Als je dan toch in Weesp bent voor dat museum of anderszins, maak dan ook gebruik van de lokale horeca. Ik heb al eens eerder wat ervaringen met jullie lezers uitgewisseld. Niet altijd even positief, maar er zitten best pareltjes, ook al zou je dat in eerste instantie niet meteen zeggen. Zo is de al lang bestaande ijswinkel van Nelis een voorbeeld. Niet omdat men daar 2 Michelin-sterren verdient hoor, het is maar een simpel maar zeer smaakvol ingericht geheel. Maar men verkoopt er wel heel lekker ijs, en je kunt er ook terecht voor een heerlijk bakkie koffie of thee met iets lekkers er bij. De appeltaart is een aanrader, zeker als men die even opwarmt en voorziet van een klodder slagroom. Andere warme hapjes zijn er nog wel een dingetje.
Je moet goed opletten dat men bijvoorbeeld de verder smakelijke saucijzenbroodjes op de juiste temperatuur brengt, want dat wil er wel eens mis gaan. Gelukkig heeft men, anders dan eerder beschreven elders in Weesp, een waanzinnig goed team in dienst dat meteen datgene wat niet deugt weghaalt en vervangt door een nieuw exemplaar. Jonge mensen, maar kennelijk goed getraind en zeer servicegericht. Kijk, en dan maak je veel eventuele minpuntjes direct goed in mijn ogen. Meiden en jongens, men let op elkaar, is beleefd en dus gewoon zeer professioneel. Daarmee scoor je punten. Ook met een schoon toilet. Is hier top geregeld. Net als de wandversieringen, gemaakt van grote foto’s die een Weesps decor mengen met leuke uitstallingen van de eigen waren.
De menu/ijskaart ligt op elke tafel en is overzichtelijk en kleurrijk. Kortom, binnen het horecawezen van Weesp is dit wel een aanrader. Ook al zou je wellicht door die dominante ijs-etalage voor in de zaak (met zitjes buiten voor hen die even willen likken aan zo’n ijsje), de winkel eerder voorbij lopen dan een vergelijkbaar tentje met een andere uitstraling. De optelsom der dingen maakt dat ik deze winkel en haar team een 9.5 verstrek. Als men nu nog even oefent met die oven wordt het vast nog een 10. En dat is ze daar zeer gegund. (beelden:eigen archief)
We maakten die dag een soort rondreis in Drenthe en Overijssel en kwamen voor de terugreis naar de hoofdstad terecht in Emmeloord. Het was halverwege september, nog aardig weer en de terrassen daar in het centrum van die polderhoofdstad best gezellig en uitnodigend. Met een kleine trek, maar vooral de behoefte aan een lekker ‘bakkie’ zakten wij neer op een van de op 1,50mtr neergezette tafel/stoel-combi’s van het petit-restaurant De Ketting aan het grote plein dat je in dat centrum van Emmeloord kunt vinden. Aardige ontmoetingsplek voor de lokale bevolking, en de Ketting biedt net als de omringende terrassen een aardig assortiment aan lekkere hapjes tegen betaalbare prijzen. De bediening, een blonde jongedame die er echt zin in had, was plezierig en snel. We bestelden twee op de kaart lekkere hapjes en in de praktijk bleken die de verwachtingen zelfs te overtreffen.
Thee was heet en de keuze aan smaakjes goed, zelfs een door mij altijd gekozen Breakfast-thee in het assortiment. Bijna een wonder tegenwoordig. Opvallend was wel dat men niets deed aan corona-protocollen. Geen naam opgeven, geen ontsmettingsmiddelen, niks! Wel lekker ontspannen. Maar of dat zomaar mocht of mag? Toiletruimte was klein maar netjes, niks op aan te merken. Al moet ik wel wennen aan het feit dat we daardoor mannen en vrouwen door elkaar heen elkaars faciliteiten bieden. Althans dat was tijdens ons bezoek daar zo. De prijzen zijn gematigd bij de Ketting, wat opgeteld zorgt voor een zeer positief beeld. Ik kan deze zaak dan ook echt aanraden als je hier een keer te gast bent. Wij zijn wel eens vaker op doortocht en zetten deze zaak zeker in de agenda. Rapportcijfer: 9.0 en dat laatste puntje missen ze dan alleen maar omdat ik dat protocol een beetje miste….(Beelden: Yellowbird)
Wie mij nu al een jaartje of twaalf volgt op mijn blogs weet dat ik niet veel op heb met lieden die van alles en nog wat beweren zonder bewijs voor hun stellingen. Feiten zijn nl. anders dan meningen. Als je dus gek bent op elektrische auto’s is dat nog steeds geen bewijs voor je gelijk. Je geeft een mening. En wellicht niet zo goed onderbouwd ook nog. Dat elektrische rijden stamt van dik een eeuw geleden. En kwam er niet omdat al snel bleek dat de toenmalige benzineauto’s heel wat efficiënter waren. Zelfs stoommobielen waren nuttiger in het gebruik. Stoom? Jawel, net als stoomlocomotieven en andere werktuigen draaiden die wagens op een stoommachine die met kolen (of later olie) werden gestookt. Nog wat later verscheen de super-efficiënte Diesel. En veranderde ons autorijden volkomen. Een motor die af en toe nog wel eens voorbijkwam was de zeer efficiënte Stirlingmotor.
Een gesloten circuit dat draait op hete lucht en daarbij in staat is om vooral stationair kracht te leveren. Een uitvinding die al een jaar of tweehonderd geleden werd gedaan en steeds verder geperfectioneerd. Via wat extra apparatuur als een regenerator blijft het systeem gesloten en is die Stirling schoon en efficiënt. Net als elektrische auto’s en stoomwagens werden auto’s met Stirlingmotoren gezien als niet handig en weinig efficiënt. Jammer, want in onze moderne tijd zou er heel wat eer mee te behalen zijn. Stirling, jawel de man was officieel de uitvinder van de heteluchtmotor, dankte een deel van zijn technische innovatie aan een nog veel ouder concept, dat al stamt uit 1699 en kwam uit de handen van de heer Amontons. Kortom, een heel oud principe, maar niet doorgezet naar onze moderne tijd.
Soms heb ik gewoon geen zin om achter vrouwlief aan te hobbelen bij het doen van al dan niet dagelijkse boodschappen. Zeker niet als zij aangeeft ‘ook nog even op haar gemakje rond te willen kijken naar aanbiedingen of zo’. Dan wacht ik liever even achter de kassa en lees intussen het nieuws op mijn smartphone. Maar let meteen wel op bij alles wat er om me heen gebeurt. Zo ook op die doordeweekse novemberdag bij de Albert Heijnvestiging in Weesp. Splinternieuwe zaak, mooi van uiterlijk en interieur en daarnaast voorzien van een kassa of vijf. Op het moment dat ik daar zat te wachten was het best druk. Scholieren kwamen in drommen met hun tussen-de-middag-aankopen op alle medewerksters af die de kassa’s bevrouwden. Daar tussen alle dames en heren met karren vol dagelijkse boodschappen. Aanpoten dus. Bij de meeste kassa’s werd efficient gewerkt. De doorstroming was vlot. De kassa recht voor mij, het dichtsbij mijn blikveld werd bediend door een jonge dame van vermoedelijk Marokkaans/Turkse herkomst met een hoofddoek strak om het verder vriendelijke gezicht. Dat vriendelijke was niet alleen terug te vinden in dat uiterlijk, ook in haar gedrag. Voor elke klant een vriendelijk woord en meedenken met bonuskaarten en zo meer. Op enig moment zag ik hoe ze werd gebeld vanuit ‘het kantoor’ dat ze kennelijk volgens het rooster van de dag ‘aan de lunch’ mocht. Zij zette een bordje neer met ‘deze kassa is gesloten’ en hielp de langs lopende laatste klanten voor haar kassa verder snel af. Tot er een nieuwe golf klanten aan kwam die nu een omtrekkende beweging maakte en binnen de kortste keren een drietal files veroorzaakte bij de belendende nog open kassa’s. Tot in de vakken met eet- en drinkwaar stonden mensen met manden en karren vol spullen. Zij keek er naar en belde naar kantoor. ‘Ik ga weer open’ was haar korte mededeling en ze haalde het bordje weg en stelde zich weer beschikbaar. Met dezelfde glimlach die ze daarvoor ook had gehad. Binnen de kortste keren waren de files bij de andere kassa’s opgelost. Klanten duwden elkaar zowat aan de kant om bij die nieuwe kassa te komen die hernieuwd open was gegaan. Het deerde haar, mijn heldin voor dit kleine verhaal, niet. Ze bleef maar vriendelijk. Die bonuskaart, de dame in de rolstoel die niet bij de pinautomaat kon komen, alles werd keurig netjes en snel uitgevoerd. Toen een kwartier later de aanvoer van klanten stokte zette zij alsnog haar ‘gesloten’ bordje neer en maakte aanstalten zelf vertraagd aan de lunch te gaan. Ik liep op haar toe. En maakte haar een compliment. ‘U bent wat je noemt klantvriendelijk en dat wil ik gewoon even gezegd hebben’. Ze accepteerde mijn compliment met blozende wangen en bedankte me voor mijn opmerkingszin. A.H. heeft daar in Weesp een pareltje in huis. Passend bij een supermarkt die zich prijstechnisch wat hoger profileert. Waar mensen ook meer geld uitgeven voor een zekere beleving. En zonder al die collega’s naast haar negatief te willen beoordelen, deze jongedame paste bij dat imago. Kwam van binnenuit, dat zag ik. En dat geeft mij als oude kwaliteits/communicatiecoach toch een beetje hoop. Rapportcijfer 9 voor die jongedame!
Altijdmijnmening 