Excuses…

Two women fighting and screamingOoit was een excuus iets wat je deed om zaken recht te krijgen bij hen die je mogelijk gekwetst had met jouw dadendrang. Het was iets persoonlijks, iets wat je moest oplossen. Er zijn altijd mensen geweest die deze vorm van spijt betuigen zonder enig probleem konden uitvoeren omwille van de goede vrede of omdat je er dan uiteindelijk beter door werd. Uit Azië kwamen wel eens de meest wonderlijke uitingen van vooral zakenmensen of ministers die half huilend en flink buigend aangaven dat zij ten opzichte van de natie of het volk hadden gefaald. Is hier nooit aan de orde geweest. Veel burgervaders en moeders weigeren nog steeds in te zien dat ze soms verschrikkelijk falen bij de uitoefening van hun job, maar bij en vooral na een ramp zien ze zelden of nooit in fout te hebben gehandeld. Kwestie van cultuur. Wij vonden dat we heel belangrijk zijn, dat we vrijwel altijd goed functioneren en dat excuses dus echt niet nodig zijn. Toch is er een verandering op komst. Het excuus voor de bühne wordt mode.

exc.2Zo kon ik onlangs zien dat de burgemeester van Hardenberg vertrok uit zijn functie toen hij hoorde van de gemeenteraad dat hij niet meer te handhaven was. Voor de vorm kwam er een excuus. Niet naar de slachtoffers, maar meer naar de verzamelde politici. ‘Hij had de gevoelens van hen verkeerd ingeschat’. Ook de directeur van de SVB bood haar excuses aan. Het kwam er bijna als een oprisping uit. Haar instelling bleek vijf maanden lang niet in staat om uitkeringen in het kader van de PGB’s op tijd bij de betrokkenen te krijgen. Een groot schandaal natuurlijk, maar ja als excuus had ze ook wel weer dat de software….en de tijdsdruk…en de politiek…. Het excuus leek niet echt overtuigend binnen te komen. De Paus excuseerde zich uiteindelijk na een halve eeuw schandalen rond kindermisbruik, maar vanuit andere kerken bleef het oorverdovend stil. Niets aan excuses te horen over soortgelijke schandalen. Branden, explosies, of volkomen foute en geld verslindende projecten bij de overheid, niets geleerd, geen excuses.

Boksen 4Zoals ik een paar dagen geleden weer zag, toen Mevrouw Netelenbos, de ex-minister uit het Kabinet Kok, moest opdraven voor een Kamercommissie om nu eens uit te leggen waar zij toch blunderde rond de aanbesteding van de HSL/Fyra. Miljarden gekost dat prestigelijntje en er moeten nog wat honderden miljoenen achteraan om de verzakkingen tegen te gaan. Vanuit haar hooghartigheid, zo eigen aan haar karakter, keek ze naar de commissieleden en deed haar verhaal. Het was ieders schuld, maar niet de hare! Niks excuses, niks spijt. Want dat past niet bij de mores in een partij als de PvdA. Altijd gelijk, nooit een enkele verkeerde inschatting. Nu ben ik zelf ook niet zo van de excuses hoor. Bood ze zelden aan voor beslissingen in het verleden genomen. Zou dat wellicht komen omdat ze met voortschrijdend inzicht voor 99% juist zijn gebleken? Nee toch, ja dan?!

Negerend gesmak…

Importeten - 4Het komt wel eens voor dat ik meer inspiratie krijg in de horecagelegenheden waar we komen dan op andere momenten. Zo zaten we onlangs in de Flevopolder in een regionaal bekend bedrijf waar men voor koffie/thee en lekkere hapjes een leuke hoek had ingericht. We vonden al snel een tafel met uitzicht, een van de voorwaarden die ik stel als we ergens gaan zitten. Ik moet kunnen rondkijken en zien wat er zoal aan (on)menselijks te zien valt. Terwijl vrouwlief de bestelling plaatste om ons inwendige te verwennen, keek ik naar de mensen om me heen. Meteen viel me een ouder stel op dat een tafeltje verderop zat. Niet alleen door het uiterlijk van de mensen zelf, ook door het gedrag van beiden. De combi was zo leuk. Een zware wat hoekige vrouw met een overgewicht van minstens 50kilo zat aan een enorme salade met vlees, frisdrankje er bij en at dat met smaak op. Dat was te zien maar ook te horen. Ze at met veel geluid, smakte en likte af en toe aan haar mes. Bootwerkersgedrag en dan door een vrouw. Het moest niet erger worden. De man was ongeveer de helft smaller dan zij, kleiner ook en keek verveeld in de rondte.

TomPouce - de echte hebben slagroom op de bovenkant..Ze spraken geen woord met elkaar, slechts het geluid van haar consumeren zorgde voor bevestiging van hun aanwezigheid. Ik kon er niets aan doen dat ik af en toe naar de vrouw keek. Bot gezicht, zat geen schoonheid in, slechts bezig met haar eigen ding en de man in alles volkomen negerend. En die man deed net of hij er niet bij hoorde. Ik fantaseerde me direct een leven zoals zich dit moest hebben afgespeeld voor zij zo was geworden. Of zat dit er altijd al in en was hij daarop gevallen? Wat een wonderlijk stel. Toen ze wegliepen na de maaltijd lieten ze hun vuile borden en bestek op tafel staan. De bordjes om de boel even in de afvalrekken te plaatsen negeerden ze compleet. De man liep een meter of tien voor haar, zij waggelde achter hem aan. Veegde met haar mouw nog even langs haar mond. En ik? Ik rilde een beetje….En hiel de conversatie aan onze tafel gewoon gaande. Maar dat is voor ons na al die jaren geen enkel probleem. Omdat we mekaar nog veel te vertellen hebben. Zelfs na al die jaren…….

Schaamteloze BOA’s

OLYMPUS DIGITAL CAMERAIk zal niet ontkennen dat ook ik wel eens heb gedacht dat een baan als ambtenaar me wel iets zou lijken. Gewoon geen commerciele doelstellingen hoeven najagen, niet 65-80 uur per week moeten werken maar hooguit 30-40 en altijd zeker weten dat jouw salaris op je rekening werd gestort, of je nu hard werkt of niet. Je hebt er echter een bepaalde mentaliteit voor nodig, en die mankeert nu eenmaal aan mijn genen. Ik stoor me in de meeste gevallen zelfs aan de mentaliteit, denkwijze en het gedrag van veel van die overheidsdienaren. Maar, ik snap nog wel dat je als jeugdig niet ambitieus mens kiest voor een baan bij de overheid met al die bescherming en garanties op een levenslange carriere. Dus enig begrip…meer niet. Ben je echter nergens voor geschikt gebleken, hobbel je in een uitkeringssfeer wat rond en krijg je de kans om te werken voor dat geld, pakken sommige mensen dat met enig plezier aan. Ze kunnen dan conducteur worden, bij de plantsoenendienst werken of, en dat zijn de strebers en respectzoekers onder hen, gaan werken als BOA. Bijzonder Opsporings Ambtenaren. Het woord zegt het al, ambtenaar! En dan ook nog mogen lopen met een soort politiepakje aan en een bonnenboek of minicomputertje in de achterzak.

WP_005173Waarmee je gewone burgers het leven lekker zuur kunt maken. Burgers die jou normaal niet zien staan, die jou niet aan respect of echte baan wilden helpen, omdat ze niet veel vertrouwen hadden dat het LO,BLO of MBO-diploma dat je niet eens volledig behaalde, voldoende onderbouwing zou zijn voor een goed functioneren in enig andere rol. Dus, die burgerij pak je terug. Temeer omdat je door de Chef-BOA, iemand die wel een echte baan heeft bij diezelfde overheid, doelstellingen krijgt opgelegd. Bekeuren, bekeuren en nog eens bekeuren. We zullen ze eens laten zien wie wij zijn. En dus is elke verkeerd geplaatste vuilniszak, niet brandend achterlicht, of fietsende jongedame op een plek waar het niet mag, potentieel slachtoffer voor die boetedoening. Je schrijft je bonnetjes uit en voelt je een hele pier. Je bent BOA, en trots op je vak. Zeker als je foutparkeerders, of wat daar in jouw beperkte ogen voor door moet gaan, op de bon kunt slingeren. Daarvoor gebruik je dan ook nog eens verstoptechnieken.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAJe verschuilt je in een portiek, wacht tot iemand voor een winkel stopt waar een stopverbod geldt, en als die persoon dan even naar binnen wipt snel je met je minicomputer in de hand op de auto af en print een bon uit. Zo, die is weer binnen…. Thuis, bij de familie vertelt je trots over al die overwinningen die je uit naam van de wet hebt gescoord. Je bent iemand, je voelt je goed. Alleen vreemd dat je zo weinig uitnodigingen krijgt voor kerstfeestjes en ook het aantal kaarten dit jaar uitblijft. Dat de familie niet meer belt en dat je eigen familie je schijnt te negeren. Lijkt mij ook de meest passende houding. Een BOA is een soort rat die leeft van de stukjes voedsel hem of haar toegeworpen. De goeden niet te na gesproken natuurlijk, als die al bestaan! En de rest moeten we na dit verhaal maar negeren! Vreselijke lui!

Piet

OLYMPUS DIGITAL CAMERAHet blijft mij telkens verbazen hoe simpel men in ons land de mening van een minderheid op legt aan de grote meerderheid. Zoals we onlangs weer eens zagen hoe een klein dorpje in het noorden van ons land moest slikken dat maar liefst het tienvoudige aan mensentallen werd toegevoegd aan de wel erg beperkte eigen bevolking toen de burgervader meende dat hij over zijn polcorhart moest strijken om van overal en nergens vluchtelingen onder te brengen in zijn gemeente. De wensen of bezwaren van de bevolking wuifde hij achteloos en arrogant weg. Tot bleek dat een redelijke groep van die asielzoekers echt voor overlast begon te zorgen. Daar had hij niet op gerekend. Hoe argeloos kan een bestuurder zijn? Nou, bij de polcorgroepen in onze samenleving zitten er genoeg van die lui. Doof en blind voor bezwaren, alleen maar bezig met de eigen politiek correcte gedachten en zeker niet met evt. overlast voor de bevolking. Slechts ‘zij’ weten hoe het in ons land moet gaan en ze negeren elk signaal dat komt vanuit een andere hoek. Zo gaat het ook met de Zwarte Pietendiscussie in dit land. Men heeft maling aan de mening van de grote meerderheid (80%) van de bevolking die gewoon een leuk kinderfeestje wil vieren zoals we dat nu al meer dan 200 jaar lang doen. Nee, dat is stigmatiserend, het doet zwarte mensen verdriet en het moet worden afgeschaft. Waarbij je gek genoeg ziet dat naast de drie zwarte actievoerders er hele groepen uit PvdA/D66/GL kring achter deze stelling gaan staan en Piet meteen verbannen tot een rol als witte assistent met volledig salaris en alle ARBO-voorzieningen die passen bij zijn status.

Albert Cuypactie Sinterklaar 251106. 003 (2)De Sint mag Piet niet meer als knecht zien, maar moet een verzoek in drievoud indienen per kind waar de cadeautjes door de schoorsteen moeten worden gekieperd. Piet krijgt een ander uiterlijk, maar intussen lopen de meer normaal denkende Nederlanders, zij die gewoon een leuk kinderfeest zien afpakken door politici en media die niet veel beters te doen hebben, te hoop tegen deze door een minderheid afgedwongen boycot. Een boycot die verder gaat, want ook aan de poten van de stoel onder het eeuwenoude achterste van de Sint wordt geknaagd. Door weer andere groepen die het kruis op de mijter van de Sint zien als een uiting van ‘Kruisvaders’ die zich richten tegen hun geloof of cultuur. En zo gaat het maar door. Bij polcor zijn er ook lieden die een afkeer hebben van de Amerikaanse Santa Claus, een dikke man die ooit door Coca Cola werd bedacht als pedant van ons eigen Sint. De vrolijke dikkerd mag ook weer niet, kortom, het lijkt er op dat je in een polcorwereld niet echt meer mag genieten. Omdat er altijd wel iemand uit een minderheidsgroepering gekwetst kan raken.

Albert Cuypactie Sinterklaar 251106. 042 (2)Waarbij het opvallend is dat die meerderheden die zich nu door al het gedoe aangevallen voelen en in de hoek gezet voelen, niet worden gehoord of gezien. Erger nog, ze worden direct weg gezet als racisten en aanhangers van de leer van Wilders. En door dit soort stigmatisering graven partijen zich dus steeds dieper in en verdwijnt Piet ergens in de loopgraven. Gaan kinderen aan een of andere kant van het spectrum vanzelf huilen als ze deze assistent-manager van een schijnheilige met teveel geld in magere tijden, tegenkomen. Het wordt tijd dat we nog eens goed nadenken over wat dit ook al weer voor feestje was. Ging het niet over gezelligheid, lekkere hapjes, warme chocolademelk, spanning en gedichten? Waarbij die twee toneelspelers (nog even voor de goede orde; Sinterklaas en Zwarte Piet bestaan niet echt..) een centrale rol spelen. Inclusief verhalen en anekdotes. Onze cultuur, onaantastbaar. Of het moet zo zijn dat we bij al die minderheden een grote behoefte voelen om de eigen cultuur ook los te laten ten gunste van die meerderheid in dit land. Maar mag ik meteen maar uitspreken daaraan zeer te twijfelen? Mijn stelling is dus; blijft gewoon van het Sinterklaasfeest af en laat het zijn wat het altijd was; een leuk kinderfeestje! INclusief bijbehorende entourage als echt zwarte geschminkte Pieten. Al dan niet van de vrouwelijke soort, het oog wil ook wat natuurlijk…..Die verandering moet mogelijk zijn…..die wel!