21e-eeuwers….

21e-eeuwers….

Zo aan het einde van het lopende jaar overdacht ik me ineens dat mensen die ooit in 2000 zijn geboren intussen 22 of 23 jaar oud zijn en gewoon jong-volwassen. In mijn ogen, want ik stam nog uit die vorige eeuw zoals het merendeel van de bloggers en lezers hier, zijn dat nog kinderen, maar zo zit dat uiteraard niet in elkaar. Toen ik 20 jaar oud was en overigens al getrouwd, voelde ik me al een hele meneer en was er ook van overtuigd dat wat ik wist de enige echte waarheid was en dat waar ik voor ging ook de moeite waard. Datzelfde zie je nu bij veel van de jonkies wiens wiegje in deze eeuw heeft gestaan. Je ziet ze overal actief zijn in de klimaat/milieudiscussies en claimen dat alleen zij de waarheid in pacht hebben. Je ziet ze op straat bij ‘feesten’ of rellen, je ziet ze onderweg op de scooter of in de auto. Ze lopen achter hun eigen gevoel voor al dan niet bijgebrachte normen en waarden aan en vinden dat alles wat hun ogen zien meteen moet worden omgezet in verkrijgkracht. Immers ze zijn opgegroeid in welvaart en vinden een coronavirus en alles wat daarmee van doen had of heeft reden tot grote negatieve meningen over onze generatie of die daarna.

Hun grootouders en ouders maakten er (in hun ogen) een potje van en die moeten maar bloeden voor hun nieuwe geldingsdrang en verlangens. Zo verging het ons ook ooit. Immers onze generatie werkte keihard aan het wegwerken van de godsdienstzuilen en spruitjesgeuren thuis. Ook wij vonden onze ouders verstard, ouderwets denkend en de armoede van de jaren vijftig/zestig was een doorn in het eigen oog. We moesten van alles en nog wat ontdekken en de toen moderne tijd maakte dat we ook gingen reizen om met eigen ogen te zien hoe het elders allemaal ging. Parijs was de stad van de revolutie, Duitsland klom uit het dal van de Tweede W.O. en Londen toch het symbool van een gewonnen oorlog. We dansten op de Amerikaanse jazzmuziek, ontdekten de Beattle-mania, of gingen voor de Stones en vonden onszelf hele pieren.

Ik zie hetzelfde bij de Nederlandse jongeren van nu. Alleen maakten die geen armoede mee, speelt voor veel van hen het godsgeloof toch een mindere rol en is alles wat ze willen ontdekken met een muisklik bereikbaar via het WWW. Werkten wij vroeger vanaf onze 14/15e levensjaar en studeerden we daarnaast de blaren op de billen, tegenwoordig is werken iets dat je komt aanwaaien op je 20-21e. En valt er te kiezen uit welke studies of banen je zelf wilt gaan doen. Dat werd voor ons nog grotendeels door leerkrachten en ouders bepaald. En kon je als je geluk had onderweg zelf die keuzes nog iets bijstellen. Het leven was toen niet zo eenvoudig. Tegenwoordig spelen heel andere zaken. Cultuur verandert ook. De mentaliteit, het doorzettingsvermogen of zelfs de instelling om er iets van te maken. Uitzonderingen daargelaten. Ik ken er een stel die me zeer aanspreken. Maar zie ook een generatie die verwend overkomt, ons ouderen constant de maat neemt en vooral verwijtend de hand ophoudt voor gratis dit of dat. Hoe dan ook, we zullen er rekening mee moeten houden. Die oude revolutionaire tijden zijn voorbij. Solidariteit is verdwenen. Het selfiedenken kwam er voor in de plaats. En het nieuwe geloof gaat als een religie of doctrine over het klimaat. Uitgedragen door mensen die zelden hard hebben gewerkt of dat ooit zullen gaan doen. Een devaluering van het groepsdenken waarvoor het zelfzuchtige in de plaats kwam. Kortom, als je diep nadenkt kom je tot bijzondere overwegingen…(Beelden: Archief)

Karakter en genen…

Karakter en genen…

Als ik naar sommige mensen en hun gedrag kijk ben ik altijd benieuwd waar hun manier van leven of doen en laten vandaan komen. Immers, we zijn op onze eigen wijze uniek natuurlijk, maar bezitten ook de nodige genen in ons gestel die we overnamen van (voor)ouders. Daarbij is het gedrag van die generaties boven de onze vaak bepalend voor onze eigen manier van levensinvulling. Eerder al beschreef ik de ‘logische keuze’ van kinderen om in de voetsporen van hun ouders te treden waar het gaat om beroepskeuzen, vakantiebestemmingen of invulling van het eigen gezinsleven. Het kan ook leiden tot een totaal andere keuze om vooral niet op die ouders te hoeven lijken.

Omdat je bepaalde eigenschappen van die ouwelui niet ziet zitten, of omdat ergens in jouw geest een afkeer van gewoonten zorgt voor een standvastig plan zelf niet hetzelfde gedrag te vertonen. Ik heb dat met roken gehad. Afkomstig uit een echt rokersgezin (na WO2 was dat voor veel mensen normaal geaccepteerd gedrag..) waar ook de alcohol nog wel eens rijkelijk vloeide (succes moest gevierd..) had ik zelf nul behoefte aan beide verdovende middelen. Maar kreeg ik wel weer met de paplepel de liefde voor alles wat reed en vloog mee en werd me ook uitgelegd dat je nooit voldoende cultuur en geschiedenis tot je kon nemen. Waren zowel mijn pa als stiefpa beide echte automensen, ik koos toch in eerste instantie voor de luchtvaart, om er daarna via een vrij logische nieuwe keuze alsnog in terecht te komen.

Daarnaast hadden zowel mijn broer als ik een relatief grote verhaalkundigheid en zakelijk inzicht wat weer leidde tot dat wat wij beiden deden of nog doen. Bij anderen zie ik dat de creativiteit van moeder zich vertaalt in dochters, dat het sociale wat in sommige families diep in de genen lijkt te zitten, ook in de kinderen en zelfs kleinkinderen is terug te vinden. Of als de ouders van de tattoo’s zijn, de kinderen dat ook overnemen, dan wel precies andersom kiezen om dat nu net niet te doen. Net als geloof, doorgegeven via de generaties of de nodige scholing. Van sommige mensen snap ik niet hoe ze zijn geworden zoals ze blijken of bleken te zijn. Heb heel wat ellendelingen meegemaakt. Wat moeten dat voor ouders zijn geweest vraag je je dan af. Want als je zelf vals bent of overdreven jaloers, wat ging er dan mis in je genen?

Of als er erger stoornissen optreden die je dagelijkse handelen beinvloeden? Denk aan mensen die het verkeerde pad op gaan. Pedofielen, verkrachters, overvallers, plunderaars of linkse revolutionairen. In dat laatste geval is het vaak toch een kwestie van opvoeding in een kneiterlinks milieu. Met waanvoorstellingen over de ‘ideale wereld’ of zoiets. Dan wel zoals je ziet in door totalitaire of godsdienstgekke regimes bestuurde landen waar kinderen al vanaf de prille jeugd krijgen ingeprent wat de ‘enige juiste weg is’. Wat daar van komt merken we dagelijks. En met een uitgeklede zorgsector valt op spoedig herstel niet te rekenen. Leren leven met de waanzin…..Geen fijn idee. Maar ach, in ons aller genen zit ook een oerdemocratisch genenstekje dat iedereen de kans geeft om zich te ontwikkelen. Dat onderscheidt ons ook van die dictaturen. Gelukkig maar…. (beelden: eigen archief)

V.V.T.

V.V.T.

Let eens op als je dat wilt (of doe het voor mij..) in al die media die je ziet op tv, bij het volgen van de sociale media, of zelfs in geschreven uitingen. Dan zie of hoor je vaak dan dat we steeds meer de verleden-tijds-vorm uit de Nederlandse taal verliezen en men bij redacties of presentatoren gemakshalve kiest voor de moderne tijd.

Ook al speelde een nieuwsfeit zich een paar dagen of zelfs maanden tot jaren geleden af! Wat daaraan ten grondslag ligt kan slechts worden verklaard uit gemakzucht of een matige beheersing van de taal waardoor je de verleden-tijds-vormen van een werkwoord niet meer beheerst. ‘De agent ziet de verdachte en schiet hem neer. Toch loopt de verdachte door, springt achterop een brommer en verdwijnt. De agent schiet nog eens gericht maar mist de verdachte. Heeft u meer informatie over de verdachte bel dan met………’. Als ik dan lees of hoor dat dit feit zich 6 maanden geleden afspeelde ben ik al afgehaakt. Ergernis maakt plaats voor vervangende schaamte. Ik heb genoeg teksten, boeken en bladen gemaakt om te weten dat bijvoorbeeld een beetje redactie ook een taalkundig eindredacteur in huis heeft die eventuele taal/schrijffouten kan corrigeren. Opdat de presentatie van het geheel op 99.9% juiste wijze zal plaatsvinden. En dat dit nodig is blijkt wel uit het feit dat men lastige woorden die men naar de VT-vorm moet omvormen waar het dan nog wel redelijk goed gaat (vaak bij ondertiteling) ook weer naar een andere benadering weet om te buigen. Loopten i.p.v. liepen heb ik al gezien en ook spreekten als men spraken bedoelt. Is het taalonderwijs dan zo afgedreven naar een #iq80-niveau of aangepast aan het algemeen gemiddelde in dit land? Jeminee, een beetje bekend schrijver van boeken zou zich schamen over zoveel verval. En ja, ik mopper daarover, u wilt me wel vergeven. Wat in het verleden vergaf is als u dat deed en door mij in warmte geaccepteerd als u dit met verve doet…of deed…of is deet beter? Ik lees het wel….

Jeugdig bankier

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Mijn eerste baan was er een die je nu zou kunnen beschrijven als vooral een goede leerschool, harde les, tevens toevoeging aan mijn jeugdige ontwikkeling. En die eerste echte baan startte al toen ik zelf nog erg jong was. Ik was slechts 14 jaar oud toen ik op mijn toenmalige school werd geronseld door een (wat je nu noemt) H.R-Manager van een bank die dringend nieuwe mensen nodig had. Die bank, de erfvoorganger van de huidige ING, expandeerde toen al in rap tempo en men wilde in eigen kweek mensen naar een carrière in de financiële wereld begeleiden. Zo werd afgemaakt dat als je daar kwam werken (5,5 dag per week) je ook gericht middelbaar onderwijs moest volgen in de avonduren. Dat leek me wel iets. Net als een reeks van klasgenoten die dezelfde stappen maakten. En zo schoof ik in september 1962 aan in een tweetal rondvaartboten aan de kade van de Amsterdamse Keizersgracht voor mijn zgn. introductieweek. Helemaal 14 jaar oud! Een broekie, maar in mijn nette pak en gepoetste schoenen optisch en qua praatjes een hele bink. Op de fiets heen en weer en bij heel slecht weer in de tram die een prima alternatief vormde. Na die week werd er dan gekeken welke afdeling voor ‘jou’ het meest geschikt was.

Amsterdam - Van Woustraat met tram 4 552Ik kreeg de afdeling Kredieten toegewezen en kwam daar terecht als ‘jongste bediende’. Dat was behoorlijk hard werken. Administratief licht werk, afgewisseld met sjouwen van dossiers. Ook bijhouden van een index kaartsysteem. De computers van nu kwamen pas een paar jaar later in zwang. En waren toen net zo groot als die hele afdeling waar ik indertijd acteerde.  Ik deed mijn werk samen met een stuk of zes recruten afkomstig van soortgelijke scholen als ik doorlopen had,  die werden ingewerkt door lieden die al een jaartje langer op die baantjes hadden gezeten. Na een jaar werken schoof je dan zelf een stukje omhoog in de hiërarchie. In dat eerste jaar stelde je niet zo veel voor. Het was buffelen voor je geld en dat geld viel niet zo mee als je achteraf kijkt wat je dat eerste jaar in het loonzakje kreeg. Fl. 87,50 bruto! (omgerekend naar nu E. 40,00) Daar hield je dan iets van zeven tientjes aan over. Per maand! En daarvoor moest je echt nog pezen! Niks respect, niks aanzien, gewoon jongste bediende! Ik leerde er veel. Na een jaar buffelen schoof ik dus ook een plekje op. Andere administratieve handelingen, nieuwe taken, minder druk op de ketel. Ik begon me daar dan ook echt senang te voelen. Er verschenen ook nieuwe ‘’dames’ op de afdeling die me interesseerden. Want ook bij de (strikt gescheiden) vrouwenafdeling ging die opvolging zoals bij de jonge mannen. Elk jaar nieuwe aanvoer. Er vielen overigens ook mensen af die het niet vol hielden. Het was ook best zwaar.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ook al omdat je drie avonden in de week naar school moest en daarnaast huiswerk diende te maken. Een paar jaar later was ik zodanig ver dat ik mijn eerste diploma’s kon bijschrijven in mijn schoolregister en dat ik niet meer hoefde te lopen voor de heren directeuren die bij die bank lagere echelons deden sidderen. Na behalen van die diploma’s liep ik naar mijn eigen idee ‘vast’. Ik kon niet meer zo goed aarden. Had het gevoel ‘elders’ meer te kunnen verdienen en ook qua ontwikkeling bereiken, nam dus ontslag. De rest is geschiedenis. Maar wat ik er aan overhield is een gevoel voor orde en administratie dat me vaak heeft geholpen bij heel andere taken in het leven. De scholing hielp me om soms onlosbaar lijkende problemen te snappen en me taalkundig ook wat bij te spijkeren (ik leerde op dat punt nog wat door in aansluiting op…). De bank zelf bleef een plekje behouden in het hart Ik vond er mijn vrouw voor het leven, mijn oudste vriend (nog steeds), kortom het was niet voor niets en elke stap in een leven is nuttig en soms noodzakelijk. Alleen, als ik nu wel eens naar 14-jarigen kijk denk ik wel vaak dat het nog kinderen zijn. Echte kinderen. Een periode die mij toch in dat opzicht is voorbij gegaan. Meer dan een halve eeuw geleden was je als 14-jarig jochie gewoon werkvee met een missie. Het heeft me mede gevormd tot de mens die ik nu nog ben…….Zo. Dan weten jullie dat maar….(Foto’s Leo/Stadsarchief)

Eenzijdig begrip..

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Stel dat je te maken hebt met buren die elke dag die ‘God’ geeft lawaai maken. Die gillen, schreeuwen, met deuren slaan en muziek maken in de tuin als jij daar boven ligt te slapen. Wat zou dan je reactie moeten zijn? Ik denk dat ik tot moorden bereid zou zijn. Maar volgens bepaalde stromingen moet je dan open staan voor de wijze waarop andere mensen willen leven en begrip tonen. Het begrip krijgen komt dan vaak niet in het woordenboek voor. Zie maar eens in discussies tussen buren, of als het gaat om overlast in buurt of winkelcentra hoe die doctrine wordt toegepast. Zonder voor mopperende oudere jongere door het leven te moeten gaan, maar als jongelui de boel vernielen, rotzooi trappen en dingen doen die het daglicht niet kunnen verdragen dienen ze daarop te worden aangesproken. Dat was onlangs in Winkelcentrum Soest-Zuid duidelijk anders.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

In plaats van dat de gemeente de politie op het steeds maar groeiende groepje rotzooitrappers afstuurde vond men dat de winkeliers die daar zitten en klagen maar een cursus ‘’straattaal’ moeten volgen en daarmee die jongelui confronteren. Volgens de gemeente Soest zou de overlast dan snel verdwijnen. Hoe naïef kan een ambtelijk apparaat zijn?! Daarbij is het toch ‘Godgeklaagd’ dat winkeliers die daar niet zitten als sociale instelling, maar als hard werkende ondernemers het werk moeten doen voor een gemeente die weigert op te treden. Je zou er bijna een bataljon mariniers op af sturen. Dan is de boel zo schoon. Maar nee, begrip tonen, snappen hoe die rond lummelende lieden in elkaar zitten en de winkeliers met de schade en de troep laten zitten. Dat begrip is er dus niet voor de mensen die hun brood moeten verdienen en de huur voor hun winkels. Blijft opvallend.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Zelfde soort begrip wordt gevraagd van inwoners van kleine dorpen waar door kennelijk vrijwel verstandsloze bestuurders tien keer zo grote AZC’s worden gevestigd of van inwoners van wijken die worden geterroriseerd door jeugdbendes die het niet zo hebben op joodse medemensen of homo’s. Altijd maar begrip en respect op brengen en het vooral niets van die lui vragen. Soms vraag ik me af hoe lang we nog begrip moeten blijven opbrengen voor partijen en stromingen die ons maar steeds voorhouden dat we niet moeten klagen, maar moeten meebuigen met alles wat op ons af komt. Soms kan het ook te veel worden. Het verlangen naar verandering komt dan omhoog. Zoals blijkt uit de burgers die af willen van opgelegde EU-verdragen, van alle regeltjes, van onzinboetes, van politiemensen die nooit tijd hebben voor aangiften etc. Dan raakt het begrip op en zal er vanuit die groepen zgn. begripvollen wel weer gewezen worden. Maar voor dat laatste heb ik zelf dan geen begrip meer. Eigen schuld dikke bult! Toch?

 

Wat is dat toch met die Marokkanen?

Kunstwerkje 2

Wat is de aantrekkingskracht van het extremisme?

Voor de goede orde, mijn vraag is niet bedoeld om mensen tegen zich in het harnas te jagen. Het is niet bedoeld om te stigmatiseren, voordat weer iemand zich geroepen voelt me als racist of zo weg te zetten. Nee, het is een oprechte vraag. Telkens als we het hebben over extremisten, over mensen die anderen kwaad willen doen omwille van hun eigen geloof, komen vaak (jonge)Marokkanen in beeld. Nu kan dit komen doordat heel wat lieden vanuit dat Noord-Afrikaanse land deze kant op zijn getrokken om hier een ‘nieuw bestaan’ op te bouwen. Dan kom je getalsmatig al snel bij die lieden uit. Maar er zijn wel meer groepen in onze samenleving die qua statistieken best veel aanwezig zijn, maar die niet zo snel neigen naar extreme uitingen van hun eigen culturele achtergrond of geloof. Marokkanen zijn helaas oververtegenwoordigd in de criminaliteit. Ze zijn zelfs een eigen vorm van onderwereldactiviteiten (Mocro)gestart en bouwen die gestaag uit. Kennelijk is dat een logische ontwikkeling vanuit de straatjeugd die indertijd vaak al niet zo wilde deugen. Maar het is wel een gevaarlijke ontwikkeling. De strijd die men nu uitvecht met andere onderwereldgroepen is behoorlijk gewelddadig. En datzelfde beeld zie je ook bij de lieden die iets hebben met extremisten in het Midden-Oosten. Men reist graag af om de wapens op te pakken tegen alles wat in hun ogen niet deugt aan het westen, dictatoren, andere geloven etc.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het is dus de combinatie van het je niet thuis voelen in je nieuwe thuisland, de indoctrinatie op geloof, en een vorm van frustratie over gemiste kansen die kennelijk zorgen voor deze activiteiten. Onlangs was het wederom een Marokkaan die een aanslag wilde plegen op de Thalyss. Maar al eerder bleken juist deze landslieden goed voor heel wat ellende op dit terrein. Wat maakt toch dat deze lui zo snel omslaan van een straatboefje naar een keiharde strijder voor een zeer eenzijdig wereldbeeld en een archaisch geloof dat anderen wil of moet onderdrukken. Uit verhalen die ik toch regelmatig heb gelezen van reizigers die het land Marokko zelf bezochten kwam een beeld naar voren van vooral vriendelijke mensen die soms zelfs meerdere talen spraken, goed waren in handel en nijverheid, en waar vooral de steden vrijplaatsen waren voor liberale lui met goede omgangsvormen. Is het dan zo dat wij in onze streken de verkeerde Marokkanen hebben aangetrokken? Kan me niet voorstellen.

Actie B en L zondat 220407 013 (2)Ik heb er best wel een paar leren kennen, ook in mijn stad, en daarmee was het goed toeven hoor. Sommigen bereiken ook echt iets, komen verder, leren en maken carriere. Ja, je krijgt het niet voor niets, je moet er wel voor werken, maar dat moest ik als Nederlander ook. Ik schreef daar al eerder over. Is het dan ze dat veel vaderlanders deze mensen discrimineren of achterstellen? Wellicht komt dat wel eens voor, maar zeker niet stelselmatig. Kortom er blijven veel vragen over. Wellicht dat een van de lezers een antwoord kent dat ik nog niet heb meegenomen in mijn vraag stellende overwegingen. Maar dat er iets verontrustends zit in de constatering, ja dat wel. Is het dan toch de combinatie van opvoeding, opleiding en waar nodig oppakken wat de sleutel is tot succesvoller integratie van deze groep? Dan ben ik bang dat we nog even te gaan hebben. Want juist die punten zijn door de zittende politici niet opgepakt. Integendeel! Alleen al de vraag stellen zoals ik doe zorgt voor een ontkenning van alle negatieve aspecten en het uitlichten van de goede. En dat zorgt voor onvrede aan beide kanten. Voor zover er al sprake is van kanten natuurlijk.

Krekels en mieren…

OLYMPUS DIGITAL CAMERAHet verschil tussen mensen is soms best leuk om te bestuderen. De een is spaarzaam, koopt niets overbodigs, maar wat men koopt is dan bedoeld om een leven lang mee te gaan. Ketens als Action, Kruidvat of Blokker worden door hen gezien als een gruwel. De ander is veel meer van door het leven heen dartelen en genieten van de momenten van geluk die de aankoop van zelfs maar iets onbenulligs kunnen opleveren. Laat ik nu eens vaststellen voor het gemak dat beiden vooral moeten doen wat ze willen, er zit nergens een veroordeling in van welk gedrag ook. Maar wat je wel vaak ziet is dat die eerste groep er financieel vaak wat beter uitspringt dan de tweede. De mensen met de mooie en dure huizen, de fraai onderhouden tuinen en de auto’s van grote bekende merken zijn meer hun deel dan je bij die tweede groep vaak aantreft. Daar zijn de huizen kleiner, gezelliger, rommeliger ook vaak en meestal kom je er een grote liefde voor huisdieren tegen. Ook die kunnen zorgen voor daggeluk. Het is maar net wat je kiest. Ik weet nog goed dat dit fenomeen ook al zichtbaar was in mijn jeugd. Onze straat was een mengeling van mensen die het ‘goed konden doen’, middenstanders en arbeiders.

Voor de sfeer..... Allemaal op zoek naar het grote(re)geluk. Juist in die jaren dat Nederland veranderde zag je ook de scheuring ontstaan in de bevolking van die straat. Zij die spaarzaam waren verhuisden, veelal naar de betere buurten. Het nieuwe Buitenveldert, naar een van de tuinsteden in het westen van Amsterdam en soms zelfs naar plaatsen buiten de hoofdstad. De middenstanders sloten vaak de poorten van hun nerinkje en gingen rustig leven van wat ze aan spaargeld hadden vergaard. Soms een baantje als portier of nachtwaker ergens, maar nooit zo hard werken als die arbeiders die sappelden voor elke cent die ze konden verdienen. Die waren min of meer gedwongen in die buurt(en) te blijven wonen. Maar richtten hun huizen wel in met alles wat het moderne leven te bieden had. Televisie, radio, tapijtjes op tafel, een beetje aardige keuken met douche en huisdieren…. Op 40-60m2 samenleven was nooit een groot genoegen met een heel gezin, maar met dieren er bij al helemaal niet. Soms kom je nog wel eens wat van die lieden tegen.

Nog steeds chique, maar ook dicht...Zoals ik onlangs deed. Ik liep door de hoofdstraat van wat ooit mijn leefomgeving was geweest (ik verhuisde toen ik 18 was naar een andere buurt) en zag een vent lopen die vroeger altijd al wat ouder was geweest dan ik. Beetje meer de generatie van mijn oudere broer. Vroeger het playboytype, haartjes in kuif, mooi pak. Reed op flashy brommers, versierde de meiden. Ik volgde anno nu zijn spoor. Keek waar hij heen liep en zag dat hij nog steeds in die oude straat woonde. Dat pak droeg hij nog, het haar nog bijna in gelijke snit. Nooit verhuisd, nooit de behoefte gehad. Spaarzaam geleefd of alles er doorheen gejaagd? Een uitzondering, dat wel. Maar wat ben ik blij dat ik ooit die stappen zette om de wereld toch eens van een andere kant te bekijken. Kostte wat, maar dan heb je ook wat. Nu nog eens zien dat we die villa bereiken met een Ferrari voor de deur….Zouden ze die bij de Action ook verkopen?

Indoctrinatie

HPIM4394Ik had een heel ander blogverhaaltje in gedachten. Onschuldig, terug kijkend naar een fenomeen uit de jeugd. Dat moest even wijken voor de waan van de dag. Die ellendige aanslag in Parijs! Waarbij wederom moslimterroristen actief waren die maar liefst twaalf mensen in koelen bloede vermoordden en er nog een aantal levensgevaarlijk verwondden. Daarna vluchtten de ‘Allah is Machtig’ en ‘De profeet is gewroken’ roepende daders in een Citroen richting een onderduikadres of wellicht een vliegticket naar het door hen gekoesterde woestijngebied. De aanslag werd uitgeoefend op de redactie van een kritisch magazine. Die werkten vooral met spotprenten en daarbij was ook de profeet Mohammed afgebeeld. Is dat iets ernstigs? Nou, in de ogen van vrije mensen in het beschaafde deel van de wereld niet. Maar voor geindoctrineerde lieden diep in dat altijd weer in het nieuws tredende geloof kennelijk wel. Je mag van hen ‘de profeet’ niet afbeelden en dat gebod leidt tot de dood. Waarbij men voor het gemak maar even voor eigen rechter speelt. De verhoudingen in de maatschappij komen daarbij op scherp te staan net als de tegenstellingen. Toch is los van het feit dat je met je poten niet aan de vrijheid van meningsuiting mag tornen (ik vind die persoonlijk vele malen belangrijker voor onze samenleving dan de altijd maar weer geclaimde vrijheid van godsdienst), de achterliggende indoctrinatie is iets waarover je je als normaal burgermannetje of vrouwtje de meeste zorgen moet maken. Stigma - 1

Fanatici hebben door de eeuwen heen gezorgd voor de meeste ellende en oorlogen. Dat indoctrineren is overigens een geraffineerd maar verder relatief simpel proces. Omdat wij mensen zeer gevoelig zijn voor wat ons door ouders, school, media etc allemaal wordt ingefluisterd of toegeschreeuwd. Of dacht je dat je zelf vrij bent gebleven van indoctrinatie? Vergeet het. Zelfs vrijzinnigheid of puur liberalisme komt voort uit iets wat je ergens van iemand hebt opgestoken of overgenomen. Je bent er ontvankelijk voor of niet. Waarom willen alle religies zo graag aparte scholen om de jeugd op eigen manier ‘op te leiden’? Juist! Zo ben ik ooit opgevoed in katholieke kring en was dat geloof op school tijdens de geschiedenisles, maatschapppijleer en zeker godsdienstlessen goed voor een grote afkeer van de ‘afvallige protestanten’ en de ‘heidenen’ die in de ogen van de kerk toen vooral bestonden uit ongelovigen. En bij die ongelovigen werden natuurlijk ook moslims genoemd. Waarvan er indertijd maar heel weinig in ons land te vinden waren.

Berlijn 1989Terwijl ik me toch redelijk kritisch ben gaan gedragen t.a.v. geloof en de RK kerk zijn die begrippen er zodanig ingebrand dat ik nog steeds af en toe met die blikken kijk naar mensen die vanuit een ‘ander geloof’ in de wereld om me heen actief zijn. Mensen die opgroeiden in het vroegere Oostblok waren als kind totaal geindoctrineerd met de leer van Marx en Lenin. Stalin stond voor hen op een voetstuk, de partijleiding kritiekloos volgend. Kijk wat je nu ziet in Noord-Korea. Het geloof in de eigen grote leider is onbegrenst. Van kind af aan er in geslagen. En zo is dat dus ook met die zgn. strijders voor het ware geloof. Ze zijn zo gek gemaakt met alle fabels en sprookjes, hun haat tegen het westen zo aangewakkerd dat ze ons de oorlog verklaren. Omdat ze overal zionistische of Amerikaanse complotten zien en elke tegenzet vanuit dat westen meteen ook ervaren als een ‘Joodse samenzwering tegen de islam’. Kijk en dan wordt het heel eng. Immers, acties leiden vrijwel altijd tot reacties, geen oorlog zonder dat je zelf ook verliezen leidt. Ook dat is een vorm van indoctrinatie. Omdat wij niet in staat zijn als mensen anderen te accepteren om wie ze zijn of waarmee ze bezig zijn. We willen domineren, onderdrukken, macht uitoefenen. Er in gebracht door lieden die dit zelf ook hebben ondergaan. Die weten ook niet beter. Al zijn ze wel verdraaid slim in het overeind houden van een illlusie. Het zou dus een goede maatregel zijn om godsdienstleer direct te verbieden, openbare scholen verplicht te stellen en alle uitwassen van welk geloof ook, uit te bannen. Misschien moeten we onze kinderen eens echt gaan opvoeden met begrippen als vredelievend zijn, tolerantie, onbevooroordeeld en niet haatdragend. En als ik die begrippen uit tik merk ik dat ze allemaal strijdig zijn met de meeste geloven. Kortom, dan is het een keuze of we nog langer geindoctrineerd willen worden. Zoals door mij….