Onlangs filosofeerden we met lieve vrienden over het leven, missies, dromen, verlangens, en dat alles in relatie tot de emoties die toch vrij komen als je een naaste verliest of pakweg een nieuwgeborene zich meldt.
De vragen werden gesteld in een stichtelijke sfeer en we kwamen individueel tot de slotsom dat je als mens best soms door omstandigheden of ambities tot keuzes komt die je achteraf gezien wellicht niet had gemaakt. Andere keuze qua opleiding of beroep, misschien zelfs al dan niet vroeg in een relatie treden dan wel het krijgen van weinig of veel kinderen. Kan ook zijn dat de keuze voor een woonomgeving ineens anders wordt bekeken dan je het indertijd deed. Leeftijd speelt daarbij natuurlijk een rol. Elke tien jaar toegevoegd aan een mensenleven geeft meer inzicht in hoe je naar bepaalde zaken kijkt. Wijsheid noemt men dit wellicht, maar het kan ook komen doordat mensen soms doodongelukkig zijn geworden door de keuze die ze (al dan niet onder dwang van derden of omstandigheden) indertijd maakten.
Zo herinner ik mij dat ik in een speciale trainingssessie die ik samen had opgezet met iemand die daartoe een aardige formule had ontwikkeld en wij als pilot uitrolden over een aantal relaties die zochten naar een nieuwe uitdaging in hun leven, dat een van de kandidaten zich in een van die sessies tot in tranen geroerd toonde bij beschrijving van zijn huidige situatie. Hij was nu accountant, had een goed inkomen en zo meer, maar echt gevraagd naar wat hem gelukkig zou maken was het antwoord, ‘onder de koeien zitten, net zoals mijn vader en opa ooit deden’. Maar juist zijn Pa had aangedrongen op studeren opdat hij een beter bestaan zou krijgen dan de man zelf. Kortom, een voorbeeld van verkeerde beslissingen. Een verkeerde partner, een huis op de verkeerde plek, foute baan die ongelukkig maakt, te lang vasthouden aan geloof of wat ook.
Misschien te lang blijven roken of te vet eten, dan wel in de jeugd geen aandacht voor anderen maar alleen het eigen geluk gezocht en daardoor later toch tot het inzicht komende dat dit niet zo handig was geweest omdat er zoveel moest worden ingehaald. Het zijn lastige vragen…en toch! Ik stel ze ook hier. Heb je als je er nu op terugkijkt zelf iets van ‘dat had ik graag toch anders gedaan’. Kan een structurele situatie zijn, maar ook een onderdeel van je leven waar je nu spijt van hebt en over zou willen doen? Altijd al willen zeggen…… Dat had ik moeten doen….. Stom! Zoiets! Maak van het hart geen moordkuil, en vertel. Ik beloof dat het in alle stilte wordt geplaatst……:) (Beelden: Internet)
Altijdmijnmening 
Er zijn zoveel dingen die ik achteraf zou willen veranderen. Ik was 20 in 1980 en zocht vast werk want er was werkloosheid alom. Toen ik die gevonden had heb ik me er als het ware levend in begraven. Nu moedig ik iedere jongere aan zoveel mogelijk ervaring op diverse plaatsen op te doen. Je bent op pensioen voor je het goed en wel beseft.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat laatste is zeker zo. Ik ben zelf blij dat ik een brede ervaring opbouwde in diverse branches en ook de daarbij behorende opleidingen geregeld volgde. Ook al kostte dat met het ouder worden dan wat meer moeite. Afwisseling is altijd goed, dan loop je niet zo snel vast in N=1 gedachten….:)
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn opvoeding leerde mij om vooral te werken en te sparen.
Nu lukt het werken niet meer en heb ik de zogenaamde schaapjes op het droge.
Genieten van het leven ben ik nu pas aan het leren.
Evenzo is er nu pas tijd voor nuttige dingen, zoals divers vrijwilligerswerk.
Ach, nooit te oud om het roer om te gooien zegt men vaak?
Met name door mijn vrijwilligerswerk gaat er een prachtige nieuwe wereld voor mij open. In mijn werk, het onderwijs, leerde ik al hoe mooi mensen zijn.
Vredelievende groet,
LikeLike
IK bleef gelukkig altijd dingen doen die ik leuk vond. De keren dat ik koos voor ‘nuttig’ of ‘noodzakelijk’ werd ik er veelal doodongelukkig van. Nu ik niets meer hoef geniet ik nog eens extra van het leven. Zelfs tijdens deze ‘pandemie’.
LikeLike
Ach ja, er zijn altijd wel een paar dingen die je achteraf anders zou doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja zeg, dat is wel een heel mager resultaat…..:)
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, wat had je dan verwacht. ☻
LikeGeliked door 1 persoon
Spanning, avontuur, verliefheden, fouten, ruzies enz. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Gaat een saaie reactie worden want nee, ik zou het waarschijnlijk allemaal wel ongeveer hetzelfde gedaan hebben. Hooguit misschien in de beroepskeuze iets anders maar de werkzaamheden waar ik inrolde hadden altijd wel voordelen voor de manier op wij het liefst wilde leven. Toen we trouwden was Henk bijna 24 en ik nog maar ruim 18, het eerste kind van de twee kwam toen ik 20 was. Het wordt me nog al eens gevraagd “heb je er geen spijt van dat je zo vroeg aan een gezin begon” en daarop zeg ik nog altijd van harte NEE, áls ik er al spijt van zou hebben dan hooguit dat ik niet nog een jaar éérder kon trouwen. We zijn nooit vergeten te geniet van wat we hadden. Maar ik geef toe, we hadden de tijd mee, in de jaren 60 werd alles alleen maar beter voor de generatie die nog in, of net voor, de oorlog geboren was.
LikeLike
Vind het nogal meevallen hoor. Gewoon mooi als je tevreden was, bent en zult zijn. Ook iets waard…
LikeLike