Sonny….

Sonny….

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fri-425003-buck-danny-air-race-pilot-img_4347.jpg

Lang geleden alweer bekende ik hier dat ik al vanaf de pubertijd de stripboeken van Buck Danny verslond en nog steeds verslind. En dat was normaal een aardige liefhebberij, immers er kwamen jaarlijks 1, hooguit twee nieuwe albums uit die toen werden gemaakt door een nieuw stel schrijvers/tekenaars nadat de oorspronkelijke auteurs er na 40 albums mee waren opgehouden. De nummers 41-60 kenden een wisselend stel auteurs, wat overigens de kwaliteit niet deed dalen, integendeel. Maar daarnaast verschenen er ineens nieuwe reeksen, zoals de ‘Classics’, intussen 11 albums, de ‘kortverhalen”, waarvan 2 albums verschenen en recentelijk ook de reeks ‘origins’ die intussen ook weer een paar albums onderweg is.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fri-425003-b.danny-s.tuckson-sonny-img_4349.jpg

Stuk voor stuk zeer onderhoudende en wel geillustreerde stripalbums die tegenwoordig voor een tientje over de plank gaan. Maar ja, je bent liefhebber of niet en als slimme Meninggever vraag ik altijd graag boekenbonnen voor verjaardagen opdat ik die kan omzetten naar o.a. dit soort boeken. Het boek dat ik hier beschrijf heeft voor het eerst Buck Danny zelf niet als onderwerp maar zijn tamelijk opvallende medevlieger Sonny Tuckson. Een kleine roodharige jongen die als hij nu nog echt zou leven om en nabij de 105 jaar oud zou zijn, maar in de Buck Danny reeks nog steeds anno nu in grote marine jets in de rondte vliegt. Het boek ‘Air Race Pilot’, een uitgave uit 2024, beschrijft de jeugd van Sonny en hoe hij achter de stuurknuppel van primitieve tweedekkers om agrarische grond te besproeien leerde om te gaan met vliegtuigen uit die tijd.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fri-425003-buck-danny-s.tuckson-achterzijde-img_4348.jpg

Later komt hij volgens dit verhaal door allerlei verwikkelingen (met de nodige glimlach op de lippen te lezen) terecht in de luchtracerij. Dat was en is een fenomeen in de Amerikaanse luchtvaartontwikkeling en past meer bij de machocultuur in dat land dan die van de vele watjes hier. Hoe dan ook, een vermakelijk album dat duidelijk maakt hoe die Sonny de figuur is geworden die we in die eerste albums van Buck Danny, vele jaren geleden, leerden kennen. Ik weet dat we tegen de feestdagen weer wat nieuws uit deze boekenreeks mogen verwachten en ben benieuwd welke van de onderliggende series nu weer wordt bediend met een nieuwe uitgave. Hoe dan ook las ik dit deel met veel plezier. Het is een eerste deel van twee, dus ik kijk uit naar deel 2. (Beelden: Prive/Yellowbird)

Terug in de tijd…

Terug in de tijd…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: anu-32-enkhuizen-poort-en-binnenhaven-230895-scan10201.jpg

Het was voor ons absoluut niet de eerste keer dat we hier te gast waren, al een paar maal eerder reden we de benodigde kilometers naar het noorden voor een bezoek aan het zeer charmante Zuiderzeestadje Enkhuizen en het daar gevestigde museum van die naam. In de laatste week van augustus was het er prima weer voor dus hup. Auto geparkeerd op de speciale parkeerplaats bij de hoofdingang en dan met je Museum-jaarkaart door de toegangscontrole richting veerpontjes die je in een minuutje of 20 naar het museumterrein zelf brengen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: enkhuizen-p6270270.jpg

Leuk tochtje, veel te zien, en dan na ontschepen aan de wandel. Langs allerlei fraaie oude panden, winkels, grachtjes, oude ambachten, scheepjes, maar ook mensen die met heel veel plezier de sfeer hier extra gezellig maken door hun acteertalent of gidsvermogen. Dat museum is in feite een herinnering aan een wereld die we anno 2025 niet meer kennen. Die van vissers, ambachtslieden, mkb-ers, arbeiders die allemaal iets van doen hadden met het IJsselmeer (v/h Zuiderzee) of de Waddenzee.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: enkhuizen-p6270252.jpg

Je krijgt inzicht in de werk- en leefomstandigheden van die mensen in vroeger tijden en zeker in de winkeltjes hangt nog de oude (plezierige) sfeer. Er is van alles te doen en te beleven, en als je even wilt bijkomen van al die indrukken en informatie is er een stel fraaie horecazaken waar je lekker aan de koffie/thee met iets lekkers (appeltaart…aanrader) om je heen kijkend het gevoel krijgt dat je in vroeger eeuwen verkeert.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: enkhuizen-p6270271.jpg

Er zijn wat uitgangen vanuit het museum naar de oude stad en dat raad ik zeer aan. Want in dat Enkhuizen staan diverse panden en kerken die stammen uit de 15e eeuw of zo en die je terugvoeren naar de hoogtijdagen van de VOC waaraan veel Noord-Hollandse steden indertijd zoveel plezier beleefden. Veel van die schepen van die toenmalige multinational konden namelijk niet over de zandbanken rond de Amsterdamse haven heen komen en meerden dan maar op de rede van Hoorn of Enkhuizen en laadden hun dure goederen over in kleinere schepen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p6270251.jpg

Die handel maakte deze steden rijk. En dat is goed te zien. Vanuit historisch perspectief bekeken is het net of deze stad deel uitmaakt van dat eerder beschreven museum. Dus wij wandelden de nodige stappen, bekeken al dat fraais en liepen via via naar de tussenstopplek voor die veerbootjes van het Museum. Die ligt wat verstopt in een insteekhaven waar ook de veerboot naar Stavoren aanlegt. Moet je wel op de juiste kade gaan staan. Deden wij niet…dus dat werd rennen, maar we haalden de boot en kwamen zo weer terug bij de auto die nog steeds op ons wachtte. Parkeren kost hier 7 euro voor de hele dag, je betaalt met je pinpas. Het museum kost volwassenen iets meer dan 20 euro p.p., maar Museum-Jaarkaarthouders kunnen zoals hier voor al beschreven gratis naar binnen. Wie echt iets heeft met de vaderlandse geschiedenis moet dit museum echt eens op de wishlist zetten. Voor ons was het een leuke hernieuwde kennismaking. (Beelden: Eigen)

Verdwenen….

Verdwenen….

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pict0656.jpg

Hoe ouder je wordt hoe meer er verdwijnt dat je vroeger als een soort zekerheid aannam of waarvan je dacht dat het nooit zou kunnen verdwijnen. Primair staan daar natuurlijk mensen in een rijtje die je van jongs af aan hebt gekend en die onbreekbaar of tenminste onmisbaar leken. Ze vielen toch weg. Dieren die je zoveel onbaatzuchtige liefde boden bleven toch maar pakweg een jaar of 10-15 bij je. Maar zeker ook huizen waar je in hebt gewoond blijken in de loop der jaren gewoon te worden gesloopt of kregen een andere functie. Onderdeel van de zo vaak vlot om zich heen slaande vernieuwingswoede.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pict0713.jpg

OK, vaak waren die woningen het opknappen wellicht niet waard maar als ik soms om me heen kijk wat men er voor terug durfde bouwen is het de vraag of men met blinde of half door drank of gekte aangetaste architecten in zee ging voor die stads/dorpsvernieuwing. Zo is mijn vroegere ouderlijk huis, net als een groot deel van de straat waar ik vroeger woonde gewoon gesloopt in de jaren 70 en zette men daar toen nieuwe, moderne maar ook om te zien afzichtelijke woonblokken voor in de plaats.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amstel-174-p8290214_edited.jpg

Het tweede woonadres in hartje stad, zo fraai gelegen aan de Amstel, werd op enig moment (wij waren daar toen al weg..) verkocht, gerenoveerd en omgetoverd tot een onderdeel van een hotel dat er naast zijn plek vond. De latere Bijlmerflats waar wij vanaf nieuwbouw in terecht kwamen zijn ook al weer deels gesloopt en gerestaureerd tot moderne appartementengebouwen. Ons huis in Almere, toen nieuwbouw en hypermodern, oogt nu als wat afgeleefd nadat wij er vele jaren geleden alweer vertrokken. Naar ik begreep hebben heel wat hurende bewoners na ons dat huis toch een ander aanzien gegeven, en echt, dat was geen verbetering. Zo wordt op steengebied onze geschiedenis toch stukjes bij beetjes uitgewist. Onze wijken van toen veranderden, buren verdwenen, de culturele verbanden werden totaal vernieuwd. In het huis waar we nu 30+ jaren wonen hebben we zelf ook veel veranderd. Aangepast aan de tijd. Verbeterd, voor de oude eigenaren wellicht een totale schok als ze er eens langs zouden komen. Maar toch, evolutie, geen revolutie. Zelfde geldt trouwens voor de werkplekken. Nog even los van de panden waar ik zelf ooit werkte, de bedrijven die daar ooit zetelden zijn in fusies verdwenen of hebben zichzelf opgeheven. Dat is best confronterend soms. Je hebt daar zoveel uren liggen, om dan te ontdekken dat veel daarvan ‘down-the-drain’ gingen omdat er geen vervolg zit aan die bedrijven. Verdwenen in de molenstenen van de tijd. Zelfs mijn eigen onderneming kreeg geen vervolg. Al bewaar ik wel wat www-adressen en zo meer voor ‘later’. Je weet maar nooit….. En jullie? Ook zo’n geschiedenis van verdwenen mensen, dieren, huizen, werkplekken??? Laat maar lezen hier hoor… (beelden: archief)

Van zeppelins en stoomtreinen…

Van zeppelins en stoomtreinen…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: zeppelin.jpg

Ooit was er een wat oudere heer in onze familie die van twee generaties boven ons stamde en soms in een nostalgische bui vertelde over de auto’s (en berijders) van ver voor de oorlog. Maar ook over het feit dat hij als kind de oer-Zeppelins nog had zien vliegen boven Amsterdam. Ooit geloofde men namelijk in heel wat landen met enige technische bagage dat een luchtschip de toekomst zou brengen qua intercontinentaal vervoer. Immers qua omvang zo groot als een beetje schip uit die tijd, maar dan in staat om op te stijgen en op relatief lage hoogte richting New York of zo te ‘varen’. Bij gebrek aan de toen nog wat onder ontwikkelde luchtvaart, de vliegtuigen van toen nog best simpele dingen met wat minder betrouwbare techniek, dachten heel wat overheden en technici dat deze opgeblazen dingen het zouden gaan maken. Bewijs werd geleverd door met name de Duitse Zeppelins die over de oceanen vlogen met in hun kajuit rijke passagiers die prima verzorgd door het boordpersoneel in fraaie rieten stoelen uitkeken over land en zee en soms zagen dat het luchtschip zich marginaal sneller bewoog dan de echte zeeschepen die toen nog de oceanen bevolkten. Het einde voor deze vorm van vervoer kwam met de Hindenburg ramp in1937.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: aob14-praag-281098-stoomlocs-scan10834.jpg

Door het gebruik van zeer brandbare waterstof (..) explodeerde de grote en trotse zeppelin bij de landing op een veldje bij New York. Van de 97 mensen aan boord kwamen er 35 om het leven. Normaal zaten de gascellen voor die dingen vol met helium maar dat werd aan Nazi-Duitsland niet meer geleverd. Klaar was men daarna met het principe. De vliegtuigen namen de rol als primaire vervoerders over. Dezelfde grootvader die ons over die zeppelins vertelde had het ook over de stoomtreinen die ons railvervoer decennia lang voor hun rekening namen. Wij als stadsmensen (kinderen) hadden de laatste Nederlandse stoomlok nog voorbij zien komen halverwege de jaren vijftig, maar waren intussen gewend aan elektrische voortstuwing van die railrupsen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 16414-lockheed-super-connie-nightclub-faro-sum.84-scan10135.jpg

In Duitsland reden die kolen- of oliegestookte treinen nog tot ver in de jaren 70 en ik heb ze als jong ventje daar nog wel gezien. Heel indrukwekkend. Dat maakt dat ook ik af en toe even verhaal over wat ik toen zag. De kracht van de cilinders, de stoom en rook die aan alle kanten uit die krachtige werkpaarden vandaan kwam. Ik kan er soms mooie verhalen over vertellen. Net als over die eerste grote vliegtuigen met propellers, trolleybussen in Arnhem, zware trucks waarop nog twee mensen zaten die samen alle werk opknapten, misschien wel reparaties uitvoerden onderweg. Of over de bussen van Maarse en Kroon of de NBM. In de loop van de jaren heb ik daar specifiek al eens over geschreven hier. De lezer wil me wel vergeven. Ooit, ver in de toekomst, vertelt een jong mens van nu, als ouder of grootouder aan zijn nageslacht over die elektrische (en uitgestorven) Tesla’s of YingYangs die zo fraai oogden. Terwijl men weer per paardenkoets of trekschuit reist mijmert men dan in die familie over lang vervlogen tijden. Zoals ik doe als het gaat over die zeppelins, stoomtreinen en propliners….(beelden: Archief)

Alweer 20 jaar…

Alweer 20 jaar…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: happy-birthday-leo-cake.jpg

Deze oude blogger is al een jaar of 20 actief als verhalenverteller en kijkt met plezier terug op een periode waarin hij dat bloggen zag opleven, groot worden en daarna toch weer wat wegzakken omdat er ook op andere sociale media mogelijkheden ontstonden om te uiten wat je op het hart ligt. Anno 2005 had je nog diverse fora waar mensen met elkaar van alles deelden. Ik deed dat ook, maar was altijd specifiek. Dat leidde tot het advies van een toenmalige deelneemster aan een forum die zelf toen was overgestapt op bloggen, dat ik dat met mijn verhalen ook moest doen. En zo geschiedde. Altijdeenmening (en dan met een reeks toevoegingen) was geboren.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 70-1.jpg

Het was wennen, schaven, uitvogelen hoe je foto’s kon plaatsen, maar het werkte. De fora zwaaide ik gedag, ik kon mijn verhalen en gevoelens nu rechtstreeks kwijt aan een groter publiek. Omdat er velen geroepen bleken tot dat schrijversvak langs digitale weg, ontstonden er bloggroepen en later zelfs verwante meetings. In Gorinchem, Lelystad, de Betuwe, Delft, overal en nergens ontmoetingen. Een deel van die bijeenkomsten was heel gezellig. Soms ging dat ook wat minder, al was het maar omdat het koud of nat Hollands weer was of zoiets. Wat overbleef waren soms prettige contacten, echte vriendschappen, maar ook confrontaties die (n)ergens over gingen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: torpedo-4.jpg

Gek genoeg was een jaar of tien na de start van dat geblog het meeste van die saamhorigheid verdwenen. Dat gold ook voor mijn blogverhalen. De oorspronkelijke aanbieder van die vroege blogtechniek was ineens alles ‘kwijt’. Gold ook voor veel mede-bloggers, en de mensen achter die aanbieder bleken goedwillende maar weinig klantvriendelijke amateurs. Ik week intussen deels uit naar Belgie. Daar zaten goede aanbieders, en zo kon ik mijn verhalen alsnog een tijdlang publiceren. Daarbij deed ik al een aantal jaren mijn professionele zaken via een autoblog dat het relatief lang vol hield. WordPress maakte dat ik uiteindelijk in NL opnieuw kon beginnen en als auteur op Altijdmijnmening mijn carriere mocht voorzetten, al was dat dan via een betaald abonnement. (geen onnodige advertenties of spam)

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: hobby-vliegtuigen-en-autos-.jpg

Intussen zijn al een paar jaar terug mijn Belgische blogs gestopt, heb ik via Facebook, Twitter etc nog wel wat meer mogelijkheden om mijn observaties naar buiten te brengen, bracht ik de frequentie op dit meningblog wat terug naar drie per week en geniet intussen nog steeds van al dat inspiratieve geschrijf. Bloggen bracht me soms ook leuke opdrachten. Uitgevers lazen soms mee. En gaven me de opdracht boeken te schrijven met de juiste inhoud. Deed ik. Ik schreef hier zelf ook nog een paar vervolgverhalen, de lezer zal ze zich wellicht herinneren. En anno 2025 komt dat allemaal samen. Ik trakteer niet op taart want dat is volgens sommigen tegenwoordig allemaal slecht, maar ik geniet van jullie felicitaties en uiteraard verhalen over je eigen blogcarriere. Een enkeling is net als ik nog steeds actief. Velen zijn vertrokken. Soms omdat ze zijn gaan hemelen, anderen omdat ze liever vloggen of Tictoc-en etc. Vooralsnog blijf ik nog even. Nog zoveel te vertellen…. Jullie ook?? (Beelden: archief)

Stom gedroom…

Stom gedroom…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amazing-look-a-bug-has-landed.jpg

Ik droom zelden over groene velden met daarin dartelende schone dames of blatende geiten of zoiets. Als ik al droom komt er altijd wel een of andere werk-gerelateerde toestand boven die dan wordt vertaald naar het heden en waarin ik zelfs te maken krijg met mensen die me overdag helemaal niet bezighouden. Of het gaat om panden die ineens op een andere plek staan en me worden geshowd, en niet meer bestaand bedrijf dat in die droom gewoon blijkt te zijn doorgegaan waarbij de aanwezigen anders dan ik zelf niet resp. 25-35 of zelfs 50 jaar ouder zijn geworden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: c__data_users_defapps_appdata_internetexplorer_temp_saved-images_crewdson-014.jpg

Meestal in grote pais en vree praten we dan over het heden en verleden en kijken met plezier naar de toekomst. Als ik dan wakker word bekijk ik wat ik me nog kan herinneren van die dromen met enige afstandelijkheid. Droomuitleggers, ze bestaan echt, geven vaak een betekenis mee aan al die in de geest tijdens de slaap afgespeelde filmpjes die moet duiden dat je in het heden en bij volle bewustzijn ‘moeite hebt met die en die collega of werksituatie’. Maar ja, dat speelt helemaal niet in mijn geval.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: ntm3.jpg

Maar neem van mij maar aan dat ik elke werkkring uit het verleden in de slaap zo kan oproepen kennelijk en de censuur die me overdag in toom houdt tijdens die nachtelijke uren niet speelt. En sommige situaties zijn soms te bizar voor woorden. Nu is het niet elke nacht bal hoor, meestal ben ik al die in de slaap afgespeelde films in de ochtend wel vergeten, maar er zijn er bij die plakken een deel van de ochtend nog aan de wakkere geest. Nu was ik altijd wel een levendige dromer.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: img_7381.jpg

Ook als jong mens kwamen er dromen nog wel eens een paar maal terug. Meestal heftiger dan in het huidige iets bezadiger denken van een slapende oudere jongere. Zo droomde ik ooit drie nachten lang over een vliegtuig dat op ons toenmalige huis was terecht gekomen….Best gek. Niet voorspellend, want gelukkig nooit i r l gebeurd. Maar toch, best vreemd. En sturen kan ik het ook niet. Wel eens geprobeerd…..loterijwinst of zo. Maar dan zit er kennelijk wel een mannetje/vrouwtje achter het censuurstuurwiel die actief duidelijk maakt dat ik nooit loten zal kopen van de Postcodeloterij vanwege de linkse agenda van dit club. Om maar iets te noemen. Nee, ik moet verder in het land van de wonderlijke verzinsels van de geest. Over plekken en werkkringen waar ik ooit actief ben geweest. Vermoeiend is het wel… Ben benieuwd hoe het met jullie dromen gesteld is……En als….waarover droom je dan??? (Beelden: Internet)

Geschiedvervalsing…

Geschiedvervalsing…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amstel-met-tulpen-img_2325.jpg

Onze stad Amsterdam baseert zich op een ontstaansgeschiedenis waarbij zeer ontwikkelde en rijke Noord-Afrikaanse ontdekkingsreizigers via de oude Zuiderzee hun pijlen richtten op de boorden van het IJ. Zij lieten meteen daarbij hun hoogwaardige Afrikaanse stempel achter en zorgden voor welvaart en ontwikkeling bij die eerste agrarisch ingestelde oermensen in dit gebied die onder hun leiding achterbleven om de stad te maken tot wat het later werd. Zij leerden oorspronkelijke bewoners van het omliggende gebied naast de Arabische taal ook hoe je de moerassen droog kon leggen en daarnaast hoe je goede schepen of stevige huizen moest bouwen. Later vestigden ook donker getinte mensen zich in deze streek en werkten eeuwen lang keihard aan de groei en bloei van Amsterdam.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p3120310_edited.jpg

Zij predikten daarbij ook het christelijke geloof en leefden volledig naar de Tien Geboden van Mozes. De eerste zeevaarders die vanuit ons land en stad handel gingen bedrijven in en met de rest van Europa waren dan ook uitsluitend zwarte mensen. Blanken dienden slechts als domme arbeiders en soldaten voor een leger van rijke welvarende lieden van kleur. De oorlogen met de Engelsen, Fransen of Spanjolen werden vooral gevoerd door donkere admiraals en generaals. Jonge blanke meiden dienden diens echtgenotes als dienstknecht terwijl hun mannen voor ons land en deze stad hun leven gaven op zee of tijdens veldslagen met de vele omringende volken die ons land zagen als wingewest maar niet als volwaardige staat. Later kwamen ook nog de wijzen uit het oosten.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p3120326_edited.jpg

Vanuit Palestina zelfs. Waar de daar gevestigde volken een zodanig hoog levenspeil hadden bereikt dat ze hun kennis en ervaring kwamen delen met ons, Barbaarse volken uit het noord van Europa. Zit je langzamerhand te twijfelen aan mijn geestelijke vermogens of kennis van de geschiedenis?? Nou niet nodig hoor, maar ik geef even weer wat het extreemlinkse stadsbestuur hier allemaal over ons uitstort. Via exposities (later meer) of het TV-programma ‘Het Verhaal van Nederland – Amsterdam’ zoals onlangs uitgezonden. Tot aan de dag van vandaag predikt men het evangelie van de multiculturele samenleving, past de geschiedschrijving daartoe aan en laat dit eigen, verzonnen, verhaal overal horen en lezen. Men liegt en bedriegt en schroomt niet om net te doen alsof islamofobie en racisme in onze vrije en open stad naar traditie, de boventoon voeren. Niks is echter minder waar.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p3120353_edited.jpg

Amsterdam was in die 750 jaar van haar bestaan een stad vol bijzondere gebeurtenissen, hard werkende mensen, zeevaarders, handelaren, ontwerpers, wereldreizigers, maar zeker ook vol met lieden die van heinde en verre kwamen. Dat klopt nog wel. Maar dan heb ik het vooral over mensen uit de eigen vaderlandse provincies, Duitsland, Frankrijk of Spanje. We kenden het katholicisme en later protestante geloof. Pas een jaar of 50 geleden kwam de invasie op gang van islamitische immigranten en vanaf 1975 gevolgd door de halve Surinaamse bevolking. Die integreren voor een deel prima, maar zeker niet in meerderheid. Dat ligt anders bij veel van die andere groepen. Die ‘verdwenen’ in onze samenleving en bevochten een eigen plek. Chinezen, Indische mensen, Hongaren, Tsjechen, Italianen, Spanjaarden, noem maar op. Maar zeker ook de Joodse immigranten die vanuit het toenmalige Spanje en Portugal eeuwen geleden deze kant op kwamen, net als de zelfde groepen maar dan uit Polen en zo meer. Opgejaagd en vervolgd. Toen al. En voor een groot deel tijdens WO2 door de Duitsers industrieel over de kling gejaagd. Het is dus een grove schande dat een links stadsbestuur ons aller geschiedenis gebruikt voor links-drekkige propaganda voor het multi-culti-denken. En echt ik heb er intussen al heel wat staaltjes van gezien of gehoord. Vervalsing van de geschiedenis past bij een land als Noord-Korea. Ik vertelde daar al eerder over. De Kim-dynastie daar heeft de totale geschiedenis aangepast bij de eigen heldenrol voor de familie binnen de historie van het land. Daar verwacht je dit, in ons land niet. Als iets bewijst dat dit college niet deugt, dan dit. Leugenaars zijn het. En Amsterdam huilt daardoor waar het eens heeft gelachen…. (Beelden: archief)

De turbopropmotor..

De turbopropmotor..

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: an-12-cccp-12875-at-spl-070591-pict0735.jpg

Weer eens een technisch onderwerp wat voor de algemene ontwikkeling bedoeld is. Lang niet over geschreven… Maar dit in de kop genoemde type motor sloeg binnen de luchtvaart een brug tussen de voorheen gebruikte zuigermotoren die min of meer aan het einde van hun mogelijke ontwikkeling waren gekomen en de toen nog vrij nieuwe straalmotoren. Vanuit de gedachte dat het mogelijk moest zijn om.. gingen veel techneuten na WO2 aan de slag met een combinatie van het een en ander.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: electra-fred-olsen-ln-fog-spl-040894.jpg

Dus een straalmotor die via een aandrijfas en versnellingsbak een propeller aandreef die zo zorgde dat het er mee uitgeruste vliegtuig efficienter, zuiniger en vooral ook stiller kon opereren. De Rolls Royce Dart was er zo een (gebruikt door de Fokker F27 Friendship, Handley Page Dart Herald en bijvoorbeeld de Vickers Viscount).

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: vanguard-bea-landing-at-bsl-airport.jpg

Maar ook de Bristol Proteus (Bristol Britannia) en Allisson turboprops (Lockheed Electra en Hercules) waren klinkende namen op dit gebied. Ook in de Sovjet-Unie gebruikte men naast de straalmotoren voor de nieuwe verkeersvliegtuigen en militaire bommenwerpers, ook enorm krachtige turboprops die soms met een contraroterende propeller werden uitgerust waardoor deze 12-14.000pk elk konden ontwikkelen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: il18-lot.jpg

Daarnaast werden in vele landen ook militaire toestellen (o.a.voor gebruik aan boord van vliegdekschepen) uitgerust met dit type motor. De typerende geluiden waren alom aanwezig. En anders dan bij die eerste straalvliegtuigen van toen die gilden en rookten als de beste, waren de turboprops ook plezierige passeerders wanneer ze over de toenmalige steden heen vlogen die niet ver van de meeste vliegvelden waren gelegen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: antonov-an-22_3.jpg

Eenmaal op volle kracht draaiend komt er hooguit een brom uit dit type vliegtuigen en dat is voor omwonenden met een grotere geluidsgevoeligheid best plezierig. De Russische (Oekrainse) Antonov-machines met hun enorme turboprops waren overigens van een andere orde. Ik heb zelf een paar maal de gigantische Antonov An-22 van/naar Schiphol horen en zien vliegen en dat was wel een een imposante maar minder stille broeder. Maar goed, een vliegtuig zo groot als een beetje vrachtvaarder op zee mag wat geluid produceren.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 15414-fokker-f27-uk-g-bdvt-landt-eham-sum82-scan10090.jpg

Een heel andere machine was de Lockheed Electra die bij KLM ooit oudere propliners vervingen en o.a. vlogen op de routes naar Teheran, Istanbul en zelfs Johannesburg. Het typisch suizende geluid van die vier motoren was heel herkenbaar. Later vloog onze Marine Luchtvaart Dienst vanaf Marine Vliegkamp Valkenburg bij Katwijk met van die Electra afgeleide Orion Patrouillevliegtuigen. Het geluid bleef door de jaren heen heel kenmerkend. Hadden of hebben die turboprops dan geen nadelen?

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: bristol-britanniag-aovt.jpg

Jawel, de vliegtuigen die er mee zijn uitgerust hebben een lagere kruissnelheid dan de vergelijkbare straalmachines en dat maakt ze met wat uitzonderingen minder geschikt voor de langere afstanden. De meeste turboprop-kisten kwamen terecht op korte- tot middellange afstanden en daar heb ik ze zelf ook diverse malen mogen ervaren. En echt, dat was geen onplezierige beleving voor een doorgewinterde passagier als ik was en nog ben. Van een Britten-Norman Turbo-Islander, tot de Fokker 50, ATR 42/72, Dash 8, Avro 748 tot die snelle maar compacte Dornier 328. Allemaal turboprops die bewezen dat het voor passagiers en gebruikers nog altijd een economische verantwoorde manier van aandrijven is bij vliegtuigen i n dit marktsegment. En dan heb ik zelf helaas nooit in de Viscount of Electra mogen meevliegen. Voelt dan best als een gemis. Om het over die Russen en Oekrainers maar niet te hebben…..(Beelden: Archief Yellowbird)

De oude straat….

De oude straat….

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amsterdam-ouke-baas-straatbeeld-ostade-24170caa-a67f-45ca-9ab9-ddcf67cc535d.jpg

In het Amsterdam-Zuid van mijn jeugd was het in veel straten een drukte van belang en een bedrijvigheid die zijn weerga niet kende. Midden tussen alle woonhuizen vond je mkb-ers, horeca, technische bedrijven, (in ons geval) een verhuisbedrijf etcetc. Als we de dagelijkse boodschappen moesten doen hoefden we niet met de auto of bakfiets onderweg, al die winkels vond je op enkele stappen afstand van het woonadres. Van de groentenman tot de kolenboer, van de melkman tot een woninginrichting.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amzsterdam-ostadestraat-sneeuw-ruimen-22072aa2-12b7-492f-be9f-c7fcd900533f.jpg

Op iets verdere afstand (100 stappen) zat een drogist, een kapper, speelgoedwinkel, bakkerij (3 binnen een straal van enkele honderden meters) en drankenhandel. Dat bracht een lekker druk verkeersbeeld met zich mee want die mensen hadden vaak ook klanten in de omliggende straten (waar het aanbod van winkels anders was) en die werden bediend met bakfietsen van de ouderwetse soort of met die toen in zwang zijnde driewielers van Tempo of Goliath. Het autoverhuur- annex truckbedrijf niet ver van ons huis domineerde de straat, al was het maar omdat daar ook een benzinepomp voor de deur stond en men ook nog eens een smeerbrug kende waar men onderhoud deed aan de vehikels uit de buurt waarvan de eigenaren vaak apentrots vertelden over de avonturen die men met de intussen al flink gebruikte Opel of Hillmann had beleefd.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: van-ostadestraat-317-amsterdam.jpg

Een ander verhuurbedrijf zat een stukje verderop in de straat en die twee kenden een ware concurrentie. Voor een nieuwe radio of televisie hoefde je ook de straat niet uit want precies naast ons huis zat de lokale leverancier van dat spul. En kon je in die oude tijd via de etalageruit soms voetbal of films volgen. Kortom, het waren levendige straten en dito tijden. Als ik er nu eens naartoe wandel om te zien hoe het er anno nu uitziet constateer ik dat o.a. door sanering van oude panden en nieuwbouw i p v dat oude spul de sfeer van vroeger totaal is verdwenen. Net als al die mkb-ers. Geen een van die winkeliers is terug te vinden, hun panden van vroeger nu vaak omgebouwd tot woonhuis voor mensen die geen trappen meer op of af kunnen. De grote jongens verhuisd naar buiten de stad, de supermarkten vaak met hen. Veel winkels van toen nu soms internetcafe, koffieshop of iets anders. In de hoofdstraat veelal vage restaurants uit een ver land. De nieuwe bewoners van de yuppensoort en gewend aan online-shoppen waardoor de bestelwagens van Albert Heyn, DHL en PTT Post af en aan rijden. De trottoirs breed versperd door de nieuwe bakfietsen en e-bikes van het even nieuwe importvolk. En uit sommige huizen klinkt de muziek uit verre landen. Niets blijft zoals het was, dat is prima hoor, maar als ik er dan even doorheen loop vraag ik me toch wel af of het leven er nu zoveel beter op geworden is. Ons oude woonhuis is totaal verdwenen, net als de meeste buurpanden gesloopt i.v.m. de vooruitgang in de jaren 70 en 80. Niets herinnert meer aan die tijd van toen. Niet dat ik daar een traan om laat hoor. Ook ik verhuisde al snel naar elders. En snap niet zo goed wat mensen daar zo aantrekt die nu goud-geld betalen voor een etage van 45m2. Maar het laat me wel terugdenken naar die tijd dat het leven nog simpel was. De kerk (verdwenen) om de hoek, net als de lagere school (ook verdwenen). De werkgelegenheid ook weg, slaapstraten kwamen er voor in de plaats. Dorps geluk in de grote stad. Maar zooooooo ssssssaaaaai… (Beelden: archief)

Randbewoners…

Randbewoners…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amsterdam-amsteldijk-bij-de-diamantbuurt-fotos-olympus-camera-fe-310314-107.jpg

Als ik vanuit mijn heden terugkijk naar het hoofdstedelijk verleden zie ik vooral veel echte Amsterdammers voor me die vaak met een licht Mokums accent hard werkten om de kost te verdienen voor hun al dan niet uitgebreide gezin. Men woonde relatief eenvoudig, at voedzaam, had een groot sociaal leven en zag alles buiten de stadsgrenzen als platteland en de mensen die er woonden als ‘boeren’. Uiteraard chargeer ik iets om het beeld te schetsen, maar feit is dat Amsterdam een halve eeuw of langer terug toch vooral een aardig homogeen beeld vertoonde qua inwoners. Onder de Amsterdammers heerste een stukje trots op die stad met zijn fraaie historie, zijn brede werkgelegenheid, de mooie havens, dat unieke vliegveld voor de deur en men koesterde het feit dat de meeste familie en vrienden binnen de stadsgrenzen te vinden waren.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p9200045.jpg

Zo verging het in mijn jonge jaren ook onze familie. Van de ouders woonden alle familieleden in de stad. Pas aan het begin van de jaren zestig verhuisde een tante en oom met hun dochter naar Meppel. Volgens mijn moeder toch een plek aan de andere kant van de Maan. We hebben ze nooit meer gezien. Ik heb wel eens beschreven dat we in die jeugdjaren regelmatig (minstens 20 keer per jaar) andere plekken in het land bezochten.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: anx-45-amsterdam-290797-scheepvaartmuseum-en-schepen-scan10319.jpg

De Veluwe, Limburg, Zuid-Holland, het waren hele ritten en het leek keer na keer wel een soort vakantie. Maar zodra we op de terugweg de contouren van Amsterdam weer zagen was alles goed. Toen de bevolking van Amsterdam net zo rap veranderde als het stadsbestuur naar links opschoof zag je onrust bij de bestaande oerbevolking. De huizen verpauperden, die slechte huizen werden toegewezen aan de nieuwe immigranten. Tuinsteden aan de rand van de stad als Osdorp, Geuzenveld, Bijlmermeer boden nog enige tijd een sfeerloos alternatief voor de oude 17e, 18e of 19e eeuwse buurten waar de oer-bewoners van de stad vandaan kwamen en uit vertrokken.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: draaiorgel-img_6853.jpg

Toen de stad leed onder meer en meer verloedering en criminaliteit trok men nog verder weg. Purmerend, Hoorn, Heerhugowaard, Hoofddorp, en uiteraard Lelystad of Almere boden door de jaren heen een vluchtweg richting frisse lucht en wijken vol herkenbare soortgenoten. Het echte Amsterdams hoor je daar en zelden meer in de stad zelf. Nu, in de 21e eeuw is een wijk als de Jordaan een gebied voor van buiten gekomen Yuppen geworden, de huizen vrijwel onbetaalbaar en meer dan 50% van de stad bestaande uit immigranten en expats.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: snipperdag-met-laura-231008-001.jpg

Het echte Mokumse sfeertje verdwenen. De straten worden fietspaden, de auto de nieuwe vijand voor de linkse stadsbestuurders, op het water varen elektrische rondvaartboten en sommige buurten onherkenbaar veranderd. Ook voor mij, geboren Mokummer. Amsterdammers (net als bewoners van andere grote Randstedelijke gebieden) trekken steeds verder het land in. Tot aan Meppel toe. Waar men ongetwijfeld erg moet wennen aan dat westelijke accent. Kennelijk hebben die oom en tante indertijd toch te weinig mensen kunnen bekeren. Maar vreemd blijft het. Ik maak het vermoedelijk niet meer mee, maar ben wel benieuwd wat er over is van onze stad over opnieuw een halve eeuw. Ik vrees weinig tot niets meer. En dat is best een rampzalig scenario. Want een stad is niet alleen een collectie straten, stenen, gebouwen of wat ook, het is ook de sfeer, de cultuur, de geschiedenis, en de collectieve inzet om er samen iets van te maken. Geforceerde volksvervanging hoort daar niet bij. Wie van jullie merkt hetzelfde in de eigen oude woonomgeving? Wie is ook verhuisd, vertrokken en wellicht zelfs geemigeerd? Ik ben benieuwd…. ( Beelden: Persoonlijk archief/Internet)