Kerstbomenjacht

WP_20150104_003Ik moest er ineens aan denken toen ik onlangs aan het begin van deze nieuwe maand langs een ondergrondse vuilcontainer in onze buurt liep en daar een vijftal kerstbomen zag liggen. Afgedankt, weggedaan, opgebruikt. Los van het feit dat die groene afvalhoop daar niet hoorde te liggen, de vrachtwagens die deze containers legen zijn niet ingericht voor het weghalen van dit soort groen afval, bedacht ik me dat de wereld van de jeugd wel erg is veranderd sinds ik zelf daar niet meer toe behoor. Immers, in onze jeugd was een afgedankte kerstboom ‘buit’. In onze straten woedde namelijk in de dagen tussen Kerst en Oud en Nieuw een ware slachtpartij over die oude bomen. Die werden in de meeste straten bij het wisselen van de jaren op een stapel gemikt en in de brand gestoken. En wie de meeste bomen had, maakte het fraaiste vuur. Dan kwamen mensen uit de hele straat bij elkaar en wensten elkaar een gelukkig nieuwjaar. De volgende ochtend om 8 uur smeulde dat vuur nog. Die jachtpartijen deden we in georganiseerde vorm. Net als een militaire operatie. Bewapend met stokken en ander wapentuig dat paste bij de leeftijd. En we waren wel zo vrij om in belendende straten ook te zien of we wat door concurrerende groepen verzamelde en soms bewaakte bomen konden roven. De kerstbomenjacht was er een ‘op leven en dood’ en daarbij vielen nog wel eens slachtoffers.

WP_005744Meer dan een bloedneus of blauw oog hielden de strijders er overigens niet aan over, maar toch…. Soms hadden wij het spannend. Dan kwamen er ook bij ons groepen uit andere buurten langs en wilden de door ons verzamelde bomen net zo weghalen als wij bij de ‘buurstraten’ deden. Gelukkig was onze groep in aantal redelijk groot, maar ik herinner me nog een jaar waarin ineens lui uit Amsterdam-Oost onze woonbuurt doortrokken. Getalsmatig waren ze flink groter dan wij en ook de leeftijd van de jonge mannen die daarin meeliepen overtrof die bij ons gemiddeld ook flink. Gelukkig waren de automonteurs van de in onze straat gelegen garage graag bereid om een handje te helpen en werd de situatie met veel gedreig over en weer afgesloten. Het vuur op oudejaarsavond was er des te leuker door. Dat zelfde garagebedrijf verzorgde ook vaak wat extra’s voor op het vuur. Oude houten pallets, maar ook lege vaten en soms zelfs accu’s gingen op het enorme vuur dat op een pleintje in onze straat traditioneel werd aangestoken. Geen wonder dat die vlammen pas doofden als wij al lang en breed in bed lagen.

willibrorduskerk-amsterdam-4-sloopToen ik zelf niet meer in die straat of buurt woonde ging die kerstbomenjacht nog lang door. Al was het door de geparkeerde auto’s lastiger geworden om dat vuur zo te maken als vroeger gebruikelijk was. Een jaar is er zelfs een VW verbrand naar ik hoorde. En tegenwoordig is de traditie in die oude buurt die zo vernieuwd werd en voorzien van heel andere bewoners, volkomen verdwenen. En worden kerstbomen bij het grofvuil gelegd, bij de vuilcontainer en kijkt er niemand mee naar om. Zou het met Zwarte Piet op termijn ook zo gaan? Als die dan maar niet op de brandstapel eindigt…

Indoctrinatie

HPIM4394Ik had een heel ander blogverhaaltje in gedachten. Onschuldig, terug kijkend naar een fenomeen uit de jeugd. Dat moest even wijken voor de waan van de dag. Die ellendige aanslag in Parijs! Waarbij wederom moslimterroristen actief waren die maar liefst twaalf mensen in koelen bloede vermoordden en er nog een aantal levensgevaarlijk verwondden. Daarna vluchtten de ‘Allah is Machtig’ en ‘De profeet is gewroken’ roepende daders in een Citroen richting een onderduikadres of wellicht een vliegticket naar het door hen gekoesterde woestijngebied. De aanslag werd uitgeoefend op de redactie van een kritisch magazine. Die werkten vooral met spotprenten en daarbij was ook de profeet Mohammed afgebeeld. Is dat iets ernstigs? Nou, in de ogen van vrije mensen in het beschaafde deel van de wereld niet. Maar voor geindoctrineerde lieden diep in dat altijd weer in het nieuws tredende geloof kennelijk wel. Je mag van hen ‘de profeet’ niet afbeelden en dat gebod leidt tot de dood. Waarbij men voor het gemak maar even voor eigen rechter speelt. De verhoudingen in de maatschappij komen daarbij op scherp te staan net als de tegenstellingen. Toch is los van het feit dat je met je poten niet aan de vrijheid van meningsuiting mag tornen (ik vind die persoonlijk vele malen belangrijker voor onze samenleving dan de altijd maar weer geclaimde vrijheid van godsdienst), de achterliggende indoctrinatie is iets waarover je je als normaal burgermannetje of vrouwtje de meeste zorgen moet maken. Stigma - 1

Fanatici hebben door de eeuwen heen gezorgd voor de meeste ellende en oorlogen. Dat indoctrineren is overigens een geraffineerd maar verder relatief simpel proces. Omdat wij mensen zeer gevoelig zijn voor wat ons door ouders, school, media etc allemaal wordt ingefluisterd of toegeschreeuwd. Of dacht je dat je zelf vrij bent gebleven van indoctrinatie? Vergeet het. Zelfs vrijzinnigheid of puur liberalisme komt voort uit iets wat je ergens van iemand hebt opgestoken of overgenomen. Je bent er ontvankelijk voor of niet. Waarom willen alle religies zo graag aparte scholen om de jeugd op eigen manier ‘op te leiden’? Juist! Zo ben ik ooit opgevoed in katholieke kring en was dat geloof op school tijdens de geschiedenisles, maatschapppijleer en zeker godsdienstlessen goed voor een grote afkeer van de ‘afvallige protestanten’ en de ‘heidenen’ die in de ogen van de kerk toen vooral bestonden uit ongelovigen. En bij die ongelovigen werden natuurlijk ook moslims genoemd. Waarvan er indertijd maar heel weinig in ons land te vinden waren.

Berlijn 1989Terwijl ik me toch redelijk kritisch ben gaan gedragen t.a.v. geloof en de RK kerk zijn die begrippen er zodanig ingebrand dat ik nog steeds af en toe met die blikken kijk naar mensen die vanuit een ‘ander geloof’ in de wereld om me heen actief zijn. Mensen die opgroeiden in het vroegere Oostblok waren als kind totaal geindoctrineerd met de leer van Marx en Lenin. Stalin stond voor hen op een voetstuk, de partijleiding kritiekloos volgend. Kijk wat je nu ziet in Noord-Korea. Het geloof in de eigen grote leider is onbegrenst. Van kind af aan er in geslagen. En zo is dat dus ook met die zgn. strijders voor het ware geloof. Ze zijn zo gek gemaakt met alle fabels en sprookjes, hun haat tegen het westen zo aangewakkerd dat ze ons de oorlog verklaren. Omdat ze overal zionistische of Amerikaanse complotten zien en elke tegenzet vanuit dat westen meteen ook ervaren als een ‘Joodse samenzwering tegen de islam’. Kijk en dan wordt het heel eng. Immers, acties leiden vrijwel altijd tot reacties, geen oorlog zonder dat je zelf ook verliezen leidt. Ook dat is een vorm van indoctrinatie. Omdat wij niet in staat zijn als mensen anderen te accepteren om wie ze zijn of waarmee ze bezig zijn. We willen domineren, onderdrukken, macht uitoefenen. Er in gebracht door lieden die dit zelf ook hebben ondergaan. Die weten ook niet beter. Al zijn ze wel verdraaid slim in het overeind houden van een illlusie. Het zou dus een goede maatregel zijn om godsdienstleer direct te verbieden, openbare scholen verplicht te stellen en alle uitwassen van welk geloof ook, uit te bannen. Misschien moeten we onze kinderen eens echt gaan opvoeden met begrippen als vredelievend zijn, tolerantie, onbevooroordeeld en niet haatdragend. En als ik die begrippen uit tik merk ik dat ze allemaal strijdig zijn met de meeste geloven. Kortom, dan is het een keuze of we nog langer geindoctrineerd willen worden. Zoals door mij….

Richting raden

OLYMPUS DIGITAL CAMERAStel je de volgende situatie nu eens voor; je loopt een bakkerswinkel binnen en gaat voor de balie staan van die zaak. Als de winkelmeneer/mevrouw je vraagt wat je wilt hebben zeg je niks. Je kijkt wat in de rondte. Wat zou de reactie zijn denk je? Of dat je bij een dokter binnenstapt voor een al dan niet vermeende klacht en de dokter je vraagt wat er aan scheelt en je ook daar zwijgt. Vreemd gedrag? Valt mee hoor. Wij mensen doen dit veelvuldig. Maar dan vooral in het verkeer. We zijn te belazerd om fatsoenlijk richting aan te geven en laten het aan anderen om het spelletje ‘gaat ie/zij heen of niet’ te spelen. Of we ons nu in een auto bewegen, op een scooter of de fiets, we weigeren steeds vaker de basis-verkeersregels die in dit land gelden te gehoorzamen. Ik pleitte al eerder voor het niet meer standaard meeleveren van richtingaanwijzers op gemotoriseerde vervoermiddelen, zonde van het geld en de energie.

Car crash 2Kennelijk zijn we zo druk met andere dingen dat aangeven welke kant we op willen te veel gedoe is. En dat leidt weliswaar tot gevaarlijke situaties, maar die worden vooral veroorzaakt door hen die op degene rijden die de richting niet aangaven. Moeten die maar  opletten. Net als die bakker en dokter. Gewoon raden welke kant wij op gaan. Wij zijn te macho voor die regels, onze telefoon vraagt de aandacht, of de kinderen op de achterbank. Overmatig veel vrouwen lijden aan dit euvel, maar naar respect hunkerende nieuwkomers in het verkeer kunnen er ook wat van, zelfs een enkele SUV-piloot vindt dat zijn rijdende container groot genoeg is om anderen in het ongewisse te laten omtrent welke richting deze mastodont op zal waaien. Nu spot ik er een beetje mee, maar het is levensgevaarlijk gedrag. Richting aangeven moet! Ook op rotondes! Ook op de fiets! En graag op het moment dat je een meter of tien af bent van de plek waar je gaat afslaan.

Verkeerslicht - 2Als je al bent afgeslagen je richting aangeven is mosterd na de bekende maaltijd. Het is vastgelegd in de Wegenverkeerswet en leidt (als de agenten ooit eens een controle zouden uitvoeren, wat ze nooit doen) absoluut tot een bekeuring. Elke zichzelf respecterende rijschool leert het je ook, maar kennelijk is die regel na het behalen van het roze gekleurde creditkaartje niet meer nodig. Ik zou er voor willen pleiten dat we met elkaar nu eens afspreken dat we met zijn allen weer gewoon richting aangeven. Of dat we dit niet doen, maar dan ook graag bij de bakker en slager. Wie zwijgt, stemt toe en het scheelt mij veel tijd als ik in de rij sta of in de wachtkamer zit voor een bezoekje aan de dokter. Ik vertel wel altijd wat ik ergens van vind, welke kant het op moet en doe dat ook in het verkeer. Als laatste der Mohikanen wellicht?

 

Digitale verkeersdrempels

005Sinds de wereld digitaliseerde zit ik op de eerste rij. Van een eigen PC in 1983 tot en met nu doe ik zoveel mogelijk met de computer en was ik een van de eersten die de aloude schrijfmachine aan de kant mikte. Niet dat ik alles perfect doe hoor, soms wil ik iets wat geen enkel softwarepakket aan kan, maar ik heb ook ontdekt dat sommige programmatuur niet door of voor mensen geschreven kan zijn. Daar werkt het spul te stom voor. Ook snap ik vaak niet dat een aanbieder werkt met een soort ‘twee-werelden-politiek’ waarbij ze volgens eigen zeggen druk doende zijn alles leuker en sneller te maken voor hun klanten, maar aan de andere kant vasthouden aan analoge klantvriendelijkheid anno jaren tachtig. De overheid is er zo een. Aan de ene kant vragen van iedereen om digitaal aangiften te doen, maar in geval van aanslag of terugbetaling alles per brief op schrift aanbieden. Soms wel vier brieven over hetzelfde onderwerp.

Tussentijdse wijzigingen kunnen flink kostenverhogend werken....Terwijl ik mij dus door die brij van voor me liggende digitale snel- en zijwegen worstel gaat er nog wel eens iets mis. Zoals onlangs. Drie keer op een dag. Je zou bijna denken dat het dan aan jou ligt. Maar dat was oprecht gesproken niet zo. De eerste was een aanbieder waar ik iets wilde bestellen. Ik maakte een account aan, gaf de beschikbare bankgegevens in, bestelde wat ik wilde en kwam niet verder dan dat mijn ‘karretje’ gevuld was met die items. Geen millimeter verder. Wat ik ook deed. Nu bestel ik wel meer zaken op het www en dat gaat al jaren probleemloos, maar in dit geval…geen beweging. De helpdesk, toch handig als je problemen hebt, bleek niet bereikbaar tussen Kerst en Nieuwjaar. Opmerkelijk! Gelukkig bleek een noodverband, gelegd door een lieve vriendin, afdoende om alsnog bij de bestelling te komen, maar van vlotte verwerking was geen sprake. De tweede op die dag was mijn bankier.

Soms valt de rekening mee, soms tegen.....Normaal vlot met het doen van mijn betalingen en ook met het verstrekken van digitale afschriften, bleek dat ineens veranderd. Per 1/1/15 geen afschriften meer zoals ik ze wenste, nee in voor de belastingdienst en accountant geschikte bestanden. Leuk, maar onleesbaar voor mij! Dus een klacht verstuurd. Digitaal. Antwoord (uit de computer), uw klacht is verwerkt, over twee werkdagen krijgt u antwoord. De stoom kwam lichtjes uit de oren. Dat werd nog leuker toen ik mijn Btw-aangifte wilde doen. De overheid, hun website, dat het me lukte om het voor mekaar te krijgen (ik doe al vier jaar digitaal aangifte, nooit een echt probleem gehad, maar deze keer wel…)had vooral met mijn ‘geduld’ te maken. Dat god zelf nog niet uit de hemel kwam om mij te helpen (of te berispen) is het eerste wonder van 2015. Kortom, ik begon het jaar vol ontspannen plezier. En blijf geloven in dit digitale wereld. Jammer dat er mensen werken achter de schermen…anders was het wellicht perfect

Een nieuw jaar…..

OLYMPUS DIGITAL CAMERAElk jaar weer heb ik bij de aanvang van een nieuw kalenderjaar het gevoel alsof we ineens in de frisse lucht komen te staan, of de vrijwel lege agenda’s zorgen voor een gevoel van vrijheid, van een leegte die nog niet zo nodig hoeft te worden opgevuld met verplichtingen of zo. Ik had in mijn leven als werknemer meestal in deze periode vrij genomen, omdat ik dan die bijna euforische leegte echt kon beleven. Nu ik al een aantal jaren mijn tijd zelf kan indelen zoals ik wil, is dat gevoel minder sterk, maar nog steeds aanwezig. Ik spreek ook nooit af in die eerste dagen na de jaarwisseling. Niks, met niemand, pas na Driekoningen (6 jan.) komt er pas weer een beetje schot in mijn wil om er ook dit jaar iets van te maken dat je als handig of praktisch kunt omschrijven. Niet zeuren is ook het devies. Vrouwlief weet het al. Kom me niet aan met gedoe over een lekkend kraanleertje of dat de ramenkozijnen hoognodig geschilderd moeten worden, het glijdt van me af als water stroomt langs teflon.

altAlUdnUVDMdlpji2XZFELZU88dLraAk74ySemkpI89ZqzIk zit in de relaxmode al dreigen er wel wat zaken die elk jaar weer nodig moeten gebeuren. Als zzp-er moet je bijvoorbeeld je BTW-aangifte doen. Dat moet van de overheid die altijd op zoek is naar extra financiering. En dus vindt de bijbehorende administratie in de periode na die eerste dagen plaats. Waar nodig lopen of rijden we wat relaties af die we een even goed jaar toewensen als zij ons. Hoort ook bij de traditie. En wat we zeker doen is de kersttroep opruimen. Mijn  handen jeuken altijd na de oliebollen en het vuurwerk. Weg er mee…op naar het nieuwe jaar. Tuurlijk gaan we weer lijnen, minder zinloze trips maken, nog inhoudelijker discussieren, de politiek kritisch volgen en zo meer. Maar eerst rustig aan…tot die 6e januari.

WP_001961Daarna mag alles weer van voren af aan van start, tot ook 2015 weer grijs en gerimpeld is. Want dat overkomt elk jaar en als mens hoop je maar dat je dan nog heel veel van die jaren op dezelfde wijze moge beginnen als dit jaar dat ons net werd aangeboden door sponsor Natuur of wellicht de een of andere godheid. In ieder geval door de kalender die ooit door de Rooms-Katholieke kerk is ingevoerd. Was best een goede uitvinding van die Roomsen…..Maar daar gaan we het nu (nog) niet over hebben. Maak er wat van mensen, maar laat mij even met rust nog..volgende week….ja dan……

Een heel mooi 2015 toegewenst!

Ik wens u allen, niemand uitgezonderd, een prachtig nieuw jaar 2015. Moge elke wens op het gebied van gezondheid, geluk, liefde, carriere of wat ook op uw pad en uit komen! Het is u allen meer dan gegund. Vanaf morgen gaan we weer aan de slag met de meer normale dingen des levens. Vandaag nog even in de relaxmodus! (Deze wens is ook vertaald terug te vinden op http://www.miauwblafenpiepvertalingen.nl voor de dieren die mij hier zo trouw volgen…)

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA