In de afgelopen maanden zond RTL4 net als Videoland een reeks uit onder de titel ‘B&B vol Liefde’. Uitgangspunt van dit tweede seizoen was een reeks mensen met een (soms soort van..) Bed & Breakfast in den vreemde. Veelal qua karakter bijzondere lieden die daar waar ze neerstreken in Frankrijk, Italie, Oostenrijk of Portugal, redelijk succesvol waren in het uitbaten van hun nieuwe bron van inkomen, maar soms nog steeds in de opbouwfase van dat gebeuren verkeerden.
Terwijl ze daar al dan niet hard werkend aan de slag waren ontdekten ze ook dat ze de liefde misten. Een partner aan hun zijde, een maatje, zowel voor de uitbating van hun B&B als ook in bed. Nou het programma liet zien hoe slecht Nederlandse mannen en vrouwen zijn in zgn. partnercommunicatie. Ze luisteren niet, kwekken over koetjes en kalfjes en zelfs dat niet, maar zijn niet meteen verkopers van hun eigen gevoelens. Daarbij komt dat de kandidaten(s) die zich inschreven om het eens te proberen bij die B&B-eigenaren soms ook van een empathisch niveau zijn dat je echt meteen de conclusie kunt verbinden dat ze daarom vaak als single door het leven gaan.
Horkengedrag, een zekere domheid, totaal geen interesse in die andere mens behalve dan wellicht het feit dat je door zo’n serie ineens kunt opduiken als ‘BN-er’ in andere formats. Mijn tenen staan er krom bij. Want net als ik al eens eerder schreef in ander verband, dat je de liefde zoekt maar er niets voor wilt doen. Oftewel eens vraagt wat die potentiele andere mens in jouw leven leuk vindt, graag eet of weet ik wat interessant vindt, ik kan er met de pet niet bij. Zijn we dan zo slecht opgevoed? Is de liefde ons totaal vreemd geworden, moet het op een presenteerblaadje worden aangereikt zonder tegenprestaties? Dan snap je wel dat op enige termijn relaties stuk lopen.
Mannen die wel aan hun eigen plezier denken maar de veelal vrouw in de relaties vergeten. Vrouwen die het materiele interessanter vinden dan de passie maar vooral menen dat de zon slechts op hun lijven zal schijnen voor de rest van hun leven. Daarbij zie je ook dat men zich nauwelijks realiseert dat het leven in een of ander Frans gat echt iets anders is dan wonen in de grote stad midden in Nederland met je familie en vrienden om je heen. Het kan best zijn dat het allemaal via een script zo in elkaar is gestoken maar mijn handen jeukten soms om die lui eens flink door elkaar te schudden en aan te reiken hoe je bepaalde zaken hoort te doen in een wedstrijd om een relatie. Een van de meest botte lui uit de reeks, ene Richard, was in al zijn onverstaanbare geschreeuw wel het meest duidelijk. Hij hield van vrouwen met lang haar en ronde stevige billen en had een grote passie voor klussen en motorrijden. Met die ogen (vrouwen moeten me niet aan de kop zeiken..) bekeek hij de kandidates. En die hadden het daar in de meeste gevallen best lastig mee. Maar bleek in de finale een hartje van goud te bezitten. Het was in zijn totaliteit echter een en al rariteitenkabinet, maar wij hebben ons er wel mee vermaakt. Omdat je meteen ziet dat veel mensen buitengewoon matig zijn in welke vorm van communicatie ook. Zouden er daarom zoveel gescheiden zijn geraakt dan wel al jaren lang single gebleven? Vast….. (Beelden: Internet)
Onlangs hoorde ik op de radio een verhaal naar aanleiding van een door een luisteraar gestelde vraag. Die verbaasde zich er over dat in de medische wereld van huisartsen en apothekers de fax nog steeds een dominante rol speelde. De ‘wat’? Ja, de fax! Voor de jonkies onder ons, dat was een wondermachine die ooit via het telefoonnet in staat was om een document door te seinen van de ene kant van land of wereld naar de andere. Met veel gepiep en gekreun van de ingebouwde printers. Het was een toppunt van vernuft toen hij ergens halverwege de jaren tachtig van de vorige eeuw uit werd gebracht en het ding was in het begin peperduur. Via leaseconstructies kon je er een aanschaffen, iets wat wij indertijd in het door mij eerder beschreven auto-dealerbedrijf ook deden. Zie mijn vervolgverhaal maar een paar hoofdstukken terug. Maar dit terzijde. Toen de fax was ingeburgerd bleek hij eigenlijk al achterhaald.
De personal-computer had ook zijn intrede gedaan en al snel waren we in staat om hele rapporten per electronic mail als bijlage over te zenden van punt a naar b. De digitale wereld versnelde met een turbo en de fax werd een relikwie uit de oude doos. Net als de oude zwart-wit-tv toen we eenmaal kleur hadden ervaren. Ergens in de jaren negentig was al het einde voor die fax in zicht en niemand heeft er nu nog een staan schat ik in. Nou ja, met uitzondering van die medische wereld dan. Daar werkt men er nog mee. Heeft iets met privacygevoelige zaken van doen. Men beschermt de patiëntendossiers met het eigen leven, en dat is ook de reden dat je bij verhuizing zoveel moeite moet doen om gegevens mee te laten verhuizen opdat de nieuwe behandelaars kunnen kijken naar datgene wat over je bekend is bij de verschillende witjassen die dit doel dienen.
Naar ik nu begreep wil men de eventuele overdracht slechts doen per fax. Al zijn die dingen dan tegenwoordig via via wel in de computersystemen geïntegreerd. Wat men ontvangt en wil uitdraaien komt langs de pc op de printer en dan weer in een fysiek dossier. Voor de rest zou ik geen sectoren meer kennen die de fax nog zien als een modern communicatiemiddel. We mailen, appen, skypen en wat dies meer zij, maar faxen? Wie het nog wel doet mag het me vertellen. Graag met uitleg over het waarom en waardoor….Maar ik vrees dat ik maar weinig reacties van dien aard zal krijgen. Overigens was in mijn persoonlijke geschiedschrijving ooit een moment dat ik ‘in between’ de retail-autowereld en de wholesale-autowereld weer even terugkeerde op Schiphol. Ook dit verhaalde ik al eens eerder. Maar opvallend, kom je uit een relatief klein bedrijf met telefoons en faxen, in een wereld waar men toen nog de telex en schrijfmachines gebruikte. De Telex?? Ja! Wie dat nog heeft meegemaakt mag zich ook melden…..(Beelden: Internet)
Marktplaats geeft eens per zoveel maanden een overzicht van de door haar geregistreerde handel op velerlei gebieden, maar zeker ook daar waar het de autoverkopen betreft. Steeds meer verkopers en kopers weten elkaar te vinden op dit platform om zo de auto van hun dromen te verwerven of om er juist vanaf te komen. Door een toenemende focus op innovatie van het platform in combinatie met een aantrekkende economie heeft Marktplaats Auto’s in 2017 een naar eigen verklaring zeer succesvol jaar gedraaid. Dit blijkt uit cijfers en dataonderzoek van het handelsplatform. Gemiddeld vonden er dagelijks 3,5 miljoen zoekopdrachten rondom auto’s plaats. Er werden in 2017 dagelijks ruim 7.300 occasions geplaatst, waarvan de meerderheid door autobedrijven (85%). Gedurende het afgelopen jaar stegen de verkoopprijzen flink, zo was de vraagprijs van nieuwe modellen in het laatste kwartaal maar liefst 30% hoger ten opzichte van het eerste kwartaal in 2017.
De top drie van meest populairste automerken bestaat uit Mercedes-Benz, BMW en Volkswagen. Opvallend is dat Mercedes-Benz vanaf januari tot oktober het populairste was, maar in het laatste kwartaal werd ingehaald door Volkswagen.
Aanbod elektrische auto’s 
Maar bedenk maar eens dat 99% van de mensheid het geld niet heeft om die peperdure zaken aan te schaffen. Zo zit dat ook met andere artikelen. De meeste zaken in een normaal huishouden lijden onder de afschrijvingsregels. En die afschrijving is vaak steil. Veel hoger dan wij ons vaak ook maar kunnen voorstellen. Alle roerende goederen hebben er last van. Zelfs kunst. Want dat wordt wellicht ooit iets waard als we tweehonderd jaar verder zijn, maar nu?? Zeldzaam! Ook al denken veel mensen dan wel dat ze met dat kunstzinnige spul goud in handen hebben. Komt ook doordat ze kijken naar programma’s als Kunst of Kitsch en dan ontdekken dat zij ook een ‘Rembrandt hebben gekocht op de rommelmarkt’. In de praktijk valt dat veelal tegen. Dat doet het ook bij auto’s of motoren. Die schitterende glimmende bolide die je net splinternieuw uit de showroom naar buiten rolde bij de dealer die hem aan je verkocht, is nadat je bent ingestapt al 5% minder waard! En die afschrijving gaat gestaag verder.
Al was het maar omdat de meeste auto’s ook gewoon worden gebruikt, er wordt mee gereden, en die auto lijdt dan onder het fenomeen van het gebruik, het weer, of wat ook. Je schrijft dus gemiddeld per jaar 15% van de waarde af. En bij sommige auto’s gaat dat sneller dan bij anderen. Vraag en aanbod spelen een rol, net als het merk of het type auto dat je koos. Maar zeker ook de kleur. Wit lijkt leuk, maar niemand wil dat tweedehands kopen. Resultaat een witte auto schrijft sneller af dan bijvoorbeeld een zwarte of zilverkleurige. De staat van onderhoud speelt ook een rol. En wie denkt (gezien de vele gesprekken tussen koper en verkoper waarin dit onderwerp passeert) dat zij/haar auto gewoon nog de nieuwwaarde zal opbrengen na vier jaar met 50.000km op de teller snapt het economische systeem niet. In feite zie je slechts bij huizen of ander vastgoed dat het daar anders in elkaar steekt.
Huizen worden in de goede jaren meer waard dan je er ooit voor betaalde. Moet je wel geduld hebben en een markt die gewillig is, maar dan nog. Op een huis schrijf je zelden zoveel af als bij roerende zaken. En dus is dat geen slechte investering. Mits je financieel zodanig bent voorzien dat je een eventuele tegenvaller kunt opvangen. Belangrijk als je terugdenkt aan de crisis van een jaar of tien geleden. Wie toen boven zijn nek gefinancierd was, bleek onder water te gaan en dat is een heel vervelende zaak. Dan schrijf je bij verkoop nog veel meer af dan bij die tv of bank. Maar dat is dan weer iets voor een ander blogje…..
Je hoort als mens tenminste een zekere vorm van eerlijkheid na te streven maar daarnaast ook in te zien dat echt heel eerlijk zijn soms kan leiden tot de grootste conflicten. Diplomatie moet je dan toch zien toe te voegen opdat je niet de hele dag wordt vastgepind op wat je tegen de een of de ander oraal of schriftelijk hebt geuit. Mannen weten al vaak uit ervaring dat ze tegen hun vrouw beter wat kunnen overdrijven in positieve zin dan dat ze echt eerlijk zijn als deze of die vraag aan hen wordt gesteld. Als de vrouw gekookt heeft en de man aangeeft dat wat ze aten niet echt lekker klaar werd gemaakt, kon het wel eens leiden tot een groot probleem. Dat geldt ook voor door haar uitgezochte kleding, die ze dan ook nog naar dat feestje van zijn werk wil aantrekken. Zeg nooit dat je die keuze niet mooi vindt, het wordt je jarenlang nagedragen…. Ook op het werk is het niet zo slim om echt eerlijk te zeggen wat je vindt van je chef(fin) of b.w.v.s. over het bedrijf zelf. Grote kans dat je bij een kennelijk niet meer te omzeilen functioneringsgesprek een en ander te horen krijgt.
En over die door mij ongewilde en qua nut zelden begrepen gesprekken gesproken, ik was zelf altijd erg eerlijk tegen hen die tegenover me zat. Confrontaties over wie nu eigenlijk het slechtst functioneerde in de ogen van de ander kwamen wel eens voor. Eerlijkheid die vaak niet echt op prijs werd gesteld. Gek genoeg zie je de balans bij dit onderwerp nogal eens de verkeerde kant op slaan. Veel mensen zijn ronduit oneerlijk als het er op aan komt. Ze liegen, bedriegen, roddelen en steken je figuurlijk een mes in de rug als dat hen zo uitkomt. Best zaken om rekening mee te houden in de omgang met anderen. Een partner die het altijd met je eens is lijkt me saai, al pleit ik niet voor constante discussies, maar het moet wel open en eerlijk allemaal. Dat geldt ook voor de dingen die je niet bevallen. Nu moet je dan niet meteen beginnen met ‘waarom doe je dit of dat toch altijd verkeerd?!’ want dan weet je op voorhand dat er ellende van komt.
Een subtielere manier van vertellen is handiger. Eerlijkheid met mate is dus eigenlijk een betere dan recht voor zijn raap vertellen wat je er van vindt. Blijf daarin ook verstandig en diplomatiek en wees af en toe even hoffelijk als het zo uitkomt. De ander vindt dat vaak heel plezierig. Ben ik zelf altijd eerlijk geweest? Vast niet, er zal ook bij mij wel eens wat zijn overdreven, licht aangedikt, of buiten beeld gehouden. Soms kwam dat beter aan op het moment dat het zich voor deed. En ik denk dat dit voor de meeste van mijn lezers hier of elders het geval is. En ik ben wel benieuwd naar de verhalen over dit fenomeen van jullie kant. Wel eens opmerkelijke dingen gezegd of verzwegen uit hoofde van de eerlijkheid? Laat ff weten als je wilt of kunt…..
Hoe zou het leven er uit zien als je echt en compleet verstoken zou zijn van gevoelens voor anderen. Er bestaan echt mensen die zulk gedrag vertonen. Die alleen maar staccato rechtuit kunnen denken en doen en nooit bezig zijn met wat een ander beweegt. Die daarin ook geen enkele interesse hebben. Ik stel me dan vaak voor hoe die een relatie moeten krijgen en als dit dan alsnog lukt, ook nog wat onderhouden. Stel je eens een leven voor zonder die toch belangrijke emotie van de liefde. Je wordt verliefd, houdt van die ander, wilt die omarmen, vasthouden, verwennen. Als dat gevoel er niet is, verdwijnt toch veel waardevols uit je leven. Ook al zijn er genoeg studies die aantonen dat de liefde een tijdrovend verhaal is waar we als zakelijke mensen best zonder zouden kunnen. Nu is het niet zo dat je zonder interesse in de ander zou kunnen functioneren. Ook niet zakelijk. Een van mijn oude chefs leerde me het trucje om altijd te trachten je in te leven in de ander. Was dat een voetbalgek, vraag dan naar de laatste wedstrijd van die en die club waar hij vast verstand van had.
Hield hij van vissen, praat er over en neem af en toe eens een speciale dobber mee. Het werkte prima en ik wist en weet nog steeds veel over de levens van andere mensen, domweg omdat het me interesseert. Des te opvallender de lieden die dat soort gevoelens helemaal niet kennen en slechts kijken naar de eigen navel. Overigens zonder daaraan de conclusie te verbinden dat die navel wellicht leidt naar een gebied waar je beter naar kunt kijken. Neemt niet weg dat we allemaal wel eens tegen iemand aan zijn gelopen die jouw leven niet zag als interessant genoeg, jouw interesses ziet als er niet toe doend en jouw pijn(tjes) niet (h)erkent. Zijn lastige mensen om mee om te gaan. Je moet wel heel erg sterk in de schoenen staan om voor zo iemand zelf wel gevoelens te ontwikkelen.
Vriendschap en andere relaties gedijen bij tweezijdigheid. En voor de goede orde, of je al dan niet een actief leven leeft gebaseerd op seks en lust zegt niets over de inhoud van een relatie. Immers die gedijt bij dat samen beleven van de rest van je leven. Een beetje seks duurt van enkele minuten tot een paar uur. Dat andere vult de rest van je leven in. Overigens ben ik zelf niet zo van de overdreven aandacht voor de ander hoor…..het moet ook weer niet overdreven worden. Genoeg is genoeg…..maar het moet wel enigermate oprecht overkomen natuurlijk….
Onlangs discussieerde ik met een aan mij (..)gelijkwaardige gesprekspartner over het fenomeen dat bepaalde lieden van allochtone afkomst van de ene op de andere dag kunnen veranderen in moordzuchtige schietgrage mensen zonder geweten. We hadden het daarbij o.a. over de aanslagen in Parijs maar zeker ook elders in de wereld. Wat gebeurt er in die koppen van dat volk dat ze ineens de schakelaar omzetten en hun ego’s de vrije hand laten om zo het woord van de door hen aanbeden goden om te zetten in zelf bedachte barbaarse daden. Naar mijn idee is het een uitvloeisel van een verkeerde opvoeding, een matige opleiding, een indoctrinatie vanuit het geloof waartoe ze behoren en een meer dan enorme frustratie. ‘Eergevoel’ is bij deze lieden ontegenzeggelijk een drijfveer. Dat begint al vroeg. Als je niets presteert in je leven op het gebied van scholing of vinden van een goede baan (vaak aan elkaar gekoppeld) zoek je je heil nog wel eens in de kleine tot grote criminaliteit. Je komt dan in aanraking met het slechtste in de mens. En als je dan via via een AK47 in handen krijgt waarmee je ‘áfvallige bendeleden’ of tegenstanders moet afknallen, doet men dat op dezelfde wijze als in Parijs gedemonstreerd. Maaien en slachtoffers maken, desnoods onschuldige mensen.
Moeten ze daar maar niet in de weg staan. Het ego komt ook naar voren bij zaken die met eerwraak van doen hebben. Onlangs zag ik in Duitsland hoe een vader en moeder van een vermoord meisje werden veroordeeld tot levenslang wegens moord en medeplichtigheid. Ze hadden namelijk hun eigen dochter vermoord omdat die omging met een niet tot het eigen geloof behorende jonge heer. De ‘vrije levensstijl’ van hun dochter beviel ze niet en dat leidde tot dit vreselijke resultaat. Pa nam de veroordeling gelaten aan. Hij vond de eer van zijn familienaam (ook in Duitsland) belangrijker dan de last dat hij zijn eigen kind had vermoord. Opvallend is dat diezelfde eer niet wordt gekwetst als een van de zonen iets doet als de daden in Syrië of Parijs. Dan worden deze lieden gezien als opstandeling, durfal en in sommige kringen, held. En die status speelt mee als ze weer eens ergens toeslaan. Eer en crimineel van huis uit. Het moet wel zo iets zijn. Anders kan ik het niet verklaren.
Geloof is vaak de mantel, maar echt een drijfveer? Veel van de allochtone criminelen hebben geen benul van de inhoud van hun eigen heilige boeken. Moord en doodslag komt daar feitelijk niet in voor. Nou ja, niet zodanig dat je deze schandelijke misdrijven kunt verklaren. Nu wijkt de koran op dat punt niet zoveel af van de oude verzen in de Bijbel of de Joodse gebedsboeken. Ook daar is moord en doodslag veel voorkomend, zeker t.o.v. niet gelovigen. Lees er de passages over Mozes en zijn volk maar eens op na. Slechts een voorbeeld! Kortom, wij kwamen er in die eerder genoemde gesprekken niet uit. Oorzaak en gevolg. Maar een moordmachine wordt je echt niet als je bij de AH niet verder komt dan vakkenvuller of kassier. Daar is meer voor nodig. En ik benieuwd wat! Iemand een (beter)idee??
Altijdmijnmening 