Ruimteslak…

Ruimteslak…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: mercury_3-wikipedia.jpg

Had ik het in mijn vorig blogverhaal nog over de pogingen van ons Aardlingen om de snelheid van het geluid te passeren binnen onze vertrouwde en beschermende dampkring, om daarbuiten te kunnen reizen met enig succes zal die snelheid een flink stuk omhoog moeten. Bedenk maar eens dat we binnen de wetenschap die zich bezig houdt met de verwerving van kennis over het Heelal denken in lichtjaren. En die zijn opgebouwd in snelheden die uitgaan van 300.000km/seconde. Dus als een ster of ander orgaan in die grote ruimte op 1 miljoen lichtjaren staat, ben je miljarden Aardse jaren verder voor het licht van zo’n object ons op deze planeet bereikt en kijken we met dank aan de lessen en wetten van Einstein ver terug in de tijd.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: de-keukenverbouwing-021007-004.jpg

Bij sommige onderzoeken meende men zelfs de tijden van het ontstaan van dat Heelal te kunnen bestuderen. Confronterend. Met onze huidige technologie, of die nu Amerikaans, Russisch of Chinees dan wel Europees is komen we qua snelheid niet veel hoger uit dan pakweg 25.000km/u gemiddeld. Dat is ongekend snel op onze planeet, daarbuiten stelt het niks voor. Met een beetje geavanceerde raket suis je in een week richting Maan, onze naaste buur in die ruimte. Dat deden we in de jaren zestig al, met intussen antieke technologie. Uit die periode stamde ook de Voyager ruimtesonde die indertijd op reis werd gestuurd de grote lege ruimte in.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: v2.jpg

Op zoek naar andere beschavingen. Het ding deed er dik 50 jaar over om uit ons eigen zonnestelsel te geraken. Hij bleef ons nog vele jaren voorzien van informatie, best knap als je zag hoe die machine in elkaar stak. Een bemande reis naar Mars gaat pakweg 6-9 maanden duren. De vraag is of we dat zouden moeten willen. Want een ding is door de bezoeken aan en verblijven in het Internationale Ruimte Station dat nog steeds rondvliegt wel gebleken, de mens is fysiek niet geschikt voor ruimtereizen. Na een lange tocht in een gewichtsloze toestand raken onze ledematen ontmanteld, net als onze organen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: space-shuttle-engterprise.jpg

In feite zou iemand met een handicap aan die ledematen een grotere kans maken om succesvol astronaut te zijn dan een 100% fitte man of vrouw die we nu omhoog schieten. Trips en avonturen zoals we die zien in films en tv-series met mensen die op gewone zetels in een keurig pak of strak uniform hun ding doen zijn nu vrijwel ondenkbaar. En met een ruimteslak die met de tot nu toe behaalde snelheden op pad zou gaan richting de sterren is de kans van slagen redelijk klein tot nul. Het zal dus wel even duren voor we in de ruimte Star Trek of Wars kunnen spelen. Daarvoor hebben we ruimteschepen nodig die honderden meters lang zijn, door atoomgeneratoren aangedreven motoren bezitten en een systeem om niet alleen de bemanning in leven te houden, maar ook een soort zwaartekracht te ontwikkelen waardoor de mens een kleine kans van overleven heeft. Beetje nadenkend zie ik niet dat we dat in de komende eeuw voor mekaar krijgen. Zelfs een techkapitalist als Musk of zo heeft niet het geld om dit soort plannen te verwezenlijken. En dan nog de bemanning vinden… Want je kunt er vanuit gaan dat het een trip is met eenrichtingsverkeer als uitgangspunt. Net als dat tripje naar Mars. Wel heen, niet meer terug. Je moet maar willen of durven… (Beelden: archief/internet)

Puppievet…

Puppievet…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 70-2.jpg

Wie wel eens door de historie van mensen (of jezelf) heengaat aan de hand van oude en nieuwe beelden ziet vaak dat de figuur van toen een totaal andere lijkt te zijn dan die van nu. Soms is de puppie van toen een mager scharminkel dat al voortlevend ontwikkelde tot een bijna tonrond persoon met de nodige kwalen en gebrek aan conditie tot gevolg. Andersom komt ook voor. Mollige jongens of meiden die door zich een bepaalde levensstijl aan te meten wisten te ontwikkelen tot sportief ogende en slanke deernes of machotypes met een breed figuur. Dat is allemaal prachtig maar als je kijkt door de jaren heen lopen we allemaal het risico dat kilootjes zich gaarne jaar na jaar verzamelen op plekken die we wellicht niet meteen als welkom, leuk of mooi omschrijven.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: hofdame-3.jpg

Tuurlijk heeft de ene mens er meer aanleg voor dan de andere, het ene ras is ook gevoeliger voor overgewicht dan het andere, maar we leven dan ook in een tijd of omgeving waarin overvloed ook zorgt voor ruim aanbod en dito verleidingen. Als je terugkijkt in de tijd en de vroegere familieleden bekijkt zie je vaak hoe jij er later ook uit gaat zien. En echt, het beeld dat mensen vroeger gemiddeld slanker waren is een utopie. Het eten van aardappelen, stamppotten en vette jus (om maar iets te noemen) maakte de mensen echt niet slanker. Pas tijdens en na de recente WO was er een periode van magerte veroorzaakt door schaarste. Ook niet leuk. Belangrijker zijn ook je genen. Ik kom zelf uit een familietak van vaders kant die aardig ‘aan de maat’ was.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: rembrandt-1-.jpg

En dat was in de familie die Pa naliet goed te zien. Allemaal stevige tot echt dikke types. Mijn genen kwamen deels van mijn moeder en dus is een zekere slankte me niet vreemd al is dat persoonlijke gewicht echt niet perfect, maar meer acceptabel, leeftijd en lengte in aanmerking genomen. Bij anderen zie ik weer dat binnen een enkel gezin van broers en zussen onderling soms grote verschillen in omvang en gewicht bestaan. De een eet gras en blijft graatmager, de ander is een alleseter en krijgt wat meer vlees op de botten. Ik ken ook een familie waarbij de gezichten allemaal neigen naar die van vader, maar diens figuur door geen van de kinderen is overgenomen. Lengte en slankheid typisch moeder. Je zult er mee moeten leven. Jouw eigen gedrag maakt je daarnaast zwaarder of niet. Wel is het zo dat mensen die roken vaker wat slanker blijven dan zij die dat niet doen. Het waarom is me niet duidelijk, maar de nadelen van roken maken mij nou niet meteen enthousiast om die gewoonte aan te nemen om de buikomvang te doen verminderen. Dat zal meer moeten komen met minder-minder-minder eten of drinken. Maar ach, als ik mijzelf in de spiegel bekijk, valt het me nog wel mee. Zeker als ik het vergelijk met hen die denken aan maagverkleiningen, botox- of Ozempic-injecties en wat dies meer zij. Dan leef ik best plezierig eigenlijk. En is deze constatering meer gericht op al die anderen die ‘veel te dik zijn en er niks aan wensen te doen’…….(beelden: Internet)

Gevloek…

Gevloek…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: carpet-installation.gif

Als mijn leasepa ondanks al zijn technische kennis en kunde toch per ongeluk op zijn duim sloeg of bij de reparatie van een motorblok of zoiets zijn handen bezeerde kon hij vloeken dat het een lieve lust had. Zou er een God bestaan werd die doodmoe van het noemen van zijn naam en die hoorde het dan ook donderen in zijn eigen hemelse lusthof. Nu was leasepa op zijn beurt bepaald geen uitzondering op dat gebied. Er werd wat afgevloekt in die jaren, de gemiddelde Amsterdammer wist de weg naar het alfabet der ernstige ziektes wel te vinden, al baseerde de encyclopedie rond al die woorden zich wel op aandoeningen uit het verleden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: hoe-weet-je-dat-de-vrouw-thuis-is.jpg

Tering, Tyfus en zo meer kwamen vaak voor. Een etter was een klerenlijer, iemand die je iets aandeed een boerenl.l. De kreten die tegenwoordig worden gebezigd zijn vooral afkomstig uit het Engels, men gebruikt in bepaalde kringen graag volksziekte nummer 1 en als iets een beetje tegenzit gebruiken met name jonge meiden de term die verwijst naar hun eigen lusthof tussen de al dan niet fraaie benen. Het blijft mij verbazen. Hoe meer ik groeide als ontwikkeld mens, des te meer beschaving tot mij kwam. En vloek ik dus zelden of nooit. Schelden kan ik wel hoor.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: dino-1.jpg

Maar dat kan en mag ook best vilein. Wie mij kent weet dat ik voor bepaalde groepen mensen of politici fijnsoortige kretologie heb ontwikkeld. Maar dat gevloek waarbij je een eventuele oppergod (ze zijn er in gradaties) uit de Hemel vloekt is mij niet zo bekend. Al zit de echte Amsterdammer natuurlijk niet te diep onder de huid en moet ik dus af en toe ook op de tong bijten om er niet iets echt venijnigs uit te gooien. Ooit moest ik erg lachen om de oude Andre Hazes.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: luther-4.jpg

In een film over zijn leven van toen, intussen alweer lang geleden opgenomen en uitgezonden, reed hij rond in een dikke Amerikaan. Samen met een vriend/chauffeur. Onderweg moesten ze ergens stoppen en reed een jonge dame met haar mini-Japanner knalhard achteruit tegen de dikke Buick van Hazes aan. Het eerste wat hij er uitgooide was ‘stomme stoephoer!’. Ik moest er wel om lachen…Hoe kom je er op… Ik kende de term niet maar beledigend was het best wel. Later was hij tegen de van diepe schuld getuigende dame nog hoffelijk ook. Onlangs overkwam mij iets soortgelijks. Al rijdend naar de wasstraat in de buurt reed ik in het linkerbaanvlak van een tweebaansweg (2 x 2 rijstroken) om even verderop linksaf te slaan naar mijn bestemming. Naast mij reed een bestelwagen. Uit het niets dook ineens een dame op die met haar Ford net voor die besteller vanuit een uitrit door wilde steken naar de weg aan de andere kant. Maar nooit had gerekend op een tweede auto (ik dus) die naast die besteller reed. Zonder op of om te kijken stak ze over…. Vol op de remmen en meesturend om de dreigende aanrijding te voorkomen kon ik dat laatste maar net aan voorkomen. Het scheelde 10 centimeter. Zij keek naar rechts, had mij totaal niet gezien en reed gewoon door. Ik gilde haar ‘domme tuttenbel’ na, gaf gas en reed verder. Achteraf vond ik dat best knap. Dat laagje fatsoen bleek dikker dan ik zelf dacht. Best een compliment waard vond ik zelf. En een blogje. Want als ik een paar jaar eerder iets soortgelijks had meegemaakt was ik wellicht Hazesachtig tekeer gegaan…. Jullie ook?? (beelden: archief)

Anders…

Anders…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: nude-beeld-.jpg

Voor de goede orde; waarover ik nu schrijf zegt niets over mijn idee dat mensen zelf mogen kiezen wat of wie ze zijn, welk geloof ze willen aanhangen of welke geaardheid ze menen te moeten voelen of uitstralen. Het gaat mij vooral over het feit dat kleine minderheden menen dat zij bij een grote meerderheid rechten moeten afdwingen die gezien hun marginale aanwezigheid in de samenleving wel wat ‘overdreven’ zijn. Ik ben zelf zoals bekend een volkomen overtuigde en praktiserende heteroseksuele Amsterdamse man met een blanke huid en van oorsprong blond haar en blauwe ogen. Dat is voor veel van die types die nu het hardste schreeuwen ongeveer de oervijand van waar zij voor staan. Immers ‘zij zijn altijd onderdrukt en gekoloniseerd’ of in hun recht op anders zijn geremd door juist lieden zoals ik. Ik ben me daarbij persoonlijk overigens van geen kwaad bewust. Zie slechts dat bepaalde groepen erg veel last hebben van zich moeten aanpassen aan normaal geldende normen en waarden, dan wel wetgeving die in een land als het onze (of de omringende Europese) gelden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 70-3.jpg

Daar behoort stelen, overvallen, plunderen, verkrachten, je vast plakken aan de weg, symbolen van die samenleving vernielen of in de brand steken dus niet bij. Ook zij die menen dat de Schepper hen in een verkeerd lichaam zou hebben gestopt mogen wat mij betreft best vertellen dat ze graag ineens een andere identiteit willen aannemen, maar om dan meteen te claimen dat de wereld om hen heen op al hun wensen en verlangens moet worden afgestemd lijkt mij wel wat sterk overdreven.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: nudism-run.jpg

Geldt ook voor dames die geheel gesluierd over straat willen lopen zijn mij daarom alleen al een doorn in het oog. Het waarom zit in de provocatie. Elk geloof is een persoonlijke keuze, niets meer, niets minder. Wordt je echter gedwongen dan doe je daarvan aangifte. Maar vraag niet om een christelijk/joods/liberale samenleving zich aan te passen bij jouw wensen en verlangens. Overdreven dwingend. En ik haal graag die 2.2 miljoen nudisten in ons land aan die ook gewoon kiezen voor naaktrecreatie thuis of op het strand.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: rijks-6-img_3744.jpg

Stel nu eens dat ook die laatste groep meent in de breedte alle rechten te hebben deze keuze op te leggen aan de rest van onze bevolking. Met name linkse types en zij die de archaische geloven aanhangen zouden groen en geel worden van boosheid. Waarom vinden we dat andere dan wel acceptabel? Nu vind ik het best wat mensen achter de voordeur doen hoor, niks mis mee, zolang ze hun vrouwen of kinderen niet martelen of dieren doden voor de lol. Maar op straat?? Ik heb er niks mee. Moest ik kiezen zou ik die nudistes, mits keurig verzorgd en fris ruikend, plezieriger vinden dan al dat ingepakte claimgedoe. Maar dat geldt dus ook voor mensen die zich mengen in elk publiek debat omdat ze ‘anders’ zijn of zich zo voelen. Trek een jurk of pak aan als je daar lol in hebt, maar verlang niet van de maatschappij om je heen die dat voor jou speciaal alles verandert.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: sierlijkheid-4.jpg

De NS spreekt sinds kort haar passagiers niet meer aan met ‘dames en heren’ maar noemt ons ‘reizigers’. In Duitsland wordt het Journaal ook niet meer op de oergroepen van de schepping (..) aangesproken, men laat ‘dames en heren’ omwille van het ‘politiek correcte’ maar weg. Kerstmis wordt omgevormd naar Winterfeest om ‘anders denkenden niet te kwetsen’, en tegen snelwegplakkers wordt niet meer opgetreden want bij het OM zitten mensen die wel gevoel hebben bij dat anarchistische volk. Er is of gaat veel mis op deze wijze en ons land begint te lijken op een bananenrepubliek als we niet opletten. En om die reden uitte ik me ook hierover weer eens. Om duiding te geven aan het fenomeen van de interactie tussen mensen. Wie iets wil bereiken als begrip, samen, duiding, moet vooral niet eisen of claimen, maar in goed Nederlands uitleggen wat men graag zou willen. Of….nog beter, wat men bij kan dragen aan die samenleving. Want dat schort er vaak compleet aan…… En ik lees jullie commentaren wel…. (Beelden: Archief/internet)

Alleen…

Alleen…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: alleen-4.jpg

Wij mensen zijn zelden echt alleen. In ons landje heb je al snel 18 miljoen anderen om je heen en dat wordt nog aangevuld door miljoenen bezoekers van elders die hier op bezoek komen of vakantie vieren. Stilte is dus zeldzaam. In eigen kring omringen we ons met de familie, vrienden, buren, kennissen etc. Want alleen zijn is niet fijn. Dan heb je geen aanspraak, kunt niets delen, ook geen liefde. Maar ook bij ongerustheid of verdriet is dat alleen zijn een crime natuurlijk.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: alleen-2-woman.jpg

Echte pijn of ongemak beleef je overigens veelal wel in je eentje. Dat weet iedereen die een ingewikkeld medisch onderzoek moet ondergaan, een behandeling of pakweg een scheiding. Dat doe je alleen, hoeveel steun je voor- of achteraf ook krijgt. En echt, het maakt niet uit of je alleen bent door eigen keuzes of doordat anderen dat voor jou hebben besloten. Overigens is eenzaamheid iets heel anders dan het begrip wat ik bedoel. Eenzaamheid is echt pijnlijk, zeker als mensen eenzaam zijn terwijl ze omgeven worden door mensen die het goed met hen menen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: alleen-3.jpg

Los van de gevallen die door overmacht of overlijden echt in totale eenzaamheid terecht zijn gekomen en geen sociaal vangnet meer kennen. Wie een zekere leeftijd heeft bereikt weet dat je door verlies van mensen die je vroeger om je heen had nu best een beetje eenzaam of doelloos door het leven kunt zwabberen. Wat heeft het nog voor zin en zo…. Maar dat was niet mijn inspiratie voor mijn blogverhaal deze keer. Mij gaat het om die momenten dat je iets helemaal alleen moet doorstaan. Bij de tandarts bijvoorbeeld. Al dat geboor en gepruts wordt je door niemand afgenomen, dat wordt bij jou al dan niet pijnlijk uitgevoerd. Dat medisch noodzakelijke onderzoek dat pijn en soms schaamte opwekt, hoe zeer anderen jou daarin bijstaan, je moet het zelf doormaken. En dan is er nog dat onherroepelijke einde van je leven. Ooit komt die dag, dat moment, voor eenieder en dan moet je het in je uppie klaren. Niemand die het voor jou even oplost. Onlangs maakte ik dit in medische zin weer mee met een zeer nabije staande geliefde. Onderzoek, heel vervelend, ik was mee. Maar er komt een moment dat zij naar binnen ging in dat helse theater waar de witjassen handenwrijvend op haar wachtten. En ik me maar ergens moest gaan zitten vermaken. Nou dat deed ik door in mijn notities dit verhaal in kleine steekwoorden neer te zetten. Opdat ik het niet zou vergeten. Zoals wij zo vaak neigen te doen bij hen die ook soort gedoe alleen moeten doorstaan. Een appje is dan niet genoeg. Er zijn voor de ander wel. En verder zoekt eenieder het maar uit…. Ik heb mijn notities over dit beladen onderwerp uitgewerkt. Herkenbaar???? (Beelden: Archief/internet)

Respectloos…

Respectloos…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 1921-2.jpg

Wat mij telkens weer opvalt bij TV-programma’s of Youtube filmpjes die gaan over o.a. het werk van onze politiemensen, dat heel anders dan wij graag zouden willen geloven, veel nieuwe inwoners van onze landen volstrekt maling hebben aan onze overheidsdienaren. Ze bepalen hun eigen regels, desnoods wetten en hebben voldoende brutaliteit om zich verbaal of fysiek al snel tegen die agenten te keren die het ‘wagen’ het aan te spreken op grensoverschrijdend dan wel crimineel gedrag.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fotos-camedia-c220-200608-105-1.jpg

En pas op dat dit veelal de reden is dat ze staande worden gehouden. Als ik dan zie hoe er wordt gesproken tegen agenten en hoe die zich (kennelijk met een geweldswaarschuwing van superieuren als leidraad) gedragen neem ik daar soms de pet voor af maar vaak jeuken de handen. Ik stam nog uit een tijdperk waarin je ontzag had voor de toenmalige lieden van Hermandad. Wat die zeiden was wet en wie niet wilde horen moest maar voelen. Een tik van de gummiknuppel was het eerste wat je kon verwachten bij verzet of vocaal protest.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: vw-bus-t4-rotterdamse-politie.jpg

Je hield je kop dicht. Mensen van mijn generatie zijn dus veelal wetsgetrouwer dan zij die zonder al te veel normale opvoeding tegenwoordig de straten bevolken. Ik krijg er echt medelijden door met die arme agenten. En dan helemaal voor de dames onder hen die van alles over zich heen krijgen. Van aanstaande verkrachtingen tot die van hun moeder als ze de verdachte niet los laten waarbij dat aanraken van die malloten kennelijk een dingetje is want het eerste dat je hoort is ‘niet aanraken, niet aanraken’. Vrouwen die gelijkwaardig zijn in hun cultuur kennelijk taboe, dus met die politie willen ze niks van doen hebben. Komt dit nou door de opvoeding thuis, de scholing of is het iets dat deze lieden in hun genen hebben ontwikkeld? Ben ik altijd voorstander strenge agenten? Nou nee? Helemaal niet als ze me weer vanuit een anonieme positie een bekeuring bezorgen. Veelal voor te snel rijden, ook al is het dan maar voor 2-5km/u te snel. Als ik trouwens zie hoeveel jonge mensen dit politievak willen uitoefenen is er nog hoop. Ooit waren wij op trip in de VS. De begeleidende dame van de toenmalige reisorganisatie die wist dat wij gingen rijden in een huurauto waarschuwde ons speciaal als ‘Nederlanders’. De politie daar is heel anders dan die in Nederland. Geen discussies voeren, precies doen wat er gezegd wordt en bedenk dat men de hand sneller aan de trekker heeft dan in ons landje. Nou, wij hielden ons daar aan. Je weet maar nooit. Gold in het oude Oostblok ook, politie was niet om mee te spotten. Kortom het kan wel, maar dan moet je ook willen. Agenten met een instructie de straat op te sturen dat ze eigenlijk niets mogen en zich de huid maar vol moeten laten schelden is heel kwalijk. Net zoals die matige opvoeding van de daders. Het roer moet om…al wordt dat in sommige omstandigheden best lastig. Er zijn stadsbestuurders die de daders wel maar de slachtoffers of agenten niet wensen af te dekken. En dat is pas een echt schandaal…(beelden: archief)

Ik vertrek…

Ik vertrek…

… niet hier hoor, al zullen sommigen juist dat spijtig vinden……Nee, ik bedoel meer het tv-programma dat al zo lang te zien is in allerlei vormen en uitvoeringen. Mensen die het niet meer zien zitten in eigen land en vertrekken naar een of ander Europees of derde-wereld-land en daar ontdekken dat ze in dat nieuwe thuisland net zo hard moeten werken als in Nederland het geval was maar ook dat onze samenleving zodanig is ingericht dat het meest simpele feit goed te regelen valt. Die emigranten onderschatten vrijwel allemaal de kosten voor het herstel van een of andere oude watermolen of kasteel en dat ze met hun op een A4-tje uitgewerkte plannen voor een B & B (dat blijkt de meest bedachte inkomstenbron voor dat nieuwe leven te zijn..) hopeloos achter de realistische feiten aanlopen.

Want ineens heb je een vergunning nodig voor vrijwel alles, blijkt die burgemeester die zo leuk de stroopwafels uit Nederland in ontvangst nam eigenlijk de lokale slager te zijn en bestuurlijk helemaal niets in de melk te brokkelen hebben. Afspraken met aannemers of klusjesmensen zijn veelal niet te maken.. Kinderen (ik heb daar altijd extra medelijden mee) moeten naar een of andere school ver weg, spreken de taal niet en worden in eerste instantie doodongelukkig. Daarnaast speelt al dat klussen vaak op bij het huwelijk dat in Nederland al zo op losse schroeven stond en moeten een of beide partners tussendoor ook nog werk onder hun niveau aan nemen om tenminste een stokbroodje brie te kunnen eten.

Dat A4-tje vol plannen ging uit van een maand of twee, drie klussen om dan in het ‘hoogseizoen’ de eerste gasten te kunnen ontvangen. Maar in de praktijk duurt dat klussen een jaar langer en zitten die lui dik twee seizoenen zonder gasten en echt inkomen. En dan maar zeggen dat ze zo veel gelukkiger zijn dan voorheen in Nederland. Het moet je liggen, jouw ding zijn. Ik kijk er met kromme tenen naar en verbaas me altijd weer over de naiviteit waarmee men dit avontuur aan gaat. Een nieuwe variant is die waarbij je voor minder dan een ton een huis koopt in een of ander land en daar dan je toekomst gaat opbouwen. Soms weet je niet wat je ziet. Paleisjes, maar vaker toch boerderijtjes met een lek dak en rotte vloeren. En hup, dan gaan we weer klussen. Nou is dat met zulk soort prijsjes (huizen kosten soms 40 mille) niet zo gek, maar als je het achtvoudige moet neertellen en dan ook zo moet klussen zou ik passen. Maar ik ben ook geen klusjesman…Een van volgende blogs zal dat bewijzen…. Wie heeft nog meer plannen om te vertrekken…?? Ik ben benieuwd….En als je er alleen van droomt vertel dan maar wat je er bij bedenkt mocht het zover komen… (Beelden: Internet/Archief)

Dussuh…

Dussuh…

Wij Nederlanders zijn kennelijk gek op bepaalde uitdrukkingen en als ze niet zijn overgenomen uit het Engels of straattaal dan toch wel omdat we denken dat we door ze te gebruiken opvallend intelligenter overkomen dan we eigenlijk zijn. Bij het beluisteren van wat radio/tv-interviews dan wel het altijd geweldige programma ‘We zijn er bijna’ van MAX kwam de hier gebezigde uitdrukking veelvuldig voorbij. Kan geen straattaal tegenop. Voorbeeld, veel van die caravantypes uit die wekelijkse reisverslagen blijken op 2500km afstand van huis Nederlandse gewoonten altijd mee te nemen. Zoals hagelslag op je brood, maar uiteraard wel meegenomen uit Nederland in de caravan of camper. Net als pindakaas, koffie of ingevroren groenten.

En dan zoemt de camera in op zo’n stel dat dan laat zien wat men eet. ‘Wij eten altijd groenten en aardappelen en liefst om half zes…..en dat is lekker…..dussuh!’. Dat laatste is een veel voorkomend taalkundig fenomeen. Mensen die een statement maken vanuit een zekere burgerlijke standvastigheid gebruiken het. ‘En mevrouw, wat vindt u van de huidige regering??’.. ‘Nou meneer, ik vind ook dat er wel iets mag gebeuren aan het vele vuil op straat….dussuh’…. ‘Waar gaat u heen deze herfstvakantie?’ ‘Wij gaan naar de Rijn, met een boot varen…dat vinden we leuk….dussuh’.

Die uitdrukking in feite het uitroepteken achter een zin, maar dan ernstig uitgesproken. Betekenis; waag het niet ons tegen te spreken, want zo doen we dat en daarover geen discussie. Dussuh… Een ander niet uit te roeien fenomeen, ik schreef er al langer geleden over, ‘Ú mag daar gaan zitten’ of ‘dan mag u hier even wachten’. Veelvuldig in gebruik bij receptionistes(n) of assistenten(s) van doktoren of andere semi-gewichtige types. Betekenis: ‘Ik sta u toe daar te gaan zitten of te wachten’. Toch iets anders dan ‘Ga lekker zitten tot ik u oproep’ of iets dergelijks. Als we net zo dwingend zouden zijn richting dingen die niet mogen werd de wereld heel anders van opzet en inrichting. Onlangs in een boekenwinkel te gast waar we wat lang op onze beurt moesten wachten, zette de uitbaatster even stevig in tegen een stel dames met klierende kinderen die van alles en nog wat oppakten en zeurden dat het een lieve lust had. Ik had er bewondering voor. En bepaald niet voor de moeders die hun kinderen zelfs na de vermaning niet toespraken. Immers…Zij lieten hun kinderen altijd vrij…..zo doen we dat….dussuh…… Dom volk! (beelden: Internet)

Op deze dag in….1924..

Op deze dag in….1924..

..precies 100 jaar geleden werd het vandaag net geen 16 graden warm. Het was een schrikkeljaar en ook een waarin de Olympische Spelen werden gehouden te….Parijs. Niks nieuws onder de zon dus. Dat verandert snel als we zien dat het toch nog redelijk jonge KLM besloot om per vliegtuig een route te openen naar Batavia in het toen nog Nederlands-Indie! De Fokker F-VIIa die daarvoor werd ingezet deed er weken lang over, want het was nog pionieren in die tijd. Wat zijn we op dat punt toch ver vooruit gegaan.

Dat deden we (maar dan toch met het nodige voorbehoud…) ook op het gebied van de totale bevolking qua omvang. Een eeuw terug was die net 7 miljoen mensen groot. Elk jaar kwamen er door geboorten dik 100.000 mensen bij, een klein deel ook door immigratie, die indertijd vooral plaatsvond vanuit landen als Duitsland en Polen. Daar had men met ernstige gevolgen te maken van WO1 en pogroms richting joden. Ook toen al. Als we eens kijken naar het boodschappenlijstje, omgerekend in Euro’s voor het gemak, zien we dat 1 kilo aardappelen voor 0,05 cent van eigenaar verwisselde. Brood kostte 0,09, 1 kilo kaas 0,78, eieren 4 cent per stuk, koffie 46 cent per pak en margarine 27 cent. Melk kostte 7 cent per liter. En die was nog van de volle soort.

Hard werken leverde de gemiddelde Nederlander 85 euro per maand op. Moest je wel vaak 6 dagen per week arbeid voor verrichten. Voor de liefhebbers van cultuur was er George Gershwin die o.a. zijn befaamde Rapsody in Blue componeerde. De man zou jaren lang een grootheid zijn in de Amerikaanse muziekscene. Wat je niet ziet is dat veel Nederlanders ronduit in armoede leefden. De gemiddelde arbeider moest bijna slavenarbeid verrichten om nog een beetje aan het dagelijks brood te komen. De hygiene liet in veel woonomgevingen fiks te wensen over en de scholing van met name mensen uit lagere milieus was of bleef slecht.

Men was overwegend nog wel zeer gelovig. Katholieken en protestanten bleven trouw aan hun kerkelijke tradities en heidenen waren vaak communisten. Ging je niet mee om. Achteraf gezien een prima advies…. Hoe dan ook, de wereld is ook in Nederland flink veranderd. We leven nu in een vorm van weelde, mixen met andere culturen voor zover die daar voor open staan. Deden we indertijd met die toenmalige immigranten ook. Maar Nederland was een eeuw geleden veel minder gericht op het buitenland dan nu. Immers, de neutraliteit moest gehandhaafd, net als de goudstandaard. De regering gaf niet meer geld uit dan de tegenwaarde van de goudvoorraden. Kwam ons op enig moment nog duur te staan. Maar dat was meer voor de toen nabije toekomst….. (Beelden: Internet)

Later…..

Later…..

Veel jonge mensen denken nogal eens in termen als ‘later als ik groot of volwassen ben dan….’. Ze bedoelen daarmee dan dat ze later in hun leven dit of dat nog zouden willen bereiken. Rijk of beroemd worden komen dan al snel als te behalen begrippen of doelstelling boven. Soms willen ze domweg gelukkig worden, vader of moeder zijn, reizen maken, een sportwagen bezitten dan wel pakweg piloot of chirurg als beroep uitoefenen. Later, het leven heeft zijn loop genomen, dromen mensen nogal eens van allerlei andere zaken, al zitten er tussen die vaak vasthouden aan die oorspronkelijke dromerij. Maar wat als dat later er ineens sneller is dan je dacht? Dat je zo maar op een leeftijd zit die de kansen op het bereiken van al die doelen niet bepaald gaat helpen.

Dat je ontdekt dat je fysieke of geestelijke vermogens je niet in staat stellen om te komen tot het leven als je ooit had bedacht. Wat doe je dan? Kniezen? Bij de pakken neerzitten en accepteren?? Ik heb genoeg mensen leren kennen die vooral dat laatste doen. Dat geeft ze rust, minder stress. Maar er zijn er ook die koste wat het kost tot doelen willen komen die ze ook eerder in hun leven stelden. Parachute springen of een heel verre reis maken, met haaien zwemmen of met iemand van het eigen geslacht het avontuur zoeken. Ik geef maar wat voorbeelden.

Daarbij is het handig om ook even mee te nemen wat dat ‘later’ dan precies is. Want het kan ook leiden tot uitstelgedrag. ‘Nee, dit jaar niet, maar over een paar jaar wil ik echt……’. Vul maar in. Helaas zitten we als mensen zo niet in mekaar. Slechts communisten geloven in de geleide economie en vijfjarenplannen. Normale mensen niet. Althans zouden dat niet moeten doen. Want morgen kan het licht wel uit gaan, of ontstaat er een wereld die je nu niet wilt bedenken maar je als volk en individu in het ongeluk stort. Je hoeft maar een blik op die wereld om ons heen te werpen en te zien dat de bedreiging van ons veilige geregelde leventje door extremisme, fanatici of gewone moordenaars ineens kan eindigen. Om het over akelige ziekten maar niet eens te hebben. Dan is later ineens heel relatief. Als kind moet je daar niet mee bezig zijn natuurlijk. En blijven dromen, vooral dat. Over prinsen op het witte paard (mag ook een prinses op een roze pony zijn uiteraard), de rijkdom van Dagobert Duck of het talent van een operazanger(es). Want als er niks te dromen valt is het leven van kinderen net zo triest als van de lieden onder hen die juist onder de kneveling van een of andere doctrine worden verplicht tot doen van zaken die wij hier als barbaars ervaren. Kortom, leef en droom nu en stel niet uit. Echt, je leven wordt er een stuk leuker door. Ik deed veel van die dingen en de in mijn jeugd gestelde doelen werden of zijn aardig bereikt. Maakt een mens zeer gelukkig. Maar je moet dan nog wel zelf de slingers ophangen uiteraard…..Jullie mogen zelf dromen over welke….(beelden: archief/internet)