Zo aan het einde van het lopende jaar overdacht ik me ineens dat mensen die ooit in 2000 zijn geboren intussen 22 of 23 jaar oud zijn en gewoon jong-volwassen. In mijn ogen, want ik stam nog uit die vorige eeuw zoals het merendeel van de bloggers en lezers hier, zijn dat nog kinderen, maar zo zit dat uiteraard niet in elkaar. Toen ik 20 jaar oud was en overigens al getrouwd, voelde ik me al een hele meneer en was er ook van overtuigd dat wat ik wist de enige echte waarheid was en dat waar ik voor ging ook de moeite waard. Datzelfde zie je nu bij veel van de jonkies wiens wiegje in deze eeuw heeft gestaan. Je ziet ze overal actief zijn in de klimaat/milieudiscussies en claimen dat alleen zij de waarheid in pacht hebben. Je ziet ze op straat bij ‘feesten’ of rellen, je ziet ze onderweg op de scooter of in de auto. Ze lopen achter hun eigen gevoel voor al dan niet bijgebrachte normen en waarden aan en vinden dat alles wat hun ogen zien meteen moet worden omgezet in verkrijgkracht. Immers ze zijn opgegroeid in welvaart en vinden een coronavirus en alles wat daarmee van doen had of heeft reden tot grote negatieve meningen over onze generatie of die daarna.
Hun grootouders en ouders maakten er (in hun ogen) een potje van en die moeten maar bloeden voor hun nieuwe geldingsdrang en verlangens. Zo verging het ons ook ooit. Immers onze generatie werkte keihard aan het wegwerken van de godsdienstzuilen en spruitjesgeuren thuis. Ook wij vonden onze ouders verstard, ouderwets denkend en de armoede van de jaren vijftig/zestig was een doorn in het eigen oog. We moesten van alles en nog wat ontdekken en de toen moderne tijd maakte dat we ook gingen reizen om met eigen ogen te zien hoe het elders allemaal ging. Parijs was de stad van de revolutie, Duitsland klom uit het dal van de Tweede W.O. en Londen toch het symbool van een gewonnen oorlog. We dansten op de Amerikaanse jazzmuziek, ontdekten de Beattle-mania, of gingen voor de Stones en vonden onszelf hele pieren.
Ik zie hetzelfde bij de Nederlandse jongeren van nu. Alleen maakten die geen armoede mee, speelt voor veel van hen het godsgeloof toch een mindere rol en is alles wat ze willen ontdekken met een muisklik bereikbaar via het WWW. Werkten wij vroeger vanaf onze 14/15e levensjaar en studeerden we daarnaast de blaren op de billen, tegenwoordig is werken iets dat je komt aanwaaien op je 20-21e. En valt er te kiezen uit welke studies of banen je zelf wilt gaan doen. Dat werd voor ons nog grotendeels door leerkrachten en ouders bepaald. En kon je als je geluk had onderweg zelf die keuzes nog iets bijstellen. Het leven was toen niet zo eenvoudig. Tegenwoordig spelen heel andere zaken. Cultuur verandert ook. De mentaliteit, het doorzettingsvermogen of zelfs de instelling om er iets van te maken. Uitzonderingen daargelaten. Ik ken er een stel die me zeer aanspreken. Maar zie ook een generatie die verwend overkomt, ons ouderen constant de maat neemt en vooral verwijtend de hand ophoudt voor gratis dit of dat. Hoe dan ook, we zullen er rekening mee moeten houden. Die oude revolutionaire tijden zijn voorbij. Solidariteit is verdwenen. Het selfiedenken kwam er voor in de plaats. En het nieuwe geloof gaat als een religie of doctrine over het klimaat. Uitgedragen door mensen die zelden hard hebben gewerkt of dat ooit zullen gaan doen. Een devaluering van het groepsdenken waarvoor het zelfzuchtige in de plaats kwam. Kortom, als je diep nadenkt kom je tot bijzondere overwegingen…(Beelden: Archief)
Altijdmijnmening 
Knap stuk!
LikeLike
Dank!
LikeLike
Ik denk dat wij vroeger de ouderen ook wel de maat namen. Ik kan met nog wel wat discussies met ouders en leraren herinneren. Wat ik wel vind, mijn mening, is dat de huidige jeugd teveel gepamperd wordt door de ouders. Ik ben zo bang dat zij straks niet met tegenslagen kunnen omgaan. En die tegenslagen, die komen er zeker.
LikeLike
Eens! Natuurlijk waren er (soms felle) discussies tussen ons, jongeren, en onze ouders. En die waren nog geknakt in de oorlog en keken heel anders aan tegen waar wij voor stonden toen. Maar dat waren heel andere onderwerpen dan tegenwoordig. Ik mis vooral de sociale gedrevenheid, al zijn de problemen natuurlijk ook anders. Wat bleef is de schrijnende woningnood voor jongeren. Die was toen zo, en bleef gewoon gelijk..
LikeLike
Ja precies vandaag 60 jaar geleden werd ik als 20jarige moeder. Ik was toen al 2 jaar getrouwd , nooit spijt van gehad . De huidige generatie gaat dan nog naar school en volgt een opleiding waar ze vrijwel nooit iets mee gaan doen en komen zonder praktische ervaring in de arbeidsmarkt terecht nadat ze eerst een jaartje zijn reizen.
Een verwende generatie die zich daar totaal niet van bewust is en het doodnormaal vindt. dat alles vanzelf gaat.
LikeLike
Het is opvallend hoe snel onze generatie kennelijk is vergeten hoe hard het leven vroeger soms was. We hebben de zalvende preken altijd klaar om wat nu gebeurt te zien als een normale ontwikkeling. Wij moesten knoeperhard werken om te bereiken wat we wilden. Je kocht niet op afbetaling, leefde niet van de lat, nee gewoon sparen en normaal je leven leiden. Kan niet meer. Als je niet in Azie hebt rondgereisd tel je niet meer mee. En wie gaat voor een modern leven met alles wat daarbij hoort wordt door de nieuwe generaties afgedaan als ouderwets. Nee, de nieuwe Middeleeuwen zijn hun doel. Nou ja, voor even dan…
LikeLike
Ik blijf zoveel mogelijk naar m’n eigen normen en waarden leven, dan maar ouderwets.
LikeLike
En gelijk heb je…
LikeLike
Mooi geschreven en grotendeels ben ik het met je eens. Wel moet je beseffen dat er ook veel armoede is, de zogenaamde kansarmoede. Jongeren die door hun achtergrond, beperking en gebrek aan opleiding niet aan de bak komen. De generaties voor hen niet en deze die na hen zullen komen ook niet. Die groep wordt alleen maar groter. Politici kijken liever de andere kant op als het over die groep mensen gaat.
LikeLike
Bepaalde zaken zijn niet los van elkaar te zien. Bedenk maar dat wij vroeger geen muilezels kenden die ons aan een studie of baan hielpen. Leraren bepaalden waar je ‘heen kon’ of mocht. Ouders waren veelal niet zo bemiddeld dat die je wel even hielpen aan banen of huizen. Dat waren de uitzonderingen. Tegenwoordig verwacht men echt thuis te worden opgebeld om die baan aan te pakken of dat huis afgeleverd te krijgen. Althans zo lijkt het wel eens. En als men dan thuis wacht op die telefoontjes ontstaan al die wereldvreemde en zgn. progressieve gedachten over multiculti, woke, klimaat etc. Werken voor je geld wordt gezien als iets vies….
LikeGeliked door 1 persoon
Als een uitkering even groot is als het loon van werken in een vuile fabriek. Wat wil je dan ?
LikeLike
IK zag gisteren toevallig dat men schoonmakers zocht in allerlei branches. Wordt 11.60E per uur voor betaald. 8 u werken is dan 92,80E per dag = 464,00 per week = E.1856,- per maand. Uitkeringen zijn lager. Onze Spoorwegen willen graag mensen in dienst, honderden! Krijgen ze niet. Ook op Schiphol zoekt men overal en altijd medewerkers. Vindt men niet. Het lijkt er op dat vooral de gedachte dat je niet beroemd kunt worden of meteen in twee jaar rijk reden is om niet keihard aan de slag te gaan….
LikeGeliked door 1 persoon
…. een generatie die verwend overkomt, ons ouderen constant de maat neemt en vooral verwijtend de hand ophoudt voor gratis dit of dat…
Waar ken ik dit toch van? 😏
LikeLike
De revolutie van toen was een andere dan die van nu. Zoals beschreven….ontzuiling toen, tegenwoordig vooral nieuwe verzuiling. En ook de saamhorigheid van toen tegen de selfiecultuur van nu….
LikeLike