
Begin deze maand trok PVV-leider Geert Wilders de stekker uit het kabinet Schoof. En o jee wat waren de veelal linkse media er snel bij om de schuld uitsluitend bij hem te leggen. ‘Zie je wel, hij durft niet te regeren’ of ‘hij maakte er helemaal niks van’ de meest voorkomende frasen. Je kunt er van denken wat je wilt maar een dwangcombinatie als deze kon ook helemaal niet werken. Vanaf het prille begin van de samenwerking was duidelijk dat dit door Omtzigt bedachte ‘extra-parlementaire kabinet’ geen grote kans van slagen had. Immers, Wilders’ PVV, veruit de grootste partij na de #TK23 uitslagen, mocht van Omtzigt geen premier leveren.

Daarbij wilde deze architect van de chaos ook niet dat de door de PVV aangedragen standpunten zo maar door de twee parlementaire Kamers zouden worden geloodst. Nee, eerst moest alles getoetst worden bij de Raad-van-Staten (waarin uitsluitend linkse types zetelen) en zo meer. Resultaat, van het gewenste bereiken van een echt streng asielbeleid kwam maar weinig terecht. Daarbij hielp ook niet dat Wilders zelf een volstrekt ondiplomatiek type vrouw als minister op het onderhavige dossier zette. Ook bleek dat het ambtenarenapparaat op dat ministerie onder vorige kabinetten sterk was ingesteld op hulp en steun aan immigranten en niet aan opwerpen van al dan niet nieuwe barrieres…

Daarnaast bleek dat net als NSC ook de VVD toch voorsorteerde op links door bepaalde voorstellen van PVV (of BBB) niet te ondersteunen, dan wel te dwarsbomen. Zoals een brief van de Italiaanse premier Meloni aan het Europese Rechtshof om de immigratie nu echt eens een halt toe te roepen. Diverse landen tekenden mee, waaronder Duitsland, maar Schoof weigerde. Dat je dan als PVV leider gefrustreerd raakt lijkt me logisch. Een wetsvoorstel richting een streng asielbeleid leidde tot een stortvloed van vragen (700)uit de tweede Kamer, een belangrijk deel afkomstig van coalitiegenoot NSC. Als je zulke politieke vrienden hebt zijn tegenstanders verder overbodig. En dus trok Wilders de conclusie dat het zo niet verder kon. Jubel bij de linkse partijen die hun asielindustrie niet verder gevaar zagen lopen. Waar men meteen ook droomt van een revolutie waarbij men ons alles kan afnemen wat het leven van burgers nog een beetje leuk maakt. De anarchisten en linkse revolutionairen lopen te hoop bij de gelijkgestemde media om de bevolking alvast op te roepen niet voor rechts maar ultra-links beleid te gaan. (zie recent congres GL/PvdA)

De vraag is of dat straks in oktober ook echt gaat gebeuren. Want als we eens terugkijken in de tijd zien we al jaren dat Nederland zelden links stemde maar veelal in meerderheid centrum-rechts. Men wil in die zelfde meerderheid geen beknotting van vrijheden, men ondervindt dagelijks al genoeg hinder door gebrek aan huizen, de stijgende criminaliteit, islamisering, vertrutting, het telkens schuldig moeten voelen voor het feit dat men een keurig nette Nederlandse burger is die zelf nooit slaven hield, maar daar wel voor zou moeten betalen, geen afkeer heeft van andere culturen maar wel die zelfde gevoelens treft bij hen die hierheen komen. Men wil eindelijk een dam opwerpen tegen deze onder vorige kabinetten (VVD, D66, Christenunie, CDA, PvdA) ontstane situaties. Om het over de alsmaar stijgende prijzen en kosten van levensonderhoud maar niet eens te hebben.

Bedenk dat maar als je straks gaat stemmen en denkt dat een rood rondje invullen voor een van die bovenstaande stromingen helpt tegen…. Ja waar tegen? Antisemitisme is tegenwoordig een uiting van juist extreemlinkse stromingen, nog los van het abjecte islamitische Denk. Ik schreef al eerder eens over wat men je graag afneemt wanneer je voor die ‘oppositie’ gaat. Wie graag terug wil naar de Middeleeuwen, moet daar dus zeker wel op stemmen. Ik doe dat niet. Ik wil gewoon een normaal functionerend Nederland waarin de liberale normen en waarden herkenbaar zijn, de tien geboden leidend, onze taal de standaard en politieke inkleuring door media verdwenen. Welke partij daar bij hoort? We gaan het zien. Maar Timmermans of de in onze stad volkomen falende Halsema zullen het zeker niet worden. Feiten tellen voor mij meer dan linkspopulisme of indoctrinatie…. Maar ja, ik ben dan ook een oudere meninggever….Over 4 maanden mogen we weer…ik verheug me er op…maar wel met kromme tenen….(Beelden: archief/internet)






















Kritische lezers en mede-bloggers zullen vaststellen dat ik een letter uit het alfabet heb overgeslagen. De Q! Daarmee kan ik niks, of het moest een opsomming zijn van woorden die nog net met een Q beginnen in ons taalgebied. Het leek me te veel van het goede, dus dan maar de R tweemaal benut. Allereerst in combinatie met een fenomeen uit mijn vroegste jeugd, het toen nog alomtegenwoordige Rooms-Katholicisme. Kijken we nu toch met zorg naar leeglopende kerken met een kruis op het dak om ze te zien vervangen door gebouwen met andere symbolen. Dat rijke Roomse leven is al een halve eeuw bezig met een ongecontroleerde terugtocht. De oorzaken lijken logisch. De gemiddelde Nederlandse burger is niet zo gelovig meer. En een kerk die ongeveer alles verbiedt wat voor een beetje mens leuk of nuttig is wordt nu niet meer serieus genomen. Na de jaren zestig van de vorige eeuw kwam de verlichting en moesten kloosterlingen en zo meer inbinden qua macht en invloed. Meneer Pastoor behoorde ineens niet meer tot de notabelen van een buurt of dorp en je moet wel in een echt katholieke omgeving leven wil je nog een processie over straat zien gaan.
Katholieken houden van symbolen. Beelden, opschriften, kaarsjes branden voor een heilige of Maria, als moeder van God. Kijk in een willekeurige katholieke kerk en je snapt wat ik bedoel. De sfeer is daar veel warmer dan in welke protestantschristelijke kerk ook. Puur de aankleding. Maar dat moet dan wel je smaak zijn uiteraard. In het buitenland zagen we bij kerkbezoekjes veel kitsch tussen alle kunst op dit gebied. Maar de aanbidding was er niet minder om. Wat ook misging was natuurlijk de onnatuurlijke wetgeving voor priesters en nonnen ten aanzien van hun eigen seksualiteit. Toetreden als professional tot de katholieke kerk hield in dat je het celibaat moest volgen. En dat hield in seksloosheid. Zelfs de zelfwerkzaamheid werd verboden. Allemaal zonde! Dat dit niet kon werken bewezen veel geestelijken die de handjes niet thuis konden houden en al hun gevoelens voor de andere sekse, maar erger nog, de eigen sekse op kinderleeftijd, niet wilden of konden verbergen. Het onder de pet houden van deze misbruikschandalen was de doodklap voor de acceptatie van autoriteit van of binnen de kerk.
Veel pauzen, kardinalen en bisschoppen, voor zover zelf zuiver op de graat, bewaarden het stilzwijgen en draaiden daarmee de godsdienst bijna de nek om. Althans in onze streken. Elders in de wereld groeit dit geloof ongekend. Het is maar net waar je woont en hoe goed opgeleid je bent. Want intensief geloven heeft volgens mij ook iets van doen met een zekere volgse naïviteit en vooral hoop op een betere toekomst ‘ooit’. Wat minder met goed nadenken en kritisch zijn t.a.v. alles wat wordt verteld. Al zijn die verhalen dan soms prachtig hoor. Ik kan me er best een paar herinneren uit die eerste periode. Maar goed, ook al werkte de indoctrinatie indertijd zo goed dat ik het katholicisme beschouw als het enige juiste geloof aan christelijke kant (..), ik ben toch ook blij dat ik er min of meer los van ben gekomen toen ik 14 was en mijn toekomst verder elders zocht. Al blijven die kerken mooi en wil ik altijd even kijken als we er weer eentje tegenkomen. Noem het maar een afwijking…En daarvoor is weinig remedie te bedenken. Al heeft dat begrip dan zelf weer een R aan het begin. Welk geloof hangen of hingen jullie aan en ben je dan ook nog echt belijdend daarin?? Ben benieuwd naar de reacties…
We zijn intussen twee maanden onderweg met een nieuwe president in het Witte Huis van Washington. De door velen verguisde Donald Trump. Een man die zichzelf bij zijn geboorte al vond in een gouden wieg met dito lepel in de mond en die vooral bekend werd om zijn handel in onroerend goed en voorliefde voor exotische dames. Liefst een paar jaar jonger dan hij. Die vrouwen dan! Toen hij na de toch als betrouwbaar overkomende Obama aantrad hield een deel van de wereld de adem in en het hart vast. Tijdens de verkiezingscampagne had hij zijn democratische tegenstander Hillary Clinton ‘By the pussy’ en won hij de baan als president van de V.S. Moord en brand werd er geschreeuwd in semilinkse kringen in ons land. Deels nog terecht ook, want een veel onzin twitterende president was nog niet eerder voorgekomen. Daarbij luisterde de man naar de meest idiote adviseurs en had nul komma nada ervaring in het diplomatieke verkeer. Een man met een kort lontje ook en een ego dat zelfs groter leek dan wat de despoten elders op deze aarde nog weleens naar voren willen brengen.
Nu, na twee maanden lijkt het erop dat hij wat is ingedamd. Dat zijn keuze voor mensen om zich heen tenminste een soort rust brengen in de internationale verhoudingen. Amerika functioneert ondanks deze president in plaats van dankzij zoals we voorheen vaak zagen. Sympathiek is hij nog steeds niet. Hij blundert er ook vrolijk op los en is niet wars van horkerig gedrag. Het zal hem weinig punten opleveren bij de mensen die hem op voorhand niet moesten. Mensen die gek genoeg wel veel geduld opbrengen voor de dictator van Ankara of de sfinx van Moskou. Het maakt toch iets uit of je in de VS of in Rusland dan wel Turkije loopt te briesen. Daarbij wil hij moslims tegenhouden, op voorhand al een doodzonde in de ogen van D66, GroenLinks of PvdA-volgers. De achterliggende gedachte, veiligheid en bescherming tegen terroristen, wordt niet gezien. Dat hij intussen een acht meter hoge muur laat bouwen aan de grens met Mexico lijkt op een wanhoopsdaad.
Muren hebben zelden geholpen mensen die echt weg willen binnen of buiten te houden. Het voormalige Oostblok liet dat zien. Maar je houdt er vermoedelijk wel de enorme aantallen illegalen mee tegen die zijn economie op het spel zetten. Of je er ook echt veel mee bereikt? De Mexicanen komen vaak niet voor een uitkering of andere voordelen, ze werken zich letterlijk te pletter om een bestaan op te bouwen dat hen uit de ergste armoede doet opstijgen. Maar dit terzijde. Er zal nog veel gemopperd worden op en gelachen om deze president. Maar een ding is zeker, Amerika laat zien dat iedereen daar president kan worden. Maar ik vrees toch dat dit minder geldt voor vrouwen, homoseksuelen of transgenders. Die worden door elke andere groep geboycot. En dat is iets waar men in de VS nog eens extra aan zal moeten trekken. Met of zonder Trump. (Beelden internet)







