Kattenhuis…

Kattenhuis…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: img_5231.jpg

Naar ik meen was het pakket ooit afkomstig uit de Action-keten en kochten we er twee toen ze daar in de aanbieding waren en onze nu aardig volwassen kater Pepper net als kitten binnen was gekomen na een lange reis uit Zuid-Holland. Dat eerste pakket bevatte een zelf in elkaar te zetten kartonnen kattenhuis met krabpaal en was na ingebruikname binnen een week of twee totaal door ons kattenteam gesloopt.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: img_3298.jpg

De katten vonden het een geweldig ding, maar die basisvorm was toch te netjes en fragiel. Uiteindelijk haalden we de restanten weg, bewaarden wel de bijbehorende krabpaal en legden die op een van de etages zodat ze daar nog wel eens hun nagels konden scherpen (over die scherpte in volgend verhaal meer..) en vergaten we het tweede niet geopende pakket volkomen dat dus ergens in een van de kamers terecht kwam tussen dozen met legpuzzels. Tot we die kamer onlangs herinrichtten met andere kasten en zo meer en die doos alsnog tevoorschijn kwam.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: img_3304.jpg

Wie wat bewaart heeft iets… Nou dat pakte dus mooi uit (letterlijk en figuurlijk) toen ik begin augustus opnieuw een huisje bouwde van milieuvriendelijk karton. Zelfs een schoorsteen vouwde en monteerde ik op het dakje… Hoe dan ook, neerzetten in de kamer leverde leuke taferelen op. Pepper zat er meteen in, daarna onze Prins Percy en weer wat later de grote kater Presley. Die past met zijn dikke 8 kilo maar net, maar zag het toch als een soort beschermend huisje. Die bescherming voor hem van belang want hij is nogal stressgevoelig….Dat later ook onze ‘pittige poes’ Pebbles even beschutting zocht maakte dat alle vier de katten hun eigen geur en kleur aan het nieuwe onderkomen hadden gegeven en er vanaf dat moment geen leegstand meer bestond. Niks leuker dan met zijn tweetjes door de raampjes of het deurtje kijken…. Alsof jong volwassen katten ineens weer kitten waren. Eens zien hoe lang dit milieuvriendelijke kattenhuis het vol gaat houden. Want nieuwe huizen bouwen is in ons land best een dingetje geworden en voor je het weet woont er een hond, buurkat of krokodil in jouw net gebouwde woning. De echte wereld op schaal…. Intussen zit het viertal alweer in de keuken. Want eten gaat voor het huisje… (Beelden: Archief)

Oorlog en geen vrede…

Oorlog en geen vrede…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 10-mei-1940-nederlandse-leger-aan-de-grebbelinie.jpg

Terwijl heel wat mensen over mekaar heen buitelen om zonder bewijs maar met veel zelf bedachte overtuiging bijvoorbeeld Israel te beschuldigen van ‘genocide’ gaan diezelfde types vaak voorbij aan de slachtoffers die zijn gemaakt door daders die voor hen welgevallig zijn. Kortom, wat Israel niet mag vindt men compleet acceptabel bij de types die het hardste moord en brand schreeuwen als zij een keer het onderspit delven maar zelf normaal als beesten te keer gaan. Ik heb eens opgezocht hoeveel conflicten er in onze moderne geschiedenis hebben bestaan en daaraan even gekoppeld hoeveel slachtoffers daarbij of door vielen. Het is verbijsterend.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: mongolen-1.bmp

En als je het dan over genocides hebt zie je dat juist de doctrines die het hardst miauwen over wat hen werd of wordt aangedaan qua leed of onrecht, een met bloed besmeurd verleden of heden kennen. Even een beetje relativering; vanaf 1900 tot en met 2000 vielen er in de tot dan bekende conflicten 165.000.000 slachtoffers. Daarbij moet je ook nog even bedenken dat van veel conflicten, zoals die in Biafra, Afhanistan of Congo niet veel realistische cijfers bekend zijn. Ook zijn er nog eens tientallen miljoen mensen vermist na conflicten, ‘presumed dead’, maar niets is zeker.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: loyalist-in-uniform-ready-for-battle.gif

En dan hebben we de 21e eeuw nog niet eens in die cijfers zitten. En voor de goede orde, in onze huidige eeuw tellen we alleen al 14 serieuze conflicten en oorlogen, waaronder diverse waarbij genocides zijn toegepast. Maar we hebben ook nog eens de vooral islamitische terreuraanslagen waarvan de cijfers niet zijn meegenomen in dit overzicht. Het is uiterst confronterend te bedenken dat een simpel conflict als de scheiding tussen India en Pakistan in 1947 een dikke 600.000 slachtoffers maakte. Niemand die kennelijk meer weet dat dit conflict ooit plaatsvond.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: russische-tank.jpg

Het regime van Mao Zedong in China maakte 48 miljoen slachtoffers. Hoor je in extreemlinkse kring niemand over. Om een beeld te krijgen van hoe veel slachtoffers dat bewind maakte moet je eens bedenken dat de Tweede W.O. in totaal 50 miljoen slachtoffers kende. Ook even goed om te bedenken dat propaganda en indoctrinatie goed zijn voor een compleet verwrongen beeld van het aantal slachtoffers gemaakt door de vijand. In het ene geval houdt men die aantallen graag zo laag mogelijk. De vijand hoeft uiteraard niet te weten hoe effectief diens aanvallen waren.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: paras-boven-den-haag.jpg

Aan de andere kant kennen we de compleet ongecontroleerde maar op namaakcijfers baserende overdrijving zoals we in Gaza elke dag zien en lezen. Ooit, in 2002, deed Israel een inval in Jenin op de Westelijke Jordaanoever. Men wilde daar een terreurcel uitschakelen. Yassir Arafat, zelf benoemd leider van de Palestijnen indertijd gilde moord en brand en gaf aan dat meer dan 500 mensen waren vermoord en er een ‘holocaust’ plaatsvond. In Europa liepen de linkse stormtroepen te hoop, want Israel….. De VN deed wat later onderzoek en kwam met de conclusie dat uiteindelijk aan Palestijnse kant niet meer dan 52 doden te betreuren vielen, waarvan de helft strijders van die terreurgroep. De Israeli zelf verloren toen overigens 23 soldaten.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 1z3mrk2.jpg

Ook valt op dat men bij een simpele ramp die niet militair veroorzaakt werd, pas na vele dagen weet hoeveel slachtoffers er zijn gevallen. Bij een aanval van Israel op een Hamasdoel in Gaza weet men binnen een uur dat er vooral heel veel burgerslachtoffers zijn gevallen. Inclusief leeftijden en geslacht. Dat is onmogelijk, is dus absoluut fake-nieuws. Net zoals het Duitse Oppercommando in de Tweede WO weigerde toe te geven dat de Amerikanen op weg waren naar Berlijn, net als de Russen. Of die Irakese minister van Defensie die beweerde dat er geen Amerikanen in zijn land waren terwijl de inslagen van granaten en kruisraketten duidelijk hoorbaar waren. Indoctrinatie en Propaganda, ze gaan hand in hand. Ook bij ons. Maar de echte cijfers liegen niet. En o ja, ik heb alle conflicten en oorlogen even voor jullie geteld die we nu kennen sinds 58 na Christus…. Dat waren er 534. En wie meent dat het nu erger is dan ooit? In de jaren na WO 2 kenden we meer dan 100 soms grote en heftige oorlogen en conflicten, met heel veel slachtoffers als gevolg. Kortom, de mens houdt kennelijk niet zo van vredelievend samenleven. Er is altijd wel een reden voor het voeren van een oorlog. En dat geeft te denken. Zeker in het licht van al die enorme investeringen in onze defensie….. (Beelden: Archief)

Post…

Post…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: post-2.jpg

Stel, je bent bakker en je doet dat al je hele leven, net als jouw vader voor je of je opa die nog brood in het dorp rondbracht met een hondenslede of huifkar. Je hebt een aardig lopende winkel en een paar lieve dames achter de vitrines vol lekkers. Maar je ontdekt na enige tijd wel dat de afdeling brood veel minder goed loopt dan die van het gebak. Waar de Tompouzen omzet elk jaar stijgt en de appelpunten niet zijn aan te slepen, blijft die van het volkorenbruin (al dan niet gesneden) ver achter bij wat je graag zou willen zien. Oorzaken, mensen eten meer kadetjes, ze kopen hun brood bij de supermarkt maar niet bij jou en jouw prijzen zijn wellicht ook wat hoog.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: post-4.jpg

Gelukkig voor jou is er in een omtrek van 5 km2 geen andere bakker te vinden, dus je hebt een soort van monopolie. Zelf eet je geen boterhammetje minder, met dank aan die gebakjes, maar toch. Zorgen, zorgen. En dus klop je aan bij de overheid. Er moet geld bij die broodverkoop en je wilt subsidies ontvangen zodat je de winkel compleet kunt blijven aanbieden en je aan het eind van het jaar ook nog een kerstbonus kunt uitkeren. Krijg je die niet dan wordt het brood duurder en ga je ook nog maar drie dagen per week dat brood vers bakken en verkopen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: aanhanger-drie-asser-adam-160900-pict0542.jpg

Vreemde redenatie?? Nee hoor. Nou ja, wel als je mkb-er bent, want de overheid ziet je aankomen…… Nul op het rekest is gegarandeerd jouw deel. Maar heet je PTT Post ligt dat kennelijk allemaal anders. Zogenaamd geprivatiseerd (zoals ook de NS) moet je volgens afspraken met de overheid post bezorgen door het hele land, liefst binnen een bepaalde termijn, verdien je goed geld aan pakketjes waarvan de aantallen met het jaar toenemen, maar is die hele postbezorging van brieven en kaarten verliesdragend. En dat vinden aandeelhouders niet fijn. Dus verhoog je de tarieven en verlaagt de servicegraad. Minder-minder-minder kan ineens wel als het om postbezorging gaat. Maar het is niet genoeg. Er moeten ook nog miljoenen komen vanuit de overheid om deze tak van dienst overeind te houden. Kortom, dan blijkt dat die hele PTTPost gewoon een semi-overheidsinstelling is die kennelijk alleen met subsidies kan draaien. En dat zie je bij de NS ook. Jaarlijks vele miljoenen om de boel op de rails te houden. Dwang als middel, publiciteit als ondersteuning. Want je wilt niet zonder post toch??? Of zonder treinen?? Ik vind die redenatie verkeerd. Eerder liet de overheid andere bedrijven ook zonder enige steun gewoon omvallen. Er zijn heel wat voorbeelden van te vinden. Maar al die semi-staatsbedrijven moeten wel worden geholpen? Dan ook bakker Janssen, of schoenmaker Bakker, loodgieter Frans Vrolijk en automonteur Mohammed El Marokko… Geen onderscheid. Allemaal van belang voor onze samenleving…. Onlangs verdween in een dorp niet ver van onze stad de laatste Coop-winkel. Redde het niet. Het bleek de laatste supermarkt in wijde omtrek. Niks subsidies, zelf je broek ophouden. Failliet. En de klanten moeten nu 15 km rijden naar een volgend dorp om alsnog hun dagelijkse of wekelijkse inkopen te kunnen doen. Ergens klopt dit niet. Of vinden jullie van wel?? (Beelden:archief/internet)

Verdwenen….

Verdwenen….

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pict0656.jpg

Hoe ouder je wordt hoe meer er verdwijnt dat je vroeger als een soort zekerheid aannam of waarvan je dacht dat het nooit zou kunnen verdwijnen. Primair staan daar natuurlijk mensen in een rijtje die je van jongs af aan hebt gekend en die onbreekbaar of tenminste onmisbaar leken. Ze vielen toch weg. Dieren die je zoveel onbaatzuchtige liefde boden bleven toch maar pakweg een jaar of 10-15 bij je. Maar zeker ook huizen waar je in hebt gewoond blijken in de loop der jaren gewoon te worden gesloopt of kregen een andere functie. Onderdeel van de zo vaak vlot om zich heen slaande vernieuwingswoede.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pict0713.jpg

OK, vaak waren die woningen het opknappen wellicht niet waard maar als ik soms om me heen kijk wat men er voor terug durfde bouwen is het de vraag of men met blinde of half door drank of gekte aangetaste architecten in zee ging voor die stads/dorpsvernieuwing. Zo is mijn vroegere ouderlijk huis, net als een groot deel van de straat waar ik vroeger woonde gewoon gesloopt in de jaren 70 en zette men daar toen nieuwe, moderne maar ook om te zien afzichtelijke woonblokken voor in de plaats.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: amstel-174-p8290214_edited.jpg

Het tweede woonadres in hartje stad, zo fraai gelegen aan de Amstel, werd op enig moment (wij waren daar toen al weg..) verkocht, gerenoveerd en omgetoverd tot een onderdeel van een hotel dat er naast zijn plek vond. De latere Bijlmerflats waar wij vanaf nieuwbouw in terecht kwamen zijn ook al weer deels gesloopt en gerestaureerd tot moderne appartementengebouwen. Ons huis in Almere, toen nieuwbouw en hypermodern, oogt nu als wat afgeleefd nadat wij er vele jaren geleden alweer vertrokken. Naar ik begreep hebben heel wat hurende bewoners na ons dat huis toch een ander aanzien gegeven, en echt, dat was geen verbetering. Zo wordt op steengebied onze geschiedenis toch stukjes bij beetjes uitgewist. Onze wijken van toen veranderden, buren verdwenen, de culturele verbanden werden totaal vernieuwd. In het huis waar we nu 30+ jaren wonen hebben we zelf ook veel veranderd. Aangepast aan de tijd. Verbeterd, voor de oude eigenaren wellicht een totale schok als ze er eens langs zouden komen. Maar toch, evolutie, geen revolutie. Zelfde geldt trouwens voor de werkplekken. Nog even los van de panden waar ik zelf ooit werkte, de bedrijven die daar ooit zetelden zijn in fusies verdwenen of hebben zichzelf opgeheven. Dat is best confronterend soms. Je hebt daar zoveel uren liggen, om dan te ontdekken dat veel daarvan ‘down-the-drain’ gingen omdat er geen vervolg zit aan die bedrijven. Verdwenen in de molenstenen van de tijd. Zelfs mijn eigen onderneming kreeg geen vervolg. Al bewaar ik wel wat www-adressen en zo meer voor ‘later’. Je weet maar nooit….. En jullie? Ook zo’n geschiedenis van verdwenen mensen, dieren, huizen, werkplekken??? Laat maar lezen hier hoor… (beelden: archief)

Puch …

Puch …

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: hmw-brommer.gif

Iedereen die wel eens terugkijkt in de tijd komt vanzelf zaken tegen die in het verleden een heel grote betekenis hadden voor je toenmalige leven maar met terugwerkende kracht wel iets aan belang hebben ingeboet. Zo zit dat bij mij qua beleving van het begrip ‘brommers’. Ik heb er als jong mens uiteraard een stel bezeten en bereden, maar toen de vierwielers in mijn leven kwamen was ik relatief snel klaar met dat gebrommer. Toch was het bij het bereiken van mijn 16e levensjaar een ultieme wens er een te bezitten. Ik was wel een beetje uitgefietst en wilde comfortabeler en sneller kunnen rijden. Gezien mijn toenmalige kennis van zaken, de financiele positie, maar ook het idee dat ik echt alles in het verkeer aan kon was een tweedehandsje mijn deel.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: locomotief_b15_1961z.jpg

Ik beschreef die eerste brommer (een HMW) hier heel lang geleden al eens. Daarna kwamen er twee Locomotieven (met Sachs motor) die naar ik later ontdekte, in Amsterdam waren geproduceerd. En via die best plezierige occasions kwam het moment om over te stappen op iets echt nieuws. Een witte Puch, uitgerust met een buddyseat en het nodige chroom. Tuurlijk ging het stuur volgens de toenmalige mode, omhoog naar de uiterste stand en was toenmalig jeugdvriend F. wel zo aardig om in de uitlaat twee beperkende schotjes te verwijderen waardoor de Oostenrijkse witte flitser 65 km/u haalde. Kijk, daarmee kon ik voor de dag komen. F. en andere jeugdvriend F. (toevallig zelfde initialen maar andere namen in het echte leven) reden ook op zo’n Puch en met zijn drietjes maakten we de vele wegen in en om de stad ‘onveilig’.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: puch-wit.jpg

De Puch bleek een fijn rijdend brommertje te zijn en samen met toenmalig verloofde, later vrouwlief, maakte ik er de nodige lange trips mee. Wat te denken van trips naar Nunspeet of Texel? Maar de meeste kilometers legde ik toch af naar Schiphol waar ik toen werkte. Soms midden in de nacht een vliegtuig afhandelen, en dan weer snel terug naar huis. IJskoud soms, dus met drie lagen kleding over elkaar om me nog wat te beschermen. Kwam ik dan in bed bij mijn partner schoof die een meter uit mijn buurt vanwege de koude knieen en voeten…. Slecht voor je relatie. Dus was ik blij dat er op enig moment een bedrijfsvervoermiddel beschikbaar kwam in de vorm van een VW Busje met opschriften. Comfortabel en natuurlijk ook handiger. De Puch werd een tijdlang aan de kant gezet in de garage onder ons huisadres van die tijd. Maar na een paar maanden stilstand toch verkocht. Ik schreef er financieel maar weinig op af. Onlangs zat ik met een van de genoemde F’s aan de koffie. Hij reed voor zijn plezier af en toe nog wel eens op zijn Puch. Totaal gereviseerd dat ding en hij was er zelfs mee naar Oostenrijk op en neer geweest. Ik boog deemoedig. De andere F (van die uitlaat) was uiteindelijk tot verkoop over gegaan. De drie Puch-Musketiers waren niet meer. Maar mij kostte dat minder emoties dan die andere twee. Het was anno jaren 60 wellicht nog leuk geweest, geweldig zelfs, maar om er nu nog steeds mee rond te rijden….? Er zijn grenzen.. (Beelden: archief)

Het Amsterdam van ooit..

Het Amsterdam van ooit..

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fri-425002-beeld-boek-img_3012.jpg

Kijk, ik ben een echte Amsterdammer. Ben daar ook best trots op. Ook al hebben we nu het slechtste stadsbestuur ooit, zijn de straten vies, is het centrum druk, we vieren als stad wel ons 750-jarig bestaan. Iedere echte Amsterdammer op zijn eigen en unieke wijze. Feestjes op de snelweg (om zo het verkeer te frustreren) laten we over aan de semi-communisten in de Stopera. Maar een bijkomend geluk van die verjaardag is wel dat er over onze stad dit jaar heel wat zeer fraaie boekwerken zijn verschenen die ons mee terug nemen naar een tijdperk waarin de gemiddelde echte Mokummer zich zeker goed zal herkennen. Een van die boeken kocht ik mij begin dit jaar bij de bekende boekhandel Venstra in Amstelveen. Titel: Amsterdam in kleur 1950-1970. En dat bleek een goede aankoop. Een boek vol met kleurenopnamen uit een periode waarin onze stad de wederopbouw van na de oorlog doormaakte maar ook de periode van de flower-power en zo meer.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: fri-425002-amsterdam-in-kleur-img_9481.jpg

De kleurenfoto’s veelal afkomstig uit prive/museale bronnen, soms van eerste dia’s en dus op de typerende wijze van dat toenmalige materiaal gekleurd. Als je het boek doorneemt (in Nederlands/Engels qua teksten) zie je de stad waar ik nog steeds van hou. De straten, de kroegen, de (ook toen al) drukte qua verkeer, de mensen die in die periode nog in de stad woonden. Je ziet de totaal andere kleding, ontdekt winkels en ketens die er al lang niet meer zijn. Een cultuurschok soms. We keken indertijd uit naar de toekomst, maar beseften niet wat die met deze stad zou doen. Je ziet de havens, de vele scheepswerven, de werkgelegenheid droop nog van de kades langs het IJ. Het boek is geschreven en bewerkt door Marit Kout en Aad Windig, is een uitgave van W Books, is hardcover, telt 208 pagina’s en kost je net geen 3 tientjes. Het ISBN-nummer is 978 94 625 8664 2. Iedere liefhebber of Amsterdammer zou het in huis moeten hebben. Vandaar dat ik het dus kocht…. (Beelden: Archief)

Migraine…

Migraine…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: migraine.jpg

In het verleden heb ik wel eens geschreven over mijn gevoeligheid voor migraine. En hoe dat fenomeen mij pas op wat hogere leeftijd trof. Ik denk zo eind jaren negentig dat ik er ineens mee werd geconfronteerd. Ik heb de aura-vorm, waarbij je plotsklaps wordt overvallen door eerst een paar en daarna flink veel lichtflitsachtige verschijnselen in de ogen. Dat duurt pakweg een half uur, zakt dan weg om daarna ruimte bieden aan hoofdpijn die gek genoeg de ene keer intens kan zijn maar soms ook in een uurtje is verdwenen. Omdat de huisarts er indertijd een beetje om moest lachen, ‘je hebt een blonde-vrouwen-aandoening’, houd ik het qua bestrijding van de gevolgen maar bij paracetamol-inname, die ik aanpas bij de intensiteit van de aanval.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: sunshine.jpg

Zijn er triggers?? Geen idee, want het is me overal al eens overkomen, zelfs als ik volkomen ontspannen in mijn tuinstoel geniet van de rust. Ook in stress-situaties. Niks dat zo bijzonder is dat je er een specifieke vinger op kunt leggen. Als georganiseerd mens houd ik ook bij hoe vaak ik dit verschijnsel meemaak. Daarbij is wel te constateren dat het met de jaren in aantal stijgt. Ook dit jaar is de frequentie hoog. Gemiddeld 2 keer per maand ben ik de pineut. Maar afgelopen maand juli kwamen er binnen vier dagen vijf aanvallen voorbij. Waarbij de heftigheid van de hoofdpijn een soort Eredivisie bereikte. Zo heftig maakte ik het tot nu toe nog niet eerder mee. Dat hield in dat ik die dagen eigenlijk liggend in het donker door bracht, voor een actief type als ik nu eenmaal ben, een soort ‘verloren dagen’.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 2518ac79-9eb1-4df7-b179-ea788e8a273a.jpg

Onze witte poes vond het prachtig, die lag meteen naast me te knorren. Maar ik had er weinig aandacht voor. Arm diertje… Hoe dan ook, nog vervelender is de onvoorspelbaarheid. Soms geen een enkele aanval in een bepaalde maand, in andere 4 of 5, het is niet te bevatten of te snappen. En omdat de medische stand ook niet echt een idee heeft van oorzaken of gevolg is het meer een kwestie van ondergaan dan me druk maken over het feit wat het nou veroorzaakt. Een jaar of 1.5 geleden ben ik nog eens voor iets anders onderzocht en bracht dit verschijnsel bij neurologisch onderzoek te berden. En dus werd ik onderwerp van een extra onderzoek waarbij hersengolven werden bekeken en je wordt blootgesteld aan allerlei lichtflitsen en zo meer. Zou licht oorzaak zijn van die migraine wekten ze dat hiermee wel op. En wat denk je? Niks, nada…. Natuurlijk las ik er het nodige over sinds ik er al die jaren terug mee werd geconfronteerd, maar het sluit nooit echt aan op…. Eetpatronen? Geprobeerd, helpt niet. Gedrag? Licht? Stress? Nee hoor, niets wat een directe oorzaak heeft. Maar lastig is het wel. Gelukkig koester ik de jaren die zonder migraine verliepen. Waren er best veel achteraf gezien. Want een leuke kwaal is het niet echt… Maar verder gaat het wel hoor…Niks serieuzigs….. (Beelden: archief)

Auto wassen…

Auto wassen…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: la-3-kombi.jpg

In onze vroegere woonstraat was ome Jaap een fenomeen. Hij had een sigarenwinkel, een jongere vrouw, maakte van zijn winkel een mini-supermarkt toen de kruidenierswinkel naast hem de ondernemerspijp aan Maarten gaf maar ook omdat hij een auto bezat. Dat was in die tijd nog niet zo normaal als tegenwoordig. En anders dan veel Nederlanders in die tijd koos hij voor een bijzonder merk, Lloyd. Dat bouwde vooral kleine wagentjes die zuinig omsprongen met brandstof maar toch een soort van comfort en ruimte verzorgden. Niet dat ome Jaap overigens vaak reed in zijn bolide.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: triumph-mayflower-grey.jpg

Dat was vooral in het weekend het geval en dan wisten we al dat hij dit weekend ging rijden omdat dan op zaterdag middag een emmer naar buiten werd gehaald met gekookt water en zeepsop. De kleine Lloyd kreeg een verwenbeurt opdat hij op die zondag glimmend en wel kon afreizen naar het Gooi of Zandvoort. Ome Jaap was zuinig op zijn auto, net als veel andere mensen die toen een auto bezaten. Immers, het vertegenwoordigde best een kapitaal allemaal en je verhief je toch wat boven de toenmalige middelmaat uit. Veel gezinnen bezaten net aan een brommer of scooter, maar een auto was iets voor de middenstand.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: img-1872.png

Grappig was dat de snoepjeswinkelier een eind verderop in de straat ook een auto bezat. Een opvallende Triumph Mayflower. En ook die werd op zaterdag uitgebreid gewassen of gepoetst voor de zondagse ritten. Die laatste figuur had een reeks kinderen en die hielpen allemaal mee. Daar kon ome Jaap niet op rekenen, hij bleef kinderloos. Dat maakte hem overigens nooit verbitterd, het was een vrolijke vent. Bij ons voor de deur stonden ook altijd auto’s. Ik verhaalde al dat mijn lease-pa ‘er in deed’ en dat hij de handel glimmend en wel voor de woonstede neerzette. Adverteren hoefde nauwelijks of nooit, klanten genoeg. De gezinsauto van dienst kwam vaak uit die handel voort.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: studebaker-commander-1953.jpg

Even testen in het weekend of gewoon omdat mijn moeder zo’n auto leuk vond of zelfs een soort trots uitstraalde als we er weer eens mee op stap gingen. Maar het werd pas link als die gezinsauto vooraf werd gepoetst. Dan wisten we bijna zeker dat ‘pa’ er een klantje voor wist. Zo herinner ik me een Skoda 438 in een fraaie bruine laktint met een licht gekleurd dak. Mijn moeder vond dat prachtig en noemde de Skoda ‘haar chocolaatje’. Had ze beter niet kunnen doen. Twee dagen later was de Skoda weg. Of ‘Pa’ het er om deed weet ik niet maar wassen was wel altijd een dingetje. Ik zelf ben uiterst zuinig op ons vervoer. Niet voor de handel, gewoon omdat ik door al die jaren in het vak vind dat je in een schone en opgeruimde auto moet rondrijden. Smerig is niet mijn ding. Dus was en poets ik het voiture voor de eigen huisdeur. Ruim alles daarna netjes op opdat de groene goegemeente er geen scheve ogen van krijgt. En opvallend, je hebt altijd aanspraak als je er mee bezig bent. Zou ome Jaap dat indertijd ook zo hebben gehad? Vast wel. Hij was er slim genoeg voor….. (foto’s: archief)

Geloof, hoop en vergeving…

Geloof, hoop en vergeving…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p2210015.jpg

Ik heb in de afgelopen weken en dagen al eens wat aangehaald rond zaken waar mensen in geloven en op hun eigen wijze hoop uitputten om verder te gaan met een al dan niet saai of miserabel bestaan. Zij die genieten van het leven zijn er vaak wat minder mee bezig. Immers, als je echt diep in het geloof zit is zelfs het kijken naar iets aantrekkelijks, eten, drinken, alcohol, vrouwen, dure horloges of wat ook, al zondig gedrag. En dat leidt dan weer tot schaamte of berouw waarop aan iets hogers vergeving moet worden gevraagd en eventueel boetedoening.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: img_7568.jpg

Binnen strenge geloofsgemeenschappen is zonde altijd goed voor straf of zelfs een bezoekje aan de hel. Over de Tien Geboden heb ik het hier op mijn blog al eens gehad, maar dat is vele jaren geleden. De basis blijft echter gelijk. Zij die zich aan die geboden houden komen vast en zeker in de zelf verkozen hemel. Elke God waarin wordt gelooft kent zo zijn vergevingsgezindheid en anders is er de mogelijkheid tot penitentie of betalen van een aflaat.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: boodschapper.webp

Dat laatste was een voor protestanten gruwelijke vorm van afkoop van die zonden via een gift aan de kerk waartoe je behoorde, dan wel hulp bij de bouw van een nieuw gebedsgebouw. Is dat nu uitgebannen? Nee hoor. Veel gelovige moslims betalen trouw mee aan de bouw van de zoveelste moskee in het gebied waar zij vertoeven. Gekopieerd gedrag van wat bij christenen en andere geloven ooit gebruikelijk was en soms nog is. God behagen via giften en betalingen. Het gedrag zit ook bij andere, bijvoorbeeld Aziatische, godsdiensten. Wie ze bestudeert ziet meteen de patronen. Allemaal gelijk. Die Hemel als trekpleister, al dan niet gevuld met engelen of tig maagden om je na de dood mee te plezieren. Alsof dat gegarandeerd zo zou zijn.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: luther-3.jpg

Een paar door de wol geverfde types die zorgen dat je het echt naar de zin hebt in het hiernamaals lijken mij aantrekkelijker, maar dat is persoonlijk natuurlijk. Binnen bepaalde stromingen is men gek op seks met minderjarigen, dat zal het wel zijn. Hoe dan ook, die Tien Geboden van Mozes en dat je er naar gedragen is best een dingetje voor veel mensen. Uit naam van de meeste geloven is heel wat afgemoord, verkracht, gemarteld of soortgelijk gedrag vertoond. En was het normaal om daarna spijt te betuigen en via een 20-tal Weesgroetjes of een flink geldbedrag al die ellende uit te wissen. Simpel. Voor hen die hier in het heden graag anderen de maat nemen, politiek correct gedrag willen uitstralen, maar vooral andersdenkenden cancelen zou dat wellicht een goed alternatief zijn. Niet veroordelen maar vergeven, niet straffen maar omarmen. Mits de daden van die ander niet al te erg zijn natuurlijk. Er zijn grenzen… En die zijn al door al die godsdiensten bepaald… Als er een Hemel bestaat wordt het vast druk zo. Al zal ook de Hel zich wel mogen verheugen op wat extra aanloop. En wie de trappen van de een of andere bestemming zal mogen nemen moet vooral goed in de spiegel kijken, dan wel op de bankrekening kijken wat hij/zij kan missen. Kon wel eens confronterend zijn of worden….. (Beelden: archief)

Blootgewoon…

Blootgewoon…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 70-1.jpg

2.5 miljoen mensen doen volgens opgave vanuit de wereld van naturisten en blootlopers (www.blootgewoon.nl) aan recratief naakt recreeren. Elk jaar vraag ik weer even aandacht voor die groep. Veelal ook mensen uit jouw eigen omgeving, buren, vrienden, familie, collega’s. Op basis van dit soort cijfers is dat een grotere groep dan de zo door linkse lieden aanbeden moslims, zeker ook meer dan de orthodoxe christenen in dit land en om en nabij de even grote kiezersgroep van de PVV al is daar volgens mij geen 1 op 1 verband tussen. Als zoveel mensen genieten van bloot zijn, is er altijd een groep die dat zelf niet snel doen, maar er ook geen enkel bezwaar tegen hebben. En die groep is in NL nog best groot.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 1924-olympiade-parijs-1924-poster-b-700x700-1.jpg

Vaak omdat het ze niet interesseert of omdat ze zijn opgevoed met het idee dat iedereen vooral maar moet doen wat hij of zij zelf wil mits het niet overal zichtbaar is. En dan is daar die groep die meent dat bloot niet natuurlijk is, dat alles bedekkend de norm moet zijn, maar dan wel vooral voor de vrouwen onder ons. Immers, hun god, hun profeet, hun doctrine verbiedt dat bloot zijn en ziet dat als zondig. Blijft vreemd dat je dan wel gelooft in de schepping, of dat Adam en Eva naakt door een Paradijs (waarom zou dat stukje wereld toen zo hebben geheten??) dartelden en genoten van hun naakte zijn en dat van de ander.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: naked-unterneath.jpg

Daarbij worden we naakt geboren, worden aangekleed omdat de gemiddelde norm in een land als het onze wellicht ook wat beschermend is vanwege de angst voor ‘tocht’ of anderszins en een baby nu eenmaal van alles laat lopen wat we later leren inhouden. En toch….wat is het verschil tussen blootlopers en alles bedekkers? De claims! De een heeft het over plezier hebben van dat bloot zijn (bruin worden, je lekker voelen), de ander over de zelf gekozen onderdrukking van met name de vrouw omdat die door ook maar iets van haar huid of haar te showen meteen als slet of hoerig wordt gezien.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: lady-in-wet.jpg

Het zal jullie als lezers niet verbazen welke keuze ik ook als observator deze zomer weer maak op dat punt. Bloot is gewoon, dat alles bedekkende niet. In eerdere verhaaltjes hier liet ik deze zomer al meer zien van onze dubbele moraal of standaard op dit punt. En nee, ik pleit niet voor het overal naakt zijn. Blijft lastig concentreren als een schitterende dame (of voor de dames zelf een blote heer) achter een balie van een gemeentehuis mijn paspoort helpt verlengen of zo. Maar dat ligt meer aan mij dan aan haar. Zij die naakt recreatie als liefhebberij of ultieme vakantie zien vertellen altijd dat juist dat gemengde bloot zijn het staren naar.. doet afnemen en dat men na 14 dagen kleding ziet als beperkend.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: singer-18-.jpg

Een prima uitgangspunt. Als we dan zo nodig in een gemengde samenleving moeten samenwonen en werken is het wellicht een aardig idee om deze twee groepen eens met elkaar te doen mengen. Wellicht dat de een dat wat losser wordt in de klederdracht en de ander niet alsnog hetzelfde gaat claimen als die allesbedekkers. Dan pas leven we in een mooi Nederland en kunnen we elkaar respecteren. Nu moet dat vaak wel erg van een kant komen. En o ja, dat bloot lopen is een persoonlijke keuze. Net als gelovig zijn. En dat betekent in beide gevallen, gewoon daar doen waar je in de thuissituatie of met gelijkgestemden kunt belijden waar je voor staat. Maar niet op de openbare weg of met allerlei claims op aanpassing van de ander. Wat dat betreft doen die blootlopers het bepaald zo gek nog niet. Respectvol ook….(beelden: Archief)