten en kruisraketten duidelijk hoorbaar waren. Indoctrinatie en Propaganda, ze gaan hand in hand. Ook bij ons. Maar de echte cijfers liegen niet. En o ja, ik heb alle conflicten en oorlogen even voor jullie geteld die we nu kennen sinds 58 na Christus…. Dat waren er 534. En wie meent dat het nu erger is dan ooit? In de jaren na WO 2 kenden we meer dan 100 soms grote en heftige oorlogen en conflicten, met heel veel slachtoffers als gevolg. Kortom, de mens houdt kennelijk niet zo van vredelievend samenleven. Er is altijd wel een reden voor het voeren van een oorlog. En dat geeft te denken. Zeker in het licht van al die enorme investeringen in onze defensie….. (Beelden: Archief)

Verdwenen….

Verdwenen….

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pict0656.jpg

Hoe ouder je wordt hoe meer er verdwijnt dat je vroeger als een soort zekerheid aannam of waarvan je dacht dat het nooit zou kunnen verdwijnen. Primair staan daar natuurlijk mensen in een rijtje die je van jongs af aan hebt gekend en die onbreekbaar of tenminste onmisbaar leken. Ze vielen toch weg. Dieren die je zoveel onbaatzuchtige liefde boden bleven toch maar pakweg een jaar of 10-15 bij je. Maar zeker ook huizen waar je in hebt gewoond blijken in de loop der jaren gewoon te worden gesloopt of kregen een andere functie. Onderdeel van de zo vaak vlot om zich heen slaande vernieuwingswoede.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pict0713.jpg

OK, vaak waren die woningen het opknappen wellicht niet waard maar als ik soms om me heen kijk wat men er voor terug durfde bouwen is het de vraag of men met blinde of half door drank of gekte aangetaste architecten in zee ging voor die stads/dorpsvernieuwing. Zo is mijn vroegere ouderlijk huis, net als een groot deel van de straat waar ik vroeger woonde gewoon gesloopt in de jaren 70 en zette men daar toen nieuwe, moderne maar ook om te zien afzichtelijke woonblokken voor in de plaats.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amstel-174-p8290214_edited.jpg

Het tweede woonadres in hartje stad, zo fraai gelegen aan de Amstel, werd op enig moment (wij waren daar toen al weg..) verkocht, gerenoveerd en omgetoverd tot een onderdeel van een hotel dat er naast zijn plek vond. De latere Bijlmerflats waar wij vanaf nieuwbouw in terecht kwamen zijn ook al weer deels gesloopt en gerestaureerd tot moderne appartementengebouwen. Ons huis in Almere, toen nieuwbouw en hypermodern, oogt nu als wat afgeleefd nadat wij er vele jaren geleden alweer vertrokken. Naar ik begreep hebben heel wat hurende bewoners na ons dat huis toch een ander aanzien gegeven, en echt, dat was geen verbetering. Zo wordt op steengebied onze geschiedenis toch stukjes bij beetjes uitgewist. Onze wijken van toen veranderden, buren verdwenen, de culturele verbanden werden totaal vernieuwd. In het huis waar we nu 30+ jaren wonen hebben we zelf ook veel veranderd. Aangepast aan de tijd. Verbeterd, voor de oude eigenaren wellicht een totale schok als ze er eens langs zouden komen. Maar toch, evolutie, geen revolutie. Zelfde geldt trouwens voor de werkplekken. Nog even los van de panden waar ik zelf ooit werkte, de bedrijven die daar ooit zetelden zijn in fusies verdwenen of hebben zichzelf opgeheven. Dat is best confronterend soms. Je hebt daar zoveel uren liggen, om dan te ontdekken dat veel daarvan ‘down-the-drain’ gingen omdat er geen vervolg zit aan die bedrijven. Verdwenen in de molenstenen van de tijd. Zelfs mijn eigen onderneming kreeg geen vervolg. Al bewaar ik wel wat www-adressen en zo meer voor ‘later’. Je weet maar nooit….. En jullie? Ook zo’n geschiedenis van verdwenen mensen, dieren, huizen, werkplekken??? Laat maar lezen hier hoor… (beelden: archief)

Puch …

Puch …

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: hmw-brommer.gif

Iedereen die wel eens terugkijkt in de tijd komt vanzelf zaken tegen die in het verleden een heel grote betekenis hadden voor je toenmalige leven maar met terugwerkende kracht wel iets aan belang hebben ingeboet. Zo zit dat bij mij qua beleving van het begrip ‘brommers’. Ik heb er als jong mens uiteraard een stel bezeten en bereden, maar toen de vierwielers in mijn leven kwamen was ik relatief snel klaar met dat gebrommer. Toch was het bij het bereiken van mijn 16e levensjaar een ultieme wens er een te bezitten. Ik was wel een beetje uitgefietst en wilde comfortabeler en sneller kunnen rijden. Gezien mijn toenmalige kennis van zaken, de financiele positie, maar ook het idee dat ik echt alles in het verkeer aan kon was een tweedehandsje mijn deel.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: locomotief_b15_1961z.jpg

Ik beschreef die eerste brommer (een HMW) hier heel lang geleden al eens. Daarna kwamen er twee Locomotieven (met Sachs motor) die naar ik later ontdekte, in Amsterdam waren geproduceerd. En via die best plezierige occasions kwam het moment om over te stappen op iets echt nieuws. Een witte Puch, uitgerust met een buddyseat en het nodige chroom. Tuurlijk ging het stuur volgens de toenmalige mode, omhoog naar de uiterste stand en was toenmalig jeugdvriend F. wel zo aardig om in de uitlaat twee beperkende schotjes te verwijderen waardoor de Oostenrijkse witte flitser 65 km/u haalde. Kijk, daarmee kon ik voor de dag komen. F. en andere jeugdvriend F. (toevallig zelfde initialen maar andere namen in het echte leven) reden ook op zo’n Puch en met zijn drietjes maakten we de vele wegen in en om de stad ‘onveilig’.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: puch-wit.jpg

De Puch bleek een fijn rijdend brommertje te zijn en samen met toenmalig verloofde, later vrouwlief, maakte ik er de nodige lange trips mee. Wat te denken van trips naar Nunspeet of Texel? Maar de meeste kilometers legde ik toch af naar Schiphol waar ik toen werkte. Soms midden in de nacht een vliegtuig afhandelen, en dan weer snel terug naar huis. IJskoud soms, dus met drie lagen kleding over elkaar om me nog wat te beschermen. Kwam ik dan in bed bij mijn partner schoof die een meter uit mijn buurt vanwege de koude knieen en voeten…. Slecht voor je relatie. Dus was ik blij dat er op enig moment een bedrijfsvervoermiddel beschikbaar kwam in de vorm van een VW Busje met opschriften. Comfortabel en natuurlijk ook handiger. De Puch werd een tijdlang aan de kant gezet in de garage onder ons huisadres van die tijd. Maar na een paar maanden stilstand toch verkocht. Ik schreef er financieel maar weinig op af. Onlangs zat ik met een van de genoemde F’s aan de koffie. Hij reed voor zijn plezier af en toe nog wel eens op zijn Puch. Totaal gereviseerd dat ding en hij was er zelfs mee naar Oostenrijk op en neer geweest. Ik boog deemoedig. De andere F (van die uitlaat) was uiteindelijk tot verkoop over gegaan. De drie Puch-Musketiers waren niet meer. Maar mij kostte dat minder emoties dan die andere twee. Het was anno jaren 60 wellicht nog leuk geweest, geweldig zelfs, maar om er nu nog steeds mee rond te rijden….? Er zijn grenzen.. (Beelden: archief)