Roofdieren en oplossingen…

Roofdieren en oplossingen…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: beer-3.jpg

Zou je in een rivier gaan zwemmen als je wist dat daar krokodillen of pyranja’s op je loerden?? Ga je wandelen in struikgewas waar wolven, bruine beren of giftige slangen huizen? Nee toch? Nou dan moet je dat ook niet doen. Zie hier de oplossing van veel van onze politieke bestuurders na een heftig incident waarbij slachtoffers vielen in een omgeving die tegenwoordig als onveilig moet worden aangemerkt. Niet omdat die onveiligheid er altijd heeft geheerst, nee, maar door bestuurlijke maatregelen is die dat zo geworden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: rape-3.jpg

Simpel voorbeeld, wereldvreemde malloten hebben besloten dat de wolf een verrijking is van onze natuur. Het dier is hier tig duizend jaar geleden verdwenen, maar niks houdt je tegen om de deur wijd open te zetten als er een wolf op verkenningstocht vanuit het zuidoosten ons land binnentrekt. Binnen de kortste keren wordt het vee, onze huisdieren en zelfs kinderen aangevallen, maar ‘dat hoort bij die natuur’. Aldus de vaak in de Randstad levende ‘experts’. ‘Dan moet je maar hoge hekken bouwen en niet meer gaan wandelen in de bossen’. Jonge meiden die worden aangerand of verkracht krijgen veelal het verwijt dat ze te korte rokken droegen of op een bepaalde tijd niet meer buiten hadden moeten komen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: stockholm-2.jpg

Aldus bestuurders in zowel Duitsland als Nederland. Immers, we kunnen voor hun veiligheid niet instaan als ze zelf geen restricties toepassen. Onze wereld is nu eenmaal vergeven van de menselijke roofdieren die hierheen zijn gekomen omdat ze ‘zoveel hebben gezien en meegemaakt’. Dat houdt dus in dat we meiden niet toestaan wat we jonge mannen wel toestaan? Vreemde redenering. Uiteraard zijn er types die rondschuimen over straat op zoek naar potentiele slachtoffers. In mekaar slaan en beroven. Immers, die fatbike of dat fraaie horloge dan wel die telefoon ‘hoor ik te bezitten en niet hij/zij’. Moet je maar niet met dat horloge of die iPhone 17 lopen pronken de redenatie. Overal loeren roofdieren op je…en wij kunnen niet overal tegelijk zijn. Als men er al is zie je dat diezelfde roofdieren maling hebben aan BOA’S, politiemensen en zo meer. Eenmaal opgepakt hebben ze een grote bek, eisen respect, geven dat zelf overigens nooit en worden uiteindelijk zelden of nooit veroordeeld. Immers, bij roofdieren zit agressie in de aard en daar valt weinig tegen te doen. En van opsluiten wordt niemand beter. (*redenatie D66)Nou ja, wel die meiden, die schapen, kinderen, jongelui die uit willen, zakenmensen met een mooi klokje of telefoontje. Die mag je opsluiten. De linkse redenatie is grenzeloos onbegrijpelijk omdat het consequent de daders beschermt. Binnenkort bonkt de bruine beer op onze landelijke toegangspoorten. Ook die hebben we duizenden jaren geleden ooit hier eens binnen gehad. Dus waarom nu niet? En er zijn al wetenschappers (..) die werken aan het klonen van dinosauriers. Moet kunnen….en wie er geen confrontatie mee wil, die blijft maar thuis… Welkom in het Nederland van Jetten en consorten anno 2050….. (beelden: Internet)

Het land van…

Het land van…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amsterdam-nieuwe-amstelbrug-met-ovd-huis-img_2159.jpg

In mijn jeugdige jaren was de toenmalige woonbuurt mijn wereld. Natuurlijk, we gingen elk jaar op vakantie naar het verre Limburg, maakten tripjes in het weekend en dus was me al snel bekend dat er buiten Amsterdam nog een hele wereld schuil ging, maar in die wijk van toen was toch mijn leefwereld van dag tot dag het meest te vinden. Op straat met vriendjes, we fantaseerden zelf hele steden die we in krijt op de trottoirs in de straat van toen uittekenden en met onze Dinky Toys (en zo meer) bereden.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amsterdam-ostadestraat-img_5802.jpg

We speelden een soort honkbal (slagbal met rondjes), schoten met papieren pijltjes op elkaar en roofden kerstbomen tussen dat toen nog katholieke kerstfeest en oudejaarsnacht. Het gezamenlijk vieren van oud en nieuw met een enorm vuur midden op straat was het hoogtepunt van het jaar. Overigens was er ook nog de Luilakviering en zo meer. Die woonwijk van toen kende vele arbeidersgezinnen, middenstanders en nog wat grotere ondernemers, ik beschreef ze al eerder in details. De boel was levendig, rijkdom ver weg, maar aan de horizon altijd het beeld van de welvaart mits je maar hard genoeg werkte. Bij sommige gezinnen zat het recente verleden van die ‘oorlog’ nog in de genen. Men gooide niks weg, hamsterde voedsel, had altijd kaarsen bij de hand en waar mogelijk hield men een aardige kolenvoorraad op zolder in stand voor ‘je weet maar nooit’.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amsterdam-st.-willibrorduskerk-op-schilderij-img_9762.jpg

De winters waren nog aardig fris, soms vroor de naamgevende rivier dicht en kon je je als opgroeiende puber daarop wagen. Anderen zochten de sloten rond de stad op om daar te schaatsen. De stad was nog niet zover buiten haar gemeentelijke grenzen getreden als nu het geval is zodat er nog de nodige braakliggende terreinen te vinden waren. Befaamd was de ‘dijk’ rond Amsterdam waar men ooit in de jaren 20 van de vorige eeuw begonnen was met de aanleg van een ringtramlijn. Die tram kwam er nooit, de dijk bleef echter liggen en was een ware speeltuin voor hen die hielden van ‘oorlogje’ spelen of verder wilde gaan met zijn/haar ‘verkering’….

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amsterdam-ouke-baas-straatbeeld-ostade-24170caa-a67f-45ca-9ab9-ddcf67cc535d.jpg

Overigens vond je daar ook oude betonnen bunkers die van de Duitsers waren geweest. Daar had hun flak gestaan en daarmee schoten die lui op de overvliegende bommenwerpers vanuit en naar Engeland. Als je daar indertijd na de oorlog wat groef in het zand vond je de patroonhulzen van die lui nog en die koesterde je als vinder natuurlijk. Kijk je nu in die straten van toen is het maar een dooie boel geworden. Winkels verdwenen, garages verhuisd, kinderen spelen binnen, vernieuwbouw maakt de straten saai en gelijkvormig. De grote Kerk van toen is gesloopt, kerstvuren mogen niet meer vanwege de uitstoot, oorlogje spelen is niet meer van deze tijd, de bevolking is verkleurd, de arbeiders en mkb-ers verhuisden naar de nieuwe woongebieden in West, Zuidoost, Hoofddorp of Almere.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p9200045.jpg

Doorgaande straten werden ingericht voor fietsers, drempels en andere obstakels maken het rijden bepaald niet tot een feest. Voor parkeren van je auto in de eigen wijk heb je een peperdure en schaarse vergunning nodig. Kroegen werden koffiecorners met havermelk als grote klapper. Bastions van de KVP of CPN zijn nu veranderd in woke-D66 buurten waar men vooral respect vraagt en weinig biedt. Nee, ik herken die oude buurt niet meer. Ons oude huis is allang geleden met de grond gelijk gemaakt en het benedenhuis dat mijn ouders na verhuizing huurden is na hun verscheiden omgetoverd tot een appartement ‘met vele mogelijkheden’. Verkocht aan iemand met veel geld en een grote liefde voor het steedse leven. Hoe dan ook, het waren mooie tijden voor velen in dat land van Ooit. Maar terugkomen doet het nooit meer. En soms is dat goed. Maar zeker niet altijd…. (Beelden: archief)

Auto wassen…

Auto wassen…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: la-3-kombi.jpg

In onze vroegere woonstraat was ome Jaap een fenomeen. Hij had een sigarenwinkel, een jongere vrouw, maakte van zijn winkel een mini-supermarkt toen de kruidenierswinkel naast hem de ondernemerspijp aan Maarten gaf maar ook omdat hij een auto bezat. Dat was in die tijd nog niet zo normaal als tegenwoordig. En anders dan veel Nederlanders in die tijd koos hij voor een bijzonder merk, Lloyd. Dat bouwde vooral kleine wagentjes die zuinig omsprongen met brandstof maar toch een soort van comfort en ruimte verzorgden. Niet dat ome Jaap overigens vaak reed in zijn bolide.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: triumph-mayflower-grey.jpg

Dat was vooral in het weekend het geval en dan wisten we al dat hij dit weekend ging rijden omdat dan op zaterdag middag een emmer naar buiten werd gehaald met gekookt water en zeepsop. De kleine Lloyd kreeg een verwenbeurt opdat hij op die zondag glimmend en wel kon afreizen naar het Gooi of Zandvoort. Ome Jaap was zuinig op zijn auto, net als veel andere mensen die toen een auto bezaten. Immers, het vertegenwoordigde best een kapitaal allemaal en je verhief je toch wat boven de toenmalige middelmaat uit. Veel gezinnen bezaten net aan een brommer of scooter, maar een auto was iets voor de middenstand.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: img-1872.png

Grappig was dat de snoepjeswinkelier een eind verderop in de straat ook een auto bezat. Een opvallende Triumph Mayflower. En ook die werd op zaterdag uitgebreid gewassen of gepoetst voor de zondagse ritten. Die laatste figuur had een reeks kinderen en die hielpen allemaal mee. Daar kon ome Jaap niet op rekenen, hij bleef kinderloos. Dat maakte hem overigens nooit verbitterd, het was een vrolijke vent. Bij ons voor de deur stonden ook altijd auto’s. Ik verhaalde al dat mijn lease-pa ‘er in deed’ en dat hij de handel glimmend en wel voor de woonstede neerzette. Adverteren hoefde nauwelijks of nooit, klanten genoeg. De gezinsauto van dienst kwam vaak uit die handel voort.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: studebaker-commander-1953.jpg

Even testen in het weekend of gewoon omdat mijn moeder zo’n auto leuk vond of zelfs een soort trots uitstraalde als we er weer eens mee op stap gingen. Maar het werd pas link als die gezinsauto vooraf werd gepoetst. Dan wisten we bijna zeker dat ‘pa’ er een klantje voor wist. Zo herinner ik me een Skoda 438 in een fraaie bruine laktint met een licht gekleurd dak. Mijn moeder vond dat prachtig en noemde de Skoda ‘haar chocolaatje’. Had ze beter niet kunnen doen. Twee dagen later was de Skoda weg. Of ‘Pa’ het er om deed weet ik niet maar wassen was wel altijd een dingetje. Ik zelf ben uiterst zuinig op ons vervoer. Niet voor de handel, gewoon omdat ik door al die jaren in het vak vind dat je in een schone en opgeruimde auto moet rondrijden. Smerig is niet mijn ding. Dus was en poets ik het voiture voor de eigen huisdeur. Ruim alles daarna netjes op opdat de groene goegemeente er geen scheve ogen van krijgt. En opvallend, je hebt altijd aanspraak als je er mee bezig bent. Zou ome Jaap dat indertijd ook zo hebben gehad? Vast wel. Hij was er slim genoeg voor….. (foto’s: archief)

Tegen…

Tegen…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: stoom-8.jpg

Ik leef me soms wel eens in richting extreme types die menen dat alles wat wij in de moderne tijd hebben bereikt of verworven verkeerd is, niet deugt, moet worden afgeschaft, verboden of vernietigd. Dat je vanuit een doctrine opereert waardoor je in een weekend wel drie keer op de barricade kunt om jouw ongewassen en ongeschoren voorkomen te verbinden aan het ontnemen van rechten bij derden om te leven zoals we dat anno 2025 gewend zijn geraakt. Niks mis met principes trouwens. Ik zelf ben tegen massaimmigratie, antisemitisme, woke, cancel, het afnemen van onze oude tradities (behalve vuurwerk), vertrutting, terreur, moord, doodslag, asociaal zijn, D66 en zo meer.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: zetor-2.jpg

Dus helemaal vreemd is me de alternatieve lijst van linkse types niet. Maar ik zet hieronder even een overzicht van waar het links van Groenlinks/PvdA, PvdD, Volt, D66 en zo meer tegen is. Zoals tegen Israel, vlees eten, fossiele industrie, boeren, rechts kabinet, Trump, Wilders, kapitalisme, suiker, vet, lederen schoenen, kleding die niet van vlas of gras gemaakt is, huizenbezit, bedrijven, reizen, auto’s, joden, christenen, gebruik van zeep, scheermessen, douchen, verwarming, oude mensen, vet, democratie, wetten, verboden, politie, vrije verkiezingen, uitslagen daarvan als ze niet bevallen, media, nationalisme, koningshuis, witte mensen, werkenden, stikstof, kernreactoren, heteroseksuelen, katholieke kerk, Paus, vakanties, Poetin, aardgas, winst, naaktheid en ga zo nog maar even door.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: thyssepakr-1-.jpg

Uiteraard zijn die types fanatiek bevlogen en hebben ze het grote voordeel veelal niet of nauwelijks te hoeven werken, want uitkering, en zijn ze gelukkig met het drinken van azijn, het eten van gras en de utopische blik terug naar het leven zoals het ooit in de Middeleeuwen was. Zet deze twee denkbeelden (realiteit versus linksextreem) tegenover elkaar en je snapt dat die twee nooit zullen matchen. Zeker na de uitslagen van de TK23 verkiezingen liepen de frustraties op links enorm op. Men had gehoopt op de revolutie waardoor men Nederland kon afsluiten van het gas, terug kon brengen naar een communistische maatschappij waarbij iedereen in een plaggenhut zou wonen en slechts eens per week te eten of te drinken krijgt. Maar gezond verstand won het van deze waanzinnige denkbeelden. En toen werden de loopgraven al snel dieper en dieper. Gevolgen zijn goed zichtbaar in de samenleving. Recht tegenover elkaar. En de partijen die ook zoeken naar de totale heerschappij over onze ooit zo vrije samenleving kijken tevreden toe. Intussen vervuilen onze door linkse ongeschikte types bestuurde steden, is er sprake van overbevolking, zijn huizen niet meer te vinden, en komen steeds meer van deze wonderlijke types in de meelopende media voorbij als ‘bevlogen’ en met een ‘beter alternatief’. Wat het ook is, Nederlanders let op uw zaak. Extreemlinks is geen goede weg. Integendeel. En wie dat niet gelooft moet toch mijn lijstje van waar men zoal tegen is nog eens uit het hoofd leren. Dat schrikt vast voldoende af…. Trap er niet in….. (beelden: Internet)

De oude straat….

De oude straat….

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amsterdam-ouke-baas-straatbeeld-ostade-24170caa-a67f-45ca-9ab9-ddcf67cc535d.jpg

In het Amsterdam-Zuid van mijn jeugd was het in veel straten een drukte van belang en een bedrijvigheid die zijn weerga niet kende. Midden tussen alle woonhuizen vond je mkb-ers, horeca, technische bedrijven, (in ons geval) een verhuisbedrijf etcetc. Als we de dagelijkse boodschappen moesten doen hoefden we niet met de auto of bakfiets onderweg, al die winkels vond je op enkele stappen afstand van het woonadres. Van de groentenman tot de kolenboer, van de melkman tot een woninginrichting.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amzsterdam-ostadestraat-sneeuw-ruimen-22072aa2-12b7-492f-be9f-c7fcd900533f.jpg

Op iets verdere afstand (100 stappen) zat een drogist, een kapper, speelgoedwinkel, bakkerij (3 binnen een straal van enkele honderden meters) en drankenhandel. Dat bracht een lekker druk verkeersbeeld met zich mee want die mensen hadden vaak ook klanten in de omliggende straten (waar het aanbod van winkels anders was) en die werden bediend met bakfietsen van de ouderwetse soort of met die toen in zwang zijnde driewielers van Tempo of Goliath. Het autoverhuur- annex truckbedrijf niet ver van ons huis domineerde de straat, al was het maar omdat daar ook een benzinepomp voor de deur stond en men ook nog eens een smeerbrug kende waar men onderhoud deed aan de vehikels uit de buurt waarvan de eigenaren vaak apentrots vertelden over de avonturen die men met de intussen al flink gebruikte Opel of Hillmann had beleefd.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: van-ostadestraat-317-amsterdam.jpg

Een ander verhuurbedrijf zat een stukje verderop in de straat en die twee kenden een ware concurrentie. Voor een nieuwe radio of televisie hoefde je ook de straat niet uit want precies naast ons huis zat de lokale leverancier van dat spul. En kon je in die oude tijd via de etalageruit soms voetbal of films volgen. Kortom, het waren levendige straten en dito tijden. Als ik er nu eens naartoe wandel om te zien hoe het er anno nu uitziet constateer ik dat o.a. door sanering van oude panden en nieuwbouw i p v dat oude spul de sfeer van vroeger totaal is verdwenen. Net als al die mkb-ers. Geen een van die winkeliers is terug te vinden, hun panden van vroeger nu vaak omgebouwd tot woonhuis voor mensen die geen trappen meer op of af kunnen. De grote jongens verhuisd naar buiten de stad, de supermarkten vaak met hen. Veel winkels van toen nu soms internetcafe, koffieshop of iets anders. In de hoofdstraat veelal vage restaurants uit een ver land. De nieuwe bewoners van de yuppensoort en gewend aan online-shoppen waardoor de bestelwagens van Albert Heyn, DHL en PTT Post af en aan rijden. De trottoirs breed versperd door de nieuwe bakfietsen en e-bikes van het even nieuwe importvolk. En uit sommige huizen klinkt de muziek uit verre landen. Niets blijft zoals het was, dat is prima hoor, maar als ik er dan even doorheen loop vraag ik me toch wel af of het leven er nu zoveel beter op geworden is. Ons oude woonhuis is totaal verdwenen, net als de meeste buurpanden gesloopt i.v.m. de vooruitgang in de jaren 70 en 80. Niets herinnert meer aan die tijd van toen. Niet dat ik daar een traan om laat hoor. Ook ik verhuisde al snel naar elders. En snap niet zo goed wat mensen daar zo aantrekt die nu goud-geld betalen voor een etage van 45m2. Maar het laat me wel terugdenken naar die tijd dat het leven nog simpel was. De kerk (verdwenen) om de hoek, net als de lagere school (ook verdwenen). De werkgelegenheid ook weg, slaapstraten kwamen er voor in de plaats. Dorps geluk in de grote stad. Maar zooooooo ssssssaaaaai… (Beelden: archief)

Respectloos…

Respectloos…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 1921-2.jpg

Wat mij telkens weer opvalt bij TV-programma’s of Youtube filmpjes die gaan over o.a. het werk van onze politiemensen, dat heel anders dan wij graag zouden willen geloven, veel nieuwe inwoners van onze landen volstrekt maling hebben aan onze overheidsdienaren. Ze bepalen hun eigen regels, desnoods wetten en hebben voldoende brutaliteit om zich verbaal of fysiek al snel tegen die agenten te keren die het ‘wagen’ het aan te spreken op grensoverschrijdend dan wel crimineel gedrag.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fotos-camedia-c220-200608-105-1.jpg

En pas op dat dit veelal de reden is dat ze staande worden gehouden. Als ik dan zie hoe er wordt gesproken tegen agenten en hoe die zich (kennelijk met een geweldswaarschuwing van superieuren als leidraad) gedragen neem ik daar soms de pet voor af maar vaak jeuken de handen. Ik stam nog uit een tijdperk waarin je ontzag had voor de toenmalige lieden van Hermandad. Wat die zeiden was wet en wie niet wilde horen moest maar voelen. Een tik van de gummiknuppel was het eerste wat je kon verwachten bij verzet of vocaal protest.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: vw-bus-t4-rotterdamse-politie.jpg

Je hield je kop dicht. Mensen van mijn generatie zijn dus veelal wetsgetrouwer dan zij die zonder al te veel normale opvoeding tegenwoordig de straten bevolken. Ik krijg er echt medelijden door met die arme agenten. En dan helemaal voor de dames onder hen die van alles over zich heen krijgen. Van aanstaande verkrachtingen tot die van hun moeder als ze de verdachte niet los laten waarbij dat aanraken van die malloten kennelijk een dingetje is want het eerste dat je hoort is ‘niet aanraken, niet aanraken’. Vrouwen die gelijkwaardig zijn in hun cultuur kennelijk taboe, dus met die politie willen ze niks van doen hebben. Komt dit nou door de opvoeding thuis, de scholing of is het iets dat deze lieden in hun genen hebben ontwikkeld? Ben ik altijd voorstander strenge agenten? Nou nee? Helemaal niet als ze me weer vanuit een anonieme positie een bekeuring bezorgen. Veelal voor te snel rijden, ook al is het dan maar voor 2-5km/u te snel. Als ik trouwens zie hoeveel jonge mensen dit politievak willen uitoefenen is er nog hoop. Ooit waren wij op trip in de VS. De begeleidende dame van de toenmalige reisorganisatie die wist dat wij gingen rijden in een huurauto waarschuwde ons speciaal als ‘Nederlanders’. De politie daar is heel anders dan die in Nederland. Geen discussies voeren, precies doen wat er gezegd wordt en bedenk dat men de hand sneller aan de trekker heeft dan in ons landje. Nou, wij hielden ons daar aan. Je weet maar nooit. Gold in het oude Oostblok ook, politie was niet om mee te spotten. Kortom het kan wel, maar dan moet je ook willen. Agenten met een instructie de straat op te sturen dat ze eigenlijk niets mogen en zich de huid maar vol moeten laten schelden is heel kwalijk. Net zoals die matige opvoeding van de daders. Het roer moet om…al wordt dat in sommige omstandigheden best lastig. Er zijn stadsbestuurders die de daders wel maar de slachtoffers of agenten niet wensen af te dekken. En dat is pas een echt schandaal…(beelden: archief)

Zondagse herinneringen…

Zondagse herinneringen…

Zomerse zondagen…. In de jeugd vaak het domein van de tripjes naar de Veluwe of zo. Met vrienden van de ouders. De Posbank op of bij familie van die vrienden op bezoek die daar overal en nergens bleken te wonen. Wolven waren er nog niet, maar wilde zwijnen wel en ook herten. Maar erger waren de zondagen als we nergens heen gingen en ons als kinderen thuis moesten zien te vermaken. Veel van de jeugdvrienden van toen verkeerden dan wel elders, ze zaten op de camping of waren weg getrokken naar het Amsterdamse Bos. Dat zat je echt met je ziel onder je arm als naar vrijheid snakkend kind wat ik toch wel was. De hele week was het al een en al verplichting waaraan je moest voldoen en de drukte van de woonstraat was dan ook afleidend.

Op zondag deed de verhuurafdeling van dat grote garagebedrijf in de straat nog wel wat zaken. Met name de aangeboden VW-busjes gingen dan grif weg. Huisvaders van grote gezinnen hadden daar wel iets mee want dan kon de hele kinderschare met limonade en broodjes worden ingeladen voor een avontuurlijke rit naar de heide van Bussum of zo. Gingen wij zelf niet onderweg dan keken we met belangstelling wat er allemaal voor types in die wagens stapten. Sommige van die chauffeurs reden alleen op zondag eens in de maand wat rond met vrouw en kroost.

En dat ging vaak niet te soepel. Voyeurisme van de bovenste plank. Later kon je dan in de om de hoek gelegen Van Woustraat kijken naar alle dagjesmensen die per auto naar onze stad kwamen om daar vertier te zoeken en vinden. Soms helemaal uit Duitsland vandaan en nog wel eens via de Bollenstreek naar Amsterdam gereden want dan hadden zo een bloemenslinger op de motorkap vastgebonden zitten. Vreemde gewoonte. Maar omdat je indertijd geen 24uurs economie kende en de lokale middenstand vaak nog sloot op zondag was een ijsje kopen of zo er voor ons niet bij. Best vervelend. Bij slecht weer binnen blijven, nou ja, je kon ook naar een of ander (katholiek) filmzaaltje waar ze vaak ‘Koiboifilms’ (..) draaiden voor de jeugd en dat kostte een kwartje of zo. Thuis was het vaak niet leuk want dan stond daar een of andere klassieke zender op en moest je ‘je kop houden’ i v m de fraaie muziek. Nou dat vonden wij als kinderen niks. Dus hoopte je op zonnig weer. Zodra je ontdekte dat er nog wat straatvriendjes met hun ziel onder de arm liepen was je blij. Zelfs de minder populaire goden waren beter dan je zelf moeten zien te vermaken. Als ik er aan terugdenk voel ik slechts grote leegten. Zondag was dus pas leuk als we ergens heen reden. Nu is mijn voorkeur juist omgekeerd. Ik vind het pas fijn als ik op die dag nergens heen hoef. Omdat ik me altijd weet te vermaken met iets of niets…. Kortom….er is veel veranderd in al die jaren….En bij jullie??? Ook herinneringen aan speciale zondagen??? (Beelden: archief)

Straatvechter…

Straatvechter…

Volgens een van mijn vroegere ‘chefs’ was ik in die paar jaren dat ik met hem werkte, een ‘Amsterdamse straatvechter’ en daardoor nergens bang voor en sloeg ik me met veel bluf dwars door zakelijke uitdagingen die andere mensen uit de weg zouden gaan. Hij zelf was afkomstig uit een of ander boerengehucht en had niet veel op met onze grote stad. De hoofdstad (maar ook Rotterdam of Den Haag) waren voor hem oorden waar je als provinciaals mens niet wilde komen en hij verdwaalde ook steevast als hij dat al een keer deed. De bewoners van die steden waren volgens hem ook uit hetzelfde hout gesneden. Gek genoeg, ik heb daar zelden last van, was de herhaling van die uitdrukking bij vrijwel elke gelegenheid reden om er soms zelf nog eens goed over na te denken.

Ik ben zeker wat je noemt een selfmade-man. In de jeugd vaak de juiste keuzes gemaakt, flink gestudeerd, hard werken bij diverse bedrijven uit allerlei branches, en zo relatief snel carriere gemaakt. Talen leerde ik in de praktijk beheersen. Maakte van nadelen een voordeel en was zeker niet op het mondje gevallen. Dat bracht me wel eens in de problemen, maar die zijn vrijwel altijd op te lossen. Maar een ding is zeker, ik sta voor wat ik zeg en wie mij goed behandelt(de) heeft of had een meer dan loyale gast aan die Amsterdammer. Heeft dat iets van doen met vroeger? Ja zeker. In de straten van Amsterdam-Zuid waar ik opgroeide was het aantal lieden van mijn leeftijd indertijd relatief groot. Je had er zelfs nog een verdeling tussen katholiek en protestant, arm en rijk (nou ja welvarend..), er speelden oude vetes uit de Oorlog een rol en de eerste immigranten (Chinezen) kwamen toen ook al in de straat wonen.

Er waren veel (mkb)bedrijven te vinden met hun eigen dynamiek. De weg naar school was zeer goed beloopbaar. Maar als keurig katholiek kind moest ik dan wel elke dag langs een huis waar protestanten woonden die meenden dat de straat hen toebehoorde. Althans het deel waar zij hun oud-ijzerhandel runden. Diverse keren renden die kinderen uit dat gezin naar buiten als dolle honden zodra wij er langs liepen. En een van hen had de neiging zich sterk op mij te richten. En dan lag ik weer over straat te rollen…voor niks. Dat werd ik op enig moment zat. En nam op een middag uit de grote tuin van de katholieke kathedraal naast onze school een stuk steen mee. Toen de agressieve broeder uit dat gezin weer op me afkwam en me greep ramde ik die steen tegen zijn neus. Kermend ging hij af. Nooit meer last gehad van dat spul. Maakt je dat tot een straatvechter? In letterlijke zin wellicht, maar verder houd ik niet zo van dat geknok. Een scherpe tong en stevige mening helpt meer. Ook in het zakendoen. Maar verder best een aimabel mens hoor. En die chef? Ach, die haalde naar mijn idee zelf vaak de verkeerde mensen naar voren op functies die hen pasten maar de zaak in mijn ogen niet vooruit hielpen. Lang geleden alweer, vergeven intussen. Maar niet vergeten….(beelden: archief)

Dorpsgek…

Dorpsgek…

Onlangs sneeuwde het weer eens stevig. Ook al was door de #linksliegt brigades (zie blog De Pessimist van 26-1 jl) voorspeld dat we nooit meer sneeuw zouden zien als we niet ophielden met ons moderne leven en ons bekeerden tot het geloof van de terugkeer naar de middeleeuwen, er lag ineens een dik pak wit spul op onze straten, huizen, spoorrails en voertuigen. Nederland raakte meteen ontwricht. Treinen reden nauwelijks, het autoverkeer kende recordfiles. Fietsen was niet meer mogelijk en lopen slechts op eigen risico.

Voor mij is dat dan een uitdaging. Ik pak meteen de sneeuwschuiver, trek winterschoenen aan, en ga aan de slag. Maak de stoepen voor de deur vrij, veeg alles van de auto af zodat die in geval van nood meteen kan worden benut, strooi zout op stoep en looppad naar ons huis en maak zo een veilige passage voor onze deur mogelijk. Bij de buren doe ik dat ook. Die zijn vaak druk met kinderen naar de creche of kleuterschool brengen of hebben ander drukke werkzaamheden en ik ben tegenwoordig natuurlijk een genietende pensionado die niets meer ‘hoeft of moet’. Als het even kan schuif ik ook een deel van de rijbaan schoon, waardoor het bijster langzaam rijdende verkeer in onze straat even wat beter vooruit kan komen.

Op dat uur van de dag, veelal in het vroege ochtendschemer, blijk ik dan zo’n beetje de enige te zijn. Terwijl dit in feite een burgermans/vrouws plicht is. De doorgaande routes doet de gemeente voor je, of Rijkswaterstaat, maar die eigen stoep of die van je buren is niet alleen een kleine moeite maar geeft toch dat gevoel van ‘samen sterk’. Burgermansfatsoen is dan van toepassing en op dat punt pas ik prima in het beeld. Maar je bent al snel een soort dorpsgek in de ogen van de Tesla- of KIA-rijders in deze omgeving. Die gaan er vanuit dat alles vanzelf gaat en dat ‘de staat’ alles maar moet oplossen. Precies die mentaliteit die ik ook zo verafschuwde in het vroegere Oostblok. Maar ja, wellicht verlangen die types wel naar zo’n wereld. Ik niet…. Dus als het nodig is schuif en bezem ik die sneeuw weg…. Jullie ook?? (beelden: archief)

ArtZuid 2023

ArtZuid 2023

Tuurlijk ga ik ook regelmatig naar musea om daar mijn gevoel voor cultuur en (al dan niet moderne) kunst op te vijzelen, maar als die kennismaking gewoon op straat van mijn eigen stad plaatsvindt en ik al wandelend langs een mooie route de meest wonderlijkse creaties mag bewonderen zal ik het niet laten. Zo ook een paar dagen terug toen we de 2023-editie van ArtZuid bezochten.

Die wordt net als eerdere edities gehouden in de chique Stadionbuurt van onze stad, van Apollolaan tot Churchillaan en nog wat zijstraten er omheen. Stel je voor dat je daar in de prachtige plantsoenen van die boulevards in dat chique stukje stad om de zoveel meter een of ander kunstwerk ziet uittorenen boven het alom aanwezige groen. Kleurrijk, fantasievol en veel zeggend over de inzichten van de kunstenaar of wellicht diens afkeer van het menselijk lichaam.

Want opvallend is dat beelden zonder kop of lichamen die eerder kubistisch dan rond zijn, regelmatig te bezichtigen zijn. En ik maar denken dat veel van die kunstenaars leven in een wereld waarin Adam en Eva elkaar telkens weer ontmoeten en waar voorbeelden zat zijn voor wat een mannelijk of vrouwelijk naakt zo typeren. Hoe dan ook, van vrijwel onbekende mensen tot Karel Appel, ze komen allemaal in aanmerking om deel te nemen, mits hun kunst maar weersbestendig is en ook kan tegen aanrakingen van al te enthousiaste passanten. Ik houd meestal, net als vrouwlief, enige afstand, al was het maar omdat het fotograferen van al dat fraais (of wat er voor doorgaat..) dan eenvoudiger verloopt.

En over dat lopen gesproken, je bent zo 10.000 stappen verder. Dus..brood mee en van een der gesponsorde banken gebruik maken waardoor je ook al kauwend een aardig beeld krijgt van dat wat tegenover je in het groen staat. Neem ook de fantasie mee. Want die is nodig en nuttig. En voor hen die alles zo professioneel mogelijk willen bekijken is er een app die zichzelf langs de route meldt.

Daar zie je precies waar je tegenover staat of zit als je daar behoefte aan zou voelen. ArtZuid kennen wij intussen zo’n beetje een jaar of 15/16 en volgens mij is het een tweejaarlijks fenomeen. Waar ook wat kunstzinnige zaken onderdak worden geboden langs straten die leiden tot het Museumkwartier aan het gelijknamige plein in de stad. Heb je er dan nog niet genoeg van zijn er het Stedelijk, van Gogh en Rijksmuseum om je total loss te maken qua fysiek of je interne geheugen te overbelasten met culturele uitingen.

Hoe dan ook, wij genoten weer, al was het maar omdat dit deel van onze stad een van de fraaiste stukjes Amsterdam biedt die je denken kunt. Het hele terrein is bereikbaar per trein, metro of tram. Maar de ware route moet je zelf lopen. Voor hen die dat doen, veel plezier. Wie dat niet doet of kan, zie de plaatjes….Een minimale afspiegeling van wat je allemaal kunt bekijken trouwens. (Beelden: Prive)