Weet u nog dat wij een paar maanden terug in meerderheid stemden voor een nieuwe samenstelling voor de Tweede Kamer??
En dat we daar als volk de boel aardig deden opschudden? Nieuwe partijen namen de plek in van oudere. We kregen haatdragers als BIJ1 in de Kamer, maar ook weerstandspartijen als BBB en JA21. Nederland stemde links weg. De meeste linkse stromingen zakten vele zetels terug en sommigen werden min of meer afgerekend op hun extremistische agenda. De VVD de grootste partij, D66 de tweede stroming, de PVV de derde. Opgeteld kan Nederland over rechts worden geregeerd met een aardige meerderheid. Zo zou de democratie moeten werken. Maar niet in Nederland. Rutte, de man die aardig onder druk kwam te staan door zijn matige geheugen in moeilijke omstandigheden, heeft een voorkeur voor links. Kennelijk ziet hij weinig in rechts, zijn optreden door de jaren heen daardoor mede ook verantwoordelijk voor het ontstaan van partijen als PVV, FVD en JA21.
Immers veelal mensen die het niet meer vinden bij de VVD die onder Bolkensteijn nog aardig rechts was van mening en opstelling. Rutte dus, wil samen met de toch wel opvallend populistische en arrogante Kaag. Een vrouw met wel erg eenzijdige voorkeuren in het Midden-Oosten of een milieu-agenda waar Groenlinks nog een puntje aan kan zuigen. Maar voor Rutte lijkt slechts de macht te tellen voor het huwelijk met een abjecte stroming als D66. Maar wie moet je dan toevoegen? Het CDA lijkt intern aardig verdeeld. De PvdA is afgerekend door de kiezer, blijft een marginale stroming en eigenlijk willen de kiezers dat helemaal niet. Die PvdA wil alleen samen met GL om zo een links beleid mogelijk te maken. Maar dat GroenLinks werd op haar beurt totaal afgefakkeld bij die genoemde verkiezingen. Ondanks dat denken ze daar in het politbureau van de partij dat Nederland niet zonder hun dedain kan of hun verlangen naar anarchistisch extremisme. Maar dat bleek bepaald niet het geval. Nederlandse kiezers willen geen anarchisten aan de macht.
De democratie zou moeten zegevieren. Maar….zo werkt het kennelijk niet. Je krijgt niet wat je verdient. De minderheid regeert hier, en zo klooien we nu al weken door. Op het moment dat ik dit schrijf zitten partijen opnieuw aan tafel bij informateur Hamer. Die er alles aan doet om dat linkse ongekozen blok te laten slagen. Zou dit lukken moeten we als volk Rutte daar op afrekenen. Immers die zette de deur open voor de linkse dictatuur. En wie wil weten wat dat inhoudt moet maar eens komen kijken in mijn stad. Waar vrijheden van burgers worden ingeperkt, mits je niet illegaal of immigrant bent, waar heffingen gewoon uit de hoge hoed worden getoverd en waar men plannen om bossen te kappen en te verbranden in een zgn. biomassacentrale gewoon doordrukt. Ondanks weerstand uit de plaatselijke bevolking. Maling aan de kiezer, gewoon de dictatuur doorvoeren. Het schijnt te kunnen in dit land en het stemt niet vrolijk. Een zichzelf benoemde linkse elite regeert straks over de meerderheid van de kiezers die echt iets anders wilden. Het verschil met andere landen is groot. Ik maak me zorgen…..u ook?
Wie in vroeger tijden niet deed of uitsprak wat de machthebbers van hen wilde of afdwong, kon rekenen op vervolging en eventuele banvloek. In dat laatste geval was je niet meer welkom in de kerken en wist je zeker dat het Hemelse rijk later niet voor jou beschikbaar was. Een dwangmiddel dat schrik aanjoeg. Wie tegenwoordig andere meningen verkondigt dan een bepaalde elite wil horen, mag rekenen op ongeveer hetzelfde. Maakt niet meer uit wat je verder voor goeds doet of zegt, de politieke en publieke banvloek treft je. Wilders en Baudet sprekende voorbeelden. Opmerkelijk daarbij dat vooral het zichzelf christelijk noemende CDA daarbij een dubieuze rol speelt. Zeker als je bedenkt dat ze als partij niet wil samenwerken met genoemde politici, maar aan de andere kant vrolijk coalities smeedt met het communistische GroenLinks of het anti-democratische D66. De dubbele moraal is stuitend.
Maar ook een persoonlijke banvloek kan een dingetje zijn. Soms kom je dat tegen tussen familieleden. Bert van Leeuwen met zijn geweldige programma (vind ik) ‘Het Familiediner’ moet dan zaken oplossen die soms jaren spelen en waarbij geen van de twee partijen ook maar een kleine stap richting de ander wenst te doen. ‘Mijn deur staat altijd open, maar eerst excuses’ een veel gehoorde kreet. Vaak krijgt de programmamaker het weer voor elkaar om de partijen aan tafel te zetten, maar het gaat ook wel eens mis. De banvloek uitgesproken en geen behoefte meer aan contact. Het blijft schuren. Zeker ook omdat je als mens zou moeten beseffen dat het leven niet oneindig is. Ook al denk je dat wellicht als je 30,40 of 50 bent. Ook opvallend, die conflicten spelen zich juist vaak af in christelijke gezinnen of families waar men toch de normen en waarden van de Heer als uitgangspunt nam of neemt. Vergeving zit kennelijk dan wat minder in de genen. En die genen kom je ook tegen onder vrienden. Soms gaat dat jaren goed, en dan ineens….over en uit. Net als bij partners voor het leven. Gelukkig getrouwd, tot de koek op is en een verliefdheid elders een einde maakt aan de sleurvolle droom die sommige relaties kenmerkt.
Na de scheiding komt de banvloek. Ik maakte dat zelf ooit mee als kind en weet hoe dat is. Gescheiden ouders en een verbittering aan de kant van de ouder die met de kinderen achterbleef. Banvloek het gevolg. Je wordt er niet vrolijker van. Het gesprek aangaan is meestal toch de beste weg. Maar er zijn uitzonderingen. Ik maakte ze vooral werktechnisch mee. Mensen die je zo kwetsen of kapot maken dat je niet anders kan dan de banvloek uitspreken. Nooit meer wil zien, of spreken. Onlangs overkwam me iets wonderlijks. Een van die mensen uit een werkverleden, nog steeds boos makend hoe ik daar werd behandeld, liet ik verder 30 jaar lang compleet met rust. Ik wilde hem/haar nooit meer zien. Te gekwetst, te trots om dat toe te geven, nu voor het eerst. En dan ineens op Linkedin een contactverzoek. Ik kon het eerst niet geloven, maar bleek serieus bedoeld. Nee, ik kan en kon dat niet opbrengen. Dus toedeledokie. Weg ermee. En anderen blijven achter een ban zitten. Geblokkeerd omdat ze beledigende teksten uitten of zo op de persoon speelden dat het niet meer fatsoenlijk was. Of die vriendin die bij haar afscheid zoveel verwijten maakte en zo weinig invoelend bleek dat het bijna verdriet deed. Banvloek. En let op, wie nu verkeerd reageert op mijn verhaal riskeert ook…..Dus doe je best om het leuk te houden. (Beelden: Internet)
Het salon-socialisme van de sociaal-democratie had er nooit zoveel mee, maar bij de diehard-socialisten en communisten was de 1e mei een dag om rekening mee te houden. Men vierde de Dag van de Arbeid en deed dat door optochten, parades en festiviteiten die alles van doen hadden met de wederopstanding van de arbeiders als factor in de samenleving om rekening mee te houden. En dat was in de achter ons liggende decennia vaak best nodig. Het grote probleem aan het begin van de vorige eeuw was vooral uitbuiting van de werkende klasse. De zgn. elite, veelal ondernemersfamilies die een bedrijf van de grond af opbouwden deden dat door onderbetaalde mensen liefst zeven dagen per week uit te knijpen. Slechts daar waar de toenmalige godsdiensten het voor het zeggen hadden werd de zondag een rustdag. Maar dat dienen van de Heer had ook zo zijn invloed op de werkenden. Want die moesten zich dan in hun beste pak hijzen (of jurk) om de kerk te bezoeken en aan te horen dat volgens de christelijke leer, werken in het zweet des aanschijns ook zorgde voor een plek in de hemel. Je moest dus lijden om naar boven te mogen kijken.
En wie zijn lijf kapot werkte was op het laatst fysiek zo uitgemergeld dat men vanzelf wel verlangde naar die Hemel. Eindelijk verlossende rust. Het communisme, met de oorsprong in Frankrijk rond de beruchte Revolutie, deed het denken van burgers veranderen. Arbeiders voelden dat er verbetering of verandering dringend nodig was. Ondernemers waren er niet gelukkig mee. En toen de Russische bolsjewieken bewezen dat de onderklasse een hele bovenklasse kon uitschakelen en zelfs vermoorden waren de rapen gaar. Stap voor stap werd ineens meegewerkt aan verbetering van de arbeidsomstandigheden, gingen de lonen wat omhoog en verbeterde ook de huisvesting voor de arme sloebers die tot dan in de fabrieken werden afgebeuld. In West-Europa waren communisten en socialisten het snel eens. Samen ten strijde tegen het groot-kapitaal. En dat laatste werd deels door acties en stakingen ook uitgewoond. Stakingen hielpen als middel tot bereiken van het gestelde doel, bezettingen van bedrijven ook. Stap voor stap werden arbeiders burgers, burgers ambtenaren en sommige mensen uit van oorsprong simpele gezinnen zelfs af en toe bestuurders. De grote volksbewegingen als SDAP namen het voor WO2 op tegen de gevestigde christelijke partijen.
En waren daardoor mateloos populair. Maar ook de communisten kregen veel aanhangers. Een stroming die het moest hebben van keiharde kaders, solidariteit en strijd. Lukte prima, maar ging ten onder toen Stalin en diens opvolgers satellietstaten met geweld in het gareel gingen houden. Oost-Duitsland, Hongarije, Tsjecho-Slowakije, Polen. De PvdA werd in ons land een bestuurderspartij. De macht belangrijker dan de achterban. En we hebben allemaal kunnen zien waar dat toe heeft geleid. Weggevaagd! Populistische stromingen als de PVV, FVD, GroenLinks of D66 nemen de plaats in van die oude sociale stromingen. De SP speelt een rol in de achtergrond. De arbeiders hebben het goed gekregen, de ambtenaren willen nu nog wel eens staken, of zelfs de zeer goed verdienende piloten. Maar de rol van de sociaal-democratie is uitgespeeld. Dus waarom zou je die 1e mei dan nog vieren? In Rusland enn andere staten waar men houdt van de grandeur van het paraderen gaat deze dag niet zo maar voorbij. Hier wel. Een roos kan daar niets aan veranderen. Doel en middelen…het is voorbij. En eigenlijk is dat best jammer. (Beelden: Inernet/archief)
We zijn intussen twee maanden onderweg met een nieuwe president in het Witte Huis van Washington. De door velen verguisde Donald Trump. Een man die zichzelf bij zijn geboorte al vond in een gouden wieg met dito lepel in de mond en die vooral bekend werd om zijn handel in onroerend goed en voorliefde voor exotische dames. Liefst een paar jaar jonger dan hij. Die vrouwen dan! Toen hij na de toch als betrouwbaar overkomende Obama aantrad hield een deel van de wereld de adem in en het hart vast. Tijdens de verkiezingscampagne had hij zijn democratische tegenstander Hillary Clinton ‘By the pussy’ en won hij de baan als president van de V.S. Moord en brand werd er geschreeuwd in semilinkse kringen in ons land. Deels nog terecht ook, want een veel onzin twitterende president was nog niet eerder voorgekomen. Daarbij luisterde de man naar de meest idiote adviseurs en had nul komma nada ervaring in het diplomatieke verkeer. Een man met een kort lontje ook en een ego dat zelfs groter leek dan wat de despoten elders op deze aarde nog weleens naar voren willen brengen.
Nu, na twee maanden lijkt het erop dat hij wat is ingedamd. Dat zijn keuze voor mensen om zich heen tenminste een soort rust brengen in de internationale verhoudingen. Amerika functioneert ondanks deze president in plaats van dankzij zoals we voorheen vaak zagen. Sympathiek is hij nog steeds niet. Hij blundert er ook vrolijk op los en is niet wars van horkerig gedrag. Het zal hem weinig punten opleveren bij de mensen die hem op voorhand niet moesten. Mensen die gek genoeg wel veel geduld opbrengen voor de dictator van Ankara of de sfinx van Moskou. Het maakt toch iets uit of je in de VS of in Rusland dan wel Turkije loopt te briesen. Daarbij wil hij moslims tegenhouden, op voorhand al een doodzonde in de ogen van D66, GroenLinks of PvdA-volgers. De achterliggende gedachte, veiligheid en bescherming tegen terroristen, wordt niet gezien. Dat hij intussen een acht meter hoge muur laat bouwen aan de grens met Mexico lijkt op een wanhoopsdaad.
Muren hebben zelden geholpen mensen die echt weg willen binnen of buiten te houden. Het voormalige Oostblok liet dat zien. Maar je houdt er vermoedelijk wel de enorme aantallen illegalen mee tegen die zijn economie op het spel zetten. Of je er ook echt veel mee bereikt? De Mexicanen komen vaak niet voor een uitkering of andere voordelen, ze werken zich letterlijk te pletter om een bestaan op te bouwen dat hen uit de ergste armoede doet opstijgen. Maar dit terzijde. Er zal nog veel gemopperd worden op en gelachen om deze president. Maar een ding is zeker, Amerika laat zien dat iedereen daar president kan worden. Maar ik vrees toch dat dit minder geldt voor vrouwen, homoseksuelen of transgenders. Die worden door elke andere groep geboycot. En dat is iets waar men in de VS nog eens extra aan zal moeten trekken. Met of zonder Trump. (Beelden internet)
Altijdmijnmening 