Tagarchief: bijzonder

Duitse Diva uit Zweden…

Duitse Diva uit Zweden…

Posted on by • Geplaatst in Cultureel, Historie • Getagd , , , , , , , , , , , , , , • 15 reacties

In onze CD-collectie zitten wat exemplaren met muziek uit de periode van WO2. Vaak zijn dat geweldige jazznummers of big bands van toen die muziek brachten die men ook nog wel eens ten gehore brengt in op het onderwerp ingestelde musea. Sfeer is alles als het over die periode ging, met name als we denken aan de bevrijding die door de geallieerden met veel bloed en verlies aan menslevens is bewerkstelligd. Maar aan de andere kant van het spectrum van spelers in dat wereldconflict stonden de Duitsers die ondanks hun verderfelijke doctrine en zoveel angst en verdriet zaaiende optreden ook hielden van de nostalgie van het land voor die vreselijke oorlog. Toen met name in de grote Duitse steden heel wat grote artiesten optraden en een zeker gevoel voor smaak en vermaak veelvuldig voor kwam. Een van de artiesten die in Duitsland mateloos populair werden was de Zweedse Zarah Leander. Haar bijzonder stem (een contra-alt) en de liedjes die zij zong zijn vrijwel onverbrekelijk verbonden aan het Duitsland zoals de inwoners daar het indertijd graag koesterden. Heel wat van haar werk is op de plaat gezet en klinkt nog steeds gewoon ‘lekker’. Leander was geboren in 1907, studeerde als kind zang, piano en viool.

Ze stond voor het eerst op het toneel toen ze zes jaar oud was. Later werkte ze als secretaresse en trouwde met Nils Leander en kreeg twee kinderen. Haar zang- en acteercarriere bouwde steeds verder uit in haar thuisland Zweden. Ook zong ze coverversies van o.a. het bekende nummer van Marlene Dietrich ‘Ich bin von Kopf bis Fuss auf Liebe eingestellt’. In 1931 was ze gescheiden van haar man maar behield diens familienaam. Ze reisde door Europa en de VS waar ze o.a. wat films maakte met Zweedse regisseurs. Toen ze met de Duitse filmindustrie ging samenwerken besloot ze daar ook te gaan wonen. Tot 1942 bleef ze het land van Adolf Hitler trouw en die zag haar als een prima promotie voor het Duitse regime. In boeken over ‘de vrouwen van Hitler’ wordt haar naam ook vaak genoemd. Hij was gek op haar. Dat plakte wel een vervelend label op haar roem. Na de oorlog kostte het dan ook veel moeite om in dat opzicht eerherstel te verkrijgen. Gek genoeg lukte dat goed in haar eigen thuisland Zweden. In 1974 was het echter over en uit en overleed ze na een beroerte. Ze werd 74 jaar oud. Maar ze laat wel dat oeuvre achter dat als je er naar luistert nog steeds dat bijzonder gevoel opwekt dat het in het Duitsland van voor Hitler eigenlijk prima toeven was. Wat jammer dat die doctrines die uit zijn op de totale onderwerping van andere mensen altijd zo destructief zijn. Zelfs voor de kunst- en cultuursectoren. Hoe dan ook, een bijzondere zangeres….(beelden: Wiki/Internet)

Heemparken…

Heemparken…

Posted on by • Geplaatst in Geen categorie • Getagd , , , , , , , , , , , , • 9 reacties

Onze actieradius is door allerlei omstandigheden even wat klein soms, en dan zoek je het vermaak niet in verre landen maar juist in de nabijheid van je eigen woonstek. En dan hebben wij hier het geluk dat vele van de leuke plekken in de directe omgeving relatief onbekend zijn maar voor natuurliefhebbers een waar eldorado. Een van die stekken vinden we in buurgemeente Amstelveen.

Naast het veel bekendere Amsterdamse Bos ligt daar het prachtig verzorgde Heemparkengebied dat feitelijk bestaat uit drie los van elkaar (maar wel dicht in elkaars buurt) gelegen parken met een paar extra’s. Het prachtige Dr.Jac.P.Thijssepark heb ik al eens beschreven na een wandeling die wij er samen deden met onze Soester vrienden. Nu deden we onlangs de volledige route die o.a. het park De Braak omvatte en het Koos Landwehrpark. Ik kan je echt melden dat dit een vrijwel onontdekt gebied is. Je loopt soms aan de achterkant van de grote villa’s langs die het toch wat (met dank aan de luchtvaart) rijkere Amstelveen zo kenmerken. Maar je loopt ook in grote rust en tussen de meest prachtige bomen, struiken, bloemen of vijvers.

Goed aangegeven waar je nu weer op moet letten. Soms zijn de paadjes erg smal, af en toe een beetje modderig, maar o jee, wat maakt het uit als je kunt genieten. De totale wandelroute is 3 kilometer lang, wil je alle drie de parken echt door lopen moet je ook af en toe even de Amsterdamseweg in Amstelveen oversteken, want ze liggen echt goed verscholen. Je mag er niet fietsen, auto’s zijn helemaal uitgebannen, een puur wandelgebied voor de liefhebber.

De drie parken hebben ieder wel hun eigen karakter en sfeer. Maar samen is het een gebied waardoor je beseft dat alle mekkeraars over gebrek aan groen en natuur in hun omgeving altijd ongelijk hebben als ze kennelijk niet eens beseffen dat in hun eigen achtertuin de meest prachtige natuur te vinden valt. En in die natuur vindt je dan weer bijzondere vogels, vissen en zo meer. Wie er enig verstand van heeft kan de vogels duiden tijdens het fluiten. Ik ben daar niet zo goed in, ben al blij als ik een blinde vink van een houtduif kan onderscheiden. Genieten van die omgeving dus. En dat alles op een steenworp afstand van de woonstede. Ik ga niemand aanraden het massaal te bezoeken, maar als je bij toeval eens in de buurt bent, gewoon doen. De ingang van het Thijssepark vindt je aan de Prins Bernhardlaan waar je nog vrij kunt parkeren als je bezoeker bent. En door de stilte van die laan ga je vanzelf fluisterend praten. Precies wat past bij dit parkgebied. (Beelden: eigen foto’s)

Frans fenomeen..Panhard…

Frans fenomeen..Panhard…

Posted on by • Geplaatst in Automening • Getagd , , , , , , , , • 14 reacties

Het Franse automerk Panhard was altijd een beetje een buitenbeentje in autoland. Men was heel innovatief, bouwde grote en kleine wagens, trucks en onderdelen voor andere merken. Bemoeide zich met de bouw van militaire uitrustingen en was als onafhankelijk bedrijf een van de oudste merken ter wereld. Had men voor de oorlog allerlei grote personenwagens in het aanbod, na WO2 zette men in op vooral bijzondere wagens. Klein, maar fijn. Zoals de Dyna. Een compact maar elegant model dat werd ontworpen door Gregoire, uitgerust met een 2-cilindermotor van eerst 610cc, later met een wat grotere inhoud.

De wat rauw lopende motoren bleken in combinatie met het lage eigen gewicht van de auto te zorgen voor beste prestaties. Daarbij was die motor luchtgekoeld en had de Dyna anno 1946 al onafhankelijke wielophanging voor. Nog opvallender, de Dyna werd op enig moment geleverd met een vier versnellingsbak met een overdrive, waardoor je nog zuiniger reed. Zijn tijd ver vooruit dus. En dat zou het merk op veel terreinen blijven. Zo was de Dyna Z uit 1954 een zeer futuristisch vormgegeven auto met een aerodynamisch zo goed vorm gegeven body dat je uit een tweecilinder blokje van 850cc dik 160km/u peurde.

Daarbij was de auto zo ingericht dat je op de twee banken zes mensen kon meenemen. Neem van mij maar aan dat geen enkele concurrent binnen dit segment dat kon bieden. De opvolger van deze wagen werd de PL-17 die er met optische retouches net zo goed uitzag. Alleen gingen de voordeuren nu meer normaal open i.p.v. dat ze naar achteren scharnierden. Met net zo’n futuristische vormgeving was ook de B en C serie uitgerust. Coupe-achtige wagens waarbij de B wat langer was dan de C en waarvan een deel in Belgie werd geassembleerd.

Deze wagens waren wel het summum van wat Panhard kon halen uit haar bekende tweecilinders. De auto’s barstten van de nieuwe snufjes en waren anno 1963 daardoor alleen al hun tijd ver vooruit. Wie van auto’s hield zag ook dat o.a. de ruitenwissers bij die Panhards heel anders functioneerden dan bij andere wagens. Ook zat het elektrisch systeem heel anders in elkaar dan bij andere wagens. Was dat allemaal beter? Nee, niet bepaald. Veel Panhards leden onder een reeks van technische problemen, deels veroorzaakt doordat men zo pionierde. In 1967 kwam het merk onder Citroen terecht en verdween het vrijwel in stilte van de markt. De klassieke markt zorgt er voor dat de prijzen relatief hoog zijn. Ook al omdat er zo weinig Panhards in goede rijwaardige toestand overbleven. En het best een dingetje is om aan onderdelen te komen. Maar hoe we het wenden of keren, dat Panhard was bijzonder. En dat alleen zorgde voor mijn enthousiaste verhalen over het merk…(Beelden: Archief)

Twee landen voor de prijs van een…

Posted on by • Geplaatst in Algemeen, Cultureel, Persoonlijk • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , , • 6 reacties

WP_005609Een plek waar we tijdens onze meerdaagse trip door het grensgebied van Nederland en België onlangs ook even uitstapten was Baarle-Nassau. Een wonderlijke samenleving die bestaat op Nederlands grondgebied, maar wel met tientallen enclaves van Belgisch grondgebied waardoor deze mensen samenleven op een manier die het EU-bestuur voor ons allen als meest optimale model ziet. Grenzen lopen (vooral symbolisch) dwars over straten, door winkels en gewone huizen. Je loopt op een 60-tal plekken constant van het ene land in het andere. Dus zijn er kroegen te zien die helemaal Belgisch zijn uitgedost qua nationale kleuren (het WK liet haar sporen na..) terwijl even verderop oranje de boventoon voerde. Zoek je wat ketenwinkels als de Hema en Kruidvat kom je hier wel aan je trekken, echte Belgische winkels zoek je tevergeefs al zijn er wat bonbonzaken.

Voor devotie kan je hier ook terecht. Men heeft een aantal kerkgebouwen, een groot deel  daarvan uit katholieke hoek en die zaten in een enkel geval (wij wilden binnen even kijken…) vol. WP_005604Kom daar maar eens om in onze streken. Het Nederlands-Belgische plaatsje is goed voorzien van horeca, kennelijk trekt men van heinde en verre hierheen om zich te verpozen en dat maakt de keuze groot. Maar je kunt er ook terecht voor iets lekkers bij de koffie zonder dat je meteen een twee hypotheek moet aanvragen. Zeer betaalbaar dus. En erg vriendelijke mensen overal. Men zegt je hier nog vrij consequent goeiedag en dat is best bijzonder voor een nuchtere noorderling uit de grote stad. Maar Baarle-Nassau kent ook een negatief puntje. Het plaatsje ligt aan een kruispunt van wegen dan dat zorgt er voor dat er enorm veel verkeer doorheen dendert. Letterlijk en figuurlijk. Van trucks met opleggers tot kiepwagens, van combines tot campers, het perst zich allemaal door de smalle straten van het plaatsje en dat maakt een verpozen op het terras daar best minder comfortabel.

Je zit er letterlijk in de stank van al die uitlaatgassen. WP_005614Een verbod op dat zware verkeer (of een rondweg) zou veel helpen. Maar het parkeren was midden in het centrum gratis, en je bent eens ergens geweest waar je normaal nooit naartoe rijdt voor alleen het fenomeen grensovergang. In Baarle-Nassau is dit overal aanwezig en ook op de fiets is het een plezierige omgeving om rond te reizen begreep ik. Hoe dan ook, als je iets bijzonders wilt meemaken en je bent in de buurt? Toch eens bezoeken dan….