Voor ons is in de periferie van de hoofdstad een stel leuke nog wat oorspronkelijke plaatsjes te vinden waar je bijna dorpse omstandigheden kunt vermengen met vriendelijk gedrag van de inwoners of een winkelaanbod dat ons past en aansluit op het te besteden budget. Gewoon even onderweg, vaste route, bekende winkels. Een daarvan is de Hema. En die ooit in Amsterdam opgerichte middenstandsketen kent een reeks aan filialen waarvan de meeste zijn voorzien van een (al dan niet klein) restaurant. Ik heb me in het verleden wel eens geuit over de krassende stoelgeluiden in die afdeling van de Hema, over Engelstalige bediening, over verschillen in broodjesbeleg etc. Maar er waait een frisse wind bij de Hema en de door ons vaak bezochte vestiging in een van die plekken ten zuiden van Amsterdam werd onlangs totaal vernieuwd. Alles er uit, zes weken lang gesloten, maar onlangs weer heropend.
Het lijkt wel of ze 150m2 extra winkelruimte er bij kregen, maar dat is zeker niet zo. Het nieuwe interieur oogt gewoon enorm ruim. Wat wel veel groter werd, het restaurant. Met leuke bankjes, hoekjes, goede stoelen die niet krassen, andere tafels en een aangepast menu. Het is nu op het oog opgewaardeerd naar echt horecaniveau en met een nieuwe staf (waar zijn de oude medewerksters gebleven? ) voelt het aan of je in een totaal andere wereld verkeert. De opening was zo druk bezocht dat wij op afstand toekeken, maar onlangs namen we de tijd en gingen voor het bekende bakkie thee met een lekker broodje. We vonden een plek aan een van de nieuwe ramen van het pand e n genoten. Een restaurant van toegevoegde waarde en passend bij de omgeving.
Het wat oubollige sfeertje van die oude Hema totaal verdwenen. Wat ook verdween was; de toiletruimte. Die werd verplaatst naar een plek ver van het restaurant, achterin de winkel, onhandig maar OK men heeft die faciliteit dus nog steeds, en is nu nog slechts toegankelijk tegen betaling. Kom je wel meer tegen bij die keten maar dan kent men daar een systeem dat je het te besteden bedrag voor die faciliteit kunt terughalen bij het bestellen van een (of meer) consumptie(s) in het restaurant. Nou niet in deze vernieuwde Hema. Maar liefst 90 centen moet je (digitaal) aftikken en anders kom je er niet in. Van terughalen is geen sprake. Kortom, die dure verbouwing moet kennelijk ergens vandaan komen ontdekten we. En dat maakt een bezoek aan deze mooie nieuwe Hema-vestiging toch even minder aantrekkelijk. Prachtig geslaagd die verbouwing, maar dat je dan dit soort maatregelen neemt is best wel heftig. Zou men ook in jouw buurt de Hema gaan verbouwen, bereidt je dan maar voor. Een deel van die kosten verhaalt men bij de bezoekers…. (beelden: Archief)
Wie mij een beetje volgt door de loop der tijd weet dat ik met tuinen en groen niet zo heel veel heb. Nou ja, wel om in te zitten en te genieten, maar niet om er ddw iets aan te doen om al dat groen te verzorgen. Eens per jaar scheer ik de heg, ik trek wat onkruid uit de grond als vrouwlief me het verschil uitlegt tussen wat moet blijven en gaan, maar daar houdt het wel op. Zowel voor als achter het huis zit ik graag in de open ruimte waar wij over beschikken, maar dan vooral om te lezen of iets te drinken. En tegelijkertijd kijken naar de overvliegende metalen vogels. Het was dus een grote verrassing toen ik tegen de lieve vriendjes die me uitnodigden om mee te gaan naar De Tuinen van Appeltern, gelegen in het land van Maas en Waal, bevestigend antwoordde. Ach, je moet iets doen voor het onderhoud van die vriendschappen….
Maar ik kom op mijn evt. scepsis van vooraf graag terug. Die Tuinen zijn prachtig en de bestemming meer dan de moeite waard. Ook als je zoals ik niets hebt met groene vingers of zo. Los van al dat groen of de gekleurde variantie van de begroeiing in de vorm van fraaie bloemen, zijn er ruim 200 tuinpartijen met huisjes, kunst, steenformaties, watervallen etc. Je loopt je een kriek, maar je weet soms echt niet waar je kijken moet. Volgens verklaring van het bedrijf zelf is het Europa’s mooiste en grootste tuinexpositie en ik geloof dat direct. Men heeft ook aan de kinderen gedacht, er is een soort speeltuintje, open velden met ‘wilde vogels’, een zelf te bedienen pontveer, je kunt er op twee locaties lekker eten en drinken en er is een shop voor hen die kruiden willen gaan telen of bijvoorbeeld boeken over tuinieren mee naar huis willen nemen.
Overal wordt informatie verstrekt, er bestaat een mogelijkheid om bij de kassa draagbare apparatuur mee te nemen die je bij elke uitstalling informatie geven over de planten en gebruikte materialen. Dat inspreken gebeurde op fluisterniveau, je veroorzaakt er geen last mee bij de medebezoekers. Een handige plattegrond helpt je de weg te vinden in dit doolhof vol fraais, en je moet een beetje aardig ter been zijn om alles te kunnen bekijken. Dat je nog wat zitplekken kunt vinden, zelfs koffieautomaten en water-tappunten is allemaal een pre.
Ook toiletten voldoende, niemand hoeft de route met gekruiste knietjes af te lopen. Ik was ervan onder de indruk. En dat wil iets zeggen. Geen liefhebber en toch….. Ben je gek op groen, bloemen en tuinen is dit een must. Je weet dan niet wat je ziet en het geeft je vast veel inspiratie. Entree is officieel E. 13,50 voor volwassenen, met drie Euro korting als je boven de 65 jaar oud bent. Maar er zijn ook allerlei kortingkaarten of acties te vinden als je even je best doet. Parkeren, wel op enige afstand van de ingang, kost je 3 euro per auto. Maar echt, je krijgt er iets voor terug en de echte liefhebbers zijn hier een hele dag zoet. Wij niet, wij reisden door. Maar dat hadden we dan ook van tevoren zo afgesproken. Vanuit Amsterdam was het 1u15minuten rijden om in Appeltern te komen. Goed te doen voor een leuk dagje uit.
Altijdmijnmening 