Decreet…

Decreet…

Pauselijk was het onlangs afgegeven dringende advies uit Rome om als broeder of zuster in de katholieke orden toch vooral niet via de smartphone of laptop porno te volgen. De Lof der Zotheid kwam ineens bij bij op. Immers, is de kern van dat katholieke geloof nu niet net dat wanneer je als priester, monnik of kloosterzuster intreedt je van de ene op de andere dag afstand doet van je seksuele verlangens en activiteiten? Ja, zou je denken… Door de eeuwen heen heeft dit soort naief denken gezorgd voor een hoop ellende. En niet alleen voor de betrokkenen die hun leven gaven aan een hogere macht, maar ook voor hen die leden onder die onderdrukte emoties en het verlangen naar fysieke ontspanning. De verhalen over misbruik en zo meer zijn legio geweest en echt niet beperkt gebleven tot de katholieke kerk op zich. Ook de afgesplitste stromingen kennen zo hun misbruikaffaires. Zelfs Bijbelkenners en mensen die anderen aanspreken op gedrag zijn zelf veelal niet vrij van zelfbevlekking of de zonde van het verlangen naar. Dus als de Duivel al om de hoek meekijkt naar al die lieden die zich wijden aan de kerk zal hij glimlachen om de naiviteit van de mens die hij al heel lang geleden via een enkele appel van een verboden boom uit de droom hielp dat het Aards Paradijs aan de mensen gegeven voor altijd in de handen van diezelfde lieden zou gedijen.

Nee hoor, de dijen en andere verboden vruchten waren aantrekkelijker dan al die geboden. Maar er zijn genoeg mensen geroepen tot het geloof en dat streven naar seksloos leven. Gaat ze niet lukken. Niets is ons mensen vreemd en seksuele verlangens zijn net zo logisch behorend tot ons fysiek en geestelijk welzijn als eten en drinken. En wie dat niet van elders kan of mag halen zoekt het bij zichzelf. Onanie en masturbatie een onuitroeibaar fenomeen. Dat daar dan tegenwoordig porno aan wordt toegevoegd is geen vreemde combinatie, maar binnen de RK kerk wel natuurlijk. Ik vond het al confronterend dat kennelijk in die kloosterorden smartphones zijn ingevoerd, ik leef nog in de veronderstelling dat contact met de buitenwereld per postezel plaatsvindt, maar dat is een achterhaald idee natuurlijk. En als je dan even zoekt is porno vast zo te vinden. Wellicht met Latijnse teksten om het binnen de sfeer te houden van wat was en is. En wie veel kijkt krijgt vanzelf de weg gewezen naar wat de Paus afraadt. Opmerkelijk in dat kader was zijn aanvullend advies om toch vooral kinderporno-sites te verwijderen van die smartphones en laptops. Daar zit zelfs voor hem een smet op. En dat is maar goed ook, want voor je het weet heb je als priester, dominee of monnik toch een slechte naam opgebouwd…..(Beelden: Archief)

Luther en zijn geschriften..

Luther en zijn geschriften..

Voor mensen uit de protestante hoek is die Maarten Luther een soort van held. Hij schreef allerlei protesten tegen de toen heersende katholieke instituties en nagelde die ook nog eens aan een Duitse kerk. Stond aan de basis van de Reformatie en wilde gelovigen het zuivere geloof van Christus zoals vastgelegd in de Bijbel bijbrengen. Geen rangen en standen meer, geen alles wetende Paus, geen aflaten of vergeving der zonden. Puur geloof en weten dat God je pas later zou beoordelen op dat ware geloof. Minder bekend is dat hij in zijn uitingen ook heel wat fel antisemitische uitingen deed die bij de toenmalige bevolking van Europa gretig aftrek vonden.

Immers, zijn verwijten waren ook die je hoorde bij de katholieken waartoe hij voor zijn revolutie feitelijk behoorde. Wie hadden ook al weer die arme Jezus aan het kruis helpen nagelen? Wie geloofden niet in dat Verlosserverhaal rond de Christusfiguur en erkenden hem ook niet als zodanig? Juist. En dus vond Luther dat hij het anti-joodse gevoel nog wel een beetje mocht aanwakkeren. En hij deed dat met verve. Zaadjes werden planten en de basis voor expliciete jodenvervolgingen door de eeuwen heen groeiden als kool. Met name in Midden- en Oost-Europa was het joodse volk heel lang kind van de rekening. Opgejaagd door soms hun eigen stads/dorpsgenoten trokken ze westwaarts en kwamen vaak uit in onze streken. Waar ze dan weer een toekomst opbouwden, vaak in armoede en ellende, maar toch. Nederland was op dat punt altijd een vrijhaven voor hen die elders werden vervolgd.

En zeker zij die zich aanpasten of meewerkten aan de instandhouding van de welvaart en samenleving hier waren meer dan welkom. Uiteindelijk waren het de Nazi’s die de leer van Luther op dit punt nog eens op industriele wijze een eigen invulling gaven. Waarbij veelal ook christelijke mensen de andere kant op keken. Triest hoe de geschiedenis in die jaren zo rood kleurde van het bloed der slachtoffers. Mede veroorzaakt door iemand die dat vast niet zo in gedachten heeft gehad toen hij zijn geschriften verspreidde en eigenlijk alleen zijn liefde voor de in zijn ogen ‘enige’ God op papier zette. Luther is samen met Calvijn oorzaak van de scheuring in de christelijke kerk die tot tot nu toe nog steeds plaats vindt. Aanhangers van deze twee lieden zijn het op veel punten anno nu nog steeds niet eens. Vechten mekaar de tent uit over sommige delen van dat boek waaraan ze hun waarheden ontlenen. Het anti-semitisme is gelukkig wel wat verdwenen. Door de jaren heen leer je kennelijk. En rust er ook een last op de schouders van schuld hebben aan…. Het abjecte anti-joodse denken is nu opgepikt door de volgers van weer een ander geloof. Nieuw, feller, maar even gevaarlijk. Het is wel zeker dat zulk gedrag juist door Luther zou worden veroordeeld. En terecht. En zo zal duidelijk zijn dat gebeurtenissen uit het verleden met de ogen van nu op andere wijze mogen worden bekeken. Kritischer, logischer, maar zeker ook verstandiger. (Beelden: archief/internet)

Klooster..

Klooster..

Toen ik opgroeide tot puber was het intreden in kloosterorden nog een fenomeen dat in katholieke kring als redelijk normaal werd gezien.

Velen werden geroepen, weinigen uitverkoren. Jonge mannen en vrouwen die bewust kozen voor een leven met God. De ene orde nog strenger in de leer dan de andere. Maar veelal Urbi et Orbi als uitgangspunt en dus vaak centra van nijverheid voor de omgeving. Immers, ook nonnen en priesters of monniken bleven gewoon mensen en aten of dronken dat wat de normale mensen ook deden, mits ze dat al niet zelf hadden gebakken of gebrouwen. Sommige van deze orden waren echter zodanig streng van opzet dat men geen contact zocht met de meer normale wereld buiten. Alles speelde zich af binnen de muren van deze vaak erg massale instituten.

Toen de burgers buiten zich soms wel eens afvroegen wat er zoal binnen die ommuurde vestingen van het geloof afspeelde kwamen ook de meest fantastische verhalen naar buiten. Drankgelagen, orgieen, duivelsaanbiddingen. Men maakte er soms wat van en heel wat verhalen, boeken of films over het onderwerp namen met die waarheid wel een erg vrije loop. Men projecteerde de wens op de fantasie, en liet de fantasie zo werkelijkheid worden. Al was het maar omdat men het idee had dat mensen die bewust kozen voor het celibaat nooit zo konden leven omdat het fysiek dat niet zou toestaan. Seksloos door het leven, het was een gruwel voor hen die door de pastoors, kapelaans of andere geestelijken zelf werden opgeroepen om de ‘daad’ toch vooral veel te beoefenen opdat er nieuwe kinderen, derhalve aanwas voor de heilige kerk van Rome van zou komen. Nonnen waren veelal te vinden in het onderwijs, de zorgsector, kraamhulpen en zo meer. En ze deden dat met verve. Zeker toen de katholieke kerk in de jaren zestig onder druk van de sociaal/culturele revolutie moest inbinden, bleven veel kloosterlingen nog steeds actief in die sectoren. En men deed dat prima. Maar dat celibaat…. Het bleek pas achteraf dat met name mannelijke kloosterlingen of afgeleiden die zich bezighielden met verspreiding van de Leer zich schuldig maakten aan het misbruiken van jongens en meisjes die aan hun geestelijke zorg werden toevertrouwd. Alsof je Dracula een kudde maagden aanleverde en aan hem vroeg daar geen bloed te zuigen.

De drang te groot om de consequenties te overzien. Dat kwam later. Bleek overigens geen katholiek privilege, in vrijwel elke geloofsstroming of sekte is het juist d a t wat als groot nadeel naar voren kwam. Hoe de nonnen dat deden laat zich raden. Zal vast ook wel eens tot uitspattingen zijn gekomen. Of is dat nu die fantasie van de gemiddelde man en burger?? Hoe dan ook, kloosters komen maar moeilijk aan nieuwe aanwas. Men wil wel in de Heer geloven, maar een leven zonder heer of dame lijkt voor veel jonge mensen van nu toch een brug te ver. De heer in zich voelen ervaart men liever anders. En zo komen de nodige kloosters leeg te staan. Worden omgebouwd tot van alles en nog wat. De tuinen verkocht, oude ambachten die normaal daar werden beoefend verdwijnen. Blijft natuurlijk jammer. De nieuwe gelovigen vooral bezig met internetdiensten of thuissessies om zo het contact met de Heer overeind te houden. Niks mis mee. En ook geen verkwisting van menselijk vernuft of dna. Want het blijft zonde als jonge mensen kiezen voor zo’n celibatair leven. Hoewel ik best voorbeelden zie van lieden die daar best eens een jaartje of tien gedwongen tot rust zouden mogen komen. Maar dat is een andere discussie. Zelf ook wel eens gedacht aan hoe het moet zijn om te leven in zo’n gelovige gemeenschap? Hoe Bid en Werk voor jou zou uitpakken?? Zou je het aankunnen?? Ik zeker niet. Maar ja, hetero en zelf een mannetje….. (Beelden: Internet/archief)

Onbekend katholiek juweel om de hoek…

Open Monumenten Dagen gaan vaak aan mij voorbij. We zien normaal al zo regelmatig bijzondere gebouwen en objecten door een jaar heen dat we nooit zo direct de behoefte voelden om ook dat speciale weekend daartoe te benutten. Maar dit jaar was dat anders. We togen alsnog naar het fraai aan de Amstel gelegen Ouderkerk waar men diverse objecten ter bezichtiging had open gesteld. Waaronder de als een pareltje te beschouwen Sint-Urbanuskerk. Een kerk die werd gebouwd in de 19e eeuw door Pierre Cuypers, de bekende katholieke bouwmeester en architect. Het gebouw staat in het oudste deel van het dorp aan de naamgevende rivier, niet ver van de plek waar ooit de oudste kerk van dit gebied heeft gestaan, aangeduid als de Amstel Kerk. Want hoe vreemd dit ook moge klinken, Ouderkerk bestaan al flink langer dan Amsterdam zelf en het bisdom van lang geleden gaf Ouderkerk voorrang bij de bouw van een stevige kerk voor de vissers en boeren van toen die van heinde en verre kwamen om hun katholieke geloof in die kerk te belijden.

Voor Amsterdam werd later een subkerk gebouwd in het hart van het toenmalige centrum van de stad en die grote kerk heet nog steeds de Oude Kerk (eerder over geschreven) en kent in zijn geschiedenis een directe band met dat gebouw in het 8km verderop gelegen dorp. Hoe dan ook, de reformatie en wat branden maakten dat voor de katholieken geen plek meer was in het intussen door protestanten overgenomen Amstellands gebied. Dat kwam pas een beetje terug in de 19e eeuw en toen pakten die katholieken dan ook meteen stevig uit. St. Hubertus werd de naamgever. Een Paus uit de oude tijden waaraan de gelovigen in dit gebied meer belang hechtten dan aan de vooral op macht uit zijnde Bisschop van Utrecht die in Amstelland naar verluid niet zo lekker lag.

Cuypers pakte bij ontwerp en bouw echt uit. Niet alleen maakte hij een zgn. Kruiskerk, met een stevige toren, maar ook een prachtige pastorie en hij ontwierp zelfs het fraaie orgel. Bij recente renovatie van het gebouw haalde men achter witgekalkte panelen schitterende afbeeldingen tevoorschijn die in het oorspronkelijke ontwerp de parochianen al zullen hebben geïmponeerd. Ook de prachtige tegeltableaus waarop de laatste gang van Christus richting de kruisiging, zijn een culturele lust voor het oog. Men heeft de Urbanuskerk aangepast aan de moderne tijd. Het altaar is gedraaid, de biechtstoelen deels opgedoekt en er is geen verhoogd spreekgestoelte meer voor de pastor die hier zijn werk doet.

Maar verder ademt deze kerk echt de sfeer van het rijke Roomse leven. Overigens kent deze omgeving maar liefst vier Sint-Urbanuskerken. Een in Duivendrecht, een in Bovenkerk, onlangs nog zo jammerlijk door een grote brand deels verwoest en een ook erg fraaie en opvallende in Nes aan de Amstel. Dat je die naam Urbanus elders niet tegen zult komen geeft wel goed aan dat men hier in deze polderachtige veenomgeving niet hield van machtsbeluste bestuurders in het verleden. En dat doet men nu nog niet. De kerken met die naam maken duidelijk waarom niet. Fraai, sfeervol en met gedreven mensen achter de schermen. (Beelden: Yellowbird photo)

Vrijheid van meningsuiting – altijd?

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ik ben een fervent en bekend voorstander van de in ons land via de Grondwet vastgelegde Vrijheid van Meningsuiting. Ik schrijf die zaken maar even op met hoofdletters. Het waarom is duidelijk. Er wordt aan die vrijheden en zelfs die grondwet nog wel eens gemorreld door hen die vinden dat we weliswaar moeten kunnen zeggen of schrijven wat we willen, maar wel met een behoorlijke mate van terughoudendheid. Zo moet je mensen die in een bepaalde ideologie geloven uit de wind houden en moet je iedereen die daar om vraagt respect geven. Ook al verdient die persoon dat vanuit gedrag of geloof wellicht helemaal niet. Dat respectvolle denken gaat zo ver dat deze lieden zich zelf een bijna masochistische houding aanmeten als het gaat over wat anderen over hen mogen zeggen en denken. Desnoods negatief, als die ander zich daar maar blij bij voelt. Toch meet men op andere terreinen en vlakken dan wel weer met twee maten, want zij die een andere mening aanhangen moeten het veelal in commentaren of of fora dik ontgelden. Sommige mensen zijn weliswaar voor die vrijheid van meningsuiting, maar lang niet voor iedereen. Je mag hier wel zeggen dat je voor het huidige kabinetsbeleid bent, maar o wee als je er iets tegen in brengt. Je mag je verzetten tegen die respectzoekers die zich opstellen achter de dadendrang van extremisten, maar reken dan maar wel op heel veel kritiek.

Prague 20-08-68-2Ga niet al te serieus oreren dat jij je zorgen maakt over de zorgkosten, de slechte situatie in verzorgingshuizen, de lange rijen bij de voedselbanken of dat soort onderwerpen. Het resultaat is vrijwel altijd gelijk; heel veel argumentatie waarom ‘jij’ het verkeerd ziet. Die vrijheid van meningsuiting is dus bepaald niet altijd echt verzekerd. Onlangs nog raakte ik verzeild in een discussie waarbij het onderwerp eigenlijk niets van doen had met de uiteindelijke argumentatie. Er werd zelfs beweerd dat zij die kritisch zijn op de islam maar moeten rekenen op zaken als bedreiging en de dood, ook al werd dat dan niet echt goed gekeurd, maar toch! ‘Moet je je maar inhouden’, zo was het idee. Je mag de Paus compleet afzeiken, immers iedere katholiek is een kindermisbruiker, je mag mensen uit de Bijbel Belt van alles en nog wat naar het hoofd slingeren, maar kom niet aan moslims. Nu is moslim bashen ook niet mijn favoriete bezigheid, maar ik ben wel realistisch. En heb met heel weinig geloven op dit specifieke punt echt iets op.

HPIM1254aHet geloof kent een paar vervelende pijnpuntjes en die moet je net zo kunnen benoemen als de misdragingen van supporters van een voetbalclub of de daden van sommige leden van motorclubs. Alleen daar vinden we die vrijheid nog wel overeind blijven staan, bij de islam wordt vrijwel iedereen kriegel. Is dat al niet een indicatie dat er met de respectvolle omgang met elkaar iets fundamenteel mis aan het gaan is? Immers als alle partijen die vrijheid van meningsuiting zouden omarmen waren er geen misdragingen en zou niemand ultiem lange tenen ontwikkelen waarop of naast niet gestaan mag worden. Nu snap ik gek genoeg nog wel dat het bashen van groepen op zich bij die mensen die het betreft hard kan aankomen en gevoelens kan opwekken die niet fijn zijn. Maar mensen die namens die groepen gaan werken als advocaat des duivels vind ik zelf vaak wel erg gekunsteld overkomen. En volgens mij doen die recht aan het verwijtende begrip ‘Politiek correct denken’. Laten we wel zijn, binnen die vrijheid van meningsuiting mag iedereen in dit land zeggen, schrijven of tekenen wat hij of zij wil. Wie dat niet snapt moet toch de inhoud van de Grondwet nog eens tot zich nemen om de definitie daarvan beter te snappen. Het is dan een kwestie van fatsoen of je daarna besluit anderen al dan niet te kwetsen. Of dat nu allochtonen of autochtonen betreft. Zonder aanzien des persoons. Pas dan geven we elkaar het respect dat we als natie en volk verdienen…..