Terwijl heel wat mensen over mekaar heen buitelen om zonder bewijs maar met veel zelf bedachte overtuiging bijvoorbeeld Israel te beschuldigen van ‘genocide’ gaan diezelfde types vaak voorbij aan de slachtoffers die zijn gemaakt door daders die voor hen welgevallig zijn. Kortom, wat Israel niet mag vindt men compleet acceptabel bij de types die het hardste moord en brand schreeuwen als zij een keer het onderspit delven maar zelf normaal als beesten te keer gaan. Ik heb eens opgezocht hoeveel conflicten er in onze moderne geschiedenis hebben bestaan en daaraan even gekoppeld hoeveel slachtoffers daarbij of door vielen. Het is verbijsterend.
En als je het dan over genocides hebt zie je dat juist de doctrines die het hardst miauwen over wat hen werd of wordt aangedaan qua leed of onrecht, een met bloed besmeurd verleden of heden kennen. Even een beetje relativering; vanaf 1900 tot en met 2000 vielen er in de tot dan bekende conflicten 165.000.000 slachtoffers. Daarbij moet je ook nog even bedenken dat van veel conflicten, zoals die in Biafra, Afhanistan of Congo niet veel realistische cijfers bekend zijn. Ook zijn er nog eens tientallen miljoen mensen vermist na conflicten, ‘presumed dead’, maar niets is zeker.
En dan hebben we de 21e eeuw nog niet eens in die cijfers zitten. En voor de goede orde, in onze huidige eeuw tellen we alleen al 14 serieuze conflicten en oorlogen, waaronder diverse waarbij genocides zijn toegepast. Maar we hebben ook nog eens de vooral islamitische terreuraanslagen waarvan de cijfers niet zijn meegenomen in dit overzicht. Het is uiterst confronterend te bedenken dat een simpel conflict als de scheiding tussen India en Pakistan in 1947 een dikke 600.000 slachtoffers maakte. Niemand die kennelijk meer weet dat dit conflict ooit plaatsvond.
Het regime van Mao Zedong in China maakte 48 miljoen slachtoffers. Hoor je in extreemlinkse kring niemand over. Om een beeld te krijgen van hoe veel slachtoffers dat bewind maakte moet je eens bedenken dat de Tweede W.O. in totaal 50 miljoen slachtoffers kende. Ook even goed om te bedenken dat propaganda en indoctrinatie goed zijn voor een compleet verwrongen beeld van het aantal slachtoffers gemaakt door de vijand. In het ene geval houdt men die aantallen graag zo laag mogelijk. De vijand hoeft uiteraard niet te weten hoe effectief diens aanvallen waren.
Aan de andere kant kennen we de compleet ongecontroleerde maar op namaakcijfers baserende overdrijving zoals we in Gaza elke dag zien en lezen. Ooit, in 2002, deed Israel een inval in Jenin op de Westelijke Jordaanoever. Men wilde daar een terreurcel uitschakelen. Yassir Arafat, zelf benoemd leider van de Palestijnen indertijd gilde moord en brand en gaf aan dat meer dan 500 mensen waren vermoord en er een ‘holocaust’ plaatsvond. In Europa liepen de linkse stormtroepen te hoop, want Israel….. De VN deed wat later onderzoek en kwam met de conclusie dat uiteindelijk aan Palestijnse kant niet meer dan 52 doden te betreuren vielen, waarvan de helft strijders van die terreurgroep. De Israeli zelf verloren toen overigens 23 soldaten.
Ook valt op dat men bij een simpele ramp die niet militair veroorzaakt werd, pas na vele dagen weet hoeveel slachtoffers er zijn gevallen. Bij een aanval van Israel op een Hamasdoel in Gaza weet men binnen een uur dat er vooral heel veel burgerslachtoffers zijn gevallen. Inclusief leeftijden en geslacht. Dat is onmogelijk, is dus absoluut fake-nieuws. Net zoals het Duitse Oppercommando in de Tweede WO weigerde toe te geven dat de Amerikanen op weg waren naar Berlijn, net als de Russen. Of die Irakese minister van Defensie die beweerde dat er geen Amerikanen in zijn land waren terwijl de inslagen van granaten en kruisraketten duidelijk hoorbaar waren. Indoctrinatie en Propaganda, ze gaan hand in hand. Ook bij ons. Maar de echte cijfers liegen niet. En o ja, ik heb alle conflicten en oorlogen even voor jullie geteld die we nu kennen sinds 58 na Christus…. Dat waren er 534. En wie meent dat het nu erger is dan ooit? In de jaren na WO 2 kenden we meer dan 100 soms grote en heftige oorlogen en conflicten, met heel veel slachtoffers als gevolg. Kortom, de mens houdt kennelijk niet zo van vredelievend samenleven. Er is altijd wel een reden voor het voeren van een oorlog. En dat geeft te denken. Zeker in het licht van al die enorme investeringen in onze defensie….. (Beelden: Archief)
Mijn lieve vriendin Thamara roerde onlangs tijdens een ‘stichtelijk gesprek’ over normen en waarden in het geloof waarin zij dagelijks leeft, ineens de woorden aan van de Bijbelse koning Salomo. Volgens de vaak gebruikte Bijbel een voor die tijd ultrarijke vorst met maar liefst 1000 vrouwen (800 echtelijke en 200 vriendinnen..) die ook nog eens een rechtstreeks lijntje had met Jaweh, de God uit die dagen. En die God was niet mals als het ongelovigen betrof. De Hel was nog het minste wat je werd beloofd wanneer je als gelovig mens de regels met voeten trad. Maar dat deed Salomo niet. Hij leefde weliswaar naar de letter van zijn Heer en Meester, maar genoot intussen ook van het leven. Zijn vrouwen kwamen overal en nergens vandaan. Ook de dochter van een Egyptische Farao was de zijne. Al was die dan vooral bedoeld om vrede tussen de volkeren van Israel en dat oude keizerrijk aan de Nijl te handhaven. 
Dan gaan we naar de Hemel of de Hel naarmate je gelooft in die zaken. Voor hen die niks geloven was dat advies van Salomo wellicht niet meteen gericht, maar wel een om te onthouden. Zowel de Joden als de Christenen verwijzen graag naar Salomo en ook in latere spreekwoorden komt de man nog wel eens voor. Als grote wijsgeer. Wellicht door zijn verlichte gedachten over het leven? Archeologen en twijfelaars aan de religieuze teksten hebben ook nog eens gekeken naar die Salomo. Ontkwamen niet aan de veronderstelling dat hij wellicht meer mythe dan realistisch figuur was. De geschiedenis van het land waar hij zou hebben geleefd geeft geen onderbouwing voor zijn bestaan. Iets minder kritisch bekeken is hij wel bestaand geweest, maar was dit in een ander (recenter) tijdperk. Blijft mijn verbazing over een man die 1000 vrouwen moest bedienen.
Ik kende ooit iemand die er 7 tegelijk op nahield en daar echt letterlijk ziek van werd. Zo vermoeiend, en al dat onthouden. Wanneer met wie en waar. Met 1000 stuks is dat toch wel wat anders. Al deed hij er zijn hele leven over, dan nog….Vrouwen zijn anders dan mannen. Begeerlijk, zeker, maar soms ook vermoeiend. Sorry lezeressen, maar wij mannen zijn niet zo van de roddels en kleinigheden die worden opgeblazen tot enorme proporties. Wij willen erkend en verwend worden. Dan krijg je dat als vrouw vanzelf terug. Mannen zijn zo lief als een lammetje als we lekker te eten krijgen, complimenten ontvangen, gezien worden als een vorst in ons eigen koninkrijk. Vrouwen die dat doen hebben een goed leven. Wellicht trainde die Salomo zijn vrouwen wel op dat punt en is daardoor het idee ontstaan dat hij wijs en lief was. En geloofde in de ware liefde…die voor zijn God. Die keek en zag dat het goed was. Waarom dan al die andere passages in de BIjbel waarin elk wangedrag wordt veroordeeld? Ik moet die vraag toch eens aan iemand stellen die net zo wijs is als Salomo. Maar probeer die maar eens te vinden……Overigens werd die Salomo maar net aan 60 jaar oud. Een bewijs voor mijn stelling dat al die vrouwen heel vermoeiend zullen zijn geweest… (Beelden: Internet)
Over het algemeen kan ik me gek ergeren aan die wonderlijke mensen in de politiek die van alles en nog wat oreren, veelal zonder feitelijke onderbouwing. Het zal wel bekend zijn bij de lezers die me al die jaren volg(d)en. Ik zal tot vervelens toe wijzen op die fouten, omdat het populisme zich nu eenmaal niet beperkt tot mensen aan de rechterkant van het politieke spectrum, maar ook over links van alles wordt georeerd wat bewezen onwaar is. Maar in het dagelijks leven van alle dag erger (of stoor) ik me minder aan andere mensen. Nou ja…behalve als je op beurzen of tentoonstellingen rondloopt. Het gedrag van mensen is dan van een ongekende idioterie. Men sloft, schiet links of rechtsaf zonder na te denken en nog erger blijft plotseling stokstijf staan om iets na te kijken op de smartphone. Resultaat…opstopping en waar het extreem druk is een kettingbotsing. Nu is dat niet zo erg als je achterop een mooie dame botst die zelf oorzaak is van die botsing, maar voor je het weet heb je weer met #Me2 activisten van doen omdat bepaalde onderdelen van het fysiek elkaar raakten.
Ik zou dus willen pleiten voor gebruik van richtingaanwijzers en stoplichten voor lopende mensen. En ook voor een wandelbewijs als het mensen betreft die zo nodig een of andere boodschappentrolley mee sleuren om alle gratis zaken die ze onderweg oppikken in mee te nemen. Blauwe schenen zijn nog het minste gevolg van totaal ontbrekende stuurmanskunsten van dit soort types. Maar ook op straat kom je dit gedrag tegen hoor. Men loopt zonder plan, als het kan dwars tegen de looprichting in, steekt over waar het niet kan, blijft plotsklaps staan en ook daarbij is vaak die smartphone reden of oorzaak. Moet je eens in het centrum van onze mooie stad gaan wandelen wat wij zo vaak doen. Toeristen zijn daar compleet van de wereld soms en schijnen elke vorm van normaal denken te ontberen zodra ze weer een grachtje zien of een of ander historisch pand.
Ook dan wringen anderen zich door de mensenstromen heen of moeten verplicht wachten tot de veelal in groepen lopende toeristen zich weer in beweging zetten. Met name Italianen en Spanjaarden vertonen dit gedrag. En dat doen ze niet alleen in Amsterdam hoor. Overal waar je komt zijn het altijd dezelfde. Daarbij ook nog eens i.p.v. die trolleys rolkoffers meezeulend alsof die dingen niet breed of zwaar kunnen zijn. Je bent van harte welkom hier (of daar) maar leer sturen! Japanners en Koreanen zijn veel netter op dit punt. Erg aardige lieden. Net als Chinezen, al ben ik wel eens in een groep terechtgekomen die me omsloot als een handschoen, toen zij massaal besloten uit een bus te stappen en de gids te volgen. Wat ik niet was! Maar dat was een uitzondering. Hoe dan ook, ergeren of storen doe ik me zelden zoals u allemaal kunt lezen. Maar ben ik daarin de enige en zijn onder mijn lezers wel mopperpotten te vinden die zich enorm kunnen ergeren aan…….ja wat eigenlijk??
Ik vind het interessant om te zien of te lezen hoeveel mannen en vrouwen om elkaar geven terwijl ze met hetzelfde gemak er alles aan doen om de ander af te stoten. Het zit in de geslachten om nauwelijks tot niets te snappen van het andere, ook al kunnen we daarover nog zo veel lezen. ‘Signalen’ die worden opgevangen lijken niet echt te zijn uitgezonden zoals de ontvanger die heeft begrepen. Een blik van een vrouw richting een man wil niet meteen zeggen dat ze voor dat ene glas wijn het bed met je deelt en de meest charmante mannen willen tot spijt van sommige dames nog weleens de neiging hebben om zich op hetzelfde geslacht te richten. Allemaal verwarring zou je denken. Wordt nog vervelender als een van die twee mensen een dominante positie bekleedt en de ander op welke wijze dan ook afhankelijk is van diens gunsten. Neem een actrice die graag een rol wil bemachtigen waarmee ze op termijn in staat is beroemd te worden en enige welstand of bekendheid op te bouwen.
Die komt dan in contact met lieden die soms helemaal into hun vak zijn en het beste zoeken wat er bestaat, maar er zijn al decennialang ook wat figuren te vinden die denken in termen van ‘tit-for-tat’. ‘Als jij nu even dit doet voor mij, doe ik wellicht dat voor jou’. Onlangs zagen we weer zo’n affaire in de VS waarbij een producer allerlei onbetamelijks deed met dames in zijn omgeving. Maar laten we wel zijn, eerder kende de BBC al een soortgelijke affaire. De betrokken dader was toen net overleden, maar de verhalen waren vreselijk. Dat er dan in ons land ineens ook een response plaatsvindt waarbij soms namen worden genoemd is opmerkelijk. Waarom zou je dit verzwijgen als je zeker weet dat je bent misbruikt? Als je zeker weet dat jou niets te verwijten valt is aangifte doen toch het minste. Waarom wachten tot een balletje begint te rollen? Nu is dat hier veelal niet groter dan een erwt, in de VS neemt het giga-proporties aan.
En we klapperen met de oren alsof we geen idee hadden dat dit ook maar zou kunnen plaatsvinden. Kletskoek. In de jaren 70/80 las ik de boeken van Harold Robbins! De inhoud van die werken stond bol van de al dan niet gewenste erotiek, en hij beschreef daarbij de merites in de wereld van politiek, banken of Hollywood. Wat we nu in het journaal zien onthulde hij toen al in romanvorm tot in de fijnste (..) details. Mannen en vrouwen speelden een spel van macht en uitbuiting waarbij die van het slachtoffer niet altijd als zielig kon worden omschreven. En zo zal het in het echt ook wel gaan. Niet iedere dame die iets meemaakt is meteen zodanig van de leg dat ze niet meer kan functioneren. Aan de andere kant staat natuurlijk een type man dat kennelijk geen normale relaties kan onderhouden en slechts op deze wijze een vorm van gerief meent te moeten bereiken. Hoe dan ook, het geeft aan dat er tussen mannen en vrouwen nog steeds een vorm van ongelijkheid bestaat en dat we het evenwicht tussen de seksen dienen te herstellen. Voordat we extra gewicht toevoegen aan de kant van mannen die menen dat slechts hun wil wet is. Ik zou het soms best weleens willen maar ben wellicht te keurig opgevoed of opgedroogd. Wie zal het zeggen. Jullie wellicht??
De tijd vliegt, ik roerde het wel eens eerder aan. Zeker als je voorbij de 50 bent lijkt het wel of je van een glijbaan af vliegt in de richting van het einde van je leven. Nu bedoel ik dat niet zo als het wellicht leest, maar het lijkt wel zo te zijn dat naarmate je ouder wordt de dagen geen 24 maar slechts twaalf uren kennen. Even terugkijkend in een archief kwam ik er achter dat ik in juni dit jaar precies tien jaar lang mijn wetenswaardigheden en meningen deel met de wereldwijde weblezers en medesocials. Aangestoken door iemand die ik had leren kennen op een Webforum startte ik indertijd schoorvoetend met een weblog waarin ik korte en op dat moment nauwelijks relevante informatie deelde. Dat werd al snel anders. Medebloggers werden ‘aangesloten’ en omgekeerd keek ik regelmatig wat anderen zoal oreerden. Dat kon gaan over de kat van de buren of de verkeerssituatie in Gent. Soms kwam er iemand voorbij met een ondeugend verhaal, dan weer iemand die een compleet ziekteproces tot in detail beschreef.
Nee! Ik ben niet van de Weg-met-ons mentaliteit die de laatste jaren in ons land opgeld doet. Ingegeven door een wel erg politiek correcte denkwijze, maar meteen ook zonder enig besef van hoe de geschiedenis in de wereld of in Nederland in elkaar stak of steekt, wordt er telkens weer gewezen naar vroeger en naar de hoeveelheid schaamte die wij allemaal zouden moeten voelen voor het slecht behandelen van de medemens in die lange periode. Als we dan overtuigd zijn van het gelijk van die groepen die meestal nog ‘namens die en die’ opereren, maar het eigen volk daarbij een figuurlijke messteek in de rug geven, komt meestal ook nog een claim omhoog. Voor elk evenement is er wel een Stichting die het gelijk van de getroffenen weet te behandelen. Of het nu gaat om de vroegere slaven, de politionele acties, Srebrenitzja, woekerpolissen of de waterstand in de Angel tijdens de winter, altijd zijn er slimmeriken die hiermee goede sier denken te maken. Liefst nadat een instantie of bedrijf ook nog excuses heeft aangeboden. Overigens heb ik niks tegen die claims en die excuses als een of ander bedrijf weer heeft gerommeld met de wetten in dit land, of meent dat klantvriendelijkheid of wetgeving voor hun branche niet geldt. Maar al die feiten uit het verleden?
Altijdmijnmening 