Waar mijn persoonlijke mening wordt geventileerd…Alle teksten en beelden vallen onder mijn persoonlijk copyright en mogen nooit worden benut, gekopieerd of gebruikt door derden zonder mijn specifieke toestemming. Ook de gebruikte afbeeldingen vallen (mits anders vermeld) onder deze standaardregel.
Zelf komen we daar eigenlijk nog maar heel weinig, maar onze kinderen nodigden ons onlangs uit voor een dagje hartje van onze stad met vooraf geregelde lunch. Nou daar hadden we wel oren naar. In de (enorme)drukte van het centrum togen we naar het altijd net iets rustiger Rokin waar tegenover het indrukwekkende Allard Pierson Museum het relatief kleine restaurant de 3 Graefjes te vinden is. Daar is vooraf reserveren vaak geen overbodige luxe want veel passanten die hier naar binnen stappen zorgen dat de tafels snel gevuld zijn. Wij kregen een (vooraf geboekte) plek op de eerste etage voor het raam met uitzicht op dat Rokin. Dat kijk je naar de straat en het water met de rondvaartboten van Kooij die daar hun grootste vestiging kennen.
De bediening bij het restaurant werd gedaan door een mooie en uiterst vriendelijke jongedame die ons met een glimlach aanhoorde nadat we de menukaart (standaard in het Engels) hadden bestudeerd en uit de meest heerlijke lunchgerechten (men doet ook aan ontbijt) een keuze hadden gemaakt. Men heeft allerlei warme of koude gerechten, en dat valt aan te vullen met heerlijke drankjes. De English Breakfast tea (jawel hier geen opgedrongen smaakjes) was zoals ik die het liefste wil.
Sterk, heet, smakelijk, lekker. We kozen alle vier iets anders qua eten en wat we geleverd kregen was van een hoge kwaliteit en zat ook vol met aanvullende zaken als tomaat, avocado, lekkere chips, kortom dingen die een lunch tot een waar genoegen maakte, al deed het gezelschap die dag daar uiteraard nog eens een schepje bovenop. Het is er veelal gezellig druk en dat maakt de akoestiek er niet beter op, het blijft een historisch pand waarin men zit, maar storend was het nu ook weer niet. We genoten volop, dronken nog een extra drankje en gingen toen naar beneden voor de rekening en het toilet. Dat laatste zag er netjes uit en was keurig gescheiden in M/V, zoals dat hoort. Ook weer een zaak die ik op de ladder van punten met 9.5 waardeer. Het gezelschap kreeg de 10 al, maar dat is logisch….. (beelden: Prive)
Weet je nog dat we eind 1999 in de zenuwen zaten dat al onze elektronica wel eens zou kunnen stoppen op 1-1-2000? Wetenschappers en ‘kenners’ wisten vrijwel zeker dat die doortellende technologie door die nieuwe eeuw zo maar zou kunnen stoppen. Het bleek niet zo te zijn. De wereld draaide gewoon door. Met alle zaken die we uit de vorige decennia al kenden. Leuk of niet. En dus werden er kinderen geboren, kinderen die nu pubers of jong-volwassenen zijn en wellicht al zelf kinderen hebben gekregen. Kinderen ook die helemaal niet meer weten wat er vorige eeuw allemaal speelde.
Geschiedenisonderwijs stelt weinig meer voor en dus zijn de zaken die ons als wat oudere generaties toen tekenden of wijzer maakten voor de jongeren van nu weinig relevant. Zonder aanziens des persoons of kennis van zaken nemen zij een standpunt in over feiten die niks van doen hebben met inzicht of ontwikkeling maar vooral toch ook met ‘ik wil het zelf uitzoeken’. Vandaar dat je ziet dat HIV weer de kop opsteekt, dat we ondanks de vertrutting die de maatschappij dreigt te verstikken toch veel losser aankijken tegen het huwelijk of andere relatievormen. Die generatie meent dat zij moeten waken over onze planeet. Waarbij ze de kernproblemen niet aanpakken of aanroeren maar toch vooral bezig zijn met dat wat op hun universiteiten of eigen media aan indoctrinatie op ze wordt losgelaten. Het klimaat is er daar een van, maar zeker ook het omarmen van woke of islam.
Zaken die haaks staan op de democratische rechtspraak/staat, maar die voor jonge mensen van groot belang lijken en waartoe zij menen op te moeten treden opdat alles er voor moet wijken. Je ziet ook dat men vaak met heel andere dingen bezig is. Zonder smartphone valt niet meer te leven en de muziek is vaak van een andere kwaliteit dan wat wij, iets ouderen, gewend waren en zijn. Zangers/zangeressen die vooral gillen als een keukenmeid als van vroeger bekend, veel meer in trek dan de prachtige ballads zingende voorgangers. Waren wij indertijd, pakweg een eeuw geleden, anders? Ik weet niet meer precies hoe het toe ging bij mensen van mijn leeftijd een eeuw terug, maar ik denk dat ook die mensen vreemd aankeken tegen al die toen ook al opkomende veranderingen. Het geloof onder druk, vrouwenrechten, oorlogen, totaal andere zeden en kleding. Ook de scheiding tussen arm en rijk stond onder druk. De socialisten kwamen op en eisten namens de onderlaag betere omstandigheden van de bovenlaag. Het zou nog even duren voordat al die veranderingen werden doorgevoerd. Zal nu net zo gaan. Als ik de revolutionairen van nu bekijk zie ik dezelfde reflexen. Het moet allemaal anders, maar men weet niet zo goed hoe. En in die zin is er dus niks veranderd. Maar ik blijf dit soort gedachten wel intrigerend vinden. Dat er mensen zijn uit de 20e en anderen uit de 21e eeuw…. En als je het zo niet bekijkt heb je bij mij wel iets om te lezen…Zo bedoelde ik het uiteraard ook….(beelden: Internet)
Onlangs, ik zat in mijn uiterst plezierige en comfortabel ingerichte thuiskantoor, was de wind zodanig van richting dat de verkeersleiding Schiphol haar uitgaande verkeer richting het oosten en noorden weer eens over mijn huisadres stuurde. Omdat wij op pakweg 8 hemelse kilometers van dat grote vliegveld wonen klimmen die machines dus op redelijke kracht van hun motoren over onze straten en huizen. Anders dan al die beroepsklagers voor wie zelfs de vleugels van een vlinder nog te veel lawaai maken heb ik geen last van die grote vogels. Ik kijk er naar en volg ze al mijmerend over wat hun bestemming is (soms kijk ik dat even na op een speciale app..) e n visualiseer de vliegvelden of steden waar ze straks over pak weg 1-12 uur zullen landen.
Maar omdat ook in mijn buurt lieden zijn komen wonen die menen dat niet zij maar Schiphol moet verhuizen omdat ze zoveel last hebben van het geluid van die uit klimmende vliegtuigen eens per maand stelde ik mijn decibelmeter op de smartphone eens in. En wat bleek. Die grote jongens als de Airbus A350 of Boeing 777 dan wel 787 komen al klimmend op vol vermogen qua geluidsniveau niet veel hoger dan 60-65dB. Een ouder vliegtuigtype als de A330 haalt 75dB en een oudere 747-400 tikt de 90 dB aan.
In de jaren dat ik hier nu woon (34) heb ik heel wat flink luidruchtiger typen voorbij horen/zien komen. 110dB was indertijd bijna norm. En zelfs ik vond dat best stevig. Bij de kleinere vliegtuigen zijn de oudere 737’s en A320’s koplopers, 80dB is wel het gemiddelde. Maar hun nieuwste varianten A320NEO en 737MAX halen dat geluidsniveau echt niet. Een prachtig positief voorbeeld is de enorme Airbus A380 die dagelijks een keer langs komt vanuit of vertrekt naar Dubai. De diepe brom van de enorme motoren doet deze machine als een soort zeppelin voorbij vliegen en mijn metertje haalde daarbij de 60dB niet eens. Kortom, al die klagers doen dat omdat ze bewust willen klagen.
Niet omdat ze zich kunnen baseren op feiten. Een beetje doorgaande straat geeft je een (ook gemeten)geluidsbelasting van 70-80dB, een treinenbaan is goed voor 90-100dB. Dat is best hoog. Een kleuterschool of kinderopvang met buiten spelende kinderen overstijgt dat geluid zelfs. Wie dan klaagt heeft iets te mekkeren. Maar stop nou eens met dat geklaag over Schiphol. Mijn metingen zijn even goed als al die anderen…. En o ja. Ik ben net als zoveel van die klagers hier na 1967 komen wonen. Toen startte het nieuwe Schiphol met haar 5-banenstelsel op basis van de plannen die al stamden uit 1948. Ook ik wist dus dat ik in de buurt van Schiphol zou gaan wonen. ‘Juist lekker’ redeneerde ik toen al. En zo denk ik er nog steeds over. Had hier een kinderopvang gezeten had ik vermoedelijk een ander adres gezocht. Want dat gegil en gebler…ik heb er niks mee…. Maar o jee, nu trap ik vast op wat gevoelige tenen die mensen bezitten die wel altijd naar boven kijken en alles horen wat daar voorbij trekt, maar het gejengel van hun eigen kroost niet (willen) horen. Het kan verkeren…..Geldt ook voor het luchtverkeer….#vliegenmoet (Beelden: archief)
..Anders dan velen denken ben ik zeer begaan met het milieu, klimaat, maar ook de samenleving, de staat van onze democratie en hoe polarisering ons volk uit een drijft. Dit laatste wordt vooral veroorzaakt door bepaalde stromingen, actiegroepen, extremisten en zo meer. Media die eenzijdig berichten over deze kwesties zijn mij een doorn in het blauwe oog. Maar ik kan nog wel begrijpen dat je vanuit een of andere wonderlijke politieke kijk op zaken niet schroomt om het nodige aan indoctrinatie of leugens op het gewone volk los te laten. Een aantal van die zaken heb ik zelf als meninggever door de jaren heen niet vermeden. Maar er is een nieuwe factor bijgekomen.
Die van bedrijven en commerciele instellingen die zich ineens eenzijdig achter allerlei linkse boodschappen opstellen en mij als consument willen verleiden tot ‘groen’ ‘biologisch verantwoord’ of nog erger ‘politiek correct’ gedrag. Dat extreem-links zich druk maakt over het lot van melkkoeien snap ik overigens ergens nog wel. Dat ze tegelijk het lot van vele bevolkingsgroepen elders in de wereld vergeten te benoemen die worden bedreigd door allerlei milieuvriendelijk bedoelde ontginning van oerbossen of mijnen voor het winnen van grondstoffen t.b.v. door links opgedrongen elektrische voertuigen, kan ik dan weer niet duiden. Lot van die koeien belangrijker dan die van mensen??
Nee toch? Maar ja, in de ogen van die types kan kennelijk alles. Maar dat sommige managers van bedrijven zover gaan dat ze ook ineens een boodschap van dien aard uit gaan zenden is mij dus een brug te ver. Als consument met een gezond verstand en dagelijks inzicht in waar het fout of goed gaat in de wereld wil ik slechts horen of lezen waar mijn voordeel ligt bij de keuze van het product of die dienst waarmee wordt geadverteerd. Gekke Henkie zit al een tijdje vast dus daaraan ga ik mij niet spiegelen. Zo hoorde ik onlangs een grote reisorganisatie die groot werd met vliegreizen, adverteren voor stedentrips (all over the world) met als toegevoegde zin; ‘of je nu per auto, trein of vliegtuig reist’…Reden voor mij om nooit bij die lui te boeken. Of slechts onder het mom dat ik per trein naar New York of pakweg de Canarische Eilanden wil reizen. Als je net in de krant hebt gelezen dat bij een huidig elektrisch wagenpark van 5% het totale stroomnet (inclusief zonnecellen op diverse daken) dreigt uit te vallen en dan bedenkt dat linkse partijen willen dat we allemaal massaal overstappen op witte-kat-batterij-voertuigen moet je op de radio een spot aanhoren van een van de grote jongens op energiegebied die jubelt over hoe klimaatbewust men daar stroom opwekt…Ja hoe dan?? Zeker met biomassa-centrales die bewezen 50 keer vervuilender zijn dan gascentrales en ook nog eens zorgen voor enorme ontbossing? Nee, ik ben er klaar mee. Geen claims op dit gebied voor mij. Ik loop aan die bedrijven voorbij. What’s in it for me telt nog steeds. En gelukkig ook voor een heel grote groep realistische consumenten. Wat al die organisaties ook in de oren tetteren, normaal en gewoon verstand wint altijd. Want als iets te mooi is om waar te zijn, dan is het dat ook. Maar een kleine minderheid blijft maar beweren dat het anders in elkaar steekt. En die heeft per definitie geen gelijk….Ik heb gezegd! (beelden: Internet)
O.o. wat is deze tijd gevaarlijk….. De Russen staan bijna aan onze oostgrens……de islam wil werelddominatie…..terreur…..klimaat…..immigratie…. Zie daar een paar items die je tegenwoordig vaak voorbij ziet komen als zijnde onderbouwing voor het idee dat de wereld zoals wij die nu kennen gevaarlijker is dan die van vroeger. Nou, hoe zeer ik de bedreigingen van sommige genoemde stellingen zelf nog wel zie, er zit ook een hoop flauwekul bij. Alsof wij vroeger geen oorlogsdreigingen kenden.
Neem nou eens de Koreaanse oorlog. De eerste strijd tussen goed en kwaad als je het communisme als dat laatste wilt zien. De invallen van de Russen in Oost-Duitsland, Hongarije en Tsjecho-Slowakije. Dat was echt dichterbij dan wat we nu meemaken. Gold ook voor de rakettencrisis rond Cuba. Wederom opgestookt door de Sovjet-Unie. Maar de Amerikanen schaalden indertijd hun oorlogsmacht op naar het op een na hoogste niveau. Dus ook hun atoommacht!
En wij sidderden hier in Nederland van angst. En voor de goede orde, onze strijdkrachten stonden toen ook paraat en waren bereid om de vijand met alle middelen tegemoet te treden. En die Nederlandse krijgsmacht van toen was best groot. We kenden als mensheid de diverse oorlogen rond en in Israel die vanaf 1948 door de buurlanden (wat is nieuw?) werden aangegaan. We zagen de Muur bouwen in Berlijn (het IJzeren gordijn werd echt neergelaten) en ook toen stonden wij in het Westen paraat voor een nieuwe oorlog. We maakten de Vietnamoorlog mee en de vreselijke gevolgen die dat had voor de regio. Begonnen door de Fransen tegen de Vietmin, later door de Amerikanen uitgevochten tegen de communisten van de Vietkong. Die zelfde Fransen hadden te maken met opstanden in hun Noord-Afrikaanse kolonien, en die trachtten ook zij met militair geweld te onderdrukken. Datzelfde deden de Britten en ook wij als Nederland. Vergeet niet hoeveel duizenden Nederlanders daarbij het leven lieten. Kennelijk snel vergeten! Of die Golfoorlogen, de Balkanoorlog, zo vlakbij onze grenzen!
En dan die terreur, als ik de namen noem van New York, Londen, Madrid, Brussel, Parijs, Nice, Berlijn, Amsterdam etcetcetc doe ik tekort aan het feit dat met name islam-gerelateerde terroristen dood en verderf zaaien in onze steden en landen maar dat ook dit al van alle tijden is. Vergeet ook niet hoe bloedig de zgn. linkse revoluties van Mao en soortgelijke types zijn geweest. Of de bloedige machtsovername door militairen in Chili of Argentinie. En dan was er nog die Falkland-oorlog tussen Engeland en Argentinie of die bloedige strijd tussen katholieken en protestanten in Noord-Ierland. Het had allemaal wel fikse effecten op onze samenleving. Veel van die conflicten werden deels ook bij ons uitgevochten. Maar daartoe moet je de geschiedenisboeken maar eens openslaan. En als je dat dan ziet, weet je dat het anno nu nog best meevalt. Al moet je nooit de duvel verzoeken natuurlijk….. Leeftijd maakt wijs, maar je moet wel open staan voor de feiten. Indoctrinatie is toch iets anders. Laten we samen genieten van de vrede. Zolang het nog kan…. (Beelden: archief/internet)
Dat zal sommigen hier weinig zeggen, maar voor mij is de CSA als staatsluchtvaartmaatschappij van Tsjechie (voorheen Tsjecho-Slowakije) een vaste waarde op zowel Schiphol als in mijn persoonlijke logboek. Met die Tsjechen ben ik 41 keer op en neer gevlogen tussen Amsterdam en Praag (vv). Uiteraard veelal voor zaken, en altijd was het een vaste waarde dat deze verbinding op tijd werd uitgevoerd en de service aan boord prima. Daarover later nog meer. CSA was de op 4 na oudste luchtvaartmaatschappij ter wereld.
Gestart in 1923 in het toen net gestichte land Tsjecho-Slowakije vloog het bedrijf ook al naar Amsterdam. Men kocht voor WO2 vliegtuigen van Fokker, liet die ook in licentie bouwen door het Tsjechische bedrijf Avia. Ook Italiaanse Savoia’s werden ingezet. Voor de door de buurlanden bedreigde Tsjechen en Slowaken bood CSA ook de mogelijkheden om te reizen en diplomatieke betrekkingen te onderhouden.
Na WO2, het bedrijf door de Duitse bezetter ontmanteld en onderhevig aan de restricties die elk bezet volk indertijd meemaakte, werd Tsjecho-Slowakije bevrijd door de Sovjets. En die verlangden als dank dat het land onder communistisch bestuur kwam te staan. Met alle gevolgen van dien. Toch waren de Tsjechen lid van IATA en hielden zich aan de regels die daarbij hoorden. Zo konden ze ook samenwerken met bedrijven in West-Europa als KLM.
De vloot werd intussen vrijwel volledig Russisch. Tupolev’s en Ilyushin’s kwam in gebruik, maar voor langere afstanden had men ook nog een paar Britse Bristol Brittania’s die ook bij westerse bedrijven in gebruik waren. Later zou CSA na Aeroflot uit de Sovjet-Unie de enige gebruiker worden van de sensationele Tupolev Tu-104A straalverkeersmachine waarmee men ook naar Amsterdam kwam, en koos men ook voor de kleinere Tu-124A die wat zuiniger turbofanmotoren meekreeg.
Voor het binnenlandse verkeer gebruikte men in eigen land gebouwde Let L410 Turbolet commuterliners die zo’n 20 passagiers over korte afstanden konden vervoeren. Later zouden de Tupolev Tu-134A, 154M en Ilyushin Il-62 de vloot komen versterken en oudere types vervangen. Zeker na 1968, ik schreef al eens over de gebeurtenissen in dat jaar, stak men weer stevig in het communistische vest.
Maar men vloog ook naar veel bestemmingen die je wellicht niet zou verwachten. O.a. via Amsterdam naar New York met de grote Il-62. Indertijd was dit een bekende verschijning op Schiphol met dat opvallende OK-Jet logo. Dat OK kwam weer van de registratie voor het land Tsjecho-Slowakije zoals dat op haar vloot was aangebracht, net zoals KLM-vliegtuigen PH- voor hun registratie benutten. Aan het einde van de jaren 80, toen de teugels in Moskou aardig werden gevierd koos CSA voor de zuinige Airbus A310 om haar dorstige Il-62 vloot te vervangen. Ook koos men voor de Aerospatiale ATR42/72 voor kortere afstanden en de Boeing 737 als standaard straalverkeersvliegtuig dat de Russische machines moest aflossen. Dat deed men begin jaren 90.
Maar ik maakte als reiziger die Tupolev’s nog wel mee en kan niet anders zeggen dat het prima vliegtuigen waren om in mee te vliegen. Zeker in combinatie met die goede service aan boord, inclusief een smakelijk hapje en zeker lekkere drankjes. Moravische Rieslingwijnen gingen er best in na een lange sessie onderhandelen of trainingen ondergaan. Toch veranderde er veel, ook voor CSA. Er kwamen nieuwe carriers in Oost-Europa die vooral zochten naar lage tarieven en renderende bestemmingen. CSA moest mee in de flow, maar kon dat toch maar moeizaam. Het routenet van voorheen was vrijwel niet overeind te houden. En zo verloor het als vliegbedrijf haar glans. Maar ook de vloot werd daardoor kleiner en kleiner. Op enig moment werd het bedrijf zelfs overgenomen door haar concurrentie en die kleedde CSA compleet uit. In de afgelopen periode vloog men nog met 1 of 2 vliegtuigen in de kleuren van het oude CSA. Tot eind oktober. Toen ging de stekker er uit. Wat bleef zijn herinneringen. En de wetenschap dat alles wat was kennelijk niet kan worden bewaard. De emorme groei in met name Midden/Oost-Europa op gebied van vliegreizen is zodanig snel gegaan dat oude carriers het niet bij konden benen. Eerder zagen we dit al in Hongarije bij Malev, nu is CSA er aan onder door gegaan. Blijft bijzonder jammer, maar ik koester mijn vluchten met die lui als zeer dierbare herinneringen. Nu maar hopen dat er niet te veel andere bedrijven dit voorbeeld gaan of moeten volgen… (Beelden: Archief/Internet)
Stel…je kent maar een enkele bakker in jouw omgeving. En je ziet dat deze mkb-er elk jaar zijn aanbod aan eetwaren verkleint, maar de prijzen er van consequent verhoogt. Is dat dan een extra reden om er jouw gesneden bruin of moorkoppen te halen?? Nou? Of dat je merkt dat de bloemist bij gebrek aan klandizie dezelfde beslissingen neemt en elke maand duurdere bloemen aanbiedt? Stel je een parfumerie voor die elk flesje geurend spul wekelijks in prijs verhoogd omdat niemand ze komt kopen…..Onze ingebakken logica zegt dan, we gaan een deurtje verder. Immers elders is vast iemand te vinden die wel snapt dat je klanten moet trekken met logische prijzen en niet moet wegjagen omdat jij niet bereid bent op de kosten te besparen. Bij (semi) staatsbedrijven als NS of PTT Post denkt men nou juist niet zo.
Met name dat postbedrijf heeft het (naar eigen zeggen) lastig omdat wij tegenwoordig meer digitaal communiceren dan met brieven of postkaarten. Pakjes zijn de nieuwe handel, maar die helpen kennelijk niet bij de exploitatie van het postbedrijf en dus hoorden we onlangs dat men had besloten om de meeste brievenbussen weg te halen omdat het legen daarvan te veel mankracht kost en de klant dan maar een kilometertje verder moet lopen of rijden om die post die men wel heeft alsnog te versturen. Daarna wilde men het aantal dagen waarop men post bezorgt ook drastisch verminderen.
Maar door de Postwet kan dat niet en kon dit onzalige plan door de politiek worden tegengehouden. Nou, volgende truc uit de binnenzak van het semi-ambtenaren-management, we verhogen de prijzen van de postzegels. Intussen is een normale postzegel al E. 1.28 of zoiets, wat omgerekend naar het vroeger zo waardevaste guldendenken Fl. 2,82 betekent. Moet je je voorstellen! Onbetaalbaar voor normale mensen, en ook nog eens voor steeds minder service. En dat alles omdat wij als consumenten ‘minder post versturen’. De kip en ei formule die ik ook altijd waarneem bij de monopolistische NS. Waar de prijzen van de kaartjes jaarlijks omhoog gaan, de service omlaag en men ook nog eens weigert om concurrentie toe te staan op het spoor. En als men dan de zin niet krijgt vraagt om extra subsidies van de overheid. Immers die wil dat we met de trein reizen, dan moet je er wat voor over hebben… Maar de hoge prijzen voor het OV, gekoppeld aan matige dienstverlening, vieze treinen en de kans dat je met een stel niet opgenomen psychiatrische types in zo’n gele rups opgesloten zit maakt de kans op gebruik er van steeds minder aantrekkelijk. En dan te bedenken dat die NS al elk jaar honderden miljoenen subsidie krijgt vanuit het Mobiliteitsfonds. Anders waren de prijzen voor dat 19e eeuwse vervoer helemaal niet meer te betalen. In beide gevallen ze je dat de marktwerking bij semi-geprivatiseerde overheidsbedrijven geen kans krijgt. Als men meer loon wil wordt er zoals dezer dagen weer bewezen, massaal gestaakt. Net als in vroeger tijden. Een recht dat de gemiddelde ZZP-er of MKB-er altijd wordt onthouden dan wel niet toegepast omdat men dan de klanten zou treffen. Klanten die de bakker of bloemist niet kunnen missen. En daarom hun prijzen aanpassen bij die van de concurrentie. Vaak is die beweging dan omlaag, niet omhoog. Dat laatste hoort slechts bij ‘bedrijven’ als de Post of NS. Het is maar dat u het weet….. (beelden: Archief)
‘En wat heeft u meegekregen van die ramkraak op de juwelier in uw straat om half vier vannacht?’…’Nou wij schrokken wakker van een klap en toen we gingen kijken zagen we overal politie in de straat en natuurlijk ook de puinhoop bij die winkel…..Wat een narigheid….en die mensen werken altijd zo hard. Volgens de buren hebben ze een auto gezien met twee in het zwart geklede mannen er in…maar ik weet niet of dat zo is, want wij hebben niks gezien…’ ‘Dank u wel…maar wat vindt u er van dat dit in uw buurt plaatsvindt?’ ‘Nou daar worden we niet vrolijk van natuurlijk, het is een nette buurt en dan verwacht je dit niet he?
Laten die daders gaan werken voor hun geld’….’Dank u wel..’. Hiermee schets ik even een standaard programma op de landelijke dan wel regionale tv wanneer men aandacht geeft aan criminele zaken. Die elke dag weer plaatsvinden. Maar zelden dat die ‘ooggetuigen’ een rol spelen als een stel criminele domme types elkaar af knalt, bommen legt of inbraken pleegt. Ooggetuigen praten meestal over de inzet van brandweer of politie, desnoods de ambulance en overdrijven dan vaak het aantal voertuigen in zo’n situatie van al die hulpdiensten.
In de praktijk zijn ‘wel tien politiewagens’ er veelal niet meer dan 4 of 5 en als men al een dader zag dan vooral een in het donker gekleed type nulmens. Het is dus ook logisch dat de politie bij onderzoeken al die ooggetuigenverslagen tegen elkaar legt en zoekt naar overeenkomsten. Neem van mij maar aan dat ze vaak stuiten op tegenstrijdigheden. Wat de een ziet als een blauwe vluchtauto is voor een ander een zilvergrijze. Is de dader jong of wat ouder? Wat voor kleding droegen hij/zij? (in de praktijk hebben veel daders The North Face kleding aan….zeer succesvol onder criminelen) en in welke richting vluchtten zij?? Het zijn de belcamera’s of zelfs de videosystemen in sommige elektrische voertuigen die beter helpen bij het oplossen van dit soort ongewenste activiteiten. Als de beeldkwaliteit een beetje aardig is vallen details rond wat er is gebeurd of welke dadertypen men zoekt vanzelf op. Maar voor die programma’s is het leuk…. Voor mij ook….want ik mopper dan altijd ‘ze hebben niks gezien, dus je hoeft ze niets te vragen…’. Maar dat is vast te cynisch voor mijn vaste lezersgroep….(beeld: archief)
Het is over een paar dagen alweer bijna een jaar geleden dat mijn oude vriend Cees overleed. Ik besteedde er 211123 al wat aandacht aan in mijn blog van toen. Heel lang konden we niet veel meer bieden dan luisterende oren en begrip voor zijn weduwe die in verdriet om hem en nog veel meer achterbleef. Maar in de nazomer van dit jaar was ze weer geestelijk zodanig terug op krachten gekomen dat ze vond dat er nu maar eens moest worden opgeruimd in zijn oude hobbykamer. Die ruimte van hun huis stond helemaal vol met verzamelde foto’s, boeken, knipsels, vliegtuigmodellen en curiosa. Enkele modellen vonden hun weg naar familie en bekenden die hoorden bij de kring van intimi.
Ten behoeve van al die gedrukte zaken maakten we daarop contact met het bekende Aviodrome-museum op Lelystad Airport waar men met veel geduld en de nodige inspanning alle archieven en zo meer inpakte en mee nam in een speciale bestelwagen die Cees indertijd zelf aan het museum had gedoneerd toen hij zelf nog de scepter zwaaide over een ander luchtvaart-gerelateerd museum. Dat scheelde al heel wat ruimte in hun huis. Daarna ging ik als curator door de modellen heen. Scheidde kaf van koren. Het koren bleek door Cees zelf ingekochte natuurgetrouwe redelijk prijzige schaalmodellen te zijn die nog best verkoopbaar bleken. Het kaf veelal door hemzelf gebouwde en beschilderde plastic bouwkits.
Zo had hij vier vitrines en een nagemaakt platform vol staan met dat spul. De mooie modellen gingen de verkoop in en waren binnen vier maanden allemaal weg. Van heinde en verre kregen we mensen aan de deur voor die modellen en ik bracht er ook een stel zelf weg. Het leverde een goed bedragje op voor de weduwe van Cees die daarmee haar budget voor een a.s. verbouwing kon ophogen. Confronterend was het desondanks allemaal wel.
Immers, met elk model dat de deur uitging nam ze steeds weer afscheid van de herinneringen aan Cees. Ik zelf mocht wat modellen met een speciale connectie toevoegen aan de eigen verzameling. Deels uit ket kaf afkomstig. Cees was veel, maar een goed modelbouwer of schilder was hij niet. Dus veel te renoveren. Maar ook dat is leuk. Toen we uiteindelijk die scheiding der modellen hadden doorgevoerd en de kamer al leger raakte, bleven o.a. vier vitrinekasten over. Ook die zetten we te koop en werden onlangs door een collega verzamelaar opgehaald. De kamer begon op een echoput te lijken, er moet nog een staartje naar het Aviodrome denk ik en dan is de hobby voor 95% uit het huis van Cees verdwenen. Relativering is van toepassing. Zijn levenswerk toch in een paar maanden opgelost. Hij zou het met de beslissingen eens zijn geweest. En ik denk dat iedereen er blij van werd. Voor zover je dat in zo’n situatie kunt zijn natuurlijk. Maar toch geeft het een goed gevoel. En zo herdenken we over een paar dagen dat intense verlies…..Samen met haar die het toch het meeste raakt…. (Beelden: eigen archief)
Juist na mijn vorige verhaal over de gekwetste voet is dit verhaal van deze donderdag er een om te waarschuwen tegen al te veel enthousiasme waar het medische verhalen betreft door patienten of leken. En helaas is er een kluwen lieden die meent dat juist ik interesse voel om alles te weten over hoe het andere mensen vergaat met hun klachten of ziekenhuisopnamen dan wel behandelingen. Als men niet tot mijn nabije kringetje behoort laat ik de kleppen over de oren vallen wanneer men over al die ellende begint.
Reden; ik kan er gewoon niet tegen! En soms heb ik dat wel eens gezegd (en ik spreek zelden diplomatiek op dat punt) maar gaat de uiter gewoon door. Want men wil (moet) zijn/haar/hun verhaal kwijt. Terwijl ik zelf ..(en die gekwetste voet was meer een sfeerbeeld dan iets anders..) Dat snap ik nog wel, maar ik wordt er helemaal onrustig van. Onlangs troffen we zo iemand. Tuurlijk, lijst met kwalen en ellende, maar om daar nu de hele avond over te praten?? Er is nog wat meer te doen in de wereld. Daarbij, die omstanders kunnen vaak niks doen aan de ellende die jij meent te moeten ondergaan.
Zeker niet wanneer je als prater weet dat je de omhorenden nooit meer zult zien of tegen komen. Je komt het zelfde tegen bij mensen die zodanig op zichzelf zijn ingesteld dat ze je duidelijk maken hoe zij een relatie ondergaan, een scheiding, de kinderen, de banen van die nakomelingen en zo meer. Sommigen kunnen daarover uren aaneen babbelen en hebben geen idee dat die toehoorders wellicht zelf ook nog iets te vertellen hebben. Maar dan nog vind ik als meninggever dat nog minder erg dan al die onnodige medische informatie. En dan ook vooral van mensen die mij gaan uitleggen hoe zij hun dokter hebben moeten corrigeren op het gebied van medicatie of zo. In de praktijk van alle dag zie ik dan mensen die bij die dokter juist hun mond niet open doen. Heel anders dan deze meninggever. Die veel vragen stelt en als het niet bevalt gewoon wegloopt. Die ook geen vaccinaties accepteert zonder uitleg over oorzaak of gevolg. Watjes gebruik je maar om bloed weg te vegen…. Maar ook daar ga ik het niet over hebben. Voel me nu al wee in de bol….. Maar even serieus….ben jij wel van de medische informatie richting anderen? Of kan je dat toch goed bij je houden?? Ik ben benieuwd naar de verhalen, maar je kent nu mijn grenzen…… (Beelden: Internet/archief)
Altijdmijnmening 