Vandaag precies 79 jaar geleden werd de bevrijding van ons land effectief. Al is er over het tekenen van de onvoorwaardelijke overgave door de Duitsers nog wel wat meningsverschil vwb de datum, het feest barstte op die 5e mei volop los. En voor we in de war raken door bepaalde linkse leerkrachten die hun leerlingen vertellen dat we zijn bevrijd door Marokkanen of Turken waren het met name de Canadezen en Polen die ons land bevrijdden in het westen. In het oosten deden de Britten en Amerikanen dat. Wat er aan vooraf ging was een heroische strijd tussen die oprukkende bevrijders en de taaie Duitse verdedigers.

Een deel daarvan was van een andere orde dan de lieden die op 10 mei vijf jaar er voor ons land binnenvielen. Een flink aantal van de Duitse troepen was al teruggehaald naar het thuisland dat van alle kanten werd aangevallen. Maar ook daar moest men de pijp aan Joe en Mac geven toen de leiding van de Nazi’s zichzelf van het leven had benomen. Laf, uiteraard, maar een logisch gevolg van de instorting van de Duitse verdediging.

Hoe dan ook, in ons land was de bezetting over. We kwamen terecht in een herstel van de samenleving zoals we die ook voor de oorlog hadden gekend. Ook al droomde Wilhelmina als vorstin samen met haar schoonzoon van een heel anderssoortige democratie waarbij de vorst het parlement buitenspel kon zetten en als het even ging ook de in haar ogen laffe regering. Maar dat lukte uiteindelijk niet.

Ons land had enorm geleden onder de Duitse bezetting. Economisch lagen we op onze kont, het land leeggeroofd (die altijd aangehaalde fietsen waren maar een klein stukje van de gestolen boedel..) deels onder water gezet, er was enorme bombardements- en oorlogschade, veel Nederlanders zaten in Duitsland onder dwang en een deel van de weggevoerden zou nooit meer terug komen. Trams waren gestolen, net als treinen en bussen, dus het OV op gang brengen was best een dingetje. Maar daar dacht het volk niet over na in mei 1945. Eerst feesten en daarna afrekenen met hen die al dan niet terecht werden verdacht van collaboreren met de vijand. De afrekening vond veelal op straat plaats. Van NSB-ers tot ‘moffenhoeren’. Het stof dwarrelde maar langzaam neer. Maar we waren wel verlost van die verrekte ‘Moffen’. En dat is nog steeds een plezierige gedachte. Vrijheid moet ons veel waard zijn, daar moet je voor willen vechten. Je dan weer onderwerpen aan wie of wat ook is op zijn zachtst geschreven niet verstandig. Dus laten we leren van het verleden en dat bewaken wat ons allen veel waard is. Onze vrijheid. Of dat nu gaat om die van meningsuiting, wat we willen eten, waar we heen willen reizen en hoe, op wie we willen stemmen en ook met wie we willen samenleven. Niemand mag ons dat meer afnemen. Pas dan heeft het zin om deze dag tot een soort feestdag te maken. Vol trots hang ik de Nederlandse vlag buiten vandaag. Met dank aan die dappere bevrijders! Thanks guys! (beelden: archief)