Grote kerk in Woerden..

Grote kerk in Woerden..

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: woerden-beeld-bij-kerk-img_2488.jpg

Als oud-katholiek blijf ik altijd wel een grote interesse houden voor de kerkgebouwen die dit geloof door de eeuwen heen heeft voortgebracht. Vaak door vele jaren lang ambachtelijk bouwen onder leiding van zelf stevig gelovige architecten zijn heel wat monumentale kerkgebouwen in ons landschap verschenen. En ik gebruik die laatste term bewust, omdat kerken op afstand al vertellen dat ergens een woongemeenschap van godsvruchtige mensen te vinden was. Daarnaast waren de kerktorens prima uitkijkposten voor hen die vreesden dat hun dorp of stad door vijanden of pakweg natuurgeweld gevaar zouden lopen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: woerden-bonaventura-kerk-interieur-img_2491.jpg

Kwam of kom je op afstand voorbij een dergelijke plek is de toren van de kerk vaak de eerste kennismaking. Dat geldt zeker voor de stad Woerden. Stad met grote historie die al terug gaat naar de Romeinse tijden, maar dat is nu voor dit verhaal niet zo van belang. Men kent daar een enorm kerkgebouw dat je inderdaad op grote afstand al kunt bewonderen. Van dichtbij is het een meer dan indrukwekkend gebouw. De kerk kent een grote toren, (77 meter hoog) en een kruiskerkvorm waar dan weer kleinere torentjes op zijn aangebracht. Het geheel werd in 1892 gebouwd naast het zgn. Kasteel in deze stad, en staat inmiddels op de monumentenlijst. De fundamenten leunen ook nog eens op de resten van een kerk uit de 12e eeuw..

Onlangs bezochten wij deze stad en konden de kerk even van binnen bekijken.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pc050877_edited.jpg

Dat viel bepaald niet tegen. Indrukwekkende glas/lood-ramen met de nodige afbeeldingen, aparte kapellen voor o.a. de Maria-verering, keurige indeling, en men speelde er zachtjes Gregoriaanse muziek opdat de sfeer bijpassend was voor de bezoekers. Het gebouw is uitgevoerd in neogotische stijl passend bij de bouwperiode, en kent een fraai orgel dat werd gebouwd door Jos Vermeulen, een naam op dit gebied. De kerk is genoemd naar Sint Bonaventura die ik uit het rijtje bekende tot heilig verklaarden niet zo goed ken. Maar ik heb dan ook niet zo goed opgelet bij het uit het hoofd leren van die soort figuren. Blijft de conclusie dat dit een imposante kerk is en dat we er als geboren en getogen Nederlanders trots op mogen zijn dat een dergelijk instituut nog bestaat. Er gaat al genoeg verloren aan vaste waarden in dit land….Maar Woerden laat zien dat het ook anders kan… (Beelden: Prive)

Loterij…

Loterij…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: geest-2-.jpg

De kans dat je in een of andere loterij iets wint, ondanks alle andere verhalen die je moeten overhalen toch vooral loten te kopen, is vrij klein. Bij de meeste van die instellingen waar dit speelt is die 1 op de miljoenen. Tuurlijk, als de prijs bij de buren valt en niet bij jou is dat zuur, maar nog zuurder is de besteding van de instroom aan geld die men bij jou en mij weet binnen te halen door onze deelname. Met name de Postcodeloterij is er een die vooral lijkt te denken aan ons belang als deelnemers, maar achter de schermen geeft men grof geld weg aan de eigen organisatie of bevriende actiegroepen met een vooral (extreem) linkse agenda.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: tm7.jpg

En wat doen die dan met dat geld? Wel, reclame maken tegen alles wat voor ons burgers en deelnemers aan die loterij van belang is. De vlees/zuivelindustrie, reizen, rijden, kledingindustrie, slachtoffers van onderdrukking in landen waar men een gevoel bij heeft en zo meer. De controle op al dat gesponsor is relatief bescheiden maar wij als burgers dragen vrijwillig bij aan onze eigen ondergang door met deze organisatie te werken in de hoop op dat ene winstgevende lot. Wat zijn de ervaringen met al die prijzen trouwens? De meeste deelnemers maken kans op een doos koeken, een boekje, soms een of ander vaag ding wat je dan weer moet omzetten in actie om te komen tot enig voordeel en natuurlijk de Postcodeloterijfiets die ooit bij de honderden werd uitgedeeld.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pyongyang-5-images.jpg

Dat gevoel dat je dit keer een kleine prijs won en wellicht in de (nabije) toekomst een grote is voor velen een reden om gewoon door te gaan met meespelen. Immers ‘ je weet maar nooit’ en enige gretigheid is ons niet vreemd. Daarbij zijn er best wel wat dames die meespelen die Winston Gerstanowitz wel een lekker hapje vinden als hij bij hen op de bank zou komen vertellen dat zij een aardige cheque hebben gewonnen. Dat zij liever hem dan die cheque zouden benutten staat daarbij even terzijde. Met veel spektakel op TV lijkt het allemaal onschuldig, maar dat waren de bemoedigende klopjes op de wangen of schouders bij de jeugd van de NSDAP of communistische jeugdbond door Oom Adolf of Oom Jozef zogenaamd ook. Het venijn zit in de staart. En die staart is giftig. Voor de rest moet ieder het zelf weten hoor. Maar elke keer als ik weer een STER-reclame hoor van Wakker Dier of Milieu Defensie gericht tegen Shell of een of andere supermarktketen weet ik genoeg. De linkse bestuurders van de Postcodeloterij hebben weer geld uitgedeeld. En dat wordt benut tegen ons allen. Het rendement van dit alles verdwijnt schaamteloos in de zakken van hen die achter het hele concept zaten en zitten. Links l….n en rechts je zakken vullen. Altijd hetzelfde…. Er wordt gebeld…..even kijken of Winston voor de deur staat…. (Vrouwlief is me ver voor…) Beelden: archief/internet

Een broekje in de branding…

Een broekje in de branding…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: jogging-lady-3.jpg

….O jee daar drijft het weg, en ergens in de branding staat een hulpeloze vrouw… Een liedje uit een of ander ironisch en zeker humoristisch bedoeld cabaretprogramma van een jaar of 50 geleden. Ook toen al was het ‘broekje’ van vrouwen een dankbaar onderwerp voor zulke spottende teksten. Immers dat broekje was of is de laatste barriere voor een man (of lesbische vrouw) tot dat waar het in hun leven toch om draait. Los van alle andere functies die je er aan kunt geven is voor veel vrouwen zelf ook dat broekje, slipje, stringetje of anderszins als ondergoed dienende stukje textiel dus iets wat je normaal zo lang mogelijk aan houdt of beschermt.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 080205_dkny_01b.jpg

Het blijft me dan verbazen dat er tegenwoordig alles aan gelegen lijkt om dat frummeltje buiten beeld te houden voor spiedende ogen van anderen. Met een zekere inconsequentie tot gevolg. Immers, ik zag het deze zomer weer bij mooi weer en wind, vrouwen in rok of jurk op de fiets houden hun opwaaiende rokken helemaal naar beneden. Daardoor rijden ze met hun boodschappen of laptoptas aan het stuur met een hand laverend door het drukke verkeer maar hun ‘eer’ is gered.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: topless-strand-.png

Twee dagen later op het strand pakken ze zichzelf volkomen uit en dragen het kleinste stukje badtextiel met verve en showen alles wat ze op de fiets zo heftig verborgen hielden. En denk nu niet dat ik een oude toeschouwer ben die er op kickt, want dat is iets anders dan een cultureel fenomeen observeren. En zeker zijn sommige dames interessant om te bekijken. Maar in de breedte gaat het toch om die zelfbescherming van iets dat op een andere plek uitgebreid wordt geshowd. Nu is de vertrutting in onze maatschappij zeker heftiger toegeslagen dan sommigen willen toegeven.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: beachgirl-.jpg

Onder druk van immigratie en invloed van oer-conservatieven in landen waar men niet zo houdt van zelfbewuste en onafhankelijke vrouwen is bloot uberhaupt iets dat meteen in de ‘ban’ moet. Ook de vrouwenborst heeft het daarbij lastig, in sommige landen de mannentorso ook. Sociale media hebben zelfs een afdeling censuur waar je mee te maken krijgt als je het waagt om ook maar iets bloots te showen. Dat noemt men dan ‘pornografisch’ en kan je op een uitsluiting voor dagen of weken komen te staan. Terwijl je niets meer liet zien dan dat wat normale mensen in de spiegel elke dag kunnen aanschouwen. We drijven dus weg van ons eigen lichaam. We duwen onze handen omlaag om ons te beschermen. Maar we worden er niet leuker op. Ik ben een kind van de revolutie in de jaren 60/70. Het verbranden van de beha, het topless zonnen, vrouwen die baas in eigen buik werden. Helaas voor hen, de tegenbeweging is ingezet. We gaan weer richting de totale bedekking waarbij een blote enkel al taboe is. Kortom, terug naar de culturele Middeleeuwen. Ik gruwel al bij de gedachte…. (Beelden: Archief/Internet)https://www.youtube.com/watch?v=TneyM4-14ZA

Art Zuid 2025…

Art Zuid 2025…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: artzuid-img_2350-1.jpg

Al een reeks van jaren is het een traditie in onze stad, Art Zuid. Een erg aardige buitenexpositie van kunstzinnige zaken die door internationale makers worden bijgedragen en door een enthousiast team van organisatoren verdeeld opgesteld raken in het chique Amsterdam-Zuid. En wij, toch echte Mokummers, lopen daar dan met andere kunstliefhebbers graag in de zomer even langs die speciale route. Liefst om ons te verbazen over de inventiviteit en creativiteit van die mensen die van hun beeldhouwen, laswerk en/of zo meer moeten of soms net aan kunnen leven. Ook afgelopen maand maakten we dus een dag vrij om de editie 2025 tot ons te nemen. Nou…de hoog gespannen verwachtingen werden maar ten dele waargemaakt.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: artzuid-img_2351.jpg

Soms vraag ik me als oude meninggever echt af wat sommige van die kunstzinnige types beweegt om bijvoorbeeld het menselijk lichaam kubistisch af te beelden. Of wat ik moet denken van op elkaar gestapelde H-balken die zilvergrijs zijn gespoten in een vorm die ik vooral herken van de eerste de beste autosloperij. Maar ik miste deze editie toch het meest de echt leuke en creatieve uitingen met voor mij enige herkenning. Ik miste dus vooral de humor. Bij vorige edities moest ik nog wel eens lachen om wat men had uitgestald. Dit keer niet. Daarbij herkende ik wat werken van vorige edities en dat is toch een beetje een armoedeaanbod.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: artzuid-img_2343.jpg

Daarnaast mankeerde bij veel aangeboden kunstwerken een bijpassend plaatje met uitleg over wat ik stond te bekijken of wie het had gemaakt. Tuurlijk, er is een app, je kunt dus digitaal opzoeken wat je bekijkt, maar dat is mij net teveel moeite. Overigens zagen we ook bij sommige kunstwerken met wel zo’n plaatje dat er op stond ‘geen titel’. Kortom een hoop materiaal op elkaar gestapeld, als kunst uitroepen, maar zonder enige indicatie van wat die kunstenaar nou bezielde om dit zo te maken.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: artzuid-img_2341.jpg

Ik geef meteen toe dat ik erg ben van de herkenbaarheid. Zelfs als een menselijk lijf zonder hoofd wordt afgebeeld snap ik vaak wel wat men bedoelt. Kan zijn dat men onze burgemeester afbeeldt, omdat die als een kip zonder kop rondloopt in deze stad, maar dit terzijde. Stapels materiaal aan elkaar lassen of knopen en het dan op niks laten lijken, ik zou dat ook kunnen. Kortom het viel niet meteen mee allemaal. Zeker zaten er leuke stukken tussen. Niet alles was vuilnis, maar toch. We hebben wel eens betere edities meegemaakt. En laten we hopen dat bij een eventueel volgende editie alsnog kunstenaars en stukken worden gevonden die deze buurt extra verrijken. Dat verdient het evenement, de organisatie, maar zeker de bezoeker. Wij wachten dat wel af….Over twee jaar nieuwe kansen… (Beelden: prive)

Gradaties in geweld…

Gradaties in geweld…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: wick-4.jpg

Deze oude meninggever heeft nog een kleine afwijking naast al die interesses en voorliefdes. Ik kan soms helemaal verdrinken in fantasy/science-fiction of actiefilms. Waarbij ik de grootste voorkeur heb voor die scenario’s waarin de helden overtuigend winnen. Verliezen ze vind ik er meestal weinig aan. Competitie moet niet leiden tot afbreuk aan een heldhaftig personage. Man of vrouw, het maakt mij niet uit. Gewoon de beuk er in en waar het kan de misdaad of in-gemene types bestrijden en/of uitschakelen. Nu komt het genre in gradaties. Star Trek, Star Wars, Terminator, Mad Max, jullie kennen ze vast wel, maar dat zijn bijna sprookjesachtige verhalen als je ze vergelijkt met de filmcyclus rond John Wick, gespeeld door Keanu Reeves die je zou kunnen kennen uit o.a. de Matrix-filmreeks, ook al zo’n klassieker.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: ridders-en-vrouwen-5.jpg

Maar bij John Wick komt er nog een dimensie bovenop. Slechte mensen maken rondom hem hun hel mee op Aarde. Als rechtgeaard opruimer schakelt hij er per film tientallen zo niet honderden uit. Allemaal onzin natuurlijk, maar ik zit als liefhebber op het puntje van de bank en lach me gek. ‘Kan helemaal niet’, ‘hoe bedenken ze het’ en zo meer komt dan uit mijn mond en een zekere opwinding vult mijn lijf. Na afloop van zo’n film moet ik dan even bijkomen. Geweld zit normaal niet echt in mijn karakter, dus de overdaad aan wat ik zag moet er dan even uit. Een wandeling door de omgeving is in zo’n situatie soms handig. Onlangs zag ik uit die cyclus John Wick 4 en echt, als je denkt dat je alles al hebt gezien, hier komt dan een dimensie extra bovenop. Ik moest bijna aan de beademing toen de film was afgelopen….Maar gelachen….

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: mao-1-.jpg

Vreemd is dan wel weer dat ik irl niet tegen het bekijken van geweld kan. De wereld is een wrede omgeving, en dat wordt vooral bepaald door de ‘bad guys’ die vanuit een of andere haatdoctrine of dictatuur menen dat ze andere mensen (liefst onschuldige) wel kunnen martelen, verkrachten of vermoorden. Raketten afschieten op woonblokken, de schuld bij anderen leggen, hele landen innemen en plat gooien, het is allemaal wat veel soms. De ingegraven meningen van voor/tegenstanders zijn mij zeker ook een doorn in het oog.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: 1921-8.jpg

Hoe zou je in vredesnaam (..) voor een oorlog kunnen zijn, voor vernietiging van een volk of van onschuldige mensen als je maar een jaar of wat terug hoeft te kijken naar wat al die conflicten aan ellende hebben opgeleverd. En voor hen die menen dat Gaza of Oekraine erg zijn, in het verleden kenden we na WO2, Korea, Vietnam, Afghanistan, Golfoorlogen, de oorlogen tussen Arabische landen en Israel, de conflicten tussen Pakistan en India, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Alles draaide en draait daarbij om macht of de inzet van haatdoctrines die willen overheersen. Een ding hebben ze vaak allemaal in zich, een absolute hekel aan democratische landen. De dictatuur, al dan niet godsdienst-gestuurd, speelt voor die daders een belangrijke rol. Soms zou ik willen dat er meer John Wicks bestonden die juist die types uit de wereld zouden kunnen helpen. Maar ja, sprookjes zijn geen realiteit en met die laatste moeten we verder. Mag wat kosten? Zeker, ons budget voor defensie stijgt. Ik ben benieuwd hoeveel van die genoemde waanzinnige bedragen gaan worden besteed aan de dreiging van binnenuit. Maar daarover later wellicht nog eens. Nu eerst een aflevering van Star Trek bekijken… (Beelden: Archief/internet)

Wonen in stilte…

Wonen in stilte…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: p7240356_edited.jpg

De keren dat ik ergens te gast was waar het zo rustig was dat je er b.w.v.s. tegen de stilte kon leunen zijn schaars te noemen. Komt ook omdat ik er niet naar op zoek was of ben. Stilte is een schaars goedje in drukker worden landen en steden om ons heen. Toch zijn die plekken er wel. Gek genoeg ontstaat die rust en stilte ook omdat er weinig tot geen mensen wonen en zelfs dieren die geluid voort brengen er zeldzaam zijn. Het is daar dat veel mensen zich thuis zouden moeten voelen als ze de behoefte hebben aan die rust. Gek genoeg kiezen de meesten van deze types om juist daar te gaan wonen waar stevige dynamiek en achtergrondruis constant aanwezig zijn.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: dam-straatartiest-optreden-p8110228.jpg

Zoals in grote steden als de onze, niet ver van een vliegveld, haven of zelfs snel- of spoorwegen. Altijd met als argument dat juist daar werk te vinden is, goede scholen, en uiteraard goed OV of wegen waardoor je met de auto nog eens ergens heen kunt. Opvallend is ook dat er dan altijd lieden tussen zitten die zodra ze daar zijn neergestreken de behoefte voelen om die omgeving aan te passen. Het moet dan allemaal stiller, schoner, prikkelvrijer.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: sail2005.havendienst.p1010032.jpg

En dat snap ik als geboren en getogen kind van de grootste stad in dit land dan weer niet. Je hebt de voordelen van waar je bent komen wonen, accepteer dan ook de nadelen… En wil je dat niet, verhuis naar die stiltegebieden waar ik het in eerste aanhef over had of waar jouw plaggenhut vroeger heeft gestaan. Ze zijn te vinden in de regio’s Noord, Oost, Zuid en Zuidwest. Niet in de Randstad, niet in het Gooi, al lijkt dat soms zo, of in de Flevolandse steden. Het vraagt dus moed en doorzettingsvermogen om stilte te bereiken zonder je omgeving te willen veranderen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: hpim1848_edited.jpg

Je moet je spullen inpakken, nadat je uiteraard dat hutje op de heide hebt gevonden, je moet een verhuizer bellen, wellicht een aannemer om dat hutje nog even op te knappen, maar dan is de stilte die je wilde daar. Dat houdt ook in, geen winkels in de buurt, geen medische zorg op loopafstand, wellicht geen werk, maar je hoort wel het gras groeien of de wind door de takken van de bomen en verder helemaal niets. Dit verhaal loopt voor op een ander dat ik hierna zal publiceren en waarin die gekte van mensen om hun woonomgeving te veranderen nadat ze er zijn komen wonen voorbij komt. Zelf woonde ik ooit in de ooit zo utopische woonwijk Bijlmermeer. Prachtige ruime flats, veel groen, rust. Tot in 1975 de bevolkingssamenstelling zo drastisch veranderde dat wonen een last werd. Duur, maar ook weinig comfort over. Enorme geluidsoverlast, criminaliteit. Protesteren hielp niet, de Gemeente was en bleef stil, want…. Wij zijn toen verhuisd. Weg gegaan van de bron aller ellende. Het hielp. We woonden jarenlang weer rustig in dat nieuwe land. Het kostte iets maar dan kreeg je ook wat. Ik adviseer al die beroepsklagers over gebrek aan stilte het zelfde. En doe de voorspelling dat ondanks alles wat ons in Den Haag wordt voorgespiegeld, ons land niet rustiger zal worden in de toekomst. Integendeel….Dus….trek je conclusies….(Beelden: archief)

Gezongen liefde…

Gezongen liefde…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: actie-b-en-l-zondat-220407-011-2.jpg

Is er een gemene deler in de muziek? Ja zeker, in 80% van de alle teksten gaat het over de liefde. In al haar vormen en kleuren. ‘I love you’ en meer van die dingen komen vrijwel altijd voorbij. Soms gaat het over scheiding, afscheid, maar meestal over alle zaken die het leven mooi maken. Wie sommige titels letterlijk vertaalt vanuit het Engels zal zien dat die liefde ook fysiek wordt beschreven. ‘I want to make love to you’ gaat over meer dan bloemetjes en bijtjes, maar toch vinden hele volksstammen dit geen enkele reden om die liedjes niet luidkeels mee te zingen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: hals-2-.jpg

Ik denk dat men vaak de teksten niet zo snapt of zo, maar OK. Toch is het wel opmerkelijk dat onze soort in staat is om al zingend en kwelend onze liefde voor ‘die ander’ uitgebreid met anderen te delen. Of ons verdriet. Want wie zijn/haar liefde kwijt raakt gaat ook vaak zingen. En herkenning maakt succesvol. Dat zien we ook terug in de hitlijsten of Spotify-ranglijsten. Gaat het dan nooit ergens anders over? Tuurlijk wel, er zijn ook liedjes over steden, (Geef mij maar Amsterdam…) over het leven in gevangenissen (zie Johnny Cash..), het overleven of het delen van drankzucht (Jan Boezeroen). Vader Abraham had het over diens Smurfen, maar ook over dat kleine cafe aan de haven, om het over zijn ontuchtige teksten maar niet te hebben.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: singer-9-.jpg

Sommige artiesten bezingen de blijheid van het zichzelf kunnen zijn, beschrijven oorlogen (99 Luftballons) of hun al dan niet tevreden zijn met hun huidskleur (Kermit de Kikker). Maar dat zijn in het grote aanbod van songs best de uitzonderingen. Het gaat dus veelal over de liefde. Mannen, vrouwen, over en weer, op en neer, telkens weer. En dat is al heel lang zo. En daarmee hebben we een gevoelig thema te pakken. We zingen het uit als we met die ander of de relatie bezig zijn, maar zwijgen over de sleur, het standaard patroon, het uitgeblust zijn. Dan komen we meer terecht in de wereld van de spot en cabaretiers.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: wp_000796.jpg

(I don’t want to make love to you anymore….) Die liedjes komen vaak niet in de hitparade. Het moet immers niet te confronterend worden of te echt. Dan doen we er het zwijgen maar toe. In sommige culturen wil men dat zwijgen graag opleggen aan een ieder. Immers ontuchtige teksten zijn niet voor iedereen geschikt. Voor ons westerlingen werkt het echter nog steeds goed. Ben wel benieuwd, zijn er teksten of liederen waaraan jij als lezer van mijn verhalen een zekere herinnering aan hebt dan wel betekenis aan geeft?? Laat maar weten…. Intussen zing ik mij een weg….(I’m singing in the rain, singing in the rain, what a glorious feeling, I’m happy again….) Beelden: Archief/Internet

Onderscheid…

Onderscheid…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: img_6269.jpg

Een fysieke scheiding tussen culturen is iets wat we allemaal kunnen bekijken als we eens in onze al dan niet directe omgeving rondkijken. Niemand zal zich verbazen over het feit dat er heel andere mensen wonen in Wassenaar dan in pakweg Oude Pekela, maar dit soort scheidingen der geesten kom je ook al tegen in de grote steden. Tijdens de afgelopen Koningsdagen aan het einde van april maken wij dwars door de stad lange wandelingen om zo de feesten en vrijmarktjes te bezoeken maar ook te zien hoe groot het onderscheid is tussen hen die in bepaalde buurten wonen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: waterlooplein-p2210008.jpg

Zo is er een Amsterdam-Oost een enorme scheiding tussen wat er zoal in de Watergraafsmeer woont en de letterlijk hoger gelegen arbeiderswijken van oud-Oost. In de ‘Meer’ wonen veel Yuppen in fraaie huizen en appartementen waarvan de waarde veel ver boven de miljoen euri uitstijgt. De manier waarop men hier het oranjefeest viert is altijd sfeervol, beetje alternatief, maar ook echt gezellig. Kom je boven de Ringvaart loop je door Klein-Marrakesh en is het lastig om nog een Nederlands gezicht tegen te komen. In het chique Zuid gaat het net zo.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: plantage-middenlaan-p4080069_edited.jpg

De daar woonachtigen spreken een andere taal, en dan bedoel ik dat ze veelal met meel in de mond Nederlands praten. Daarnaast hoor je veel Engels, Japans, en zie je aan de ‘handel’ dat men zichzelf vooral antiekhandelaar waant. Vuilnis wordt hier niet verkocht. Daartoe ben je in Oud-Zuid in die oude buurt van de Pijp en zo meer welkom. Waar je weer vooral Surinaamse, Marokkaanse of Turkse mensen tegenkomt. Andere mensen, andere sfeer, maar zeker niet minder gezellig. Oranje verbindt de culturen. Ook als er veel onderscheid is in inkomen en studie. En ik ga er zonder meer vanuit dat dit voor ons hele (kleine) land geldt. Mensen zijn een product van hun afkomst, opvoeding of opleiding. De een koopt een huis voor een miljoen, de ander is blij de huur van deze maand te kunnen betalen voor een appartement van 50m2. Maakt niemand minder hoor. Leuk was ook dat ik in die dure Watergraafsmeer twee aardige jonge vrouwen hoorde praten met elkaar. De een had vroeger in deze buurt gewoond. Maar zou er nooit meer terug willen. Want die straten…. Ze woonde nu in het Gooi, was goed getrouwd en had vrij uitzicht op alle groen daar. Ze oogde als knap, jong, blond en reed vermoedelijk in een Tesla. Normen en waarden, het gevoel dat je je kunt verheffen boven je oude woonbuurt. Ook al zijn de huizen in haar oude buurt vrijwel net zo duur als in datzelfde Gooi…. Het kan verkeren…(Beelden: Prive)

Drank altijd een feest?

Drank altijd een feest?

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: bergerovka-01.jpg

Onlangs maakten we als volk een paar stevige feesten mee of keken tenminste toe hoe die verliepen. Het ene had van doen met een gewonnen bekerfinale door de club Go Ahead Eagles. Daar werden een paar dagen lang supporters en toeschouwers bij die belangrijke wedstrijd geinterviewd. Opvallende overeenkomst, veel van die lieden (mannen en vrouwen) waar katjelam van de drank die kennelijk dagenlang als de IJssel langs de betreffende woonplaats in de lijven van die lui was gestroomd. Zelfs een paar spelers bleken nauwelijks meer aanspreekbaar, want ‘feest’. Op de een paar dagen later gevierde Koningsdag zag ik in onze stad hoe alles wat drinkbaar was en alcohol bevatten de feestvreugde stevig verhoogde. Sommigen spraken al tegen lunchtijd met een dubbele tong.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: drank-3.webp

Dan moet je best het e.e.a. hebben weggeslikt. Nu is dat overdag allemaal niet zo problematisch, maar in de avonduren lopen die lieden nog wel eens tegen de verkeerde aan ( ook al dan niet dronken…) en zijn de resultaten tegenwoordig voorspelbaar. Aanranding…. Een mes, steek, pijn! Vroeger een uitzondering, tegenwoordig vrij normaal door de los geslagen jongelui die het beeld voor hun generatie en afkomst totaal verpesten. Dronken over straat lopen vraagt kennelijk om ellende. Mannen komen vaak nog wel redelijk thuis, voor meiden is dat een ander verhaal. Gezien de nieuwsberichten worden ze zelfs in nuchtere toestand al betast of op de billen geslagen bij het joggen, zijn ze in kennelijke staat en minder weerbaar is aanranding en verkrachting een serieus te nemen risico. Fijn feestje…..

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: uitmarkt-amsterdam-260806-008.jpg

Werd er vroeger niet gedronken dan? Tuurlijk wel, maar de maatschappij zat toen anders in mekaar, de geldstroom van de gemiddelde drankliefhebber ook. Men dronk in de kroeg tot het geld op was en ging naar huis. Een werkweek lag voor hem/haar en dan bouwde je weer een potje op om in het weekend nog een rondje te nemen of geven. Tegenwoordig tel je kennelijk echt niet meer mee als je niet elke dag aan de bierpomp hangt of cocktails tot je neemt. Festivals een fraai voorbeeld. Je wordt er niet alleen smerig van de modder, drinken hoort er bij om van de muziek en optredens te genieten. Maling aan de gevolgen.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: weekend-koninginnedag-300407-032-2.jpg

Zelf ben ik niet heiliger dan de nieuwe Paus hoor, sinds mijn 30e drink ik af en toe ook een glaasje, maar altijd met mate en zeker niet als ik nog moet rijden. Dat is een grens die ik niet over ga. Vreemde drankjes laat ik graag aan een ander, en miauwen over hoofdpijn doe ik alleen als ik weer eens wordt geveld door migraine. Niks katerigs, dan heb je teveel tot je genomen. Weet ik dan wel hoe dat is met dat constante drinken? Zeker, vroeger veel om me heen gezien. Zelfs op het werk van toen. Zaten best een paar drankzuchtige types tussen. En die reden vaak wel naar huis in die toestand. Ik had en heb er niks mee. Net zo min als met al die lallende feestgangers. Maar geniet vooral zelf van je feestjes hoor. Ik mopper hier wel….. en wie mee wil doen is van harte welkom. Ook als je zelf wel houdt van een kratje of een fles of twee per dag……:) (Beelden: Internet)

Pia’s Boogie…

Pia’s Boogie…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pia-b-3.jpg

Nederland gaat vaak slecht om met bekende lieden die op enig moment het tijdelijke voor het eeuwige verwisselen. Grote namen zijn, mits door een erfgenamenfamilie in ere gehouden of gekoesterd, snel vergeten. Neem nou Pia Beck. In 2009 overleden en eigenlijk totaal vergeten. Toch was dit een grote in haar muzikale verleden. Willem Duys (wie kent hem nog??) was er gek op en Pia was in jazzkringen een fenomeen. Ik vond haar zelf altijd wat glad als teflon en haar lach gemaakt, maar veel Hollandser kreeg je ze indertijd niet terwijl er toch een grandeur van internationaal succes aan haar hing. En dat laatste was niet onterecht want ze had best succes in de VS waar ze o.a. ereburgeres werd van steden als New Orleans en Atlanta. Dat is veel tegenwoordige hitjes met hun klierige stemmetjes niet gegeven.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pia-b-2.jpg

Pia was lesbisch en maakte daar geen geheim van. Haar partner was ooit getrouwd met de bekende DJ Pete Felleman. Magda, die partner, had uit dat huwelijk maar liefst drie kinderen en die voegden zich bij het verliefde damespaar. Beck verhuisde op enig moment naar het zuiden van Europa en opende aan de Costa del Sol een pianobar. Bij gebrek aan succes daarmee werd ze ook nog eens makelaar. Halverwege de jaren 70 was ze ineens weer terug en vierde de nodige successen. Ze maakte reeksen platen met de van haar zo bekende manier van spelen en zingen. Het aangepaste Engels paste helemaal bij haar optredens.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: pia-b-in-1975.jpg

En altijd die glimlach, Wegkijkend van de toetsen op haar klavier en met die typerende blonde haren omhoog. In haar latere leven ging het kaarsje wat uit. Haar muziek werd niet meer gedraaid en de ‘grote naam’ hielp niet om als gevierde ster richting het einde van haar leven te gaan. In 2003 nam ze nog wel afscheid van haar trouwe publiek. Een jaar na haar geliefde Magda overleed ook Pia Beck. 84 jaar, hartstilstand. En daarna stilte. Vergeten? Niet door mij. Ik was geen echte fan maar vond haar wel een fenomeen. En juist die moet je ook koesteren. Wat ik bij deze deed…..(beelden: Wiki/internet)