Zelf komen we daar eigenlijk nog maar heel weinig, maar onze kinderen nodigden ons onlangs uit voor een dagje hartje van onze stad met vooraf geregelde lunch. Nou daar hadden we wel oren naar. In de (enorme)drukte van het centrum togen we naar het altijd net iets rustiger Rokin waar tegenover het indrukwekkende Allard Pierson Museum het relatief kleine restaurant de 3 Graefjes te vinden is. Daar is vooraf reserveren vaak geen overbodige luxe want veel passanten die hier naar binnen stappen zorgen dat de tafels snel gevuld zijn. Wij kregen een (vooraf geboekte) plek op de eerste etage voor het raam met uitzicht op dat Rokin. Dat kijk je naar de straat en het water met de rondvaartboten van Kooij die daar hun grootste vestiging kennen.
De bediening bij het restaurant werd gedaan door een mooie en uiterst vriendelijke jongedame die ons met een glimlach aanhoorde nadat we de menukaart (standaard in het Engels) hadden bestudeerd en uit de meest heerlijke lunchgerechten (men doet ook aan ontbijt) een keuze hadden gemaakt. Men heeft allerlei warme of koude gerechten, en dat valt aan te vullen met heerlijke drankjes. De English Breakfast tea (jawel hier geen opgedrongen smaakjes) was zoals ik die het liefste wil.
Sterk, heet, smakelijk, lekker. We kozen alle vier iets anders qua eten en wat we geleverd kregen was van een hoge kwaliteit en zat ook vol met aanvullende zaken als tomaat, avocado, lekkere chips, kortom dingen die een lunch tot een waar genoegen maakte, al deed het gezelschap die dag daar uiteraard nog eens een schepje bovenop. Het is er veelal gezellig druk en dat maakt de akoestiek er niet beter op, het blijft een historisch pand waarin men zit, maar storend was het nu ook weer niet. We genoten volop, dronken nog een extra drankje en gingen toen naar beneden voor de rekening en het toilet. Dat laatste zag er netjes uit en was keurig gescheiden in M/V, zoals dat hoort. Ook weer een zaak die ik op de ladder van punten met 9.5 waardeer. Het gezelschap kreeg de 10 al, maar dat is logisch….. (beelden: Prive)
Welk gesprek we in de afgelopen 25 jaren die we hier nu wonen met haar begonnen, het eindige steevast met een soort wereldbeschouwing waarbij zij als positief voorbeeld Cuba noemde. Daar was alles goed. Althans als ik mijn lieve buurvrouw G moest geloven. Een keer in haar leven op dat Castro-eiland op bezoek geweest. Zij was onze naaste buur ter rechterzijde. Toen wij hier kwamen wonen als redelijk jong stel was zij al bezig met haar gepensioneerde echtgenoot een iets rustiger leven te leiden. Die echtgenoot was toen net fulltime thuis en deed de hele dag vrijwel niks. Dat stoorde haar, maar gaf haar ook het alibi om er af en toe eens lekker uit te breken. Naar de P.C. Hooft of Beethovenstraat in onze mooie stad. G. was een stevig karakter. Gemengd bloed waarmee ze een zekere felheid opbouwde die zijn weerga niet kende. Ze was een knappe verschijning, daarbij ook slank bij het magere af. Vegetarisch, maar kookte voor anderen de meest heerlijke gerechten. Je zag dan ook vaak mensen langs komen voor een maaltje. En als zij dan de keukendeur openzette rook het bij ons in de tuin zalig. Diepgaande contacten tussen ons bestonden overigens niet eens. Af en toe even, voor een probleempje bij haar in huis. Lekkage onder het huis, kapot gevroren leidingen, iets met de oven. Overal had ze haar mannetjes voor. Zeker toen ze haar man had laten weten dat het huwelijk wat haar betreft voorbij was. Ze wilde gewoon verder leven en niet amechtig achter de denkbeeldige geraniums zitten. Gymnastiek met een vriendin, bezoeken aan de (volwassen) kinderen. Ze ergerde zich als een van de oorspronkelijke bewoners van ons schone straatje aan sommige ‘nieuwkomers’ die hun auto steevast voor haar deur mikten. Te beroerd om even verderop een eigen plekje op te zoeken.
Ooit, een jaar of twintig geleden, maakte ik hem hoogstpersoonlijk Skoda-dealer voor de regio Amstelveen; Wim van Kleef Senior. Automan in hart en nieren, met een klantgevoel dat zijn weerga niet kende. Altijd bezig geweest met de goede merken, Volkswagen/Audi, Mazda en later dus Skoda. Keihard gewerkt, mooi zaakje opgebouwd en bekende naam onder zijn dorpsgenoten. Want ja, Amstelveen is toch eerder een dorp dan een stad. Ik kende hem al veel langer dan die twintig jaar doen vermoeden. Al tussen 1977 en 1990 toen ik in zijn omgeving zelf in een dealerbedrijf actief was bleek het een goede gast. Plezierig om zaken mee te doen, aardig in de omgang, en altijd bereid tot een goed gesprek en gulle lach. Toen ik voor de importeur van het mooiste merk van de wereld dus een dealer zocht vooor Amstelveen e.o. was de keuze snel gemaakt. Maar overtuigen was nog iets anders. Wim van Kleef was druk bezig met Mazda, bouwde nieuw, raakte verwikkeld in allerlei gedoe met de importeur van dat merk, en zocht naar een basis voor zijn bedrijf in het oudere deel van Amstelveen. 
Wilde ook zijn werkplaats vullen voor service en onderhoud. Na wat gesprekken ging hij overstag. De Volkswagen-connectie, toch een merk waar hij echt met hart en ziel aan verpacht was, deden de balans doorslaan naar de goede kant. En hij deed zijn werk met verve. Hij deed vooral de verkoop van het merk, onderhoud werd gedaan in een separate werkplaats. Na 2003 raakte ik het zicht op hem wat kwijt. Uit ervaring en principe koos ik wel voor zijn werkplaats om mijn Skoda’s te onderhouden. Af en toe ging ik nog even buurten bij hem. Altijd druk in de weer. Maar de afgelopen jaren ging het mis. Zijn gezondheid werd broos, zijn leeftijd was er de oorzaak van. Zijn zoon Wim Junior nam de zaak met verve over. Pakte dit overnemen voortvarend en pragmatisch aan. Senior moest daarna de tijd nemen voor zichzelf. Helaas leidde dit niet tot verbetering van de situatie. Jammer genoeg is hij onlangs overleden. In stijl herdacht. Als de automan die hij was. Maar ook als familievader en grootvader. Heel plezierig mens ging van ons heen. Amstelveen huilt toch een beetje waar het eens heeft gelachen…
Altijdmijnmening 