Reikwijdte…

Reikwijdte…

Voor veel leken is dat wat vanuit politiek wensdenken over ons heen wordt gegooid rond ons autogebruik een waarheid als een koe. We ‘moeten over op elektrische wagens’ want die zijn beter voor het milieu en helpen het klimaat te redden. Het is maar hoe je het bekijkt. Want beste mensen, elektrische auto’s stoten weliswaar tijdens het rijden geen gassen uit via een uitlaatsysteem, ze vervuilen wel degelijk. De door linkse lieden zo verafschuwde fossiele brandstoffen of bouwstoffen zitten ook gewoon verwerkt in die accuwagens. Staal, kunststoffen, computers, banden…. Het is echt niet zo dat dat spul aan de bomen groeit al is een deel van die rubber banden dan nog net half plantaardig.

De accu’s zijn opgebouwd uit materialen die de toets der kritiek op het gebied van milieu of zelfs slavernij niet kunnen doorstaan. Maar er is nog een technisch gebrek dat bij dit soort wagens een aardige rem zet op het vermogen ons nu en in de toekomst massaal te vervoeren; actieradius! Wie in een normale benzineauto rijdt kan met een volle tank pakweg 600km ver komen. Een diesel brengt je vaak 1000 km ver.

De gemiddelde elektrische auto komt anno 2022 niet verder dan 300km, een enkeling redt het tot 400km. Maar dan moet je wel in de rechterbaan blijven en geen stroomverbruikers aanzetten. Doe je dat laatste wel kom je al snel in de problemen. Praktijktests in Duitsland en Nederland laten zien dat hij/zij die op normale wijze in het verkeer rondrijdt in dit soort wagens al snel 30% van de theoretische reikwijdte kwijt raakt. Wie 130km/u rijdt (en veel leaserijders doen dat..) is al snel 50% van zijn accucapaciteit kwijt.

En dan staan de verwarming/airco of verlichting niet eens aan. Ga je daarop laden, en dat is een frequente handeling, ben je niet zoals bij de ons bekendere aandrijftechnieken na vijf minuten weer onderweg maar heb je meteen 1,5-2 uur pauze afhankelijk van de beschikbaarheid van een laadpunt. En dat laadt dan weer 80% bij van de totale capaciteit omdat de accu’s het anders niet aankunnen. En bedenk ook maar dat die EV’s tegenwoordig niet te koop zijn onder de 35 mille. Het gemiddelde ligt qua prijs flink hoger en is bedoeld voor zakelijke rijders.

De particulier kan met wat pijn en moeite een Dacia Spring kopen met een theoretische actieradius van 200km of een Renault Zoe met ongeveer dezelfde reikwijdte maar net iets meer luxe (tegen een hogere prijs). Ook bij VW vindt je nog wel een stadsautootje voor een mille of 25. Kortom, voor de meeste particulieren is er weinig reden tot meejuichen met de groene vaandels zwaaiende gektesekte.

Elektrische auto’s zijn dus niet meteen die wonderen der techniek. Net zo min als waterstofvoertuigen. Het lijkt heel mooi, het is het niet. Wellicht als we ooit accusystemen krijgen die plat, licht, en goedkoop zijn en ook nog eens zorgen voor een normaal verbruik waardoor je niet op weg naar je vakantiebestemming of zakenadres 2-8 keer moet bijladen om er te komen. En echt, ik ben niet negatief, ik zie mezelf als realistisch. We rijden in Nederland met 9 miljoen auto’s rond, en dat neemt echt niet af. Slechts een klein percentage is nu voorzien van elektrische aandrijving. De reden daarvoor is simpel. Je betaalt de hoofdprijs, weet niet of je (op tijd) op je gekozen bestemming aankomt en krijgt er het opladen bepaald niet gratis bij. Omdat stroom in de huidige tijd net zo min gratis is als benzine of diesel. Op praatjes valt niet te rijden. En je moet ook uitkijken dat het niet leidt tot lijden. En o ja, die techniek is al meer dan een eeuw oud. En ook toen was die reikwijdte en het gebrek aan comfort het grootste probleem. Wie de geschiedenis niet kent heeft in de toekomst weinig te zoeken. (beelden: Archief)

De linkse revolutie…

De linkse revolutie…

Nee, dit gaat niet over de revolutie van Kaag en de wonderlijke types die daar achteraan lopen, dit gaat over de lieden die ooit het communisme tot grote bloei wisten te brengen. De gedachte er achter nog wel te snappen. Het idee kwam uit Frankrijk waar de schathemeltje rijke koningen en keizers van toen meenden dat hun welvaart toch vooral door het ‘volk’ moest worden opgebracht en armoede plus honger daarvan de minieme gevolgen waren. Vrijheid, gelijkheid en broederschap verpakt in communes van arbeiders maakten een einde aan alle koningen en hun aspiraties voor de toekomst, de adel werd een kopje kleiner gemaakt en het volk de baas op straat.

En daarna was het overal waar bevolking en toplaag binnen een samenleving te ver uit elkaar leefden op enig moment raak. De gevolgen van dat ingrijpen van het proletariaat in die samenlevingen zou eenieder die ook maar iets van geschiedenislessen heeft gehad duidelijk moeten zijn. Immers het is nergens tot een echt succes vertaald. Altijd kwam er weer een nieuwe bovenlaag die elk particulier initiatief de grond in boorde of in bloed smoorde. Lenin, Stalin, Castro, Pol Pot, de leiders in Vietnam, en wat zich zoal in China afspeelde (Mao) of Noord-Korea. Opgeteld heeft men wel eens berekend dat die communisten samen zo’n 300 miljoen slachtoffers hebben gemaakt.

Vooral onder hun eigen volgelingen. De planeconomie was een wanhoop, de geldontwaarding ongekend en de ellende in de wereld door oorlogen en conflicten om de doctrine uit te dragen was verschrikkelijk. Je snapt dan ook niet dat er mensen zijn die deze idealen nog steeds achterna lopen. Immers elke afwijking van de leer wordt in de kiem gesmoord. Onlangs nog zagen we hoe demonstranten in het Aziatische deel van de vroegere Sovjet-Unie door het daar nog steeds aan het Stalinisme vasthoudende regime met kogels van de straten werden geschoten.

De vrijheden van Hong Kong zijn intussen tot een minimum beperkt en in het land van Kim Jong Un bestaat vrijheid uberhaupt niet meer. Vrijheid heeft men onder die lui daar geschrapt, gelijkheid is er wellicht voor de werkmieren, niet voor de zelf benoemde koningen en koninginnen van het Marxisme. En broederschap? Alleen als men iets nodig heeft en de buren daarvoor kunnen zorgen. Ik heb in Oost-Europa in die landen daar tijdens dat communistische juk genoeg gezien en beleefd om er een mening over te vormen.

Nee, we moeten hier niet willen dat deze clubs ons leven gaan bepalen. Het leidt altijd tot top-down redenaties over wat je wel en niet mag zeggen of denken. Altijd overgiet men anders denkenden met een sausje van ultra-rechts of contra-revolutionair. En dat past precies bij wat er al die jaren communisme met veel burgers is gebeurd die het juk zat waren. En bedenk ook maar dat hoe slecht het wellicht soms gaat in ons land vrijheid van meningsuiting nog steeds bestaat en we ook mogen kiezen welke leiders ons bevallen. Al bevalt die keuze juist links steeds minder en pakt men dan de macht via media, justitie en andere wegen. Het is dus zaak op te letten en niet alles te geloven wat zoal wordt georeerd vanuit die kring. Het meest is propaganda…. En op dat punt kijkt men graag naar juist die regimes die dat tot kunst hadden verheven…. (Beelden: Archief)

Dictatuur…

Dictatuur…

Wat we ook vinden van onze regeringen en/of overheid in tijden van nood, en die corona-ellende durf ik echt wel zo te duiden, een dictatuur heerst hier niet. Je mag het oneens zijn met maatregelen, met de linkse visie van Rutten en zijn coalitiegenoten, je mag tenminste vinden wat je wilt en dat is een groot goed in een democratisch land. Maar er zijn groepen die zich betutteld voelen, die in de minderheid zijn maar menen dat zij gelijkwaardig dienen te worden behandeld omdat zij ‘principes’ kennen die anderen kennelijk niet bezitten. De anti-vaxers in dit land zijn daar een aardig voorbeeld van. Mensen die weigeren om allerlei redenen om een van de vaccins te laten zetten die worden gebruikt om de pandemie en enorme besmettingen met dat Chinese virus te remmen of te temmen.

Op enig moment was 85% van onze bevolking dit jaar voorzien van tenminste een prik. Gratis en voor niets. Veelal goed verzorgd. Die overgebleven 15% weigert per definitie. Een deel om geloofsredenen, immers de Bijbel heeft een bepaalde frase waarin staat dat je slechts bij ziekte een geneesmiddel mag nemen, anderen zijn te lui om naar de GGD af te reizen. Er zijn mensen die de taal of cultuur hier niet begrijpen en daarom niet opdagen en dan zijn er nog de complotdenkers. Die menen dat de overheid ze kan volgen omdat ze zijn besmet met nanoprobes of zoiets als ze die vaccins in laten spuiten. Een overheid die ze volgt? Tja. Zeker geen smartphone in gebruik?? Ook zie ik dat sommige van die lui verwijzen naar de Tweede W.O.

Immers ‘de Joden werden ook vervolgd’ en zo voelen die anti-vaxers zich kennelijk ook. Opmerkelijk, omdat het bij hen vaak om niet meer gaat dan beperkte toegang tot cafe’s, restaurants en feestzalen. De bekende QR-code wordt hen nl. niet verstrekt. Die Joden waarmee men zich dan ineens associeert, en die tijdens WO2 werden vervolgd, vertelden het veelal niet na. Een dictatuur als die van toen gaat uit van vernietiging van tegenstand. Stalin ruimde zijn (vermeende) tegenstanders meedogenloos op. Die werden letterlijk naar de goelags gestuurd, vermoord of van huis en haard ontdaan. Een principe dat ook in moderne dictaturen nog steeds wordt toegepast. China, Turkije, Rusland, Belarus, Iran, Venezuela, Cuba, allemaal voorbeelden van dictaturen. En dat is echt iets anders dan wat we hier meemaken tot nu toe. Kortom, zij die hun verplichte QR-code of zoals ze dat wellicht voelen, vergelijken met wat er in de oorlog met de joodse medeburgers gebeurde, schaal ik in op een laag IQ-niveau of juist een heel hoog ego-gehalte. Immers jou door een al dan niet principiele keuze opgelegde beperking op gelijk niveau stellen als de bewuste moord op 6,5 miljoen medemensen, vind ik nogal wat. Dan ben je pas echt van het pad af. Voor de rest moet iedereen het zelf weten, ik leg als simpele meninggever geen verplichtingen op, maar het is en blijft een persoonlijke keuze. Met alle gevolgen van dien….(Beelden: Internet)

2030

Praat met iemand die naar eigen idee twee eigenschappen bezit die er voor hem/haar zelf toe doen en je komt al snel terecht op onderwerpen die kunnen leiden tot een scherpe scheiding der geesten. Een van die eigenschappen van deze mensensoort is ‘geloof in een milieuvriendelijke toekomst’ en de tweede ‘het eeuwige gelijk’. Als je deze eigenschappen aantreft bij dit soort mensen ontdek je vanzelf en al snel dat ze vaak te vinden zijn in de hoek van de GroenLinkse of D66 sprookjespartijen. Daar heeft men ook maar een credo; alles wat anderen doen (i.e. zij!) is fout. ‘Zij vervuilen de wereld, zij stoken tegen de klippen op, ze douchen te lang, ze rijden met vervuilende auto’s, stoken op houtblokken, gaan ook nog eens op vakantie en willen geen windmolens in hun achtertuin’. Het zal duidelijk zijn dat ik nu even net zo chargeer als de mensen die ik beschrijf. Waar deze lieden het ook vaak over eens zijn; in 2030 rijden we allemaal elektrisch! Nou…neem van mij maar aan; dat is zeker niet zo.

Daarvoor is een paar redenen te noemen. Allereerst….die elektrische auto’s zijn domweg te duur! Veel te duur. Ook al schermen die voorstanders dan met allerlei kilometer/kostprijsberekeningen, men houdt daarbij angstvallig de prijs van accu-pakketten buiten beeld. Als je die moet vervangen ben je zo een paar duizend Euri verder. Ook wordt je nooit verteld dat de actieradius (over het algemeen al met dik 40% overdreven) met 50% afneemt als het een beetje koud is buiten en je de kachel, verlichting, navigatie en ruitenwissers moet gebruiken. Daarbij is de oplaad-infrastructuur nog nauwelijks van de grond gekomen. Wil je dus in 2030 (12 jaar na nu) alle benzine/diesel/gasauto’s hebben vervangen dient een kapitaalslag te worden gemaakt die zijn weerga niet kent. De voorstanders, veelal zelf rijdend in leaseautos van een of andere organisatie die milieutechnisch welwillend doet wat haar personeel vraagt, zien die nadelen niet. Als wij nu maar uit onze ‘ouderwetse’ auto’s stappen en die massaal onder de grond laten begraven komt het goed met de wereld. Nou vergeet het maar!

We rijden momenteel alleen in ons landje al met 8,5 miljoen traditionele (om de term maar eens te gebruikten) maar zeer efficiente voertuigen rond. Het aandeel van de elektrische auto is ook na alle jaren propaganda uit de linkse hoek, plus de staatssubsidies op het gebruik, niet meer dan 1% van het jaarlijkse totaal aan verkopen. En van die 1% zit een groot deel in de zakelijke hoek i.c. de taxiwereld. Een deel van deze wagens verdwijnt na een paar jaar gebruik richting buitenland. In ons land zijn die wagen ook tweedehands nauwelijks gevraagd. Het resultaat is een lagere restwaarde dan vooraf bedacht. Vraag en aanbod en zo meer. Dan gebruikt met ook graag het argument dat de uitstoot van CO2 en dat soort stoffen enorm wordt teruggebracht als we elektrisch gaan rijden. Vergeten wordt dan dat van alle uitstoot 16% aan het totale verkeer kan worden toegeschreven. De rest is industrie, landbouw, veeteelt, huishoudelijk gebruik. Maar de symboolwerking is voor de actievoerende voorstanders van groter belang dan de feiten.

Grensoverschrijdende vervuiling bijvoorbeeld. Blijkt veel groter dan men dacht, maar die feiten worden weggepoetst. Net als de productie van accu’s, of de afvoer van de gebruikte exemplaren. Kortom, als we elektrisch gaan rijden komt er in de marge verbetering van die situatie. En niet veel meer. Leuke groene hobby dus, geen oplossing! En intussen kijk ik naar de vertegenwoordiger van zo’n groene partij die bij mij in de straat woont. En waar drie normale benzineauto’s binnen het gezin in gebruik zijn die regelmatig worden gebruikt. Het gezin heeft wel zonnecellen op het dak. Kennelijk om het geweten te sussen?! Intussen ben ik blij met mijn compacte benzineauto die me heen en weer naar Aken bracht met vier man en bagage. Zonder dat ik met de zenuwen hoefde te zitten over mijn actieradius. Nee, ik ben er nog niet aan toe. Eerst maar eens betaalbaar maken die dingen, een bruikbare actieradius bieden, een goede restwaarde, een laadinfrastructuur die vergelijkbaar is met die van normale tankstations en een oplaadtijd die niet in uren maar minuten wordt uitgedrukt. Pas dan zou ik eventueel ook enig enthousiasme kunnen voelen bij het idee dat we in 2030 allemaal elektrische zouden kunnen rijden. Vraag is wel of ik het tegen die tijd nog wel zou willen…… De leeftijd en zo meer…..:)

Spottersgeluk…

Oud Schiphol in tje 60-s - 211520Het was denk ik ergens in 1960 dat ik voor het eerst besloot om op Schiphol eens over de heg te kijken naar de toenmalige vliegtuigen. Ik was een jong ventje, had net een eigen fiets en ontdekte dat als je bij het toenmalige Schiphol je fiets tegen het hek zette en dan op de stang van die tweewieler ging staan, je het platform en de startbaan kon zien en de vliegtuigen uit die tijd kon waarnemen. Ik deed er nog niets mee, schreef niets op en had nog geen camera. Dat kwam pas later. De brommer was mijn vervoermiddel en daarmee bewoog ik me minstens twee keer per week naar de promenade aan het platform van Schiphol. En keek naar alle vliegtuigen, maakte af en toe een kiekje met mijn klikklak-camera en schreef de registraties van die toestellen indertijd op.

16245 - EHAM - 030184 - Vrachtplatform Scan10064Het begin van een passie die ik vele jaren lang zou koesteren. Vele foto’s volgden, duizenden dia’s. Ergens in 2000 of zo ging het mis. De interesse daalde, taande ook doordat Schiphol expandeerde en de mij bekende spottersplekken verdwenen. Daarbij waren de vliegtuigen steeds minder interessant geworden. En dat bleef hel lang zo. Toen ik mijn digitale SLR kocht en wilde testen of dat ding het goed zou doen langs de startbaan, ging ik nog eens kijken. Het beviel prima, de plaatjes waren aardig geslaagd. Toch kwam het er niet meer van. Als ik een keer per jaar nog eens langs die baan te vinden was, dan was het veel.

??????????????????????????????????????????????? De passie leek verdwenen, ik kon zelf maar moeilijk een verklaring vinden waardoor. Maar onlangs pakte ik de handschoen (en de camera plus alle toebehoren) weer eens op en bracht een belangrijk deel van de dag door langs de diverse landingsbanen van de nationale luchthaven. En het was weer ouderwets leuk. Gesprekken met andere spotters, net als ik van de jongere oude generatie, leuke nieuwe dingen ‘platen’ en weer eens wat registraties opschrijven. Ik voelde me weer jong, en dat warme bad ga ik toch weer eens wat meer op de agenda zetten. Zien hoe lang het nu weer duurt…