Onlangs maakten we als volk een paar stevige feesten mee of keken tenminste toe hoe die verliepen. Het ene had van doen met een gewonnen bekerfinale door de club Go Ahead Eagles. Daar werden een paar dagen lang supporters en toeschouwers bij die belangrijke wedstrijd geinterviewd. Opvallende overeenkomst, veel van die lieden (mannen en vrouwen) waar katjelam van de drank die kennelijk dagenlang als de IJssel langs de betreffende woonplaats in de lijven van die lui was gestroomd. Zelfs een paar spelers bleken nauwelijks meer aanspreekbaar, want ‘feest’. Op de een paar dagen later gevierde Koningsdag zag ik in onze stad hoe alles wat drinkbaar was en alcohol bevatten de feestvreugde stevig verhoogde. Sommigen spraken al tegen lunchtijd met een dubbele tong.
Dan moet je best het e.e.a. hebben weggeslikt. Nu is dat overdag allemaal niet zo problematisch, maar in de avonduren lopen die lieden nog wel eens tegen de verkeerde aan ( ook al dan niet dronken…) en zijn de resultaten tegenwoordig voorspelbaar. Aanranding…. Een mes, steek, pijn! Vroeger een uitzondering, tegenwoordig vrij normaal door de los geslagen jongelui die het beeld voor hun generatie en afkomst totaal verpesten. Dronken over straat lopen vraagt kennelijk om ellende. Mannen komen vaak nog wel redelijk thuis, voor meiden is dat een ander verhaal. Gezien de nieuwsberichten worden ze zelfs in nuchtere toestand al betast of op de billen geslagen bij het joggen, zijn ze in kennelijke staat en minder weerbaar is aanranding en verkrachting een serieus te nemen risico. Fijn feestje…..
Werd er vroeger niet gedronken dan? Tuurlijk wel, maar de maatschappij zat toen anders in mekaar, de geldstroom van de gemiddelde drankliefhebber ook. Men dronk in de kroeg tot het geld op was en ging naar huis. Een werkweek lag voor hem/haar en dan bouwde je weer een potje op om in het weekend nog een rondje te nemen of geven. Tegenwoordig tel je kennelijk echt niet meer mee als je niet elke dag aan de bierpomp hangt of cocktails tot je neemt. Festivals een fraai voorbeeld. Je wordt er niet alleen smerig van de modder, drinken hoort er bij om van de muziek en optredens te genieten. Maling aan de gevolgen.
Zelf ben ik niet heiliger dan de nieuwe Paus hoor, sinds mijn 30e drink ik af en toe ook een glaasje, maar altijd met mate en zeker niet als ik nog moet rijden. Dat is een grens die ik niet over ga. Vreemde drankjes laat ik graag aan een ander, en miauwen over hoofdpijn doe ik alleen als ik weer eens wordt geveld door migraine. Niks katerigs, dan heb je teveel tot je genomen. Weet ik dan wel hoe dat is met dat constante drinken? Zeker, vroeger veel om me heen gezien. Zelfs op het werk van toen. Zaten best een paar drankzuchtige types tussen. En die reden vaak wel naar huis in die toestand. Ik had en heb er niks mee. Net zo min als met al die lallende feestgangers. Maar geniet vooral zelf van je feestjes hoor. Ik mopper hier wel….. en wie mee wil doen is van harte welkom. Ook als je zelf wel houdt van een kratje of een fles of twee per dag……:) (Beelden: Internet)
En daar zat ik dan, op een bankje voor een winkelcentrum waar tevens een soort MBO gevestigd is waar jongelui o.a. leren om in de toekomst een winkel of iets soortgelijks op te zetten of te leiden. Ik ken de omgeving en weet dat op deze scholen (er is om de hoek ook een voor de horeca gevestigd, waar je heel lekker kunt eten..) leerlingen van diverse pluimage en afkomst hun opleiding volgen. En in vrije uurtjes zwermen ze uit over het winkelcentrum of hangen op de bankjes voor de deur. Ik kijk er met plezier naar omdat je hier de vermenging ziet die door voorstanders van een ruimhartig immigratiebeleid wordt voorgestaan. Veel verschillende culturen dus, en vaak plezier met elkaar makend. Op dat moment dat ik hier op dat bankje zat omdat vrouwlief een van de winkels in het centrum frequenteerde zag ik op enig moment een fraaie jongedame naar buiten komen.
Ze was een jaar of 16 oud denk ik, en had de glans van de jeugd over haar hele slanke lijf vastgeplakt zitten. Een fraai gezichtje, mooi lijf. Ze gaf een bijna twee meter lange gast van dezelfde leeftijd en afkomst (ik vermoed Braziliaans of zo iets) keurig een hand. In deze coronatijd toch bijzonder. Al snel hielden ze een geanimeerd gesprek samen. Wel op 1,5 meter afstand. Ik lachte als observator in mijn vuistje. Zij lachte veel, een wit-ivoren gebit voegde veel van haar schoonheid toe aan de uitstraling die ook de in het rood geklede jongeling bekoorde. Even later voegde zich een derde persoon bij het gezelschap. In het zwart gekleed, een kloon van de andere jongeling. Toen ik goed keek, geen kloon maar gewoon diens broer. De jongedame liet zich gewillig omhelzen en zoenen. Vol op de fraaie mond. De in het zwart geklede jongen gaf de andere een ellebooggroet.
En hield zich daarna met de dame bezig. Die was duidelijk in de wolken dat ze haar vriendje bij zich had. Het gesprek werd steeds vrolijker en ongedwongen. De ‘vriend’ steeds bezitteriger want bleef maar aan haar frunniken en trachtte ook constant om haar te kussen. De broer stond er bij en keek er naar. Maar niet zo maar een beetje. Ik zag dat hij de dame wel wilde opvreten. Niet uit boosheid, maar…hij was gewoon verliefd. Ik zag het aan alles wat ik aan signalen kon oppikken. Hij had een hand gehad, gunde zijn broer alle geluk, maar deze dame niet. Die wilde hij voor zichzelf. Het klassieke Kain en Abelverhaal. Op enig moment vertrokken ze. De jongen zonder vriendin liep in slentergang terug de school in. De dame sprong achterop bij zijn broer en reed weg. Ze keek niet meer om. Hij wel….. En ik had met hem te doen….zoveel verlangen… (Beelden: Internet)
Laat mij een tijd rond lopen (of op een terras zitten) waar veel mensen zijn en ook kinderen zich manifesteren, ik weet direct het verschil tussen ‘ettertjes’ en goed opgevoede kinderen. Tuurlijk zijn kinderen geen geprogrammeerde robots of trekpoppen, maar een beetje opvoeding kan soms geen kwaad dunkt mij. Sinds we in de jaren zeventig van de vorige eeuw in de greep kwamen van de softies worden kinderen thuis en op school kennelijk niet meer opgevoed in wat ze al dan niet mogen dan wel zouden moeten aanleren. Nee, ze mogen het allemaal zelf uitzoeken. Zelf de eigen grenzen bepalen. Nou die grenzen liggen voor sommigen van dat jonge volk erg ver weg. Vreemd dat ze zo vaak maling hebben aan hun ouders, opvoeders of leerkrachten? Daarbij zien we kinderen voorbij komen uit culturen waar het ‘prinsje’ zijn is ingebakken vanaf het allereerste moment dat de wieg slaapplek werd.
Meisjes moeten voldoen aan de normen maar die jongetjes mogen echt alles. En krijzen daarom de hele tent bij elkaar als ze iets niet mogen of in handen krijgen. Het etterbakje van de toekomst is dan nu al geboren. Nee, dan onze opvoeding. Die was Spartaans. Katholiek, streng, regels, tucht en orde. Je waagde het niet iets uit te halen wat de ouders of leerkrachten niet toe stonden. Een pak slaag was zowel thuis als op school bijna standaard gegeven. En die oude generaties katholieke onderwijzers hielden wel van ‘uitdelen’. Ik had de mazzel dat wij thuis niet zo streng in de leer waren. Geslagen werd er zelden tot niet, maar leasepa was niet het type om mee te spotten. Hij droeg op zijn rug automotoren naar zolder voor revisie en was dus nogal pezig uitgevoerd. Je hield je aan de afspraken, ook al werden die door de andere kant vaker geschonden dan door ons kinderen zelf. Op school was dit idem dito. Streng. Tuchtiging hoorde bij die aanpak.
Een klap voor je kop kon je krijgen als je zat te klieren in de klas. Kom daar nu nog maar eens om. Als je zo’n ettertje met een vinger aanraakt krijg je een Meester Spong op je nek of erger. Vandaar dat we generaties zien opgroeien die maling hebben aan regels, voor wie hun mening of verlangen de enig juiste is en waarbij God is vervangen door Google, Facebook of Instagram. En dan zijn er die scholen die zich bezig houden met de streng-groene leer! Ongevraagd. Als een sekte! En waar je als kind niet de kans krijgt anders denkend lessen te volgen. Dan ben je een afvallige, een ketter of Barbaar. De tijden zijn gewijzigd, de denkwijze ook. Maar het geloof in iets hogers of beters gebleven. Na de katholieke en christelijke leer kwamen de revolutionairen, daarna de vrijdenkers en nu weer de Groene sprookjesvertellers. Helaas brachten die allemaal weinig goeds voort. Want het ettertje dat staakt om het milieu is deel geworden van de nieuwe generatie. Op hun blote kont zouden ze moeten krijgen. Met een rietje…maar met al die juridische dreiging zal dat wel niet mogen. Heel jammer. Want met tucht en orde is ook het ware realisme er aardig in te stampen….
Als partners kinderen plannen is het wellicht een van der meest belangrijke zaken bij een komende zwangerschap of men een wens heeft voor een jongen of meisje. Vroeger liet men Gods water over diens akkers lopen en accepteerde wat de voorzienigheid voor de a.s. ouders in petto had. Maar tegenwoordig willen wij het gelukkige gezin maakbaar houden en dus kijken we na twee weken zwangerschap via een pretscan al of er een jongen of meisje aan staat te komen. Het ligt aan de persoonlijke verwachtingen (..) of het ene of het andere geslacht gewenst is. Pret-echo’s en zo meer vertellen veel over de richting die het nog zo jonge vruchtje op gaat qua groei. Dat ene kleine aanhangsel maakt al veel uit.
Toch wordt er ook door wetenschappers gekeken naar oorzaken en gevolg bij het krijgen van jongens of meisjes. Het blijkt voor een belangrijk deel de moeder te zijn die oorzaak en gevolg met elkaar kan verbinden. Uit onderzoek van een paar jaar terug bleek dat moeders met veel stress veel vaker meisjes krijgen dan jongens. Hebben die moeders mannenberoepen krijgen ze juist vaak zoons. Is moeder niet van het uiterlijk moederlijke type met stevige heupen, maar neigt ze meer naar smalle exemplaren en kleine billen is de kans groot dat ze jongens zal baren. Moeders die in een oorlogssituatie terechtkomen krijgen heel vaak meisjes, maar hebben ze een leven vol vrede en intussen een hoge opleiding gevolgd is de kans op jongens veel groter.
Als de moeder 30plus is en alsnog aan kinderen begint zal ze sneller een meisje krijgen en hoe vreemd het ook klinkt, als diezelfde moeder gewoon elke dag rustig en goed ontbijt krijgt ze jongens als nageslacht. De wetenschap is er nog niet uit hoe dat precies werkt, maar statistieken liegen niet. Kortom, als je nog in die leeftijd zit dat je keuzes moet maken, zorg dan dat je een gedrag vertoont dat past bij de geslachtskeuze die je zou willen uitvoeren. En roken en drinken hoort niet bij a.s. moeders uiteraard. Het door mij teruggevonden onderzoek vermeldde niets over de kwaliteit van het mannelijk zaad, het gedrag van die mannen etc. Kennelijk maakt dat minder uit dan die zaken die ik hiervoor opnoemde. Ben benieuwd naar jullie ervaringen als vaders of moeders. En of je een koppeling kunt maken tussen theorie en praktijk…
Stel dat er een populariteitsschaal zou bestaan die tussen de rapportcijfers 0 en 10 jouw eigen populariteit zou moeten omschrijven vanaf pakweg je 12/13e levensjaar en nu. Welk cijfer zou jij dan aan jezelf toekennen? Ik denk dat de meeste mensen zichzelf ergens rond de 6-7 inschalen. Omdat ze nauwelijks van zichzelf weten hoe populair ze waren of zijn. We staan niet voor niets constant met onze smartphone selfies te maken toch? Om dat cijfer wat ons allen behept wat op te vijzelen. Wie in zichzelf gelooft komt vanzelf in een club van mensen terecht waarmee het goed omgaan is. Zij die er buiten vallen hebben of krijgen het moeilijk. Het euvel van de onzekerheid in de jeugd helpt vaak niet. We willen zo graag als we pakweg 13 jaar oud zijn, we verlangen naar dat geheimzinnige van de andere sekse maar willen ook dat onze vriendenkring, al dan niet op school, ons erkend als ‘leuk’ om mee om te gaan. En dus gaan we ons uitsloven. Trekken kleding aan die past bij het al dan niet zelf gekozen imago.
De sterkste karakters behouden een eigen stijl. De mooiste en echt leuke exemplaren worden nagestaard en zijn vaak ook na 30 jaar nog steeds populair en voor andere mensen aantrekkelijk. De minder fraai uitgeruste jongens en meisjes, kijk, niet iedereen stond vooraan toen Onze Lieve Heer de schoonheid uitdeelde, moeten het doen met aankleding, vleien en roddelen. Want dat laatste lijkt een voorwaarde om op te vallen. Wie veel weet te vertellen over anderen krijgt vanzelf aandacht. Maar of je daar nu echt populair door wordt? Hoe dan ook, we beseffen als we jong zijn nauwelijks hoe ons uiterlijk en gedrag, vaak door genen en hormonen ingegeven, onze populariteit beinvloedt. Wie verkeerde keuzes maakt, al vroeg de andere sekse weet te betoveren, ervaringen op doet die anderen ofwel vermijden dan wel gewoon niet in staat zijn mee te maken, komt vaak hoog uit de bus in de populariteitspolls.
Al snappen we zelf dan vaak niet eens hoe dat zo komt. Als ik naar mijzelf kijk en hoe mijn jeugd of pubertijd verliep zie ik dat ik zelf qua rapportcijfer wel ergens rond de 7 uit zal komen. Ik kwam redelijk voor mijzelf op, was een ‘verteller’ en kon zo in die lastige periode van het leven aardig de blonde bol boven water houden. Al snel wist ik dat ik voor de toekomst moest gaan werken en studeren. Het leerde me ook dat je echt populair maken bij een chef of werkgever slechts dan lukt als je jezelf weg cijfert en blijk geeft van een kameleonkarakter. Wat ik niet had of heb. Ik had wel veel ambitie. En dus werd de carriere verlegd, net als de studie.
Het heeft me veel geleerd. Werd ik er populairder door? Vast niet. Maar het kon en kan me niet zoveel schelen eerlijk gezegd. Nog steeds niet. Mijn mening is er een die niet zo snel meebuigt met die van anderen. Wat recht is blijft recht en wat krom is blijft krom. Gelukkig mag ik mij verheugen op enige populariteit in eigen kring…..:) Ook iets waard. Maar ik ben wel benieuwd hoe dat bij jullie is lieve lezers en lezeressen. Was je zelf lekker populair zo aan het begin of tijdens je pubertijd? En hoe is dat nu ontwikkeld? Weet men je nog te vinden en te waarderen? En hoe komt dat denk je? Ieder trucje wat ik nog niet ken maakt me direct nieuwsgierig…..(Beelden: internet)
Altijdmijnmening 