Tagarchief: geloof

Rode showroom…

Rode showroom…

Posted on by • Geplaatst in Geen categorie • Getagd , , , , , , , , , , , , , • 8 reacties

Rood is niet alleen de kleur van de liefde, het is ook de kleur van het internationale communisme. Bestaat dat dan nog? Jawel hoor, alleen noemen veel ‘roden’ zich tegenwoordig ‘groen’ om de anti-sentimenten wat te dempen. Echte roden zijn er ook nog steeds. Neem China, dat ondanks haar welvaart en voor sommige mensen een prima plek om zaken te doen of zelfs te leven, nog steeds volgens de regels van Marx en Mao is ingericht.

Nog zo’n land waar de rode vlag dagelijks wappert is Noord-Korea. Beetje mysterieus, altijd maar agressief met raketten bezig en officieel nog steeds in staat van oorlog met de Zuid-Koreaanse buurstaat. Er even heen reizen om rond te kijken is best lastig, de restricties zijn groot. Maar voor mijn Russische digitale vriend die zo graag vliegt en reportages post (ik schreef er een blogje over op 30-6 jl) is een trip als toerist naar dat afgesloten land kennelijk wel mogelijk.

Moet je vanuit Rusland wel via het Aziatische deel van dat land reizen en daarna overstappen op een vliegtuig van de Noord-Koreaanse luchtvaartmaatschappij. Door alle boycots tegen het communistische Kim-regime vliegen die lui uitsluitend met Russisch (ex Sovjet) materieel en die vloot wordt met veel kunst- en vliegwerk in de lucht gehouden.

De Russische broeder uit dit verslag ging in een groter gezelschap van toeristen naar de Noord-Koreaanse hoofdstad en wat hij daarna liet zien was voor mij best verbijsterend. Ik ken het communisme vooral vanuit Oost-Europa waar het tot 1990 de toon aan gaf vanwege de Sovjet-dominantie daar, en wat je dan observeerde en meemaakte was niet iets om meteen over te willen zetten naar onze (toen nog) vrije samenleving.

En de verloedering van huizen, straten, industrie en mensen was redelijk groot. Niks daarvan in de stad PyongYang. De straten zijn onberispelijk, geen grofvuil te zien (een studiereis door het linkse Amsterdamse college zou wellicht goed zijn om de troep op straat die hier welig tiert eindelijk eens aan te pakken). Het verkeer rijdt rustig, de gebouwen meer dan imponerend en er is bij (ver)nieuwbouw rekening gehouden met veel groen dat er ook tiptop bijligt.

Er is veel openbaar vervoer, in meerderheid uitgevoerd door wat kreunende trolleybussen, maar toch. De (Chinese) fiets is er ‘in’, de jeanskleding onzichtbaar. Daar heeft men een verbod op afgekondigd omdat dit de klassenvijand zou promoten. En denk nu niet dat ik in mijn observaties niet door heb hoe deze rode showroom in elkaar steekt. Tuurlijk ken ik de nadelen en gevaren van dit onderdrukkende en totalitaire regime.

En als ik het nog niet wist dat werd me dat door de beelden opnieuw duidelijk. Tientallen meters hoge beelden van de familie Kim en voorouders, de verheerlijking van de strijd tegen ons in het vrije westen….het is allemaal terug te vinden. Maar je ziet ook dat de auto’s die er rijden niet bestaan uit krikkemikkerige oude Sovjet-bakjes, nee Toyota, Mercedes, BMW, en de nodige Chinese auto/truckmerken bevolken de brede boulevards. Waar in strakke uniformen (inclusief witte handschoenen en zo’n stokje waarmee het verkeer aanwijzing krijgt) agenten dat niet al te drukke verkeer in juiste banen leidt.

Alles wat je ziet is theatraal van omvang, optisch een modelstaat. Uiteraard ging de reis van mijn reporter uit Poetin’s Rusland in eerste instantie (later wel) niet naar de buitengebieden. Propaganda en controle houden de indrukken van de bezoeker vooral vast in die model-hoofdstad. Met jonge en oudere mensen die de Kim’s net zo vereren als christenen hun Jezus of moslims hun Mohammed. En in die religies is vaak geen plek voor andersdenkenden of critici. Later zal ik hier nog eens op terug komen. Maar dit verslag wilde ik jullie toch niet onthouden. Omdat het een verbijsterend beeld geeft van een land en stad achter enorme muren van prikkeldraad en afkeer van alles wat westers of Japans is. Zelfs voor een Rus uit een tegenwoordig bepaald wat minder democratisch land afkomstig moet dit een bijzondere ervaring zijn geweest. Een ervaring die hij overigens zonder commentaar deelde. En ik was daar heel gelukkig mee. En weet meteen waarom wij die rode vlaggen nooit zouden moeten willen omarmen. Ook al hangt er tegenwoordig een zgn groen luchtje aan…Dan zeker niet! (Beelden: Internet)

De wegwijzer…

De wegwijzer…

Posted on by • Geplaatst in Godsdienst, Historie • Getagd , , , , , , , , , , , , , , • 16 reacties

Voor ooit katholiek opgevoede types zoals ik was Petrus de man van de toegangspoort tot de Hemel. Een mooi beeld vanuit het jeugdig perspectief van een toen nog overtuigd gelovig kind dat er ergens achter die wolken iemand op een oude krakende zetel zat te wachten tot jij in je zielsvorm langs zou komen. Net als miljoenen mensen voor je en even zo velen na jou. En Petrus zou dan na aankomst beslissen over jouw lot. Hij wees de weg naar drie opties (katholieke geloof is daarin uniek..). Je kon meteen door de Hemelpoort en kwam aan de zijde van Christus en diens vader in een goddelijk paradijs terecht. Nooit meer zorgen, altijd licht. Wat je daar als zielsgelukkig mens mee moest weet ik niet, maar voor een kind was het aardig overtuigend om tenminste een soort van net leven te leiden.

Had je de pech dat je met foute vrienden omging of dat je te veel hield van vleselijke lusten dan wel materiele zaken, was de kans groot dat Petrus je terug verwees naar het zogeheten Vagevuur waar je een soort stoomcursus netheid en gelovig zijn kon ontvangen, opgelegd door overleden nonnen of engelen die stage liepen daar. Mocht je dan berouw tonen en je alsnog wijden aan dat wat God van je verlangde ging je in tweede termijn weer terug naar Petrus en deed die de deur naar optie 1 voor je open. De derde verwijzing was de ergste. Dan was je pas echt een zondaar geweest en stuurde Petrus je rechtstreeks naar de Hel. Een vurige optie en geen weg meer terug.

Voor ons kinderen was dat best iets om bevreesd voor te zijn, want ook wij deden wel eens dingen die niet konden. We waren brutaal tegen onze ouders of we aten geen spruitjes…. Later begreep ik dat die Hel vooral bedoeld was voor hen die op joden hadden gejaagd tijdens de oorlog, hun vrouwen hadden vermoord, alleen maar bezig waren geweest met mensen afzetten en bedriegen maar vooral ook dat geloof overboord hadden gemikt en waren gaan leven volgens de normen van de Duivelskerk. De knoet zat er aardig op bij de katholieken en nog steeds staat die Petrus spreekwoordelijk voor de poort tot de Hemel. In werkelijkheid was hij de rots waarop Christus zijn nieuwe kerk zou bouwen. De man was een van de 12 apostelen, verloochende zijn meester bij diverse confrontaties met vijanden van Jezus maar werd uiteindelijk tot de allereerste Paus van het nieuwe christelijke geloof. En dat nog tijdens de dagen van de wrede Romeinse keizer Nero.

Niet meteen de fijnste periode in de menselijke geschiedenis. Daarnaast heette die Petrus vroeger ook nog Simon of Simeon, dus deed aan identiteitsfraude. Neemt niet weg dat hij binnen de grote Kerk van Rome een bekende naam is geworden en de centrale basiliek in Vaticaanstad naar hem is genoemd. Na hem kwamen diverse (al dan niet zelf benoemde) Pausen op de christelijke troon, velen van hen zijn ons nu onbekend. Petrus zelf kwam gruwelijk aan zijn eind, want het christelijke geloof was toen nog niet meteen goed ingevoerd bij de Romeinen. Neemt niet weg dat hij wellicht toen al die troon in kon nemen en zijn moordenaars als eerste daders naar die beruchte Hel heeft gestuurd. Blijft een mooi verhaal zoals er vele zijn in de beste katholiek/christelijke tradities. Ik zelf raakte als jong ventje van het gelovige spoor af toen ik ontdekte dat er op Aarde wezens rond liepen die vaak heel aantrekkelijk waren en waarmee je ook een heleboel lol kon maken. De gang naar de kerk werd minder en minder. Dan is het wel duidelijk waar ik wellicht ooit zal eindigen. Dan maar hopen dat die stage lopende engelen er zijn om me een bijspijkercursus te geven. Mocht ik de kans krijgen zal ik dat dan laten weten. Kans is klein, ik weet het, maar toch. Voor nu…ik hoop dat eenieder dit blog leuk genoeg vond om het te lezen…. (Beeld: Internet/prive)

De lof der naaktheid…

De lof der naaktheid…

Posted on by • Geplaatst in Cultureel, Godsdienst • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , • 11 reacties

Al eens eerder berichtte ik hier over het feit dat alleen al in ons land ruim 2,5 miljoen mensen regelmatig tot vaak naakt in de rondte stappen. Het bloot zijn niet zien als iets wat zondig is of andere mensen kwetst maar gewoon accepteren dat naaktheid hoort bij het mens zijn en het volledig bedekken van een lijf niet. Tuurlijk als deze cijfers (bron: http://www.blootgewoon.nl) kloppen lopen 15.5 miljoen mensen nooit bloot in de rondte maar deze berekening kan dan ook worden toegepast op bepaalde andere culturele stromingen die hardnekkig hun wensen en verlangens dan wel uitingen bij een meerderheid van geloof of cultuur er door willen drukken en dan over die getallen van de meerderheid niet willen praten. De blootgenieters zijn veelal bescheidener van aard.

Die vinden niet dat er speciale blootruimten moeten komen waar zij op het werk even kunnen gaan zitten mediteren, of die vinden dat zij op het werk gewoon bloot moeten kunnen functioneren. In de Tweede Kamer komt je geen bloterikken tegen want dat loopt de linkse of rechtse natie te hoop. Het afkeuren van bloot is overigens een historisch en geloofs/cultureel ding. Immers, die oude Eva, de oermoeder aller volkeren (ik beschreef al eens eerder hoe zij bijdroeg aan de verspreiding van haar familie over de Aarde van toen..) was ooit naakt en liet zich door een slang inpakken. Als onderdeel van de toorn Gods moest zij toen gekleed het Paradijs uit.

Dat zit nog steeds diep bij die culturen die zich baseren op al die oude boeken zonder plaatjes. Maar in feite is een wereld zonder naaktheid ondenkbaar. Ik weet niet wie van jullie volledig gekleed naar bed gaan, inclusief puntmuts, bedsokken en zo meer, maar dat is niet meer van deze tijd en ook nog eens ongezond. Mensen die de hele dag hun lijf inpakken en buiten de zon blijven (ik pleit ook niet om daar de hele dag met je blote lijf in te gaan liggen hoor…) lijden onder een vitamine D gebrek. Mensen die als naturist door het leven gaan leven vaak relaxter en langer.

Daarbij missen zij een stukje schaamte en accepteren andere mensen veel sneller als onderdeel van ons aller natuurlijke mensheid. Waar anderen toch vooral kijken naar af/herkomst of de gedragen kleding als uitingsvorm. En die verbergen van alles onder die verhullingen omdat ze bang zijn de confrontatie met andere blote lijven niet aan te kunnen. OK, mooie jonge lijven, hoe aantrekkelijk ook kunnen confronterend zijn als je zelf niet als filmster bent geboren, maar verder is ons menselijke ras op vrijwel alle vlakken gelijkwaardig aan elkaar. En is maar op een manier te duiden, mannen en vrouwen die zorgen voor nageslacht en daarna met elkaar verder gaan in goede harmonie. Mij gaat het niet om jullie allemaal uit te kleden hoor, verre van dat. Maar bedenk maar eens hoe ver jij zelf bent afgedreven van die naakte ‘ik’ die je ooit was. Kon je er van genieten toen je nog jong was of doe je dat nog nu je maling hebt aan anderen? Ik ben benieuwd. Zelf vond ik het ooit confronterend om in de sauna met allerlei mensen die ik vooral zakelijk kende te vertoeven. Later werd het heel normaal en steeg het respect en daalden de drempels. Maar het is vooral ook een stelling om duidelijk te maken dat wij volledige aankleding (van vooral vrouwen) wel met respect willen behandelen maar ontkleding niet, terwijl het aantal blote mensen dus jaarlijks toeneemt. Is dat dan toch een kwestie van fatsoensnormen die ons meer liggen dan die minderheid die niets claimt maar gewoon geniet?? Ik ben benieuwd of jullie anno 2024 qua mening zijn veranderd op dit punt…. (Beelden: Archief)

Jeugdig onbenul…

Jeugdig onbenul…

Posted on by • Geplaatst in Algemeen • Getagd , , , , , , , • 15 reacties

Veel jonge mensen die ik zoal om me heen zie of observeer zijn weinig bezig met belangrijke zaken die mij op mijn huidige wat rijpere leeftijd nog interesseren. Ik hoop dat ik niet te veel veralgemeniseer, maar in onze jeugd werd je altijd met de neus op de feiten gedrukt en was de wereld er een waar toch veel gebeurde dat de aandacht trok. Zo waren er de inval in Hongarije door de Sovjets in 1956, dezelfde soort aanpak van de in 1968 naar vrijheid snakkende Tsjechen, de inval in Afghanistan door dat zelfde Sovjet-leger en de oorlog in Vietnam die door Fransen en VS werd gevoerd tegen het communisme. Het vormde de persoonlijk geest. De berichtgeving veelal neutraal tot licht gekleurd anti-communisme. Daar dacht ik als jong ventje best over na.

Niet dat ik nu meteen een afkeer kreeg van die communisten in die verre landen, want hun propaganda werkte zo dat je best wel iets goeds kon vinden als je met een zonnebril op aan die landen dacht. Het onbenul van de jeugd zullen we maar zeggen. Toen ik zelf die landen bezocht en ontdekte hoe men met meer dan scherpe grensbewaking en een ongekende controle door interne geheime diensten de bevolking onder de knoet hield en elke vorm van liberalisme de kop indrukte wist ik genoeg. Wijsheid komt met de jaren. Dat gold ook voor andere zaken. Als je jong bent wil je ook geloven in eerlijkheid, oprechtheid, en zulke zaken. Als je later nuances weet te vinden zie je dat dit vaak loze kreten zijn en dingen meestal niet zo zijn als ze worden geshowd of uitgedragen.

Gedrag van mensen in het algemeen geldt hetzelfde voor. Hoe vaak stootte ik niet de kop tegen die van mensen die me in de maling wilden nemen of voor eigen belang winnen? Ook dat leerde ik door de jaren heen te doorgronden. Ging in 90% van de gevallen goed, maar soms trapte ik er toch nog in. Maar, goed geleerd is oud gedaan. Leerschool van het leven is soms hard en sommige mensen hebben vaak zo hun eigen agenda. Met dat in het achterhoofd kijk ik anno nu vaak naar al die schreeuwers, claimers, betweters, verwijters, haatzaaiers en zo meer die juist op jonge leeftijd menen dat slechts zij door een of andere god op aarde zijn gezet om die planeet van ons te redden, de mensheid te leiden, ons allen her op te voeden maar vooral te overtuigen van hun gelijk. Jeugdige onbenullen dus.

En vaak te vinden in kringen van partijen die het met de waarheid niet zo nauw nemen. Immers, zalig zijn de simpelen van geest. En laat de kinderen tot ons komen, credo’s die nog steeds opgaan als je jeugdigen in jouw doctrine wilt opnemen. Onbenul werd en wordt gevormd in jeugdbewegingen, universiteiten, hogescholen en zo meer. De resultaten nu al zichtbaar op straat en in de media. Jeugdige onbenullen die niets snappen van de geschiedenis, menen dat je alles kunt veranderen en dat in de toekomst een lading goud op hen wacht. Net zoals wij dat als kinderen meenden of als studenten van toen. En alles wat in de weg staat moet opzij geduwd. Onbenul…..Ik ben benieuwd naar hoe jullie, lezers van mijn verhalen, daar op zullen reageren. Geloof je nog steeds in hetzelfde als toen je pakweg 14 of 24 jaar oud was? Of heb je intussen bijgeleerd en wellicht zelfs tot totaal andere overtuigingen gekomen?? Ben benieuwd…….(beelden: archief)

Keuzes maken…

Keuzes maken…

Posted on by • Geplaatst in Politiek • Getagd , , , , , , , , , , , , , , • 18 reacties

Het zal vast iets van doen hebben met uit welk nest je afkomstig bent of wat je van thuis heb meegekregen als het gaat om keuzes maken richting jouw eigen mening, of bijvoorbeeld wat je later gaat doen. Zeker als men thuis zwaar gelovig is (voorbeeld) of politiek in een bepaalde richting zijn/haar heil zoekt (voorbeeld) maakt dat veel uit wat betreft dat waarvoor je zelf zult staan. Soms is dat 180 graden anders dan je als voorbeeld en advies mee kreeg of juist precies die lijn als levenslot. Bij conflicten zoals die in Oekraine en Gaza, of vroeger de Vietnamoorlog en zo meer zie je vaak tweespalt in de samenleving ontstaan.

Dan komt de ware aard van sommigen boven. Men kiest fanatiek voor de een of andere partij en graaft zich in om zo andersdenkenden te overtuigen van het eigen gelijk. Meestal gaat dat prima, maar zodra geloof een rol speelt worden standpunten verhard en komt het soms tot geweld dat lijkt op dat van het grote voorbeeld elders in de wereld.

De recente studentenopstanden in onze grote steden maakten duidelijk wat ik bedoel. Maar voor mij is vernielen, plunderen, gevechten aangaan met het gezag meteen reden om elk argument van de partij die dat gedrag vertoont opzij te schuiven en niet meer tot me te nemen. Kwestie van keuzes maken. Geldt ook voor klimaatreligieuzen die vooral de anarchie kiezen om ‘eisen te stellen’ aan het gevestigde bedrijfsleven of gezag. Zo wil men hier 18 miljoen mensen dwingen om hun gelijk te accepteren.

Nou ja, een piepklein deel van die 18 miljoen mensen kiest voor die extremistische aanpak. Altijd een echt kleine minderheid, maar toch. Die kiezen er voor om te stemmen op extreemlinks of erger. Want ‘er moet iets veranderen’, waarbij men over het algemeen vooral denkt aan het eigen welzijn en inkomen. In dat kader geldt ook dat er mensen zijn die zgn. ‘kiezen voor een elektrische auto’ omdat dit beter is voor het ‘milieu’. Ze vergeten daarbij dat ze vooral kiezen voor zo’n vehikel omdat die dingen worden gesubsidieerd door de overheid en ze minder belasting hoeven te betalen als ze er in rijden.

Veelal is ook de werkgever al zover overtuigd van dat fiscale voordeel dat men namens werknemers kiest voor die soort van vervoer. Voor mij zelf geldt dat ik kies voor de democratie als beste vorm van samenleven en ook voor de vrijheid van meningsuiting. De dictatuur van extreemlinks of islam ligt mij niet zo. De haat die veel van die mensen uit genoemde stromingen laten zien t a v onze vrije samenleving bepalen mijn keuze. Of dat nu voor onze stad, het land, of dat Europa van nu op gaat. Geen enkele dictatuur brengt gewone mensen een beter leven. Vrije keuzes wel. En zo lang we die mogen maken ga ik daar in mee. Dat kreeg ik van thuis dan alsnog wel mee. Koester die keuzevrijheid mensen…..En doe er mee wat je zelf het beste uitkomt…maar laat je stem zeker vandaag niet verloren gaan. (beelden: Archief)

In niets geloven…

In niets geloven…

Posted on by • Geplaatst in Godsdienst • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , • 6 reacties

Bijna de helft van de wereldbevolking gelooft in niets! De andere helft zit vast aan een denkbeeld dat er ‘iets’ moet bestaan dat alles aanstuurt en bepaalt hoe mensen op deze Aarde moeten leven. Daartoe is door de eeuwen heen een hele industrie opgetuigd die met menselijke maat en veel inspiratie zorgde voor een geloof in het hogere dat vanuit die positie verlangt dat ‘onderdanen’ zich voegen naar de wetten en regels door het geloof aangereikt of opgelegd. En wee degene die dat niet wil(de) aannemen.

Die werd of wordt niet in een of andere hemel door hoogstaande rechters veroordeeld, maar juist op aarde door de zichzelf als voorganger, dominee, priester of anderszins omhoog gevallen types. Boeken of niet, wetten daar gelaten, gelovigen dienen zich te onderwerpen. Simpel. En de oude geschiedenis plus dat wat dezer dagen allemaal plaatsvindt is vrijwel altijd terug te voeren op dat geloof. Mensen slaan elkaar de hersens in om hun geloof aan anderen op te kunnen leggen. Ze gaan over tot zeer kwaadaardige daden om hun zin door te drijven. Alsof remmende regels juist op dat punt niet gelden voor de volkeren die men onderwerpt.

En dat vindt nu nog steeds plaats. Geloof als drijfveer voor kwaad en erger. Wat is dat toch? Angst voor wat hierna komt? Dan juist zou ik me braaf gedragen als niksmens in de ogen van een oppergod. Die ons als mensen (ik haal nu even het Oude Testament aan) naakt op de wereld zette om er iets moois van te maken. Dat gebeurde in een Paradijs waar naaktheid de norm was. Maar o jee, die vrouw….die Eva…die moest zo nodig geloven in de woorden van een slang…O wonder. En de toorn van God was zo groot dat vrouwen voortaan tot hun haren toe gekleed rond moesten lopen en in vrijwel alle traditionele geloven een ondergeschikte rol spelen. Dat is pas kwaadaardigheid in het kwadraat.

Opvallend is ook dat Maria, de moeder van God, als maagd zwanger werd en beviel van het kind gods. Gelovigen accepteren dat, meer wetenschappelijk ingestelde lieden hebben daar allerlei vragen bij. En dit zijn maar een paar voorbeelden. En echt, in elk geloof zitten deze wonderlijke thema’s verpakt. Prima als je er voor voor gaat uiteraard, maar het opleggen van normen uit dit soort godsdiensten aan anderen gaat mij veel te ver. Het modernste geloof is de klimaatreligie. En die gaat uit van dezelfde kernwaarden. Je gelooft wat ‘onze profeten’ uitkramen, anders tel je niet mee.

Hun eigen ‘wetenschap’ is wet, naar anderen wordt niet geluisterd. Men werkt met Sturm und Drang, ook dat kennen we uit de oude godsvereringen…toch? Maar echt bewijs wordt vrijwel niet geleverd. Net zo min als die oude geloven dat kunnen. Maakt de stellingen zwak en vraagt dan ook om volgers die bereid zijn te vechten of sterven voor de kernwaarden. Nou, je hoeft maar te zien hoe de extremisten uit dit nieuwe geloof opereren en je bent terug in de dagen van de christelijke of islamitisch horden die hele landen veroverden. Het zwaard (of tegenwoordig de lijm en verf) als wapen om het ‘vreedzame van het geloof’ te verspreiden. Het geeft te denken. Al is denken weer niet de bedoeling….Want wie dat doet gelooft niet….en behoort tot die andere helft van de wereldbevolking. De vraag is nu welke helft het meest in vrede leeft…..Ik denk het antwoord wel te weten…..Jullie ook?? (Beelden: archief)

Bevrijding…

Bevrijding…

Posted on by • Geplaatst in Historie • Getagd , , , , , , , , , , , • 7 reacties

Vandaag precies 79 jaar geleden werd de bevrijding van ons land effectief. Al is er over het tekenen van de onvoorwaardelijke overgave door de Duitsers nog wel wat meningsverschil vwb de datum, het feest barstte op die 5e mei volop los. En voor we in de war raken door bepaalde linkse leerkrachten die hun leerlingen vertellen dat we zijn bevrijd door Marokkanen of Turken waren het met name de Canadezen en Polen die ons land bevrijdden in het westen. In het oosten deden de Britten en Amerikanen dat. Wat er aan vooraf ging was een heroische strijd tussen die oprukkende bevrijders en de taaie Duitse verdedigers.

Een deel daarvan was van een andere orde dan de lieden die op 10 mei vijf jaar er voor ons land binnenvielen. Een flink aantal van de Duitse troepen was al teruggehaald naar het thuisland dat van alle kanten werd aangevallen. Maar ook daar moest men de pijp aan Joe en Mac geven toen de leiding van de Nazi’s zichzelf van het leven had benomen. Laf, uiteraard, maar een logisch gevolg van de instorting van de Duitse verdediging.

Hoe dan ook, in ons land was de bezetting over. We kwamen terecht in een herstel van de samenleving zoals we die ook voor de oorlog hadden gekend. Ook al droomde Wilhelmina als vorstin samen met haar schoonzoon van een heel anderssoortige democratie waarbij de vorst het parlement buitenspel kon zetten en als het even ging ook de in haar ogen laffe regering. Maar dat lukte uiteindelijk niet.

Ons land had enorm geleden onder de Duitse bezetting. Economisch lagen we op onze kont, het land leeggeroofd (die altijd aangehaalde fietsen waren maar een klein stukje van de gestolen boedel..) deels onder water gezet, er was enorme bombardements- en oorlogschade, veel Nederlanders zaten in Duitsland onder dwang en een deel van de weggevoerden zou nooit meer terug komen. Trams waren gestolen, net als treinen en bussen, dus het OV op gang brengen was best een dingetje. Maar daar dacht het volk niet over na in mei 1945. Eerst feesten en daarna afrekenen met hen die al dan niet terecht werden verdacht van collaboreren met de vijand. De afrekening vond veelal op straat plaats. Van NSB-ers tot ‘moffenhoeren’. Het stof dwarrelde maar langzaam neer. Maar we waren wel verlost van die verrekte ‘Moffen’. En dat is nog steeds een plezierige gedachte. Vrijheid moet ons veel waard zijn, daar moet je voor willen vechten. Je dan weer onderwerpen aan wie of wat ook is op zijn zachtst geschreven niet verstandig. Dus laten we leren van het verleden en dat bewaken wat ons allen veel waard is. Onze vrijheid. Of dat nu gaat om die van meningsuiting, wat we willen eten, waar we heen willen reizen en hoe, op wie we willen stemmen en ook met wie we willen samenleven. Niemand mag ons dat meer afnemen. Pas dan heeft het zin om deze dag tot een soort feestdag te maken. Vol trots hang ik de Nederlandse vlag buiten vandaag. Met dank aan die dappere bevrijders! Thanks guys! (beelden: archief)

Hel..

Hel..

Posted on by • Geplaatst in Algemeen • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , , • 14 reacties

Voor hen die diep geloven is er de zekerheid dat zij na de dood op hun daden bij leven worden beoordeeld en dan ingedeeld bij reizigers naar ‘boven’ of ‘beneden’. Beneden in dit geval de Hel waar een eeuwig vuur brandt en assistenten van de Duivel hen zullen kwellen en folteren voor hun daden in dat leven van voorheen. Dat je zo nette mensen kreeg die de kerk goedgezind waren en de Bijbelinhoud volg(d)en lijkt logisch. Immers niemand wil dat meemaken, nu of in de toekomst.

Maar wenst dat ook niet voor hen die de mens lief is. Voor hen die niet geloven is de Hel meestal iets wat ze in het dagelijks leven ontmoeten of meemaken. Een ernstige ziekte kan helse ellende en pijn veroorzaken, net als criminaliteit, oorlog of terreur. We zien dat laatste momenteel op diverse plekken in de wereld voorbij komen en snappen maar nauwelijks hoe het moet zijn om dat aan den lijve te ondervinden. De slachtoffers des te meer. De Hel op Aarde gaat voor hen zeker op. Hoe triest ook.

De gruwelijkheden van wat men soms meemaakt maken dat ook een verder leven bestaat uit kwelling en foltering. En terwijl wij druk zijn met ons eigen leven, ons inkomen, wat we gaan eten vanavond of waar de vakantie heen zal gaan, sommige mensen hebben helemaal niks, zelfs geen eten voor hun kinderen, en maken die Hel soms jarenlang dagelijks mee. En bepaald niet altijd door eigen schuld. Je hebt mensen die nul komma nada invloed hebben op de loop van hun leven. Je zult maar in een land wonen met corrupte bestuurders die jouw oogst zien als de hunne, jouw vee als hun avondmaal, jouw vrouw als hun bezit. Waar marteling hoort bij het dagelijks rantsoen, maar eten niet.

En echt, voldoende volksstammen leven onder een dergelijk juk. Niet benoemd door mensen die hier voor het minste of geringste op de Dam staan te gillen of bij Den Haag en Amsterdam snelwegen blokkeren. Namaaksocialisten die niet kunnen denken vanuit een kapitalistisch en democratisch scenario. Echte ellende, ze kennen het niet en maken zich niet druk om die vrouw die haar kinderen van honger ziet sterven. Of weet dat zij zelf aan Aids zal overlijden omdat niemand zich druk maakt om haar lot, zeker de man niet die haar die ziekte doorgaf. De Hel is er dus in vele verschijningsvormen. En komt eerder dan op dat moment van overlijden. Veel mensen maken die ruim daarvoor al door. Onbegrepen, ongehoord, ongezien. En dat vind ik dan weer onbegrijpelijk….en tegelijk schandelijk. (beelden: archief)

Slow seks…

Slow seks…

Posted on by • Geplaatst in Erotisch • Getagd , , , , , , , , , , , , , , , • 6 reacties

Terwijl een seksuologe onlangs op tv uitlegde dat we dit jaar vooral met zijn allen aan de slow-seks gaan doen, daardoor moeten we meer kunnen genieten, kwam de Paus met een heel ander verhaal…Ineens werd een lang verhaal verteld over hoe God ons mensen diverse zaken had gegeven om van te genieten. Een daarvan was de seksualiteit. Maar dan wel die zoals hij het als voorganger van de Roomse kerk in zijn Heilige boeken had teruggevonden. Kortom, die van man en vrouw, bedoeld voor de voortplanting, maar ook om er eens echt van te genieten. En daartoe diende je de tijd te nemen. Kortom, die Paus is helemaal van deze tijd. Waar hij minder mee op had was pornografie. Dat was duivels, bedoeld om mensen aan zich te verslaven en ook om de soloseks op te tuigen als de enige manier om nog een beetje van het Paradijs te genieten.

Het verhaal van Onan zit diep bij de Rooms-Bijbelse lieden. Zaad verspillen (en meer) is er niet bij. Dat dient daar terecht te komen waar meerdere mogelijkheden tot bevruchting kunnen leiden tot de geboorte en opvoeding van nieuwe gelovigen. De Paus is daarbij niet de enige. In vrijwel elke religie is men bezig met die bevruchting t.b.v. latere uitbouw van het gelovigennetwerk. Want dat zijn de strijders van de toekomst, de verspreiders van het evt. enige ware geloof en zorgen ook voor het bestaansrecht van die religies op zich. De gruwel van homoseksualiteit is niet voor niets zo groot bij gelovige lieden…

Nou, als dat voortplanten via plezierige seks ons doel is, laten we het dan maar met zijn allen doen. Nou ja, niet met zijn allen, want dan wordt het ook een rommeltje, nee gewoon in eigen huiselijke of liefdevolle kring. En als het niet langzaam genoeg gaat is er altijd nog dat momentje voor jezelf. Want neem van mij aan, ook in celibataire kringen wordt er wat af gekreund door bepaalde selfie-handelingen. Al was het maar omdat de natuur zijn loop moet hebben. De een hoopt op veertig maagden, de ander is met 1 al tevreden…

Bij wijze van spreken dan. Kortom, soms komen trends en historie dicht bij elkaar. Lopen ze zelfs over in elkaar. Nooit gedacht dat die Paus nu net daarvoor verantwoordelijk zou zijn. Niet dat ik vermoed dat hij zelf nog bezig is met vleselijke zaken. Leeftijd en gezondheid zijn veelal een aardige rem daarop. Maar het geeft wel inzicht in een veranderende samenleving waarin snel, snel, snel niet meer trendy is, maar rustig aan en denken aan je eigen genoegen of dat van de partner voorop komt te staan. Zouden we dat allemaal eens toepassen werd de wereld er een stuk vrolijker en liefdevoller door. Iets waar we als mensen in de huidige tijd dringend behoefte aan hebben. Ook al zijn er haatzaaiers die dat maar niet willen of kunnen begrijpen. Maar die geloven vaak in heel andere dingen. En die ontlenen hun ontstaan/bestaan aan de Hel en de Duivel….Maar daarover later weer eens wat meer…..(beelden: archief/internet)

Devotie….

Devotie….

Posted on by • Geplaatst in Godsdienst • Getagd , , , , , , , , , , , , • 22 reacties

Geloof is een persoonlijk iets. Of je nu gelooft in God, Allah, Jaweh, of het ondergaan van de wereld door een klimaatverandering dan wel een of andere oorlog. Altijd zit dat geloof in de geest. En dat kenmerkt ons mensen al eeuwen lang. We leven er naar, voeren er oorlog voor of vinden het niet gek om er anderen mee te onderdrukken. De recente geschiedenis laat dit in alle heftigheid zien. Maar er zijn ook fraaie kanten in dat geloof. Zo kent de oer-kerk van de Katholieken naast de strenge drie-eenheid van God de Vader, zoon en heilige geest nog een figuur die door velen in die kerk wordt aanbeden. De Heilige Maria, moeder van Jezus. Neem een kijkje in een van de overgebleven katholieke godshuizen en je ziet wat ik bedoel.

Maria wordt gezien als een oervorm van onbaatzuchtige liefde, maar ook als bron van genezing. Dat wordt haar al heel lang toegedicht en zo ontstonden diverse bedevaartsoorden waar men deze hemelse dame vol devotie aanbidt en vraagt om vergiffenis of genezing. Een van die oorden is Lourdes, gelegen aan de Franse kant van de Pyreneen. Vanuit heel de wereld reizen mensen af om daar te drinken van het vermeend genezende (en gezegende water) en door een bezoek aan de grot waar zij ooit in 1858 zou zijn verschenen aan de inmiddels heilig verklaarde boerendochter Bernadette.

Dat kind was toen 14 jaar en de verschijningen en opdrachten die zij kreeg werden later zowel door de Kerk als wetenschappers onderzocht op hun waarheidsgehalte. Iets verder in de tijd zou men geen enkele twijfel meer hebben aan het fenomeen en werd Lourdes de plek die het nu nog is. Een stad vol hoop voor hen die juist die hoop naast hun geloof nodig hebben. Er zouden ook wonderbaarlijke genezingen hebben plaatsgevonden en ook die zorgen weer voor extra bezoekers. Onlangs zag ik een documentaire-reeks die werd gemaakt door zangeres Francis van Broekhuizen.

Deze dame die ik in het recente verleden normaal vooral als vervelend vond overkomen maakte in dit geval een zeer integere reeks persoonlijke beelden van hen die naar Lourdes komen in de hoop dat hun leven nog een beetje dragelijk zou worden en hun pijnen weggenomen. Sommige daarvan waren ook geestelijk ontwricht door plotseling verlies van naasten of grote liefdes. Van Broekhuizen bleek overtuigd katholiek en helpster van het eerste uur. Zij droeg bij aan de sfeer, zong (niet te fraai) een liedje voor de aanwezigen bij een grote Mis. Maar was vooral gids voor tv-kijkers die Lourdes wellicht niet zo goed kennen. Duidelijk werd dat deze plek ook een toeristische trekpleister is, getuige de vele hotels, horeca en souvenirshops. Bussen en vliegtuigen vol bezoekers komen hier jaarlijks langs en de stad zal er zeker haar statuur aan ontlenen. Maar wat mij vooral opviel was de devotie. Ware gelovigen kennen dat. Die geloven in een wereld vol warmte, nemen geen afstand van anders denkenden (wie niet gelooft in de Heilige Maagd moet dat zelf weten..) en proberen dat gevoel mee terug te nemen naar huis. Net als jerrycans vol geneeskrachtig water. Want de bronnen in dat stadje worden uiteraard afgetapt omdat ook daar weer een genezende werking aan wordt toegekend. Ik vond het een prachtig verslag van een vrouw die heel andere talenten liet zien dan die zij normaal op tv showt. Een kant die haar naar mijn mening ook veel beter past. En dat is iets waar ik in dan weer in geloof. Hoe dan ook, het ware geloof bestaat nog steeds. Kunnen al die namaak-religieuzen met hun haatzaaierij nog iets van leren. Maar dat is een ander verhaal… (beelden: Internet)