Als ik terugkijk in de tijd zie ik ons als gezin met beperkt budget kijken naar de eerste televisie-uitzendingen van die tijd. Stiefpa had bij een van zijn handeltjes een Philips TV-toestel als betaling ingenomen. Meer een enorme glanzend opgewreven meubel met daarin een klein TV-toestel voorzien van een vrijwel rond scherm dat een groenachtig beeld uitstraalde. De bijbehorende antenne werd op het dak van ons huurhuis geplaatst waardoor stiefpa meer op het dak dan in de huiskamer vertoefde, want iedere meeuw of duif die voorbij vloog veranderde het beeld beneden in een ruisende brij. Hoe dan ook, we waren in onze woonstraat een van de eerste gezinnen met zo’n radio waarin ook beelden werden vertoond. En dat dan ook nog met zeer beperkte uitzendtijden. Voor ons kinderen waren er de woensdagmiddagen waarin de kinderprogramma’s voorbij kwamen.
Dappere Dodo, Kantjil en zo meer. In de avond waren er stichtelijke woorden per zendgemachtigde want die moesten allemaal hun eigen zuil bedienen. Geen onvertogen woord in die tijden, en natuurlijk altijd een opgeheven vingertje en de nodige handige tips. Later kwam daar het NTS-Journaal bij, en het weerbericht dat steevast door een vrijwel onzichtbare man met een lipstick op een glimmende landkaart werd ingetekend. Door de jaren heen werden de TV’s qua meubel kleiner, qua beeld stukken beter. En werd de programmering ook veel aantrekkelijker. Toch bedenk ik me bij het terugkijken naar een geschiedenisfeit uit de jaren twintig dat wij in ons land pas relatief laat de voordelen en plezier van de televisie ontdekten. Immers, de techniek van dat fenomeen was uitgevonden door de Schot John Logie Baird in 1926. Hij deed dat op het Royal Institute of London in beperkte kring, maar toch. Het zou nog dertig jaar duren voor wij in Nederland een goed werkend TV-programma zouden uitzenden voor de massa. De Amerikanen waren ons wat dat betreft al dik tien jaar voor, maar dat is in veel situaties zo.
Na de periode van de zwart/wit-tv’s kregen we kleur, stereo, kabel en nu dan digitale tv en kunnen we kiezen uit 20 aanbieders waar je simpel en tegen betaling qua vermaak voor kunt gaan. Denk maar aan Netflix in dat kader. Omroepen verloren hun kleur, de zuilen zijn gesloopt en de boodschap weer zeer eenduidig. De norm is wat de politiek sterkste stroming uitgezonden wil zien zo lijkt het wel eens. En afwijkende meningen wil men het liefst de mond snoeren. Wat nooit veranderde is het feit dat we voor dat hele bestel van ons via de belastingen moeten betalen. En je slechts indirect invloed hebt op de inhoud. Wie zich daar aan stoort kan naar de commercielen of de al eerder genoemde streamingsdiensten. Want het vingertje bleef op het publieke net. Alleen komt het nu van een andere sekte. In kleur, stereo en ook nog gedurende vele uren uitzenden. Maar het blijft een technisch mooi fenomeen. (beelden: Archief)
Altijdmijnmening 
Onze eerste televisie kwam halverwege de jare ’60. Toen was dat een heel gebeuren. Nu hebben we 24/7 programma’s op ontelbare posten, maar de magie is volledig verdwenen. Nog een duwtje en de TV zoals we die gekend hebben is volledig verdwenen. Internet en streamingsdiensten nemen het beetje bij beetje over.
LikeLike
TV wordt gewoon digitaal aangestraald, en de keuze uit al die aanbieders is ongekend momenteel. Ook wel handig want de vaak eerg eenzijdige en soms saaie programma’s van de staatszenders zijn meestal het aankijken niet waard….
LikeGeliked door 1 persoon
Toen mijn zus en ik jong waren gingen we bij de buren TV kijken want wij hadden er thuis geen.
Wij waren wel in onze straat het eerste huis met centrale verwarming, dat dan weer wel.
LikeLike
Toen ik nog heel piep was hadden we idd een buurman/vrouw die een stel kinderen toestonden op woensdagmiddag dat wonder der techniek te komen aanschouwen. Waren in onze straat de rijkeren der Aarde. Maar wij volgden al vrij snel met een eigen tv…:)
LikeGeliked door 1 persoon
Bij ons ook het verhaal van buren, in elke straat waren er wel een paar met een heus televisietoestel.
Series en kinderstukjes boeiden me als kind al niet, ik vond het aanstellerig en overduidelijk onecht, de lokale toneelvereniging bracht mooiere stukken.
Uiteindelijk heb ik het wel leren waarderen en zou de tv niet kunnen missen. Zonder streaming en films.
LikeLike
TV, daar heb ik moeite mee!
Ik krijg het idee dat de invloed van deze stroom van ‘schijnbewegingen’ (want dat zijn het; er lijkt iets te bewegen, maar feitelijk neemt alleen het oog dit zo waar) een verstorende factor is, welke een dieperliggende eigenschap van ons mensen aanwakkert.
Kijk eens naar wat bijvoorbeeld een WK-voetbal doet met de meute televisietoeschouwers…
“G O A L !!!!” …… en een massa mensen worden gelijktijdig getriggerd tot enige vorm van emotie! (Massahysterie. )
Wie worden hier ‘geleefd’? Iedereen ja, die zich inlaat met het kijken naar de wedstrijd, al dan niet live uitgezonden. Verre van natuurlijk! Dit Internet is ook zoiets; je weet uiteindelijk niet wie je bereikt en de energie die het oproept (èn kost) gaat zijn ongecontroleerde weg.
Ik vind TV maar niks, heb er geen, maar kijk bij (opgedrongen) gelegenheid wel eens mee.
Radio heeft mijn voorkeur, werkt niet zo als een magneet op me. TV is hypnotiserend en ja, velen voelen zich hier happy bij.
LikeLike
O ja, Als kind mocht ik wel eens bij een vriendinnetje verderop TV kijken, ijsco de ijsbeer. Dat was ook nog zo’n kast met een heel klein beeldje. Zowel Henk’s ouders als de mijne hadden rond 59/ 60 en TV die al wat minder kast en wat meer beeld was. Het gedoe met die antenne op het dak herken ik ook. Zelf hadden we pas eind jaren 60 onze eerste 2de hands TV , nog steeds zwart/wit al was de beeldkwaliteit toen al iets verbeterd. Daarna gingen de ontwikkelingen heel snel. Ik doe nog steeds niet streaming, heb niet zoveel behoefte films en zo.
LikeLike
Ik moest hardop lachen bij het beeld van je stiefvader die voortdurend het dak op moest om het beeld bij te stellen…
LikeLike
Hij zelf niet….integendeel….:)
LikeLike