Ondanks alle goede wensen, onze dromen, verlangens en zo meer, werd 2017 toch weer een jaar zoals alle voorgaande. Met narigheid en ellende aan de ene kant en plezier en ontspanning aan de andere. Wereldwijd zagen we de impact van een nieuwe president in de VS wiens diplomatieke gaven net zo groot zijn als die van de veelal geloofsgekke terroristen die ons bestaan elke dag bedreigen. We zagen de groei van het wereldwijde wapenarsenaal niet afnemen. Integendeel. Net zomin als we zagen dat er een verbeterd inzicht is gekomen t.a.v. het milieu, integratie, criminaliteit en zo meer. Nog steeds wordt Europa overspoeld door economische immigranten die menen dat het geld hier voor ze aan de bomen groeit. Een onhoudbare situatie die ook in 2018 niet zal verbeteren. Als je dus wereldwijd kijkt is er weinig reden tot vrolijkheid of optimisme. Dat geldt ook als we kijken naar wat ons land nu weer als regering heeft gekregen. De combinatie die nu met elkaar het nieuwe kabinet-Rutte heeft opgezet zal naar mijn mening zeker zorgen voor nog meer verdeling in de samenleving.
Omdat men overeind wil houden wat men denkt dat goed is voor ons land, daarbij hele groepen verontruste burgers negerend die via hun stem een totaal andere mening zijn toegedaan. We gaan eens zien wat het allemaal brengt maar optimistisch wordt je er niet van. Net of men weg wil kijken van een samenleving waarin cultuur, taal en traditionele godsdiensten moeten worden ingeruild voor iets nieuws. Zoals een door Brussel gedicteerde politiek van pappen en nathouden. Die niet zal leiden tot verbetering van de situatie, maar juist verslechtering. Nee, ook op dat punt viel 2017 niet mee. Privé mag ik trouwens niet klagen. Ach er gingen als altijd dingen mis, andere waren juist weer hoopvol. Er was verdriet en we hadden soms enorme lol. Het derde boek van mijn handen en toetsenbord zit vast op technische invulling rond de uitgave maar dat zou in 2018 moeten kunnen komen tot concretisering. Ik zie daar zeer naar uit. Tenslotte is het best een heel verhaal wat ik daarin te vertellen heb.
Nieuw was ook dat mijn persoonlijke aanwezigheid op de sociale media nu ook via Instagram verloopt. Leuke aanvulling op de rest. Het bloggen leed wel een vervelend verlies toen afgelopen maanden bleek dat de aanbieder van o.a. mijn autoblog op een of andere manier in de problemen raakte en meende dat schrijvers dan niet meer betaald hoefden te worden. Dat leidde van mijn kant tot stille vingers op het toetsenbord. Op dat punt heb ik in het verleden al te veel negatieve ervaringen opgelopen. Jammer, maar helaas, dan moet het maar op andere manier. Schrijven gaat gewoon door. Toch een soort passie. Net als al die andere liefhebberijen die mijn leven deels inkleuren. En wat dat kleuren betreft, wat te denken van onze nieuwe aanwinst; Prins Percy!
Een schat van een dier dat zo mooi zijn eigen plekje in huis innam. Wat een geluk dat je dat plezier kunt gebruiken om het grote verlies (voor ons) van zijn huisgenootje Punkie op te vangen. Die moesten we na net twee jaar leven maar toch ook flink sukkelen met de gezondheid alweer definitief uitzwaaien. Doet nog steeds pijn. En verder genoten we van leuke tripjes, familie, vrienden, mooie steden, fijne terrasjes, lekkere hapjes en zo meer. Net zoals we dat in 2018 weer hopen te doen. En omdat wij menen dat delen ook iets in zich heeft wens ik u dit namens ons ook toe. Moge 2018 u brengen wat u ervan verwacht. Moge gezondheid en plezier, maar zeker ook liefde uw deel zijn of blijven. Tot in het nieuwe jaar!
Ik wens alle dierbaren, lezers, medebloggers, Facebookers, Twitteraars, vrienden, kennissen, (oud)collega’s, relaties en wie verder ook een heel fijn nieuw jaar 2017 toe. In goede gezondheid, geluk, vol plezier en humor. Moge het weer een wat beter jaar worden dan het voorgaande. Op naar de nieuwe kansen. Maar eerst….proost! Op het nieuwe jaar!
Ik weet nog goed dat ik net als alle andere keren in de afgelopen jaren aan het begin van een nieuw kalenderjaar begon met de hoop en de wens dat het eens een heel ander jaar zou worden. Een keer zonder ellende, terreur, oorlog, verdriet, armoede, onbetrouwbare politici, maar vooral met liefdevolle omgang tot elkaar, meer humanisme, sociale uitingen en daden, enz. enz. Op dat punt stelde ook 2016 weer teleur. De idioten en terroristen van hoog tot laag verenigden zich weer met de dictatoren qua dadendrang. De echte armen werden weer armer en de rijken een flink eind rijker. De politieke stromingen die ons land al rijk was kregen ter linker en rechter zijde steeds meer gezelschap van lieden die menen dat het altijd nog een tandje erger kan in retoriek of populisme. Het realisme mankeert meestal, Nederland is een aardig land, maar de rekeningen moeten voor de meeste inwoners gewoon betaalbaar blijven. Leven op de ‘lat’ is niet van deze tijd, maar een asociaal beleid dat omwille van de staatsbalans vooral de armen treft is natuurlijk ook niet meer te verkopoen. De afkeer van de politiek zette zich in brede kring van de samenleving door. Horen, zien en verzwijgen doet nog steeds opgeld in bepaalde ‘politiek correcte kring’ maar de uitslagen van verkiezingen in de hele wereld laten zien dat ‘het volk’ zoekt naar daadkracht en oplossingen voor soms compleet uit de hand lopende maatschappelijke problemen. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Op blogniveau was 2016 een relatief rustig jaar. Ik zelf sloot een paar specialistische bloglijntjes af. Vond mijn heil in Facebookgroepen met dezelfde insteek. Alleen de horecaverslagenblog bleef nog meelopen tot eind dit oude jaar. Hierna is het over en uit en gaat de stekker ook daar uit. Voor dat soort verslagen bent u wellicht nu al gewend geraakt dat ik die hier af en toe voor u neer zet. Persoonlijk en zakelijk zette ik een punt achter mijn eigen bedrijf, ging officieel een beetje met pensioen, ik deed er al eerder verslag van. Na 54 jaar werken mocht het wel vond ik zelf. 2016 was wat dat betreft een bewogen jaar. En een ding voorspel ik u; het wordt in 2017 niet veel anders. Net zo min als het ineens anders was in 1957, 67,77, 87, 97 of 07. Geniet dus maar van de oliebollen, hapjes en drankjes en doe voorzichtig met vuurwerk. Voor 2017 wens ik u allen veel geluk en een doorlopende goede gezondheid. Want zonder dat wordt het uberhaupt niet veel in het nieuwe jaar. Tot volgend jaar! En dat is morgen al!
Het was me het jaartje wel mensen. 2015, zo leuk begonnen, met vuurwerk, oliebollen, de beste wensen en zo meer. Maar al snel veranderd in een nachtmerrie toen barbaren toesloegen in Parijs en daar de redactie van een relatief onbelangrijk krantje om zeep hielpen omdat men daar de profeet van de heidenen had beledigd. En zo ging het jaar 2015 nadien door. Van alles aan politiek en militair gedoe, inbreuken op ons normale burgermansleven, angst, afkeer en scheiding der geesten. Want als een ding duidelijk werd in dit bijna afgelopen jaar, tegenstanders groeven en graven zich in en daar komt veelal weinig goeds van. Griekenland, vluchtelingen, Oekraine, Iran, Cuba en als altijd Noord-Korea. Privé was het overigens best een aardig jaar. We deden wat we moesten doen, we bereikten wat we wilden, keken rond waar we het leuk vonden en genoten van wat er werd geboden. We keken in het niet te verre buitenland, onderhielden vriendschappen die ertoe doen en breidden onze huisdierencollectie uit.
Met Punkie die als Pebbels binnen kwam maar een paar onderdelen liet zien die niet bij een vrouwtjespoes en bijpassende naam behoorden. Met zo’n geschiedenis als hij (…) achter zich liet is het een kat om vanaf zijn prille jeugd een mooi leven te gunnen. Hij is totaal anders van doen en laten dan de atleet uit 2014 die wij Pixel noemen. Springt die over ‘gaten’ heen van een meter of twee, is 40cm voor onze nieuwe telg te ver. Hij valt er dan tussen. Zit toch een ander karakter in. Maar allebei even lief en aanhalig. Het vervoer werd ook vernieuwd. De kleine zilveren springbok met zijn sportieve onderstel en trappelende paarden werd opgevolgd door een iets getemder versie in mooie blauwe kleur en als vijfdeurs versie uitgerust met de nodige luxe zaken. Gewoon met de kilometerstand op nul waar die bij de zilveren vanaf nieuw zo snel omhoogliep dat het bijna angstig werd. De ons bekende merkdealer deed een goed bod, wij stapten over.
Sindsdien zijn we al helemaal gewend aan die blauwe en ook aan de (teruggekeerde) luxe van vijf deurtjes. Digitaal zagen we wat mensen (soms via de zijdeur) verdwijnen, nieuwe gasten komen. We genoten van het bloggen en de sociale media, de groepen die we daar konden bezoeken en waar het goed toeven was zorgden voor staken van de activiteiten op de eigen blogs in die richting. Evolutie in het denken, doen en uiten. Hert huis werd van buiten geschilderd, we wisselden wat meubels om voor nieuwe. En zo werd 2015 een jaar als alle andere. Je verwacht er veel van, daarvan komt een groot deel ook uit. Maar er vallen ook wat zaken tegen. Plussen en minnen. We gedenken en herdenken, we vrezen en verwachten. Kortom, veel om over na te denken.
Nog maar een paar uur en we schrijven ook 2015 bij in het archief waarin al die geleefde jaren zijn opgeborgen. Net als de voorgaande. De balans kan weer opgemaakt, het nieuwe agendapapier ligt bijna maagdelijk voor ons opengevouwen klaar. 2016 komt eraan. Laten we er allemaal aan werken dat het voor ons allen een leuk jaar wordt. Zonder te veel geduvel. In goede gezondheid, geluk, veel genoegens en met veel liefde voor de mensen die ertoe doen. Ik wens het u allemaal toe. Op naar een nieuw jaar! Proost!
Altijdmijnmening 