De vaste lezers en lurkers hier weten het wel. Ik bezoek regelmatig musea en een daarvan is het niet al te ver van de woonstede gelegen Hermitage. Prachtig aan de Amstel en de bezoekers vaak verrassend met exposities die iets nieuws toevoegen aan het bekende landschap van uitstallingen in de andere Amsterdamse cultuurpaleizen. Dit jaar loopt een aantal maanden een erg aardige tentoonstelling die als thema heeft de relatie tussen Napoleon, Josephine en Alexander. Die laatste was de tsaar van Rusland met wie Napoleon een aardige haat/liefde-verhouding wist op te bouwen. In het jaar dat de slag bij Waterloo van 1815 in heel Europa wordt herdacht zet de Hermitage Amsterdam de klok terug naar de beslissende jaren vóór Waterloo, de tijd van Napoleon Bonaparte en twee heel bijzondere en verschillende tijdgenoten: zijn grote liefde Joséphine en tsaar Alexander I, zijn vriend en vijand.

Aldus het verhaal waarop deze fraaie expositie is gebaseerd. Ruim tweehonderd prachtige schilderijen, sculpturen, persoonlijke bezittingen, japonnen en uniformen, toegepaste kunstvoorwerpen en indrukwekkende wapens vertellen het verhaal verteld van twee grote heersers en van female power. Wil je weten hoe die lui indertijd leefden, wat ze droegen, welke wapens ze bij zich hadden en hoe ze aten, is dit een expositie om te bezoeken. Je kunt genieten van het een en bijna ‘kotsen’ om de wonderlijke smaak van die lui in die jaren. Ook zie je hoe de slag om Rusland voor Napoleon compleet verkeerd afliep. Hoe zijn ‘Grande Armee’ in de pan werd gehakt en honderdduizenden (huur)soldaten het leven lieten, net als tienduizenden paarden.

Hoe Hollanders bruggen bouwden voor het Franse leger om te kunnen ontsnappen aan het achtervolgende Russische en hoe Koning Winter de rest deed. De dagen van Napoleon waren geteld. Vertild aan de omvang van het Russische Rijk. Je ziet hoe dit soort veldslagen werden gevoerd, welke wreedheden men ook toen al kende en hoe men elkaar kopieerde in gedrag en roofzucht. Ook zie je hoe de frivole Franse hofdames zich hulden in doorschijnende gewaden waardoor de fantasie niet hoefde te worden geprikkeld. Voor de Russen een gruwel, maar later kopieerden ze die mode dan wel weer met graagte. Kortom, je ziet de cultuur en de machtsverhoudingen in het Europ van de 18e en begin 19e eeuw. Alleen daarom al goed om eens te gaan kijken. Dat kan nog tot de 18e november. Daarna is het over en komt er weer een nieuwe expositie. Die wij dan weer met graagte bezoeken en mogelijk ook hier verslaan…..