Zou de titel kunnen zijn van een blogverhaal over die leuke plaats in de buurt van Soestdijk en Soest, maar gaat dit keer over een aantrekkelijke horeca-gelegenheid in het centrum van die plaats. Een zaak die flink wat mensen trekt met haar ambiance (leuk ogend hoekpand, in de zomer met terras..). Waar men ontbijt en lunch aanbiedt maar ook lekkere hapjes bij de koffie of thee. Wij streken er neer tijdens een zaterdags evenement voor de afgelopen Kerstperiode. Ik noem dat maar even een soort Dickens-achtig toneelspel op straat. Maakte het centrum van Baarn drukker dan normaal dus we hoopten ergens plek te vinden voor een warm drankje en iets lekkers. En dat lukte bij deze gezellige gelegenheid. Tafeltje in een hoek van een restaurant dat met allerlei van dit soort zitplekken is ingericht. Het is er levendig qua geluid en als er naast je dan een verjaardag wordt gevierd overheerst dat geluid wel wat van jouw eigen gesprekken. De geboden service door het veelal jonge personeel is hier voorbeeldig. Men rent zich het vuur uit de schenen voor je en adviseert keurig netjes over wat wel en niet mogelijk is. Wij kozen voor een paar stevige tosti-gerechten naast de (hete) drankjes. Het werd snel geserveerd e n was van prima kwaliteit. Niet het beste wat we op dit gebied ooit aten wellicht maar wel gewoon lekker. Dit is een gezellige tent waar je met bekenden of vrienden prima kunt afspreken. Mits er geen verjaardagen worden gevierd vlak naast je…Maar dat is wel een uitzondering denk ik. De prijs van dit alles was zeer goed te doen, een fooi voor de jongedame die ons haar service en gulle glimlach gaf natuurlijk van harte gegund. Al met al een mooi cijfer 9 voor Uniek Baarn. Een aanrader… (Beeld: Uniek)
Het was aan een lieve vriendin te danken dat we met een stukje korting konden gaan dineren bij dit erg aardig gelegen restaurant in het Amsterdamse Centraal Station. Waar vroeger vermoedelijk de eerste klas treinreizigers aan de sherry zaten voor ze vertrokken heeft een exploitant nu een sfeervol en uitgebreide horeca-gelegenheid ingericht, naast het hoofdspoor van Amsterdam naar Utrecht en verder. Omdat we die dag in de stad een belangrijk dokument hadden ondertekend met een feestelijk randje, de aanleiding beschreef ik al eerder, besloten we om dit cadeau gegeven stukje korting om te zetten in eetbare waar. In dat restaurant met die veel zeggende naam 1e Klas. Zoals beschreven is de lokatie de naam meer dan waard.
Al is de akoestiek wel een dingetje. Met veel gasten, en die zaten er op die bewuste dinsdagmiddag in juni jl., was er flink veel geluid te horen en een gesprek op bij de naam van de lokatie behorend niveau nauwelijks mogelijk. Daardoor was het lastig met de man te spreken die ons aan tafel bediende. Een wat oudere heer die ook nog een niet Nederlandse achtergrond had. Soms moesten wel wel even vragen wat hij zei, maar het ging gereserveerd vriendelijk toe in die communicatie. De bestelde huiswijn, Italiaans, smaakte zeer goed. Net als de voorgerechten. Het is niet al te goedkoop allemaal, maar je krijgt er wel een stukje kwaliteit voor terug. Dat gold ook voor het hoofdgerecht. Zalig, warm en niet voorspelbaar met een bak friet als garnering.
Nee, hier kookt men echt op een 1e klasse-niveau. Wel jammer dat salades als toevoeging er toch uitzien alsof ze van heel ver per trein zijn aangevoerd. En met heel weinig fantasie bereid. Dat doen ze bijvoorbeeld in Duitsland in een eerste de beste schnitzeltent nog beter. Maar goed. We aten op ons gemakje tussen alle andere gasten en keken rond naar hoe er werd gewerkt door de staf om het alle gasten naar de zin te maken. Af en toe komen er hele groepen toeristen binnen die vooraf gereserveerd hebben en in hoog tempo worden bediend. Meer dan efficient. Verdient een pluim. Dat verdiende onze tafelheer wat minder.
De wijn en het lekkere eten maakten ons gewillig voor een leuke fooi. Maar een dankjewel kon er niet vanaf. Of wellicht mompelde hij dat in de ruimte en konden we het niet verstaan. Hoe dan ook, een cijfer 9 heeft 1e Klas wel verdiend. En dat komt dan vooral door outillage, geweldig eten, prachtige wijn, de dames en heren die ons de gerechten of drankjes brachten. Niet de vaste tafelober, of die salade. Zou men dat voor elkaar brengen was er een 10 uitgerold. Ondanks het geluidsvolume. Sfeervolle zaak. Aanrader! En met zo’n kortingvoucher nog te betalen ook. (Beelden: Yellowbird)
Twee afspraken te doen en de compacte Tsjech toe aan een beetje aandacht van mijn favoriete service-adres. Dan moet er even alternatief vervoer komen. En dus kreeg ik de laatste nieuwe Karoq-suv mee in de meest luxe uitvoering. De persoonlijke auto van de bedrijfseigenaar. Grijs van kleur, hoog op de wielen en barstensvol elektronica. Als je ergens wilt zien waar de stappen zijn gezet bij het favoriete merk moet je even gaan rijden in zo’n Karoq. Deze is uitgerust met een automatisch walk-in systeem. De sleutel praat met de auto en de deuren gaan voor je open. Daarna starten met een knop aan de stuurkolom, niet met diezelfde sleutel. Dan gaat het dashboard je meteen daarna met al de beschikbare informatie imponeren.
Naast fraai uitgevoerde instrumenten een van laptopformaat groot display in het midden waarmee je alle functies van navigatie, stereo en zo meer kunt aflezen. Maar ook of je rechtuit op de weg rijdt en dat bij inparkeren een camerabeeld geeft van achter de auto. Een automatisch Keep your lane-systeem of drivers assistance houdt je tussen de lijntjes van de weg. En als je het stuur loslaat piept er ergens iets en verschijnt de instructie om dat stuur toch echt weer beet te pakken. Bij het passeren van andere weggebruikers piepen de buitenspiegels vrolijk mee als je iemand passeert en weer teruggaat naar je eigen baan. In die spiegels verschijnt dan ook een teken, oranjekleurig. Niet over het hoofd te zien.
Naast de nodige optiek ook veel geluiden dus, die je erg goed tot je neemt omdat de lekker oppakkende 1,5 liter benzinemotor zich juist niet echt laat horen. Mede door de vlot schakelende zesbak. En daarover gesproken, het dashboard geeft je de informatie over wanneer je kunt of mag schakelen. Opdat je dit efficiënt doet en brandstof bespaart. Handig systeem! De bereden Karoq had een prachtig panorama dak, lederen bekleding, stoelverwarming, een mooi gescheiden aircosysteem dat automatisch werkt. Je zit er als een vorst voorin en houdt aardig veel ruimte over achter.
De kofferbak is enorm en de instap lekker want hoog. Tijdens mijn rij-indruk bleek hij niet al te onzuinig te rijden, maar ik ben niet voluit de snelweg over geweest. Verder heb je nog een hele rij aan extra’s op, aan en in de auto zitten die dit een ideale reiswagen maken.
Persoonlijk zou ik dat Lane-assist systeem afzetten. Ik ben niet van de onverwachte rukjes aan het stuurwiel uit het niets, omdat een robot meent dat ik niet zit op te letten. Maar dat is dan wel het enige. Twee andere zaken vielen me op. Ik kon niet ontdekken hoe het tankklepje openging. Moet je het boekje voor pakken als niet ingewijde en deze testrijder kreeg de motor van de auto niet uit na het uitstappen. Moest je gewoon de startknop even langer voor ingedrukt houden. Maar dat is gewenning. Kost dat? Vraagt u zich wellicht af. Nou, die Karoq met zijn stevige formaat is de opvolger van de erg aardige Yeti. Die had je voor pakweg 25 mille voor de deur staan, een beetje luxe versie zat daar wel tien mille boven. Tel voor de Karoq nog maar een mille of tien meer in de budgetplanning. Voor het formaat en wat je geboden krijgt bepaald niet te veel, maar ik blijf het persoonlijk best stijve prijzen vinden. Als ik echter zie wat de concurrentie voor soortgelijke auto’s vraagt met veel minder uitmonstering doet Skoda het ook nu weer gewoon goed. En met deze Skoda mag je echt bij iedereen voor de deur komen. Ook bij kritische klanten. Want hij zal qua uitstraling vooral zakelijk zijn rijders vinden denk ik. En terecht! Fijne auto! Aanrader! (Beelden: Auteur)
Ja, ik weet het wel, weer een beschrijving van een ervaring bij en met een horecabedrijf ergens in Nederland. Maar het kwam door die prachtige zomer die we meemaakten mensen, en de trips die we ondernamen bij goed (heet) weer. Een van die tripjes deden we richting het Brabantse land en op die tocht streken we neer in Waalre. Bij een bedrijfje dat zich aanprijst als Enjoy Wereldkeuken. Ze bieden daar een aardig ingericht restaurant dat zich baseert op het betere wokprincipe, maar dan toch wel met een luxe randje. De prijzen zijn inclusief alle drankjes, mits die niet echt van de spirituele soort zijn. In het weekend betaal je wel iets meer per persoon. Maar wat je kunt drinken is vanuit een breed aanbod en wat koel moest zijn was dat ook. Heet gold voor de gerechten. Warm als in goed opgewarmd of heet kwa ingredienten. Het was een best aanbod en buitengewoon smakelijk. We zaten aan een relatief rustige tafel, terwijl de zaak zelf behoorlijk gevuld bleek met gasten.
Altijd fijn als je mekaar rond de tafel kunt verstaan. Enjoy biedt alles van voor- tot hoofdgerecht, van Chinees/Indisch eten tot Nederlands en men biedt allerlei soorten vlees en vis aan, maar zeker ook vegetarisch voedsel voor hen die dat op prijs stellen. Wie zijn of haar gerechtenkeuze wil laten bakken door de erg aardige koks, kan dat doen. Dat is toch een beetje de charme van deze zaken, maar gelukkig hoefde het niet als enige. Alles wat verder ter tafel komt zonder die koks is warm of heet genoeg om lekker te kunnen eten. Koud waren de toetjes. Een groot aanbod ook weer, en het ijs was buitengewoon smakelijk. Voor ieder wat wils. Enjoy maakt haar naam waar. Een leuke zaak waar je betaalbaar smakelijk kunt eten en drinken. Grote parkeerplaats zorgt voor extra comfort en de bediening is buitengewoon vriendelijk. Rapportcijfer: 8.7 ! (Beelden: Enjoy Waalre website) 
Altijd als we even in die buurt vertoeven trachten we ook een typisch Duitse schnitzel tot ons te nemen in de soorten en maten die dat land nu eenmaal haar bekwame eters voorschotelt. Dat doen we dus ook in Kleve/Emmerich, waar we best wel eens voorbij komen. Liefst op een terras aan de Rijnboulevard waar we dan dat schitterende uitzicht op de voorbij varende schepen er bij krijgen. Zeker bij zonnig weer een bonusplekje. En we hebben op die lokatie onze vaste adresjes. De keren dat we eens iets anders tegenkomen en daar dan neerploffen valt het veelal toch tegen. Maar onlangs kregen we bij Himmer’s Bistro 852 een schnitzel geserveerd die zijn weerga niet kende.
Niet alleen door de malsheid, maar ook omdat het ding zelf zat volgestopt met ham en kaas als een Gordon Blue. Daarbij heerlijke verse frietjes en wat salade als dressing. Het was niet alleen ‘werken’ om dat enorme stuk vlees weg te werken, zonder ook maar iets af te doen aan de kwaliteit trouwens, je wilt ook niet dat de boel koud wordt. Nou, dat werd het niet. Bloedheet, zoals het hoort en gewoon genieten van alles om je heen. Die Rijnboulevard in Emmerich is veelal rustig, en de enige passanten die er passeren zijn vaak Nederlandse of Duitse dagjestoeristen op de fiets. Er wonen volgens mij vooral pensionado’s in de appartementen en flats aan die boulevard en die wandelen er ook wat op en neer.
Die gemoedelijke sfeer is goed voor de spijsvertering en dat maakte de Schnitzel Gordon Blue extra smakelijk. Men bediende op het terras ook met een vriendelijke glimlach, efficient, en ook nog eens betaalbaar. Want met alles er op en aan, inclusief fooitje, waren we drie tientjes kwijt voor ons twee. Waarbij vrouwlief dan een andere variant op het schnitzelthema had uitgekozen. En ook nog eens de helft daarvan mee moest nemen naar huis i.v.m. de omvang van dat stuk vlees. Himmer’s Bistro 852 krijgt een dikke 9.0 van uw meninggever. Meer dan verdiend. Aanrader!
De locatie is meer dan geweldig. Langs de boorden van de Amstel, net voor de grote bocht van de voormalige naamgevende rivier de stad in. Waar tot en met 1965 een gasfabriek de wijken in de omgeving voorzag van energie. Die gasfabriek was tot de komst van de zgn. Utrechtsebrug die Amsterdam-Zuid met de nieuwe A2 verbond, bereikbaar met een Gemeentepont. Kortom historische grond. Een van de nog bestaande panden van die gesloopte fabriek was het zgn. ‘Ingenieurshuis’ dat werd bewoond door de directie van de er achter staande gasfabriek. Daarna werd de woning in gebruik genomen door een kunstenaar die het historische pand tot en met 2008 bewoonde. Daarna kreeg het een andere bestemming, de meest recente een fraai en klassiek ingericht restaurant. Met de bijpassende naam tHuis aan de Amstel.
Een onderdeel van de keuken bevindt zich in het hokje van de vroegere portiers, het hek om het terras doet ook historische links vermoeden. Kortom, met die lokatie is weinig mis. Maar waar het bij horecazaken om gaat is toch ook de service, ofwel de bediening. En die was tijdens ons bezoek op een zonnige junidag buitengewoon ineffecient. Een man van een jaar of 45 en een jonge dame bedienden de (vele) gasten op de diverse terrassen. Dat je dan even geduld moet hebben is logisch, maar exact 15 minuten wachten op iemand die een bestelling op komt nemen?? Daarna bleek dat de betreffende man niet goed had geluisterd, zelfs diverse malen op en neer moest lopen om correcties uit te voeren op zijn oorspronkelijke werk. Jeminee, je moet wel vergevingsgezind zijn om daar een goed cijfer op los te laten. De jongedame (zijn collega) bleek daarbij flink slimmer.
Die deed alles met een (zoals dat tegenwoordig gaat) mobiel computertje en liep ook echt een teentje sneller. Al met al geen beste eerste indruk. Maar dat uitzicht, de sfeer, het idee dat je hier buiten zit maar toch ook gewoon binnen de Ring. Een lokatie die je alleen daarom al met een 10 zou moeten beoordelen. Maar door die gebrekkige bediening niet boven de 7 uitkomt. Daar doen de klassiek ingerichte toiletten (brandschoon) niets aan af of voegen er helaas niets aan toe. Want als ik slechts voor het pand zou komen zou ik eerder naar een museum gaan. Nog even oefenen daar aan de Amsteloever, maar een aanrader is het wel…Zeker voor mensen die even een zakelijke meet-and-greet willen organiseren of op het gemakkie willen werken aan een rapport dat morgen klaar moet zonder gedoe met collega’s. Daar heeft men in dit fraaie pand meer dan voldoende ruimten voor beschikbaar. En je hoeft niet bang te zijn dat men je snel weg zal werken. Dat lukt hier gewoon niet.,..(Foto’s: Yellowbird/Photo)
Onze eerder beschreven trip met de Soester vriendjes naar Hoorn bracht ons traditiegetrouw ook weer een gezamenlijk dinertje, dat wij dit keer haalden bij Restaurant-café Ridderikhoff aan de Roode Steen in Hoorn. Recht tegenover het al eerdergenoemde Noord-Hollands-Museum en het beeld van JP Coen, exploiteert dit bedrijf een behoorlijk terras. Tafels en stoelen staan relatief dicht op elkaar, je moet dus even passen en meten om er met vier man te kunnen eten zonder anderen aan te stoten. Maar ja, de bediening maakte veel goed. Men werkt hier deels met mensen die een geestelijke achterstand bezitten, maar de servicegraad is zodanig dat je dit helemaal niet merkt. Men is domweg aardig, efficiënt, en het eten is prettig van prijs en buitengewoon van kwaliteit. Op deze dag waren de hoofdgerechten in de aanbieding. Prima prijsje, en wat we geserveerd kregen was lekker.
Minder plezierig is dat je weliswaar bij enkele gerechten salade meegeleverd krijgt, maar die mag wat smeuïger van samenstelling zijn. Nu voelde ik me toch teveel een soort van konijn. Dat je volgens de kaart ook geen echte salade apart kunt bestellen blijft vreemd. Maar de friet die men serveerde was weer pure klasse en kwam in een soort ijzeren rekje op tafel. Aardige gimmick. We aten drie soorten (gekozen) gerechten en de kwaliteit en smaak waren prima. Een rapportcijfer 7,5 is op zijn plek voor het geheel. De jonge man die ons bediende krijgt daar echt een halve punt extra bij. Die snapte zijn werk beter dan sommigen die dit werk doen om hun studie te betalen of zo. Mocht je dat bezoekje aan Hoorn brengen, dit restaurant heeft veel te bieden!!
Altijdmijnmening 