Tijdens mijn werkzaam leven in diverse branches en bij dito zovele werkgevers ben ik regelmatig aangelopen tegen de Vrijmibo. Voor hen die dit niks zegt, het gaat om de zgn. Vrijdag Middag Borrel… Daarbij komen veel mensen uit een bedrijf of afdeling samen aan het einde van de normale werkweek om het a.s. weekend te vieren met iets lekkers. Toen ik nog actief was in zgn. loondienst was dat soms vertaald in een lekker kroketje, dan weer ook nog met een biertje.
Maar het kon ook iets anders zijn. Omdat ik zelf vaak nog moest rijden was voor al die alcohol weinig plek. Wie nu denkt dat het vooral ging om die drank snapt het principe niet. Het was vaak ook de viering van een behaald doel, even doorpraten wat het komende weekend zoal zou gaan brengen of iets dergelijks. Gewoon sociaal doen of ff kletsen. Op sommige kantoren wordt meteen gekeken hoe sociaal je als werknemer of manager bent. Immers, wie zich hieraan onttrekt past niet bij het team. Of kreten die daar op lijken. Iets van de laatste tijd? Nee hoor.
Toen ik heel lang geleden ging werken bij een grote bankinstelling aan een chique gracht in Amsterdam-Centrum kwam daar op vrijdagmiddag altijd een ‘melkmannetje’ langs. Die verkocht dan niet zozeer zijn normale aanbod aan vloeibare producten maar vooral lekkere koeken. En van het salaris dat we daar ontvingen (werd nog in zakjes uitgekeerd) kon die koek er wel vanaf. Gezellig samen knabbelen aan zo’n lekker stukje zoetigheid, het hoorde er bij. Tijdens mijn eerste Schipholse jaren zat deze traditie er niet meer in. Daar werd juist op vrijdag vooral hard gewerkt. Alle shipments moesten in het weekend vliegen en dan was er geen tijd voor ontspannen flauwekul. Kantoor bol van het harde werk.
Maar toen ik in 1977 het autovak in stapte bleek dat die vrijdag daar toch wel weer een sociale functie kende en er vooral kroketten werden gehaald die dan hetzelfde doel dienden. Was het wel de bedoeling dat je dan als onderdeel van het team ook eens in de zoveel tijd trakteerde dan wel die dingen ging halen. Na een dag van vele afleveringen (op vrijdag was dat traditie) een prima afsluiting van een drukke week. Na vele jaren auto’s kwam ik in 1990 weer even terug op Schiphol. Bij een bedrijf waar meer drank werd gedronken dan een beetje kroeg op zaterdag er door heen jaste. Op vrijdag was het ook daar, lekkere broodjes halen en een (..) drankje drinken.
Ook daar hield ik me qua alcohol inname op de vlakte want moest nog steeds een eind rijden. Bij importeur Pon was het ook altijd gezellig op vrijdagmiddag. Zeker toen we nog in Voorschoten zaten. Maar ook daar was de te rijden afstand reden om het zeer rustig aan te doen, hoe gezellig het met het toenmalige team ook soms was. Eenmaal zelfstandig en soms ingehuurd op leuke klussen als het aansturen van diverse bladtitels, was die vrijdagmiddag van elke werkweek wederom een moment van even samenzijn en genieten. Praten over hoe dingen liepen en wat er nog op het pad zou komen. Was ook handig want ook daar was ik zelf veel onderweg en dan was dat team waar de redactionele of andere taken samenkwamen van levensbelang. In latere jaren, ik had geen directe verbindingen meer met opdrachtgevers, anders dan dat ik voor hen werkte vanuit mijn eigen kantoor, was de noodzaak van de Vrijmibo of VrijmiKro(ket) verdwenen. Vrouwlief verzorgde me nu met een drankje en hapje. Niet alleen op vrijdag overigens… Ook leuk…En zeker smakelijk. En als er eentje te veel in ging hoefde ik alleen maar de trap op of af….dat scheelt toch… (Beelden: Archief/internet)
Voorop gesteld, ik veroordeel niemand die een drankje neemt voor de gezelligheid hoor. Echt niet. Maar als je een beetje stevig door drinkt en ontdekt dat je er eigenlijk ook niet buiten kunt ontstaan er vaak wel wat problemen. Ten eerste, je bent eigenlijk niet meer jezelf omdat je kennelijk die roes of verdoving nodig hebt om als mens te functioneren. Ten tweede, drank is per definitie niet goed voor je. Zeker als het gaat om wat meer drank dan de gemiddelde mens tot zich neemt. Wonderlijk verschijnsel, juist hoger opgeleiden drinken bovenmatig veel. Vermoedelijk doordat ze meer inkomen hebben en daardoor een grotere keuze aan drankjes. Maar ook 65-plussers spuwen er gemiddeld genomen niet in. Uit diverse onderzoeken komt naar voren dat al die drank weliswaar verdovend werkt, dat vrouwen minder remmingen ervaren in hun seksleven na een paar drankjes, maar dat die drank, meer speciaal de alcohol, helemaal niet goed is voor ons mensen.
Bloeddruk stijgt er door, we worden er dikker van en ons brein wordt er langzaam maar zeker door aangetast. Ook slapen we minder goed, al denken we zelf van niet, voelen ons minder fit (al was het maar door de katers), de lever wordt er door aangetast, we krijgen mannen met niet alleen erectieproblemen maar ook een veel lagere spermaproductie en er is een verhoogd risico op kanker. Zet dat eens af tegen dat leuke en lekkere van drank en we zien hetzelfde beeld als we bij roken tegenkomen. We weten het allemaal wel, maar drinken vrolijk door. De hoger opgeleiden vaak wat sterkere drankjes of wijn, de lager opgeleiden vooral bier. Want hoe vreemd ook, bier wordt er in gegoten als water. Zeker bij jongeren. Zelf bekijk ik dat altijd met enig ontzag of noem het verbazing. Want hoe je in vredesnaam 10-20 biertjes achter mekaar naar binnen kunt werken is mij een raadsel. Al dat vocht. Je zou er lek van raken. Ik ben overigens in mijn leven heel wat mensen tegen gekomen die drank toch tot een probleem maakten.
Waar overmatig drinken een bijna dagelijkse conditie werd en waar beslissingen nauwelijks meer op redelijke of rationele gronden genomen werden. Soms lag er een oorzaak in de jeugd, dan weer in een overmatig gevoel van zelfmedelijden of frustratie. Denk maar eens aan de eenzame huisvrouwen die liters sherry of witte wijn nemen om een dag door te komen en het nog een beetje plezierig te hebben. In landen als Duitsland of Tsjechie (om er maar een paar te noemen) drinken mannen gemiddeld honderden liters alcohol houdende drankjes per jaar. Veelal bier. Maar honderden liters! En neem van mij aan, ik kwam en kom er nog vaak, men drinkt geen ‘fluitjes’ maar pullen vol van dat spul. En na een kroes of wat van dat straffe bier of erger weet je als niet zo ervaren drinken echt niet meer hoe je heet. Welk een lol. En toch laten we onze jeugdigen zijn/haar gang gaan en zich letterlijk klem zuipen. Elk weekend weer. Verkeerd signaal. Want echt dronken jongens of meisjes lopen ook nog eens drie/vier keer zoveel risico op misbruik of diefstal. Geen idee wie ze onheus bejegende, immers…’ik was dronken’. Nee, we zouden ons toch eens moeten afvragen waarom we wel zo meegaand zijn als het om drank gaat en zo weinig waar het drugs betreft. Het effect is vaak gelijk. Ik heb het daarbij nog niet eens over rijden onder invloed. Ernstig misdrijf vind ik dat. Meteen rijbewijs kwijt de sanctie. Maar ja, al zolang ik leef is daarvan bij hoogst uitzonderlijke situaties sprake. Moet anders kunnen. Dus….drinken we of drinken we niet (meer)?? U mag het zeggen. Ik zal het nuchter beoordelen… (Foto’s: Yellowbird archief/internet)
Ik ben op het gebied van alcoholische drankjes een beetje een saaie broeder. Pas laat ontdekte ik de geneugten er van, en zo was mijn eerste glas bier dat ik tot me nam er een van de beste soort. Namelijk, in 1978, in het toenmalige Tsjecho-Slowakije bij de Urquell-brouwerij afkomstig uit de stad Pilzen. Dat bier smaakte weliswaar bitter, maar ik kon het wel waarderen. Wijn ging min of meer langs dezelfde soort weg. Tot ergens in mijn volwassen jaren liet ik het drinken er van achterwege. Nu kan ik van een goed glas wijn zeker genieten. Maar echt een kenner? Nee! En daardoor zal ik zelf niet zo vlug een fles open trekken om mijzelf te bedienen of verwennen. Nee, als het wordt gevraagd en we in goed gezelschap verkeren doe ik mee, en blijk ik nog steeds aan mijn eerste glas te zitten als de rest van het gezelschap de bodem van de fles allang heeft drooggemaakt. Als ik al iets drink, dan toch vooral drankjes met een ‘zoetje’.
Martini Bianco on the rocks bijvoorbeeld, of het heerlijke Liqor43. Dat kan ik nog wel waarderen. Maar zelden zodanig veel dat ik er aangeschoten zou raken. Dat werd ik overigens heus wel eens hoor. Met name de Tsjechen hebben een drankenaanbod waarbij de alcohol rijkelijk is verwerkt in de smaak. Paar glaasjes en hup, je voelt je wazig. Nog wel eens meegemaakt. Thuis komt dat zelden voor. En heel eerlijk, als ik geen alcohol zou drinken om welke reden ook, zou me dat niet deren. Neemt niet weg dat ik dus dat glaasje wijn bij en met de lieve vrienden of familie zeker niet weiger hoor. Soms smaakt het spul prima, elke slok weer. Maar moet je daartoe een halve liter wegwerken? Neuh! Ik denk toch dat ik een soort tic heb overgehouden aan de jeugdjaren toen drankzucht best vaak kon worden gezien in de gezinnen om me heen. En mijn leasepa spuwde er ook niet in. Waarbij hij ongeveer alles dronk, behalve wijn. En ik mijn oma vaak zag genieten van een advocaatje met slagroom. Ze werd er een stuk spraakzamer door.
Maar dat kan ook mijn kinderlijke toenmalige verbeelding zijn. Volgens mensen die me echt kenden maakte het voor de gezelligheid niet uit dat ik indertijd en niets dronk. Kletsen doe ik ook wel zonder dat spul. En toen ook al. En o ja, hoe zit dat dan met dat bier? Wel, heel simpel, ik drink dat eigenlijk alleen als het buiten 30 graden of meer is, lekker in een koud gemaakt glas, op een terras. Lekkerste bier kwam ook nu weer uit Tsjechie, waar ik vaak verkeerde voor het werk en bier domweg hun standaard aanbod was bij welke onderhandeling ook. Qua smaak gevolgd door het vaak ook lekker straffe Duitse bier. Kan ik bij warm weer ook zeer van genieten. Maar om er nu trillende handen van te krijgen? Nee! Wij draaien vaak de zomervoorraad door als het koud wordt omdat de houdbaarheidsdatum regelmatig wordt overschreden. Dus ook als bierdrinker ben ik mislukt. Saai he? Nou ja, dat is dan maar zo. Maar omdat ik vrij nuchter blijf ben ik wel in staat om dit soort stukjes te tikken. Ben wel benieuwd hoe mijn lezers/lezeressen omgaan met een drankje en welke dan voor hen het meest aantrekkelijk is. Ik dank bij voorbaat voor de antwoorden en zeg uiteraard: ‘Proost’ op jullie aller gezondheid..(Beelden: Internet/Yellowbird)
We waren zeer benieuwd hoe het eten er zou zijn en zeker ook de vaak door andere bezoekers geroemde ambiance. Ron Gastrobar in Ouderkerk a.d. Amstel is een van de vestigingen van deze door meesterkok en prima ondernemer Ron Blauw opgezette keten. Befaamd om de goede keuken, in dit geval een Indonesische. Meester Ron Blauw zelf was tijdens ons bezoek aan deze vestiging niet te vinden in het restaurant. Het wordt gedreven door een team van zijn gespecialiseerde chefs. Deze zaak is te vinden aan de Amstelveense en zuidelijke kant van Ouderkerk, vlak bij het vermaarde Groot Paardenburg en Loetje. De entree doet niet vermoeden dat hier een redelijk ruim restaurant achter ligt. Dat is in een soort T-vorm opgezet, waarbij de bovenste streep van de T aan de achterkant te vinden is. Mooi ingericht dat restaurant, weinig mis mee. Dat geldt ook voor de menukaart, al is dat meer een folder dan een echte kaart. De gerechten zijn interessant, maar de prijzen ‘stijf’. De grote rijsttafel die wij bestelden was nog wel te doen, maar alles wat je extra bestelde kostte geld. Een fles water (zonder bubbels) zelfs 6 euro. De wijn, van behoorlijke kwaliteit, 22 Euro. Toetjes zijn allemaal 9 Euro. Dat zijn geen budgetprijzen.
Ik ken deze zaak al bijna zolang ik bewust besta; Jan Tabak in Bussum! Gelegen aan de vroegere doorgaande weg tussen Amsterdam en Amersfoort. Voorheen een pleisterplaats, maar tegenwoordig een filiaal van de NH-hotelketen. Door de verlegde snelweg A1 zit die Jan Tabak nu nog slechts aan een regionale verkeersweg, zal daardoor ook wat minder druk bezocht worden dan vergelijkbare Toekans, maar dat heeft ook een prettig gevolg voor de ambiance in deze zaak. Het is er relatief rustig, de mensen die er zitten, ik denk voor 85% zakenmensen met een missie, houden zich qua stemniveau op beperkt aanbod van hun verhalen. Heel anders dan in vergelijkbare v.d.Valkzaken waar het vaak erg rumoerig is. Waar ik overigens niets specifieks tegen heb hoor. Ik ken veel van die Toekanzaken uit de jaren dat ik ze overal in Nederland frequenteerde voor allerlei doeleinden. Van coachings tot gesprekken met relaties die dit dan een plezierige ontmoetingsplaats vonden. Jan Tabak bezocht ik ook om die reden een jaar of wat geleden en dat had ik nog in de bol zitten. Dus samen met vrouwlief op een druilerige dag in september even gestopt om hier een ‘bakkie’ te doen. Later nog een glaasje met een mooie warme Norton Finca La Colonia Merlot die minder kostte dan de huiswijn die we begin dit jaar tot ons namen op het hoofdstedelijke Rembrandtplein. Nee, overdreven duur is het allemaal niet. En de thee en koffie komen mooi geserveerd op tafel. Gebracht door een niet al te piepjonge maar uiterst klantvriendelijke dame die efficient alle tafels bediende. Een genoegen om naar te kijken en te ervaren. Die efficiency uiteraard…. Terwijl de regen buiten druilde zaten wij voor het raam van het fraaie en moderne etablissement te kijken naar het tegenwoordig rustige verkeer op de Amersfoortse Straatweg en mijmerden over de jaren dat hier echt alle oost-westverkeer voorbij kwam en je nog een ‘verdachte’ auto kon kopen bij Lokhorst een stuk verderop in Naarden. Het was gewoon weer een genoegen om bij Jan Tabak te gast te zijn. Het rapportcijfer voor de ambiance is zonder enig probleem een 9.0, de service van Gaby die ons bediende haalt hetzelfde cijfer. Een aanrader voor hen die even rustig willen zitten in een leuke omgeving. De heide is hier op loop/fietsafstand, net als de doorgaande routes naar Amsterdam, Amersfoort, Utrecht of het Gooi. We komen hier zeker terug! Dat verdienen ze ook. (Foto: NH Jan Tabak)
Altijdmijnmening 