Let’s go!

Let’s go!

En nee, dit blog is niet bedoeld om met enige kennis van de Engelse taal gelezen te worden hoor, niks daarvan. Integendeel! Ik ben trots op die taal van ons en uit me dan ook voor 99% met woorden die me ooit op de diverse scholen die ik doorliep, zijn bijgebracht. Ik ben niet van het ‘shinen’ of ‘performen’ maar vind dat we in dit land gewoon trots moeten zijn op die taal die ons onderscheidt van die der buurlanden. Het is met die wetenschap in het achterhoofd dat ik maar weer eens een mopperverhaal neerzet. Want wat is toch de reden dat we tegenwoordig niet alleen bij Nederlandse medewerkers aan TV-programma’s (ik beperk me even tot dat medium) al die Engelse (of Amerikaanse) kretologie horen en veel zelf verkozen ‘talenten’ in die taal horen zingen, maar ook dat we het helemaal niet gek vinden om bij in Nederland uitgezonden talentenprogramma’s Engels sprekende juryleden in te zetten.

Zal wel iets van doen hebben met formules voor die shows die we in het buitenland kochten, maar het blijft me storen. Als ik Engels wil horen spreken kijk ik wel naar de BBC of zo. In Nederland spreken we onze taal en wie hier actief wil zijn moet die taal zich dan maar eigen maken. Onlangs keek ik bij toeval naar een tweetal programma’s waarin dit fenomeen opgeld deed. (er zijn er veel meer…). Holland Got Talent van RTL4 was er een. Mag je alles van vinden, maar ik let vooral op die ene uit New York afkomstige danseur die na 10 jaar nog steeds niet in staat is onze taal te leren. Nu lost men dit op door kennelijk alle interactie tussen kandidaten, juryleden onderling en met hem via knip en plakwerk zo te laten verlopen dat het lijkt of hij onze taal begrijpt en omgekeerd zijn commentaren worden opgepikt door de mensen met wie hij communiceert.

Maar blijft vreemd. Een ander voorbeeld, bij het door MAX uitgezonden klassieke programma Aria, waarbij men operatalent probeert te fileren, zit ook weer een dame die geen woord Nederlands spreekt. En volgens opgave al jaren les geeft in Amsterdam bij de Nationale Opera of zo. En erger nog, daar bij MAX kent men ook het fenomeen ‘Secret Judge’. Op zich al flauw, maar die term dekt een niet in beeld gebracht geheim jurylid af die zo af en toe commentaar toevoegt aan wat de driekoppige jury van het programma al eerder zeiden. Ik snap het echt niet. En stel me dan ineens voor dat al die Engelstaligen ineens Duitstalig of Frans dan wel Spaans zouden zijn. Waren we dan nog zo enthousiast? Voor mij is het toch een soort verwatering van onze cultuur. En die staat al zo onder druk. Kortom, laten we nou eens afspreken dat we in Nederland leven en gewoon onze taal op alle vlakken in ere houden. Eens? OK, Let’s start……(Beelden: Archief/Internet)

Ongemakkelijke communicatie…

Ongemakkelijke communicatie…

In de afgelopen maanden zond RTL4 net als Videoland een reeks uit onder de titel ‘B&B vol Liefde’. Uitgangspunt van dit tweede seizoen was een reeks mensen met een (soms soort van..) Bed & Breakfast in den vreemde. Veelal qua karakter bijzondere lieden die daar waar ze neerstreken in Frankrijk, Italie, Oostenrijk of Portugal, redelijk succesvol waren in het uitbaten van hun nieuwe bron van inkomen, maar soms nog steeds in de opbouwfase van dat gebeuren verkeerden.

Terwijl ze daar al dan niet hard werkend aan de slag waren ontdekten ze ook dat ze de liefde misten. Een partner aan hun zijde, een maatje, zowel voor de uitbating van hun B&B als ook in bed. Nou het programma liet zien hoe slecht Nederlandse mannen en vrouwen zijn in zgn. partnercommunicatie. Ze luisteren niet, kwekken over koetjes en kalfjes en zelfs dat niet, maar zijn niet meteen verkopers van hun eigen gevoelens. Daarbij komt dat de kandidaten(s) die zich inschreven om het eens te proberen bij die B&B-eigenaren soms ook van een empathisch niveau zijn dat je echt meteen de conclusie kunt verbinden dat ze daarom vaak als single door het leven gaan.

Horkengedrag, een zekere domheid, totaal geen interesse in die andere mens behalve dan wellicht het feit dat je door zo’n serie ineens kunt opduiken als ‘BN-er’ in andere formats. Mijn tenen staan er krom bij. Want net als ik al eens eerder schreef in ander verband, dat je de liefde zoekt maar er niets voor wilt doen. Oftewel eens vraagt wat die potentiele andere mens in jouw leven leuk vindt, graag eet of weet ik wat interessant vindt, ik kan er met de pet niet bij. Zijn we dan zo slecht opgevoed? Is de liefde ons totaal vreemd geworden, moet het op een presenteerblaadje worden aangereikt zonder tegenprestaties? Dan snap je wel dat op enige termijn relaties stuk lopen.

Mannen die wel aan hun eigen plezier denken maar de veelal vrouw in de relaties vergeten. Vrouwen die het materiele interessanter vinden dan de passie maar vooral menen dat de zon slechts op hun lijven zal schijnen voor de rest van hun leven. Daarbij zie je ook dat men zich nauwelijks realiseert dat het leven in een of ander Frans gat echt iets anders is dan wonen in de grote stad midden in Nederland met je familie en vrienden om je heen. Het kan best zijn dat het allemaal via een script zo in elkaar is gestoken maar mijn handen jeukten soms om die lui eens flink door elkaar te schudden en aan te reiken hoe je bepaalde zaken hoort te doen in een wedstrijd om een relatie. Een van de meest botte lui uit de reeks, ene Richard, was in al zijn onverstaanbare geschreeuw wel het meest duidelijk. Hij hield van vrouwen met lang haar en ronde stevige billen en had een grote passie voor klussen en motorrijden. Met die ogen (vrouwen moeten me niet aan de kop zeiken..) bekeek hij de kandidates. En die hadden het daar in de meeste gevallen best lastig mee. Maar bleek in de finale een hartje van goud te bezitten. Het was in zijn totaliteit echter een en al rariteitenkabinet, maar wij hebben ons er wel mee vermaakt. Omdat je meteen ziet dat veel mensen buitengewoon matig zijn in welke vorm van communicatie ook. Zouden er daarom zoveel gescheiden zijn geraakt dan wel al jaren lang single gebleven? Vast….. (Beelden: Internet)

Klusser…

Ze verheugde zich zo op zijn komst dat ze bijna niet kon wachten tot de week weer om was. Elke week om die vaste tijd kwam hij langs en verwarmde haar met zijn glimlach, maar ook zijn begrip. Hij snapte hoe een vrouw als zij in elkaar stak en luisterde altijd met belangstelling naar zijn rustig uitgesproken mening. Daarnaast fantaseerde ze dan ook over hoe hij met haar om zou gaan als hij een keer haar kant op zou kijken. Dan zou hij vast zien dat zij hem dringend nodig had, al was haar huis best goed op orde en kon ze ook niet klagen over wat haar partner zoal in huis had gedaan of nog deed. Ze hoefde maar met haar vingers te knippen en hij was al weer aan de slag. Maar het was haar niet genoeg. Hij luisterde niet naar haar als ze behoefte had aan warmte en aandacht. Haar verlangen naar een meer fysieke relatie groeide met de dag en omdat hij zoveel kluste in huis was die man op de buis haar surrogaat. Die snapte wat zij wilde. Ook al zei hij dan niets, hij zette al die klussers op hun nummer en deed daarna aan relatie-therapie. Leek haar heerlijk. Maar het leukst leek het haar om gewoon eens tegen hem aan liggend te mogen vertellen was ze zo miste in haar eigen relatie. Dat gevoel dat zij zelf qua verlangens en onbevredigde momenten feitelijk een gesloopt huis was waar steeds meer kapot ging. Ze leefde in een klein paleisje, maar toch… In haar hoofd rijpte een plan. Ze zou zich opgeven voor het programma en desnoods de doucheruimte slopen en dan gewoon huilend vertellen dat haar partner niets deed aan de heropbouw. Toen ze een hamer had gevonden en naar die sanitaire ruimte liep en al die fraaie tegels en die wonderschone wasbak zag die ze zelf had uitgezocht, schoot ze in een kramp. Nee, dat was een slecht plan. Toch maar niet. Beter met een fles wijn en lekkere kaas op de bank voor de tv. Straks kwam hij weer langs…..Help…mijn man is klusser……en die heerlijke vent die dat presenteerde…..Ze kon niet wachten….Zou hij weer naar haar kijken??

Spreekfatsoen….

Stel je nu eens voor dat je tijdens een gesprek met je partner, vrienden, collegae of wie ook, telkens in de rede wordt gevallen als jij iets wilt vertellen. Wat doe je dan? Praat je door, ga je wat luider spreken of zelfs schreeuwen of houdt je de mond en laat jouw persoonlijke fatsoen zien?! Wie het eerste als reflex voelt zal naar mijn idee ideaal geschikt zijn als politicus anno 2019. Kletskoekers met een zelf bedachte boodschap kwaken dwars heen door de argumenten van anderen. Je stelt een vraag en als het antwoord je niet bevalt klets je daar dwars doorheen. Het resultaat, zo bleek recent bij het door RTL uitgezonden ‘lijsttrekkersdebat’. Met name de in de achterban bejubelde voorlieden van D66 en Groenlinks luisteren niet naar argumenten maar hadden van hun ‘spindoctors’ advies gekregen de ander er onder te kletsen. Schreeuwend desnoods!

De ‘goede groene zaak’ vraagt daarom volgens hun eigen redenatie.  We hebben nu de kans naar Noord-Koreaans model onze boodschap uit te dragen. Tegenstand is zinloos, en we schilderen die mensen met kritiek op onze heilige boodschap gewoon af als ‘nationalistisch’ of ‘niet ter zake kundig’. Intussen benutten we zelf onbewezen feiten en cijfers. Want winnen zullen we. Nu ging het in dat debat toch over de aanstaande verkiezingen van de Provinciale Staten die deels verantwoordelijk zijn voor het aan banen helpen van uitgefaseerde politici van de tweede garnituur die in de Senaat wetten zoals die idiote ‘Energietransitie’ moeten beoordelen op het realiteitsgehalte. Hoe groter het aandeel van links, hoe sneller we met zijn allen aann het financiele infuus hangen. Maar dat is voor die schreeuwers niet relevant. De man die het best bleek opgewassen tegen al dat verbale geweld was Dijkhof van de VVD. Aangename man, lastige boodschappen bracht hij netjes en duidelijke voor het voetlicht. En was uiteindelijk toch de morele winnaar van de avond.

Want slechts samenwerking en overleg kan ons land redden. En niet die loopgraven waarin Jetten en Klaver samen hun groene derrie zitten uit te poepen. Dat er dan aan de andere kant van hetspectrum wat lieden zijn die roepen over uit de EU stappen en zo voort neem ik maar mee met een korrel zout. Grappig ook om te zien dat de nieuwe erfgename van de SP zelfs de voorgekookte antwoorden van haar opponent uit haar hoofd kende en van de leg raakte toen die antwoorden anders bleken uit te pakken. Fatsoen, het was er niet en zo zag ik wat ik altijd al beweerde voor mijn eigen ogen afspelen. Het populisme komt tegenwoordig van links. Van partijen die vroeger het fatsoen hadden om tegenstanders uit te laten praten. Doet men nu niet meer. En dat is geen goede ontwikkeling. Ik voorspel derhalve dat ook deze verkiezingen op de 20e a.s. weinig overtuigde stemmers trekken. We geloven die lui niet meer. En rara aan wie ze dat zelf te danken hebben….. (Beelden: internet)

De bijtende hond….

biervrouwWat doe je met een hond die je van pup af aan hebt opgevangen en gevoed en die je als hij jongvolwassen is uit dank fiks in je handen bijt? Of een kat die je constant blijft krabben en bijten? Blijf je die aaien en belonen? Of komt er een moment dat je een straf wilt uitdelen? Zo gaat het ook met mensen die je, ondanks dat je er toch behoorlijk fatsoenlijk en barmhartig mee bent omgesprongen, na een aantal jaren ineens in de rug aanvallen en jou om je zijn wie je bent onderuit trachten te schoffelen met allerlei oneigenlijke argumenten. Zo voelt het als ik op de tv een dame zie passeren die mij altijd om haar gebrek aan talent opviel, maar bij de VARA als intelligente heldin werd binnengehaald om haar bijtafeldamerol, nu ook plotseling politieke ambities denkt te hebben. En die zich dan aansluit bij een stroming die zelf stelt te willen ‘verbinden’ maar intussen de haat tegen Nederlanders die niks moeten hebben van al te enthousiaste verhalen over multicultureel samenleven of de voordelen van de islam, opzweept. Een stroming ook die de Turkse dictator aanbidt en de Armeense genocide ontkent. Die stroming is een per definitie een foute.

Verbodsbord Partij van de AfkeerOok al verpakt men het dan met een sausje van ‘verbinden’ en positiviteit. Laten we wel zijn, wie zich afzet tegen het Nederlandse verleden op het gebied van het slavenvervoer en uitbuiting van een paar eeuwen geleden, zich druk maakt over de frustraties van enkele donkere Medelanders rond de figuur van Zwarte Piet, zou toch drie keer moeten nadenken voor zij zich zou aansluiten bij een stroming als deze. Immers, het Ottomaanse Rijk heeft een geschiedenis van bloed en geweld. Moord en doodslag hangen aan de kromzwaarden van de voorvaderen van de Turken en de wijze waarop men daar omgaat met de Koerden doet ook denken aan het oprollen van het Armeense volk. Wat slavernij betreft zijn die oer-Turken ook voorbeelden van hoe het niet moet en de positie van de vrouw is nu ook niet direct iets om trots op te zijn. Zeker niet nu de akelige AK-Partij alles naar Iraans model wil veranderen in dat ooit zo mooie land. Maar de frustraties van de dame zonder talent zijn zo groot dat ze bij Vara en RTL een platform zocht en vond voor die afkeer van de Nederlandse samenleving.

1912 - Kaart Europa 1w-wo-eu-1912Volgens haar gefrustreerde mening zit de gemiddelde Nederlander vol met racisme, discriminatie en zo meer. En natuurlijk krijgt ze met die verhalen straks ook een platform in de Tweede Kamer. Als ze al wordt gekozen. Laten we hopen van niet. Want een hond die in de hand van de baas bijt die haar voedde heeft daar niets te zoeken. Gelukkig wijst alles erop dat ze geen kans maakt op een verkiesbare plek. Dat past immers bij een stroming waar de vrouw geen rol van betekenis mag spelen. En zo zit ze straks weer gefrustreerd thuis. Waar ze naar mijn idee ook hoort. En oh ja, al die bagger die ze over zich heen kreeg onderschrijf ik niet. Past niet bij een beschaafd volk. Wij zouden ons daarboven verheven moeten voelen. En het wicht met de tien pruiken compleet moeten negeren. Net als de omroepen die haar constant op het schild tillen. Tijd om daar ook eens mee te beginnen….Dan pas denken we allemaal na. Dat is pas echte verbinding!

Vrijheid van Pers….

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Juist nu loopt er een geweldig interessante serie documentaires bij de NPO (2) over de vrijheid van Pers in veel andere landen dan het onze. Waar we hier nog wel eens iets horen over terughoudendheid en zelfdiscipline, in veel van de in deze serie behandelde landen zie je dat die discipline daar soms met veel geweld wordt afgedwongen. Niks vrije Pers, niks openhartige media. Nee, gewoon censuur en wie zich daar niet aan houdt zal iets beleven. Op dat punt hebben wij het hier geweldig getroffen al zou ik denken dat sommige media zich wel erg voor het karretje van partijen als PvdA, GroenLinks of D66 laten spannen. Opmerkelijk ook dat die media en de achterliggende stromingen, juist die gekleurde media zien als wel geinformeerd en betrouwbaar. Terwijl het tegendeel vaak het geval is. Wie steevast de groepen ongewenste immigranten als ‘vluchteling’ blijft aanduiden dient een politiek doel, niet de waarheidsvinding. Uit onderzoek blijkt dat al die stromen voor 55% bestaan uit mensen die hier op grond van de vluchtelingenstatus niets te zoeken hebben. Maar dat past niet in het beoogde doel.

Zo..even een nieuwe tv uitgezocht, retrolook...en uit voorraad leverbaar...

Die zelfde media zijn zeer terughoudend waar het de dictatoren betreft die worden gesteund door een achterban met stempotentie. Dus verzwijgt men de inmenging bij onze zaken door de Turkse dictator en vergeet ook het liefst de  afkomst van groepen de boel verpestende jongeren in een of andere Nederlandse stad. Nee, want dat stigmatiseert zo….. Jaja. Maar het is ook het verzwijgen van een bestaand probleem, waardoor de oplossingen nog verder weg lijken dan ze al deden. Als ik het echte wereldnieuws wil bekijken doe ik dat tegenwoordige op de Duitse of Britse TV. Ik lees op mijn smartphone de kranten uit het buitenland of de bewezen neutrale media via internet. Het inhoudelijke verschil bij TV-journaals tussen NOS en RTL is echt heel groot vaak. De onderwerpkeuze dito. Geeft toch aan dat bij de NOS bewust gekozen wordt voor een zgn. ‘progressieve’ koers. We hebben nog net niet die loeiende Noord-Koreaanse nieuwslezeres in beeld, maar ik vrees voor de onderliggende gedachte. En dat is in een tijd waarin onze samenlevingen dreigen te scheuren, volkomen fout.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Vrijheid van Pers houdt in dat al die stromingen die we kennen in dit land aan bod moeten komen. Dat je kiest voor een bepaalde krant als lezer(es) is prima. Maar de strikt neutrale NOS moet dat gewoon blijven. Voor linkse propaganda kijk ik wel naar De Wereld Draait Door of Pauw. Daar is alles zo gekleurd dat het genante vormen aan neemt. Maar dat weet je en je hoeft niet te kijken. Gelukkig, in ons land is die keuze er. Elders niet. Hoe dat precies zit? Kijk naar de reeks ‘De pen en het zwaard’ op NPO2, elke zondagavond.  Het doet de ogen open voor hen die menen dat we hier slecht bediend worden qua vrijheden. Gelukkig heeft iedereen de keuze om te kijken hoor. Ik doe dat, maar niemand hoeft! Nee, want als ik dat dwingend zou opleggen deed ik precies wat ik anderen wel eens verwijt…….. Mijn excuses op voorhand! Uw bescheiden meninggever!

Familiediner…ultiem toetje…

Familiefoto ca. 1910 - S. Macrander-J.B.C. Hesselmann - Pais en vreeNiets zo’n fijn vermaak als leedvermaak. Het is zeker bij ons Nederlanders een populair gebruik om ons bezig te houden met de soms vermakelijke kleinburgerlijkheid van de medemens. Vandaar dat er zoveel programma’s op tv gaan over ruzies in familiesfeer of onder buren. De commerciëlen hebben hun ‘Bonje met de Buren’, bij de NPO kom je de Rijdende Rechter tegen, en die man zal zich wel eens afvragen waarop hij eigenlijk ooit aan het studeren is geslagen, maar het toetje is voor mij toch echt afkomstig van de EO. Niet echt mijn meest populaire omroep, maar voor ‘Familiediner’ ga ik altijd even zitten. Die Bert van Leeuwen die het presenteert is bepaald atypisch voor een man van deze omroep. Loopt op gympies, draagt verder erg vlotte kleding en rijdt in allerlei modieuze (sponsor)auto’s. De voorgelegde familieproblemen moeten door veel praten en een lekker hapje worden opgelost. Over dat laatste heb ik best een opmerking. Mag het alsjeblieft een beetje stevige kost zijn? Ik zie nu hapjes voorbij komen waarvan ik me afvraag of ze de holle kies wel kunnen vullen. Vrees van niet.

Two women fighting and screamingMaar in veel van die gevallen is het onderwerp, de familieruzie, het meest vermakelijk. Omdat mensen soms jaren niet bij elkaar over de vloer komen omdat er ooit iets is gezegd door de een tegen de ander en dat weer leidde tot ellende bij de achterban. Soms zit het allemaal veel dieper, maar wellen ook de tranen snel op als er kans is op hereniging. De meeste Nederlanders zijn gek op hun familie en doen weliswaar stoer over het feit dat ze het zo maar tien jaar zonder ‘die of die’ hebben kunnen uithouden, als het puntje bij het paaltje komt vallen we mekaar al vergevend in de armen. Hoe christelijk willen we het hebben? Als het dan mis gaat krijg ik vaak een gevoel van plaatsvervangende schaamte. Want het moet wel heel erg zijn geweest wil je niet op een toch bepaald drempelverlagende uitnodiging ingaan lekker samen te komen in een redelijk goed restaurant. Om eindelijk al die onzin eens uit te praten die al zo lang in de weg zat.

Familiediner 1396438018_1Als je daar dan alsnog weg blijft (en de argumenten komen bij mij nooit overtuigend genoeg over..) zit je volgens mij toch zodanig in mekaar dat het logisch is dat er ruzie is met de rest van de familie. Vaak ingegeven door het wonderlijke argument dat de wereld om ons draait en niet om die gedachte dat we minder zijn dan een zandkorrel op een groot strand vol vergelijkingsmateriaal. En stel je nu eens voor dat morgen de rest van de familie in een situatie als met die MH17 voor kwam, voor altijd uit je leven verdwijnt. Ben je dan nog zo overtuigd van je gelijk? Mocht iemand het plan hebben om mij te verrassen met die Bert en zijn limousine, ik stap in hoor. Maar wel onder de voorwaarde dat ik fatsoenlijk te eten krijg, die kokkin haar mond houdt en dat ik door de rest van de familie wordt toebedeeld met het eeuwige gelijk. Wat anders….