Schuiven….

Als alles volgens plan gaat krijgen we aan het einde van deze maand een ploeg professionals in huis die de bestaande ramen en deuren zullen verwijderen en vervangen door milieuvriendelijk en isolerende kunststof met HR++ glas. Rib uit het lijf zo’n operatie, maar goed daar krijgen we dan best iets voor terug. Als de leveranciers hun werk goed doen betalen wij de rekening. Maar voordien moet er veel gebeuren. Wij zijn lieden met een geschiedenis. Een bibliotheek zou zich niet schamen voor onze verzameling boeken op velerlei terreinen en verder zijn we goed voor hobby’s en huisdieren. Dus dat moet allemaal van de kant. Minstens een meter volgens opgave van de installateurs. En dat dagen lang. Men begint aan de achterkant, de tuinkant bij ons, dus wat daar in die kamers staat (en de keuken) moet opgeschoven naar de kern van het huis. Maar wel op zodanige wijze dat we nog wel kunnen leven in dat huis van ons. Andere zaken moeten afgedekt. Logeerbed naar zolder, stel je voor dat er een gast komt slapen moet die ook ergens heen. We moeten een schema maken voor de drie katten. Razend nieuwsgierig en ook zeer geinteresseerd in het verboden buitengebied. Daar moet dus in huis een safe-room voor gevonden worden waar in- en uitlopende werklieden ze niet uit kunnen laten ontsnappen. Kortom, het wordt spannend in de komende weken.

Mocht je af en toe merken dat we even minder actief zijn op dit blog of de sociale media, het is niet anders, maar heeft geen andere reden dan deze. Zo’n 10 jaar geleden hadden we een soortgelijke situatie. De grote verbouwing van keuken en tweede etage zorgde voor het nodige geimproviseer. We maakten een kleine tijdelijke keuken in de huiskamer zodat we nog wel iets konden eten. De reguliere keuken bestond niet meer, helemaal kaal gesloopt door de aannemer. Dat gold ook voor de meterkast en de gang. Was best confronterend. Op de tweede etage werd de boel een paar maanden later helemaal gesloopt en aangepast aan de gewenste nieuwe situatie.

Mijn toenmalige werkkamer werd opslagruimte en ik kon toen mijn bureaustoel niet meer draaien of achteruit schuiven. Het boren en zagen, vreselijke geluiden, die me noopten om een voor straalvliegtuiggeluiden afschermende set oordoppen te dragen. Arme huisdieren van toen. Ook voor hen was het vast stressvol. Maar het werd wel mooi allemaal en daar genieten we nu nog van. En zo moet het dus ook gaan na de verbouwing van over een paar weken. Opdat we er weer netjes bij zitten en wat minder stookkosten maar vooral onderhoud bereiken. Want al dat best kostbare geschilder door de jaren heen moet dan wel echt over zijn. Daar doen we het voor. Voorlopig….Want er zijn nog meer plannen……Ik houd jullie wel op de hoogte van al dat onzaligs……En ik hoop dat jullie helpen met duimen….:)

Dilemma

Het begon allemaal met een slaapkamerraam dat in een van de winterse stormen begin dit jaar, open waaide en daardoor schade op liep. Grote barst dwars door het glas. ‘Ach, dat laat ik even fiksen door een glasheld uit de buurt’..was mijn eerste gedachte. Mooi niet. Nee hoor, dat soort werk moet u wezen bij……. Al snel waren we drie adressen verder en stapten binnen bij een bedrijf dat als glashandel voor de regio bekend staat. En even snel wisten we dat het nu nog aanwezige glas ouderwets en te dun was en we beter HR++ glas konden laten zetten. OK, doe dan maar meteen een offerte voor de rest van die etage, zijn we meteen op Klaver en c.s. voorbereid was ons antwoord. Drie weken later was er pas een offerte. Uitstekende prijs, daar niet van, maar de monteur die voor die offerte langs was gekomen om in te meten twijfelde wat aan de staat van de kozijnen. Want hout, en hoewel drie jaar geleden nog maar helemaal bijgewerkt en professioneel geschilderd, kon het wel eens tot schade komen als men die dikkere ramen zou plaatsen.

Het zette ons aan het denken. Net als we tien jaar geleden deden toen we een algehele make-over voor het huis overwogen. De toen opgemaakte begroting was zo hoog dat we daar in de situatie van toen ‘slechts’ 50% van konden uitvoeren. Zelfstandig ondernemerschap komt met risico’s en echt een enorm risico wilde ik nog niet nemen toen. Dus sloegen we kunststof kozijnen met dubbel glas indertijd af en deden de rest. Scheelde veel geld en het resultaat maakte ons toen alsnog best vrolijk. Nog elke dag genieten we van de fraaie keuken, de uitgebreide elektrische installatie, de elektronische CV ketel en mijn flink grote museumruimte/kantoor. Maar die ramen op de eerste etage….tja. Dus…maak maar een offerte voor kunststof dan met HR++ glas. En dat bracht ons in een totaal andere wereld. Een wereld van technieken die we niet kenden, mogelijkheden, mode, uitvoering en vooral prijzen. Voor je het weet zit je in het grote geld. Zo groot dat we een advies kregen van diverse kanten om dan maar beter te verhuizen.

De getaxeerde waarde van het huis in deze buurt bij Amsterdam was zodanig dat we dan ‘elders’ iets aardigs konden kopen. Nou die optie liepen we de afgelopen maanden uitgebreid af. In de polder, terug naar waar we ooit woonden al zag ik daar persoonlijk weinig in, maar ook elders in het land. Waarbij de plek me dan soms kramp om het hart gaf omdat het zo ver van mijn stad en Schiphol af lag. Open huis dagen gaven inzicht in hoe huizen er bij stonden die voor best veel geld in de aanbieding waren. Kortom, we deden veel stof op voor discussie en overleg. Uiteindelijk telden we onze zegeningen, analiseerden nog eens hoe we nu woonden en waar, met welke buren en zo dicht bij de Westertoren en besloten de investering in eigen huis te doen. Kost wat, maar krijg je ook wat. De beste aanbieder van de drie (een, die eerste, liet uberhaupt niets meer van zich horen overigens, wat toch bijzonder blijft..) die ons ook een stuk vertrouwen gaf in het hele proces van de uitvoering, mag de klus gaan doen als alles volgens planning verloopt. Dit najaar nemen we afscheid van al het hout in de gevels en gaan we over op onderhoudsvrij en milieuvriendelijk. Opdat de linkse gemeente trots op ons is. Niet dat ik me daar iets van aantrek, immers meebetalen is bij links nooit voorhanden, maar goed, dan maar voor het comfort. Het huis is al vele jaren ons thuis en ruim genoeg om het nog even uit te zitten. En als we het niet volhouden dan weet u het, dit huis is bijna klaar voor de milieuvriendelijke toekomst. Nu nog even die stadsverwarming afwachten….En wat doen jullie op dit gebied? Bereiden jullie je voor op de energietransitie? Al geisoleerd of een warmtepomp besteld??? (Beelden: Yellowbird collectie)

Talent? Kwestie van genen….

15g3srcVeel mensen reageren in hun leven op impulsen waarbij ‘winnaars’ worden gevraagd terwijl ze zelf niet veel meer dan middelmatige scorers zijn of waterdragers in het peloton. Hoe dat komt? Veelal wordt het veroorzaakt door wat de directe omgeving van je vindt. Niet zo gek overigens, want wij vinden natuurlijk allemaal dat we door een Hogere zelf uitverkoren zijn voor onze positie in de maatschappij, sport of andere prestatie en zij die ons verwekten willen dat gevoel nog wel eens versterken. De ene cultuur is meer van ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’ dan de andere. Maar prinsen en prinsessen komen overal even veel voor. En dat zelf benoemde verheven gedrag of het idee dat jij echt uitblinkt in wat je doet helpt veel voor het ego, in de omgang met een team is dat lastig. Zet tien topscorers in een team bij elkaar en er helpen geen tien Louis van Gaals meer bij om de gestelde doelen te bereiken. Immers; ieder voor zich en God voor ons allen! Opvallend is toch dat wij als mensen vaak het idee hebben dat wij zelf uitstekende teamplayers zijn, terwijl we dat bewezen niet zijn. Of dat we denken te kunnen zingen terwijl de ruiten bijna barsten van de valse klanken. Geldt ook voor zelf benoemde schrijvers. Ik heb er heel wat voorbij zien of horen komen, wat men dan al produceerde was veelal voor de eigen familie nog wel aardig, maar voor een groot publiek ongeschikt.

Accountantswerk - 2Vervelend is wel dat je ziet dat veel bedrijven sollicitanten zoeken die in feite allemaal moeten voldoen aan een bepaald uniek profiel. Ze moeten vaak over zoveel talenten beschikken dat een normaal mens daar nooit aan kan voldoen. Vaak al een indicatie dat de HR-functionaris die de advertentie zette, zelf ook niet tot de meest verlichte soort behoort. Het verschil tussen vraag en aanbod is dan ook vaak groot. En zo kiest men voor mensen die zichzelf als top-of-the-bill verslijten maar het in de praktijk zelden waar maken. Na een half jaar kan de advertentie dan meestal opnieuw in de krant. Ik maakte zelf in mijn carrière veel lieden mee die naar eigen idee voor het hoogste waren geroepen, maar of ze daarom ook echt werden uitverkoren? Bij kritische blik op hun kennis en kunde viel het fundament voor hun zelfoverschatting snel onder hen weg. Gaat ook nog wel eens in relaties op. We doen vaak enorm ons best in de ‘verkoopfase’, maar zodra we bezitten wat we verlangden of die lekkernijen hebben geconsumeerd blijkt dat je vooral de verpakking hebt gezien als smakelijk en aantrekkelijk, maar dat de smaak na een paar maal toch wat zuur of bitter is.

Costuums 3 - dit soort pakken heb ik nu aan en die gaan nog niet wegKortom, zelfoverschatting en het vermogen om jezelf als uniek te verkopen is een talent op zich.  En als ik het mag terugbrengen naar mijn eigen beroepsmatige observaties; van de tien cursisten die ik vaak in trainingen of coachings voor me kreeg (vaak waren de groepen iets groter, maar dit terzijde) kon je met 10% echt iets aanvangen. Oftewel 1 op de 10. Van de 800.000 werklozen ons land is dus in die kansberekening slechts een kleine 80.000 mensen echt geschikt voor de rol die ze willen gaan vervullen. De rest is kaf. Groot voordeel, naast al dat kaf bloeit het koren vaak het mooist. Soms helpt een spiegel ook nog wel eens. Voor je de kop stoot, al dan niet voor de zoveelste keer. Talent zit in de genen……of niet! Zo simpel is het….