Snurkprobleem

ANJ-45 - Gees - vrouwenbeeld 220593 - Scan10144Durf jij te zeggen dat jij er geen last van hebt? Echt? Prijs je gelukkig. Want er gaan huwelijken op stuk, relaties worden er ernstig door op de proef gesteld en als het uit de hand loopt en mensen willen niet echt meteen voor altijd uit elkaar slapen ze fysiek gescheiden. Jawel, ik heb het over snurken. Een van de grootste ergernissen binnen relaties. En dan vooral bij vrouwen die zich dood ergeren aan de slaapgewoonten en bijbehorende geluiden van hun mannen. Immers, vrouwen slapen vaak slechter dan hun partners, onderdeel van een genetisch bepaald mechanisme dat vrouwen hun kroost doet beschermen tegen invloeden van buitenaf. Mannen daarentegen zijn weliswaar jagers, maar niet als ze slapen. Als ze dat doen, slapen ze meestal ook en doen dat dan diep en vast. Met alle snurkgeluiden die er bij horen.

Lovers statue 4Niet dat vrouwen niet kunnen snurken hoor, ook het omgekeerde komt voor. Het internet wemelt van de klaagverhalen. Van mannen EN vrouwen die de wanden doen trillen en die kennelijk in hun vrije tijd een privé-zaagmachine benutten om planken door te akkeren die wellicht kunnen dienen ter bescherming van de echtelijke sponde. Ik kan er zelf ook niet goed tegen. Zagen van anderen is me een gruwel, maar ik schrik soms wel eens wakker van mijn eigen geluiden op dit punt. Wordt het te erg slaap ik wel eens een nachtje op het logeerbed om vrouwlief haar welverdiende rust te gunnen. En dat blijkt voor veel mensen een prima oplossing. Even bijkomen, even rust. Ooit, heel lang geleden, sliepen wij als jong paar eens bij een ver Duits familielid van vrouwlief. Die bleek zo enorm te snurken dat horen en zien je verging. Ik kon er niet van slapen, het lukt me niet. Ongekend! Ik wilde uit wanhoop al buiten in de auto gaan liggen, als ik maar kon slapen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERADus echt, ik weet hoe erg het kan zijn. En ik weet ook dat in 90% van alle gevallen tips, hulpmiddeltjes en medische oplossingen niet helpen. Je bent een snurker of je bent het niet. Wat inhoudt dat wij mensen met zijn allen een probleem hebben. Die enkele uitzondering daar gelaten. Dan is het handig dit tijdens de verliefdheid van het eerste uur alvast met elkaar te delen, dan kan er wat gewend worden. En anders….een huis kiezen met extra slaapkamers, liefst ver van elkaar. Doet het verlangen naar samen zijn ook weer toenemen. Of heb jij er geen last van?? Ben benieuwd waar het snurken een probleem is en waar niet….

Piet

OLYMPUS DIGITAL CAMERAHet blijft mij telkens verbazen hoe simpel men in ons land de mening van een minderheid op legt aan de grote meerderheid. Zoals we onlangs weer eens zagen hoe een klein dorpje in het noorden van ons land moest slikken dat maar liefst het tienvoudige aan mensentallen werd toegevoegd aan de wel erg beperkte eigen bevolking toen de burgervader meende dat hij over zijn polcorhart moest strijken om van overal en nergens vluchtelingen onder te brengen in zijn gemeente. De wensen of bezwaren van de bevolking wuifde hij achteloos en arrogant weg. Tot bleek dat een redelijke groep van die asielzoekers echt voor overlast begon te zorgen. Daar had hij niet op gerekend. Hoe argeloos kan een bestuurder zijn? Nou, bij de polcorgroepen in onze samenleving zitten er genoeg van die lui. Doof en blind voor bezwaren, alleen maar bezig met de eigen politiek correcte gedachten en zeker niet met evt. overlast voor de bevolking. Slechts ‘zij’ weten hoe het in ons land moet gaan en ze negeren elk signaal dat komt vanuit een andere hoek. Zo gaat het ook met de Zwarte Pietendiscussie in dit land. Men heeft maling aan de mening van de grote meerderheid (80%) van de bevolking die gewoon een leuk kinderfeestje wil vieren zoals we dat nu al meer dan 200 jaar lang doen. Nee, dat is stigmatiserend, het doet zwarte mensen verdriet en het moet worden afgeschaft. Waarbij je gek genoeg ziet dat naast de drie zwarte actievoerders er hele groepen uit PvdA/D66/GL kring achter deze stelling gaan staan en Piet meteen verbannen tot een rol als witte assistent met volledig salaris en alle ARBO-voorzieningen die passen bij zijn status.

Albert Cuypactie Sinterklaar 251106. 003 (2)De Sint mag Piet niet meer als knecht zien, maar moet een verzoek in drievoud indienen per kind waar de cadeautjes door de schoorsteen moeten worden gekieperd. Piet krijgt een ander uiterlijk, maar intussen lopen de meer normaal denkende Nederlanders, zij die gewoon een leuk kinderfeest zien afpakken door politici en media die niet veel beters te doen hebben, te hoop tegen deze door een minderheid afgedwongen boycot. Een boycot die verder gaat, want ook aan de poten van de stoel onder het eeuwenoude achterste van de Sint wordt geknaagd. Door weer andere groepen die het kruis op de mijter van de Sint zien als een uiting van ‘Kruisvaders’ die zich richten tegen hun geloof of cultuur. En zo gaat het maar door. Bij polcor zijn er ook lieden die een afkeer hebben van de Amerikaanse Santa Claus, een dikke man die ooit door Coca Cola werd bedacht als pedant van ons eigen Sint. De vrolijke dikkerd mag ook weer niet, kortom, het lijkt er op dat je in een polcorwereld niet echt meer mag genieten. Omdat er altijd wel iemand uit een minderheidsgroepering gekwetst kan raken.

Albert Cuypactie Sinterklaar 251106. 042 (2)Waarbij het opvallend is dat die meerderheden die zich nu door al het gedoe aangevallen voelen en in de hoek gezet voelen, niet worden gehoord of gezien. Erger nog, ze worden direct weg gezet als racisten en aanhangers van de leer van Wilders. En door dit soort stigmatisering graven partijen zich dus steeds dieper in en verdwijnt Piet ergens in de loopgraven. Gaan kinderen aan een of andere kant van het spectrum vanzelf huilen als ze deze assistent-manager van een schijnheilige met teveel geld in magere tijden, tegenkomen. Het wordt tijd dat we nog eens goed nadenken over wat dit ook al weer voor feestje was. Ging het niet over gezelligheid, lekkere hapjes, warme chocolademelk, spanning en gedichten? Waarbij die twee toneelspelers (nog even voor de goede orde; Sinterklaas en Zwarte Piet bestaan niet echt..) een centrale rol spelen. Inclusief verhalen en anekdotes. Onze cultuur, onaantastbaar. Of het moet zo zijn dat we bij al die minderheden een grote behoefte voelen om de eigen cultuur ook los te laten ten gunste van die meerderheid in dit land. Maar mag ik meteen maar uitspreken daaraan zeer te twijfelen? Mijn stelling is dus; blijft gewoon van het Sinterklaasfeest af en laat het zijn wat het altijd was; een leuk kinderfeestje! INclusief bijbehorende entourage als echt zwarte geschminkte Pieten. Al dan niet van de vrouwelijke soort, het oog wil ook wat natuurlijk…..Die verandering moet mogelijk zijn…..die wel!

Smerige katten…

Poezen maken de dienst uit in huize Pool - 2006 001Zo lang ik me kan herinneren leef ik al met en tussen de huisdieren. Niet van de vreemde of agrarische soort, ik schreef er al eens eerder een stukje over, nee gewoon honden, poezen wat tropische vissen of een verdwaalde parkiet. Allemaal in mijn jeugd meegemaakt en dan krijg je toch iets mee van….ik wil dat ook!  Nu zijn parkieten niet mijn ding en heb ik na een enkele ervaring met tropische vissen in een niet waterdicht aquarium in combinatie met de nodige ziekten dat stukje dierenleven al decennia geleden opgegeven. Het bleef bij diverse katten, poezen en een enkele hond. Dieren die me het leven aangenamer maakten, een huis tot thuis maakten en dat nog steeds doen. Net als wij mensen hebben ook die dieren bepaalde nadelen. De kattenbak is geen genoegen, al is het vrouwlief die zich daarmee het meeste bezighoudt. Dat zo’n diertje af en toe even zijn maaginhoud op tapijt of jouw schoenen deponeert mag ook in het vakje ‘onaangenaam’ worden opgenomen. En de schade die je hebt of krijgt als zo’n dier zijn plek in huis even duidelijk afbakent moet je incalculeren. Doe je dat niet wordt het geen gelukkige samenleving met die viervoeters en zijn beide partijen ongelukkig. Een hond, zo heb ik ervaren, moet gewoon minstens drie keer per dag naar buiten. Of het nu regent, waait, sneeuw of vriest dat het kraakt. Er uit moet je. Valt niet altijd mee.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAJuist onlangs las ik een boek waarin levensvragen over allerlei verschillende facetten daarvan worden beantwoord. (Waarom je kat niet mee naar bed mag – Ellen de Visser – ISBN 978-90-351-3957-2) Zoals ‘is het verstandig de kat in bed toe te laten?’. Nou, dat antwoord viel me nogal tegen. Nee! De poes mag never-nooit in bed liggen, niet eens in de slaapkamer aanwezig zijn en je moet na elke aaibeurt je handen uitgebreid ontsmetten. Het verhaal daar achter zit hem in het feit dat poezen eigenlijk vol zitten met agressieve virussen en bacillen, dat ze hun huid likken met een tong die even daarvoor hun poep en plasinstrumenten hebben schoongemaakt en dat daardoor alleen al duizenden enge ziektekiemen jouw leven kunnen verzieken. Tja! Ik heb er nooit last van gehad, al moet ik zeggen dat de meeste poezen die wij hadden of nog bezitten (al zien poezen dat precies andersom..) meestal in hun eigen mandje of stoel de slaap met ons delen. Slechts de nieuwe Pixel is er een van de geborgenheid en die nestelt zich graag tegen ons aan als hij de kans krijgt. Om daarbij ineens uit te groeien tot een kat van twee meter en een gewicht dat een beetje fikse herdershond niet zou misstaan. De auteur van het boek waarover ik het heb, zou het een ware gruwel zijn.

WP_20140905_001Die wil ook dat je een hond buiten de deur in de kou neerlegt, en niet in huis. Allemaal omwille van de properheid. Al die enge haren en zo. Nu was onze Purdy indertijd gewend om beneden te blijven, hij durfde niet eens de trap op naar de slaapvertrekken, maar dat was dan toch nog in huis. Helemaal fout. Huisdieren horen daar niet, die moet je ver van je af houden. Vraag ik me direct af waarom je ze dan uberhaupt zou moeten willen hebben. Het is ook een beetje een knuffeldier toch? En vanavond, als we met boek en Smart op de bank zitten en beide poezen zich dicht tegen me aan nestelen voelt dat buitengewoon goed. Huis wordt er echt thuis door en dat we eigenlijk in dienst staan van die beesten, so be it! En wat die auteur betreft; die houdt volgens mij niet van dieren. Net echt althans. Want laten we wel zijn, ook mensen zijn verspreiders van de meest enge ziektekiemen en soms buitengewoon viezig in hun gedrag. Moet je daarom je partner uit bed mikken of de vriendenkring opschonen? Nee toch? Nou dan!

Het gif van de afgunst

OLYMPUS DIGITAL CAMERAOmdat ik mij mijn hele leven nog nooit heb kunnen betrappen op enig gevoel van jaloezie ken ik ook de bijkomende emoties niet. Ik lig dus niet wakker over mensen die het naar eigen idee goed getroffen hebben in hun leven. Die menen dat saaiheid een vorm van avontuur is en dat een flat in een dorpje aan de Spaanse kust afgunst kan opwekken bij hen die meer gaan voor de grote stad en koelere noordelijke streken van Europa. Het doet me niks als mensen pochen met hun Canon SLR-camera. Als vliegtuigspotter mag ik me namelijk verheugen op de nodige camera’s om dat werk te kunnen verrichten. Ik heb niks met klassieke auto’s om die zelf te bezitten althans, het zal me dus een worst zijn of iemand er nu twee of drie van op na houdt. Ik heb niks met boerendorpen, nou ja, een keertje doorheen rijden of naartoe om een visje te eten, en snap dan ook niet dat je daar zoveel poeha over kunt maken. Saaiheid is niet avontuurlijk en pochen dat je zo’n geweldige vut-regeling had of hebt terwijl je nog nooit echt hard heb gewerkt gaat aan mij voorbij als nuttig. Toch heb ik in het blogwereldje helaas iemand leren kennen die de hele dag met niets anders bezig is dan dit. Pochen, zgn. rijkdom etalleren, afgeven op anderen en vooral ook roddelen. Heel wat mensen uit die vroegere blogwereld hebben de man (en zijn vrouw) intussen tot paria verklaard.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAOok op Facebook werd hij uitgekotst. Toen mij op enig moment een aantal roddels ter orde kwamen die hij ook over mij verspreidde in de kring van de enkeling die nog met hem(n) om wil gaan was het genoeg. Ik verbrak alle banden, maar niet nadat ik hem, net als een aantal collega sociale mediavullers via een mail had gewezen op het vervelende van al die door hem verspreide verhalen. Er kwam natuurlijk geen antwoord op. Wie zich verheven voelt boven anderen doet niet aan excuses. Maar gaat wel door met giftige verhalen uitdragen via mensen die op een of andere wijze worden gezien als zijnde ‘in het eigen kamp’. Er zijn bloggers die de contacten nog niet verbraken. Dat is hun keuze. Maar het kan ook zijn dat het gif hen heeft bedwelmd en ze niet meer in staat zijn om feiten en fictie van elkaar te onderscheiden. Feit is dat deze lieden waarover die verhaal hier gaat, alles doen om zich boven anderen te stellen terwijl ze geen benul hebben hoe anderen leven. Hun eigen leven is de norm. Wie daar niet aan voldoet krijgt er ongenadig van langs. Narigheid en ellende van anderen is voor hen kaassie, ze genieten er van en geven die informatie ook weer door aan derden.

Geurtjes - 1Omdat ze menen dan ‘iets te weten’ wat hen zelf interessant maakt in de ogen van derden. Er zijn wat mensen uit het blog- en Facebookwereldje die aan den lijve ondervonden (of nog ondervinden) hoe dat werkt. Is er iets waarop je bij deze mensen jaloers zou moeten worden? Naar mijn mening niet. Beter is om een soort medelijden te krijgen over hun kleinzieligheid en gebrek aan medeleven voor hen die dat verdienen. Jaloers zijn komt in mij persoonlijk nooit op. Al heb je tien huizen, vijftien inkomens en twintig klassiekers. Want kennelijk wordt dat gecombineerd met een grenzeloze saaiheid en daaraan heb ik pas echt de pest. Zij die hier goed lezen weten over wie ik het heb. Mocht je nog steeds banden hebben, verbreek ze. Het is echt beter voor je eigen imago en zo weet je zeker dat anderen niet meegenieten van wat jij aan verdriet of narigheid met je mee torst.

Risico van het hebben van een mening

road closedAl eerder maakte ik in mijn meningblogs melding van kritiek die via dees of gene mijn oren of ogen bereikte omtrent wat ik er af en toe zoal uit gooi. Nu waren er onlangs weer mensen (ik kreeg het via via binnen) die het niet verstandig vonden dat ik o.a. via mijn link naar Linkedin mijn meningblogs publiceer en daarmee mijzelf dan neerzet als iemand met een stevige en van de gemiddeld in dit land afwijkende mening. Opvallend genoeg bedenk ik me dan dat ik met een andere, wellicht minder tegen de haren instrijkende,  mening vermoedelijk veel minder tegenwind zou ondervinden. Of dat ik soms misschien de nuancekwast wat vaker moet hanteren om het iedereen naar de zin te maken. Maar lieve mensen en lezers van dit blog, jullie kennen me intussen na al die jaren. Niet elke tekstuele soep hoeft meteen zo heet gegeten als hij hier soms wordt opgediend. Ik wil de boel voor het verhaal ook nog wel eens wat inkleuren, overdrijven, scherper stellen, om zo op de verschillende platforms waar de teksten verschijnen discussies los te maken over denkwijzen of politieke stromingen die de mijne niet zijn. Ik ben niet zo’n meeloper en vind dus dat we niet allemaal als goed willende slaven achter de muziek aan moeten lopen die ons soms door politici of anders denkende of zelfs haat zaaiende voorgangers wordt gemaakt. Principes zijn principes, gevaar is gevaar en terreur niet veel meer dan terreur. Juist onlangs moesten we dat laatste weer met de meest vreselijke gevolgen ervaren. Het land treurde, duizenden nabestaanden bleven zitten met vragen.

computer-frustrationZijn er zalvende woorden nodig om de daad die deze terreur vertegenwoordigde te rechtvaardigen? Nee toch?! Nou, zo gaat het voor mij ook met mensen die haat zaaien, afkeer kweken, hun hoofd omdraaien van de realiteit of er telkenmale met de poet vandoor gaan. Het blijft me storen, ik zal er als ik kan naar blijven wijzen. Scherp. Ben je het er niet mee eens? Sla over of kieper me van je Facebook, Linkedin of Twitter. Net als ik zelf doe bij lieden die van alles en nog wat beweren waarvan ik denk dat het onwaar is, propaganda of a-principeel. Uit een bepaalde hoek kwam en kom ik dat nog wel eens tegen en daarvan heb ik een aantal vertegenwoordigers zonder enig respect voor mijn van hun normen afwijkende mening, uit mijn kringetje verwijderd. Niks mis mee, en als het iets persoonlijks krijgt moet je gewoon afscheid nemen. Bloggen en Facebooken of Twitteren is iets om de wereld te laten weten dat je bestaat, iets te melden hebt en nog niet bent ingeslapen. En dan kom je wel eens figuren tegen zoals ik. Pas als ik helemaal stil val weten jullie dat er iets mis is. Ben je alvast gewaarschuwd. En mogelijk zal er dan in bepaalde kringen wel gejuich op gaan. Is hen gegund!  Vrijheid van meningsuiting boven alles. Zelfs als die mening afwijkt van de mijne. Maar met respect. Hetzelfde wat altijd weer wordt gevraagd van mij als meninggever. Graag wederzijds dan maar??

De risico’s van de huidige wereld…

MI8 armed 1794805_10151985699948310_1742983019_nElk wapensysteem kan ooit in de handen vallen van lieden die er minder terughoudend mee om gaan dan de oorspronkelijke bouwers of gebruikers. Zoveel is wel weer extra duidelijk geworden door het brutaal neerschieten van vlucht MH17 met bijna 300 passagiers en bemanningsleden aan boord. Het gebied waar deze machine werd afgeschoten is momenteel in handen van zgn. ‘separatisten’. Lieden die weg willen uit de Oekraine en aansluiting zoeken bij het Rusland van Poetin. Op zich is die claim misschien helemaal niet zo gek. Oekrainers en Russen liggen mekaar niet zo en al decennia lang bestaan er grote spanningen tussen het oostelijk deel en de rest van het land.  Toen die separatisten zich eerst op de Krim en later in het oosten van de Oekraine afzetten tegen het bewind in Kiev, waar een stevige revolutie een van de ergste zelfverrijkers uit het gebied, Janoekovitz, uit zijn paleizen verjoeg, vloog de vlam in de pan.  Dat gaf de Russen in dat oostelijk gebied meteen een legitieme reden om zich af te zetten tegen de ‘fascisten’ in het westen van het land. Ze pakten de wapens op, bezetten Oekrainse legerbases en namen de wapens over van het Oekrainse leger. Ook straaljagers, raketten en tanks. Dat ze met al dat spul om konden gaan maakt duidelijk dat hier meer speelde dan een simpele volksopstand. Dit werd georkestreerd en het vraagt niet veel inlevingsvermogen om te bevatten waar vandaan. 542702242c5b751ul4Hoe dan ook, met geweld los je weinig zaken op en toen de Oekrainse (gekozen) regering een einde wilde maken aan de opstand kwam het tot een vorm van burgeroorlog. Waarbij wreedheden over en weer niet werden gemeden en zwaar materieel werd gebruikt om elkaar hard te treffen.

Zo schoten die rebellen al eerder raketten af op straaljagers van de tegenstander en werden ook helicopters en een transportvliegtuig (wat op een hoogte van 7,6 kilometer voorbij vloog) neergehaald met effectieve SAM-raketten. Gruwelijke beelden staan op internet en in die neergeschoten Antonov alleen al zaten meer dan 40 mensen. Allemaal omgekomen. Mikoyan Mig 25 LW 29+01Een verkeersvliegtuig neerschieten is dan een volgende stap. 300 doden. Als er dan met bewijsmateriaal wordt gerotzooid past dit in de anachistische verhoudingen die het gebied kenmerken. Intussen woedt ook in het Midden-Oosten een heftig conflict. Gebaseerd op de meest wonderlijke godsdienstige afwijkingen van het gemiddelde vechten fanatieke Talibanachtige stromingen tegen het regime van Assad in Syrie maar ook tegen de min of meer democratische gekozen regering in Irak.

Die rebellen zijn intussen door het overwinnen van militaire complexen in het bezit gekomen van zeer geavanceerde wapens. Ook Amerikaanse. Immers in Irak hielpen die Yanks tot voor kort nog maar de regering in het zadel, nadat men Sadam Hussein had verjaagd en uiteindelijk vermoord. Wat je met al die wapens kunt zal in de toekomst nog duidelijk worden. De zgn. ISIS-strijders hebben maling aan alles wat hen niet bevalt of in hun fanatieke godsbeleving een gruwel is. En daartoe behoren naast anders denkende moslims ook christenen of zoals zij het noemen, heidenen. En tegen die lui mag je alle middelen inzetten om het woord van de profeet te verspreiden. Wellicht handig om ook daar maar niet meer voorbij te vliegen. Op weg naar onze ‘welverdiende’ vakanties in verre oorden, die we voor een prikkie boeken op het internet. De wereld staat in brand, de anarchie viert hoogtij, vele, heel veel mensen, zijn er het slachtoffer van en het leed is niet meer te bevatten. Ook in ons land intussen. Waar we net als na 9/11, de moord op Pim Fortuyn en die op Theo van Gogh ineens weer werden geconfronteerd met de harde werkelijkheid. 2014, alweer een keerpunt in onze geschiedenis? Zou zo maar kunnen. Wel wrang, 100 jaar na aanvang van de eerste grote Wereldoorlog die een eind moest maken aan alle andere oorlogen. Wat die bracht weten we intussen. Maar hebben we er van geleerd? Ik vrees van niet.

Prikje

Griep - injectie voor iedere Nederlander nu gegarandeerdHet was denk ik in de derde of vierde klas van onze katholieke lagere school waar ik toen op zat, dat voor het eerst een massale inentingsactie werd doorgevoerd tegen iets als polio of zo. Dat was een ziekte waarover je indertijd de meest vreselijke verhalen hoorde. ‘Kinderverlamming’ leidde tot bochels en krom lopen en men vertelde je daar op school zoveel over dat je besloot om er alles aan te doen om dat nooit mee te hoeven maken. Daarbij waren de katholieken veel liberaler in hun wereldlijke benadering van dit soort dreiging dan de protestants-christelijken, in onze toenmalige ogen steeds de ‘afvalligen’ genoemd. Indoctrinatie van de kinderziel was het katholicisme net als de andere stromingen, niet vreemd. Hoe dan ook, anders dan bij de ‘refo’s’ moesten wij als leerlingen dus worden ingeent door een schoolarts. Dat was een man die met een legertje verpleegsters om zich heen vooral keek of je wel helemaal gezond opgroeide en of je niet te veel haar op je tanden kreeg. Maar in dit geval ook hoogst persoonlijk een spuit zou zetten in je bovenarm. Anders dan wat men nu doet waren er geen begeleiders, ouders of lieve woordjes. Klas voor klas werd opgesteld in de gangen voor het gymlokaal en daar werd je dan op volgorde naar binnen geleid zoals schapen of koeien naar de slachtbank. De in wit geklede verpleegsters waren niet van de soort die je nu lief glimlachend in ziekenhuizen tegenkomt. Nee, ze waren naar mijn idee ouder dan mijn moeder (en die was echt heel oud in mijn kinderogen..) en meedogenloos. Overhemdmouw losmaken, oprollen en met je ontblote arm richting spuiters wandelen. Kinderen moeten kunnen rekenen op een veilige ogeving thuisEen meter of twee voor die plek des onheils lagen rijen verchroomde spuiten op ons te wachten. In bakken waar ze als kogels naast elkaar lagen opgesteld in een wit laken bedje.

Een voor een werden ze in armen gestoken van de leerlingen. De een na de ander voor mij viel om, niet elk kind was opgewassen tegen de pijn van die prik. Ik kreeg er ook een. Hield me sterk, maar voelde het bloed uit mijn hoofd wegtrekken, waardoor de geest iets zweverigs kreeg. Gelukkig mocht ook ik, intussen asgrauw van kleur, even zitten. Bijkomen. De prik was pijnlijk geweest, de ervaring traumatisch. Het vormde mijn geest. Er zat ineens een enorm hoge dam in mijn weerstandsvermogen. Prikken kregen een bijna magische status en ik werd meteen afgeschreven als heroinejunk in de toekomst. Niks met prikken, injecties een ware martelgang. Ook bloed prikken, voor velen kennelijk een zaak zie ze ondergaan als een muggenbeet, is voor mij iets voor psychische begeleiding. En ik ben heus heel wat keertjes geprikt hoor. Maar elke keer weer met die enorme weerstand en na-reactie. Ik kan de engste films probleemloos bekijken, een beeld van iemand die een injectie krijgt doet meteen de deur dicht. Ik zie niks meer.

En toch moest ik van de week even voor de bijl. Routine, nodig, maar ik kon het even niet. Nam mijn tijd, een aanloop, of horde,  en als u dit leest vermoedelijk al weer achter de rug zonder al teveel invulling van pijn die ik vooraf had verwacht. Nursing ladies and childWant ondanks alle positieve ervaringen, ik blijf overtuigd dat het iets akeligs is, een inbreuk op mijn persoonlijke integriteit. En zo krijg ik steeds meer begrip voor die afvalligen die principieel weigeren zich preventief te laten behandelen. Alleen die angst voor een bochel is groter en dat maakt dat ik als oud-katholiek jochie toch maar  gedwee doe wat die witjassen van me willen. Heeft dat onderwijs toch nog iets goeds opgeleverd….

Gouden sporen…

GSS 04 - toren met vlagIs er een reden te bedenken dat men in België zo’n tweedeling kent tussen het Nederlandstalige Vlaanderen en de overige gewesten van dit vroegere Nederlandse grondgebied, waar de voertaal Frans is? Ja zeker, die oorzaak zit niet alleen in de taal, die zit ook in de mentaliteit. Maar de geschiedenis van dat conflict vindt zeker ook zijn oorzaak in de zgn. Gulden Sporen Slag waarbij op 11 juli 1302 milities uit het district Vlaanderen slaags raakten met de ridders van de Franse koning. Daarbij bleken die  goed uitgeruste en zwaar bewapende riddersoldaten toch geen partij voor het Vlaamse voetvolk. De onafhankelijkheidsgedachte onder de boeren en burgers die in het Vlaamse leger streden tegen de Franse overheerser zat er al eeuwen lang in. Men was het uitzuigen van simpele lieden meer dan zat en wilde de eigen onafhankelijkheid ook toen al bevechten. De Vlamingen hadden in hun verleden al de kant van Engeland gekozen in hun afkeer van de Fransen, die laatsten namen daarop stad voor stad Vlaanderen in en haalden veel belasting op die weer werd uitgedeeld aan de rijkere en vooral Frans talige meelopers in het zo verdeelde land. De opstand die uiteindelijk leidde tot de Gulden Sporen Slag startte in 1302 in Gent en breidde zich uit naar Brugge waar door de overheersers daarop een slachting werd aangericht onder de Franstalige bestuurders en meelopers. GSS -2 Willem van Saeftinge

De Fransen stuurden daarom hun beste troepen om wraak te kunnen nemen. Dit was de lont in het kruitvat voor de volksmilities.  Aangevoerd door o.a. Willem van Gulik werd in allerijl een leger op poten gezet van boeren, ambachtslieden en poorters. Samen met aan hen getrouwen stelden zij zich in een U-vormige formatie op in het gebied van Groeningebeek vlak bij Kortrijk. Belangrijke wapens, de zgn. goedendag (een knuppel met daaraan een ijzeren bal vol uitsteeksels) en rieken (een soort speren met haken aan het eind). De Vlaamse troepen waren grotendeels te voet, de Fransen kwamen te paard. Ook boogschutters behoorden tot het arsenaal aan mensen. Uit overlevering valt op te maken dat de Fransen ongeveer 50.000 man sterk waren en de Vlamingen 15.000 man. Door de slimme tactiek van de Vlamingen liepen de ridders te paard in de fuik. Normaal weken soldaten uiteen als paarden op ze af kwamen, maar dit keer niet. Met de speren en goedendags wierpen ze de Fransen van hun paarden en slachtten ze deze af. Een ridder in een harnas kwam vrijwel niet meer overeind als hij eenmaal was geveld.

De gouden sporen die sommigen droegen werden al snel van hun voeten gesneden of gehakt en als buit meegenomen. Gevangenen werden door de Vlamingen niet gemaakt, men slachtte iedereen af die niet meer in staat was tot vechten. Een opmerkelijke instelling voor een tijdperk waarin men nog wel eens mededogen kenden met de vijand. GSS 05 - Vlaamse soldatenToch bleek deze slag, ondanks de afloop,  nog steeds kansen voor de Fransen in te houden. Een paar jaar later al werd Vlaanderen onderdeel van het grote Bourgondische Rijk. Maar de kiem van de onderlinge afkeer is nooit meer helemaal verdwenen. En voor de Vlamingen is de 11e juli ieder jaar een nationale feestdag. Een dag om nooit te vergeten en trots te zijn op de Vlaamse leeuwen die indertijd hun leven gaven om onder de Franse bezetting uit te komen. En die duidelijk maakt waarom taalstrijd en afkeer toch iets anders is dan polderen of gedogen. In die zin kunnen we nog wat leren van onze zuiderburen.

Frustro

Honda Accord 2001Zit je gewoon in je flitsertje, geef je keurig netjes richting aan, sorteert voor, in een rijtje van drie auto’s komt er ineens een malloot in een zwarte Honda aangescheurd, trekt zich niks aan van de verkeersregels en wil zich op het laatste moment even voor mijn tamelijk bescheiden uitziende maar nog altijd aardig nieuwe zilveren spaarbezit wurmen. Maar ja, een beetje Meninggever geeft weliswaar wel zijn mening, in het verkeer zelden toe. Dus dat ging niet lukken en de man achter mij deed mee in het spel. Toch wrong de Honda-frustro zich achter mij  in de afbuigende stroom auto’s en begon daarna met een soort operette de op mij indruk zou moeten maken. Toeteren, vingers omhoog, vloekend, tierend. Hij was kennelijk opgefokt of boos, geen idee, ik kon me er niet zo over opwinden. Wie zich niet aan de regels houdt moet maar voelen. Maar eenmaal rijdend richting de bestemming waar wij heen wilden zette de Hondarijder in op intimideren. Met een leasebakkie kan je altijd dingen doen die ik zou kunnen zien als asociaal, mallotig, gevaarlijk of onzinnig. Kennelijk moest de man ergens heen waarbij andere weggebruikers slechts rijdende chicanes waren die het hem moeilijk maakten zijn ego te bevredigen. Ik hield hem in de smiezen, je weet maar nooit wat zo’n gek achter het stuur voor je in petto heeft. En ik heb al eens eerder uitgedeeld! Dit soort evenementen zijn vaker mijn deel geweest want ik heb een ingebakken afkeer van asociaal weggedrag.

Traffic lights - 1 Ook al reed ik vroeger zelf ook wel eens op het randje, ik had wel in de gaten dat het soms ‘echt niet kan’. De Honda-malloot hield het relatief kort vol. Tot mijn stomme verbazing stopte hij bij een op geel staand verkeerslicht. Waar ik gewoon doorheen reed. Kennelijk was zijn haa(s)t ineens weggezakt. Ik bleef wel aan hem denken. Zou hij nu net als ik een verhaal dichten op zijn Facebookpagina, of zou hij zich toch schamen voor zijn onbezonnen acties? Ik zelf had geen last van negatieve opwinding, drift of zelf woede. Dat is wel eens anders geweest, ik wilde het nog wel eens  verbaal of fysiek uitvechten met dit soort mafkezen. Word ik dan toch ouder mensen? Het zou zo maar kunnen…..